Reducing Adjective Clauses to Adjective Phrases: Learn English Grammar with JenniferESL

Hi everybody! It’s Jennifer here with a question to lead into our next grammar lesson.

سلام به همه! جنیفر اینجاست با سوالی که باید به درس گرامر بعدی ما هدایت شود.

What's more important to you when it comes to work?

در مورد کار چه چیزی برای شما مهمتر است؟

Earning a lot of money?

کسب درآمد زیاد؟

Earning recognition?

کسب شناخت؟

Doing something for a good cause?

انجام کاری برای یک هدف خوب؟

Growing personally and professionally?

رشد شخصی و حرفه ای؟

Or doing what you love?

یا انجام کاری که دوست داری؟

It’s a question I’ve talked about with my brothers, one of whom had a professional hockey career.

این سوالی است که با برادرانم که یکی از آنها حرفه هاکی حرفه ای داشت صحبت کرده ام.

My younger brother, now a hockey coach, remains an excellent skater.

برادر کوچکتر من که اکنون مربی هاکی است، همچنان یک اسکیت باز عالی است.

His skill on the ice is something he worked on from a young age.

مهارت او روی یخ چیزی است که او از دوران جوانی روی آن کار می کرد.

He never went on to earn millions in his professional career, but he was able to do what he loved for many years – play hockey.

او هرگز در حرفه حرفه‌ای خود به درآمد میلیونی نرسید، اما توانست کاری را انجام دهد که سال‌ها دوست داشت - بازی هاکی.

Now he’s passing his knowledge and skills on to young athletes interested in playing hockey at the highest level possible.

اکنون او دانش و مهارت های خود را به ورزشکاران جوان علاقه مند به بازی هاکی در بالاترین سطح ممکن منتقل می کند.

So what’s the ideal job for you? Feel free to tell me what’s important to you in the comments.

پس شغل ایده آل برای شما چیست؟ در نظرات به من بگویید چه چیزی برای شما مهم است.

But here’s the challenge. You need to use at least one adjective phrase.

اما چالش اینجاست شما باید حداقل از یک عبارت صفتی استفاده کنید.

What’s that? It’s a reduced adjective clause.

آن چیست؟ این یک بند صفت کاهش یافته است.

Reduced means there’s less of something. So we shorten an adjective clause to get an adjective phrase.

کاهش به این معنی است که چیزی کمتر است. بنابراین یک بند صفت را کوتاه می کنیم تا یک عبارت صفت به دست آوریم.

Remember a clause has a subject and a verb. A phrase doesn't.

به یاد داشته باشید که یک بند دارای یک فاعل و یک فعل است. یک عبارت اینطور نیست.

We only do reduce an adjective clause when the relative pronoun is the subject.

ما فقط زمانی یک بند صفت را کاهش می دهیم که ضمیر نسبی فاعل باشد.

And we can only reduce the adjective clause when the relative pronoun is WHICH, THAT, or WHO.

و ما فقط زمانی می توانیم بند صفت را کاهش دهیم که ضمیر نسبی WHICH، TAT یا WHO باشد.

The easiest way to reduce a clause is to remove the relative pronoun and any form of the verb BE.

ساده ترین راه برای کاهش یک جمله حذف ضمیر نسبی و هر شکلی از فعل BE است.

You might be left with a noun phrase, a prepositional phrase, or a present or past participle.

ممکن است یک عبارت اسمی، یک عبارت اضافه یا یک حرف فعلی یا ماضی برای شما باقی بماند.

Look at these examples.

به این نمونه ها نگاه کنید.

Notice how we keep the commas if there are any.

توجه داشته باشید که در صورت وجود کاما چگونه نگه می داریم.

Here's the next example.

در اینجا مثال بعدی است.

Notice how this reduced adjective clause doesn’t need commas.

توجه کنید که چگونه این بند صفت کاهش یافته نیازی به کاما ندارد.

If there isn’t a form of BE in the adjective clause, then we change the main verb to a present participle.

اگر شکلی از BE در بند صفت وجود نداشته باشد، فعل اصلی را به فعل فعلی تغییر می دهیم.

Again, we take out the relative pronoun.

دوباره ضمیر نسبی را خارج می کنیم.

Watch how I reduce this adjective clause.

ببینید چگونه این بند صفت را کاهش می دهم.

You try. I’ll give you an adjective clause. Reduce it to an adjective phrase if possible.

