SAY, TELL, SPEAK - What is the difference? Confusing English Verbs

Wanna speak real English from your first lesson?

آیا می خواهید از اولین درس خود انگلیسی واقعی صحبت کنید؟

Sign up for your free lifetime account at EnglishClass101.com

برای حساب مادام العمر رایگان خود در EnglishClass101.com ثبت نام کنید

Hi everybody, my name is Alisha.

سلام به همه، نام من علیشا است.

Welcome back to EnglishClass101.com's Youtube channel. Today, I'm going to talk about “say,”

به کانال یوتیوب EnglishClass101.com خوش آمدید . امروز قصد دارم در مورد «بگو»،

“tell,” and “speak.”

«بگو» و «صحبت» صحبت کنم.

I'm going to talk about the differences between when we use these and also give some examples

من قصد دارم در مورد تفاوت های زمانی که از اینها استفاده می کنیم صحبت کنم و همچنین چند نمونه

of how to use them as well.

از نحوه استفاده از آنها را نیز بیان کنم.

So let's go!

پس بزن بریم!

Okay, the first one I want to talk about is “say.”

بسیار خوب، اولین موردی که می خواهم در مورد آن صحبت کنم «بگو» است.

Say.

گفتن.

So we use “say” when we want to have a very neutral feel to what we're talking about.

بنابراین زمانی که می‌خواهیم نسبت به آنچه در مورد آن صحبت می‌کنیم احساس خنثی داشته باشیم، از «گفتن» استفاده می‌کنیم.

We use “say” when we report speech, we're reporting information, reporting something

وقتی سخنرانی را گزارش می‌کنیم، از «گفتن» استفاده می‌کنیم، اطلاعاتی را گزارش

we heard, reporting something someone else said to us.

می‌کنیم، چیزی را که شنیده‌ایم گزارش می‌کنیم، چیزی را گزارش می‌کنیم که شخص دیگری به ما گفته است.

So as I just use the past tense of “say” is said; please be careful it is not say-ed,

بنابراین همانطور که من فقط از زمان گذشته "بگو" استفاده می کنم گفته می شود; لطفاً مراقب باشید که گفته نشده باشد

it should be “said,” the spelling changes, said.

، باید "گفته شود"، املای آن تغییر می کند.

He said, she said, we said, they said.

گفت، زن گفت، گفتیم، گفتند.

Okay, so when we want to report speech we can use the past tense like I've just done,

بسیار خوب، پس وقتی می‌خواهیم سخنرانی را گزارش کنیم، می‌توانیم از زمان گذشته استفاده کنیم، مثل من

for example, he said dinner was delicious.

، مثلاً او گفت شام خوشمزه است.

This is a past tense statement, so maybe previously before the conversation someone, he said this

این یک جمله زمان گذشته است، بنابراین شاید قبلاً قبل از مکالمه شخصی این

statement, dinner was delicious, think of this like a quote, dinner was delicious, he

جمله را گفته باشد، شام خوشمزه بود، به این فکر کنید، شام خوشمزه بود،

said dinner was delicious.

گفت شام خوشمزه است.

Another example, you said you were tired.

مثال دیگر، شما گفتید خسته شده اید.

You said you were tired.

گفتی خسته ای

So again, before the conversation, the other person said he or she was tired, but here

بنابراین، دوباره، قبل از مکالمه، طرف مقابل گفت که خسته است، اما در اینجا

to report, you said you were tired, and we use the past tense of “say” - “said”

برای گزارش، شما گفتید که خسته هستید، و ما از زمان گذشته «بگو» - «گفته»

to do that.

برای این کار استفاده می کنیم.

Okay, one more with the present tense then, remember we use the present tense when we're

خوب، یک مورد دیگر با زمان حال پس از آن، به یاد داشته باشید که وقتی

talking about general facts or things which are always true regular actions.

در مورد حقایق کلی یا چیزهایی صحبت می کنیم که همیشه اعمال منظم واقعی هستند، از زمان حال استفاده می کنیم.

