50 MOST COMMON MISTAKES in English Grammar - Error Identification & Correction

Hello there.

سلام.

This lesson will help you to speak and write correct English.

این درس به شما کمک می کند تا انگلیسی صحیح صحبت کنید و بنویسید .

We will look at 50 of the most common mistakes made by learners of English and how to avoid

ما به 50 مورد از رایج ترین اشتباهات زبان آموزان انگلیسی و نحوه اجتناب از

them.

آنها خواهیم پرداخت.

We are going to cover errors in subject-verb agreement, question formation, irregular verbs,

ما می خواهیم خطاهای توافق فاعل و فعل ، تشکیل سوال، افعال بی قاعده،

the very important tenses, modal verbs, conditionals, adjectives, prepositions, articles, and more.

زمان های بسیار مهم، افعال معین، شرط ها، صفت ها، حروف اضافه، مقاله ها و موارد دیگر را پوشش دهیم.

We have a lot to learn, so let’s get started.

ما چیزهای زیادی برای یادگیری داریم، پس بیایید شروع کنیم.

Alright let’s begin with subject-verb agreement.

خوب اجازه دهید با توافق فاعل و فعل شروع کنیم.

Here’s our first sentence: “He have two sisters.”

این اولین جمله ما است: "او دو خواهر دارد."

Is that correct?

درسته؟

No, it should be “He has two sisters.”

نه، باید "او دو خواهر دارد" باشد.

The rule is that if the subject is ‘I’, ‘You’, ‘We’, ‘They’, or any other

قاعده این است که اگر فاعل «من»، « شما»، «ما»، «آنها» یا هر

plural noun, then we use the verb in its present tense form form, and we don’t add –s to

اسم جمع دیگری باشد، از فعل در حالت حال استفاده می‌کنیم و –s را اضافه نمی‌کنیم.

the verb.

به فعل

But if the subject is ‘He’, ‘She’, ‘It’ or any singular noun, then we add

اما اگر فاعل «او»، «او»، «این» یا هر اسم مفرد باشد، آنگاه

–s to the verb.

–s را به فعل اضافه می‌کنیم.

So what about this sentence?

پس این جمله چطور؟

“Many people likes to go on vacation in the summer.”

"بسیاری از مردم دوست دارند در تابستان به تعطیلات بروند ."

Here, we should say “Many people like to go on vacation in the summer.”

در اینجا باید بگوییم "بسیاری از مردم دوست دارند در تابستان به تعطیلات بروند."

We have a plural subject – ‘many people’ so the verb should not have an –s.

ما یک فاعل جمع داریم - "خیلی افراد" بنابراین فعل نباید -s داشته باشد.

Next one: “Jacob and Sophie lives in Los Angeles.”

مورد بعدی: "جیکوب و سوفی در لس آنجلس زندگی می کنند ."

The correct sentence is “Jacob and Sophie live in Los Angeles.”

جمله صحیح این است که "جیکوب و سوفی در لس آنجلس زندگی می کنند."

Even though Jacob is an individual and Sophie is also one individual, together, Jacob and

حتی اگر یعقوب یک فرد است و سوفی نیز یک فرد است، اما یعقوب و

Sophie are a plural subject – so we don’t add–s to the verb.

سوفی با هم یک فاعل جمع هستند - بنابراین ما به فعل اضافه نمی کنیم.

Sentence number four is “There is ten apples in the basket.”

جمله شماره چهار "در سبد ده سیب است ."

It should be “There are ten apples in the basket.”

باید "در سبد ده سیب وجود دارد ."

– The subject of this sentence is not ‘there’ (that’s just a dummy subject).

- موضوع این جمله «آنجا» نیست (این فقط یک موضوع ساختگی است).

The real subject is the phrase ‘ten apples’.

موضوع واقعی عبارت "ده سیب" است.

So the verb should be ‘are’.

پس فعل باید "are" باشد.

If there was only apple, you would say “There is an apple in the basket.”

اگر فقط سیب بود، می گفتید "یک سیب در سبد وجود دارد."

Number five: “Everyone know that the sun rises in the east.”

شماره پنج: "همه می دانند که خورشید از مشرق طلوع می کند."

So, what’s the correction?

بنابراین، اصلاح چیست؟

“Everyone knows that the sun rises in the east.”

همه می دانند که خورشید از مشرق طلوع می کند .

This is because ‘everyone’ is actually a singular subject.

این به این دلیل است که «همه» در واقع یک موضوع منحصر به فرد است.

Now, you might be thinking – wait a minute – everyone refers to all the people, so

اکنون، ممکن است فکر کنید - یک دقیقه صبر کنید - همه به همه افراد اشاره می کنند،

it’s a plural.

بنابراین جمع است.

But, it’s not.

اما، این نیست.

In English grammar, the pronouns that you see on the screen are all singular – they

در دستور زبان انگلیسی، ضمایری که روی صفحه می بینید همه مفرد

are not plural – keep that in mind.

هستند – جمع نیستند – این را در نظر داشته باشید.

Let’s move on now to our next topic – question formation.

بیایید اکنون به موضوع بعدی خود - تشکیل سؤال - برویم .

Here’s the first one: “You went to the beach yesterday?”

این اولین مورد است: " دیروز به ساحل رفتی؟"

That’s a common mistake.

این یک اشتباه رایج است.

You should ask, “Did you go to the beach yesterday?”

باید بپرسید " دیروز به ساحل رفتی؟"

In questions, we put the helping or auxiliary verb first.

در سوالات اول فعل کمکی یا کمکی را قرار می دهیم .

