8 PARTS OF SPEECH - Noun, Verb, Adjective, Adverb Etc. Basic English Grammar - with Examples

Hi and welcome to this series of lessons on the parts of speech

با سلام و خوش آمدید به این سری از درس های بخش های گفتار

My name is Ganesh and in this first lesson I'm going to give you a quick

نام من گانش است و در این درس اول قصد دارم به شما

Introduction to the eight parts of speech. In the following lessons we'll

معرفی سریع هشت قسمت گفتار را بدهم. در درس‌های بعدی با

learn more in detail about each part of speech. Before we start just remember if

جزئیات بیشتر در مورد هر بخش از گفتار آشنا خواهیم شد. قبل از شروع، فقط به یاد داشته

you have any questions at all you just have to let me know in the comments

باشید که اگر اصلاً سؤالی دارید، فقط باید در بخش نظرات در زیر به من بگویید

section below and I will talk to you there.

و من در آنجا با شما صحبت خواهم کرد.

OK so first of all what is a part of speech?

خوب پس اول از همه بخشی از گفتار چیست؟

Well a part of speech is just the name given to a word based on the job that it

خوب بخشی از گفتار فقط نامی است که به یک کلمه بر اساس شغلی

does in a sentence. Think of parts of speech as being kind of like job titles

که در یک جمله انجام می دهد داده می شود. قسمت هایی از گفتار را مانند عنوان شغلی در

Just like a person can be a teacher or a doctor or a lawyer - a word can be a

نظر بگیرید درست مانند یک فرد که می تواند معلم یا پزشک یا وکیل باشد - یک کلمه بسته به شغلی که در جمله انجام می دهد می تواند یک

verb, an adjective, a noun etc depending on the job that it does in a sentence

فعل، یک صفت، یک اسم و غیره باشد.

And these can be really useful to learn because when you're studying grammar you

و اینها می توانند واقعاً برای یادگیری مفید باشند زیرا وقتی در حال مطالعه گرامر هستید

will come across terms like these, you will come across terms like nouns, verbs

با اصطلاحاتی مانند اینها روبرو می شوید ، با اصطلاحاتی مانند اسم ، افعال

and adjectives, and if you know what they mean it can help you to speed up your

و صفت روبرو می شوید و اگر معنی آنها را بدانید می تواند به شما کمک کند تا سرعت خود را افزایش دهید.

study of grammar.

مطالعه گرامر

Alright so how many parts of speech are there? There are eight parts of speech

خوب، پس چند بخش گفتار وجود دارد؟ گفتار دارای هشت قسمت است

and we start by talking about the verb. We start with the verb because verbs are

و ما با صحبت در مورد فعل شروع می کنیم. ما با فعل شروع می کنیم زیرا افعال

probably the most important words in the English language, and that is for two

احتمالاً مهمترین کلمات در زبان انگلیسی هستند و این به دو

reasons: first every sentence in English must have a verb - you cannot have

دلیل است: اول اینکه هر جمله در انگلیسی باید یک فعل داشته باشد - شما نمی توانید

sentences without verbs in English, and the second reason is that only verbs

جملات بدون فعل در زبان انگلیسی داشته باشید و دلیل دوم این است که فقط

have tenses. I'm sure you know about past tense, present tense and future tense

افعال زمان دارند من مطمئنم که شما در مورد زمان گذشته، زمان حال و زمان آینده می دانید به

That's how we talk about different times and to do that we change the forms of

این ترتیب ما در مورد زمان های مختلف صحبت می کنیم و برای انجام آن، شکل افعال را تغییر می دهیم

verbs. So verbs are really important. So what does a verb

. بنابراین افعال واقعا مهم هستند. پس یک فعل چه می کند

do? Well a verb is a word that shows an action or a state - state means a

؟ خوب فعل کلمه ای است که یک عمل یا یک حالت را نشان می دهد - حالت به معنای

situation. For example in the sentence "Dylan plays tennis three times a week." In

وضعیت است. به عنوان مثال در جمله "دیلان سه بار در هفته تنیس بازی می کند."

the sentence the verb is play because that's the action, and we're saying plays

در جمله، فعل بازی است زیرا این عمل است، و ما می گوییم بازی می کند

because for he,she and it we say plays - we add the 's' to the verb in the present

زیرا برای او، او و آن می گوییم بازی می کند - "s" را به فعل در زمان حال اضافه

tense, so "Dylan plays." In this next sentence "I am a teacher" - can you tell me