So in this case, I've used present tense, I said I never say mean things.

بنابراین در این مورد، من از زمان حال استفاده کرده ام، گفتم هرگز چیزهای بدی نمی گویم.

So here I have present tense, this is a general fact in this case, I never say mean things.

بنابراین در اینجا من زمان حال دارم، این یک واقعیت کلی در این مورد است، من هرگز چیزهای بدی نمی گویم.

So again, a very neutral way of talking about verbal communication.

بنابراین دوباره، یک روش بسیار خنثی برای صحبت در مورد ارتباط کلامی.

Okay, so that's how we use “say.”

خوب، بنابراین ما از "گفتن" استفاده می کنیم.

An introduction to how we use “say.”

مقدمه ای بر نحوه استفاده از "گفتن".

Then let's talk about how to use “tell.”

سپس بیایید در مورد نحوه استفاده از "گفتن" صحبت کنیم.

We use “tell” a little bit differently from the way that we use “say.”

ما از "گفتن" کمی متفاوت از روشی که "گفتن" استفاده می کنیم استفاده می کنیم.

So we use “tell” when we want to show kind of a one-way nuance, there's sort of

بنابراین زمانی که می‌خواهیم تفاوت‌های ظریف یک طرفه را نشان دهیم، از «گفتن» استفاده می‌کنیم ،

one-way communication happening.

نوعی ارتباط یک‌طرفه اتفاق می‌افتد.

So by that I mean that someone is passing new information or giving new information

بنابراین منظور من این است که شخصی اطلاعات جدیدی را

to another person, something I do not already know, I'm having someone tell me; someone

به شخص دیگری منتقل می کند یا اطلاعات جدیدی را به شخص دیگری می دهد، چیزی که من قبلاً نمی دانم. کسی قرار

is going to tell me new information.

است اطلاعات جدیدی را به من بگوید.

So we use this in past tense a lot, the past tense of “tell” is told.

بنابراین ما از این در زمان گذشته زیاد استفاده می کنیم، زمان گذشته "بگو" گفته می شود.

He told me, she told me, they told me; this gives us the nuance of new information, something

او به من گفت، او به من گفت، آنها به من گفتند. این اطلاعات ظریف جدیدی را به ما می دهد، چیزی

I'm learning, something I am hearing for the first time.

که من یاد می گیرم، چیزی که برای اولین بار می شنوم.

I can use “tell,” or, “told” in past tense, also.

من می توانم از "گفتن" یا "گفته" در زمان گذشته نیز استفاده کنم.

One point about “to tell,” the object, in many cases, is a person, so by that I mean

یک نکته در مورد "گفتن"، در بسیاری از موارد، مفعول یک شخص است، بنابراین منظور من

after the verb “tell” the item coming after it in the sentence there is usually

بعد از فعل "گفتن" موردی که بعد از آن در جمله آمده است، معمولا

a person, so the person receiving the information.

یک نفر وجود دارد، بنابراین شخصی که اطلاعات را دریافت می کند. .

So, please tell me, please tell her, please tell him, the person indicated here or the

بنابراین، لطفاً به من بگویید، لطفاً به او بگویید، لطفاً به او بگویید، شخصی که در اینجا نشان داده شده است یا

group of people indicated here after the verb "tell," that's the person or the group of

گروه افرادی که در اینجا بعد از فعل "گفتن" نشان داده شده اند، این شخص یا گروهی از

people receiving the information, learning the information.

افرادی است که اطلاعات را دریافت می کنند و اطلاعات را می آموزند.

Okay, so let's see…

باشه پس ببینیم...

I told you to call me.

گفتم به من زنگ بزن.

Here, I have the past tense, I told you to call me, so “you,” this is the receiver

اینجا، من زمان گذشته دارم، گفتم به من زنگ بزن، پس «تو»، این

of the information.

گیرنده اطلاعات است.

I told you to call me, I asked you to call me here.

گفتم به من زنگ بزن، ازت خواستم با من تماس بگیری.

