Adjective Clauses and Relative Pronouns: Grammar for Everyday English

Hi everyone! It's Jennifer. I wanted to show you the snow outside my home.

The ground is already covered with snow,

but the trees are waiting for the next snowfall, which is coming tomorrow.

Then it will be a world of white! The trees are especially pretty when there's snow on the branches.

Do you see that shorter tree? Do you know which one I'm talking about?

It's the one that's closest to our driveway. It has a swing on it.

My daughter likes swinging there in warmer weather.

We can use adjective clauses after nouns and pronouns. I used an adjective clause in this sentence:

Which relative pronoun did I use?

That.

Could I use another relative pronoun?

Yes, I could also use "which." It's the one which is closest to our driveway.

But the relative pronoun "that" is more common in spoken English and in everyday exchanges.

Let's switch back to the more common wording:

In this complex sentence, do you see the two clauses?

Here's the main clause and

here's the adjective clause.

Remember each clause has its own subject and verb.

The relative pronoun can be the subject of the adjective clause.

Now here's a really important question. Would my sentence make sense without the adjective clause?

No. The meaning wouldn't be clear.

Sometimes we need an adjective clause to identify a noun or pronoun.

In this example, it's the tree. There are many trees around my home. Which one am I talking about?

It's the one that's closest to our driveway.

Grammar textbooks use different terms for these adjective clauses with essential information

They call them

restrictive clauses...

defining clauses...

identifying clauses.

Here's what you need to know. If the adjective clause has information that's necessary to identify the head noun,

you don't need commas.

Okay. Let's look at another example.

It's not getting much use right now.

Which relative pronoun did I use this time?

"Which." It makes sense, right?

We use the relative pronoun "which" to refer to things.

In this sentence, our head noun is a tree swing, a thing.

Could I also use "that" in this adjective clause?

No. Let me help you understand why.

Does this sentence make sense without the adjective clause?

My daughter has a tree swing.

Yes. It makes sense. So I've only added extra information.

It's unnecessary. We don't need it to identify the tree swing, do we?

This is what some call a non-identifying adjective clause.

Here's what you need to know about these kinds of adjective clauses with additional information.

In writing, we need to set it off with commas.

In speaking, we change our pitch. Our voice usually drops a bit when we add this information.

Listen.

We can't use the relative pronoun "that" in a non-identifying adjective clause.

So only WHO and WHICH can help us add non-essential information about the head noun

How about you create an example of an adjective clause?

Tell me about something inside or outside your home.

سلام به همه! جنیفر است. می خواستم برف بیرون خانه را به شما نشان دهم. زمین از قبل پوشیده از برف است، اما درختان منتظر بارش برف بعدی هستند که فردا در راه است. اونوقت یه دنیای سفید میشه! درختان به خصوص وقتی برف روی شاخه ها می بارد زیبا هستند. آن درخت کوتاه تر را می بینی؟ میدونی کدوم رو میگم؟ این یکی است که نزدیک ترین راه به راهروی ما است. روی آن یک تاب دارد. دخترم دوست دارد در هوای گرمتر آنجا تاب بخورد. می توانیم بعد از اسم و ضمایر از جملات صفت استفاده کنیم. من در این جمله از صفت استفاده کردم: از کدام ضمیر نسبی استفاده کردم؟ که آیا می توانم از ضمیر نسبی دیگری استفاده کنم؟ بله، من همچنین می توانم از "which" استفاده کنم. این یکی است که نزدیک ترین به راهروی ما است. اما ضمیر نسبی «that» در گفتار انگلیسی و در مبادلات روزمره بیشتر رایج است. بیایید به عبارت رایج تر برگردیم: در این جمله پیچیده، آیا این دو بند را می بینید؟ در اینجا بند اصلی و در اینجا بند صفت است. به یاد داشته باشید که هر بند فاعل و فعل خاص خود را دارد. ضمیر نسبی می تواند موضوع بند صفت باشد. حالا اینجا یک سوال واقعا مهم است. آیا جمله من بدون بند صفت معنا می یابد؟ نه. معنی روشن نیست. گاهی اوقات برای شناسایی یک اسم یا ضمیر به یک بند صفت نیاز داریم. در این مثال، آن درخت است. در اطراف خانه من درختان زیادی وجود دارد. در مورد کدام یک صحبت می کنم؟ این یکی است که نزدیک ترین راه به راهروی ما است. کتاب های درسی دستور زبان از اصطلاحات مختلفی برای این بند های صفتی با اطلاعات ضروری استفاده می کنند. در اینجا چیزی است که شما باید بدانید. اگر بند صفت اطلاعاتی دارد که برای شناسایی اسم سر ضروری است، نیازی به کاما ندارید. باشه. بیایید به مثال دیگری نگاه کنیم. در حال حاضر زیاد استفاده نمی شود. این بار از کدام ضمیر نسبی استفاده کردم؟ "کدام." منطقی است، درست است؟ برای اشاره به چیزها از ضمیر نسبی «که» استفاده می کنیم. در این جمله اسم سر ما تاب درخت، یک چیز است. آیا می توانم از "that" در این بند صفت نیز استفاده کنم؟ نه. اجازه دهید به شما کمک کنم تا بفهمید چرا. آیا این جمله بدون بند صفت معنا دارد؟ دخترم تاب درخت دارد. آره. منطقی است. بنابراین من فقط اطلاعات اضافی اضافه کرده ام. غیر ضروری است. ما برای شناسایی تاب درخت به آن نیاز نداریم، نه؟ این همان چیزی است که برخی آن را بند صفت غیرشناسایی می نامند. در اینجا چیزی است که شما باید در مورد این نوع بند های صفت با اطلاعات اضافی بدانید. در نوشتن، باید آن را با کاما تنظیم کنیم. در صحبت کردن، ما زمین خود را تغییر می دهیم. وقتی این اطلاعات را اضافه می کنیم معمولا صدای ما کمی افت می کند. گوش کنید. ما نمی‌توانیم از ضمیر نسبی «که» در یک بند صفت غیرشناسایی استفاده کنیم. بنابراین فقط WHO and WHICH می تواند به ما کمک کند اطلاعات غیر ضروری درباره اسم سر اضافه کنیم. در مورد چیزی در داخل یا خارج از خانه خود به من بگویید.

