Conditional and IF clauses - Learn English Grammar

Wanna speak real English from your first lesson?

آیا می خواهید از اولین درس خود انگلیسی واقعی صحبت کنید؟

Sign up for your free lifetime account at EnglishClass101.com.

برای حساب مادام العمر رایگان خود در EnglishClass101.com ثبت نام کنید .

Hi, everybody. My name is Alisha.

سلام به همه. اسم من علیشاه است.

Today, I'm going to talk about “if” clauses.

امروز، من قصد دارم در مورد بندهای "اگر" صحبت کنم.

So, “if” clauses are used in a variety of different sentence patterns.

بنابراین، جملات "اگر" در انواع الگوهای جمله مختلف استفاده می شود.

We use them to do a variety of different things as well.

ما از آنها برای انجام کارهای مختلف نیز استفاده می کنیم.

So, today, I'm going to give kind of an introduction into a few cases where you can use “if”

بنابراین، امروز، من قصد دارم به نوعی مقدمه ای را در مورد چند مورد ارائه کنم که در آن شما می توانید از بندهای «اگر» استفاده کنید

clauses.

.

So, let's get started.

بنابراین، بیایید شروع کنیم.

Okay.

باشه.

First, I want to introduce two basic patterns for using “if” clauses.

ابتدا می‌خواهم دو الگوی اساسی برای استفاده از جملات «اگر» معرفی کنم.

“If” clauses can come at the beginning of a sentence and can be followed by a main

جملات "اگر" می توانند در ابتدای جمله بیایند و بعد از آنها یک بند اصلی وجود دارد

clause.

.

I'll explain this a little more later.

این را کمی بعدتر توضیح خواهم داد.

So, we can begin with an “if” statement and end with the main statement or the opposite

بنابراین، می‌توانیم با عبارت «اگر» شروع کنیم و با عبارت اصلی پایان دهیم یا برعکس

is also possible.

آن نیز ممکن است.

First, a main clause followed by the “if” clause, both are okay.

اول، یک بند اصلی به دنبال بند «اگر» ، هر دو مشکلی ندارند.

A few things I want to talk about today are how to use some of these sentences.

چند موردی که امروز می خواهم در مورد آنها صحبت کنم نحوه استفاده از برخی از این جملات است.

We can use “if” clause sentences, these kinds of patterns, for making plans and planning

می‌توانیم از جمله‌های بند «اگر»، این نوع الگوها، برای ساختن طرح‌ها و سؤالات برنامه‌ریزی استفاده کنیم

questions.

.

By this I mean, questions about plans.

منظورم سوالاتی در مورد برنامه هاست.

All of these include a specific condition introduced by the “if” statement.

همه اینها شامل یک شرط خاص است که توسط عبارت «اگر» معرفی شده است.

I'll explain a little more in just a moment.

فقط یک لحظه دیگر کمی بیشتر توضیح خواهم داد.

We can use these for making plans, talking about plans, asking questions about plans.

ما می توانیم از اینها برای برنامه ریزی، صحبت در مورد برنامه ها، پرسیدن سوال در مورد برنامه ها استفاده کنیم.

We can use these for talking about our future activities, so potential activities in the

ما می توانیم از آنها برای صحبت در مورد فعالیت های آینده خود استفاده کنیم ، بنابراین فعالیت های بالقوه در

future.

آینده.

We can use it for talking about past potential, so things different in the past, an action

ما می‌توانیم از آن برای صحبت در مورد پتانسیل گذشته استفاده کنیم، بنابراین چیزها در گذشته متفاوت هستند، عملی

done differently in the past and the potential different outcome in the future.

که در گذشته به گونه‌ای متفاوت انجام می‌شود و نتایج بالقوه متفاوت در آینده.

This is a very complex grammar point but this is very, very useful.

این یک نکته گرامری بسیار پیچیده است اما بسیار بسیار مفید است.

Okay, finally, we can use them to talk about advice and to give recommendations as well.

خوب، در نهایت، می توانیم از آنها برای صحبت در مورد مشاوره و ارائه توصیه ها استفاده کنیم.

To ask for and give recommendations actually.

برای درخواست و ارائه توصیه در واقع.

