English Grammar: MUST & HAVE TO

You must watch this lesson.

شما باید این درس را تماشا کنید.

You just have to watch this lesson.

شما فقط باید این درس را تماشا کنید.

It's really important, because it'll help you, and it's confusing in English.

این واقعاً مهم است، زیرا به شما کمک خواهد کرد و در زبان انگلیسی گیج کننده است.

Actually, you don't have to watch this lesson, if you don't want to; it's your choice, but

در واقع، اگر نمی خواهید، لازم نیست این درس را تماشا کنید. این انتخاب شماست،

you've already clicked on it, so let's continue.

اما قبلاً روی آن کلیک کرده اید، پس بیایید ادامه دهیم.

I'm going to explain to you two modal verbs that are really confusing in English because

من قصد دارم دو فعل مدال را برای شما توضیح دهم که در زبان انگلیسی واقعاً گیج کننده هستند

the positive and the negative have different meanings.

زیرا مثبت و منفی معانی متفاوتی دارند.

Let's start with the first one and the easiest one.

بیایید با اولین و ساده ترین شروع کنیم.

You guys have learned this, I'm sure before, if you studied grammar; or if you haven't

شما بچه ها این را یاد گرفته اید، مطمئنم قبلاً اگر گرامر خوانده باشید. یا

studied grammar, you guys maybe have even heard about this.

اگر گرامر را مطالعه نکرده اید، شاید حتی درباره این موضوع شنیده باشید.

It's confusing.

گیج کننده است.

So, what I'm going to teach you today is the difference between the modals: "must" and

بنابراین، چیزی که امروز به شما آموزش می دهم، تفاوت بین مدال ها است: "باید" و

"have to".

"باید".

In the positive, "must" and "have to" have the exact same meaning or the exact same function.

در حالت مثبت، «باید» و «باید» دقیقاً به یک معنی یا دقیقاً یک کارکرد دارند.

When we use this grammar...

وقتی از این گرامر استفاده می کنیم

It's grammar.

... گرامر است.

When we use this grammar, "must" you can think about it like a law or a rule.

وقتی از این دستور زبان استفاده می کنیم، «باید» می توانید در مورد آن مانند یک قانون یا یک قانون فکر کنید.

Okay?

باشه؟

Something that is very, very, very important; basically, if you don't do it, there will

چیزی که بسیار، بسیار، بسیار مهم است. اساساً، اگر این کار را نکنید،

be bad things that will happen.

اتفاقات بدی خواهد افتاد.

So: "must" and "have to" we both use for very strong rules or laws.

بنابراین: "باید" و "باید" هر دوی ما برای قوانین یا قوانین بسیار قوی استفاده می کنیم.

So, I want you to think about in your daily life.

بنابراین، من از شما می خواهم در زندگی روزمره خود به آن فکر کنید.

Or I'll give you an example of travelling.

یا مثالی از سفر می زنم.

So you're going to get on an airplane, so you go to the airport.

بنابراین شما قرار است سوار هواپیما شوید، بنابراین به فرودگاه می روید.

What are some things you must have to get on the airplane?

برای سوار شدن به هواپیما چه چیزهایی باید داشته باشید؟

One, you must have-or you have to have-an airplane ticket.

یکی، باید بلیط هواپیما داشته باشید یا باید داشته باشید.

If you don't have an airplane ticket, you're not going to get on that airplane, so you

اگر بلیط هواپیما ندارید، سوار آن هواپیما نخواهید شد، پس

buy one.

یکی بخرید.

The second thing that you must have-or you have to have-is a passport or some kind of

دومین چیزی که باید داشته باشید - یا باید داشته باشید - پاسپورت یا نوعی

legal ID; depending on where you are travelling to.

شناسنامه قانونی است. بسته به اینکه به کجا سفر می کنید

If you're flying internationally to a different country, you definitely have to have-or must

اگر در خارج از کشور به کشور دیگری پرواز می کنید، قطعا باید پاسپورت داشته باشید یا باید داشته

have-a passport.

باشید.

It's important to have money.

پول داشتن مهمه

You must have some money, or you have to have some money.

شما باید مقداری پول داشته باشید یا باید مقداری پول داشته باشید.

How are you going to live?

چگونه می خواهید زندگی کنید؟

How are you...?