This can be a verb like – be, have, can, will, would etc.

این می تواند یک فعل مانند - be, have, can, will, would و غیره باشد.

If there is no helping verb we add ‘do’.

اگر فعل کمکی وجود نداشته باشد، "do" را اضافه می کنیم.

I’ve said ‘did’ here because this sentence talks about the past (yesterday).

من اینجا گفتم "انجام داد" زیرا این جمله در مورد گذشته (دیروز) صحبت می کند.

After the auxiliary verb comes the subject (you), then the main verb in its base form

پس از فعل کمکی، فاعل (شما) می آید، سپس فعل اصلی به شکل پایه آن

– ‘go’.

- "go" می آید.

So “Did you go to the beach yesterday?” is correct.

بنابراین "دیروز به ساحل رفتی؟" درست است.

Next sentence: “Where I can buy a cell phone charger?”

جمله بعدی: "از کجا می توانم شارژر تلفن همراه بخرم ؟"

Same mistake.

اشتباه تکراری.

The correct question is “Where can I buy a cell phone charger?”

سوال صحیح این است که "از کجا می توانم شارژر تلفن همراه بخرم؟"

This is just like the previous question but it has a question word.

این هم مثل سوال قبلی است اما یک کلمه سوال دارد.

So we put that at the beginning.

بنابراین ما آن را در ابتدا قرار دادیم.

Sentence number eight is “Do you know who is that woman?”

جمله شماره هشت «آیا می دانید آن زن کیست؟» است.

WRONG.

اشتباه.

It should be “Do you know who that woman is?”

باید "آیا می دانید آن زن کیست؟"

If you start a question with “Do you know”, “May I ask”, “Can you tell me” etc.

اگر سؤالی را با «آیا می‌دانید»، «می‌توانم بپرسم»، «می‌توانید به من بگویید» و غیره

then we call it an indirect question (which is more polite).

شروع کنید، آن را یک سؤال غیرمستقیم ( که مؤدبانه‌تر است) می‌نامیم.

For this type of question, we don’t change the word order.

برای این نوع سوال، ترتیب کلمات را تغییر نمی دهیم.

We first put the question word, then the subject, and then an auxiliary verb if we have one

ابتدا کلمه سوال و سپس فاعل و اگر یک فعل کمکی داشته باشیم

and then the main verb.

و سپس فعل اصلی قرار می دهیم.

Alright, let’s now turn to errors in the tenses.

خوب، بیایید اکنون به اشتباهات در زمان ها بپردازیم.

Our first sentence is “I am working as a teacher.”

اولین جمله ما این است: "من به عنوان معلم کار می کنم ."

This is wrong.

این اشتباه است.

“I work as a teacher.”

"من به عنوان معلم کار می کنم."

is correct.

درست است.

Use the present simple tense to talk about your occupation or other permanent situation.

از زمان حال ساده برای صحبت در مورد شغل یا موقعیت دائمی خود استفاده کنید.

For example: “Shobha lives in New Delhi.”

به عنوان مثال: "شوبها در دهلی نو زندگی می کند."

You only use the present continuous tense (that is an –ing form) for actions that

شما فقط از زمان حال استمراری (که یک شکل –ing است) برای اعمالی که

are happening right now: “I am talking.”

در حال حاضر اتفاق می‌افتند استفاده می‌کنید: «من صحبت می‌کنم».

“They’re walking in the park.”

"آنها در پارک قدم می زنند."

“He is eating a sandwich” etc.

"او در حال خوردن یک ساندویچ" و غیره است.

Here’s a similar error: “I am having a large family.”

در اینجا یک خطای مشابه وجود دارد: "من یک خانواده بزرگ دارم."

You should say: “I have a large family.”

شما باید بگویید: "من خانواده بزرگی دارم."

Because, again, this expresses a general situation, not an action that I’m doing right now.

زیرا، باز هم، این یک وضعیت کلی را بیان می کند، نه اقدامی که من در حال حاضر انجام می دهم.

What about this sentence: “I don’t think she is recognizing me.”

در مورد این جمله چطور: "فکر نمی کنم او مرا می شناسد."

It should be: I don’t think she recognizes me.”

باید اینطور باشد: فکر نمی‌کنم او مرا بشناسد.»

Even though this might be happening at the moment of speaking, with some verbs we don’t

حتی اگر این ممکن است در لحظه صحبت کردن اتفاق بیفتد، در برخی از افعال ما

use –ing forms.

از فرم های –ing استفاده نمی کنیم.

Instead, we prefer to use the present simple tense with these because they are not physical

در عوض، ما ترجیح می‌دهیم از زمان حال ساده با اینها استفاده کنیم زیرا آنها اعمال فیزیکی نیستند

actions.

.

Such verbs are called ‘state verbs’ because they express a state or situation – you

به این افعال «افعال حالت» گفته می‌شود، زیرا حالت یا موقعیتی را بیان می‌کنند

see some of the common ones on the screen – remember that we use them in the present

- برخی از موارد رایج را روی صفحه می‌بینید - به یاد داشته باشید که ما از آنها در زمان حال ساده استفاده می‌کنیم

simple tense.

.

Next sentence: “Lucas is working here for three years.”

جمله بعدی: "لوکاس سه سال اینجا کار می کند ."

The correct form is “Lucas has been working here for three years.”

شکل صحیح این است: "لوکاس سه سال است که اینجا کار می کند ."

If an action or a situation started in the past, and it’s still continuing, you need

اگر عمل یا موقعیتی در گذشته شروع شده است و همچنان ادامه دارد،

to use the present perfect continuous tense (with have been or has been plus the verb

باید از زمان حال کامل استمراری (با have been یا been به اضافه فعل

in –ing form).

