ADVERBS - Parts of Speech Lesson 5 - Basic English Grammar - What is an Adverb - Examples, Exercises

Hey there, in this lesson, I am going to teach you

سلام، در این درس، من قصد دارم

all about adverbs.

همه چیز را در مورد قیدها به شما آموزش دهم.

You will learn what is an adverb, what are the different types of adverbs and

شما یاد خواهید گرفت که قید چیست، انواع قیدها

how to use adverbs correctly.

چیست و چگونه از قیدها به درستی استفاده کنید.

We will focus on avoiding common mistakes in two areas

ما روی پرهیز از اشتباهات رایج در دو زمینه در

comparative and superlative forms and then the very important topic, putting adverbs

اشکال مقایسه ای و فوق العاده و سپس موضوع بسیار مهم، قرار دادن قیدها

in the correct position in a sentence.

در موقعیت صحیح در جمله تمرکز خواهیم کرد.

So let’s start.

پس بیایید شروع کنیم.

Before we begin, as always, if you have any questions at all,

قبل از شروع، مثل همیشه، اگر اصلاً سؤالی دارید،

just let me know in the comments section below, and I will talk to you there.

فقط در قسمت نظرات زیر به من بگویید و من در آنجا با شما صحبت خواهم کرد.

Alright, so to start, let me ask you a question what is an adverb?

خوب، برای شروع، اجازه دهید از شما یک سوال بپرسم قید چیست؟

Some people say adverbs are like adjectives – you know adjectives

برخی از مردم می گویند قیدها مانند صفت هستند - شما صفت ها را می شناسید

(words like good, bad, beautiful, tall, short etc.)

(کلماتی مانند خوب، بد، زیبا، بلند، کوتاه و غیره)

they give information about nouns.

آنها اطلاعاتی در مورد اسم ها می دهند.

So people say adverbs give information about verbs.

بنابراین مردم می گویند قیدها اطلاعاتی در مورد افعال می دهند.

Well, that’s only half-correct.

خوب، این فقط نیمه درست است.

Because adverbs are very talented words they can give us information about verbs

از آنجایی که قیدها کلمات بسیار با استعدادی هستند، می توانند اطلاعاتی در مورد افعال

but they can also give us information about adjectives,

به ما بدهند، اما همچنین می توانند اطلاعاتی در مورد صفت ها،

other adverbs and even about whole sentences.

سایر قیدها و حتی در مورد جملات کامل به ما بدهند.

Now adverbs are all around us – words like slowly,

اکنون قیدها در اطراف ما هستند - کلماتی مانند آهسته،

unfortunately, very, enough, tomorrow, however, always

متأسفانه، بسیار، به اندازه کافی، فردا، با این حال، همیشه

and so on and so forth.

و غیره و غیره.

I’m sure you use adverbs all the time.

من مطمئن هستم که شما همیشه از قید استفاده می کنید.

But why do we use them?

اما چرا از آنها استفاده می کنیم؟

Well we use adverbs because they answer some important questions about our sentences

خوب ما از قیدها استفاده می کنیم زیرا آنها به برخی از سؤالات مهم در مورد جملات ما

questions like when, where, how, how much, how often etc.

پاسخ می دهند، مانند کی، کجا، چگونه، چقدر، چند وقت یکبار و غیره.

Take a look at these examples: in number one, ‘He ate the sandwich quickly’ - ‘quickly’

is the adverb it gives information about the verb ‘ate’

آیا قید آن اطلاعاتی در مورد فعل 'ate' می دهد

how did he eat the sandwich?

چگونه ساندویچ را خورد؟

He ate it quickly.

سریع خورد.

In number two, how beautiful is Tami in that dress?

در شماره دو، تامی در آن لباس چقدر زیباست ؟

She is really beautiful (it means very beautiful).

او واقعا زیباست (یعنی خیلی زیباست).