می کنیم، بنابراین "دیلان بازی می کند." در این جمله بعدی "من معلم هستم" - می توانید بگویید

which is the verb? The verb is 'am; - that's basically just the verb to be - but we say I am,

فعل کدام است؟ فعل "am" است. - این اساساً فقط فعل to be است - اما ما می گوییم من هستم،

you are, he is etc. so "I am a teacher" Now I want you to notice a very

تو هستی، او هست و غیره، بنابراین "من معلم هستم" حالا می خواهم به

important difference between these two sentences. Notice that in the first

تفاوت بسیار مهمی بین این دو جمله توجه کنید. توجه داشته باشید که در

sentence we are talking about a physical action because playing is something that

جمله اول ما در مورد یک عمل فیزیکی صحبت می کنیم زیرا بازی چیزی است که

we do physically. But in the second sentence we are not talking about any

ما به صورت فیزیکی انجام می دهیم. اما در جمله دوم ما در مورد هیچ

physical action - we're just saying "I am a teacher."

عمل فیزیکی صحبت نمی کنیم - ما فقط می گوییم "من یک معلم هستم."

We call that a state, that means a situation. So verbs can show actions or

ما به آن حالت می گوییم، یعنی یک وضعیت. بنابراین افعال می توانند اعمال

they can show states or situations.

را نشان دهند یا حالت ها یا موقعیت ها را نشان دهند.

Those are the two types of verbs

این دو نوع فعل هستند

OKthe next part of speech is the noun. A noun is the name given to a person,

OK قسمت بعدی گفتار اسم است. اسم نامی است که به شخص،

place, animal, thing, feeling or idea. For example here's a sentence with a lot of

مکان، حیوان، چیز، احساس یا ایده داده می شود. به عنوان مثال در اینجا یک جمله با تعداد زیادی

nouns - "Rosie went to Malta on vacation with her family last year."

اسم وجود دارد - "رزی سال گذشته برای تعطیلات با خانواده خود به مالت رفت."

Can you identify all the nouns in the sentence?

آیا می توانید تمام اسم های جمله را شناسایی کنید؟

Well the first noun is Rosie - it's the name of a person. The second noun is Malta

خوب اولین اسم رزی است - نام یک شخص است. اسم دوم

Malta is the name of a place. It's actually a beautiful small little island

مالتا است مالتا نام یک مکان است. این در واقع یک کشور کوچک جزیره ای زیبا

country in Europe. Malta is a place. The next noun is vacation. Vacation is the

در اروپا است. مالت یک مکان است. اسم بعدی تعطیلات است. تعطیلات

name given to a type of trip the people take, and the noun after that is family

نامی است که به نوع سفری که مردم انجام می‌دهند داده می‌شود و اسم بعد از آن

What's a family? Afamily is a group of people who are related - mothers, fathers,

خانواده چیست؟ خانواده به گروهی از افراد فامیل گفته می شود - مادر، پدر،

sons, daughters, brothers, sisters etc. and the last noun in the sentence is year - a

پسر، دختر، برادر، خواهر و غیره و آخرین اسم در جمله سال است - یک

year is just 365 days or the time that it takes the earth to go around the Sun.

سال فقط 365 روز یا مدت زمانی است که زمین طول می کشد تا بچرخد. خورشید.

Now of course nouns can also be animals like dogs or cats or a noun could be a

البته اسم‌ها نیز می‌توانند حیواناتی مانند سگ یا گربه باشند یا یک اسم می‌تواند

thing like watch, pen, t-shirt etc. Or it could be a feeling such as love or anger

چیزی مانند ساعت، خودکار، تی‌شرت و غیره باشد. یا می‌تواند احساسی مانند عشق یا خشم

Those are all nouns.

باشد.

What's a pronoun then? A pronoun is a word that replaces a noun - replaces means

پس ضمیر چیست؟ ضمیر کلمه ای است که جایگزین اسم می شود - جایگزین یعنی

it takes the place of a noun. But you might ask - why should a pronoun do that?

جای اسم را می گیرد. اما ممکن است بپرسید - چرا یک ضمیر باید این کار را انجام دهد؟

Well take a look at this sentence - "Melvin is at the movies with Melvin's

خوب به این جمله نگاه کنید - "ملوین با دوست دختر ملوین در سینما است

girlfriend."

."

"Melvin really enjoys spending time with Melvin's girlfriend" Now of course that

"ملوین واقعاً از گذراندن وقت با دوست دختر ملوین لذت می برد " اکنون البته این

sounds really stupid and that is because - can you tell me why? Can you tell me what

واقعا احمقانه به نظر می رسد و دلیلش این است که - می توانید به من بگویید چرا؟ میشه بگید

the problem is in that sentence?