در فرم –ing) استفاده کنید.

So how about this?

پس در مورد این چطور؟

“We’ve been waiting for you since two hours.”

ما دو ساعت است که منتظر شما هستیم .

Well, it looks like it’s a correct sentence – it’s in the present perfect continuous

خوب، به نظر می رسد که این یک جمله صحیح است - در زمان حال کامل استمراری است

tense.

.

But can you spot the error?

اما آیا می توانید خطا را تشخیص دهید؟

It should be “We’ve been waiting for you for two hours.”

باید " دو ساعت منتظرت بودیم" باشد.

You use ‘since’ if you mention the exact time that the action started – “We’ve

اگر زمان دقیق شروع عمل را ذکر کنید - از "از زمان" استفاده می کنید - "

been waiting for you since 5 o’clock.”

از ساعت 5 منتظر شما هستیم."

But if you say the duration (that is, the amount of time), you use ‘for’.

اما اگر مدت زمان (یعنی مقدار زمان) را بگویید، از «برای» استفاده می کنید.

Here’s sentence number fourteen: “Uma went to the market and buy a lot of groceries

این جمله شماره چهارده است: "اوما دیروز به بازار رفت و مواد غذایی زیادی خرید

yesterday.”

."

How do you correct it?

چگونه آن را اصلاح می کنید؟

“Uma went to the market and bought a lot of groceries yesterday.”

اوما دیروز به بازار رفت و مواد غذایی زیادی خرید.

There are two separate actions (went to the market and bought groceries) and both of them

دو اقدام جداگانه وجود دارد (رفتن به بازار و خرید مواد غذایی) و هر دوی آنها

happened in the past.

در گذشته اتفاق افتاده است.

So don’t forget to apply the correct tense to all the verbs in a sentence.

بنابراین فراموش نکنید که زمان صحیح را برای تمام افعال یک جمله اعمال کنید.

Number fifteen: “I have graduated from college in 2014.”

شماره پانزده: "من در سال 2014 از کالج فارغ التحصیل شدم ."

Common mistake.

اشتباه رایج.

You should say “I graduated from college in 2014.”

شما باید بگویید "من در سال 2014 از کالج فارغ التحصیل شدم ."

If you mention the time when something happened (like ‘in 2014’), you should use the past

اگر زمانی را ذکر کنید که اتفاقی افتاده است (مثل "در سال 2014")، باید از زمان

simple tense and not the present perfect.

گذشته ساده استفاده کنید نه زمان حال کامل.

I’ve also heard people say: “I have sent you an email yesterday.”

من همچنین شنیده ام که مردم می گویند: " دیروز یک ایمیل برای شما ارسال کردم."

– you’re saying ‘yesterday’, so you should say “I sent you an email yesterday.”

- شما می گویید "دیروز"، بنابراین باید بگویید "دیروز برای شما ایمیل فرستادم."

Or you can just say “I have sent you an email.”

یا فقط می توانید بگویید "من برای شما ایمیل فرستادم."

and I will understand that you sent it recently.

و من متوجه می شوم که شما آن را اخیرا ارسال کرده اید.

Alright, next sentence: “We didn’t receive the package yet.”

بسیار خوب، جمله بعدی: "ما هنوز بسته را دریافت نکردیم."

This should be “We haven’t received the package yet.”

این باید "ما هنوز بسته را دریافت نکرده‌ایم" باشد.

because ‘yet’ means until now – we are not mentioning any specific time here.

زیرا "هنوز" به معنای تا کنون است - ما در اینجا زمان خاصی را ذکر نمی کنیم.

So you should use the present perfect and not the past simple.

بنابراین باید از زمان حال کامل استفاده کنید نه گذشته ساده.

Next one: “I come and see you in your office tomorrow.”

نفر بعدی: "من فردا میام و تو را در دفترت می بینم ."

Obviously, this is a future tense sentence and it’s a promise to do something, so “I’ll

بدیهی است که این یک جمله زمان آینده است و قولی برای انجام کاری است، بنابراین «

come and see you in your office tomorrow.”

فردا می‌آیم و شما را در دفترتان می‌بینم».

is correct.

درست است.

Sentence number eighteen is “We will get married on the 8th of September.”

جمله شماره هجده این است: « در هشتم شهریور ازدواج می کنیم».

Very common error.

خطای بسیار رایج

Can you correct it?

میشه اصلاحش کنی

It should be “We’re getting married on the 8th of September.”

باید این باشد "ما در 8 سپتامبر ازدواج می کنیم."

or “We’re going to get married…”

یا "ما قصد داریم ازدواج کنیم..."

This is because for fixed arrangements in the future, we don’t use ‘will’ – we

این به این دلیل است که برای ترتیبات ثابت در آینده، از "will" استفاده نمی کنیم -

either use the present continuous tense (that’s the more common form) or we can use ‘going

یا از زمان حال استمراری استفاده می کنیم (این شکل رایج تر است) یا می توانیم از "رفتن" استفاده کنیم.

to’.

به'.

Let’s now move on and talk about verb forms.

حالا بیایید جلو برویم و در مورد اشکال فعل صحبت کنیم.

Here’s the first one: “When Abdul took out his wallet, his keys fallen out.”

اولین مورد این است: "وقتی عبدل کیف پولش را بیرون آورد، کلیدهایش افتاد."

The correction is “When Abdul took out his wallet, his keys fell out.”

تصحیح این است که "وقتی عبدل کیف پولش را بیرون آورد ، کلیدهایش افتاد."

