English Vocabulary & Phrasal Verbs for strange things we do

Hello.

سلام.

I'm going to...

می روم...

I'm going to cook something.

می خواهم چیزی بپزم.

My name's Ronnie, but I need my tongs, and oh, got to make sure they work.

اسم من رونی است، اما به انبرم نیاز دارم، و اوه، باید مطمئن شوم که کار می کنند.

Why do we do that?

چرا ما آن را انجام می دهیم؟

When...

وقتی...

When you grab the tongs out of the drawer, which is the thing that you store them in,

وقتی انبرها را از کشو بیرون می آورید، یعنی همان چیزی که آنها را در آن ذخیره می کنید،

why don't we just test them?

چرا آنها را آزمایش نمی کنیم؟

What's that?

آن چیست؟

Like, oh, I think they broke in the drawer overnight, but these are tongs, and...

مثلاً، اوه، فکر می‌کنم آنها یک شبه در کشو شکستند ، اما اینها انبر هستند، و...

This lesson is about doing some really crazy, strange things as humans.

این درس درباره انجام کارهای واقعاً دیوانه‌کننده و عجیب به عنوان انسان است.

I think that you're a human.

من فکر می کنم که شما یک انسان هستید.

Are you a robot?

آیا شما یک ربات هستید؟

Hmm?

هوم؟

No?

نه؟

Okay.

باشه.

I'm a human, and I do some really weird things.

من یک انسان هستم و کارهای خیلی عجیبی انجام می دهم.

So, for example, I wear mascara, and every time I put on mascara, I do this.

مثلا من ریمل می زنم و هر بار که ریمل می زنم این کار را می کنم.

What?

چی؟

What?

چی؟

Okay.

باشه.

Let me demonstrate.

بگذار نشان دهم

I'm going to put on mascara, and I always have to open my mouth.

من قصد دارم ریمل بزنم و همیشه باید دهانم را باز کنم.

I could do it like this, but I have to do this.

من می توانستم این کار را انجام دهم، اما باید این کار را انجام دهم.

Why do we do that?

چرا ما آن را انجام می دهیم؟

Are we eating something?

چیزی میخوریم؟

Are we expecting food to fly in our mouth, or "Ah, ah, ah, I got a biscuit, ah, great"?

آیا انتظار داریم غذا در دهانمان پرواز کند یا "آه، آه، آه، بیسکویت گرفتم، آه، عالی"؟

No.

نه.

No, we're just really kind of strange humans, aren't we?

نه، ما واقعاً انسان های عجیبی هستیم، اینطور نیست؟

So ask yourself, why do I do these things?

پس از خود بپرسید چرا این کارها را انجام می دهم؟

Why do you open your mouth to put on mascara?

چرا دهانت را باز می کنی تا ریمل بزنی؟

Now, if you actually look at this sentence, "put on" is a phrasal verb.

حال، اگر واقعاً به این جمله نگاه کنید، «پوشیدن» یک فعل عبارتی است.

Oh, you're going to learn some phrasal verbs.

اوه، شما چند افعال عبارتی را یاد خواهید گرفت.

So, a phrasal verb means that there's a verb and a preposition.

بنابراین، یک فعل عبارتی به این معنی است که یک فعل و یک حرف اضافه وجود دارد.

So, we put on some kind of makeup.

بنابراین، ما یک نوع آرایش می کنیم.

Put on mascara, put on blush, eyeshadow.

ریمل بزنید، رژگونه بزنید، سایه چشم بزنید.

I don't know what you ladies apply, but whatever you're putting on, it looks great.

من نمی‌دانم شما خانم‌ها چه چیزی را اعمال می‌کنید، اما هر چه بپوشید، عالی به نظر می‌رسد.

So "put on" means apply.

پس «بر گذاشتن» یعنی اعمال کردن.

Do you drive a car, or have you been in a car?

آیا شما ماشین سواری می کنید یا سوار ماشین شده اید؟

Yes, we have.

بله ما داریم.

Why?

چرا؟

You're driving along, got the tunes cranked, which means up really high.

شما در حال رانندگی هستید، آهنگ ها را به صدا درآورده اید، که به معنای بالا رفتن بسیار بالاست.

