Articles (a, an, the) - Lesson 1 - 7 Rules For Using Articles Correctly - English Grammar

Hello and welcome.

درود و خوش آمد.

In this lesson, I will teach you the

در این درس

seven rules that you need to know for using articles in

هفت قانون را که برای استفاده صحیح از مقالات به

English correctly.

زبان انگلیسی باید بدانید را به شما آموزش می دهم.

Articles are the words ‘a’, ‘an’, and ‘the’.

مقاله ها کلمات "a"، "an" و "the" هستند.

There is a final quiz at the end of the lesson for you to

یک آزمون نهایی در پایان درس وجود دارد

test your understanding.

تا درک خود را بسنجید.

OK, the first rule is about where to use ‘a’ and where to

بسیار خوب، اولین قانون در مورد محل استفاده از "a" و محل

use ‘an’.

استفاده از "an" است.

So rule number one is use ‘a’ before a consonant

بنابراین قانون شماره یک استفاده از "a" قبل از صدای صامت

sound, and ‘an’ before a vowel sound.

، و "an" قبل از صدای مصوت است.

So in all of these words – you see that they start with a

بنابراین در همه این کلمات - می بینید که با صدای همخوان شروع می شوند

consonant sound.

.

Cat starts with /k/, dog

گربه با /k/

starts with /d/, boy with /b/, girl with /g/, house with /h/

شروع می شود، سگ با /d/، پسر با /b/، دختر با /g/، خانه با /h/

and tree with /t/.

و درخت با /t/ شروع می شود.

So we say ‘a cat’, ‘a dog’, ‘a boy’, ‘a girl’, ‘a house’, ‘a

بنابراین می گوییم «گربه»، «سگ»، « پسر»، «دختر»، «خانه»، «

tree’ etc.

درخت» و غیره.

Notice that in natural speech, we don’t say

توجه کنید که در گفتار طبیعی، «

‘a’, we say ‘uh’ – like ‘a cat’.

الف» نمی گوییم، بلکه بگویید "اوه" - مانند " گربه".

In this next set of words, you see that, they all start with a

در این مجموعه کلمات بعدی، می بینید که همه آنها با

vowel sound – apple starts with /ae/, engineer starts with /e/,

صدای مصوت شروع می شوند - سیب با /ae/ شروع می شود، مهندس با /e/ شروع می کند،

ice-cream with /ai/, old with /o/, umbrella with /uh/.

بستنی با /ai/، قدیمی با /o/، چتر با /. اوه/.

So we say ‘an apple’, ‘an engineer’, ‘an ice-cream cone’,

بنابراین می‌گوییم «یک سیب»، «یک مهندس»، «یک قیفی»،

‘an old woman’, ‘an umbrella’ and so on.

«یک پیرزن»، «یک چتر» و غیره.

In speech, we don’t say ‘an’, we say /ən/.

در گفتار، «an» نمی گوییم، می گوییم /ən/.

Let’s do a small exercise.

بیایید یک تمرین کوچک انجام دهیم.

You see ten items on the screen.

ده مورد را روی صفحه می بینید.

For each one, I want you to say if you would use ‘a’ or ‘an’

برای هر کدام، می‌خواهم بگویید که آیا قبل از آن از «a» یا «an»

before it.

استفاده می‌کنید.

Stop the video, think about it, then play the

ویدیو را متوقف کنید، در مورد آن فکر کنید، سپس

video again and check.

دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

OK here are the answers.

خوب اینجا پاسخ هاست.

Did you get them all right?

آیا همه آنها را درست فهمیدید؟

I want to focus on items number seven

من می خواهم روی موارد شماره هفت

to ten because these are a little tricky.

تا ده تمرکز کنم زیرا این موارد کمی مشکل هستند.

Number seven is ‘a university’ because even

شماره هفت "یک دانشگاه" است زیرا حتی

though ‘university’ starts with the letter ‘u’ the first sound

اگر "دانشگاه" با حرف "u" شروع می شود، اولین

of the word is not a vowel sound.

صدای کلمه صدادار نیست.

We don’t say /ooniversity/.

ما نمی گوییم /دانشگاه/.

We say /yoo-nə- vər-si-ty/ so that first sound

می گوییم /yoo-nə- vər-si-ty/ به طوری که صدای اول

is a /y/ sound, which is a consonant sound, so we say ‘a

یک صدای /y/ است که صدایی همخوان است، بنابراین می گوییم

university.’