Okay, so this is to report, some command, we can use “tell” and “told” to give

خوب، پس این برای گزارش است، برخی از دستورات، ما می توانیم از "tell" و "told" برای دادن

commands.

دستورات استفاده کنیم.

I told you to call me, I gave you the new request to call me, in other words.

گفتم به من زنگ بزن، درخواست جدید را دادم که با من تماس بگیری.

Okay, one more, a request this time…

خوب، یک بار دیگر، این بار یک درخواست... می

Can you tell me where the bathroom is?

توانید به من بگویید حمام کجاست؟

So here, “tell me,” so this is a request for information; can you tell me where the

بنابراین در اینجا، "به من بگویید"، بنابراین این یک درخواست برای اطلاعات است. میشه بگی

bathroom is.

حمام کجاست

I don't know where the bathroom is, please give me new information, please tell me where

من نمیدونم حموم کجاست لطفا اطلاعات جدید بدید لطفا بگید

it is.

کجاست.

Okay, here we also use present tense, yeah, so when you're making a request, please make

خوب، در اینجا ما از زمان حال نیز استفاده می کنیم، بله، بنابراین وقتی درخواستی می کنید، لطفاً

sure to use the present tense.

از زمان حال استفاده کنید.

Can you tell me something?

میشه یه چیزی بهم بگی؟

One more.

یکی بیشتر.

Why didn't you tell me the party was canceled?

چرا به من نگفتی که مهمانی لغو شده است؟

Another question, why didn't you tell me, so you didn't give me new information about

یه سوال دیگه چرا به من نگفتی پس اطلاعات جدیدی

the party, why?

از حزب ندادی چرا؟

Why didn't you tell me bla bla bla?

چرا به من نگفتی بلبله بلبله؟

We can use this pattern for if you miss information or if someone forgot to tell you something,

ما می‌توانیم از این الگو برای اینکه اگر اطلاعاتی را از دست دادید یا اگر کسی فراموش کرد چیزی به شما بگوید،

if someone forgot to give you information that you needed, you can say why didn't you

اگر کسی فراموش کرد اطلاعاتی را که شما نیاز داشتید به شما بدهد، می‌توانید بگویید چرا

tell me bla bla bla?

به من نگفتید بلا بلا بلا؟

To make a different sentence, you could say, why didn't you tell her or why didn't you

برای ساختن یک جمله متفاوت، می توانید بگویید، چرا به او نگفتید یا چرا

tell them, why didn't you tell our boss.

به آنها نگفتید، چرا به رئیس ما نگفتید.

Some other examples, a positive sentence could be, why did you tell him?

چند مثال دیگر، جمله مثبت می تواند باشد، چرا به او گفتی؟

Why did you tell her?

چرا بهش گفتی؟

For example, if someone tells a secret.

مثلاً اگر کسی رازی را بگوید.

So we can use "tell" to give new information, to pass new information along.

بنابراین می‌توانیم از «گفتن» برای دادن اطلاعات جدید، برای انتقال اطلاعات جدید استفاده کنیم.

Okay, so that's "tell."

خوب، پس این "بگو" است.

So the next verb that I want to talk about today is the verb "speak."

بنابراین فعل بعدی که امروز می خواهم در مورد آن صحبت کنم ، فعل "گفتن" است.

so we use "speak" to mean a conversation, yes.

بنابراین ما از "صحبت" به معنای گفتگو استفاده می کنیم، بله.

So "speak" has the nuance of a conversation but it has the nuance of a more formal tone.

بنابراین "صحبت" ظرافت یک مکالمه را دارد اما لحن رسمی تری دارد.

we would use "speak" in more formal situations, like a business meeting or a work setting,

ما از «صحبت کردن» در موقعیت‌های رسمی‌تر استفاده می‌کنیم، مثلاً در یک جلسه کاری یا یک محیط

for example, or for maybe a more serious conversation.

کاری، یا شاید برای یک مکالمه جدی‌تر.

But we can use "speak" with either "with" or "to."

اما می‌توانیم «صحبت» را با «با» یا «به» استفاده کنیم.