چطور هستید...؟

You got money.

پول گرفتی

Okay.

باشه.

So: "must" and "have to" in the positive form are exactly the same.

بنابراین: «باید» و «باید» در شکل مثبت دقیقاً یکی هستند.

I don't care what anyone else has told you before; I don't care what your grammar books

برای من مهم نیست که قبلاً کسی به شما چه گفته است. برای من مهم نیست که کتاب های دستور زبان

tell you; I don't care what your mom tells you - "must" and "have to" in the positive

شما به شما چه می گویند. برایم مهم نیست که مادرت به شما چه می گوید - "باید" و "باید" از نظر

are completely equal.

مثبت کاملاً برابر هستند.

We don't make a difference.

ما فرقی نمی کنیم

You have to do this or you must do this - the ending is the same.

شما باید این کار را انجام دهید یا باید این کار را انجام دهید - پایان یکسان است.

It's a rule or a law; if you don't do it, there's going to be some problems or you just

این یک قانون یا یک قانون است. اگر آن را انجام ندهید ، مشکلاتی پیش خواهد آمد یا فقط

won't be accepted.

پذیرفته نخواهید شد.

Can you think of an example in your life that you have rule or a law that you must or have

آیا می توانید مثالی در زندگی خود بیاندیشید که قانون یا قانونی دارید که باید یا

to do?

باید انجام دهید؟

Good.

خوب

Okay.

باشه.

Let's look at also the grammar of "have to".

بیایید به دستور زبان "باید" نیز نگاه کنیم.

So, "must" is very easy.

بنابراین، "باید" بسیار آسان است.

It's going to be subject plus "must" plus your base verb.

این فاعل به اضافه "باید" به اضافه فعل پایه شما خواهد بود.

This is called a modal verb, which is "must".

به این فعل معین می گویند که «باید» است.

So, for example: Subject plus "must" plus your base verb.

بنابراین، برای مثال: موضوع به اضافه "باید" به اضافه فعل پایه شما.

"I must have a ticket to get on that airplane."

"برای سوار شدن به آن هواپیما باید بلیط داشته باشم."

If I don't have a ticket, I can't get on the airplane.

اگر بلیط نداشته باشم، نمی توانم سوار هواپیما شوم.

But when we use "have to", we have to be very, very careful or we must be careful with our

اما وقتی از "باید" استفاده می کنیم، باید بسیار بسیار مراقب باشیم یا باید مراقب

subject and our verb agreement.

فاعل و توافق فعل خود باشیم.

So, if you have: "He", "She" or "It", we have to say: "has to"; but if you use: "I", "We",

بنابراین، اگر دارید: «او»، «او» یا «آن»، باید بگوییم: «باید». اما اگر از: «من»، «ما»،

"They", or "You", we have to say or we must say: "have to".

«آنها» یا «شما» استفاده کنید، باید بگوییم یا باید بگوییم: «باید».

So: "It has to be great.", "We have to go now; it's very important."

بنابراین: «باید عالی باشد.»، « الان باید برویم؛ خیلی مهم است».

So, be careful with our grammar.

بنابراین، مراقب دستور زبان خود باشید.

The "must" one is easier.

"باید" آسان تر است.

So, if you're deciding on which one you like better - choose "must" because you don't have

بنابراین، اگر تصمیم می گیرید که کدام یک را بهتر دوست دارید - "باید" را انتخاب کنید زیرا نیازی

to worry about the subject and the verb agreement.

نیست نگران موضوع و فعل توافق باشید.

But again, they are not different.

اما باز هم تفاوتی با هم ندارند.

"Must" and "have to" are exactly the same.

«باید» و «باید » دقیقاً یکی هستند.

The structure is different, but the function or the way we use it is exactly the same.

ساختار متفاوت است، اما عملکرد یا نحوه استفاده از آن دقیقاً یکسان است.

You choose which one you like the most.

شما انتخاب می کنید که کدام را بیشتر دوست دارید.

The negative of "must not" is basically telling us a rule in the negative.

منفی "نباید" اساساً به ما یک قاعده منفی می گوید.

For example, you can say: "On the airplane, you must not smoke."

به عنوان مثال، می توانید بگویید: "در هواپیما، نباید سیگار بکشید."