دانشگاه.

Number eight is similar.

عدد هشت شبیه به هم است.

The word ‘European’ starts with a

کلمه «اروپایی» با

/y/ sound, so ‘a European tour.’

صدای /y/ شروع می شود، بنابراین «یک تور اروپایی».

In number nine, the spelling has an ‘h’ at the start but

در شماره نه، املای آن در ابتدا یک «h» دارد

that ‘h’ is silent.

اما «h» ساکت است.

We don’t say /hau-ər/, we say /au-ər/.

ما نمی گوییم /hau-ər/، می گوییم /au-ər/.

The first sound is an /au/ sound which is a vowel sound,

صدای اول یک صدای /au/ است که یک صدای مصوت است،

so this is ‘an hour’.

بنابراین این "یک ساعت" است.

In the same way, in number ten, we say

به همین ترتیب در عدد ده می گوییم

MA.

MA.

‘M’ starts with an /e/ sound which is again a vowel

"M" با صدای /e/ شروع می شود که دوباره یک

sound, so ‘an MA in English’.

صدای مصوت است، بنابراین "یک MA در انگلیسی".

OK let’s move on to rule number two: Use ‘a’ and ‘an’ ONLY with

خوب، اجازه دهید به قانون شماره دو برویم: از «a» و «an» فقط با

singular, countable nouns.

اسامی مفرد و قابل شمارش استفاده کنید.

We say that a noun is countable if we can count it – one, two,

ما می گوییم که یک اسم قابل شمارش است اگر بتوانیم آن را بشماریم - یک، دو،

three, four etc.

سه، چهار و غیره.

All of these words on the screen are countable.

همه این کلمات روی صفحه قابل شمارش هستند.

We can say one elephant, three cars,

می توان گفت یک فیل، سه ماشین،

ten teachers, five hundred onions and so on.

ده معلم، پانصد پیاز و غیره.

Now if you talk about one person or thing,

حال اگر شما در مورد یک شخص یا چیزی صحبت کنید،

like one elephant or one car, then that’s called a

مانند یک فیل یا یک ماشین، به آن

singular noun and if you say ten teachers or five hundred

اسم مفرد می گویند و اگر ده معلم یا پانصد

onions, those are called plural nouns.

پیاز بگویید، به آن اسم جمع می گویند .

Uncountable nouns cannot be counted in this way.

اسم های غیرقابل شمارش را نمی توان به این ترتیب شمارش کرد.

Nouns like water, sugar, milk, love,

اسم هایی مانند آب، شکر، شیر، عشق،

anger, knowledge are some examples.

خشم، دانش چند نمونه هستند.

If you think about it, you cannot say “I drank

اگر در مورد آن فکر کنید، نمی توانید بگویید "من

four waters” or “I want eight milks”.

چهار آب خوردم" یا "من هشت شیر ​​می خواهم ".

To a person, you can say “I love you” but you can’t

به یک نفر، می‌توانید بگویید «دوستت دارم»، اما نمی‌توانید

say “I have five loves for you” – that doesn’t make any sense.

بگویید «من پنج عشق برایت دارم» - این معنی ندارد.

So these are all uncountable.

پس اینها همه غیرقابل شمارش هستند.

Alright, so the rule is - you can only use ‘a’ and ‘an’ if

بسیار خوب، پس قانون این است - فقط اگر در مورد یک شخص یا یک چیز صحبت می کنید، می توانید از "a" و "an" استفاده

you’re talking about one person or one thing.

کنید .

Let’s do another quick exercise.

بیایید یک تمرین سریع دیگر انجام دهیم .

Here are ten items again.

در اینجا دوباره ده مورد وجود دارد .

This time, you see ‘a’ or ‘an’ before the nouns, but

این بار، "a" یا "an" را قبل از اسم ها می بینید، اما

some of these are wrong.

برخی از آنها اشتباه هستند.

They should NOT have ‘a’ or ‘an’

آنها نباید قبل از خود "a" یا "an"

before them.

داشته باشند.

Stop the video, identify the mistakes, then

ویدیو را متوقف کنید، اشتباهات را شناسایی کنید، سپس

play the video again and check.

دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

OK, here are the answers.