So the adverb ‘really’ modifies the adjective ‘beautiful’

بنابراین قید "واقعا" صفت "زیبا"

that means it gives information about the adjective.

را تغییر می دهد، به این معنی که اطلاعاتی در مورد صفت می دهد.

In number three, we have an adverb of place.

در عدد سه قید مکان داریم.

Can you identify it?

آیا می توانید آن را شناسایی کنید؟

It’s the word ‘here’ which gives us the answer to the question ‘where’.

این کلمه "اینجا" است که به ما پاسخ سوال "کجا" را می دهد.

In number four, we have an adverb of time – which is it?

در عدد چهار، یک قید زمان داریم – آن کدام است؟

It’s ‘yesterday’ and it tells us when.

"دیروز" است و به ما می گوید چه زمانی.

And in number five, can you identify the adverb?

و در عدد پنج می توانید قید را تشخیص دهید؟

The adverb is the word ‘sometimes’ which answers

قید کلمه "گاهی" است که

the question ‘How often’ – How often do I drink coffee?

به سوال "چند مرتبه" پاسخ می دهد - چقدر اغلب قهوه می نوشم؟

Every morning?

هر صبح؟

No, only sometimes.

نه فقط گاهی

So here you see all the different things that adverbs can do.

بنابراین در اینجا تمام کارهای مختلفی را که قیدها می توانند انجام دهند را مشاهده می کنید.

And based on these functions (or the different jobs that they do),

و بر اساس این توابع (یا کارهای مختلفی که انجام می دهند)،

adverbs are divided into five common types.

قیدها به پنج نوع رایج تقسیم می شوند.

Let’s talk about that.

بیایید در مورد آن صحبت کنیم.

OK, adverbs are usually classified as adverbs of manner,

خوب، قیدها معمولاً به عنوان قیدهای نحوه،

degree, place, time and frequency.

درجه، مکان، زمان و فراوانی طبقه بندی می شوند.

Adverbs of manner tell us how (that is, in what way an action

قید شیوه به ما می گوید که چگونه (یعنی به چه طریقی یک عمل

happens).

اتفاق می افتد).

Adverbs of degreetell us how much (very good, really strong and so on).

قید درجه به ما می گوید که چقدر (خیلی خوب، واقعا قوی و غیره).

Adverbs of place and time tell us where and when.

قید مکان و زمان به ما می گوید کجا و چه زمانی.

Adverbs of frequency tell us how often (always, never, sometimes and etc.).

قیدهای فراوانی به ما می گویند که چند بار (همیشه، هرگز، گاهی اوقات و غیره).

Now there are also many other types such as adverbs

اکنون انواع دیگری مانند

of opinion - ‘fortunately’, ‘personally’, ‘sadly’ etc.

قید نظر وجود دارد - "خوشبختانه"، "شخصا"، " متاسفانه" و غیره

these help us to express our point of view, and there are also connecting or linking adverbs

اینها به ما کمک می کنند تا دیدگاه خود را بیان کنیم، و همچنین قیدهای پیوند دهنده یا پیوند دهنده

like ‘moreover’, ‘however’, ‘on the other

مانند "به علاوه"، " با این حال، «از سوی دیگر

hand’, ‘therefore’ etc.

»، «بنابراین» و غیره.

But the most important adverbs for us are the five that we discussed.

اما مهم‌ترین قیدها برای ما پنج موردی هستند که بحث کردیم.

OK, at this point, I want to give you an important tip about words that end with

خوب، در این مرحله، می‌خواهم یک نکته مهم در مورد کلماتی که با

'ly'. When you say adverb, people generally think

'ly' ختم می‌شوند به شما ارائه کنم. وقتی قید می گویید، مردم به طور کلی

of words like slowly, quickly, happily, sadly, quietly,

به کلماتی مانند آرام، سریع، شاد، غمگین، بی سر و صدا،

loudly and so on.

با صدای بلند و غیره فکر می کنند.

