How to pronounce the 10 most common verbs in English

Hello, everybody. My name is Emma; and in today's video, we are going to learn

سلام به همه. اسم من اما است؛ و در ویدیوی امروز می خواهیم یاد بگیریم

how to pronounce the top ten most common verbs in English. The interesting thing

که چگونه ده فعل رایج در انگلیسی را تلفظ کنیم. نکته جالب

about the top ten most common verbs are they are all irregular verbs. So, we're

در مورد ده فعل رایج این است که همه آنها افعال بی قاعده هستند. بنابراین، می‌خواهیم

going to look at how to pronounce them in their different forms — including the

نحوه تلفظ آن‌ها را در اشکال مختلفشان بررسی کنیم - از جمله

present tense, the past tense, and the past participle tense — so you're going

زمان حال، زمان گذشته و زمان ماضی - بنابراین شما تلفظ‌های

to hear a lot of different pronunciation. And again, this is a very

متفاوت زیادی خواهید شنید . و باز هم، این یک

important lesson, because you will hear these verbs a lot, as well as you will

درس بسیار مهم است، زیرا شما این افعال را زیاد خواهید شنید و همچنین

be using them a lot, because they are the top ten most common ones. And a lot

از آنها زیاد استفاده خواهید کرد، زیرا آنها ده مورد از رایج ترین آنها هستند. و بسیاری

of the times when students are learning pronunciation, they feel overwhelmed.

از مواقع زمانی که دانش‌آموزان در حال یادگیری تلفظ هستند، احساس خستگی می‌کنند.

They think: "Hmm. There's just so many words. What should I focus on?" Well, I

آنها فکر می کنند: "هوم. فقط کلمات زیادی وجود دارد . روی چه چیزی تمرکز کنم؟" خوب، من

think that learning the top ten verbs of English and their different forms is a

فکر می کنم که یادگیری ده فعل برتر انگلیسی و اشکال مختلف آنها یک

great way to start with pronunciation because, again, all of these words are

راه عالی برای شروع با تلفظ است ، زیرا، دوباره، همه این کلمات

very common. So, let's get started.

بسیار رایج هستند. بنابراین، بیایید شروع کنیم.

The most common verb in English is the verb: "to be" or the "be" verb. Now,

متداول ترین فعل در زبان انگلیسی فعل: "to be" یا فعل "be" است. اکنون،

there are different forms of the verb, depending on if we are talking about:

بسته به اینکه ما در مورد آن صحبت می کنیم، اشکال مختلفی از فعل وجود دارد:

"I", "you", "he", "she", "it", "we", or "they". Okay? So, let's look at the

"من"، "تو"، "او"، "او"، "آن"، "ما" یا "آنها". باشه؟ بنابراین، بیایید به

pronunciation of each of these different parts of the verb. We have: "I am",

تلفظ هر یک از این بخش های مختلف فعل نگاه کنیم. داریم: «من هستم»،

"am". This is pronounced just like the letter "m". "I am". Now, usually, when

«ام». این درست مانند حرف "m" تلفظ می شود. "من هستم". در حال حاضر، معمولا، زمانی که

we're in conversation, we don't say: "I am"; we actually shorten this into a

ما در حال گفتگو هستیم، نمی گوییم: "من هستم". ما در واقع این را به یک انقباض کوتاه می کنیم

contraction. We often say: "I'm", "I'm"; "I'm hungry", "I'm tired". So, I can

. ما اغلب می گوییم: "من"، "من"؛ "گرسنه هستم"، "خسته ام". بنابراین، می

say: "I am", but I'm more likely to say: "I'm" in conversation. Okay? So, why

توانم بگویم: "من هستم"، اما به احتمال زیاد در مکالمه می گویم: "من هستم". باشه؟ پس چرا

don't you repeat after me this word? Because it's hard for many people to

بعد از من این کلمه را تکرار نمی کنی؟ زیرا تلفظ آن برای بسیاری از افراد سخت است

pronounce, but it's so common. "I'm", "I'm". If it helps you to remember, it

، اما بسیار رایج است. "من"، "من هستم". اگر به شما کمک کند به خاطر بسپارید،

rhymes with "time". "Time", "I'm". Okay. Now we have the... the part... the

با "زمان" هم قافیه می شود. "زمان"، "من هستم". باشه. حال قسمت ... قسمت ...