You have to find an address.

شما باید یک آدرس پیدا کنید.

Even Google Maps says, "You have arrived at your destination, but you got to turn down

حتی Google Maps می گوید: " شما به مقصد خود رسیده اید، اما باید

the music."

موسیقی را کم کنید."

You will never be able to find the address unless you turn the music down.

شما هرگز نمی توانید آدرس را پیدا کنید مگر اینکه موسیقی را کم کنید.

No.

No.

Your eyes are like, "No, I'm just - I can't see anything until you turn the music down."

نه، نه.

It has to work with our delicious brains, and it's about distraction.

باید با مغزهای خوشمزه ما کار کند و حواس پرتی دارد.

I'm telling you the answer why, okay?

من به شما می گویم که چرا، باشه؟

If we have too many sounds or too much confusion in our heads, we can't focus on one thing

اگر صداهای زیاد یا سردرگمی بیش از حد در سرمان باشد، نمی توانیم به اندازه کافی روی یک چیز تمرکز کنیم

enough.

.

So, that's the answer.

بنابراین، این پاسخ است.

That's why we turn down the radio, to find an address.

به همین دلیل است که ما رادیو را کم می کنیم تا آدرسی پیدا کنیم.

Why we open our mouth when we put on mascara, kind of opens our eyes more.

چرا وقتی ریمل می زنیم دهانمان را باز می کنیم، به نوعی چشمانمان را بیشتر باز می کند.

Yeah, we're just really strange humans, aren't we?

آره، ما واقعاً انسان های عجیبی هستیم، اینطور نیست؟

Let's go to the next one.

بریم سراغ بعدی.

"Turn down" is a phrasal verb, so "turn down" something means you decrease, so we turn down

"کم کردن" یک فعل عبارتی است، بنابراین "turn down" چیزی است که شما کاهش می دهید، بنابراین ما

the radio.

رادیو را کم می کنیم.

We're actually turning down the volume of the radio, but we just say the radio.

ما در واقع صدای رادیو را کم می کنیم، اما فقط می گوییم رادیو.

It's like, "Take the radio, turn it down" - no, it's not working, so turn down the volume.

این مانند، "رادیو را بردارید، آن را کم کنید" - نه، کار نمی کند، پس صدا را کم کنید.

I do this.

من این کار را می کنم.

So, "Turn off the lights when we leave the room."

بنابراین، "وقتی از اتاق خارج شدیم، چراغ ها را خاموش کنید ."

Now, this is a good habit, okay?

حالا، این یک عادت خوب است، خوب؟

So I'm proud that I do this.

بنابراین من افتخار می کنم که این کار را انجام می دهم.

Ronnie's saving energy.

صرفه جویی در انرژی رونی

But sometimes there's other people in the room, so I leave the room - total darkness

اما گاهی اوقات افراد دیگری در اتاق هستند، بنابراین من اتاق را ترک می کنم - تاریکی مطلق

to the other people.

برای افراد دیگر.

Oh my god.

اوه خدای من.

"Ronnie, why did you turn off the lights?"

"رونی، چرا چراغ ها را خاموش کردی؟"

Because I left the room.

چون از اتاق خارج شدم.

Doesn't work like that.

اینطوری کار نمیکنه

So, be careful.

خیلی مراقب باش.

It's a good habit to get into when you leave the room, turn off the lights.

این عادت خوبی است که وقتی از اتاق بیرون می روید به آن عادت کنید، چراغ ها را خاموش کنید.

Just make sure there's no other people enjoying something.

فقط مطمئن شوید که افراد دیگری از چیزی لذت نمی برند.

What are you enjoying?

از چه چیزی لذت می بری؟

This happens to me every day because I live in a place that has an elevator, and elevators

این برای من هر روز اتفاق می افتد زیرا در مکانی زندگی می کنم که آسانسور دارد و آسانسورها

are quite fascinating, actually.

در واقع بسیار جذاب هستند.

There's lots of stuff you can do in them, Breno, keep it up.

کارهای زیادی وجود دارد که می توانید در آنها انجام دهید، برنو، همینطور ادامه دهید.