تو سعی کن. من به شما یک بند صفت می دهم. در صورت امکان آن را به یک عبارت صفتی کاهش دهید.

I'll give you six practice sentences.

من به شما شش جمله تمرینی می دهم.

Can we reduce the adjective clause?

آیا می توانیم بند صفت را کم کنیم؟

The relative pronoun WHO is the subject of the adjective clause.

ضمیر نسبی WHO موضوع صفت بند است.

Let's remove it...and the form of BE.

بیایید آن را ... و شکل BE را حذف کنیم.

Here's our new sentence with an adjective phrase.

این جمله جدید ما با یک عبارت صفت است.

First, find the adjective clause.

ابتدا بند صفت را پیدا کنید.

What's the relative pronoun?

ضمیر نسبی چیست؟

Whose.

چه کسی.

So can we make an adjective phrase?

پس آیا می توانیم یک عبارت صفتی بسازیم؟

No. It's not possible to reduce this adjective clause.

خیر، امکان کاهش این بند صفت وجود ندارد.

First, find the adjective clause.

ابتدا بند صفت را پیدا کنید.

What's the relative pronoun?

ضمیر نسبی چیست؟

Is it the subject?

آیا موضوع است؟

Yes. So let's reduce this clause.

آره. پس بیایید این بند را کاهش دهیم.

Our new sentence with an adjective phrase is...

جمله جدید ما با یک عبارت صفت ...

First, find the adjective clause.

ابتدا بند صفت را پیدا کنید.

What's the relative pronoun?

ضمیر نسبی چیست؟

Is it the subject?

آیا موضوع است؟

Yes, it is. Let's reduce this clause.

بله همینطور است. بیایید این بند را کاهش دهیم.

And here's our new sentence with an adjective phrase.

و این هم جمله جدید ما با یک عبارت صفت.

Do you see the adjective clause?

آیا بند صفت را می بینید؟

It should be easy to spot. Commas set it off.

تشخیص آن باید آسان باشد. کاما آن را خاموش کرد.

And how about the relative pronoun?

و ضمیر نسبی چطور؟

Is it the subject?

آیا موضوع است؟

It is. So it is possible to reduce this adjective clause. Try it.

این است. بنابراین می توان این بند صفت را کاهش داد. آن را امتحان کنید.

Our new sentence is...

جمله جدید ما این است ...

The adjective clause is set off by commas again, so it's very easy to spot.

بند صفت دوباره با کاما تنظیم می شود، بنابراین تشخیص آن بسیار آسان است.

How about the relative pronoun?

ضمیر نسبی چطور؟

Is it the subject?

آیا موضوع است؟

No. The subject of the clause is the Pittsburgh Penguins,

نه. موضوع بند پنگوئن های پیتسبورگ است،

so it's not possible to reduce this adjective clause.

بنابراین نمی توان این بند صفت را کاهش داد.

I hope you’re feeling more confident about reducing adjective clauses to adjective phrases.

امیدوارم در مورد کاهش بند های صفت به عبارات صفت اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید.

Remember that not every clause can reduce, and we don’t have to reduce every adjective clause.

به یاد داشته باشید که هر بند نمی تواند کاهش یابد، و ما مجبور نیستیم هر بند صفتی را کاهش دهیم.

We sometimes use adjective phrases to be more concise, especially in our writing.

ما گاهی اوقات از عبارات صفت برای مختصرتر بودن استفاده می کنیم، به خصوص در نوشتن.

Would you reduce any of these clauses? Don’t just think about the rules. Think about what sounds clear and natural.

آیا هر یک از این بندها را کاهش می دهید؟ فقط به قوانین فکر نکنید به آنچه واضح و طبیعی به نظر می رسد فکر کنید.

In sentence A, we could reduce the adjective clause.

در جمله الف میتوانیم بند صفت را کم کنیم.

But then we'll also have to change the word order.

اما پس از آن باید ترتیب کلمات را نیز تغییر دهیم.

Let's move the adjective before the noun.

بیایید صفت را قبل از اسم جابجا کنیم.

Let's say...

بیایید بگوییم ...

Sentence B. I wouldn't try to reduce this clause.

جمله ب. من سعی نمی کنم این بند را کاهش دهم.

Let's keep it as is. It's clearer that way.

بیایید آن را همانطور که هست نگه داریم. اینطوری واضح تره

Sentence C. We could certainly reduce this clause.