So I mean, speak with someone and speak to someone.

بنابراین منظورم این است که با کسی صحبت کنید و با کسی صحبت کنید.

So the difference between these two is very very small, if you say speak with my boss,

بنابراین تفاوت بین این دو بسیار بسیار کوچک است، اگر بگویید با رئیس من صحبت کن،

it sounds like you expect a conversation with your boss, speaking with someone, sounds like

به نظر می رسد که انتظار مکالمه با رئیس خود را دارید، صحبت کردن با کسی، به نظر می

there's information passing back and forth between the two of you.

رسد اطلاعاتی بین شما دو نفر ارسال می شود.

Speak to your boss sounds more like, for example, you're going to say a lot of things, you're

به نظر می رسد صحبت با رئیس خود بیشتر شبیه به این است که مثلاً شما چیزهای زیادی می گویید،

going to give a lot of information and your boss will participate a little bit, but there's

اطلاعات زیادی ارائه می دهید و رئیس شما کمی مشارکت می کند، اما اطلاعات جزئی

more nuance of giving information than passing information back and forth.

بیشتری نسبت به پاس دادن وجود دارد. اطلاعات رفت و برگشت

So if you want to make a more conversational nuance, use "with," speak with someone.

بنابراین اگر می‌خواهید تفاوت‌های ظریف‌تری در گفتگو ایجاد کنید، از «با» استفاده کنید، با کسی صحبت کنید.

If you want it to sound a little more one-sided, a little more one way, use "speak to" someone.

اگر می‌خواهید کمی یک‌طرفه‌تر به نظر برسد ، کمی یک‌طرفه‌تر به نظر برسد، از "صحبت کردن با کسی" استفاده کنید.

Okay, so we also use speak for languages, like I speak English, I speak French, I speak

خوب، بنابراین ما از speak برای زبان ها نیز استفاده می کنیم، مانند من انگلیسی صحبت می کنم، من فرانسوی صحبت می کنم، من ژاپنی صحبت می

Japanese, I don't speak German, I don't speak Thai.

کنم، من آلمانی صحبت نمی کنم، من تایلندی صحبت نمی کنم .

So please use "speak" for languages, as well.

بنابراین لطفاً برای زبان‌ها نیز از «speak» استفاده کنید.

The past tense of speak is "spoke."

زمان گذشته صحبت کردن «گفته» است.

Please be careful, it is not speak-ed, please use "spoke," the past tense is spoke.

لطفا مراقب باشید، صحبت نمی شود، لطفا از "spoke" استفاده کنید، زمان گذشته صحبت می شود.

I spoke English every day when I lived in America, for example.

مثلاً وقتی در آمریکا زندگی می کردم هر روز انگلیسی صحبت می کردم .

So please use "spoke" as the past tense here.

بنابراین لطفاً در اینجا از "spoke" به عنوان زمان گذشته استفاده کنید.

Also, the past participle form is spoken.

همچنین به صورت فعل ماضی گفته می شود.

So we'll see that in a little bit, maybe.

پس شاید تا اندکی آن را خواهیم دید.

Okay, so some example sentence.

خوب، چند جمله مثال.

You should speak with or to your boss.

شما باید با یا با رئیس خود صحبت کنید.

So here you can choose "with," sounds more conversational; "to," sounds a little more

بنابراین در اینجا شما می توانید "با" را انتخاب کنید، برای تلفن های موبایل بیشتر محاوره ای. "به" کمی

direct.

مستقیم تر به نظر می رسد.

You should speak with your boss.

باید با رئیست صحبت کنی

You should speak to your boss.

باید با رئیست صحبت کنی

Okay, past tense sentence.

باشه جمله گذشته

I spoke with my manager, I spoke with my manager.

من با مدیرم صحبت کردم، با مدیرم صحبت کردم.

We shared information.

ما اطلاعات را به اشتراک گذاشتیم.

Last, have you spoken to HR?

آخر، آیا با HR صحبت کرده اید؟

Have you spoken to HR?