But you're waiting for the elevator, and the elevator finally comes.

اما شما منتظر آسانسور هستید و بالاخره آسانسور می آید.

You stand right in front of the elevator door.

شما درست جلوی درب آسانسور می ایستید.

The door opens.

در باز می شود.

Oh my god, and there's people.

اوه خدای من، و مردم هستند.

What?

چی؟

There's other people in the elevator already?

در حال حاضر افراد دیگری در آسانسور هستند؟

And they scare you, like, "How are there people in the elevator?"

و شما را می ترسانند، مثلاً "مردم در آسانسور چطور هستند؟"

The door opens, you look up, people.

در باز می شود ، مردم به بالا نگاه می کنید.

Sometimes other people scream, kind of like doing this.

گاهی اوقات دیگران جیغ می زنند، به نوعی دوست دارند این کار را انجام دهند.

I have a dog, and sometimes a dog comes out first and scares the people, and he's just

من یک سگ دارم و گاهی یک سگ اول بیرون می آید و مردم را می ترساند و او فقط

a small guy, but people are weird.

یک پسر کوچک است، اما مردم عجیب هستند.

So, we never fathom, which means think, that there is another person already in the elevator.

بنابراین، ما هرگز درک نمی کنیم، یعنی فکر کنید، که فرد دیگری در آسانسور وجود دارد.

We think the elevator's always empty.

ما فکر می کنیم آسانسور همیشه خالی است.

It's always for us.

همیشه برای ماست

I called it.

زنگ زدم.

Ding.

دینگ

Oh, there's another person in the elevator.

اوه، یک نفر دیگر در آسانسور است.

Get them out of there.

آنها را از آنجا بیرون کن

Here's another phrasal verb, to throw something out, or throw out something.

در اینجا یک فعل عبارتی دیگر وجود دارد، چیزی را بیرون انداختن یا چیزی را بیرون انداختن.

This means you put it in the garbage.

یعنی شما آن را در سطل زباله قرار داده اید.

So, a lot of the times you're making a packet of something, maybe you're making craft dinner

بنابراین، بسیاری از مواقع شما در حال تهیه یک بسته از چیزی هستید، شاید به

because you're in Canada, or you're cooking something that has instructions.

دلیل اینکه در کانادا هستید، یک شام کاردستی درست می کنید، یا در حال پختن چیزی هستید که دستورالعمل دارد.

So, you rip open the box, or the bag, or the package, put the crap in your pot, throw out

بنابراین، شما جعبه، یا کیسه یا بسته را باز می کنید، آشغال ها را در قابلمه خود می ریزید، جعبه را بیرون می اندازید

the box.

.

"Oh my god, I have no idea how to cook this, what am I going to do?

"اوه خدای من، من نمی دانم چگونه این را بپزم، باید چه کار کنم؟ برای

How long do I cook it for?

چه مدت آن را بپزم؟

What's the next step?"

مرحله بعدی چیست؟"

You have just thrown out all of the magical answers to the world, right in the garbage.

شما به تازگی تمام پاسخ های جادویی به جهان را درست در زباله ها پرتاب کرده اید.

But why do they put the instructions on the box?

اما چرا دستورالعمل ها را روی جعبه می گذارند؟

Why not put it inside?

چرا داخلش نمیذاری؟

That would help us.

این به ما کمک خواهد کرد.

So, throwing out cooking instructions, it's a kind of a stupid thing that we do.

بنابراین، دور انداختن دستورالعمل های آشپزی ، نوعی کار احمقانه است که ما انجام می دهیم.

I do this, I really honestly do this to you, pack extra gitch.

من این کار را می‌کنم، واقعاً صادقانه این کار را با شما انجام می‌دهم.

Now, let's just find out what these words mean.

حالا بیایید بفهمیم این کلمات چه معنایی دارند.

Pack, so this means I'm going to go someplace on vacation, or a night trip, or to someplace,

بسته بندی کنید، بنابراین این بدان معناست که من می خواهم برای تعطیلات، یا یک سفر شبانه، یا به جایی

and I need a change of clothes.

بروم و نیاز به تعویض لباس دارم.

Pack means you put the things into your bag, okay?