مشکل اون جمله چیه؟

Well the problem is that we keep repeating Melvin and Melvin's girlfriend

خب مشکل این است که ما مدام دوست دختر ملوین و ملوین را تکرار می

and that is very unnatural - we don't talk like that. And to avoid that kind of

کنیم و این بسیار غیر طبیعی است - ما اینطور صحبت نمی کنیم. و برای جلوگیری از این نوع

repetition we can use pronouns. So can you tell me where you would use pronouns

تکرار می توانیم از ضمایر استفاده کنیم. پس می توانید به من بگویید که در آن دو جمله کجا از ضمایر استفاده می کنید

in those two sentences? We can say "Melvin is at the movies with his

؟ می توان گفت "ملوین با

girlfriend. He really enjoys spending time with her."

دوست دخترش در سینما است. او واقعا از گذراندن وقت با او لذت می برد."

There are three pronouns there - his, He and her. Did you get all of those?

سه ضمیر در آنجا وجود دارد - او، او و او. آیا همه آنها را گرفتید؟

OK now i want you to notice that the pronoun 'he' is in the subject position. He

خوب حالا می خواهم توجه داشته باشید که ضمیر "او" در موقعیت فاعل قرار دارد.

is the subject of the verb enjoy - who enjoys? He enjoys, and the pronoun 'her' is

او فاعل فعل لذت بردن است - کی لذت می برد؟ او لذت می برد و ضمیر «او»

in the object position. Now to replace a noun in the subject position like Melvin

در جایگاه مفعول است. اکنون برای جایگزینی یک اسم در موقعیت فاعل

for example, we use what are called subject pronouns - these are I, you, we, they, he, she,

مانند ملوین، از ضمایر فاعل استفاده می کنیم - اینها من، شما، ما، آنها، او، او

and it. And to replace a noun in the object position - can you guess what we

و آن هستند. و برای جایگزینی یک اسم در موقعیت مفعول - آیا می توانید حدس بزنید از چه چیزی

use? We use object pronouns - Those are me, you, us, them, him, her, and it. Now there are

استفاده می کنیم؟ ما از ضمایر مفعولی استفاده می کنیم - آنها من، تو، ما، آنها، او، او و آن هستند. حالا

other pronouns in English such as his, hers, this, that etc. but we will talk about

ضمایر دیگری مانند his, hers, this, that و غیره در زبان انگلیسی وجود دارد اما وقتی به درس ضمایر رسیدیم در مورد

them in more detail when we come to the lesson on pronouns. For now just remember

آنها با جزئیات بیشتری صحبت خواهیم کرد . در حال حاضر فقط به یاد داشته باشید

that the pronoun replaces a noun to avoid repetition and to make our speech

که ضمیر جایگزین اسم می شود تا از تکرار جلوگیری شود و گفتار ما

sound more natural.

طبیعی تر به نظر برسد.

OK the next part of speech is the adjective. An adjective is a word that

خوب قسمت بعدی گفتار صفت است. صفت کلمه ای است

gives us information about a noun or a pronoun. Have a look at this sentence

که اطلاعاتی درباره یک اسم یا ضمیر به ما می دهد . به این جمله نگاه کنید

"They drive an amazing big red sports car." Here the noun that we are interested

"آنها یک ماشین اسپرت بزرگ قرمز شگفت انگیز رانندگی می کنند." در اینجا اسمی که به آن علاقه

in is car. So can you identify all the adjectives that give information about

داریم ماشین است. بنابراین آیا می توانید تمام صفت هایی را که اطلاعاتی در مورد

car?

ماشین می دهند شناسایی کنید؟

Well if you said amazing, big, red and sports, you are correct because all of

خوب اگر گفتید شگفت انگیز، بزرگ، قرمز و ورزشی، درست می گویید زیرا همه

those are adjectives and if you look at them closely you will realize that these

اینها صفت هستند و اگر به آنها دقت کنید متوجه می شوید که اینها

give us answers to questions like What color? What size? What type? etc. The

به ما به سوالاتی مانند چه رنگی پاسخ می دهند؟ چه اندازه ای؟ چه نوعی؟ و غیره.

adjective 'amazing' gives us the answer to the question "What is your opinion of the

صفت شگفت انگیز به ما پاسخ این سوال را می دهد که "نظر شما در مورد

car?