This is a very, very strict law or rule on any airplane in any country of the world that

این یک قانون یا قانون بسیار بسیار سختگیرانه در مورد هر هواپیما در هر کشوری از جهان است که

smoking is prohibited; you can't do it.

سیگار کشیدن ممنوع است. شما نمی توانید آن را انجام دهید.

If you do it, you will get arrested which means you'll go to jail.

اگر این کار را انجام دهید، دستگیر می شوید که به این معنی است که به زندان خواهید رفت.

I don't know if you go to jail, but definitely the police will come and you have to pay a

نمی‌دانم به زندان می‌روی یا نه، اما قطعا پلیس می‌آید و باید

lot of money, so don't do it.

پول زیادی بپردازی، پس این کار را نکن.

"Must not" we can shorten to: "mustn't".

"نباید" را می توانیم کوتاه کنیم: "نباید".

You mustn't cough during recording because it makes a loud noise.

در حین ضبط نباید سرفه کنید زیرا صدای بلندی ایجاد می کند.

But when we say this, the "t" is silent; we do not say: "mustn't".

اما وقتی این را می گوییم، «ت» ساکت است; نمی گوییم: «نباید».

You mustn't pronounce the "t".

شما نباید "t" را تلفظ کنید.

You...

شما...

When we do this, the "t" is actually silent, we say...

وقتی این کار را می کنیم، «ت» در واقع ساکت است، می گوییم...

So, we say: "musn't".

پس می گوییم: «نباید».

So, I can say: "You mustn't smoke on an airplane", or: "You must not smoke on the airplane."

بنابراین، می توانم بگویم: "شما نباید در هواپیما سیگار بکشید"، یا: "شما نباید در هواپیما سیگار بکشید."

Again, they're the same.

باز هم آنها یکسان هستند.

"Mustn't", faster and sounds more natural, but if you want to say: "must not", it sounds

"نباید"، سریع تر و طبیعی تر به نظر می رسد، اما اگر می خواهید بگویید: "نباید"،

even stronger.

حتی قوی تر به نظر می رسد.

So, if you really want to enforce something or tell someone strongly: "Oh, you must not

بنابراین، اگر واقعاً می خواهید چیزی را اجرا کنید یا به کسی شدیداً بگویید: "اوه، نباید این

do that!

کار را انجام دهی!

That's bad!

این بد است!

Bad, kitten!"

بد است، بچه گربه!"

Is there a kitten?

بچه گربه هست؟

Where's a kitten?

بچه گربه کجاست؟

So: "must not" has the same function as "must".

پس: «نباید» همان کارکرد «باید» را دارد.

You're talking about a very strong rule or a very strong law.

شما در مورد یک قانون بسیار قوی یا یک قانون بسیار قوی صحبت می کنید.

Now, this is where we get really confused because the negative of "have to", if you

حالا، اینجاست که ما واقعاً گیج می‌شویم ، زیرا اگر شما

guys look at this, is: "doesn't have to" with: "He", "She", "It"; and "don't have to" with:

بچه‌ها به این نگاه کنید، نکته منفی «باید» این است: «نیازی نیست» با: «او»، «او»، «آن»؛ و «نباید» با:

"I", "You", "We", and "They".

«من»، «تو»، «ما» و «آنها».

So, rule number one: When you have "have to" you have to be careful-or you must be careful-of

بنابراین، قانون شماره یک: وقتی "باید" باید مراقب باشید - یا باید

the function and of the structure, because the structure is crazy.

مراقب عملکرد و ساختار باشید، زیرا ساختار دیوانه است.

If you use negative, we do not change the verb here; we use the auxiliary verb "doesn't"

اگر از منفی استفاده می کنید، در اینجا فعل را تغییر نمی دهیم . ما از فعل کمکی «نمی‌کند»

and "don't", but you keep the verb.

و «نمی‌کنم» استفاده می‌کنیم، اما شما فعل را حفظ می‌کنید.

You cannot say; you must not say because it's a rule: "She/He/It doesn't has".

نمی توانید بگویید؛ شما نباید بگویید زیرا این یک قانون است: "او / او / ندارد".

"Doesn't has" is wrong.

"نداشته" اشتباه است.

You have to use: "doesn't have to".

شما باید استفاده کنید: "نیازی نیست".

Okay?