In the past simple tense, you should use the past simple form (the second form) of the

در زمان گذشته ساده، باید از شکل گذشته ساده (شکل دوم)

verb (also called V2 by some teachers).

فعل (که توسط برخی از معلمان V2 نیز نامیده می شود) استفاده کنید.

Next sentence: “Have you ever went to see a movie by yourself?”

جمله بعدی: "تا حالا خودت رفتی فیلم ببینی؟"

The tense is correct but verb form is wrong.

زمان صحیح است اما شکل فعل اشتباه است.

“Have you ever gone to see a movie by yourself?” is correct.

آیا تا به حال برای دیدن یک فیلم به تنهایی رفته اید؟ درست است.

In the present perfect tense, the past participle, or third form (V3) should be used.

در زمان حال کامل باید از فعل ماضی یا شکل سوم (V3) استفاده شود.

Number twenty-one is “I didn’t ate anything at the restaurant because I wasn’t hungry.”

شماره بیست و یک این است: "من در رستوران چیزی نخوردم چون گرسنه نبودم."

You should say, “I didn’t eat anything at the restaurant.”

شما باید بگویید: "من در رستوران چیزی نخوردم."

I see this mistake a lot.

من این اشتباه را زیاد می بینم.

In negative sentences in the present simple, past simple, or future simple that is, after

در جملات منفی در حال ساده، گذشته ساده یا آینده ساده که بعد از

don’t, didn’t or won’t, we must use the base form of the verb, not the past tense

don't، does not یا will't است، باید از شکل پایه فعل استفاده کنیم نه از حالت

form.

گذشته.

Number twenty-two: “Vicki spended all her money within a week.”

شماره بیست و دو: "ویکی تمام پول خود را در عرض یک هفته خرج کرد."

Not spended, spent.

خرج نشده، خرج شده است.

The verb ‘spend’ is irregular, meaning that the past form does not have an –ed

فعل 'spend' نامنظم است، به این معنی که شکل گذشته پایانی -ed ندارد

ending.

.

There are many irregular verbs in English like buy, eat, speak, think and so on.

بسیاری از افعال بی قاعده در انگلیسی مانند خرید، خوردن، صحبت کردن، فکر کردن و غیره وجود دارد.

You can only learn them through experience, so you should memorize as many as you can.

شما فقط می توانید آنها را از طریق تجربه یاد بگیرید، بنابراین باید تا جایی که می توانید آنها را حفظ کنید.

Alright, our next topic is modal verbs.

بسیار خوب، موضوع بعدی ما افعال معین است.

The first sentence is: “He could running fast when he was younger.”

جمله اول این است: " او در جوانی می توانست سریع بدود."

You should say “He could run fast when he was younger.”

شما باید بگویید "او در جوانی می توانست سریع بدود ."

After any modal verb, you should use a verb in its base form.

بعد از هر فعل مدال، باید از یک فعل در شکل پایه آن استفاده کنید.

Next one: “Smoking is prohibited in this building.

مورد بعدی: «سیگار کشیدن در این ساختمان ممنوع است.

That means you don’t have to smoke here.”

این بدان معناست که شما مجبور نیستید اینجا سیگار بکشید."

The correction is “Smoking is prohibited in this building.

تصحیح این است که «سیگار کشیدن در این ساختمان ممنوع است.

That means you mustn’t smoke here” or ‘you cannot smoke here’.

یعنی اینجا نباید سیگار بکشی» یا «اینجا نمی‌توانی سیگار بکشی».

‘To say that something is not allowed, you need to use ‘mustn’t’ or ‘cannot’.

برای اینکه بگویید چیزی مجاز نیست، باید از «نباید» یا «نمی‌توان» استفاده کنید.

Next, we look at an area where errors are very common: conditionals.

در مرحله بعد، ما به ناحیه ای نگاه می کنیم که در آن خطاها بسیار رایج هستند: شرطی ها.

“If I will hear about any job openings, I will let you know.”

"اگر من در مورد هر فرصت شغلی بشنوم، به شما اطلاع خواهم داد."

Did you spot the error?

آیا متوجه خطا شدید؟

It should be “If I hear about any job openings, I will let you know.”

این باید "اگر در مورد هر فرصت شغلی شنیدم، به شما اطلاع خواهم داد."

The first clause, “If I hear about any job openings” is the condition – here, we

اولین بند، "اگر در مورد فرصت های شغلی شنیدم" شرط است - در اینجا، ما

don’t use ‘will’.

از "اراده" استفاده نمی کنیم.

We use it in the result – “I will let you know.”

ما از آن در نتیجه استفاده می کنیم - "به شما اطلاع خواهم داد."

– that’s correct.

- این درست است.

What about this: “If I have wings, I will fly all over the world.”

چه در مورد این: "اگر من بال داشته باشم، در سراسر جهان پرواز خواهم کرد."

It should be “If I had wings, I would fly all over the world.”

این باید این باشد که "اگر بال داشتم، در سراسر جهان پرواز می کردم ."

The first conditional – with the present simple tense in the condition and ‘will’

شرط اول - با زمان حال ساده در شرط و "will"

in the result is used only for real situations.

در نتیجه فقط برای موقعیت های واقعی استفاده می شود.

This situation is not real – I cannot have wings.

این وضعیت واقعی نیست - من نمی توانم بال داشته باشم .

So it’s imaginary or unreal.

بنابراین خیالی یا غیر واقعی است.

