SUBJECT-VERB AGREEMENT - Lesson 1: Basic Rules + Am, Is, Are, Was, Were + Quiz (17 Sentences)

Hello and welcome.

درود و خوش آمد.

In this series of lessons, I will teach you all about subject-verb agreement.

در این سری از درس ها، همه چیز را در مورد توافق فاعل و فعل به شما آموزش می دهم.

We’ll start with the basics in this lesson and in the following lessons, we’ll discuss

در این درس با اصول اولیه شروع می کنیم و در درس های بعدی در

more advanced topics such as quantity expressions, group or collective nouns, identifying subjects

مورد موضوعات پیشرفته تری مانند عبارات کمیت، اسم های گروهی یا جمعی، شناسایی موضوعات در

when there are interrupting phrases or clauses, etc.

صورت وجود عبارات یا بندهای قطع کننده و غیره بحث خواهیم کرد.

This first lesson will teach you how to make sentences with correct verb forms for different

این درس اول آموزش خواهد داد. نحوه ساختن جملات با فرم های فعل صحیح برای

subjects, and how to use the verb “be” – that is, am, is, are, was and were.

موضوعات مختلف و نحوه استفاده از فعل “be” – یعنی am، is، are، was و were.

As always, at the end of the lesson, there is a final quiz to test your understanding.

مثل همیشه، در پایان درس ، آزمون نهایی برای سنجش درک شما وجود دارد.

So, if you’re ready, let’s get started.

بنابراین، اگر آماده هستید، بیایید شروع کنیم.

So, what is subject-verb agreement?

بنابراین، توافق فاعل و فعل چیست؟

Well, you know that every English sentence has a subject and a verb.

خوب می دانید که هر جمله انگلیسی یک فاعل و یک فعل دارد.

Subject-verb agreement means the subject and the verb must be in the correct form.

توافق فاعل و فعل به معنای فاعل است و فعل باید به شکل صحیح باشد.

This is the rule: A singular subject takes a singular verb.

این قاعده است: فاعل مفرد فعل مفرد می گیرد.

A plural subject takes a plural verb.

فاعل جمع فعل جمع می گیرد.

Take these two sentences: “That monkey eats bananas.”

این دو جمله را در نظر بگیرید: "آن میمون موز می خورد ."

“Those monkeys eat bananas.”

"آن میمون ها موز می خورند."

In the first sentence, we see a singular noun as the subject – “monkey”.

در جمله اول، یک اسم مفرد را به عنوان فاعل می بینیم - "میمون".

“Noun” means a name; so here, “monkey” is the name of an animal.

«اسم» به معنای نام است. بنابراین در اینجا "میمون " نام یک حیوان است.

This is the subject here.

موضوع اینجاست.

The verb is “eats”; “verb” means an action.

فعل «می خورد» است؛ "فعل" به معنای عمل است.

In this sentence, the subject is a singular noun – one monkey.

در این جمله، فاعل یک اسم مفرد – یک میمون است.

So, the verb also needs to be singular – eats.

بنابراین، فعل نیز باید مفرد باشد - eats.

But in the second sentence, we have a plural subject and a plural verb – “Those monkeys

اما در جمله دوم یک فاعل جمع و یک فعل جمع داریم – «آن میمون ها

EAT bananas.”

موز می خورند».

Notice that the nouns and verbs are behaving in opposite ways – the singular noun “monkey”

توجه داشته باشید که اسم ها و افعال به طور متضاد رفتار می کنند - اسم مفرد "monkey

becomes “monkeys” with an “s” in the plural form.

" با یک "s" در شکل جمع تبدیل به "monkeys" می شود .

But the verb has an “s” in the singular form – “eats” and the plural verb “eat”

اما فعل به صورت مفرد یک «s» دارد – «می خورد» و فعل جمع «خوردن»

does not have an “s”.

«s» ندارد.

Here are some more sentences: “That boy walks to school.”

در اینجا چند جمله دیگر وجود دارد: "آن پسر به مدرسه می رود."

“Those boys walk to school.”

"آن پسرها پیاده به مدرسه می روند."

“This car goes fast.”

"این ماشین سریع می رود."

“These cars go fast.”

"این ماشین ها سریع حرکت می کنند."

“Your shirt looks nice.”

"پیراهن شما زیبا به نظر می رسد."

“Your shirts look nice.”

"پیراهن های شما زیبا به نظر می رسند."

“That lady speaks Spanish.”

"آن خانم اسپانیایی صحبت می کند."

“Those ladies speak Spanish.”

"آن خانم ها اسپانیایی صحبت می کنند."

“My grandfather has a big house.”

"پدربزرگ من یک خانه بزرگ دارد."

“My grandparents have a big house.”

پدربزرگ و مادربزرگ من خانه بزرگی دارند.

