Types of Clauses: Advanced English Grammar with JenniferESL

Have you ever played this game with wooden blocks?

My children and I like playing it sometimes.

It’s all about achieving balance and thinking about placement.

If you fit the blocks together with care, they keep building upwards.

But if you rush and get careless, the tower is more likely to fall.

This reminds me a bit of grammar and how we fit words together into sentences.

Do it with care and you can build effective sentences.

If you rush and get sloppy, however, things can fall apart and communication isn’t so successful.

That’s why I think it will be helpful for us to review the kinds of clauses we have in English.

Understanding clauses will help you build sentences. If you can build a variety of sentences,

then you can accomplish even larger tasks, such as writing clear email or putting together a solid essay or report.

If you agree that grammar is a helpful tool to master, then be sure you're subscribed to my channel so that you get all my future grammar lessons.

Well, let’s begin!

There are two basic kinds of clauses: independent and dependent clauses.

Both kinds have a subject and a verb. But independent clauses can stand alone and make sense. Dependent clauses can’t.

Can you identify which clauses are independent?

These are independent clauses. They can stand alone and form simple sentences.

The other clauses are dependent clauses. They fall into the category of fragments.

Each dependent clause is only part of a sentence.

We have to put a dependent clause together with independent clauses to form a sentence.

Now these are complete ideas and they make sense.

Independent clauses can follow different patterns, but they all have a subject and a verb

If you’d like to study patterns like subject-verb, subject-verb-object, and subject-verb-complement,

then you can click to watch my lesson on sentence patterns.

آیا تا به حال این بازی را با بلوک های چوبی انجام داده اید؟ من و فرزندانم گاهی اوقات دوست داریم با آن بازی کنیم. همه چیز در مورد دستیابی به تعادل و تفکر در مورد قرارگیری است. اگر بلوک ها را با دقت به هم بچسبانید، آن ها به سمت بالا می سازند. اما اگر عجله کنید و بی دقتی کنید، احتمال سقوط برج بیشتر است. این من را تا حدودی به یاد گرامر و نحوه قرار دادن کلمات در جملات می اندازد. این کار را با دقت انجام دهید و می توانید جملات موثری بسازید. با این حال، اگر عجله کنید و شلخته شوید، همه چیز ممکن است از بین برود و ارتباط چندان موفق نباشد. به همین دلیل است که فکر می کنم مرور انواع بندهایی که به زبان انگلیسی داریم برای ما مفید خواهد بود. درک جملات به شما در ساختن جملات کمک می کند. اگر بتوانید جملات مختلفی بسازید، می‌توانید کارهای بزرگ‌تری مانند نوشتن ایمیل واضح یا جمع‌آوری یک مقاله یا گزارش جامد انجام دهید. اگر موافقید که گرامر ابزار مفیدی برای تسلط است، پس مطمئن شوید که در کانال من مشترک شده اید تا تمام درس های دستور زبان آینده من را دریافت کنید. خوب، بیایید شروع کنیم! دو نوع اساسی وجود دارد: جمله های مستقل و وابسته. هر دو نوع فاعل و فعل دارند. اما بندهای مستقل می توانند به تنهایی و منطقی باشند. بندهای وابسته نمی توانند. آیا می توانید تشخیص دهید که کدام بندها مستقل هستند؟ اینها بندهای مستقلی هستند. آنها می توانند به تنهایی بایستند و جملات ساده بسازند. سایر بندها، بندهای وابسته هستند. آنها در دسته قطعات قرار می گیرند. هر بند وابسته تنها بخشی از یک جمله است. باید یک بند وابسته را با جملات مستقل کنار هم قرار دهیم تا یک جمله تشکیل شود. حالا اینها ایده های کاملی هستند و منطقی هستند. بندهای مستقل می توانند از الگوهای مختلفی پیروی کنند، اما همه آنها یک فاعل و یک فعل دارند. روی الگوهای جمله

There are three different types of dependent clauses: noun clauses, adjective clauses, adverb clauses.

سه نوع مختلف از جمله های وابسته وجود دارد: جمله های اسمی، بند های صفتی، جملات قید.

All three types of dependent clauses must combine with a main clause or independent clause to form a complete sentence.

هر سه نوع بند وابسته باید با یک بند اصلی یا بند مستقل ترکیب شوند تا یک جمله کامل را تشکیل دهند.

When we put a dependent clause together with an independent clause, we get a complex sentence.

وقتی یک بند وابسته را با یک جمله مستقل کنار هم قرار می دهیم، یک جمله پیچیده به دست می آید.

We can put dependent and independent clauses together in various combinations to get:

می‌توانیم جملات وابسته و مستقل را در ترکیب‌های مختلف کنار هم قرار دهیم و به دست بیاوریم:

compound sentences,

جملات مرکب،

complex sentences,

جملات پیچیده

and even complex-compound sentences.

و حتی جملات مرکب.