خوب، در اینجا پاسخ ها هستند.

Number three is wrong because ‘shirts’ is a plural and you

شماره سه اشتباه است زیرا "shirts" جمع است و

cannot use ‘a’ or ‘an’ before a plural noun.

نمی توانید قبل از اسم جمع از "a" یا "an" استفاده کنید .

Number five is wrong because ‘happiness’ is

عدد پنج اشتباه است زیرا «خوشبختی»

uncountable, so again, ‘a’ or ‘an’ cannot be used there.

غیرقابل شمارش است، بنابراین باز هم «الف» یا «ان» را نمی توان در آنجا استفاده کرد.

The same goes for number six –

در مورد شماره شش هم همینطور -

water is uncountable.

آب غیرقابل شمارش است.

Number nine is wrong because ‘doctors’

عدد نه اشتباه است زیرا "پزشکان

is a plural – you can say ‘a doctor’ but not ‘a doctors’.

" جمع است - می توانید بگویید "یک پزشک" اما نه "یک پزشک".

And finally, in number ten, advice is an uncountable noun –

و در نهایت، در شماره ده، نصیحت یک اسم غیرقابل شمارش است –

so you cannot ask for ‘an advice’.

بنابراین نمی توانید « نصیحت» بخواهید.

Now a quick note here: the article ‘the’ can be used with

حالا یک نکته سریع در اینجا: مقاله "the" را می توان با

all kinds of nouns – singular or plural countable nouns, and

انواع اسم ها - اسم های قابل شمارش مفرد یا جمع و

uncountable nouns.

اسم های غیرقابل شمارش استفاده کرد.

OK, so let’s now talk about how to choose between ‘a’ or ‘an’

خوب، پس بیایید اکنون در مورد نحوه انتخاب بین "a" یا "an"

and ‘the’.

و "the" صحبت کنیم.

Here’s rule number three: Use ‘a’ or ‘an’ to talk about a

در اینجا قانون شماره سه وجود دارد: از "a" یا "an" برای صحبت در مورد یک

person or thing unknown to your listener.

شخص یا چیز ناشناخته برای شنونده خود استفاده کنید .

And use ‘the’ to talk about a person or thing known

و از "the" برای صحبت در مورد یک شخص یا چیز شناخته شده

to your listener.

برای شنونده خود استفاده کنید.

For example, “My sister has two computers: a PC and a laptop.

به عنوان مثال، "خواهرم دو کامپیوتر دارد: یک کامپیوتر و یک لپ تاپ.

The PC is quite old but the laptop is brand new.”

کامپیوتر کاملا قدیمی است اما لپ تاپ کاملا نو است.

I say ‘a PC’ and ‘a laptop’ because

من می گویم "یک کامپیوتر" و "یک لپ تاپ"

that’s the first time I’m mentioning the two computers.

زیرا اولین بار است که از این دو کامپیوتر نام می برم.

That is, until this point, they are unknown to you, the

یعنی تا اینجا برای شما شنونده ناشناخته هستند

listener.

.

But now, I can say “The PC is quite old but the

اما اکنون می توانم بگویم "کامپیوتر کاملا قدیمی است اما

laptop is brand new.”

لپ تاپ کاملا نو است."

When I say ‘the PC’, you know which

وقتی می‌گویم «رایانه شخصی»، می‌دانید که

one I’m talking about: my sister’s PC.

در مورد کدام یک صحبت می‌کنم: رایانه شخصی خواهرم.

And the same thing goes for the laptop.

و همین مورد در مورد لپ تاپ نیز صدق می کند.

So the PC and the laptop are now known to

بنابراین رایانه و لپ تاپ اکنون برای شما شناخته شده است

you.

.

In English, ‘a’ and ‘an’ are called indefinite articles

در زبان انگلیسی، «a» و «an» به اعداد نامعین گفته می‌شوند،

because they talk about something that the listener

زیرا در مورد چیزی صحبت می‌کنند که شنونده از

doesn’t know about.

آن اطلاعی ندارد.

And ‘the’ is called the definite article

و «the » به

because the listener knows what you are referring to.

دلیل اینکه شنونده می‌داند به چه چیزی اشاره می‌کنید، حرف معین می‌گویند.

Here’s another example: but now, can you fill in the gaps?