So, the singular nouns here are “monkey”, “boy”, “car”, “shirt”, “lady”,

بنابراین، اسم‌های مفرد در اینجا «میمون»، «پسر»، «ماشین»، «پیراهن»، «خانم»

and “grandfather” – these are all nouns because they are names of people, animals

و «پدربزرگ» هستند - این‌ها همه اسم‌ها هستند زیرا نام افراد، حیوانات

or objects.

یا اشیاء هستند.

The singular verbs all have an “s”: “eats”, “walks”, “goes”, “looks”, “speaks”,

افعال مفرد همگی "s" دارند: "می خورد"، "راه می رود"، "می رود"، "نگاه می کند"، "صحبت می کند"

and “has”.

و "داراست".

When we look at the plurals, this is reversed.

وقتی به جمع نگاه می کنیم، این برعکس است.

The plural nouns all have an “s” at the end.

اسم های جمع همگی در آخر یک "s" دارند .

And the plural verbs have no “s”.

و افعال جمع "s" ندارند.

Now, with plural nouns, I want to point out that there are some irregular plurals.

حالا در مورد اسم های جمع می خواهم به این نکته اشاره کنم که جمع های نامنظم وجود دارد.

For example, instead of saying “that boy”, you can say “That child walks to school”,

به عنوان مثال، به جای گفتن «آن پسر» می‌توانید بگویید «آن کودک به مدرسه می‌رود»،

but now the plural is “Those children walk to school”, not “childs”.

اما اکنون جمع «آن بچه‌ها به مدرسه می‌روند» است، نه «کودکان».

But still, “children” is a plural form, so we use a plural verb “walk” (with no

اما با این حال، "فرزندان" یک شکل جمع است، بنابراین ما از فعل جمع "راه رفتن" استفاده می کنیم (بدون افزودن هیچ -

-s added to the end).

به آخر).

Here’s one more example, but this one is going to be a little tricky: “Mark lives

در اینجا یک مثال دیگر وجود دارد، اما این مورد کمی مشکل خواهد بود: "مارک در فلوریدا زندگی می کند

in Florida”.

".

“Mark” is the name of one man, so we say “lives” (singular verb – that’s easy).

"مارک" نام یک مرد است، بنابراین می گوییم "زندگی می کند" (فعل مفرد - این آسان است).

But, what if Mark has a wife, Anna.

اما، چه می شود اگر مارک یک همسر، آنا داشته باشد.

Would you say, “Mark and Anna lives in Florida” or “live in Florida”?

آیا می توانید بگویید، "مارک و آنا در فلوریدا زندگی می کنند" یا "زندگی در فلوریدا"؟

Well, “Mark” is one person (so singular); similarly, “Anna” is one person (again,

خوب، "مارک" یک نفر است (بسیار مفرد). به همین ترتیب، «آنا» یک نفر است (باز هم

singular).

مفرد).

However, “Mark and Anna” are two people, so this is a plural form.

با این حال، "مارک و آنا" دو نفر هستند، بنابراین این یک شکل جمع است.

We need a plural verb (remember that a plural verb does not take an -s at the end).

ما به یک فعل جمع نیاز داریم (به یاد داشته باشید که فعل جمع در پایان یک -s نمی گیرد).

So, “Mark and Anna live in Florida.”

بنابراین، "مارک و آنا در فلوریدا زندگی می کنند."

This type of subject connected by “and” is called a compound subject.

به این نوع موضوع که با «و» متصل می شود، موضوع مرکب می گویند.

There is another type of compound subject connected by “or”: “Mark or Anna lives

نوع دیگری از فاعل مرکب وجود دارد که با "یا" به هم متصل می شوند: "مارک یا آنا در فلوریدا زندگی می کند

in Florida” Now notice that we have a singular verb “lives”.

" اکنون توجه کنید که ما یک فعل مفرد "زندگی می کند" داریم.

This is because the conjunction “or” means that either “Mark” or “Anna” (one

دلیلش این است که حرف ربط «یا» به این معنی است که «مارک» یا «آنا» (یکی

of those two) is in Florida, not both of them.

از آن دو) در فلوریدا هستند، نه هر دو.

So, only one person lives in Florida, so the subject is considered singular and the verb

بنابراین، فقط یک نفر در فلوریدا زندگی می کند، بنابراین فاعل مفرد در نظر گرفته می شود و

is also in singular form.

فعل نیز به صورت مفرد است.

This kind of compound subject connected by “or” is not that common but it’s still

این نوع موضوع مرکب که با "یا" متصل می شود چندان رایج نیست، اما همچنان

useful to keep this rule in mind.

مفید است که این قانون را در ذهن داشته باشید.

Alright, there are a lot of nouns in these sentences.

خوب، اسم های زیادی در این جمله ها وجود دارد.