For this, we use the past tense throughout the sentence to show that it’s just imagination

برای این، ما از زمان گذشته در سراسر جمله استفاده می کنیم تا نشان دهیم که این فقط تخیل است

(notice that we’ve said ‘If I had wings’ in the condition and ‘I would fly’ in

(توجه کنید که گفته ایم "اگر بال داشتم" در شرایط و "من پرواز می کردم"

the result).

در نتیجه).

Next one: “If I knew it was your birthday yesterday, I would have bought you a present.”

مورد بعدی: "اگر می دانستم دیروز تولدت است ، برایت هدیه می خریدم."

Well, this is mostly correct but there’s a problem in the condition.

خوب، این بیشتر درست است اما مشکلی در شرایط وجود دارد.

We need to say “If I had known it was your birthday yesterday, I would have bought you

باید بگوییم "اگر می دانستم دیروز تولدت است، برایت هدیه می خریدم

a present.”

."

This is the correct structure for past conditionals – ‘had’ plus past participle verb in

این ساختار صحیح برای شرط های گذشته است - "had" به اضافه فعل ماضی

the condition and ‘would have’ in the result.

در شرط و "wild have" در نتیجه.

Our next topic is errors in adjectives.

موضوع بعدی ما خطا در صفت است.

Here’s a common mistake: “I am really interesting in sports cars.”

در اینجا یک اشتباه رایج وجود دارد: "من واقعاً در اتومبیل های اسپورت جالب هستم."

You should say “I am really interested in sports cars.”

شما باید بگویید "من واقعاً به ماشین های اسپورت علاقه مند هستم."

When you need to decide between the –ed and –ing forms of an adjective, remember

هنگامی که می خواهید بین شکل های –ed و –ing یک صفت تصمیم بگیرید،

this: the –ing adjective shows the reason or cause.

این را به خاطر بسپارید: صفت –ing دلیل یا علت را نشان می دهد.

The –ed adjective shows the result or the effect.

صفت –ed نتیجه یا اثر را نشان می دهد .

So “Sports cars are interesting, and I am interested in sports cars.”

بنابراین "ماشین های اسپرت جالب هستند و من به ماشین های اسپرت علاقه مند هستم."

In the same way, “The lecture was boring, so the students were bored.”

به همین ترتیب، "سخنرانی خسته کننده بود، بنابراین دانش آموزان خسته شدند."

Here’s number twenty-nine: “Your English is more better than mine.”

این شماره بیست و نه است: "انگلیسی شما بهتر از من است."

The correction is “Your English is better than mine.”

تصحیح "انگلیسی شما بهتر از من است."

The word ‘better’ is the comparative form of ‘good’ – it already means ‘more

کلمه "بهتر" شکل مقایسه ای "خوب" است - از قبل به معنای "

good’, so don’t say ‘more better’, ‘more bigger’ etc.

خوب تر" است، بنابراین نگویید "بیشتر"، "بزرگتر" و غیره.

Now, some adjectives like ‘beautiful’ don’t have –er comparative forms.

حالا برخی از صفت ها مانند "زیبا" ندارند. - اشکال مقایسه ای

So you would say ‘more beautiful’ or ‘more important’.

بنابراین شما می گویید "زیباتر" یا " مهم تر".

It’s a good idea for you to memorize the correct comparative and superlative forms

این ایده خوبی است که شما شکل های مقایسه ای و عالی

of common adjectives.

صفت های رایج را به خاطر بسپارید.

Alright, what about this sentence: “Neeraj is more tall than Pradeep.”

خوب، در مورد این جمله چه می شود: "نیراج از پرادیپ بلندتر است."

Here, we need to say “Neeraj is taller than Pradeep.”

در اینجا، باید بگوییم "نیراج از پرادیپ بلندتر است ."

because the adjective ‘tall’ has a comparative form that is made by adding –er: ‘taller’.

زیرا صفت «بلند» شکل مقایسه ای دارد که با افزودن –er: «بلندتر» ساخته می شود.

Next one: “There are less libraries today compared to ten years ago.”

مورد بعدی: «امروزه در مقایسه با ده سال پیش کتابخانه‌های کمتری وجود دارد».

This error is made even by native speakers of English.

این خطا حتی توسط افراد بومی انگلیسی ایجاد می شود.

This should be “There are fewer libraries today compared to ten years ago.”

این باید این باشد که "امروز کتابخانه های کمتری در مقایسه با ده سال پیش وجود دارد."

The word ‘less’ is used with uncountable nouns – so you can say ‘less milk’,

کلمه «کمتر» با اسم‌های غیرقابل شمارش استفاده می‌شود – بنابراین می‌توانید بگویید «کمتر شیر»، «

‘less sugar’, ‘less money’, ‘less information’ etc. but with countable nouns,

شکر کمتر»، «پول کمتر»، « اطلاعات کمتر» و غیره. اما در مورد اسم‌های قابل شمارش

you need to use ‘fewer’: ‘fewer chairs’, ‘fewer students’, ‘fewer buildings’,

، باید از «کمتر» استفاده کنید: صندلی‌های کمتر ، دانش‌آموزان کمتر، ساختمان‌های کمتر،

‘fewer jobs’ and so on.

مشاغل کمتر و غیره.

OK, let’s now turn to errors in the use of prepositions.

خوب، بیایید اکنون به اشتباهات در استفاده از حروف اضافه بپردازیم.

“The concert had already started when we arrived in the venue.”

کنسرت از قبل شروع شده بود که ما وارد سالن شدیم.

This should be “The concert had already started when we arrived at the venue.”

این باید این باشد که "کنسرت از قبل شروع شده بود که ما به محل برگزاری رسیدیم."