در اینجا مثال دیگری وجود دارد: اما اکنون، آیا می توانید شکاف ها را پر کنید؟

It’s pretty simple: the first time I mention my tree, I’m

خیلی ساده است: اولین باری که از درختم یاد می کنم، می

going to say ‘a tree’: so, “I planted a tree in my garden

خواهم بگویم "یک درخت": بنابراین، " من پارسال در باغم درخت کاشتم

last year.”

."

Now you know about the tree, so I can say “The

اکنون شما در مورد درخت می دانید ، بنابراین می توانم بگویم "

tree has now grown big.”

درخت اکنون بزرگ شده است."

Now this was easy because we were talking about one tree.

حالا این کار آسان بود زیرا ما در مورد یک درخت صحبت می کردیم.

But what if I planted two, three or four trees?

اما اگر دو، سه یا چهار درخت بکارم چه؟

Well you know that we cannot use ‘a’ or

خوب می دانید که ما نمی توانیم از "a" یا

‘an’ with plurals.

"an" با جمع استفاده کنیم.

But we can mention the exact number.

اما می توان به عدد دقیق اشاره کرد.

We can say “I planted four trees

می‌توان گفت: «

in my garden last year.”

سال گذشته چهار درخت در باغم کاشتم».

Or if I don’t want to say the number,

یا اگر نمی‌خواهم عدد را بگویم،

I can say “I planted some trees.”

می‌توانم بگویم «چند درخت کاشتم».

And then I can say “The trees have now grown big.”

و سپس می توانم بگویم " درختان اکنون بزرگ شده اند."

‘The’ simply means that you know which trees I’m talking

"The" به سادگی به این معنی است که شما می دانید در مورد کدام درختان صحبت می

about.

کنم.

In both of these examples, we first introduce something with

در هر دوی این مثال‌ها، ابتدا چیزی را با

‘a’ or ‘an’ or ‘some’ and then we say ‘the’ because the

«الف» یا «ان» یا «بعضی» معرفی می‌کنیم و سپس می‌گوییم «the» زیرا

listener knows about them.

شنونده از آن‌ها اطلاع دارد.

But sometimes, you don’t need ‘a’

اما گاهی اوقات، شما به "a"

or ‘an’ because your listener will automatically understand

یا "an" نیاز ندارید زیرا شنونده شما به طور خودکار متوجه منظور

what you are referring to.

شما می شود.

For example, “Can you open the window?”

به عنوان مثال، "آیا می توانید پنجره را باز کنید؟"

If we’re sitting in a room, and if I say this to you,

اگر در اتاقی نشسته باشیم ، و اگر این را به شما بگویم،

you will know which window I’m talking about.

متوجه خواهید شد که در مورد کدام پنجره صحبت می کنم.

Or if I said, “I need to go back home.

یا اگر گفتم: « باید به خانه برگردم.

I think I left the stove on.”

فکر می‌کنم اجاق را روشن گذاشته‌ام.»

That means, the stove might still be

یعنی ممکن است اجاق گاز همچنان در

burning, but which stove?

حال سوختن باشد، اما کدام اجاق گاز؟

Well, you can understand from the

خوب، از این وضعیت می توانید بفهمید

situation that I mean the stove in my house.

که منظور من از اجاق گاز در خانه من است.

But this isn’t always possible.

اما این همیشه امکان پذیر نیست.

For example, if I say “The man is my boss.”

برای مثال، اگر بگویم "مرد رئیس من است."

You will ask – “Which man is your boss?”

شما خواهید پرسید - "رئیس شما کدام مرد است؟"

It’s confusing.

گیج کننده است.

But what about if I say “The man in the grey suit

اما اگر بگویم "مردی که کت و شلوار خاکستری

is my boss.”

دارد رئیس من است، چه می شود."

you know which one I’m talking about.

شما می دانید که در مورد کدام یک صحبت می کنم

So here, we mention a noun with ‘the’ –

بنابراین در اینجا، اسمی را با «the» -

‘the man’ – and then we give information to identify that

«مرد» - و سپس اطلاعاتی برای شناسایی آن

noun – ‘in the grey suit’.

اسم - «در لباس خاکستری» ارائه می‌کنیم.

Here’s one final example: “Where’s the money I lent you

در اینجا یک مثال نهایی وجود دارد: "پولی که

last week?”