But, in natural speech and writing, we often use pronouns in the place of nouns to avoid

اما در گفتار و نوشتار طبیعی، برای جلوگیری از تکرار، اغلب به جای اسم از ضمایر استفاده می کنیم

repetition.

.

For example, instead of “That child”, I can say “He walks to school.”

به عنوان مثال، به جای "آن کودک"، می توانم بگویم "او به مدرسه می رود."

And instead of “Those children”, “They walk to school.”

و به جای "آن بچه ها"، "آنها پیاده به مدرسه می روند."

In the place of “That lady”, I can say “She speaks Spanish”, and for the plural

به جای "آن خانم" می توانم بگویم "او اسپانیایی صحبت می کند" و برای جمع

again, “They speak Spanish.”

دوباره "آنها اسپانیایی صحبت می کنند".

“They” here refers to “those ladies.”

«آنها» در اینجا به «آن خانم ها» اشاره دارد.

“This car goes fast” can be rewritten as “It goes fast” and “These cars”

"این ماشین سریع می رود" را می توان به صورت "سریع می رود" بازنویسی کرد و "این ماشین ها"

becomes “They go fast”.

به "سرعت می روند" تبدیل می شود.

Here are all the other sentences with the noun subject changed to a pronoun subject.

در اینجا همه جملات دیگر با فاعل اسمی به فاعل ضمیری تغییر یافته است.

There are two things I want to point out.

دو نکته وجود دارد که می خواهم به آن اشاره کنم.

Notice that in the first sentence, I’ve said “he”, “she” or “it”.

توجه داشته باشید که در جمله اول، "او"، "او" یا "آن" را گفته ام.

That’s because you can refer to an animal (like a monkey) in the same way that you talk

این به این دلیل است که شما می توانید به یک حیوان (مانند میمون) به همان شیوه ای که در

about a person – you can use “he” or “she” or you can just say “it” – that’s

مورد یک شخص صحبت می کنید اشاره کنید - می توانید از "او" یا "او" استفاده کنید یا فقط می توانید "آن" را بگویید - این

also correct.

نیز درست است.

And second, we see that all of the plurals have been changed to “they”.

و ثانیاً، می بینیم که همه ی جمع ها به «آنها» تغییر یافته است.

But in some cases you can also have “we”.

اما در برخی موارد می توانید "ما" را نیز داشته باشید.

For example, if you’re talking to the Spanish-speaking ladies, they can say, “We speak Spanish”.

برای مثال، اگر با خانم های اسپانیایی زبان صحبت می کنید ، می توانند بگویند: "ما اسپانیایی صحبت می کنیم".

Similarly, if you’re in a conversation with Mark and Anna, Mark might say, “We live

به طور مشابه، اگر در حال گفتگو با مارک و آنا هستید، مارک ممکن است بگوید: "ما در فلوریدا زندگی می کنیم

in Florida.”

."

– “we” meaning the couple of Mark and Anna.

- ما به معنای زوج مارک و آنا است.

The children can say “We walk to school” and if monkeys could talk, they’d tell you

بچه‌ها می‌توانند بگویند «ما به مدرسه می‌رویم» و اگر میمون‌ها می‌توانستند صحبت کنند، به شما می‌گفتند

“We eat bananas.”

«ما موز می‌خوریم».

Here’s a table that shows you this pattern.

در اینجا جدولی وجود دارد که این الگو را به شما نشان می دهد.

The first row has singular nouns and the singular pronouns “He”, “She” and “It”.

ردیف اول دارای اسامی مفرد و ضمایر مفرد «او»، «او» و «آن» است.

So the verbs are all in singular form with an -s added to the end.

بنابراین افعال همگی به صورت مفرد هستند که یک -s به آخر آن اضافه شده است.

In the second row, we see plural nouns along with the two plural pronouns “We” and

در ردیف دوم، اسم جمع را به همراه دو ضمیر جمع «ما» و

“They”.

«آنها» می بینیم.

So the verbs are all in plural form without the -s.

بنابراین افعال همه به صورت جمع بدون -s هستند.

Now, you might have noticed that there are two important pronouns missing here: the pronouns

اکنون، ممکن است متوجه شده باشید که دو ضمیر مهم در اینجا وجود ندارد: ضمایر

“I” and “you”.

"من" و "تو".

Well, let me ask you: are “I” and “you” singular or plural?

خب اجازه بدهید از شما بپرسم: «من» و «تو» مفرد هستند یا جمع؟

Where would you put them?

آنها را کجا قرار می دهید؟

Now, the pronoun “I” is always singular; I’m always just one person.

حال، ضمیر «من» همیشه مفرد است. من همیشه فقط یک نفر هستم

“You” is usually singular because we usually focus on one person when speaking, but it

«شما» معمولاً مفرد است، زیرا ما معمولاً هنگام صحبت روی یک نفر تمرکز می کنیم، اما

can also be plural if you’re talking to more than one person.