So it’s easy to think that all adverbs end with ‘ly’.

بنابراین به راحتی می توان فکر کرد که تمام قیدها به "ly" ختم می شوند.

But this is not true.

اما این درست نیست.

In this chart, you can see many examples of adverbs that

در این نمودار می توانید نمونه های زیادی از قیدهایی را ببینید که

have this ending.

دارای این پایان هستند.

Also, there are many adjectives that have this ending.

همچنین صفت های زیادی وجود دارند که این پایان را دارند.

words like friendly (like She’s a friendly person) or

کلماتی مانند friendly (مثل She’s a friendly person) یا

lovely (what a lovely bouquet – that’s a bunch of flowers)

lovely (چه دسته گل دوست داشتنی است - این یک دسته گل است)

these are adjectives, not adverbs.

اینها صفت هستند، نه قید.

So remember: many adverbs don’t end with ‘ly’ and

بنابراین به یاد داشته باشید: بسیاری از قیدها به "ly" ختم نمی شوند و

some words that end with ‘ly’ can be adjectives.

برخی از کلماتی که به "ly" ختم می شوند می توانند صفت باشند.

So, now, before we go any further, I want to give you

بنابراین، اکنون، قبل از اینکه ادامه دهیم، می‌خواهم

a quick test and check if you can identify adverbs correctly.

یک آزمایش سریع به شما بدهم و بررسی کنم که آیا می‌توانید قیدها را به درستی تشخیص دهید.

On the screen you see five sentences, and I want you to

روی صفحه پنج جمله می بینید و از شما می خواهم

identify all the adverbs.

تمام قیدها را شناسایی کنید.

You get extra points if you can say what type of adverb.

اگر بتوانید نوع قید را بگویید، امتیاز اضافی دریافت می کنید.

Pause the video now, think about your answers, and then

اکنون ویدیو را مکث کنید، به پاسخ های خود فکر کنید و سپس

play the video again and check.

دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

OK, how many adverbs did you identify?

خوب، چند قید را شناسایی کردید؟

Let’s see.

اجازه بدید ببینم.

In the first sentence, there are two adverbs.

در جمله اول دو قید وجود دارد.

‘there’ is an adverb of place and ‘quietly’ is an adverb of

«وجود دارد» یک قید مکان و «بی‌صدا » یک قید

manner – i.e. it says how the action happened.

شیوه است - یعنی می‌گوید عمل چگونه اتفاق افتاده است.

Both of these adverbs modify the verb ‘sat’.

هر دوی این قیدها فعل "سات" را تغییر می دهند.

In number two, the adverb is ‘yesterday ’ – it’s

در شماره دو ، قید "دیروز" است - این

an adverb of time.

یک قید زمان است.

In number three, there are again, two adverbs.

در عدد سه، دوباره دو قید وجود دارد.

One is ‘downstairs ’ – an adverb of place

یکی «downstairs» است - قید مکان

and the second is ‘fast’ - an adverb of manner.

و دومی «سریع» - یک قید شیوه.

In sentence number four, the adverb is ‘everyday’ and it is an adverb of frequency.

در جمله شماره چهار، قید «هرروز» است و قید بسامد است.

And in number five, again two adverbs, ‘well’

و در شماره پنج، دوباره دو قید، "well"

which is an adverb of manner – it tells us that Camila

که یک قید شیوه است - به ما می گوید که کامیلا به

speaks English well – and word ‘quite’ which is an adverb of

خوبی انگلیسی صحبت می کند - و کلمه "بسیار" که یک قید

degree – it gives information about ‘well’, that is,

درجه است - اطلاعاتی در مورد "خوب" می دهد، یعنی ،

how well?

چقدر خوب

Quite well.

خیلی خوب.

It’s like saying ‘very well’.

مثل این است که بگویید "خیلی خوب".

So did you get all of the adverbs?