باشه؟

So be very careful with these ones.

پس خیلی مراقب اینها باشید.

"Doesn't" and "don't" are the verbs that are going to change in this grammar.

"Doesn't" و "Don't" افعالی هستند که در این دستور زبان تغییر می کنند.

So confusing; just use this one.

خیلی گیج کننده؛ فقط از این یکی استفاده کن

But, again, as I told you, the function is different.

اما، باز هم همانطور که به شما گفتم ، عملکرد متفاوت است.

Okay?

باشه؟

Also, remember: Every time you learn new grammar or you learn a new thing in English, please

همچنین به یاد داشته باشید: هر بار که گرامر جدیدی یاد می‌گیرید یا چیز جدیدی را به زبان انگلیسی یاد می‌گیرید، لطفاً

try and think about: "What's the function?

سعی کنید و به این فکر کنید: "کارکرد چیست؟

Why do I have to learn this stupid grammar point?

چرا باید این نکته گرامر احمقانه را یاد بگیرم؟

How can I use this in real life?"

چگونه می توانم از آن در زندگی واقعی استفاده کنم؟ "

That's what you should always be asking yourself in your classroom, if you're studying by yourself,

این همان چیزی است که همیشه باید در کلاس خود از خود بپرسید، اگر خودتان درس می خوانید،

if you're speaking, go: "Why?

اگر صحبت می کنید، بگویید: "چرا؟

Why?

چرا؟

Why?

چرا؟

Why?

چرا؟

Why?

چرا؟

Why don't I say: 'She doesn't have to smoke on the airplane'?

چرا من نمی گویم: "او نمی گوید" مجبور نیستی در هواپیما سیگار بکشی؟

Why can't I say that?"

چرا نمی توانم این را بگویم؟

The difference is: This kind of grammar, it's very different from a rule or a law.

تفاوت این است: این نوع دستور زبان ، با یک قاعده یا قانون بسیار متفاوت است.

This kind of...

این نوع ...

Drama.

درام.

This kind of grammar, it's basically-and this is fun-it's your choice.

این نوع دستور زبان، اساساً - و این سرگرم کننده است - این انتخاب شماست.

Oh.

اوه

It's your option.

این گزینه شماست.

If you want to, you can; but you don't have to.

اگر بخواهید، می توانید؛ اما شما مجبور نیستید

So you have the option to do something.

بنابراین شما می توانید کاری انجام دهید.

Oops.

اوه

Another thing that you will understand from this is that people will give you their opinion

چیز دیگری که از این مطلب متوجه خواهید شد این است که مردم نظر یا توصیه های خود را به شما می دهند

or their advice; and when we give someone's opinion or advice, they're also going to use

. و وقتی نظر یا توصیه‌ای به کسی می‌دهیم، او نیز از

this structure.

این ساختار استفاده خواهد کرد.

So, this one is a very strong rule or law; this one is not a strong rule or a law - this

بنابراین، این یک قانون یا قانون بسیار قوی است. این یک قانون یا قانون قوی نیست -

is your choice or your option, or usually someone's opinion or advice.

این انتخاب شما یا گزینه شما یا معمولاً نظر یا توصیه کسی است.

So, let's say that you're getting ready to travel and your mom says: "Hey.

بنابراین، فرض کنید که شما برای سفر آماده می شوید و مامانتان می گوید: "هی

You don't have to call me every day", but you should.

. لازم نیست هر روز به من زنگ بزنی "، اما باید.

Or your friend says: "You know, it's okay; you don't have to buy me a souvenir or a gift

یا دوستت می‌گوید: «می‌دانی، اشکالی ندارد؛ وقتی به این کشور جدید می‌روی، لازم نیست برای من سوغاتی یا هدیه بخری

when you go to this new country", but I'd like it a lot.

»، اما من آن را خیلی دوست دارم.

This is someone's opinion.

این نظر کسی است

You don't have to do it; nobody's holding a gun to your head, saying: "Buy your friend

شما مجبور نیستید این کار را انجام دهید. هیچ کس اسلحه را به سر شما نمی گیرد و می گوید: "دوستت را

a gift in this over-priced souvenir store", and your mother...

در این فروشگاه سوغاتی گران قیمت هدیه بخر " و مادرت...

Mom, thanks for all the advice.