اگر با بیش از یک نفر صحبت می کنید، می تواند جمع باشد.

Like through this video, I’m teaching all of you.

از طریق این ویدیو به همه شما آموزش می دهم.

So “I” is a singular pronoun and “you” can be singular or plural.

بنابراین "من" ضمیر مفرد است و "تو" می تواند مفرد یا جمع باشد.

However, the rule in English is that with both “I” and “you”, we always use

با این حال، قانون در زبان انگلیسی این است که با هر دو کلمه "I" و "You" همیشه از

a plural verb form.

یک فعل جمع استفاده می کنیم.

Don’t ask me why.

از من نپرس چرا

There’s no real reason for this.

هیچ دلیل واقعی برای این وجود ندارد.

It’s just the rule.

این فقط قانون است.

For example: “I read the newspaper every morning”, “You make very good coffee.”

به عنوان مثال: "من هر روز صبح روزنامه می خوانم "، "شما قهوه بسیار خوبی درست می کنید."

You might say that as a compliment if you go to somebody’s house and you really like

اگر به خانه کسی بروید و

the coffee they give you.

قهوه ای که به شما می دهند را دوست داشته باشید، ممکن است به عنوان یک تعریف بگویید.

Notice that I did not say “I reads” or “You makes”.

توجه داشته باشید که من نگفتم «من می‌خوانم» یا «شما می‌سازید».

With “I” and “You”, we use plural verbs without -s.

با "I" و "You" از افعال جمع بدون -s استفاده می کنیم .

Let’s get back to the full sentences.

بیایید به جملات کامل برگردیم.

I’ve added our two new sentences with “I” and “You” at the bottom.

من دو جمله جدید خود را با "من" و "تو" در پایین اضافه کردم.

The basic subject verb agreement rule – singular verb for singular subject and plural verb

قاعده توافق فعل فاعل اصلی - فعل مفرد برای فاعل مفرد و فعل

for plural subject also applies to negative forms.

جمع برای فاعل جمع برای اشکال منفی نیز اعمال می شود.

We say “That monkey does not eat bananas” or “doesn’t eat bananas” and “Those

ما می گوییم "آن میمون موز نمی خورد" یا "موز نمی خورد" و "آن

monkeys do not or don’t eat bananas.”

میمون ها موز نمی خورند یا نمی خورند."

It’s important to note that we say “does not” and then “eat”.

توجه به این نکته مهم است که ما می گوییم " نمی کند" و سپس "خورد".

We don’t say “does not eats” because the -s is already added to the helping verb

ما نمی گوییم "نمی خورد" زیرا -s قبلاً به فعل کمکی

“do”.

"do" اضافه شده است.

So, there’s no need to add it again to the main verb “eat”.

بنابراین، دیگر نیازی به اضافه کردن آن به فعل اصلی "eat" نیست.

If you want, stop the video and read the other sentences.

اگر می خواهید ویدیو را متوقف کنید و جملات دیگر را بخوانید .

So, remember that to make negative sentences, we use “does not” with singular subjects

بنابراین، به یاد داشته باشید که برای ساختن جملات منفی، ما از "does" برای موضوعات مفرد

and “do not” with plural subjects.

و از "do not" برای موضوعات جمع استفاده می کنیم.

Similarly, to make questions, we use “does” (singular) and “do” (plural): “Does

به طور مشابه، برای سؤال کردن، از «does» (مفرد) و «do» (جمع) استفاده می کنیم: «آیا

that monkey eat bananas?”

آن میمون موز می خورد؟»

“Do those monkeys eat bananas?”

آیا آن میمون ها موز می خورند؟

“Does that boy walk to school?”

"آیا آن پسر به مدرسه می رود؟"

“Do those boys walk to school?”

"آیا آن پسرها به مدرسه می روند؟"

etc.

و غیره.

You can pause and read the others if you want.

در صورت تمایل می توانید مکث کنید و بقیه را بخوانید.

Let’s get back to the original sentences for a moment.

بیایید یک لحظه به جملات اصلی برگردیم .

I want to point out that subject verb agreement rules only apply to the present tense.

من می خواهم اشاره کنم که قوانین توافق فعل فاعل فقط برای زمان حال اعمال می شود.

In the past tense, subject-verb agreement isn’t a problem because there’s only one

در زمان گذشته، توافق فاعل و فعل مشکلی نیست زیرا فقط یک

past tense verb form.

فرم فعل ماضی وجود دارد.

The past tense of “eat” is “ate.”

زمان گذشته «خوردن» «خوردن» است.

So, we say: “That monkey ate bananas.”

بنابراین، ما می گوییم: "آن میمون موز خورد."

“Those monkeys ate bananas.”