This is a very, very useful kind of sentence and I want to share a couple ways that you

این یک نوع جمله بسیار بسیار مفید است و من می خواهم چند راه را به اشتراک بگذارم که می

can use these, as well as a couple grammar points inside the sentences, especially, in

توانید از آنها استفاده کنید، همچنین چند نکته گرامری در داخل جملات، مخصوصاً در

the main clause that I hope you can use to make these kinds of statements and to make

بند اصلی که امیدوارم بتوانید از آنها استفاده کنید. انواع اظهارات و طرح

these kinds of questions.

این نوع سوالات.

Let's take a look.

بیا یک نگاهی بیندازیم.

Okay, first, I want to look at “if” clauses.

خوب، ابتدا می‌خواهم به بندهای «اگر» نگاه کنم.

So, “if” clauses, they begin with this “if” statement.

بنابراین، بندهای «اگر» با این عبارت «اگر» شروع می‌شوند.

We use an “if” clause to express a condition.

برای بیان یک شرط از عبارت "if" استفاده می کنیم.

A condition meaning some possibility or some potential.

یک شرط به معنای برخی امکان یا برخی بالقوه.

For example, “If it's sunny tomorrow,” “If the weather is sunny tomorrow, blah,

به عنوان مثال، "اگر فردا آفتابی است"، "اگر فردا هوا آفتابی است، بلا،

blah, blah.”

بلا، بلا."

So, we use “if’ at the beginning of the “if” clause to introduce our condition

بنابراین، ما از "if" در ابتدای بند "اگر" برای معرفی شرایط خود استفاده می کنیم

that's going to lead us into the main clause.

که ما را به بند اصلی هدایت می کند.

So, in our main clause, the main clause can express a result, a potential result, it can

بنابراین، در بند اصلی ما، بند اصلی می تواند یک نتیجه، یک نتیجه بالقوه را بیان کند، می تواند

express a recommendation, it can express a question.

یک توصیه را بیان کند، می تواند یک سؤال را بیان کند .

There are a lot of different things we can do with the main clause and a lot of different

کارهای مختلفی وجود دارد که می توانیم با بند اصلی انجام دهیم و

types of grammar we can use.

انواع مختلفی از دستور زبان را می توانیم استفاده کنیم.

So, I want to look at a few examples here.

بنابراین، من می خواهم به چند نمونه در اینجا نگاه کنم.

Let's look at this first sentence which I already talked about.

بیایید به اولین جمله ای که قبلاً در مورد آن صحبت کردم نگاه کنیم.

This one, “If it's sunny tomorrow,” for example, “I'll go to the beach.”

این یکی، "اگر فردا آفتابی باشد"، برای مثال، "من به ساحل خواهم رفت."

Here I have my “if” expression, my “if” clause, the condition is the weather, “If

در اینجا من عبارت "اگر" خود را دارم، بند "اگر" خود را دارم، شرط آب و هوا است، "

it's sunny tomorrow,” I have here, “I'll go to the beach.”

اگر فردا آفتابی باشد"، اینجا دارم، "من به ساحل خواهم رفت."

You'll note that I've used “I’ll”, “I will” because, in this case, it sounds like

توجه داشته باشید که من از "I'll"، "I will" استفاده کرده ام، زیرا در این مورد، به نظر می رسد

the speaker has just made the decision.

که گوینده به تازگی تصمیم گرفته است.

Maybe you've seen the video we did about the difference between “will” and “going

شاید ویدیویی را که درباره تفاوت بین «اراده» و «رفتن

to.”

به» انجام دادیم، دیده باشید.

So, when we use “will,” it's often used in times when we've just made a decision,

بنابراین، هنگامی که از «اراده» استفاده می‌کنیم، اغلب در مواقعی استفاده می‌شود که به‌تازگی تصمیم گرفته‌ایم،

during the conversation.

در طول مکالمه.

So, here, “If it's sunny tomorrow, I'll go to the beach.”

بنابراین، اینجا، "اگر فردا آفتابی باشد، من به ساحل می روم."

Please be careful, however, do not use “will” in this sentence, in this part of the sentence.

لطفا مراقب باشید، با این حال، در این جمله، در این قسمت از جمله از "will" استفاده نکنید.