هفته گذشته به شما قرض دادم کجاست؟"

So I start with ‘Where’s the money’ and then I

بنابراین من با "پول کجاست" شروع می کنم و سپس می

say which money – ‘the money that I lent you last week’.

گویم کدام پول - "پولی که هفته گذشته به شما قرض دادم".

OK, let’s now talk about rule number four: use ‘a’ or ‘an’ to

خوب، بیایید اکنون در مورد قانون شماره چهار صحبت کنیم: از "a" یا "an" برای

talk about nonspecific things or people.

صحبت در مورد چیزها یا افراد غیر اختصاصی استفاده کنید .

What does that mean?

معنی آن چیست؟

Well, here’s an example: “Do you have

خوب، این یک مثال است: "آیا شما

a pencil?”

یک مداد دارید؟"

If I ask you this question, then it probably

اگر این سوال را از شما بپرسم ، احتمالاً

means I need a pencil to write with.

به این معنی است که برای نوشتن به یک مداد نیاز دارم .

Now I say ‘a pencil’ because I mean ‘any pencil’ - I

اکنون می گویم "یک مداد" زیرا منظورم "هر مدادی" است - من

don’t care about any one specific pencil.

به یک مداد خاص اهمیت نمی دهم .

Compare this to the next sentence: “Do you

این را با جمله بعدی مقایسه کنید: "

have the pencil that Kathy gave you?”

آیا مدادی را که کتی به شما داده است دارید؟"

Here, I’m referring to a specific pencil.

در اینجا، من به یک مداد خاص اشاره می کنم .

Here’s another example, “I want to buy an apartment” ‘An

در اینجا مثال دیگری وجود دارد، "من می خواهم یک آپارتمان بخرم" "یک

apartment’ means I haven’t decided which apartment.

آپارتمان" به این معنی است که من تصمیم نگرفته ام کدام آپارتمان.

Maybe I haven’t even started looking

شاید حتی شروع به

for one, but I just know that I want to buy some apartment.

جستجو نکرده باشم، اما فقط می دانم که می خواهم چند آپارتمان بخرم.

But look at this next sentence: “I

اما به این جمله بعدی نگاه کنید: "من

want to buy the apartment that we visited.”

می خواهم آپارتمانی را که بازدید کردیم بخرم."

So you know which apartment I’m talking about.

بنابراین می دانید که در مورد کدام آپارتمان صحبت می کنم.

And here’s one last example, “If you’re feeling sick, you

و این آخرین مثال است، "اگر احساس بیماری می کنید،

should go and see a doctor.”

باید بروید و به پزشک مراجعه کنید."

Maybe you’re saying this to give advice to a friend who

شاید این را می‌گویید تا به دوستی

isn’t feeling very well.

که حالش خوب نیست توصیه کنید.

Here, we don’t mean go and see a

در اینجا، منظور ما رفتن و دیدن یک

specific doctor – we mean any doctor.

پزشک خاص نیست - منظور ما هر دکتری است.

But let’s say your friend takes your advice and

اما فرض کنید دوست شما توصیه های شما را قبول کرده

goes to a doctor.

و به پزشک مراجعه می کند.

When you see your friend again, you might

وقتی دوباره دوست خود را می بینید، ممکن است

ask “What did the doctor say?”

بپرسید "دکتر چه گفت؟"

Why are we saying ‘the doctor’?

چرا می گوییم «دکتر»؟

Because we mean that specific doctor who the friend visited.

چون منظورمان همان دکتر خاصی است که آن دوست ویزیت کرده است.

So, notice again that we use ‘a’ or ‘an’ when we’re talking

بنابراین، دوباره توجه کنید که وقتی در مورد یک شخص یا چیز به طور کلی صحبت می کنیم، از «a» یا «an» استفاده می کنیم

about a person or thing in general, and not a specific

، نه یک

person or thing (for that, we use ‘the’).

شخص یا چیز خاص (برای آن، از «the» استفاده می کنیم).

Alright, let’s move on to rule number five now: use ‘a’ or

خوب، اکنون به قانون شماره پنج برویم: از «a» یا

‘an’ to mention the category or type of a person or thing.

«an» برای ذکر دسته یا نوع یک شخص یا چیز استفاده کنید.

To understand this, I have a small exercise for you.

برای درک این موضوع یک تمرین کوچک برای شما دارم.