"آن میمون ها موز خوردند."

It’s the same for both singular and plural subjects.

برای موضوعات مفرد و جمع یکسان است .

Similarly, “That boy walked to school.”

به طور مشابه، "آن پسر به مدرسه رفت."

“Those boys walked to school.”

"آن پسرها پیاده به سمت مدرسه رفتند."

In the other sentences, we would say “went”, “looked”, “spoke”, “had”, “lived”,

در جملات دیگر می‌گوییم «رفت»، «نگاه کرد»، «گفتار»، «زندگی کرد»

and “made”.

و «ساخت».

So, remember that the basic subject verb agreement rule only applies in the present tense.

بنابراین، به یاد داشته باشید که قانون توافق فعل فاعل اصلی فقط در زمان حال اعمال می شود.

The rule is: for a singular subject, you add -s to the verb.

قانون این است: برای یک موضوع مفرد، شما -s را به فعل اضافه می کنید.

And for a plural subject, you just use the verb in its base form without -s.

و برای یک موضوع جمع، فقط از فعل در شکل پایه آن بدون -s استفاده می کنید.

This rule works for all verbs: walk, go, look, speak, ring, have, live, do, talk, play, etc.

این قانون برای همه افعال کار می کند: راه رفتن، رفتن، نگاه کردن، صحبت کردن، زنگ زدن، داشتن، زندگی کردن، انجام دادن، صحبت کردن، بازی کردن، و غیره

etc.

Actually, this rule works for all verbs except for one, and that’s the verb “be.”

. ”

The verb “be” has its own subject-verb agreement rules.

فعل "be" قوانین توافق فاعل و فعل خاص خود را دارد.

Let’s talk about them now.

اکنون در مورد آنها صحبت کنیم.

You know that verbs in English have two present tense forms: “eat, eats”, “walk, walks”

می دانید که افعال در زبان انگلیسی دارای دو شکل زمان حال هستند: “eat, eats”، “walk, walks”

and so on, and one past tense form: “ate”, “walked” etc.

و غیره، و یک فرم زمان گذشته: “ate”، “walked” و غیره.

But, the verb “be” has three present tense forms: “am”, “is” and “are”.

اما فعل “be” دارای سه شکل زمان حال : «ام»، «هست» و «هستند».

It also has two past tense forms: “was” and “were”.

همچنین دو حالت گذشته دارد: «بود» و «بود».

In the present, if the subject is “I”, we say “am”: “I am a teacher”, “I’m

در حال حاضر، اگر موضوع "من" باشد، می گوییم "ام": "من معلم هستم"، "من می

going to eat.”

خواهم بخورم."

If the subject is a singular noun or one of these pronouns: “he”, “she” or “it”,

اگر فاعل اسم مفرد یا یکی از این ضمایر باشد: «او»، «او» یا «آن»

we use “is”: “He is happy”, “Sara is waiting”, “It is raining”.

، از «است» استفاده می کنیم: «خوشحال است»، « سارا منتظر است»، «باران است».

And if the subject is a plural or one of these pronouns: “you”, “we” or “they”,

و اگر فاعل جمع یا یکی از این ضمایر باشد: «شما»، «ما» یا «آنها

we use “are”: “You are late”, “We are eating”, “The children are playing”.

» از «هستند» استفاده می کنیم: «دیر آمدید»، «ما داریم می خوریم»، «بچه ها دارند بازی می کنند».

In the past, the rules are different.

در گذشته، قوانین متفاوت است.

For singular noun subjects and for the pronouns “I”, “he”, “she” and “it”,

برای فاعل های اسم مفرد و برای ضمایر «من»، «او»، «او» و «آن

we use “was”: “I was tired”, “Arun was running”, “She was afraid”.

» از «بود» استفاده می کنیم: «خسته بودم»، «آرون می دوید»، «او می ترسید».

And for plural subjects and the pronouns “you”, “we” and “they”, we use “were”:

و برای مضامین جمع و ضمایر «تو»، «ما» و «آنها» از «بود» استفاده می کنیم:

“You were rude”, “We were traveling”, “The dogs were barking.”

«بی ادب بودی»، «سفر بودیم»، «سگ ها پارس می کردند».

You see that some of these sentences have continuous verbs: “am going”, “is waiting”,

می بینید که برخی از این جملات فعل های پیوسته دارند: «دارم»، «منتظر هستم»،

“is raining”, “are playing”, “was running”, “were traveling”, “were

«باران می آید»، «بازی می کنند»، « دویدن»، «سفر می کردند»، «

barking”.

پارک می کردند».

These are in the present or past continuous tenses, but the form of the verb be: “am”,

اینها در زمان حال یا گذشته استمراری هستند، اما شکل فعل باشد: "ام"،

“is”, “are”, “was”, “were” is what changes depending on the subject.

