Don't make this common mistake – Use the S!

Hi, guys. I'd like to share with you one of my pet peeves.

سلام بچه ها. من می خواهم یکی از حیوانات خانگی ام را با شما به اشتراک بگذارم.

"Pet peeves" means something

"Pet peeves" به معنای کاری است

that other people do that make you angry. So, I am an ESL teacher, and I love teaching,

که دیگران انجام می دهند و شما را عصبانی می کند. بنابراین، من یک معلم ESL هستم، و عاشق تدریس هستم،

but something really pisses me off, something really makes me angry, and it is when people

اما چیزی واقعاً من را عصبانی می کند، چیزی واقعاً من را عصبانی می کند، و آن زمانی است که

do not say the "s" at the end of words. Now, I understand that this is at first a pronunciation

مردم «s» را در آخر کلمات نمی گویند. حالا، متوجه شدم که این ابتدا یک

problem, so you guys are going to go to Emma's video that she made: "Words Ending in 's'".

مشکل تلفظ است، بنابراین شما بچه ها می خواهید به ویدیوی اما که او ساخته است بروید: "Words Ending in 's".

So, this will teach you all about the pronunciation of the word "s" at the end of words.

بنابراین، این به همه شما در مورد تلفظ کلمه "s" در انتهای کلمات آموزش می دهد.

So, www.engvid.com will give you...

بنابراین، www.engvid.com به شما می دهد...

Type in "s pronunciation", and you've got that video right there. After

"تلفظ s" را تایپ کنید، و آن ویدئو را همانجا دریافت خواهید کرد. پس

you watch that video, there will be no excuse. So, please, try. Help me out.

از تماشای آن ویدیو، هیچ بهانه ای وجود نخواهد داشت . بنابراین، لطفا، سعی کنید. کمک کنید خارج شوم.

And I'm going to tell you why it's so important. First example: Use the "s" is if you said

و من می خواهم به شما بگویم که چرا اینقدر مهم است. مثال اول: از "s" استفاده کنید، اگر

to someone, for example: "I like cat" or "I like dog",

به کسی بگویید، مثلا: "من گربه را دوست دارم" یا "من سگ را دوست دارم"،

this means you want to say that you like dogs, cats, you think they're cute, you maybe have a couple pets. But guess what?

این به این معنی است که می خواهید بگویید که سگ ها را دوست دارید، گربه ها را دوست دارید، فکر می کنید آنها ناز هستند. شاید شما چند حیوان خانگی داشته باشید اما حدس بزنید چی؟

If you say: "I like cat and I like dog", this means you like to eat them. So you don't want

اگر بگویید: "من گربه را دوست دارم و سگ را دوست دارم"، به این معنی است که دوست دارید آنها را بخورید. پس نمی‌خواهید

someone to think that you like to eat dogs or cats, now, do you? So, it's crucial (very important)

کسی فکر کند که دوست دارید سگ یا گربه بخورید، نه؟ بنابراین، بسیار مهم است (بسیار مهم)

that you always try to remember to put the "s". So, instead of saying:

که همیشه سعی کنید "s" را به یاد داشته باشید. بنابراین، به جای این که بگوییم:

"I like cat and I like dog", we're going to say: "I like cats and I like dogs."

"من گربه را دوست دارم و سگ را دوست دارم" خواهیم گفت: "من گربه را دوست دارم و سگ را دوست دارم."

If it's an animal that you like, you're going to put the "s", with the exception of chicken...

اگر حیوانی است که دوست دارید ، به غیر از مرغ، "s" را قرار می دهید ...

You can like chickens. But if you like to eat it, you're not going to put the "s". So,

می توانید جوجه ها را دوست داشته باشید. اما اگر دوست دارید آن را بخورید، قرار نیست "s" را بگذارید.

for example: "My favourite food is chicken." So, I would say: "I like chicken." But if

به عنوان مثال: "غذای مورد علاقه من مرغ است." بنابراین، من می گویم: "من مرغ دوست دارم." اما اگر

I like the animal: "Bawk, bawk, bawk", maybe a bit too much, I would say: "I like chickens."

حیوان را دوست داشته باشم: "باوک، باوک، باوک"، شاید کمی بیش از حد، می گویم: "من جوجه ها را دوست دارم."

So, be careful. You don't want to say to someone: "I like sheep",

خیلی مراقب باش. شما نمی خواهید به کسی بگویید: "من گوسفند را دوست دارم"،

because that just... That's a different subject.

زیرا این یک موضوع متفاوت است.

So, the first rule that you have to remember with this is we always use an "s" with countable

بنابراین، اولین قانونی که باید با آن به خاطر بسپارید این است که ما همیشه از یک "s" با اسامی قابل شمارش استفاده می کنیم

nouns. So, a "countable noun" means something that you can count in groups. For example:

. بنابراین، "اسم قابل شمارش" به معنای چیزی است که می توانید در گروه بشمارید. به عنوان مثال:

dogs, cats; one dog, two dogs, three dogs. You can count them. We have countable and

سگ، گربه؛ یک سگ، دو سگ، سه سگ. می توانید آنها را بشمارید. ما

uncountable nouns in English. If you're not too sure, you can reference it on www.engvid.com

در انگلیسی اسامی قابل شمارش و غیرقابل شمارش داریم. اگر خیلی مطمئن نیستید، می‌توانید به آن در www.engvid.com مراجعه کنید

or you can look in a grammar book or a dictionary, and you will know if it's countable or uncountable.