All of these sentences mention a

همه این جملات یک

category of type of a person or thing.

دسته از نوع یک شخص یا چیز را ذکر می کنند.

But they’re missing the articles.

اما آنها مقالات را از دست می دهند .

I want you to put ‘a’ or ‘an’ in the correct place in

من از شما می خواهم در هر یک از این جملات "a" یا "an" را در جای درست

each of these sentences.

قرار دهید.

Stop the video, think about your

ویدیو را متوقف کنید، به

answers, then play the video again and check.

پاسخ های خود فکر کنید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

OK, in number one - “My car is a 2011 Ford Fusion.”

خوب، در شماره یک - "ماشین من فورد فیوژن 2011 است."

So here, I mention ‘my car’ and then I

بنابراین در اینجا، من «ماشین من» را ذکر می‌کنم و سپس

tell you the model of the car – ‘2011 Ford Fusion’ – that is

مدل ماشین را به شما می‌گویم - «فورد فیوژن 2011» - که

basically the type of car that it is.

اساساً نوع ماشینی است که هست.

So we use ‘a’ before it.

بنابراین ما قبل از آن از "a" استفاده می کنیم.

Number two is “You can use your TV as a laptop monitor.”

شماره دو این است که "شما می توانید از تلویزیون خود به عنوان مانیتور لپ تاپ استفاده کنید."

Here, the noun phrase ‘laptop

در اینجا ، عبارت اسمی "مانیتور لپ تاپ

monitor’ says what type of thing your TV can be used as.

" می گوید که تلویزیون شما به عنوان چه نوع چیزهایی می تواند استفاده شود.

In number three, “Jim’s daughter is an intelligent

در شماره سه، " دختر جیم یک دختر باهوش

girl.”

است."

We say what type of girl she is – ‘an intelligent girl’.

ما می گوییم او چه نوع دختری است - یک دختر باهوش.

Number four is “I’d like to become a member of your

شماره چهار "من می خواهم عضو

library.”

کتابخانه شما شوم" است.

After the verb ‘become’ you see that I’m

بعد از فعل "شدن" می بینید که من می

saying what category I want to belong to – ‘member of the

گویم می خواهم به کدام دسته تعلق داشته باشم - "عضو

library’.

کتابخانه".

For this reason, ‘a member’.

به همین دلیل، " عضو".

We talk about professions in the same way: “I’m a teacher.”

ما در مورد حرفه ها به همین ترتیب صحبت می کنیم: "من یک معلم هستم."

(NOT “I’m teacher”).

(نه "من معلم هستم"). حرفه

A person’s profession says what category

یک فرد می گوید که

they belong to, or what type of person they are.

آنها به چه دسته ای تعلق دارند یا از چه نوع فردی هستند.

So, you need to have ‘a’ or ‘an’ before the

بنابراین، قبل از این حرفه باید "a" یا "an" داشته باشید

profession.

.

Similarly, “He worked as a cashier for two

به همین ترتیب، "او به مدت دو سال به عنوان صندوقدار کار کرد

years.”

."

So to mention a type or category, use ‘a’ or ‘an’.

بنابراین برای ذکر یک نوع یا دسته، از "a" یا "an" استفاده کنید.

Alright, let’s now turn to rule number six.

خوب، بیایید اکنون به قانون شماره شش بپردازیم.

This rule is about how to make generalizations.

این قانون در مورد چگونگی تعمیم است.

That is, how to talk generally about a whole group or class of

یعنی چگونه می توان به طور کلی در مورد یک گروه یا طبقه از

people or things.

افراد یا چیزها صحبت کرد.

So rule number six is generalize with plurals or

بنابراین قانون شماره شش تعمیم با اسامی جمع یا

uncountable nouns with no article.

غیرقابل شمارش بدون ماده است.

On the screen, there are six sentences.

روی صفحه، شش جمله وجود دارد .

I’d like you to find all the plural and uncountable

من از شما می خواهم که همه اسم های جمع و غیرقابل شمارش را پیدا کنید

nouns.

.

Stop the video, do the exercise, then play the video

ویدیو را متوقف کنید، تمرین را انجام دهید، سپس دوباره ویدیو را پخش

again and check.

کنید و بررسی کنید.

OK, in number one, there are two plurals: ‘teachers’ and

خوب، در شماره یک، دو جمع وجود دارد: "معلمان" و

‘students’.