For example, some people say, “If it will be sunny tomorrow,” it's not correct.

مثلاً بعضی ها می گویند: «اگر فردا آفتابی باشد» درست نیست.

We cannot use “will” here.

ما نمی توانیم در اینجا از "اراده" استفاده کنیم.

We need to use “will” in the main clause.

ما باید از "will" در عبارت اصلی استفاده کنیم.

“If it's sunny, I'll go to the beach.”

"اگر هوا آفتابی باشد، به ساحل می روم."

Please be cautious here.

لطفا در اینجا محتاط باشید.

So, this sentence means, “If the weather is nice tomorrow, my plan, I just decided,

بنابراین، این جمله به این معنی است: "اگر فردا هوا خوب است، برنامه من، من فقط تصمیم گرفتم،

is to go to the beach.”

این است که به ساحل بروم."

Let's look at one more sentence that is similar.

بیایید به یک جمله دیگر که مشابه است نگاه کنیم.

“If you pass the test,” here is my condition, “If you pass the test,” here, “you'll

"اگر در آزمون موفق شوید"، این شرایط من است، "اگر در آزمون موفق شوید"، در اینجا، "

get a certification.”

گواهینامه دریافت خواهید کرد."

“You'll get.”

"شما دریافت می کنید."

So, once more, you can see, I've used “will” here in the contracted form.

بنابراین، یک بار دیگر، می توانید ببینید، من در اینجا از "اراده " به شکل قراردادی استفاده کرده ام.

“You will get a certification if you pass the test.”

"در صورت قبولی در آزمون، گواهینامه دریافت خواهید کرد ."

So, keep in mind, as I said before, we can swap, we can reverse the sentence patterns

بنابراین، به خاطر داشته باشید، همانطور که قبلاً گفتم، می‌توانیم با هم عوض کنیم، می‌توانیم الگوهای جمله را معکوس کنیم

and the sentence meaning remains the same.

و معنای جمله ثابت می‌ماند.

Just please be careful, if you're using “will,” make sure it's in your main clause, not in

فقط لطفا مراقب باشید، اگر از "will" استفاده می کنید، مطمئن شوید که در عبارت اصلی شما وجود دارد، نه

your “if” clause.

در بند "اگر" شما.

Let's take a look at something a little bit different.

بیایید به چیزی کمی متفاوت نگاه کنیم .

Here I have, “If we got approval for the project,” “If we got,” here you'll see,

در اینجا من می‌گویم: «اگر برای پروژه تأییدیه گرفتیم »، «اگر دریافت کردیم»، در اینجا خواهید دید

it's not the present tense.

که زمان حال نیست.

“If we got approval for the project,” this is the past participle form here.

"اگر ما برای پروژه تاییدیه گرفتیم"، این فرم مشارکت گذشته است.

“If we got approval for the project, we would begin on Monday.”

اگر ما برای این پروژه موافقت کنیم ، از دوشنبه شروع می‌کنیم.»

So, this is a potential situation.

بنابراین، این یک وضعیت بالقوه است.

This is a situation, you can see I've used the past participle here and “would” in

این یک موقعیت است، می بینید که من از فعل ماضی در اینجا استفاده کرده ام و در

the main clause, by changing the tense of my verb, I change the potential of the situation.

بند اصلی با تغییر زمان فعل، پتانسیل موقعیت را تغییر می دهم.

This is a sentence we might use when making a proposal.

این جمله ای است که ممکن است هنگام ارائه یک پیشنهاد استفاده کنیم.

“If we got approval for the project,” in the future, in theory, so meaning in possibility,

"اگر ما برای پروژه تاییدیه گرفتیم"، در آینده، از نظر تئوری، بنابراین به معنای احتمال

this is not certain, it's not in my control now.

، این قطعی نیست، اکنون در کنترل من نیست.

But, if this were the case, “If I got the approval for the project, I would--we would

اما، اگر اینطور بود، "اگر تایید پروژه را می گرفتم، -

begin on Monday.”

از دوشنبه شروع می کردیم."

This is a future potential situation, something that is potentially--I'm potentially capable

این یک موقعیت بالقوه آینده است، چیزی که به طور بالقوه است - من به طور بالقوه قادر هستم

or we are potentially able to do but it has not been decided yet.