یا می‌توانید به کتاب دستور زبان یا فرهنگ لغت نگاه کنید و می‌دانید که قابل شمارش است یا غیرقابل شمارش.

So, rule number one is that every countable noun will have to have an "s" if it's plural.

بنابراین، قانون شماره یک این است که هر اسم قابل شمارش اگر جمع باشد باید یک "s" داشته باشد.

If you look at my example... Now, I hear this all the time. I will ask someone:

اگر به مثال من نگاه کنید... حالا، من همیشه این را می شنوم . از یکی می پرسم:

"Wow. Cool shoes. How much were they?"

"عجب کفش های باحالی، چند بود؟"

"40 dollar." And, let me see, 40 dollar, 40 dollar, what?

"40 دلار." و ببینم 40 دلار، 40 دلار، چی؟

Because "dollars" are countable, you have to put the "s". So, it's not: "40 dollar",

چون «دلار» قابل شمارش است، باید «s» را قرار دهید. بنابراین، این نیست: "40 دلار

it's "40 dollars". So: "I have 5 dollars." Now, if you only have one of something that's

" بلکه "40 دلار" است. بنابراین: "من 5 دلار دارم." حال، اگر فقط یکی از موارد

countable, that's okay, you don't need the "s". So, for example: "I have one dog."

قابل شمارش را داشته باشید، اشکالی ندارد، به «s» نیاز ندارید. به عنوان مثال: "من یک سگ دارم."

I don't put the "s". If you have one of something that's countable, you don't need the "s",

من "s" را نمی گذارم. اگر یکی از چیزهایی را دارید که قابل شمارش است، به "s" نیاز ندارید،

but as soon as you have two, you need to put the "s".

اما به محض اینکه دو مورد را دارید، باید "s" را قرار دهید.

The other words that we're going to look at are more of a grammar-based thing, but that's

کلمات دیگری که ما قصد داریم به آنها نگاه کنیم بیشتر یک چیز مبتنی بر دستور زبان هستند، اما این

cool. "There were several", maybe this is a new word for you. "Several" means the same

جالب است. "چند نفر بودند"، شاید این یک کلمه جدید برای شما باشد. «چند» به

as "a lot" or "many". It means more than one. So, for example, if you say: "There was...

معنای «زیاد» یا «بسیار» است. به معنای بیش از یک است. بنابراین، مثلاً، اگر بگویید: «قصد...

There were several dog", this doesn't make sense; because this means more than one, I

چندین سگ بود»، این معنا ندارد . چون این به معنای بیش از یک است،

have to write the "s". I say: "There were several dogs."

باید "s" را بنویسم. می گویم: «چند سگ بود».

"I have a lot of cat".

"من گربه زیادی دارم".

So, if you told me that you have a lot of cat, I think that you're

بنابراین، اگر به من گفتی که گربه زیادی داری، فکر می‌کنم

going to invite me to eat the cat that you have, because you have a large portion of

از من دعوت می‌کنی تا گربه‌ای را که داری بخورم ، زیرا مقدار زیادی

cat for me to eat. I have never eaten cat. I probably would, but I don't think you would

گربه برای خوردن من داری. من تا حالا گربه نخوردم من احتمالاً این کار را می‌کردم، اما فکر نمی‌کنم دوست داشته باشید که

like me to eat your cat, so you have to say: "I have a lot of cats." Meow. Crazy cat ladies,

من گربه‌تان را بخورم، بنابراین باید بگویید: "من گربه‌های زیادی دارم." میو. خانم های گربه دیوانه،

hello.

سلام.

Next one, I hear people say: "Oh, my city has many tree." Huh, okay. Well, "many", which

بعد، می شنوم که مردم می گویند: "اوه، شهر من درختان زیادی دارد." هه، باشه خوب، "بسیاری" که

means the same as "a lot" or "several", again, you need the "s". So, you have to say... Not

به معنای همان "خیلی" یا "چند" است، باز هم شما به "s" نیاز دارید. پس باید بگی... نه

"tress". "My city has many trees."

«ترس». شهر من درختان زیادی دارد.

One more that's even more confusing for you guys is "too many". Now, "many", and "a lot",

یکی دیگر که حتی برای شما گیج کننده تر است "خیلی زیاد" است. حالا «بسیار» و «خیلی»

and "several" are always positive things. Okay? But "too many" is always a bad thing

و «چند» همیشه چیزهای مثبتی هستند. باشه؟ اما «خیلی زیاد» همیشه یک چیز بد

or a negative thing. So, if you like trees and cats and dogs, you can use "many". But

یا یک چیز منفی است. بنابراین، اگر به درختان و گربه ها و سگ ها علاقه دارید، می توانید از "بسیاری" استفاده کنید. اما

if you don't like the countable noun, you have to say "too many". So, for example, I

اگر از اسم قابل شمارش خوشتان نمی آید، باید بگویید "خیلی زیاد". بنابراین، برای مثال،

can say: "She has too many brothers."