"هست"، "هستند"، "بود"، "بودند" بسته به موضوع تغییر می کند.

If you memorize the simple rules in this table, you’ll find that using “be” correctly

اگر قوانین ساده این جدول را به خاطر بسپارید، متوجه خواهید شد که استفاده صحیح از «be»

is really no trouble at all.

واقعاً هیچ مشکلی ندارد.

Alright, if you’re ready, it’s now time for our quiz.

بسیار خوب، اگر آماده هستید، اکنون زمان مسابقه ما است.

Alright, you see that I have a few tables over on that side that show you all the rules

بسیار خوب، می بینید که من چند جدول در آن سمت دارم که تمام

for subject verb agreement that we have discussed.

قوانین توافق فعل فاعل را که در مورد آنها بحث کردیم به شما نشان می دهد.

The first table is for verbs in general and the second two tables are for the verb be,

جدول اول برای افعال به طور کلی و دو جدول دوم برای فعل be

first for present and then for the past tense.

ابتدا برای حال و سپس برای زمان گذشته است.

Now I have a total of 17 sentences for us to practice with.

الان در مجموع 17 جمله دارم که باید با آنها تمرین کنیم.

We'll do a set of five first and then we'll move on to the next set.

ابتدا یک ست پنج تایی انجام می دهیم و سپس به ست بعدی می رویم.

Alright in each sentence I want you to choose the correct verb form so in each one you see

بسیار خوب، در هر جمله می‌خواهم فرم فعل صحیح را انتخاب کنید، بنابراین در هر یک می‌بینید

that there are two options at various places.

که دو گزینه در مکان‌های مختلف وجود دارد.

I want you to choose the correct option in each case.

از شما می خواهم در هر مورد گزینه صحیح را انتخاب کنید .

Stop the video now, think about your answers, then play the video again and continue.

اکنون ویدیو را متوقف کنید، به پاسخ های خود فکر کنید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و ادامه دهید.

Alright here are the answers: number one: “I like to study for an hour before I go

خوب اینها پاسخ ها هستند: شماره یک: "من دوست دارم شب قبل از رفتن به رختخواب یک ساعت مطالعه کنم

to bed at night” In both cases we use the base form of the verb without an -s because

" در هر دو مورد ما از شکل پایه فعل بدون -s استفاده می کنیم زیرا

for the pronouns I, you, we and they, we don't add s to the verb.

برای ضمایر I, you, we و آنها، ما s را به فعل اضافه نمی کنیم.

It's the same in number two: You smell great (not smells) because we don't add -s with

در شماره دو هم همینطور است: شما بوی عالی می‌دهید (نه بو می‌دهید) زیرا ما -s را

the pronoun you and here, “What perfume are you wearing?”

با ضمیر you و اینجا اضافه نمی‌کنیم: «چه عطری می‌زنی؟»

now the subject here is not perfume the subject is you, okay, so with “you” the verb form

حالا موضوع اینجا عطر نیست، فاعل شما هستید، خوب، پس با "شما"

of “be” that we're supposed to use is “are”, so “What perfume are you wearing?”

فعل "be" که قرار است از آن استفاده کنیم "are" است، بنابراین "چه عطری می‌زنی؟"

Number three: “This apple looks fresh” There's only one apple we're talking about

شماره سه: "این سیب تازه به نظر می رسد " فقط یک سیب وجود دارد که در اینجا در مورد آن صحبت می

here, so we add -s to the verb; that's the singular form – “This apple looks fresh

کنیم، بنابراین ما -s را به فعل اضافه می کنیم. این شکل مفرد است - "این سیب تازه به نظر می رسد

but those mangoes don't.”

اما آن انبه ها نه."

Those mangoes are a plural so we don't add s to the helping verb do: “Those mangoes

آن انبه‌ها جمع هستند، بنابراین ما s را به فعل کمکی do اضافه نمی‌کنیم: «آن انبه‌ها

don't” - that means they don't look fresh.

نمی‌کنند» - یعنی تازه به نظر نمی‌رسند.

Number four: “Paul and his brother run a successful photography business together”

شماره چهار: "پل و برادرش با هم یک تجارت موفق عکاسی را اداره می کنند"

Remember that Paul and his brother is a compound subject - Paul and his brother are two people

به یاد داشته باشید که پل و برادرش یک موضوع مرکب است - پل و برادرش دو نفر هستند

so we use a plural verb form “run” without adding -s to the end.

بنابراین ما از یک فعل جمع "run" استفاده می کنیم بدون اینکه -s را به آخر اضافه کنیم. .

And finally number five – “There are seven continents in the world.”

و سرانجام شماره پنج - "هفت قاره در جهان وجود دارد."

Here, the subject is not “there” - it's neither singular nor plural; there is just

در اینجا، موضوع "آنجا" نیست - نه مفرد است و نه جمع. فقط

an adverb.