conjugation of the "be" verb, which is "are". We use "are" with "you", or with

صرف فعل "be" را داریم که "are" است. ما از " هستند" با "شما" یا با

"we": "you are", "we are". Now, remember I said this one sounds like the letter

"ما" استفاده می کنیم: "شما هستید"، "ما هستیم". حالا، یادت هست گفتم این یکی شبیه حرف

"m"? This sounds like the English letter "r". "Are". So, it's nice and simple.

"م" است؟ این حرف شبیه حرف انگلیسی "r" است. "هستند". بنابراین، آن را زیبا و ساده است.

When we're talking about the opposite of "are" — when we're talking about the

هنگامی که ما در مورد مخالف "هستند" صحبت می کنیم - وقتی در مورد نسخه منفی صحبت می کنیم

negative version, which is: "are not", like: "you are not" — we can actually

، که عبارت است از: "هستند"، مانند: "شما نیستید" - در واقع

say: "aren't". So, this is the contraction of "are not": "you aren't",

می توانیم بگوییم: "هستند". پس این انقباض «هستند» است: «تو نیستی»،

"aren't". And this is how it's spelt. Notice there's an apostrophe, here. So,

«نیستی». و اینگونه نوشته شده است. توجه کنید که در اینجا یک آپستروف وجود دارد. بنابراین،

this is another way to say: "are not" — we can say: "aren't". Okay. So, we have

این یک راه دیگر برای گفتن است: "نیستند" - می توانیم بگوییم: "هستند". باشه. بنابراین،

"am", "are", "is". Many students actually mispronounce this word: "is",

«ام»، «هست»، «هست» داریم. بسیاری از دانش آموزان در واقع این کلمه را اشتباه تلفظ می کنند: "is"،

and it's a very common word in English. The reason they mispronounce it is

و این یک کلمه بسیار رایج در انگلیسی است. دلیل اینکه آنها آن را اشتباه تلفظ می کنند این است

because the "s", here, actually sounds like a "z" sound. So, I'm going to put a

که "s" در اینجا در واقع مانند صدای "z" به نظر می رسد. بنابراین، من قصد دارم یک

little "z" here to help you remember this. Listen to my pronunciation: "is",

"z" کوچک را در اینجا بگذارم تا به شما کمک کند این را به خاطر بسپارید. به تلفظ من گوش کن: "است"،

"is". Now, I'm really stressing it; I wouldn't do that in conversation. But

"است". در حال حاضر، من واقعا بر آن تاکید دارم. من این کار را در گفتگو انجام نمی دهم. اما

many students actually say: "is", where they pronounce it like an "s", but it's

بسیاری از دانش آموزان در واقع می گویند: "است"، جایی که آن را مانند "s" تلفظ می کنند، اما در

actually pronounced like a "z" at the end. "is". And then we have, here, the

واقع مانند "ز" در پایان تلفظ می شود . "است". و سپس، در اینجا،

negative version. So, we can say: "he is", "she is". The negative version is

نسخه منفی را داریم. پس می توان گفت: «او هست»، «او هست». نسخه منفی

"is not". Or, if I want to use a contraction, I can say: "isn't",

"نیست" است. یا اگر بخواهم از انقباض استفاده کنم، می‌توانم بگویم: «نیست»،

"isn't". And notice for this, it's two parts: "isn't", and one part is louder

«نیست». و توجه کنید که این دو قسمت است: "نه" و یک قسمت بلندتر

and longer. The first part is louder and longer. So, listen carefully. "Isn't",

و طولانی تر است. قسمت اول بلندتر و طولانی تر است. پس با دقت گوش کن "نه"،

"he isn't here", "she isn't here". Okay. So, we've talked about "I'm", so we've

"او اینجا نیست"، "او اینجا نیست". باشه. بنابراین، ما در مورد "من" صحبت کرده ایم، بنابراین در