ماشین چیست؟

If you ask me "What's your opinion of the car?" I will tell you it's amazing. What

اگر از من بپرسید "نظر شما در مورد ماشین چیست؟" به شما می گویم که شگفت انگیز است.

size is the car? Tt's big

اندازه ماشین چقدر است؟ Tt's بزرگ

What's the color? It's red. And what type of car is it?

رنگ چیست؟ قرمز است. و چه نوع ماشینی است؟

It's a sports car. OK now that's all great but I don't know if you noticed

این یک ماشین اسپرت است. خوب حالا همه چیز عالی است اما نمی دانم که

There's actually one more adjective in this sentence and that is the word 'an'

آیا در واقع یک صفت دیگر در این جمله وجود دارد و آن کلمه "an" است.

Now the words

اکنون به کلمات

a, an, and the are called articles in English. And articles are also adjectives

a، an و the در انگلیسی مقاله می گویند. و مقالات نیز صفت هستند

because they give us information about the nouns that come after them. In this

زیرا اطلاعاتی در مورد اسم هایی که بعد از آنها می آیند به ما می دهند. مثلاً در این

sentence, for example, we know that they drive one car - we know that because we

جمله می دانیم که آنها با یک ماشین رانندگی می کنند - ما این را بدانید چون

said an amazing big red sports car.

گفتیم یک ماشین اسپرت بزرگ قرمز شگفت انگیز.

So remember that adjectives give us information about nouns and pronouns, and

پس به یاد داشته باشید که صفت ها اطلاعاتی در مورد اسم ها و ضمایر به ما

they answer questions like What type? What color? What size etc. OKbut what are

می دهند و به سوالاتی مانند چه نوع؟ چه رنگی؟ چه اندازه و غیره پاسخ می دهند.

adverbs? Now when I learned grammar in school I was taught that adjectives give

خوب اما قیدها چیست؟ مدرسه به من آموختند که صفت

information about nouns and adverbs give information about verbs, and in fact a

ها در مورد اسم ها اطلاعات می دهند و قیدها اطلاعات الف در مورد افعال، و در واقع

lot of teachers still teach it that way. But the thing is that's only half

بسیاری از معلمان هنوز آن را به این روش آموزش می دهند. اما چیزی که وجود دارد این است که فقط نیمی از

correct because an adverb can give information about a verb but it can also

صحیح است زیرا یک قید می تواند اطلاعاتی در مورد یک فعل بدهد اما می

give information about an adjective or even another adverb. So these are really

تواند اطلاعاتی در مورد یک صفت یا حتی یک قید دیگر نیز بدهد. بنابراین این

talented words you see - they can do a lot of things. And adverbs usually answer

کلمات واقعاً با استعدادی هستند که می بینید - آنها می توانند کارهای زیادی انجام دهند . و قیدها معمولاً به

questions like When? Why? How? In what way? etc.

سؤالاتی مانند When? چرا؟ چگونه؟ از چه طریقی؟ و غیره.

Llet me show you a sentence so you can see all the different things that

اجازه دهید یک جمله به شما نشان دهم تا بتوانید تمام کارهای مختلفی را که

adverbs can do - "Yesterday evening, we walked somewhat slowly in a very

قیدها می توانند انجام دهند را ببینید - "دیروز عصر، کمی آهسته در یک

beautiful garden." In this sentence the first adverb is 'yesterday evening' - that

باغ بسیار زیبا قدم زدیم." در این جمله اولین قید "دیروز عصر" است - که به

shows us when the action happened.

ما نشان می دهد که چه زمانی عمل اتفاق افتاده است.

The action here is 'walk' - that's the verb. There's another adverb

عمل در اینجا "راه رفتن" است - این فعل است. یک قید دیگر

'slowly' and that shows us how the action happened - How did we walk? We walked

"به آهستگی" وجود دارد و به ما نشان می دهد که چگونه عمل انجام شد - چگونه راه رفتیم؟ آهسته راه افتادیم

slowly. So both 'Yesterday evening' and 'slowly' tell us about the verb 'walk'. But

. بنابراین هم "دیروز عصر" و هم "آهسته" در مورد فعل "راه رفتن" به ما می گویند. اما

notice that you can further ask - how slowly did we walk? Did we walk very

توجه کنید که می توانید بیشتر بپرسید - چقدر آهسته راه رفتیم؟ خیلی آهسته راه رفتیم

slowly or a little slowly? The answer is somewhat slowly. Somewhat means something

یا کمی آهسته؟ پاسخ تا حدودی آهسته است. تا حدودی به معنای چیزی

like a little. Now notice that somewhat is actually giving us information about

شبیه به کمی است. اکنون توجه کنید که تا حدودی در واقع به ما اطلاعاتی در مورد

slowly - how slowly? Somewhat slowly. So that's an adverb that gives information

کندی - چقدر کند می دهد؟ تا حدودی آهسته. بنابراین این یک قید است که اطلاعاتی

about another adverb, and there's yet another one - 'very'. That adverb is giving

در مورد یک قید دیگر می دهد و یک قید دیگر وجود دارد - 'بسیار'. این قید به

us information about 'beautiful'. 'Beautiful' is an adjective.