"دانش آموزان".

Here, we are not talking about any one teacher

در اینجا، ما در مورد یک معلم

or one student in particular.

یا یک دانش آموز خاص صحبت نمی کنیم.

We’re saying that all teachers should be friendly to all

ما می گوییم که همه معلمان باید با همه

students.

دانش آموزان دوست باشند.

In number two, ‘dolphins’ is a plural noun.

در شماره دو، "دلفین" یک اسم جمع است.

We’re using it to say, generally, that all

ما به طور کلی از آن برای گفتن اینکه همه

dolphins are intelligent.

دلفین ها باهوش هستند استفاده می کنیم.

In number three, ‘horror movies’

در شماره سه، «فیلم های ترسناک»

is what I’m generalizing about.

چیزی است که من درباره آن تعمیم می دهم.

I’m saying I hate all horror movies – not a particular one.

من می گویم از همه فیلم های ترسناک متنفرم - نه فیلم خاصی.

In sentence number four, ‘coffee’ is an uncountable

در جمله شماره چهار، «قهوه» یک اسم غیرقابل شمارش

noun, and we use no article before it because, again, we

است و ما قبل از آن از کلمه ای استفاده نمی کنیم، زیرا دوباره می

want to ask if Pablo likes coffee in general.

خواهیم بپرسیم که آیا پابلو به طور کلی قهوه را دوست دارد یا خیر.

Number five has two uncountable nouns in

شماره پنج دارای دو اسم غیرقابل شمارش در

‘exercise’ and ‘health’.

«ورزش» و «سلامت» است.

We don’t use any articles before

ما از هیچ مقاله ای قبل از آنها استفاده نمی

them because this is a general statement of fact or truth.

کنیم زیرا این یک بیانیه کلی واقعیت یا حقیقت است.

And finally, number six is the same

و در نهایت، شماره شش از همین

kind of sentence – it also has two uncountable nouns –

نوع جمله است - همچنین دارای دو اسم غیرقابل شمارش است -

‘education’ and ‘life’.

"آموزش" و "زندگی".

Now this is the common way of generalizing.

اکنون این روش رایج تعمیم است.

But there’s one another way of doing it.

اما راه دیگری برای انجام آن وجود دارد.

With countable nouns, you can

با اسامی قابل شمارش، می‌توانید

generalize by using ‘a’ or ‘an’ with a singular countable noun

با استفاده از «a» یا «an» با اسم‌های قابل شمارش مفرد

to mean every single one – that is every member of a group.

به معنای هر یک از آن‌ها تعمیم دهید - یعنی همه اعضای یک گروه.

For example: “A teacher should be friendly to his or her

به عنوان مثال: "معلم باید با دانش آموزان خود دوستانه باشد

students.”

."

It has the roughly same meaning as when we say

تقریباً همان معنایی دارد که می‌گوییم

‘teachers’ but it’s slightly different because it’s like

«معلمان»، اما کمی متفاوت است، زیرا مانند

saying “Every teacher should be friendly to his or her

این است که بگوییم «هر معلم باید با

students.”

دانش‌آموزانش دوستانه باشد».

Here’s one more example: “The dolphin is a very

در اینجا یک مثال دیگر وجود دارد : "دلفین حیوان بسیار

intelligent animal.”

باهوشی است."

Again, same meaning as saying

باز هم به معنای

“Dolphins” but we mean ‘every dolphin’.

«دلفین‌ها» است، اما منظور ما «هر دلفین» است.

So remember that this form – generalizing with ‘a’, ‘an’ or

بنابراین به یاد داشته باشید که این شکل - تعمیم با "a"، "an" یا

‘the’ can only be used with singular countable nouns AND

"the" را فقط می‌توان با اسم‌های قابل شمارش مفرد و

when we mean ‘every single one’.

زمانی استفاده کرد که منظور ما "هر یک" باشد.

So I cannot say “I don’t enjoy watching a horror movie

بنابراین نمی توانم بگویم " از تماشای یک فیلم ترسناک یا فیلم ترسناک لذت نمی برم

or the horror movie.”

."

Here, only the plural form is

در اینجا فقط شکل جمع

possible.

ممکن است.

It’s the same thing with all the other sentences.

در مورد بقیه جملات هم همینطور است .