پس تمام قیدها را دریافت کردید؟

Alright, now that you know how to identify adverbs,

خوب، اکنون که می دانید چگونه قیدها را شناسایی کنید ،

let’s move on and talk about comparative and superlative

اجازه دهید به ادامه مطلب برویم و در مورد اشکال مقایسه ای و

forms of adverbs and how to avoid mistakes when using them.

عالی قیدها و نحوه جلوگیری از اشتباه در هنگام استفاده از آنها صحبت کنیم.

When we think of comparatives and superlatives, we usually

هنگامی که ما به مقایسه و اضافه فکر می کنیم، معمولاً به

think of adjectives – more beautiful, less expensive,

صفت ها فکر می کنیم - زیباتر، ارزان تر،

stronger, higher etc.

قوی تر، بالاتر و غیره.

But adverbs also have comparative and superlative forms.

اما قیدها نیز دارای اشکال مقایسه ای و فوق العاده هستند.

These are very easy but many people make a common mistake here.

اینها بسیار آسان هستند اما بسیاری از افراد در اینجا یک اشتباه رایج مرتکب می شوند.

Let’s look at some examples and I’ll explain.

بیایید به چند نمونه نگاه کنیم و من توضیح خواهم داد.

On the screen, you see two sentences.

روی صفحه دو جمله می بینید.

Both of these have comparative adverbs.

هر دوی اینها قیدهای مقایسه ای دارند.

In the first sentence, "can you please speak more loudly?"

در جمله اول "میشه لطفا بلندتر صحبت کنید؟"

So we’ve added ‘more’ to the adverb 'loudly' and it becomes a comparative

بنابراین ما «بیشتر» را به قید «بلند» اضافه کرده‌ایم و این یک مقایسه است

that modifies the verb ‘speak’.

که فعل «گفتن» را تغییر می‌دهد.

In the same way, in number two, adults learn things less quickly than children

به همین ترتیب، در شماره دو، بزرگسالان چیزها را کمتر از کودکان

do – that means children learn more quickly and adults learn

یاد می‌گیرند - این بدان معناست که کودکان سریع‌تر یاد می‌گیرند و بزرگسالان

less quickly.

سریع‌تر یاد می‌گیرند.

So the comparative adverb ‘less quickly’ modifies the verb ‘learn’.

بنابراین قید مقایسه‌ای «کمتر سریع» فعل «یادگیری» را تغییر می‌دهد.

These two are easy.

این دوتا راحتن

But here’s where people make mistakes.

اما اینجا جایی است که مردم اشتباه می کنند.

Now you see two more examples but this time, I want you

حالا دو مثال دیگر می بینید اما این بار می خواهم

to choose the correct comparative form in each sentence.

در هر جمله شکل مقایسه ای صحیح را انتخاب کنید .

Stop the video and think about your answers, then play the video again and check.

ویدیو را متوقف کنید و به پاسخ های خود فکر کنید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

OK, let’s discuss them.

خوب، بیایید در مورد آنها بحث کنیم.

In number three, Leon’s car goes faster than Benjamin’s.

در شماره سه، ماشین لئون سریعتر از بنجامین می رود.

Now the word ‘fast’ can be an adjective (if it modifies a noun or pronoun) or it can

اکنون کلمه "سریع" می تواند یک صفت باشد (اگر اسم یا ضمیر را تغییر دهد) یا می

be an adverb (like here, it gives information about the

تواند یک قید باشد (مانند اینجا اطلاعاتی در مورد

verb ‘goes’).

فعل "goes" می دهد).

And the comparative form is always ‘faster’.

و شکل مقایسه ای همیشه "سریعتر" است.

It's not more fast or fastly.

سریعتر یا سریعتر نیست.

Both of those are errors.

هر دوی اینها خطا هستند.

Never say them.

هرگز آنها را نگو

And the superlative form of ‘fast’ is ‘fastest’.