One reason that prepositions are so tricky for people learning English is that there

یکی از دلایلی که حروف اضافه برای افرادی که زبان انگلیسی را یاد می‌گیرند بسیار مشکل هستند این است که

can be different rules different verbs for which prepositions to use.

می‌تواند قوانین مختلفی برای افعال مختلف وجود داشته باشد که برای آنها از حروف اضافه استفاده شود.

With the verb ‘arrive’, we use ‘at’ to talk about reaching a place.

با فعل "رسیدن"، از "at" برای صحبت در مورد رسیدن به یک مکان استفاده می کنیم.

But if we’re talking about a city or a country, then we use ‘in’ – as in “The team

اما اگر در مورد یک شهر یا کشور صحبت می کنیم، از "in" استفاده می کنیم - مانند "تیم

arrived in England a few hours ago.”

چند ساعت پیش وارد انگلیس شد."

Next sentence: “You are not listening me.”

جمله بعدی: "تو به من گوش نمی دهی."

What’s the mistake here?

اشتباه اینجا چیست؟

Well, we need to say “You are not listening to me.”

خوب، باید بگوییم "تو به من گوش نمی دهی ."

After the verb ‘listen’, remember to put ‘to’.

بعد از فعل "Listen"، به یاد داشته باشید که "to" را بگذارید.

Next one: “Mr. and Mrs. Sullivan live at New York.”

مورد بعدی: «آقا. و خانم سالیوان در نیویورک زندگی می کنند .

This is wrong because it needs to be ‘live in New York.’

این اشتباه است زیرا باید «زندگی در نیویورک» باشد.

For permanent situations like living, working or studying in a city or country, we use the

برای موقعیت‌های دائمی مانند زندگی، کار یا تحصیل در یک شهر یا کشور، از

preposition ‘in’.

حرف اضافه «در» استفاده می‌کنیم.

But we use ‘at’ when we talk about living at an address – “Mr. and Mrs. Sullivan

اما وقتی در مورد زندگی در یک آدرس صحبت می کنیم از «at» استفاده می کنیم - «آقای. و خانم

live at 25, Dexter Avenue, Queens, New York.”

سالیوان در 25، خیابان دکستر، کوئینز، نیویورک زندگی می کنند.

for example.

مثلا.

If you are a student, you study at a university.

اگر دانشجو هستید در دانشگاه درس می خوانید.

If you work, you can work at or for a specific company – both prepositions are OK.

اگر کار می کنید، می توانید در یک شرکت خاص یا برای آن کار کنید - هر دو حرف اضافه خوب هستند.

Here’s a similar mistake: “I was born on 1985.”

در اینجا یک اشتباه مشابه وجود دارد: "من متولد 1985 هستم."

It should be “I was born in 1985.”

باید "من متولد 1985 هستم" باشد.

because we say ‘in’ with months and years.

زیرا با ماه ها و سال ها می گوییم "در".

You might say for example: “It rains a lot here in August.”

به عنوان مثال، ممکن است بگویید: "در ماه اوت اینجا باران زیادی می بارد ."

But if you mention a specific date, then say ‘on’: “I was born on October 8, 1985.”

اما اگر تاریخ خاصی را ذکر کردید، بگویید "رو": "من در 8 اکتبر 1985 متولد شدم."

What about this sentence: “Don’t go out in the night.

در مورد این جمله چطور: « شب بیرون نرو.

It’s not very safe.”

خیلی ایمن نیست.»

This is wrong because we have to say ‘at night’.

این اشتباه است زیرا باید بگوییم « شب».

Now, we say ‘in the morning’, ‘in the afternoon’ and ‘in the evening’ but

حالا می‌گوییم «صبح»، « بعدازظهر» و «شب» اما

‘at night.’

«شب».

Next: “Keith is married with a math teacher.”

بعد: «کیت با یک معلم ریاضی ازدواج کرده است.»

It should be “Keith is married to a math teacher.”

باید این باشد که "کیت با یک معلم ریاضی ازدواج کرده است ."

With the verb ‘marry’, we always use ‘to’ and not ‘with’.

با فعل "ازدواج"، ما همیشه از "به" استفاده می کنیم نه "با".

Let’s move on and talk about errors with plurals.

بیایید پیش برویم و در مورد خطاها با جمع صحبت کنیم .

“The childrens are playing outside.”

"بچه ها بیرون بازی می کنند."

What’s the mistake?

اشتباه چیست؟

It’s ‘children’, not ‘childrens’.

این «کودکان» است، نه «کودکان».

We say ‘child’ if there’s only one, and ‘children’ if there’s more than

اگر تنها یک فرزند باشد، «کودک» و اگر بیش از

one child.

یک فرزند باشد، «فرزند» می‌گوییم.

This type of plural is called an irregular plural because you can’t just add ‘s’

این نوع جمع، جمع نامنظم نامیده می‌شود، زیرا نمی‌توان «s» را

to the singular form.

به شکل مفرد اضافه کرد.

You see some other common ones on the screen.

برخی موارد رایج دیگر را روی صفحه می بینید.

You should memorize these and other common irregular plurals to avoid mistakes.

برای جلوگیری از اشتباه باید این و سایر جمع های نامنظم رایج را حفظ کنید .

Next sentence: “Passengers must check in their luggages at the airport.”

جمله بعدی: "مسافران باید چمدان های خود را در فرودگاه تحویل دهند."

Here’s the correction: “Passengers must check in their luggage at the airport.”

این اصلاحیه: "مسافران باید چمدان خود را در فرودگاه چک کنند."