یا به طور بالقوه قادر به انجام آن هستیم، اما هنوز تصمیم گیری نشده است.

In these cases, we need to use “would” in the main clause.

در این موارد، ما باید از "would" در عبارت اصلی استفاده کنیم.

Okay, so, let's take a look at the next sentence here.

خوب، بنابراین، اجازه دهید نگاهی به جمله بعدی در اینجا بیاندازیم.

Similar to the previous sentence I talked about.

مشابه جمله قبلی که در موردش صحبت کردم.

The sentence--the “if” clause here is, “If I hired you for the job,” you can

جمله - بند "اگر" در اینجا "اگر تو را برای کار استخدام کردم" است، می توانید

see the verb here is also different as we talked about in the previous sentence.

ببینید که فعل در اینجا نیز همانطور که در جمله قبلی در مورد آن صحبت کردیم متفاوت است.

“If I hired you for the job, you would get $50,000 a year.”

"اگر من شما را برای این کار استخدام می کردم، سالانه 50000 دلار دریافت می کنید."

So, once more, this is a future potential sentence and we know that because of the verbs

بنابراین، یک بار دیگر، این یک جمله بالقوه آینده است و ما می دانیم که به دلیل

that are chosen.

افعالی که انتخاب شده اند.

“If I hired you,” we use the past participle here.

«اگر من تو را استخدام کردم»، ما از فعل ماضی در اینجا استفاده می کنیم.

We need to apply “would” in the main clause to show the future potential of this situation.

برای نشان دادن پتانسیل آینده این وضعیت، باید "wild" را در بند اصلی اعمال کنیم .

So, please be careful.

پس لطفا مراقب باشید

We've talked about two types of “if” clause statements now.

ما اکنون در مورد دو نوع عبارت "اگر" صحبت کرده ایم.

Let's go to one more, yet one more example of how to use this grammar.

بیایید به یک مثال دیگر و در عین حال یک مثال دیگر از نحوه استفاده از این گرامر برویم.

This is a past potential and a resulting possible outcome from a past situation.

این یک پتانسیل گذشته و یک نتیجه ممکن از یک موقعیت گذشته است.

So, let's look at the “if” clause first.

بنابراین، اجازه دهید ابتدا به بند "اگر" نگاه کنیم.

“If they had left the house earlier, they would have been on time.”

اگر زودتر از خانه بیرون می‌رفتند، به موقع می‌آمدند.»

Here, once more, you can see, I've got, “If they had left the house earlier,” “If

در اینجا، یک بار دیگر، می‌توانید ببینید، «اگر زودتر از خانه خارج شده بودند»، «اگر

they had left,” I've got “had” here.

آنها رفته بودند»، من اینجا «داشتم».

So, we need to use have or had in the past tense here plus the verb.

بنابراین، در اینجا باید از have یا had در زمان گذشته به اضافه فعل استفاده کنیم.

And then, again, we use “this would have been on time.”

و سپس، دوباره، از "این به موقع بود" استفاده می کنیم.

We have created a more complex grammar sentence.

ما یک جمله گرامری پیچیده تر ایجاد کرده ایم.

This shows, “if something had been different in the past, a different outcome would have

این نشان می دهد، "اگر چیزی در گذشته متفاوت بود، نتیجه متفاوتی حاصل می

resulted.”

شد." برای مثال، در

We need to use “would” plus our “have been,” for example, in this case.

این مورد باید از "wild" به اضافه "weve been" خود استفاده کنیم.

Let's take a look at one more sentence.

بیایید به یک جمله دیگر نگاهی بیندازیم.

“If I had studied a little more,” here's our verb phrase.

"اگر کمی بیشتر مطالعه کرده بودم" این عبارت فعل ما است.

“If I had studied,” so, I did not study very much.

«اگر درس می‌خواندم»، پس زیاد مطالعه نمی‌کردم .

“If I had studied a little more, I would have passed the test.”

"اگر کمی بیشتر مطالعه می کردم، در آزمون موفق می شدم."

Here, I've mentioned too, “might” is also possible.

در اینجا، من نیز اشاره کردم، "ممکن است" نیز امکان پذیر است.