جمله ج. قطعاً می‌توانیم این بند را کاهش دهیم.

Let's say...

بیایید بگوییم ...

That's clear and concise.

این واضح و مختصر است.

Sentence D. We could leave it or reduce it.

جمله D. می توانیم آن را ترک کنیم یا آن را کاهش دهیم.

If we reduce the clause to a phrase, we'll have...

اگر بند را به یک عبارت کاهش دهیم، خواهیم داشت...

I look forward to reading your examples about your ideal jobs.

من مشتاقانه منتظر خواندن مثال های شما در مورد مشاغل ایده آل شما هستم.

Remember to tell me in the comments what’s important to you: money, recognition, purpose, growth, passion for your work?

به یاد داشته باشید که در نظرات به من بگویید چه چیزی برای شما مهم است: پول، شناخت، هدف، رشد، اشتیاق برای کارتان؟

Be sure to use an adjective clause. Then tell me if you can reduce it.

حتما از بند صفت استفاده کنید. بعد اگه میتونی کمش کنی بگو

Here's my example.

در اینجا مثال من است.

Do you see my adjective clauses?

آیا بندهای صفت من را می بینید؟

Can I reduce them?

آیا می توانم آنها را کاهش دهم؟ می‌توانم

I could say...

بگویم...

Before I end, I’m going to throw one more challenge your way.

قبل از پایان، می‌خواهم یک چالش دیگر به راه شما بیاورم. در

Here’s another thought I have on finding the ideal job. I want you to listen closely for my use of adjective clauses.

اینجا فکر دیگری برای یافتن شغل ایده آل دارم. از شما می خواهم که به دقت به استفاده من از بند های صفت گوش دهید.

How many adjective clauses did you catch?

چند بند صفت گرفتی؟

Here's the first.

اینجا اولی است.

Note that I didn't repeat the relative pronoun that with the second verb "gives."

توجه داشته باشید که من ضمیر نسبی را که با فعل دوم «می دهد» تکرار نکردم.

If you have longer ideas, then you might repeat the relative pronoun to make it all clear for your audience.

اگر ایده های طولانی تری دارید، ممکن است ضمیر نسبی را تکرار کنید تا همه چیز برای مخاطبان روشن شود.

Here's the second adjective clause.

در اینجا بند صفت دوم است.

I kind of have two adjective clauses put together.

من به نوعی دو بند صفت کنار هم دارم.

The first full clause could be written like this.

اولین بند کامل را می توان اینگونه نوشت.

There also has to be sufficient financial reward, which is a fact.

همچنین باید پاداش مالی کافی وجود داشته باشد که این یک واقعیت است.

But I reduced that clause, and I'm left with a noun phrase: a fact.

اما من آن بند را کاهش دادم و با یک عبارت اسمی باقی ماندم: یک واقعیت.

Now I need to identify the fact, so I follow with a full clause.

اکنون باید واقعیت را شناسایی کنم، بنابراین با یک بند کامل دنبال می‌کنم.

...a fact which we may not be encouraged to talk about.

... واقعیتی که ممکن است ما تشویق به صحبت در مورد آن نباشیم.

This pattern in non-restrictive adjective clauses is more common in writing than in speaking because it sounds formal.

این الگو در بندهای صفت غیر محدودکننده بیشتر در نوشتار رایج است تا در گفتار، زیرا به نظر رسمی می رسد.

"A fact which" is by far the most common example, but other nouns fit into this structure.

"یک واقعیت که" تا حد زیادی رایج ترین مثال است، اما اسم های دیگر در این ساختار قرار می گیرند.

Here's one more example.

در اینجا یک مثال دیگر است.

Perhaps you'll find use for this kind of adjective clause in your answer to my question about the ideal job.

شاید در پاسخ به سوال من در مورد شغل ایده آل، از این نوع بند صفت استفاده کنید.

That's all for now. Please remember to like this video if you found it helpful.

فعلاً همین است. لطفاً به یاد داشته باشید که اگر این ویدیو را مفید دیدید، آن را لایک کنید.

In our next lesson, I'll review what we've learned.

در درس بعدی، آنچه را که آموخته ایم مرور می کنم.

I'll test your understanding of adjective clauses and phrases.

درک شما را از جملات و عبارات صفت آزمایش خواهم کرد.

I'll see you again soon.

به زودی دوباره می بینمت

Thanks for watching and happy studies.

با تشکر از تماشای و مطالعات شاد.