ما اطلاعاتی در مورد "زیبا" می دهد. "زیبا " یک صفت است.

OK so you see all the different kinds of things that adverbs can do

خوب، بنابراین شما انواع مختلفی از کارهایی که قیدها می توانند انجام دهند را می بینید.

Alright the next part of speech is the preposition

خوب قسمت بعدی

Prepositions are words like in, on, at, by, from, with, before and after. And these

گفتار، حرف اضافه است. و این

words help us to show relationships in time, place and position. For example

کلمات به ما کمک می کند تا روابط را در زمان، مکان و موقعیت نشان دهیم. به عنوان مثال

here's a common thing that we say to people that we know a lot - "I'll see you

در اینجا یک چیز رایج است که ما به افرادی که چیزهای زیادی می دانیم می گوییم - "من شما

at the office on Monday." There are two prepositions in this sentence - can you

را دوشنبه در دفتر می بینم." دو حرف اضافه در این جمله وجود دارد - آیا می توانید

say which those are? The prepositions are at and on. The first preposition 'at' shows

بگویید کدام هستند؟ حروف اضافه در و روی هستند. حرف اضافه اول "at"

us the place. Where? At the office. And the second proposition 'on' shows us the time

مکان را به ما نشان می دهد. جایی که؟ در دفتر. و گزاره دوم "روشن" زمان کی را به ما نشان می دهد

When? On Monday. So that's what prepositions do - they help us to show

؟ در روز دوشنبه. پس این چیزی است که حروف اضافه انجام می دهند - آنها به ما کمک می کنند تا

relationships in time, place and position. Now students sometimes confuse prepositions

روابط را در زمان، مکان و موقعیت نشان دهیم. اکنون دانش آموزان گاهی اوقات حروف اضافه را با حروف ربط اشتباه می گیرند،

with conjunctions but these are very different. Conjunctions are words

اما اینها بسیار متفاوت هستند. حروف ربط کلماتی

like and, but, or, so and because. And they help to connect ideas - for example in the

مانند و، اما، یا، پس و چون هستند. و آنها به پیوند ایده ها کمک می کنند - برای مثال در

sentence "Clara and Jasmine best friends."

جمله "کلرا و یاسمین بهترین دوستان".

Can you say which the conjunction is? The conjunction is 'and' and it helps to

میشه بگی ربط کدومه؟ حرف ربط "و" است و به

connect Clara and Jasmine both of which are nouns. But conjunctions can even

ارتباط کلارا و یاس که هر دو اسم هستند کمک می کند. اما حروف ربط حتی می توانند جملات را به هم

connect sentences. For example "I didn't go to school today because I don't feel

متصل کنند. به عنوان مثال "من امروز به مدرسه نرفتم زیرا احساس

very well." Here

خوبی ندارم." در اینجا

there are two sentences - we call them clauses. The second clause "I don't feel

دو جمله وجود دارد - ما آنها را بند می نامیم . بند دوم «احساس

very well" is the reason and the first Clause "I didn't go to school today" is

خوبی ندارم» دلیل و بند اول «امروز به مدرسه نرفتم

the result. The conjunction here is 'because' and it shows us this reason and

» نتیجه است. پیوند در اینجا "زیرا" است و این رابطه دلیل و نتیجه را به ما نشان می دهد

result relationship. notice that we can also say "I don't feel very well today so

. توجه کنید که ما همچنین می توانیم بگوییم "امروز احساس خوبی

I didn't go to school." In that case the conjunction would be 'so'. Alright the last

ندارم بنابراین به مدرسه نرفتم." در آن صورت حرف ربط «چنین» خواهد بود. بسیار خوب، آخرین

part of speech that we will look at is the interjection. Interjections are words

قسمت گفتار که به آن نگاه خواهیم کرد، استقراض است. الفاظ کلماتی هستند

that have no real meaning but they help us to show sudden emotion or exclamation.