The reason is that ‘luggage’ is an uncountable noun, so you cannot say ‘one luggage’,

دلیلش این است که «توشه» یک اسم غیرقابل شمارش است ، بنابراین نمی‌توانید «یک چمدان»،

‘two luggages’ etc.

«دو چمدان» و غیره

But you can say ‘one piece of luggage’, ‘two pieces of luggage’ and so on.

بگویید. اما می‌توانید بگویید «یک چمدان»، «دو تکه چمدان» و غیره.

Similarly: “The factory has all the latest equipments.”

به طور مشابه: "کارخانه دارای آخرین تجهیزات است."

Common mistake: it should be ‘equipment’ not ‘equipments’ because equipment is

اشتباه رایج: باید «تجهیز» باشد نه «تجهیزات» زیرا تجهیزات

an uncountable noun.

یک اسم غیرقابل شمارش است.

But, again, you can say ‘one piece of equipment’, ‘two pieces of equipment’ etc.

اما، دوباره، می‌توانید بگویید «یک قطعه تجهیزات»، «دو قطعه تجهیزات» و غیره.

And now we turn to another area that gives English learners a lot of problems: articles.

و اکنون به حوزه دیگری می‌پردازیم که زبان‌آموزان انگلیسی را با مشکلات زیادی مواجه می‌کند: مقالات.

Here’s the first sentence: “I am programmer specializing in website development.”

این اولین جمله است: "من برنامه نویس متخصص در توسعه وب سایت هستم."

Is something missing here?

آیا چیزی اینجا کم است؟

Well we need to say “I am a programmer.”

خوب باید بگوییم "من یک برنامه نویس هستم."

The noun ‘programmer’ is a common noun – it refers to a category or type of person.

اسم "برنامه نویس" یک اسم رایج است - به یک دسته یا نوع شخص اشاره دارد.

If you have a singular common noun, you should always put ‘a’ or ‘an’ before it.

اگر اسم مشترک مفرد دارید، همیشه باید «a» یا «an» را قبل از آن قرار دهید.

Next one: “Hannah studies at an university.”

مورد بعدی: "هانا در دانشگاه تحصیل می کند."

This sentence looks correct but it’s not.

این جمله درست به نظر می رسد اما اینطور نیست.

Here’s the correction: Hannah studies at a university.

تصحیح اینجاست: هانا در دانشگاه تحصیل می کند.

But, hold on, you might be thinking – ‘university’ starts with ‘u’ which is a vowel, so we

اما، دست نگه دارید، ممکن است فکر کنید - "دانشگاه" با "u" شروع می شود که مصوت است، بنابراین

should put ‘an’ before it, right?

باید "an" را قبل از آن قرار دهیم، درست است؟

Well, no.

خب نه.

The rule is that you put ‘an’ before a vowel sound, not a vowel letter.

قانون این است که شما "an" را قبل از صدای مصوت قرار دهید، نه حرف مصوت.

The word ‘university’ starts with a /y/ sound.

کلمه "دانشگاه" با صدای /y/ شروع می شود .

We don’t say ‘ooniversity.’

ما نمی

We say ‘university’.

گوییم «دانشگاه»، می گوییم «دانشگاه».

The /y/ sound is a consonant sound, so no ‘an’ before ‘university’.

صدای /y/ یک صدای همخوان است، بنابراین قبل از «دانشگاه» «an» وجود ندارد.

OK, what about this sentence: “Frank Sinatra is best singer I have ever heard.”

خوب، در مورد این جمله چطور: "فرانک سیناترا بهترین خواننده ای است که تا به حال شنیده ام."

This needs to be “Frank Sinatra is the best singer I have ever heard.”

این باید این باشد که "فرانک سیناترا بهترین خواننده ای است که تا به حال شنیده ام."

Any superlative form – ‘the best’, ‘the worst’, ‘the hottest’, ‘the coldest’,

هر شکل عالی - «بهترین»، « بدترین»، «گرم‌ترین»، «سردترین»،

‘the most expensive’, ‘the least important’ etc. needs to have ‘the’ before it.

«گران‌ترین»، «کم‌اهمیت‌ترین» و غیره باید قبل از آن «the» داشته باشد.

Remember that.

به یاد داشته باشید که.

Here’s another extremely common error: “I need an advice from you about buying a guitar.”

در اینجا یک خطای بسیار رایج دیگر وجود دارد: "برای خرید گیتار به راهنمایی شما نیاز دارم."

Here, we need to say “I need some advice from you” or, we can just say “I need

در اینجا، باید بگوییم "من به مشاوره از شما نیاز دارم" یا فقط می توانیم بگوییم "به

your advice about buying a guitar.”

مشاوره شما در مورد خرید گیتار نیاز دارم."

‘Advice’ is an uncountable noun and we don’t use a or an before uncountable nouns.

«نصیحت» یک اسم غیرقابل شمارش است و ما قبل از اسامی غیرقابل شمارش از a یا an استفاده نمی کنیم.

Now, English can be a crazy language sometimes – ‘idea’ is considered countable but

در حال حاضر، انگلیسی گاهی اوقات می تواند یک زبان دیوانه باشد - "ایده" قابل شمارش در نظر گرفته می شود اما

‘advice’ is considered uncountable.

"نصیه" غیرقابل شمارش در نظر گرفته می شود.

So you can say ‘an idea’ but you cannot say ‘an advice’.

بنابراین شما می توانید "یک ایده" بگویید اما نمی توانید "یک توصیه" بگویید.

OK, sentence number forty-five is “The teachers should be friendly to their students.”