آیا با منابع انسانی صحبت کرده اید؟

Here's a present perfect tense sentence, I've used "spoken" here.

در اینجا یک جمله زمان حال کامل وجود دارد، من در اینجا از "گفتار" استفاده کرده ام.

Okay, good!

باشه، خوب!

So that's a nice, maybe a wrap up of a few different verbs that are commonly confused

پس این خوب است، شاید مجموعه ای از چند فعل مختلف که معمولاً

when talking about speech, let's go to some example sentences.

هنگام صحبت در مورد گفتار اشتباه گرفته می شوند، اجازه دهید به چند جمله مثال برویم.

All right!

خیلی خوب!

The first example sentence is... my friend _________ me my cooking was bad.

اولین جمله مثال این است ... دوست من _________ من آشپزی من بد بود.

Okay, my cooking was bad, this is probably new information for a person.

خوب، آشپزی من بد بود، این احتمالاً اطلاعات جدیدی برای یک شخص است.

Another hint, we have "me," there's a person here in the object position of the sentence.

یک اشاره دیگر، ما "من" را داریم، یک نفر در اینجا در موقعیت مفعول جمله وجود دارد.

So we can guess this should be the verb "tell," however we have this hint, my cooking was

بنابراین ما می توانیم حدس بزنیم که این باید فعل "گفتن" باشد، با این حال این اشاره را داریم، آشپزی من

bad, was bad, a past tense, so we should use the past tense form of "tell," "told" here.

بد بود، بد بود، یک زمان گذشته، بنابراین باید از حالت گذشته "گفتن"، "گفتم" در اینجا استفاده کنیم.

Okay, next one.

باشه بعدی

They _________ I have to work tomorrow.

آنها _________ فردا باید سر کار باشم.

So here I have to work tomorrow, this is maybe just information, it sounds like somebody

بنابراین اینجا باید فردا کار کنم، این شاید فقط اطلاعات باشد، به نظر می رسد

passed some information to me.

که کسی اطلاعاتی را به من داده است.

So if I want to think of this as like reporting speech, I would use the verb "say" in the

بنابراین اگر بخواهم این را مانند گزارش گفتار در نظر بگیرم، از فعل "گفتن" در

past tense, "said."

زمان گذشته "گفت" استفاده می کنم.

So I know this should not be "tell" because there's no object here, I know it should not

بنابراین می‌دانم که این نباید «گفتن» باشد، زیرا اینجا شیئی وجود ندارد، می‌دانم که

be "speak" because there's no "with" and there's no "to" here either, so I know this should

نباید «گفتن» باشد، زیرا «با» و «به» در اینجا هم وجود ندارد، بنابراین می‌دانم که باید این

be they said I have to work tomorrow.

باشد که آنها گفتند من دارم. فردا سر کار

Of course, this sentence could be, they told me I have to work tomorrow, it sounds more

البته این جمله می تواند باشد، به من گفتند فردا باید کار کنم، در آن صورت بیشتر

like a command, in that case.

شبیه دستور است.

Here, they said I have to work tomorrow, it's very neutral and just a simple report of speech.

اینجا گفتند فردا باید کار کنم، خیلی خنثی است و فقط یک گزارش ساده سخنرانی است.

Okay, next one.

باشه بعدی

He really needs to _________ with his client.

او واقعاً به _________ با مشتری خود نیاز دارد.

So here is a big hint word we have the word "with" here, and we also have "client" here,

بنابراین در اینجا یک کلمه اشاره بزرگ وجود دارد که ما کلمه "with" را در اینجا داریم، و همچنین "مشتری" را در اینجا داریم

which shows maybe a business or a work setting, therefore, we can guess the verb should be

که شاید یک تجارت یا یک محیط کاری را نشان می دهد، بنابراین، می توانیم حدس بزنیم که فعل باید

"speak."

"speak" باشد.

He really needs to speak with his client.

او واقعاً باید با مشتری خود صحبت کند.

Okay, great!

باشه عالیه!

Next one.

بعدی.

Have you _________ your mother the news?