و شکل عالی "سریع" "سریعترین" است.

Like if you want to say “Leon’s car goes the fastest.”

اگر می‌خواهید بگویید «ماشین لئون سریع‌ترین حرکت را دارد» را لایک کنید.

OK and in number four, "Amutha sings better than Mary does."

خوب و در شماره چهار، "آموتا بهتر از مریم می خواند."

This one is a little tricky because if you don’t want to compare,

این یکی کمی مشکل است زیرا اگر نمی خواهید مقایسه کنید،

normally, you would just say "Amutha sings well."

به طور معمول، فقط می گویید "آموتا خوب می خواند ."

Well is the adverb.

خوب قید است.

But in this sentence, we want to compare Amutha’s singing

اما در این جمله می خواهیم آواز آموتا را

with Mary’s singing.

با آواز مریم مقایسه کنیم.

The comparative form of well is better.

شکل مقایسه ای چاه بهتر است.

Never more well or more better.

هرگز بهتر یا بهتر.

Don’t say them.

آنها را نگو

And the superlative form of ‘well’ is best.

و شکل عالی «خوب» بهترین است.

Did you get both of these right?

آیا هر دوی اینها را درست متوجه شدید؟

OK, now the important point here is that there are some adverbs

خوب، اکنون نکته مهم در اینجا این است که برخی قیدها

which have either ‘er’ and ‘est’ forms or irregular comparative

وجود دارند که یا اشکال "er" و "est" دارند یا اشکال مقایسه ای

and superlative forms.

و فوق العاده نامنظم.

You see some of these on the screen.

برخی از این موارد را روی صفحه می بینید.

It’s a good idea for you to memorize these forms so that you

بهتر است این فرم ها را به خاطر بسپارید تا

use them correctly.

به درستی از آنها استفاده کنید.

And if you want to learn more about comparative and superlative forms of adjectives,

و اگر می خواهید در مورد شکل های مقایسه ای و فوق العاده صفت ها بیشتر

see my lesson on adjectives in this series.

بدانید، درس من در مورد صفت ها را در این مجموعه ببینید.

Alright, now let’s move on to our final topic in this lesson,

خوب، حالا بیایید به موضوع نهایی خود در این درس برویم،

and that is the position of adverbs in a sentence.

و آن جایگاه قیدها در یک جمله است.

OK, now this is probably where learners of English make the

خوب، اکنون احتمالاً این جایی است که زبان آموزان انگلیسی

most mistakes with adverbs.

بیشترین اشتباه را با قیدها مرتکب می شوند.

Over the years, many of my students have asked me “where exactly should I put

در طول سال‌ها، بسیاری از دانش‌آموزانم از من پرسیده‌اند که «قید را دقیقاً کجا باید

an adverb in a sentence?

در یک جمله قرار دهم؟

It’s so confusing.”

خیلی گیج کننده است.»

OK, well first let me ask you, how many positions can an adverb have in a

خوب، ابتدا اجازه دهید از شما بپرسم که یک قید در یک جمله چند موقعیت می تواند داشته باشد

sentence?

؟

The answer is three.

جواب سه است.

There are three possible positions for an adverb in a

سه موقعیت ممکن برای یک قید در

sentence.

جمله وجود دارد.

These are: beginning, middle and end.

اینها عبارتند از: ابتدا، میانه و پایان.

Look at these examples: In the first example, "Hopefully, my wife

به این مثال ها نگاه کنید: در مثال اول، "به امید اینکه همسرم

will be waiting for me at the airport" - the adverb is hopefully.

در فرودگاه منتظر من باشد " - قید امیدواری است.

It shows my opinion (I hope) and it is in the beginning

نظر من را نشان می دهد (امیدوارم) و در ابتدا

or initial position.

یا موقعیت اولیه است.

The beginning position means that the adverb is at start of the sentence/clause or before

موقعیت شروع به این معنی است که قید در ابتدای جمله/بند یا قبل

the subject of the sentence.