So write a complex sentence with one adjective clause.

بنابراین یک جمله پیچیده با یک بند صفت بنویسید. به

Think carefully about whether your adjective clause has essential information to identify a head noun

دقت فکر کنید که آیا بند صفت شما دارای اطلاعات ضروری برای شناسایی اسم سر است

or if it just adds information that we don't really need.

یا فقط اطلاعاتی را اضافه می کند که واقعاً به آن نیاز نداریم.

Then you'll need commas. I'll offer corrections as time allows, but I encourage you to help one another.

سپس به کاما نیاز خواهید داشت. من تا زمانی که زمان اجازه دهد، اصلاحاتی را ارائه خواهم کرد، اما شما را تشویق می کنم که به یکدیگر کمک کنید.

Read comments that other people post.

نظراتی که دیگران پست می کنند را بخوانید.

If it helps, remember that a complex sentence has two ideas. So write two ideas and then join them.

اگر کمک کرد، به یاد داشته باشید که یک جمله پیچیده دو ایده دارد. پس دو ایده بنویسید و سپس به آنها بپیوندید.

Here's my example:

این مثال من است:

How do I join them? Well. I'll identify my head noun,

چگونه به آنها بپیوندم؟ خوب. من اسم سرم را شناسایی می کنم،

choose a relative pronoun,

یک ضمیر نسبی انتخاب می کنم

and decide if this adjective clause presents essential or additional information.

و تصمیم می گیرم که آیا این بند صفت اطلاعات ضروری یا اضافی را ارائه می دهد.

So is a comma necessary?

پس آیا کاما لازم است؟

Yes.

آره.

That's all for now. If you find it helpful to study grammar with me, then please remember to like this video.

فعلاً همین است. اگر مطالعه گرامر را با من مفید می دانید، لطفاً به یاد داشته باشید که این ویدیو را لایک کنید.

As always, thanks for watching and happy studies!

مثل همیشه، برای تماشا و مطالعات شاد متشکریم!

Remember to join me on Twitter for vocabulary practice.

به خاطر داشته باشید که برای تمرین واژگان به من در توییتر بپیوندید.

I'm there Monday through Friday. And if you follow me on Facebook, you can try different language tasks throughout the week.

من از دوشنبه تا جمعه آنجا هستم. و اگر من را در فیس بوک دنبال می کنید، می توانید کارهای زبانی مختلف را در طول هفته امتحان کنید.

And if you haven't already, be sure to subscribe to my channel.

و اگر قبلا این کار را نکرده اید، حتما در کانال من عضو شوید.

That way you'll get notification os every new lesson I upload to YouTube.

به این ترتیب، هر درس جدیدی که در YouTube آپلود می کنم، اعلان دریافت خواهید کرد.