It helps to be familiar with these combinations because then you can achieve variety in your writing.

آشنایی با این ترکیب ها کمک می کند زیرا در این صورت می توانید به تنوع در نوشتار خود برسید.

If you’d like to review simple, compound, complex, and complex-compound sentences, check out the video description.

اگر می‌خواهید جملات ساده، مرکب، پیچیده و مرکب را مرور کنید، توضیحات ویدیو را بررسی کنید.

I'm going to include some useful links. There will be a link to my website, and there's a page with useful videos to improve your writing.

من قصد دارم چند لینک مفید قرار دهم. پیوندی به وب‌سایت من وجود خواهد داشت، و صفحه‌ای با ویدیوهای مفید برای بهبود نوشتن شما وجود دارد.

Let’s talk about noun clauses first.

بیایید ابتدا در مورد جملات اسمی صحبت کنیم.

One kind of noun clause is an embedded question or wh- clause.

یکی از انواع بند اسمی، یک سوال یا بند تعبیه شده است.

These noun clauses start with a question word and, of course, they have a subject and verb.

این جمله های اسمی با کلمه سوالی شروع می شوند و البته فاعل و فعل دارند.

As a whole unit, a noun clause functions like a noun.

به عنوان یک واحد کل، یک بند اسمی مانند یک اسم عمل می کند.

That means that an embedded question can be a subject,

این بدان معناست که یک سوال تعبیه شده می تواند فاعل،

an object of a verb,

مفعول یک فعل،

an object of a preposition,

مفعول حرف اضافه

and even a complement.

و حتی مکمل باشد.

If you need to review embedded questions, then click on the link. I’ll also put links to related lessons in the video description.

اگر نیاز به بررسی سوالات تعبیه شده دارید، روی پیوند کلیک کنید. من همچنین پیوندهایی به دروس مرتبط را در توضیحات ویدیو قرار خواهم داد.

Another type of noun clause is a "that" clause.

نوع دیگر بند اسمی عبارت «آن» است.

We commonly use "that" clauses as objects of verbs, and when we do, we often omit the word “that.”

ما معمولاً از جملات "that" به عنوان مفعول افعال استفاده می کنیم، و وقتی این کار را انجام می دهیم، اغلب کلمه "that" را حذف می کنیم.

Check out these examples.

این نمونه ها را بررسی کنید.

We see that clauses after reporting verbs.

بعد از افعال گزارش می بینیم که بندها.

We also see "that" clauses subject and adjective complements.

ما همچنین می بینیم که بندهای فاعل و صفت مکمل هستند.

Here are more examples.

در اینجا نمونه های بیشتری وجود دارد.

Okay. Onward to adjective clauses.

باشه. پیش به سوی جملات صفتی.

Hopefully, you’ve seen my series on this topic, so you know how to form adjective clauses and where to place them.

امیدوارم مجموعه‌های من را در مورد این موضوع دیده باشید، بنابراین می‌دانید چگونه بندهای صفت را تشکیل دهید و آنها را کجا قرار دهید.

Just like noun clauses function like nouns, well, adjective clauses basically function like adjectives.

درست مانند جملات اسمی مانند اسم ها عمل می کنند، خوب، بند های صفت اساساً مانند صفت ها عمل می کنند.

They describe or modify nouns or pronouns.

آنها اسم ها یا ضمایر را توصیف یا تغییر می دهند.

The big difference is position.

تفاوت بزرگ در موقعیت است.

Single-word adjectives can appear before a noun or after a linking verb.

صفت های تک کلمه ای می توانند قبل از یک اسم یا بعد از یک فعل پیوند دهنده ظاهر شوند.

But an adjective clause has to follow the head noun as closely as possible.

اما یک بند صفت باید تا حد امکان از اسم سر پیروی کند.

Recall that there are two types of adjective clauses. Identifying and non-identifying.

به یاد بیاورید که دو نوع بند صفت وجود دارد. شناسایی و غیر شناسایی.

Identifying clauses, also known as restrictive clauses, are necessary.

بندهای شناسایی که به عنوان بندهای محدود کننده نیز شناخته می شوند ضروری است.

We need them to identify the head noun. We use no commas with these identifying or restrictive clauses.

برای شناسایی اسم سر به آنها نیاز داریم. ما از کاما با این بندهای شناسایی یا محدود کننده استفاده نمی کنیم.

Non-identifying clauses (or non-restrictive clauses) give additional information that could be left out,

بندهای غیرمشخص (یا بندهای غیر محدودکننده) اطلاعات بیشتری را ارائه می‌دهند که می‌توان آنها را حذف کرد،

and we set them off with commas when we write them or we drop our pitch when we say them.

و وقتی آنها را می‌نویسیم آنها را با کاما تنظیم می‌کنیم یا وقتی آنها را می‌گوییم، صدای خود را کم می‌کنیم.

Note that adjective clauses are also called relative clauses. And we use use relative pronouns and relative adverbs to build them.