talked about: "I am", "you are", "he is", "she is", "we are", "they are". So,

مورد: "من هستم"، "تو هستی"، "او هست"، "او هست"، "ما هستیم"، "آنها هستند" صحبت کرده ایم. بنابراین،

these are the words we use when we're talking about "be" in the present tense,

اینها کلماتی هستند که وقتی در مورد "بودن" در زمان حال صحبت می کنیم،

or sometimes we use these as what are called "helping verbs". But the main

یا گاهی اوقات از آنها به عنوان "افعال کمکی" استفاده می کنیم. اما

thing to learn right now is just focus on the pronunciation. This is less about

نکته اصلی که در حال حاضر باید یاد بگیرید فقط تمرکز بر تلفظ است. این کمتر در مورد

grammar; more about pronunciation.

دستور زبان است. بیشتر در مورد تلفظ

Now, if we're talking about the past, like we're talking about yesterday or a

حال، اگر در مورد گذشته صحبت می کنیم، مانند دیروز یا یک

year ago, sometime in the past, we can use the "be" verb in the past tense. So,

سال پیش، زمانی در گذشته، می توانیم از فعل "be" در زمان گذشته استفاده کنیم. پس

we have: "was" and "were". Again, these are... they mean the same thing; we just

داریم: «بود» و «بود». باز هم اینها هستند... منظورشان یکسان است. ما فقط

use different ones depending on if we're talking about: "I", "you", "he", "she",

بسته به اینکه در مورد آن صحبت می کنیم از موارد مختلفی استفاده می کنیم : "من"، "تو"، "او"، "او"،

"they" or "we". We can say: "I was", "he was", "she was", "it was". So, notice

"آنها" یا "ما". می توان گفت: «من بودم»، «او بود»، «او بود»، «این بود». بنابراین،

the pronunciation: "was". Now, if we're talking about: "you" or "they", we can

به تلفظ آن توجه کنید: "بود". حال، اگر در مورد: "شما" یا "آنها" صحبت می کنیم، می توانیم

use "were"; "you were", "they were". Okay? So, it's a short-sounding word:

از "بودند" استفاده کنیم. "تو بودی"، "آنها بودند". باشه؟ بنابراین، این یک کلمه کوتاه است:

"were". Now, if we wanted to talk about the negative form of this word, the

"بودند". حال اگر بخواهیم در مورد شکل منفی این کلمه صحبت کنیم،

pronunciation is: "wasn't", "wasn't". If we wanted to talk about the

تلفظ آن این است: «نبود»، «نبود». اگر بخواهیم در مورد

pronunciation of this word, in the negative form, we would say: "weren't",

تلفظ این کلمه به صورت منفی صحبت کنیم، می‌گوییم: «نبود»،

"weren't". "You weren't there", "they weren't there", "we weren't there". So,

«نبود». «تو نبودی»، «آنها نبودند»، «ما نبودیم». بنابراین،

those are some examples. Now, the third form of the verb is called the "past

آن چند نمونه است. حال به صورت سوم فعل «ماضی» می گویند

participle". So, a "past participle" you will find in different types of grammar.

. بنابراین، یک "ماضی" را در انواع مختلف دستور زبان خواهید یافت.

I'll give you one example. We use it a lot in something called "the present

من برای شما یک مثال می زنم. ما از آن در چیزی به نام "حالت

perfect". So, I might say something like: "I have been to China", "been".