پک یعنی وسایل را داخل کیفت گذاشتی، باشه؟

Extra means more than you need, and gitch apparently is a slang term for underwear.

Extra به معنای بیش از نیاز شماست و ظاهراً gitch یک اصطلاح عامیانه برای لباس زیر است.

I've said it my whole life, and it's kind of a cool thing to say now.

من این را در تمام زندگی ام گفته ام، و اکنون گفتن آن به نوعی جالب است.

Nice gitch.

حرف قشنگی

So, we always, I always pack extra gitch, and I think to myself, I'm going to put these

بنابراین، ما همیشه، من همیشه سختی‌های اضافی را انجام می‌دهم، و با خودم فکر می‌کنم، اینها

in just in case I shit myself, because I'm prepared to do that, because it's going to

را در صورتی که خودم بدم بیاید، قرار می‌دهم، زیرا آماده انجام این کار هستم، زیرا

be a crazy time when I go on a road trip.

زمان دیوانه‌واری خواهد بود که من به یک سفر جاده ای می روم.

But we always do this, we're like, "We need extra underwear."

اما ما همیشه این کار را انجام می‌دهیم، مثل اینکه "به لباس زیر اضافی نیاز داریم."

It's like we think or we prepare yourself for the worst.

مثل این است که فکر می کنیم یا خود را برای بدترین ها آماده می کنیم.

Oh, I'm going to get diarrhea if I go to McDonald's, and I'm definitely going to need that extra

اوه، اگر به مک‌دونالد بروم، اسهال می‌گیرم، و قطعاً

underwear for this job interview, so let's put that in my job interview bag.

برای این مصاحبه شغلی به آن لباس زیر اضافی نیاز دارم، پس بیایید آن را در کیف مصاحبه‌ی کاری‌ام بگذاریم.

And then, if you do actually have diarrhea, you're going to have to go to a public washroom.

و سپس، اگر واقعاً اسهال دارید، باید به یک دستشویی عمومی بروید.

And most of them have locks, which is fantastic to have a lock on a public bathroom.

و اکثر آنها قفل دارند که داشتن قفل در حمام عمومی فوق العاده است.

And you can say bathroom or washroom, doesn't matter.

و می توانید بگویید حمام یا دستشویی، مهم نیست.

Restroom's always weird.

دستشویی همیشه عجیب است.

Why are you taking a rest in there?

چرا اونجا استراحت میکنی؟

What are you doing?

چه کار می کنی؟

Oh, I know what you're doing, okay.

اوه، میدونم داری چیکار میکنی، باشه.

So, in the public washrooms, you knock on the door, and what do you say when you're

بنابراین، در دستشویی های عمومی، در را می کوبید، و وقتی

in there?

در آنجا هستید چه می گویید؟

"Hello?

"سلام؟

I'll be a second."

من یک دوم خواهم بود."

So usually you just go, or make a noise or flush the toilet or something.

بنابراین معمولاً شما فقط می روید، یا سر و صدا می کنید یا توالت را آب می کشید یا چیزی دیگر.

But then the people check the door, and they check it again and again.

اما بعد مردم در را چک می کنند و بارها و بارها آن را چک می کنند.

It's like, maybe it's locked, maybe it's not locked, maybe it's just broken, maybe...

مثل اینکه، شاید قفل است، شاید قفل نیست، شاید فقط خراب است، شاید...

No, there's somebody in here.

نه، کسی اینجاست.

And it's always uncomfortable when you're going to the bathroom, like, "I have to go

و وقتی به دستشویی می روید همیشه ناراحت کننده است ، مثلاً "من باید

faster because somebody's waiting."

سریعتر بروم چون کسی منتظر است."

Yeah, it's just weird.

بله، این فقط عجیب است.

Just...

فقط

We should have, like, an alarm or something, "Someone is in the bathroom.

... باید مثلا زنگ خطر یا چیزی داشته باشیم، "یکی در حمام است.

Please step away from the door until I am ready to come out."

لطفاً تا زمانی که من آماده بیرون آمدن باشم از در فاصله بگیرید."

I don't know how we're going to get around this one, but knocking, "Hello?