از فاعل جمله است.

In the next two examples, the adverb is in the middle position,

در دو مثال بعدی قید در جایگاه وسط

that is, between the subject and the main verb.

یعنی بین فاعل و فعل اصلی قرار دارد .

In number two, the adverb ‘often ’ comes directly after the

در شماره دو، قید «اغلب» مستقیماً بعد از

subject (I) and before the verb (travel).

فاعل (I) و قبل از فعل (سفر) آمده است.

In number three, the adverb ‘still’ comes after the

در شماره سه، قید «هنوز» بعد از

helping verb (am) and before the main verb (working).

فعل کمکی (am) و قبل از فعل اصلی (کار کردن) آمده است.

But this is still called the middle position because it’s not

اما این هنوز موقعیت میانی نامیده می شود زیرا

in the beginning or end.

در ابتدا یا پایان نیست.

In the last example, you see an adverb in the end position

در آخرین مثال ، یک قید را در موقعیت پایانی

or at the end of the sentence or clause -

یا در انتهای جمله یا بند مشاهده می کنید

the adverb 'beautifully.'

- قید "زیبا".

OK, so how do you decide where to put an adverb?

خوب، پس چگونه تصمیم می گیرید که یک قید را کجا قرار دهید؟

Well, the bad news is that there are many, many, many, many

خوب، خبر بد این است که

rules regarding adverb position in English.

قوانین بسیاری در مورد موقعیت قید در انگلیسی وجود دارد.

But thankfully, there’s some good news too.

اما خوشبختانه، یک خبر خوب نیز وجود دارد.

And that is, if you know the most important rules,

و آن این است که اگر مهم ترین قوانین را

you can avoid the most common mistakes.

بدانید، می توانید از رایج ترین اشتباهات جلوگیری کنید.

So let’s talk about these rules now.

پس بیایید اکنون در مورد این قوانین صحبت کنیم.

OK, now before I give you the rules, I’m going to test how much you know.

خوب، حالا قبل از اینکه قوانین را به شما بدهم، می خواهم آزمایش کنم که چقدر می دانید.

On the screen, there are nine sentences.

روی صفحه، نه جمله وجود دارد.

All nine sentences are wrong.

هر نه جمله اشتباه است.

They have errors in the position of adverbs (the adverbs are underlined).

آنها در موقعیت قیدها خطا دارند (قیدها زیر آنها خط کشیده شده است).

In each sentence, I want you to correct the error by putting

در هر جمله از شما می خواهم با قرار

the adverb in the correct position.

دادن قید در موقعیت صحیح، خطا را تصحیح کنید.

Stop the video, think about your answers, then play the video again and check.

ویدیو را متوقف کنید، به پاسخ های خود فکر کنید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

Alright, let’s look at the answers.

خوب، بیایید به پاسخ ها نگاه کنیم.

The first two sentences have adverbs of degree in them.

دو جمله اول دارای قید درجه هستند.

In number one, the sentence should be "Maya looks extremely angry."

در شماره یک، جمله باید "مایا به شدت عصبانی به نظر می رسد" باشد.

This is because when an adverb of degree (extremely, in this case)

این به این دلیل است که وقتی یک قید درجه ( در این مورد به شدت)

modifies an adjective (like angry), the adverb should come first.

یک صفت را تغییر می دهد (مانند عصبانی)، قید باید اول باشد.

So adverb first then adjective.

پس اول قید بعد صفت.

In number two, the problem is that adverbs of degree (very, really etc.)

در شماره دو، مشکل این است که قیدهای درجه (خیلی، واقعاً و غیره)

don’t usually occur at the beginning.

معمولاً در ابتدا وجود ندارند.

This is just like the last example but here, the adverb 'really' tells us about

این دقیقاً مانند مثال آخر است، اما در اینجا، قید 'really' در مورد فعل likes به ما می گوید

the verb likes.