خوب، جمله شماره چهل و پنج این است که "معلمان باید با دانش آموزان خود دوستانه باشند."

The correct sentence is: “Teachers should be friendly to their students.”

جمله صحیح این است: "معلمان باید با دانش آموزان خود دوستانه باشند."

This is because we are making a general statement here, and to generalize with plurals such

این به این دلیل است که ما در اینجا یک بیانیه کلی می‌دهیم، و برای تعمیم با جمع‌هایی

as ‘teachers’ we don’t use ‘the’.

مانند «معلمان» از «the» استفاده نمی‌کنیم.

And finally, our last topic is errors in vocabulary – that is, in word choice.

و در نهایت، آخرین موضوع ما اشتباهات در واژگان است - یعنی در انتخاب کلمه.

Here’s the first one: “He said me that he needed some money.”

این اولین مورد است: "او به من گفت که به مقداری پول نیاز دارد."

This can be either “He told me that he needed some money.”

این می تواند "او به من گفت که به مقداری پول نیاز دارد" باشد.

or “He said that he needed some money.”

یا "او گفت که به مقداری پول نیاز دارد."

The verb ‘say’ does not take an indirect object – that means, you cannot say ‘said

فعل "گفتن" مفعول غیرمستقیم نمی گیرد - به این معنی که نمی توانید بگویید "به

me’, ‘said him’ and so on.

من گفت"، "گفت او" و غیره.

So what about this next sentence: “Cara told that she had applied for the manager’s

پس در مورد این جمله بعدی چطور: "کارا گفت که برای شغل مدیر درخواست داده است

job.”

."

Well, this should be “Cara said that” or “Cara told me that she had applied for

خوب، این باید «کارا آن را گفت» یا «کارا به من گفت که

the manager’s job.”

برای شغل مدیر درخواست داده است» باشد.

The verb ‘tell’ usually needs an indirect object like ‘me’, ‘him’, ‘her’

فعل «گفتن» معمولاً به یک مفعول غیرمستقیم مانند «من»، «او»، «او»

etc.

و غیره نیاز دارد.

Alright, here’s the next one: “According to me, this is the best restaurant in town.”

بسیار خب، این مورد بعدی است: « به گفته من، این بهترین رستوران شهر است.»

You should say: “In my opinion, this is the best restaurant in town.”

شما باید بگویید: "به نظر من، این بهترین رستوران شهر است."

You can say ‘according to’ when you want to give someone else’s opinion; it’s wrong

وقتی می‌خواهید نظر شخص دیگری را بیان کنید، می‌توانید بگویید «براساس»؛

to use it to give your own opinion.

استفاده از آن برای ارائه نظر خود اشتباه است.

Number forty-nine: “I met Scott for the first time in Geneva ten years before.”

شماره چهل و نه: من ده سال قبل برای اولین بار اسکات را در ژنو ملاقات کردم.

Common error.

خطای رایج

It should be ‘ten years ago’.

باید «ده سال پیش» باشد.

When we mention an amount of time in the past, we use ‘ago’ and not ‘before’ – you

وقتی مقداری از زمان را در گذشته ذکر می کنیم، از «پیش» استفاده می کنیم نه «قبل» – می

can say ‘ten years ago’, ‘two months ago’, ‘a few weeks ago’, ‘five minutes

توانید بگویید «ده سال پیش»، «دو ماه پیش»، «چند هفته پیش»، «پنج دقیقه

ago’ etc.

پیش» و غیره.

And here’s the last sentence in our lesson: “Most of people have a computer at home

و این آخرین جمله در درس ما است: "این روزها اکثر مردم در خانه کامپیوتر دارند

these days.”

."

Can you identify the error?

آیا می توانید خطا را شناسایی کنید؟

Well, the error is saying ‘most of’.

خب، خطا گفتن «بیشتر» است.

Just say “Most people have a computer at home these days.”

فقط بگویید "این روزها اکثر مردم در خانه کامپیوتر دارند ."

When we are talking generally, we always say ‘most people’, ‘most students’, ‘most

وقتی به طور کلی صحبت می کنیم، همیشه می گوییم « اکثر مردم»، «اکثر دانش آموزان»، «اکثر

homeowners’ etc.

صاحب خانه ها» و غیره.

If you are talking about a specific group, then you can say ‘most of the’: “Most

اگر در مورد گروه خاصی صحبت می کنید، می توانید بگویید «بیشتر»: «بیشتر

of the students in my class passed the exam.” or as the teacher, I would say “Most of

دانش آموزان در کلاس من امتحان داد.» یا به‌عنوان معلم، می‌گویم: «

my students passed the exam with flying colors.”

بیشتر دانش‌آموزانم امتحان را با رنگ‌آمیزی پس دادند».

OK, how many of these 50 mistakes did you identify and correct?

خوب، چند تا از این 50 اشتباه را شناسایی و تصحیح کردید؟

Let me know in the comments section below.

در بخش نظرات زیر به من اطلاع دهید.

If you liked this lesson, give it a thumbs up by hitting the like button.

اگر این درس را دوست داشتید، با زدن دکمه لایک به آن کمک کنید.

If you’re new to my channel, remember to subscribe by clicking the subscribe button

اگر تازه وارد کانال من هستید، به یاد داشته باشید که با کلیک کردن روی دکمه اشتراک، مشترک

to get my latest lessons right here on YouTube.

شوید تا آخرین درس‌های من را همین‌جا در YouTube دریافت کنید.

Happy learning and I will see you in another lesson soon.

یادگیری مبارک و به زودی شما را در یک درس دیگر خواهم دید .