یک قید وجود دارد

The subject here is seven continents - that's a plural so “There are seven continents

موضوع در اینجا هفت قاره است - این یک جمع است بنابراین "هفت قاره

in the world.”

در جهان وجود دارد."

Alright, here's the next set of five -number six to ten.

بسیار خوب، در اینجا مجموعه بعدی از پنج - شماره شش تا ده است.

Stop the video think about your answers then play the video and check.

ویدیو را متوقف کنید به پاسخ های خود فکر کنید سپس ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

Alright here are the answers - in number six we have a conversation between two people:

خوب اینجا پاسخ ها وجود دارد - در شماره شش ما بین دو نفر گفتگو می کنیم:

“What time is it?”

"ساعت چند است؟"

“It's two o'clock.

"ساعت دو است.

Why do you ask?”

چرا می پرسی؟"

“Well Jen has a flight at five.

"خب جن ساعت پنج پرواز دارد.

She needs to get going.”

او باید راه بیفتد.»

Here we've said “has” and “needs” because in both cases we have a singular subject.

در اینجا "دارا" و "نیاز" را گفتیم زیرا در هر دو مورد ما یک موضوع مفرد داریم.

Here Jen is a singular subject and she is a pronoun that refers back to Jen.

در اینجا جن یک فاعل مفرد است و او ضمیری است که به جن برمی گردد.

Number seven – “Sunil” again singular “says he would like to visit Moscow someday”

شماره هفت - «سانیل» دوباره مفرد «می‌گوید که می‌خواهد روزی از مسکو دیدن کند

You might be wondering if Sunil is singular why is it “like” and not “likes” over

» ممکن است از خود بپرسید که آیا سونیل مفرد است چرا در اینجا «like» است و «پسند»

here - that's because when we have a modal verb like will, would, can, could, shall,

نیست - این به این دلیل است که وقتی یک فعل معین داریم like will داریم. , will, can, can, shall,

should and so on we don't apply any subject verb agreement rules.

should و غیره ما هیچ قانون توافق فعل موضوعی را اعمال نمی کنیم .

We just put the modal and then the base form of the verb, that's why “Sunil says he would

ما فقط حالت و سپس شکل پایه فعل را قرار دادیم، به همین دلیل است که "سونیل می گوید

like to visit Moscow someday.”

دوست دارد روزی از مسکو بازدید کند."

Number eight: “You talk too fast for me.

شماره هشت: «شما برای من خیلی سریع صحبت می کنید.

Could you slow down a little please?”

لطفاً می‌توانید کمی سرعت خود را کم کنید؟»

Number nine: “Does Brenda drive to work?”

شماره نه: «آیا برندا با ماشین به محل کار می‌رود؟»

Again, Brenda is a singular noun so we need to add -s to the helping verb “do”: we

دوباره، Brenda یک اسم مفرد است، بنابراین باید -s را به فعل کمکی "do" اضافه کنیم: ما

make it does and then we make a question with that: “Does Brenda drive to work?

آن را انجام می دهیم و سپس با آن یک سوال می کنیم: "آیا برندا با ماشین به محل کار می رود؟

No she doesn't.

نه او نمی کند.

She takes the bus.”

او سوار اتوبوس می شود.»

Number 10: “We wanted to go out and play because we were really bored” With the plural

شماره 10: "ما می خواستیم بیرون برویم و بازی کنیم زیرا ما واقعاً حوصله داشتیم" با

pronoun we, we use were in the past tense so “We were really bored but it was raining

ضمیر جمع we استفاده می کنیم در زمان گذشته بودند بنابراین "ما واقعاً خسته بودیم اما بیرون باران می بارید

outside so we just stayed inside” “It” is a singular subject so “it was raining

بنابراین فقط داخل ماندیم" "It" یک موضوع مفرد است بنابراین "بیرون باران می بارید

outside”.

".

OK, now we move on to sentences number 11 to 14.

خوب، حالا به جملات شماره 11 تا 14 می رویم.

OK, stop the video, do the exercise and then check.

خوب، ویدیو را متوقف کنید، تمرین را انجام دهید و سپس بررسی کنید.

OK in number 11, “Do all adverbs end in ly?”

خوب در شماره 11، "آیا همه قیدها به ly ختم می شوند؟"

Imagine a student asking that to his or her teacher.

تصور کنید دانش آموزی این را از معلم خود می پرسد .

We say “Do” because the subject here is “all adverbs” plural, so “Do all adverbs

ما می گوییم "Do" زیرا فاعل در اینجا "همه قیدها" جمع است، بنابراین "Do all adverbs

and in ly?”

and in ly؟"

The teacher says “No, there are many adverbs that have other endings” So again “are”

معلم می گوید "نه، قیدهای زیادی وجود دارند که پایان های دیگری دارند" پس دوباره "are"

and “have” because the subject is a plural.