.

So the best place to put it is right before the verb.

بنابراین بهترین مکان برای قرار دادن آن درست قبل از فعل است.

So Lucy really likes pancakes.

بنابراین لوسی خیلی پنکیک دوست دارد.

Sentences three and four have adverbs of manner.

جملات سه و چهار دارای قید شیوه هستند.

So what about number three?

پس شماره سه چطور؟

Here, the adverb (carefully) is in between the verb (placed) and

در اینجا قید (با دقت ) بین فعل (قرار داده شده)

the object of the verb (the candles).

و مفعول فعل (شمع ها) قرار دارد.

This is a very important rule.

این یک قانون بسیار مهم است.

Never put an adverb between a verb and its object.

هرگز قید را بین فعل و مفعول آن قرار ندهید.

A verb that has an object is called a transitive verb

به فعلي كه مفعول دارد فعل متعدي مي گويند

and it loves its object so much, so don’t separate them.

و مفعول خود را خيلي دوست دارد پس آنها را از هم جدا نكنيد.

The best place to put the adverb is before the verb –

بهترین مکان برای قرار دادن قید قبل از فعل است -

Jeremy carefully placed the candles on the cake.

جرمی با دقت شمع ها را روی کیک قرار داد.

In number four, we have an intransitive verb, that is the verb laugh does not have an object

در شماره چهار، یک فعل مجزا داریم، یعنی فعل خنده مفعول ندارد

– you cannot ask laughed who or laughed what

- نمی‌توانید بپرسید laughed who یا laughed what

(if you don’t understand this, watch my lesson on verbs).

(اگر این را متوجه نشدید، درس من را در مورد افعال تماشا کنید).

OK so with intransitive verbs (verbs with no object),

خوب پس با افعال غیر متعدی (افعال بدون مفعول)

we put the adverb of manner after the verb.

، قید manner را بعد از فعل قرار می دهیم.

So The audience laughed loudly at the comedian’s jokes.

بنابراین حضار با صدای بلند به شوخی های این کمدین خندیدند .

And now let’s turn to adverbs of frequency In number five, what’s the problem?

و حالا بیایید به قیدهای فراوانی در شماره پنج بپردازیم، مشکل چیست؟

Well the problem is that frequency adverbs (like always and never)

خب مشکل این است که قیدهای فرکانس (مثل همیشه و هرگز)

usually go in the middle position (that is between the subject and

معمولاً در موقعیت وسط قرار می گیرند (یعنی بین فاعل

the verb) – so I never watch horror movies.

و فعل) - بنابراین من هرگز فیلم های ترسناک تماشا نمی کنم.

Some frequency adverbs like sometimes or often can go at the beginning

برخی از قیدهای فرکانس مانند گاهی اوقات یا اغلب می توانند در موقعیت های ابتدایی

or end position in some situations.

یا انتهایی قرار گیرند.

But usually, we put frequency adverbs in the middle position - before the main verb.

اما معمولاً قیدهای فرکانس را در موقعیت وسط - قبل از فعل اصلی قرار می دهیم.

That is, except, in a sentence like number six.

یعنی جز در جمله ای مثل عدد شش.

If the main verb is ‘be’ or any form of be –

اگر فعل اصلی «بودن» یا هر شکلی از «بودن» باشد -

am, is, are, was, were or will be, the frequency adverb goes

am، is، are، بود، بود یا خواهد بود، قید بسامد

after the verb ‘be’ – so Rashida is sometimes late for work.

بعد از فعل «بودن» قرار می گیرد - بنابراین رشیده گاهی اوقات برای کار دیر می کند.

But this is only for the verb ‘be’.

اما این فقط برای فعل "be" است.

OK, what about number seven?