نمی‌دانم چگونه می‌خواهیم این یکی را دور بزنیم، اما می‌زنم: "سلام؟

Occupied.

اشغال شده است.

Somebody's in here."

کسی اینجاست."

I don't know what's going to go there.

من نمی دانم چه چیزی قرار است به آنجا برود.

Do you have problems understanding people when they talk to you?

آیا در درک افراد هنگام صحبت با شما مشکل دارید؟

I do, and I'm a native English speaker, and sometimes people speak to me in my native

من این کار را انجام می دهم، و من یک زبان مادری انگلیسی هستم، و گاهی اوقات مردم به زبان مادری من با من صحبت می کنند

language and I just don't understand them.

و من آنها را نمی فهمم.

And I do this, "Yeah, yeah."

و من این کار را انجام می دهم، "آره، بله."

I have no idea what they're saying to me.

من نمی دانم آنها به من چه می گویند.

I'm sure that happens to you if you're learning English.

مطمئنم اگر در حال یادگیری زبان انگلیسی هستید این اتفاق برای شما می افتد.

But we just kind of nod and say "yes" and smile.

اما ما فقط سر تکان می دهیم و «بله» می گوییم و لبخند می زنیم.

And they could be telling us anything, really.

و آنها واقعاً می توانند هر چیزی را به ما بگویند .

"Oh, my ten children just died in an avalanche."

اوه، ده فرزندم در بهمن جان باختند.

"Yeah."

"آره."

And then what if they ask you questions?

و اگر از شما سوال بپرسند چه؟

And so, what do you think about that?

و بنابراین، شما در مورد آن چه فکر می کنید؟

"Yeah."

"آره."

If you don't understand the person, just say to them, "Ah, sorry, I didn't get that" or

اگر آن شخص را درک نمی کنید، فقط به او بگویید: "آه، متاسفم، متوجه نشدم" یا

"I don't understand that".

"من این را نمی فهمم".

Don't just nod.

فقط سر تکان نده

You can get yourself into a lot of trouble.

شما می توانید خودتان را به دردسرهای زیادی برسانید.

"Yeah, be careful."

"آره، مراقب باش."

If you don't understand something, ask the person, "Did you just say ten kids?

اگر چیزی را متوجه نشدید، از آن شخص بپرسید: "آیا همین الان گفتی ده بچه؟

Oh, no.

اوه، نه.

Okay, good."

باشه، خوب."

This is fun.

این جالبه.

So, maybe you're waiting at an elevator or at the stoplight, and there's a big button

بنابراین، شاید شما در آسانسور یا در چراغ توقف منتظر هستید، و یک دکمه بزرگ وجود دارد

that you get to press, okay?

که می توانید آن را فشار دهید، باشه؟

You know if you press a button one time, it's going to do its job, it's going to do its

می دانید اگر یک دکمه را یک بار فشار دهید، کار خودش را انجام می دهد، کار خودش را انجام می

function.

دهد.

So, press the elevator button once, the elevator's like "ding", I'm coming to get you, but be

بنابراین، یک بار دکمه آسانسور را فشار دهید، آسانسور مانند "دینگ" است، من می آیم شما را بیاورم، اما

careful, there's other people in here.

مراقب باشید، افراد دیگری در اینجا هستند.

Or you're at the stoplight and people press the button many, many, many times.

یا در چراغ توقف هستید و مردم این دکمه را چند، چند و چند بار فشار می دهند.

So yeah, do you know what?

پس آره، میدونی چیه؟

If you press a button, it does actually make the light change faster, and it does make

اگر دکمه ای را فشار دهید، در واقع باعث می شود نور سریعتر تغییر کند، و باعث می

the elevator come faster.

شود آسانسور سریعتر بیاید.

So please press it as many times as you want, and the faster you press it and the more times

بنابراین لطفاً آن را هر چند بار که می خواهید فشار دهید، و هر چه سریعتر آن را فشار دهید و تعداد دفعات بیشتری

you press it, it's going to work faster.

آن را فشار دهید، سریعتر کار می کند.

I promise, try it.

قول میدم امتحانش کن

Oh, it's here.

اوه، اینجاست.

Oh, there's people in there, wow, what happened there?