آیا شما _________ خبر مادرتان را دارید؟

The news, so here, news is a big hint, new information, new information, and we have

اخبار، بنابراین در اینجا، خبر یک اشاره بزرگ است ، اطلاعات جدید، اطلاعات جدید، و ما

a person, a person in the object position, a person is going to receive new information.

یک شخص داریم، یک فرد در موقعیت شی، یک شخص قرار است اطلاعات جدیدی دریافت کند.

So, have you told your mother the news, is the correct sentence here.

بنابراین، آیا به مادر خود این خبر را گفته اید ، جمله صحیحی در اینجا است.

So have you told bla bla bla? is actually a really good sentence for you to remember.

پس آیا به بلا بلا بلا گفته ای؟ در واقع یک جمله واقعا خوب برای شما به یاد داشته باشید.

Have you told your mom about that?

به مامانت در موردش گفتی؟

Have you told your dad about that?

به پدرت در این مورد گفته ای؟

Have you told your dog about your new park?

آیا به سگ خود در مورد پارک جدید خود گفته اید؟

I don't know.

من نمی دانم.

So anytime you want to pass information or ask a question about information being passed,

بنابراین هر زمان که می‌خواهید اطلاعاتی را ارسال کنید یا سؤالی در مورد اطلاعات ارسال شده بپرسید،

please use "tell" to do that, like we've done here, have you told someone.

لطفاً از «گفتن» برای انجام این کار استفاده کنید، همانطور که در اینجا انجام دادیم، آیا به کسی گفته‌اید.

Okay, let's go to the next one.

باشه بریم سراغ بعدی

We _________ about this at the last meeting.

ما _________ در این مورد در آخرین جلسه.

So again, meeting here is a big hint that it is a work or a more formal situation, we

بنابراین، دوباره، ملاقات در اینجا یک اشاره بزرگ است که این یک موقعیت کاری یا رسمی تر است، ما می

see that this is "the last meeting," so something that has finished already.

بینیم که این "آخرین جلسه" است، بنابراین چیزی که قبلاً تمام شده است.

So let's use past tense "spoke."

پس بیایید از زمان گذشته «گفتار» استفاده کنیم.

We spoke about this at the last meeting.

در جلسه گذشته در این مورد صحبت کردیم.

Here, I have introduced something slightly different from this "speak with" or "speak

در اینجا، من چیزی را کمی متفاوت از این "صحبت با" یا "صحبت

to."

کن" معرفی کرده ام.

If you want to mention a topic rather than about a person, we can use "speak about" a

اگر می‌خواهید موضوعی را به جای یک شخص ذکر کنید، می‌توانیم از «صحبت کردن درباره» یک

topic, speak about something.

موضوع استفاده کنیم، درباره چیزی صحبت کنیم.

We spoke about this at the last meeting.

در جلسه گذشته در این مورد صحبت کردیم.

We can use speak to introduce a topic, as well.

برای معرفی یک موضوع نیز می توانیم از speak استفاده کنیم .

So please note that this is an option.

پس لطفا توجه داشته باشید که این یک گزینه است.

Okay, let's go to the next one.

باشه بریم سراغ بعدی

You always _______ nice things.

شما همیشه _______ چیزهای خوبی هستید.

So "always" here, I have a word which indicates a regular action, something that is always

بنابراین "همیشه" در اینجا، من کلمه ای دارم که نشان دهنده یک عمل منظم است، چیزی که همیشه

true.

درست است.

We talked about an example over here, though I used "never" here, however, the grammar

ما در اینجا در مورد یک مثال صحبت کردیم، اگرچه من در اینجا از "هرگز" استفاده کردم، با این حال،

is still the same, we should still use the same grammar nuance, the same grammar point

گرامر هنوز همان است، ما هنوز هم باید از همان تفاوت گرامر، همان نکته گرامری

here.

در اینجا استفاده کنیم.

So let's use the present tense "say."

پس بیایید از زمان حال «بگو» استفاده کنیم.

You always say nice things.