Maybe the speaker doesn't know for sure the definite outcome, in this case.

در این مورد، شاید گوینده به طور قطع از نتیجه قطعی اطلاع نداشته باشد.

So, we can use “would,” to express certainty, “might,” to express a lower level of certainty.

بنابراین، ما می‌توانیم از «wild» برای بیان اطمینان، «ممکن است» برای بیان سطح پایین‌تری از اطمینان استفاده کنیم.

“I might have passed the test,” “I would have passed the test.”

«ممکن بود امتحان را پس می‌دادم»، «آزمایش را پس می‌دادم ».

And, again, we have the verb “have,” and in this case, “passed the test,” as well.

و باز هم فعل «داشتن» و در این مورد «آزمون را گذراند» داریم.

So, you can see the grammar becomes progressively more complex in these situations.

بنابراین، می توانید ببینید که گرامر در این شرایط به تدریج پیچیده تر می شود.

The last ones I want to talk about, just two more, are recommendations and questions.

آخرین موردی که می خواهم در مورد آنها صحبت کنم، فقط دو مورد دیگر، توصیه ها و سوالات هستند.

You can use an “if” clause to introduce your condition.

برای معرفی وضعیت خود می توانید از بند "اگر" استفاده کنید.

Like, “If you go to Paris,” for example.

مثلاً «اگر به پاریس بروید».

Here, in your main clause, you can give a recommendation.

در اینجا، در بند اصلی خود، می توانید یک توصیه ارائه دهید.

Like, “you should,” in this case.

مانند «شما باید» در این مورد.

I've used “should,” “you should visit the Louvre,” or, “go to the Louvre,”

من از «باید»، «شما باید از لوور دیدن کنید » یا «به لوور بروید»

or, “try some food,” something like that.

یا «غذا امتحان کنید» از چیزی شبیه به آن استفاده کرده‌ام.

You can use a recommendation expression in your main clause here.

در اینجا می توانید از عبارت توصیه در عبارت اصلی خود استفاده کنید.

The final thing I want to talk about is making a question in your main clause.

آخرین چیزی که می خواهم در مورد آن صحبت کنم این است که یک سوال در بند اصلی شما مطرح کنم.

For example, “If it rains this weekend, what do you want to do?”

به عنوان مثال، "اگر این آخر هفته باران ببارد، می خواهید چه کار کنید؟"

So, this is a situation where you're looking for the listeners’ opinion.

بنابراین، این موقعیتی است که شما به دنبال نظر شنوندگان هستید.

“What do you want to do?”

«می‌خواهی چه کار کنی؟»

You can use an expression like a question, “What do you want to do?”

می توانید از عبارتی مانند سوال استفاده کنید، "چه می خواهید انجام دهید؟"

“What do you think we should do?” in your main clause to do that.

"به نظرتان چه کار باید بکنیم؟" در بند اصلی خود این کار را انجام دهید.

Okay, so, those are a few different ways that you can use “if” clauses to create a variety

خوب، بنابراین، اینها چند روش مختلف هستند که می توانید از بندهای "if" برای ایجاد

of different expressions in different statements.

انواع عبارات مختلف در عبارات مختلف استفاده کنید.

So, we've talked about, quickly, about a few examples of each of these so give them a try.

بنابراین، ما به سرعت در مورد چند نمونه از هر یک از این موارد صحبت کرده ایم، پس آنها را امتحان کنید.

If you like this video, please make sure to hit the thumbs up button and subscribe to

اگر این ویدیو را دوست دارید، لطفاً دکمه شست را فشار دهید و اگر قبلاً این ویدیو را

the channel if you haven’t already.

نداشته اید، عضو کانال شوید.

If you want to try out a few of these sentences, please feel free to do so in the comments section.

اگر می‌خواهید تعدادی از این جملات را امتحان کنید، لطفاً در قسمت نظرات این کار را انجام دهید.

Check us out at EnglishClass101.com for more good stuff as well.

ما را در EnglishClass101.com برای چیزهای خوب بیشتر نیز بررسی کنید.

Thanks very much for watching this episode and I will see you again soon. Bye.

از تماشای این قسمت بسیار متشکرم و به زودی دوباره شما را خواهم دید. خدا حافظ.