که معنای واقعی ندارند اما به ما کمک می کنند تا احساسات یا تعجب ناگهانی را نشان دهیم.

For example, the interjection

مثلاً حرف

Wow! shows excitement, surprise or amazement. The interjection

واو! هیجان، تعجب یا حیرت را نشان می دهد . الفاظ

Argh! shows frustration or anger. Like if I'm trying to open a jar of cookies or

ارغ! ناامیدی یا عصبانیت را نشان می دهد. مثلاً اگر بخواهم یک شیشه کلوچه یا

jar of pickles and I can't open it, I might say Argh! I just can't do it. That shows I'm angry

شیشه ترشی باز کنم و نتوانم آن را باز کنم، می توانم بگویم ارغ! من فقط نمی توانم آن را انجام دهم. این نشان می دهد که من عصبانی هستم

or I'm frustrated. Some other common interjections are Ouch!

یا ناامید هستم. برخی دیگر از حروف متداول عبارتند از اوه!

Oops! Hey! and Hi! These last two words are used when we

اوه! سلام! و سلام! این دو کلمه آخر زمانی استفاده می شود که

meet someone or when we want to call out to someone. For example I can say "Hi, how are

با کسی ملاقات می کنیم یا زمانی که می خواهیم با کسی تماس بگیریم . به عنوان مثال می توانم بگویم "سلام،

you?"

چطوری؟"

or "Hey John, over here. Look, I'm standing over here!" So I want to call out to John.

یا "هی جان، اینجا. ببین، من اینجا ایستاده ام!" بنابراین من می خواهم به جان زنگ بزنم.

Alright so those are the eight parts of speech

خوب پس اینها هشت بخش سخنرانی

Let's do a quick recap of what we've learned today - we started with the verb

هستند بیایید خلاصه ای سریع از آنچه امروز آموخته ایم انجام دهیم - ما با فعل شروع کردیم

The verb is a word that shows an action or state - state means situation. A noun is

. اسم

a person, place, animal, thing, feeling or idea. A pronoun replaces a noun and we

یک شخص، مکان، حیوان، چیز، احساس یا ایده است. ضمیر جایگزین اسم می شود و ما

use pronouns so that our speech is not repetitive and more natural. Adjectives

از ضمایر استفاده می کنیم تا گفتارمان تکراری نباشد و طبیعی تر باشد. صفت

are words that give us information about nouns or pronouns, and they answer

ها کلماتی هستند که اطلاعاتی در مورد اسم یا ضمایر به ما می دهند و به

questions like What kind? How many? What color? What size? etc. Adverbs give us

سوالاتی مانند What kind پاسخ می دهند؟ چند تا؟ چه رنگی؟ چه اندازه ای؟ و غیره قیدها

information about verbs or adjectives or even other adverbs. Prepositions are

اطلاعاتی در مورد افعال یا صفت یا حتی قیدهای دیگر به ما می دهند. حروف اضافه

words that help us to show relationships in time, place or position. Conjunctions

کلماتی هستند که به ما کمک می کنند تا روابط را در زمان، مکان یا موقعیت نشان دهیم. حروف

are words like and, but, because etc. and they help us to connect ideas.

ربط کلماتی مانند و، اما، زیرا و غیره هستند و به ما کمک می کنند تا ایده ها را به هم متصل کنیم.

Those can be nouns they can even be verbs and even whole sentences - so you can

آنها می توانند اسم باشند، حتی می توانند فعل و حتی جملات کامل باشند - بنابراین می

connect any two ideas using conjunctions. And finally interjections are words with

توانید هر دو ایده را با استفاده از حروف ربط به هم متصل کنید. و در نهایت الفاظ کلماتی هستند که

no real meaning and they help us to show exclamation

معنای واقعی ندارند و به ما کمک می کنند تا تعجب

or sudden emotion. Just remember that these are used

یا احساسات ناگهانی را نشان دهیم. فقط به یاد داشته باشید که اینها

more commonly in speech and not so much in

بیشتر در گفتار استفاده می شوند و نه در

writing. When we write them, we usually put an exclamation mark.

نوشتار. وقتی آنها را می نویسیم، معمولا علامت تعجب می گذاریم.

Alright so I hope you enjoyed this lesson.

بسیار خوب، امیدوارم از این درس لذت برده باشید .

Remember to subscribe to this channel and I'll see you in the next lesson.

فراموش نکنید که در این کانال عضو شوید تا در درس بعدی شما را ببینم.