می توانم بگویم: "او برادران زیادی دارد."

So, maybe you know somebody that has 10 brothers,

بنابراین، شاید شما کسی را بشناسید که 10 برادر دارد،

and you don't like the brothers, you can say:

و شما برادران را دوست ندارید، می توانید بگویید:

"Mm, she's got too many brothers. I don't like that."

"مم، او برادران زیادی دارد. من این را دوست ندارم."

Maybe you know someone that has 15 children, you can say:

شاید کسی را بشناسید که 15 فرزند دارد، می توانید بگویید:

"Oh my god, well,

"اوه خدای من، خوب،

in my opinion, she just has too many kids." Now, the word "children" is countable, so

به نظر من، او فقط بچه های زیادی دارد." در حال حاضر، کلمه "فرزندان" قابل شمارش است،

it's plural, so you don't need to worry about the "s", but "kids" is countable. So:

پس جمع است، بنابراین شما نیازی به نگرانی در مورد "s" ندارید، اما "بچه ها" قابل شمارش است. بنابراین:

"She has too many brothers", "too many kids". When it's "too many", it's something you don't

"او برادران زیادی دارد"، "بچه های زیادی". وقتی "خیلی زیاد" است، چیزی است که شما دوست ندارید

like. But these ones are something that you like or you think are okay. So, as far as

. اما اینها چیزی است که شما دوست دارید یا فکر می کنید مشکلی ندارد. بنابراین، تا آنجا که

the grammar sense goes, if you can remember "several", "a lot", and "many", you're going

مفهوم دستور زبان پیش می‌رود، اگر بتوانید «چند»، «خیلی» و «بسیاری» را

to remember to put the "s".

به خاطر بسپارید، باید «s» را به یاد داشته باشید.

There's one more group of words that I think are confusing, but that's cool. We have in

یک گروه دیگر از کلمات وجود دارد که فکر می کنم گیج کننده هستند، اما این خیلی خوب است. ما در

English: "no one", "nobody", "anyone", "anybody", "everyone", and "everybody". Now, to help

انگلیسی داریم: "هیچ کس"، "هیچ کس"، "هیچ کس"، "همه"، "همه" و "همه". حالا، برای کمک به

you guys out: "no one" and "nobody" mean exactly the same. Okay? "Anyone", "anybody", they're

شما بچه ها: "هیچ کس" و "هیچ کس" دقیقاً به یک معنا هستند. باشه؟ "هر کسی"، "هر کسی"،

the same. It doesn't matter. But when you use these words, you always need to make sure

آنها یکسان هستند. مهم نیست. اما وقتی از این کلمات استفاده می کنید ، همیشه باید مطمئن شوید

that your verb is going to be singular. So, for example, I can say:

که فعل شما مفرد است. بنابراین، برای مثال، می توانم بگویم:

"No one" or "Nobody likes", okay?

"هیچ کس" یا "هیچ کس دوست ندارد"، باشه؟

Because this is a singular, we need to put an "s" on our verb.

از آنجا که این یک مفرد است، باید یک "s" روی فعل خود قرار دهیم.

"Nobody likes taxes." Hmm. Taxes are terrible. "Everybody" or "Everyone has"... We can't say:

"هیچ کس مالیات را دوست ندارد." هوم مالیات وحشتناک است. «همه» یا «همه دارند»... نمی توانیم بگوییم:

"Everyone have". We have to say: "Everyone has a brain."

«همه دارند». باید بگوییم: «همه مغز دارند».

Sometimes I wonder about this, but I know,

گاهی اوقات من در مورد این تعجب می کنم ، اما می دانم، از

physically, everyone has a brain. Okay? I can't say: "Nobody like taxes." I have to

نظر فیزیکی، همه مغز دارند. باشه؟ من نمی توانم بگویم: "هیچ کس مالیات را دوست ندارد." باید

say: "Nobody likes". So, if you have: "no-", "any-", or "every-", "one" or "body", you

بگویم: "هیچ کس دوست ندارد". بنابراین، اگر دارید: "no-"، "any-"، یا "Every-"، "one" یا "body"،

always have to make sure that your verb is a singular, takes a singular noun.

همیشه باید مطمئن شوید که فعل شما مفرد است، یک اسم مفرد می گیرد.

Go check out Emma's lesson, and remember: Anytime that you have a countable noun that's

برو درس اِما را بررسی کن و به یاد داشته باش: هر زمان که یک اسم قابل شمارش دارید که

more than one, please do Ronnie a big favour, and please say the "s".

بیش از یک اسم باشد، لطفاً لطف بزرگی به رونی کنید و لطفاً «s» را بگویید.

Later.

بعد.