مامان، ممنون از این همه راهنمایی.

Advice is something that, again, is someone's opinion; it's never a law, unless it's from

نصیحت چیزی است که باز هم نظر کسی است . هرگز قانون نیست، مگر اینکه از طرف

your mom.

مادرت باشد.

I'm joking.

من شوخی میکنم.

Advice and opinion are the same, so it's what people recommend.

نصیحت و نظر یکسان است، پس این چیزی است که مردم توصیه می کنند.

But you have to understand that if you don't want to, you don't have to.

اما باید درک کنید که اگر نمی خواهید، مجبور نیستید.

When you get on that airplane, there are some rules that you must follow.

وقتی سوار آن هواپیما می شوید، قوانینی وجود دارد که باید آنها را رعایت کنید.

You must do up your seatbelt.

باید کمربند ایمنی خود را ببندید

Okay?

باشه؟

This is a rule and a law.

این یک قانون و یک قانون است.

You must turn off your cellphone.

باید موبایلت رو خاموش کنی

But when the food comes down the aisle and you go: "Wow, that smells great", guess what?

اما وقتی غذا از راهرو پایین می آید و شما می روید: "وای، این بوی عالی می دهد"، حدس بزنید چیست؟

You do not have to eat that terrible airplane food.

شما مجبور نیستید آن غذای وحشتناک هواپیما را بخورید.

It's your choice.

این انتخاب تو است.

If you want to, you can eat that chicken or beef; but she doesn't have to.

اگر بخواهید، می توانید آن مرغ یا گوشت گاو را بخورید. اما او مجبور نیست.

She doesn't have to eat it, if she doesn't want to; it's her choice.

او مجبور نیست آن را بخورد، اگر نمی خواهد. این انتخاب اوست

When you go to the airport and you're shopping - hey, guess what?

وقتی به فرودگاه می روید و در حال خرید هستید - هی، حدس بزنید چی؟

You don't have to buy that bag; it's not important.

شما مجبور نیستید آن کیف را بخرید. مهم نیست.

But you want to, so that's your choice.

اما شما می خواهید، پس این انتخاب شماست.

"Oh, I want to buy the bag!"

"اوه، من می خواهم کیف را بخرم!"

But you don't have to; it's not a rule.

اما شما مجبور نیستید ؛ این یک قانون نیست

When you...

وقتی شما...

If you come to Canada, you don't have to drink maple syrup.

اگر به کانادا آمدید، لازم نیست شربت افرا بنوشید.

Well, we don't drink it.

خوب، ما آن را نمی نوشیم.

You don't have to try maple syrup.

لازم نیست شربت افرا را امتحان کنید.

Hey, if you don't want to try maple syrup, that's your choice.

سلام، اگر نمی خواهید شربت افرا را امتحان کنید، این انتخاب شماست.

You don't have to do it, but you should; it's fun.

شما مجبور نیستید این کار را انجام دهید، اما باید. خوش می گذرد.

I want you to think about things that you have encountered - maybe at your work or maybe

از شما می‌خواهم به چیزهایی فکر کنید که با آنها مواجه شده‌اید - شاید در محل کارتان یا شاید

when you're travelling, or anytime in your life, maybe at your house - things that you

وقتی در سفر هستید، یا در هر زمانی از زندگی‌تان، شاید در خانه‌تان - چیزهایی که

have made a choice to not do; things that your mother tells you that you don't have

انتخاب کرده‌اید انجام ندهید. چیزهایی که مادرتان به شما می گوید که لازم

to do, but you should.

نیست انجام دهید، اما باید انجام دهید.

You don't have to donate money, but you should; it's a great idea.

لازم نیست پول اهدا کنید، اما باید. این یک ایده عالی است

You must follow me on YouTube.

شما باید من را در یوتیوب دنبال کنید.

You must not write bad things.

شما نباید چیزهای بد بنویسید.

You have to continue learning English.

شما باید به یادگیری زبان انگلیسی ادامه دهید.

Hey, but guess what?

هی، اما حدس بزن چیه؟

You don't have to, if you don't want to; it's your choice; it's my opinion.

شما مجبور نیستید، اگر نمی خواهید. این انتخاب تو است؛ این عقیده من است.

Until then, bye-bye.

تا اون موقع خداحافظ