همیشه چیزای قشنگ میگی

So someone always says positive things or someone always makes very positive comments,

بنابراین یک نفر همیشه چیزهای مثبت می گوید یا یک نفر همیشه نظرات بسیار مثبت می دهد

like, for example, everybody in the comments on these videos, everybody always says very

، مثلاً همه در نظرات این ویدیوها، همه همیشه چیزهای بسیار خوبی می گویند

nice things.

.

We can use "always say" to talk about something that a person always says.

ما می توانیم از "همیشه بگو" برای صحبت در مورد چیزی که یک شخص همیشه می گوید استفاده کنیم.

Okay, finally, the same thing.

باشه بالاخره همینطوره

He always _________ the truth.

او همیشه حقیقت را _________ کرد.

Okay, now this is tricky.

خوب، حالا این مشکل است.

I've used "always" here, I used "always" in the previous one, as well, but the thing I

من از "همیشه" در اینجا استفاده کرده ام، از "همیشه" در مورد قبلی نیز استفاده کرده ام، اما چیزی که

want to point out is this the truth at the end of the sentence, there's a set phrase

می خواهم به آن اشاره کنم این است که حقیقت در پایان جمله است، یک عبارت مجموعه ای

in English, we don't use "say" we actually use "tell" with the expression "the truth."

در انگلیسی وجود دارد، we don از "بگو" استفاده کنید، ما در واقع از "گفتن" با عبارت "حقیقت" استفاده می کنیم.

He always tells the truth.

او همیشه حقیقت را می گوید.

So the expressions "tell the truth," and the opposite "tell a lie."

پس عبارات «راست بگو» و مخالف آن «دروغ بگو».

We always use the verb "tell" with this, you might hear I sometimes hear non-native speakers

ما همیشه از فعل "گفتن" با این استفاده می کنیم، ممکن است بشنوید که من گاهی اوقات

of English, they "say a lie" or "say the truth," but this is not natural.

افرادی غیر بومی انگلیسی را می شنوم، آنها "دروغ می گویند" یا "راست می گویند"، اما این طبیعی نیست.

Please be sure to use "tell the truth" or "tell a lie"; we always use "tell" in these

لطفاً حتماً از «راست بگو» یا «دروغ بگو» استفاده کنید. ما همیشه در این موارد از "گفتن" استفاده می کنیم

cases, so please be careful of that.

، پس لطفا مراقب آن باشید.

Okay, but we've talked about a lot of different ways to use these three verbs, and I hope

بسیار خوب، اما ما در مورد روش های مختلفی برای استفاده از این سه فعل صحبت کرده ایم، و

that it's a little bit more clear now when to use them, especially "say" and "tell,"

امیدوارم اکنون کمی واضح تر باشد که چه زمانی از آنها استفاده کنیم، به خصوص "گفتن" و "بگو"،

many people have a little bit of confusion between these two.

بسیاری از مردم کمی دارند. از سردرگمی بین این دو

But "speak" is also quite useful as well.

اما "صحبت" نیز بسیار مفید است.

Okay, so I hope that was useful for you.

خوب، پس امیدوارم برای شما مفید بوده باشد.

If you have any questions, please be sure to let us know in the comment section below

اگر سوالی دارید، لطفاً حتماً در قسمت نظرات زیر این ویدیو با ما در میان بگذارید

this video.

.

If you like this video, please make sure to give it a thumbs-up, it's super helpful for us.

اگر این ویدیو را دوست دارید، لطفاً حتماً آن را تأیید کنید، این برای ما بسیار مفید است.

Also, subscribe to our channel if you have not already.

همچنین اگر قبلا عضو کانال ما نشده اید، عضو شوید .

Check us out at EnglishClass101.com for more good stuff, too.

برای چیزهای خوب بیشتر، ما را در EnglishClass101.com نیز بررسی کنید.

Thanks very much for watching this lesson and I will see you again soon. Bye!

از تماشای این درس بسیار سپاسگزارم و به زودی دوباره شما را خواهم دید. خدا حافظ!