کامل" زیاد استفاده می کنیم. بنابراین، ممکن است چیزی شبیه این بگویم : "من به چین بوده ام"، "بودم".

This is a word that many students mispronounce. It's pronounced like:

این کلمه ای است که بسیاری از دانش آموزان اشتباه تلفظ می کنند . این طور تلفظ می شود:

"bin". I hear many students say: "bean", where they try to make it a long "e",

"bin". من از بسیاری از دانش آموزان می شنوم که می گویند: "لوبیا"، جایی که سعی می کنند آن را "e" طولانی کنند،

but it's more like: "been". Okay? So, it's a bit shorter. So, there's a lot of

اما بیشتر شبیه به: "بوده" است. باشه؟ بنابراین ، کمی کوتاهتر است. بنابراین، کلمات زیادی وجود دارد که

words we've covered here, but they all mean "be"; they're just different

ما در اینجا پوشش داده ایم، اما همه آنها به معنای "بودن" هستند. آنها صرفاً

conjugations or different tenses.

صرف یا زمان های مختلف هستند.

The next word that's the second most common verb in English is: "have", "to

کلمه بعدی که دومین فعل رایج در انگلیسی است این است: "داشتن"، "

have". So, we have "have" with a "v" sound, or "has" with a "z" sound at the

داشتن". بنابراین، "دارا" با صدای "v" یا "دارا" با صدای "ز" در

end. Even though it has an "s", we pronounce it like a "z". So, we can say:

پایان داریم. با وجود اینکه "s" دارد، آن را مانند "ز" تلفظ می کنیم. پس می توان گفت:

"I have", "you have", "he has", "she has", "they have". So, this is the verb

«من دارم»، «تو داری»، «او دارد»، «او دارد»، «اونا دارند». بنابراین، این فعل

in the present tense. Now, if we are talking about the past tense, we can use

در زمان حال است. حال اگر در مورد زمان گذشته صحبت می کنیم، می توانیم

the verb "had", "had". And we can use this for all of the different

از فعل «داشت»، «داشت» استفاده کنیم. و ما می توانیم از این برای تمام صیغه های مختلف استفاده کنیم

conjugations — "had". So, notice the "a" sound in this: "had". My mouth goes

- " had". بنابراین، به صدای "الف" در این توجه کنید: "داشت".

really big when I pronounce this "a", here: "had". Now, if I wanted to talk

وقتی این "a" را تلفظ می کنم، در اینجا: "داشت"، دهانم واقعاً بزرگ می شود. حالا اگر بخواهم در

about the negative form of this, I could say: "hadn't". This means "had not" —

مورد شکل منفی این حرف بزنم، می‌توانم بگویم: «نداشته بودم». این به معنای "نبود" -

"hadn't". And, again, in terms of the past participle, if we're talking about

"نبود". و باز هم بر حسب مضارع، اگر مثلاً در

the present perfect, for example, I can say: "I have had". So, this is the past

مورد حال کامل صحبت می کنیم، می توانم بگویم: «داشتم». پس این

participle. If you don't know what a "past participle" is — you're not alone;

فعل ماضی است. اگر نمی دانید «ماضی» چیست — شما تنها نیستید.

it's a very confusing term. The main thing I want to teach here is just the

این یک اصطلاح بسیار گیج کننده است. اصلی‌ترین چیزی که می‌خواهم در اینجا آموزش دهم، فقط

pronunciation of words you will hear. Again, the grammar is not so important;

تلفظ کلماتی است که خواهید شنید. باز هم، دستور زبان آنقدر مهم نیست.

it's more about the pronunciation. There's something I forgot. We have the

این بیشتر در مورد تلفظ است. یه چیزی هست که فراموش کردم ما

word "hasn't", "hasn't". "He hasn't". So, notice how that's pronounced. Again,

کلمه "نداشته"، "نداشته" را داریم. "او نکرده است". بنابراین، توجه کنید که چگونه تلفظ می شود. دوباره،