و "have" چون فاعل جمع است.

Number 12: “My son” singular “My son goes to the gym every day after school.

شماره 12: «پسرم» مفرد «پسرم هر روز بعد از مدرسه به ورزشگاه می رود.

I'm glad he doesn't spend a lot of time playing video games like other kids” 13: “Ashley”

خوشحالم که او مثل بچه های دیگر وقت زیادی را صرف بازی های ویدیویی نمی کند» 13: «اشلی»

singular again “Ashley was elated” - elated means she was very happy “Ashley was elated

مفرد دوباره «اشلی خوشحال بود» - خوشحال به این معنی است که او خیلی خوشحال شد «اشلی وقتی فهمید مادرش خوشحال شد و خوشحال شد.

when she found out her mom and dad were coming to visit” Mom and dad are two people, again

بابا برای ملاقات می آمدند» مامان و بابا دو نفر هستند، دوباره

we have a compound subject – “mom and dad were coming to visit” OK number 14:

یک موضوع مرکب داریم – «مامان و بابا برای ملاقات می آمدند» خوب شماره 14:

“Who are those people?

«آن افراد چه کسانی هستند؟

I don't know.

من نمی دانم.

They look like executives or salespeople; I can’t tell.”

آنها شبیه مدیران یا فروشندگان هستند. نمی توانم بگویم.»

Alright, we move on to our last set of sentences: sentences number 15 to 17.

بسیار خوب، ما به آخرین مجموعه جملات خود می رویم: جملات شماره 15 تا 17.

These are slightly longer to challenge you.

این جملات کمی طولانی تر هستند تا شما را به چالش بکشند.

Go ahead and stop the video and do the exercise.

ادامه دهید و ویدیو را متوقف کنید و تمرین را انجام دهید.

OK number 15: “What breed is your dog?

OK شماره 15: «سگ شما چه نژادی است؟

He's a German Shepherd.

او یک ژرمن شپرد است.

What does he like to do?

او دوست دارد چه کار کند؟

He loves going for walks but he absolutely hates taking a bath” 16: “Shalini teaches

او عاشق پیاده روی است، اما از حمام کردن کاملا متنفر است.» 16: «شالینی

physics at a college.

در یک کالج فیزیک تدریس می کند.

She enjoys teaching but says” now up until this point we've been dealing with Shalini

او از تدریس لذت می‌برد، اما می‌گوید: «الان تا اینجای کار ما با شالینی سروکار داشتیم

who is one person so a singular subject but here it gets a little complicated: “but

که یک نفر است و یک موضوع منحصر به فرد است، اما اینجا کمی پیچیده‌تر می‌شود: «اما

she says the hours” plural “the hours are long and the pay” singular “isn't

او ساعت‌ها را می‌گوید» جمع « ساعت‌ها طولانی است و حقوق " مفرد "

very good so she” singular again “is looking for a better paying job” Number 17: “The

خیلی خوب نیست پس او" دوباره مفرد "به دنبال شغلی با درآمد بهتر است" شماره 17: "

report has revealed” The report is singular “The report has revealed that more than

گزارش فاش کرد" گزارش مفرد است "گزارش نشان داد که بیش از

two million accounts” plural “have been affected because of the website’s recently

دو میلیون حساب" جمع "دارای به دلیل حفره امنیتی اخیر وب سایت تحت تأثیر قرار گرفته است.

exposed security loophole” Now in this last sentence you see “two million accounts have

» اکنون در این جمله آخر می بینید که «دو میلیون حساب

been affected” this is in the passive voice.

تحت تأثیر قرار گرفته اند» این در صدای غیرفعال است.

Now as far as subject verb agreement goes it doesn't matter whether a sentence is in

حالا تا آنجا که توافق فعل فاعل پیش می‌رود ، فرقی نمی‌کند که یک جمله

the active voice or the passive voice you just look at the subject and you apply the

در صدای فاعل باشد یا مفعول، فقط به فاعل نگاه می‌کنید و

correct verb form.

فرم فعل درست را اعمال می‌کنید.

Alright I hope you've enjoyed this lesson.

بسیار خوب امیدوارم از این درس لذت برده باشید.

Go ahead and watch part 2 of subject verb agreement for more advanced topics.

ادامه دهید و قسمت 2 توافق فعل فاعل را برای موضوعات پیشرفته تر تماشا کنید.

Let me know how many of these 17 sentences from the quiz you got right in the comments

به من بگویید که چند جمله از این 17 جمله از مسابقه را در بخش نظرات زیر دریافت کردید

section below.

.

As always happy learning and I'll see you in another lesson soon.

مثل همیشه از یادگیری خوشحالم و به زودی شما را در یک درس دیگر می بینم.