توجه داشته باشید که بندهای صفت را بند نسبی نیز می گویند. و برای ساختن آنها از ضمایر نسبی و قیدهای نسبی استفاده می کنیم.

I know I’m using a lot of terminology right now, but I think you can follow along, especially with the help of all the examples, right?

می‌دانم که در حال حاضر از اصطلاحات زیادی استفاده می‌کنم، اما فکر می‌کنم شما می‌توانید آن را دنبال کنید، به خصوص با کمک همه مثال‌ها، درست است؟

Okay. Let’s move on to the final type of dependent clause.

باشه. بیایید به نوع نهایی بند وابسته برویم.

Adverb clauses, or as some say, adverbial clauses, allow us to add information about things like time and reason.

جملات قید یا همان طور که برخی می گویند، جملات قید به ما امکان می دهد اطلاعاتی در مورد چیزهایی مانند زمان و دلیل اضافه کنیم.

Adverb clauses answer questions just like adverbs: How? How much? Why? When? Where?

جملات قید درست مانند قیدها به سؤالات پاسخ می دهند: چگونه؟ چقدر؟ چرا؟ چه زمانی؟ جایی که؟

Remember, all this additional information doesn’t make sense alone. An adverb clause is a fragment until it combines with a main clause.

به یاد داشته باشید، همه این اطلاعات اضافی به تنهایی معنی ندارد. یک بند قید یک قطعه است تا زمانی که با یک جمله اصلی ترکیب شود.

Another term you may hear when people talk about a dependent clause is a subordinate clause.

اصطلاح دیگری که ممکن است زمانی که مردم در مورد یک بند وابسته صحبت می کنند بشنوید عبارت فرعی است.

It's the same thing.

همین موضوع است.

The prefix “sub” means below or or under.

پیشوند "sub" به معنای زیر یا زیر است.

A subordinate clause must hook up with a main clause (an independent clause) to make sense.

یک بند فرعی باید با یک بند اصلی (یک بند مستقل) وصل شود تا معنا پیدا کند.

Adverb clauses are examples of subordinate clauses.

جملات قید نمونه هایی از جمله های فرعی هستند.

They have subordinating conjunctions. Those are connecting words like after, before, because, if.

آنها حروف ربط فرعی دارند. اینها کلمات ارتباطی هستند مانند بعد، قبل، زیرا، اگر.

Here are different types of adverb clauses.

در اینجا انواع مختلفی از جملات قید وجود دارد.

This is not meant to be a complete list of all subordinating conjunctions, but I'll show you a good variety.

این به معنای فهرست کاملی از تمام حروف ربط فرعی نیست، اما من تنوع خوبی را به شما نشان خواهم داد.

Here are more subordinating conjunctions to form adverb clauses.

در اینجا ربط های فرعی بیشتری برای تشکیل جملات قید وجود دارد.

Remember this is not a complete list.

به یاد داشته باشید که این یک لیست کامل نیست.

Adverb clauses have some flexibility within a sentence.

جملات قید مقداری انعطاف در یک جمله دارند.

They can come before or after the main clause.

آنها می توانند قبل یا بعد از بند اصلی بیایند.

If the adverb clause is first, we use a comma to separate the two clauses.

اگر قید اول باشد، برای جدا کردن دو جمله از کاما استفاده می کنیم.

If the adverb clause is second, we usually write the sentence without a comma between the two clauses.

اگر بند قید دوم باشد، معمولا جمله را بدون کاما بین دو جمله می نویسیم.

Something adverb and adjective clauses have in common is that they both can be reduced to phrases.

وجه اشتراک قید و بند صفت این است که هر دو را می توان به عبارات کاهش داد.

If you’d like some practice reducing adverb clauses, click on the link to my other lesson. I’ll also put the link in the video description.

اگر می‌خواهید تمرینی برای کاهش قیدها انجام دهید، روی پیوند درس دیگر من کلیک کنید. لینک را نیز در توضیحات ویدیو قرار خواهم داد.

Okay. Let’s see how well you followed. Take a short quiz to review.

باشه. ببینیم چقدر خوب دنبال کردی یک مسابقه کوتاه برای مرور انجام دهید.

Note how there's a pause, and I drop my pitch slightly when I say that nonrestrictive clause.

توجه داشته باشید که چگونه یک مکث وجود دارد، و زمانی که آن بند غیرمحدود را می‌گویم، کمی از حرفم کم می‌کنم.

So how did you do? I hope you found it helpful to study grammar with me.

خب چکار کردی؟ امیدوارم مطالعه گرامر با من مفید بوده باشد.

Please like this video if you think it’s important to develop your grammar skills.

لطفاً اگر فکر می‌کنید برای تقویت مهارت‌های گرامر خود مهم است، این ویدیو را لایک کنید.

That’s all for now.

فعلاً همین است. با

Thanks for watching and happy studies!

تشکر از تماشای و مطالعات شاد!