اوه، مردم آنجا هستند، وای، چه اتفاقی افتاده است؟

Surprise.

تعجب.

Sometimes I do this, you get into the elevator, there's another person.

گاهی من این کار را می کنم، شما وارد آسانسور می شوید، یک نفر دیگر وجود دارد.

How awkward.

چقدر ناجور

Now, in our crazy world of coronavirus, we're only allowed to have one other person in the

اکنون، در دنیای دیوانه‌وار کروناویروس، ما فقط اجازه داریم یک نفر دیگر را در

elevator with us, yes.

آسانسور همراه خود داشته باشیم، بله.

So it's not as awkward, but you're still like "What do I say, where do I look, where do

بنابراین آنقدرها هم ناجور نیست، اما شما هنوز مثل "چی می گویم، کجا نگاه کنم، کجا

I put my eyes?

چشمانم را بگذارم؟

Oh, damn, I can look at the little lights as they light up."

لعنتی، می توانم به چراغ های کوچک که روشن می شوند نگاه کنم."

Now, my building's quite modern, and we don't have the little lights across the top, we

اکنون، ساختمان من کاملاً مدرن است، و ما نورهای کوچک در بالای آن

have a number plate, digital, two, three, four, it doesn't talk, but we always look

نداریم، یک شماره پلاک داریم، دیجیتال، دو، سه، چهار، صحبت نمی کند، اما ما همیشه به

at this.

این نگاه می کنیم.

We just stare at that, we could look at our shoes, that would be better, but we always

ما فقط به آن خیره می شویم، می توانیم به کفش هایمان نگاه کنیم ، این بهتر است، اما همیشه

stare at the numbers.

به اعداد خیره می شویم.

You could look at the person, well, don't look at the people, they'll think that you're

می توانید به آن شخص نگاه کنید، خوب، به مردم نگاه نکنید، آنها فکر می کنند که شما

weird, especially with your mask, then you try and talk to them, they're like "Oh, just

عجیب و غریب هستید، به خصوص با ماسک خود، سپس سعی کنید و با آنها صحبت کنید، آنها مانند "اوه، فقط

shut up", and stare at the numbers.

خفه شو "، و به اعداد خیره شوید.

It'll work great.

عالی کار خواهد کرد

And then, oh, the other person's off the elevator, then we can look anywhere we want, we can

و بعد، آه، طرف مقابل از آسانسور خارج شده است، سپس ما می‌توانیم به هر کجا که می‌خواهیم نگاه کنیم، می‌توانیم

"Ah, yeah, how's my hair, huh, where's my shoes?", we can do that.

«آه، آره، موهام چطوره، ها، کفش‌هایم کجاست؟»، می‌توانیم این کار را انجام دهیم.

One time, I was doing something, and I had no idea where my glasses were, okay?

یه بار داشتم یه کاری میکردم و نمیدونستم عینکم کجاست، باشه؟

And I was...

و من بودم...

I know I had my sunglasses, I know that I put them someplace, and I looked in my car,

می‌دانم عینک آفتابی‌ام را داشتم، می‌دانم که آنها را جایی گذاشتم، و در ماشینم

I got out, looked around, see, ah, they're on my head.

نگاه کردم، پیاده شدم، به اطراف نگاه کردم، ببین، آه، آنها روی سرم هستند.

So, I know, I put lots of things on my head, it's my new storage compartment, but why do

بنابراین، می دانم، من چیزهای زیادی را روی سرم گذاشتم، این محفظه ذخیره سازی جدید من است، اما

you always forget this?

چرا همیشه این را فراموش می کنید؟

You know they're there, you look in the mirror, like "Nope, not there."

می دانی که آنها آنجا هستند، در آینه نگاه می کنی ، مثل "نه، آنجا نیست."

This one is a terrible habit that we have, okay?

این یک عادت وحشتناکی است که ما داریم، باشه؟

When we click on ads, so this means with your mouse, which is weird, it's a mouse, not a

وقتی روی تبلیغات کلیک می کنیم، یعنی با موش شما، که عجیب است، موش است،

dog, or a rat, or a cat, it's a mouse, and we're looking at something, and we don't want

سگ، موش، یا گربه نیست، موش است، و ما به چیزی نگاه می کنیم، و ما نمی کنیم.

this ad there, but they do this on purpose.