OK, let’s now talk about rule number seven: and that is where

خوب، بیایید اکنون در مورد قانون شماره هفت صحبت کنیم: و اینجاست که

to use NO article.

از مقاله NO استفاده کنیم.

This is very important and this is one place where mistakes are

این بسیار مهم است و این جایی است که اشتباهات در آن

very common because there are many situations where you

بسیار رایج است زیرا موقعیت‌های زیادی وجود دارد که

should NOT use an article.

نباید از مقاله استفاده کنید.

In a separate lesson we will focus

در یک درس جداگانه ما بر

on all of these situations but here’s a short list.

روی همه این موقعیت ها تمرکز خواهیم کرد، اما در اینجا یک لیست کوتاه وجود دارد.

We use NO article in front of proper nouns – that is names of

ما از NO در مقابل اسم‌های خاص استفاده می‌کنیم - یعنی نام

people or places.

افراد یا مکان‌ها.

We don’t say ‘a Steve’, ‘the Priya’ etc.

ما نمی گوییم "استیو"، "پریا" و غیره.

We just say their names without

ما فقط نام آنها را بدون

‘the’.

"the" می گوییم.

It’s the same thing for places.

برای مکان ها هم همینطوره

However, some place names have ‘the’ as part of the name.

با این حال، برخی از نام‌های مکان «the» را به عنوان بخشی از نام دارند.

Such as the United States, the

مانند آمریکا،

United Kingdom and so on.

انگلستان و غیره.

With these, of course, you must use

با اینها، البته، باید از

‘the’.

«the» استفاده کنید.

We also usually use no article with names of games and

همچنین معمولاً از هیچ مقاله ای با نام بازی ها و

languages.

زبان ها استفاده نمی کنیم.

Then there are many fixed expressions that have no

سپس عبارات ثابت بسیاری وجود دارد که هیچ

article – you have to learn these through experience and

مقاله ای ندارند - شما باید آنها را از طریق تجربه و

practice to use them correctly.

تمرین یاد بگیرید تا به درستی از آنها استفاده کنید.

You see some of these on the screen.

برخی از این موارد را روی صفحه می بینید .

It’s a good idea for you to memorize as many of

این ایده خوبی است که شما تا

these as possible.

حد امکان این موارد را حفظ کنید.

Alright, if you’re ready, now it’s time for a quiz to see if

بسیار خوب، اگر آماده هستید، اکنون وقت آن است که یک مسابقه امتحان کنید تا ببینید آیا

you can use articles correctly.

می توانید از مقالات به درستی استفاده کنید یا خیر.

On the screen, you see some sentences with blanks in them.

در صفحه، جملاتی را مشاهده می کنید که در آنها خالی است.

In each blank, I want you to put ‘a’, ‘an’, ‘the’ or ‘no

در هر جای خالی، می‌خواهم «a»، «an»، «the» یا «بدون

article’.

مقاله» را قرار دهید.

That symbol – a zero with a line through it is just

این نماد - یک صفر با یک خط از طریق آن فقط

to say ‘no article’.

برای گفتن "بدون مقاله" است.

OK, stop the video, try the exercise,

خوب، ویدیو را متوقف کنید، تمرین را امتحان کنید،

then play the video and check.

سپس ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

OK, here are the answers.

خوب، در اینجا پاسخ ها هستند.

You can stop the video and check

در صورت تمایل می توانید ویدیو را متوقف کنید و

them with your answers if you like.

با پاسخ های خود بررسی کنید.

In the comments section, let me know how you many got

در بخش نظرات، به من اطلاع دهید که چگونه بسیاری از شما

correct.

درست گفته اید.

If you’re not sure about any of these, feel free

اگر در مورد هیچ یک از این موارد مطمئن نیستید،

to ask me in the comments and I will help you out.

در نظرات از من بپرسید و من به شما کمک خواهم کرد.

Alright, I hope you enjoyed this lesson.

بسیار خوب، امیدوارم از این درس لذت برده باشید .

If you liked this video, hit the like button.

اگر این ویدیو را دوست داشتید، دکمه لایک را بزنید.

Don’t forget to subscribe to this channel by clicking that

فراموش نکنید که با کلیک روی

subscribe button.

دکمه اشتراک در این کانال عضو شوید.

And I will see you in the next lesson

و به زودی در درس بعدی شما را خواهم دید

soon.

.