خوب، شماره هفت چطور؟

Here, notice here that there are two verbs – the main verb is carry but

در اینجا، در اینجا توجه کنید که دو فعل وجود دارد - فعل اصلی حمل است اما

there’s also a helping verb – should (which is a modal

یک فعل کمکی نیز وجود دارد - should (که یک فعل معین است

verb).

).

When there is a helping verb, we usually put adverbs of frequency

وقتی یک فعل کمکی وجود دارد، معمولاً قیدهای فراوانی را

between the helping and main verbs – so find the

بین فعل کمکی و اصلی قرار می دهیم - بنابراین

two verbs and stick the adverb in the middle.

دو فعل را پیدا کنید و قید را در وسط بچسبانید.

So You should always carry a first-aid kit in your car.

بنابراین همیشه باید یک جعبه کمک های اولیه در ماشین خود داشته باشید.

In number eight, the adverb every year is in the wrong place

در عدد هشت، قید هر سال در جای نامناسبی قرار

it should be at the beginning or at the end of the sentence

می گیرد، باید در ابتدا یا در انتهای جمله

it's a little more natural to put it at the end.

باشد، قرار دادن آن در پایان کمی طبیعی تر است .

So I go to my family home for Christmas every year

بنابراین من هر سال برای کریسمس به خانه خانواده ام می روم

The rule here is that if you have an adverb of frequency

قانون اینجا این است که اگر قید بسامدی دارید

that is definite, meaning it mentions day, week, month or year,

که مشخص است، به این معنی که روز، هفته، ماه یا سال

it goes at the beginning or end position.

را ذکر می کند، در ابتدا یا انتهای آن قرار می گیرد.

In number nine, the problem is similar – if you have an adverb

در عدد نه، مشکل مشابه است – اگر قید دارید

that says how many times: once, twice etc. it has to go

که چند بار می گوید: یک بار، دو بار و غیره باید

to the end – it’s not common to put it at the beginning or

تا آخر برود – قرار دادن آن در ابتدا یا

middle position – it has to go at the end.

وسط معمول نیست – باید برود. در پایان.

So Marcos has eaten sushi twice.

بنابراین مارکوس دو بار سوشی خورده است.

How many of these did you get right?

چند تا از اینها را درست فهمیدید؟

Now I know that we just looked at a lot of rules.

اکنون می دانم که ما فقط قوانین زیادی را بررسی کردیم .

And you know what, these aren’t all the rules for adverb

و می دانید چه، اینها همه قوانین برای

position, there are many more.

موقعیت قید نیستند، بسیاری موارد دیگر نیز وجود دارد.

But if you know these rules the rules that we just discussed, you will

اما اگر قوانینی را که قبلاً در مورد آنها صحبت کردیم بدانید،

be able to avoid the most common mistakes with adverbs

می توانید از رایج ترین اشتباهات قیدها جلوگیری کنید

And I promise they will get easier with time and practice.

و قول می دهم با گذشت زمان و تمرین آسان تر شوند.

OK, so in this lesson, we first looked at what is an adverb

خوب، بنابراین در این درس ابتدا به این موضوع پرداختیم که قید چیست،

then we discussed the different types of adverbs

سپس انواع

adverbs of manner, degree, place, time and frequency

قیدهای قید از قبیل نحوه، درجه، مکان، زمان و فراوانی را مورد بحث قرار

and then we turned to avoiding common errors

دادیم و سپس به پرهیز از اشتباهات رایج

first with comparative and superlative forms of adverbs

ابتدا با اشکال مقایسه ای و فوق العاده قیدها پرداختیم.

and finally, with putting adverbs in the correct position in sentences

و در نهایت با قرار دادن قیدها در جای درست در جمله ها

Alright, I hope you enjoyed this lesson. Subscribe to this channel for more free English lessons

، امیدوارم از این درس لذت برده باشید. برای آموزش رایگان بیشتر در این کانال عضو شوید

and I will see you in another lesson soon.

و به زودی شما را در یک درس دیگر خواهم دید.