این تبلیغ را در آنجا می خواهند، اما آنها این کار را عمدا انجام می دهند.

There's a little tiny X, you can't see the X, but it's tiny, "Bollocks, I just clicked

یک X کوچک وجود دارد، شما نمی توانید X را ببینید ، اما کوچک است، "Bollocks، من فقط روی تبلیغ کلیک کردم

on the ad", and that adds an extra, like, three seconds before you actually get to watch

"، و این یک چیز اضافی اضافه می کند، مثلاً سه ثانیه قبل از اینکه واقعاً بتوانید

my next YouTube video, and you have to wait that three seconds, or one minute even, "Oh,

ویدیوی بعدی من در YouTube را تماشا کنید. و باید آن سه ثانیه یا حتی یک دقیقه صبر کنید، "آه،

after the ads, don't click on the ads", you go, "Oh, I clicked on the ads again", it's

بعد از تبلیغات، روی تبلیغات کلیک نکنید" ، "اوه، دوباره روی تبلیغات کلیک کردم"، این

human habit.

عادت انسان است.

So, here's another phrasal verb.

بنابراین، در اینجا یک فعل عبارتی دیگر وجود دارد.

I can click on something.

من می توانم روی چیزی کلیک کنم.

Now, this means that I press my mouse button, if you have a mouse.

حالا این به این معنی است که اگر ماوس دارید، دکمه ماوس را فشار می‌دهم.

I can click on something means I press it.

من می توانم روی چیزی کلیک کنم یعنی آن را فشار می دهم.

Do we have any other phrasal verbs we can find?

آیا افعال عبارت دیگری داریم که بتوانیم پیدا کنیم؟

What about "look for", okay?

در مورد "به دنبال" چطور؟

If I look for something, it means I search.

اگر دنبال چیزی می گردم یعنی جستجو می کنم.

"Oh, oh, I just have no idea where my glasses are", so search is too formal.

"اوه، اوه، من فقط نمی دانم عینک من کجاست"، بنابراین جستجو خیلی رسمی است.

We're not going to say, "I am searching for my sunglasses", we search in a more public

قرار نیست بگوییم "من به دنبال عینک آفتابی ام می گردم"، ما در یک چیز عمومی تر

thing for missing children, or things that are missing, but in a public realm, we can

برای کودکان گم شده یا چیزهایی که گم شده اند جستجو می کنیم، اما در یک قلمرو عمومی، می توانیم آنها را

search for those.

جستجو کنیم.

We can stare at something, yep, that was long enough, you stare at something.

ما می توانیم به چیزی خیره شویم، بله، به اندازه کافی طولانی بود، شما به چیزی خیره شوید.

Press the button many times, that's not a phrasal verb.

دکمه را چند بار فشار دهید، این یک فعل عبارتی نیست.

Say yes or no, pack rest in your throat, oh, that's it.

بگو آره یا نه، تو گلویت استراحت کن، اوه، همین.

Those are all the phrasal verbs for today, ladies and gentlemen.

اینها همه افعال عبارتی برای امروز هستند، خانم ها و آقایان.

So, the next time you take an elevator, press the button many, many, many, many, many, many

بنابراین، دفعه بعد که سوار آسانسور می‌شوید، دکمه را چند، چند، چند، چند، چند بار فشار دهید،

times, you'll get to your destination faster.

سریع‌تر به مقصد خواهید رسید.

If you're at the stoplights, press that button.

اگر پشت چراغ‌های توقف هستید، آن دکمه را فشار دهید.

If you do it 100 times, it changes right away, I promise, try it.

اگر 100 بار این کار را انجام دهید، بلافاصله تغییر می کند، قول می دهم، آن را امتحان کنید.

And enjoy the crazy things that we do being humans.

و از کارهای دیوانه کننده ای که ما انسان بودن انجام می دهیم لذت ببرید.

Till next time, I'm going to go wrangle up some cowboys.

تا دفعه بعد، من می روم با چند گاوچران دعوا کنم.