"n" apostrophe "t" is pronounced almost like: "ent", "ent". "He hasn't". And

"n" آپاستروف "t" تقریباً مانند: "ent"، "ent" تلفظ می شود. "او نکرده است". و

this part is usually said quieter and shorter; whereas the "has" part is

این قسمت را معمولاً آرامتر و کوتاهتر می گویند ; در حالی که قسمت "دارا"

longer and louder. Now, if we wanted to practice the pronunciation of the

بلندتر و بلندتر است. حالا اگر بخواهیم تلفظ

negative form of "have", we could say... Any guesses? "Haven't". So, again, we

شکل منفی «دارم» را تمرین کنیم، می‌توانیم بگوییم... حدس می‌زنید؟ "نداشتن". بنابراین، دوباره،

have that "ent" sound at the end, and "have" is said louder and longer.

ما آن صدای "ent" را در انتها داریم و "دار" بلندتر و طولانی تر گفته می شود.

"Haven't". And this just means "have not". But, again, in conversation, we

"نداشتن". و این فقط به معنای " نداشتن" است. اما، باز هم، در گفتگو، ما

don't usually say: "have not"; we usually say: "haven't". Okay. So, we've

معمولاً نمی گوییم: "نداشته"; معمولاً می گوییم: "نداشته". باشه. بنابراین، ما

covered the first two most common words in English... or verbs in English. And

به دو کلمه اول رایج در انگلیسی ... یا افعال در انگلیسی پرداخته ایم.

the nice thing about the rest of what we're going to be doing is there's less

و چیز خوب در مورد بقیه کارهایی که قرار است انجام دهیم این است که

forms of it. The first two have so many different forms, so that's why we've

اشکال کمتری از آن وجود دارد. دو مورد اول اشکال بسیار متفاوتی دارند، بنابراین به همین دلیل است که ما

spent a lot of time on this. But the rest of these have fewer conjugations,

زمان زیادی را برای این موضوع صرف کرده ایم. اما بقیه موارد صرفاً کمتری دارند،

so it will make it easier for you to remember their pronunciations.

بنابراین به خاطر سپردن تلفظ آنها برای شما آسان تر می شود .

So, the next most common word in English is "do", "to do", "oo". So, notice how I

بنابراین، رایج ترین کلمه بعدی در زبان انگلیسی "do"، "to do"، "oo" است. بنابراین، توجه کنید که چگونه

pronounce "do". It's not "doe", even though there's an "o", here. "Do", it

"do" را تلفظ می کنم. این "doe" نیست، حتی اگر "o" در اینجا وجود دارد. "Do"،

rhymes with "u". So, we have here, what's this letter? This is a "u", "do",

با "u" هم قافیه است. بنابراین، ما اینجا داریم ، این نامه چیست؟ این یک "u"، "do"،

"u". Okay? So, they rhyme. "I do". Then we have the "you" form: "you do". We

"u" است. باشه؟ بنابراین، آنها قافیه می کنند. "انجام میدهم". سپس فرم "شما" را داریم: "شما انجام می دهید".

have the "he" and "she" form: "he does", "she does". And notice, again, the "s"

شکل «او» و «او» را داریم: «او انجام می‌دهد»، «او انجام می‌دهد». و توجه کنید، دوباره، "s"

sounds more like a "z": "does". Then we have the negative form: "don't", "I

بیشتر شبیه "z" به نظر می رسد: "does". سپس شکل منفی را داریم: "نکن"، "

don't know", "don't". And notice this... the vowels between these two actually

نمی دانم"، "نکن". و به این توجه کنید... حروف صدادار بین این دو در واقع به

kind of change: "do", "oo"; "don't", "own". So, the vowels actually sound

نوعی تغییر می کنند: "do"، "oo"; "نکن"، "مالک". بنابراین، حروف صدادار در واقع به

kind of different. And then we have this word: "doesn't". Again, we have the

نوعی متفاوت به نظر می رسند. و سپس این کلمه را داریم: «نمی‌کند». باز هم

"ent" and the stress is on the first part; you say that part louder and

«انت» داریم و استرس روی قسمت اول است . شما آن قسمت را بلندتر و

longer: "doesn't", "doesn't". Okay. So, these are all the present tense of this

طولانی تر می گویید: "نمی کند"، "نمی کند". باشه. پس اینها همه زمان حال این

verb. And, again, we're covering so many different ones. Because we're covering:

فعل هستند. و، دوباره، ما بسیاری از موارد مختلف را پوشش می دهیم. زیرا ما این موارد را پوشش می دهیم:

"I", "you", "he", "she", "it" and "they" and their conjugations for "do". Now

"من"، "تو"، "او"، "او"، "آن" و "آنها" و حروف صرف آنها برای "انجام". حالا

let's look at the past tense. So, again, when we're talking about the past, we're

بیایید به زمان گذشته نگاه کنیم. بنابراین، دوباره، وقتی در مورد گذشته صحبت می کنیم،

talking about yesterday, or last week, last month, last year. So, that is this

در مورد دیروز، یا هفته گذشته، ماه گذشته، سال گذشته صحبت می کنیم. بنابراین، این

area. The past tense of "do" is: "did", "did". So, we have, here, a short "i"

منطقه است. زمان گذشته «کردن» این است: «کرد»، «کرد». بنابراین، در اینجا یک صدای کوتاه "i" داریم

sound. Many students mispronounce this word specifically; many students say:

. بسیاری از دانش آموزان به طور خاص این کلمه را اشتباه تلفظ می کنند. بسیاری از دانش آموزان می گویند:

"deed", like, where they make a very long "e" sound, but that's not correct

"عمل"، مانند، جایی که صدای "e" بسیار طولانی می دهند، اما

for this sound. What we're looking for is the short "i" sound. So, look at my

این برای این صدا صحیح نیست. آنچه ما به دنبال آن هستیم صدای کوتاه "i" است. پس به دهان من نگاه

mouth. Notice my mouth is not tight; it's actually quite loose and relaxed.

کن توجه کنید دهان من سفت نیست. در واقع کاملاً شل و آرام است.

And it's just very small. So, let's start just with the "id" part. "id",

و فقط خیلی کوچک است. بنابراین، اجازه دهید فقط با بخش "id" شروع کنیم. "id"،

"i", "id", "did". It's the same "i" you will find in the word: "it". So, the "i"

"i"، "id"، "کرد". این همان "من" است که در کلمه "آن" خواهید یافت. بنابراین، "i"

here has the same sound as the "i" here: "did", "it". Okay?

در اینجا همان صدای "i" را در اینجا دارد: "کرد"، "آن". باشه؟

Now, when we're talking about something that is the opposite of "did", we can

حال، وقتی در مورد چیزی صحبت می کنیم که مخالف «کرد» است، می

talk about "did not". Or in conversation, we often use the word:

توانیم درباره «نکردم» صحبت کنیم. یا در مکالمه اغلب از کلمه:

"didn't", "didn't". And, again, we have this "nt" so that sounds like "ent", and

"نکردم"، "نکردم" استفاده می کنیم. و، دوباره، ما این "nt" را داریم که مانند "ent" به نظر می رسد، و

you'll notice this part is the part we say louder and longer; it's the stressed

متوجه خواهید شد که این قسمت همان بخشی است که بلندتر و طولانی تر می گوییم. این بخش تحت استرس است

part. "Didn't", "I didn't do it". You'll notice with a lot of these words, the

. "نکردم"، "من این کار را نکردم". متوجه خواهید شد که با بسیاری از این کلمات،

stress is really important for our pronunciation. We really need to pay

استرس برای تلفظ ما بسیار مهم است . ما واقعاً باید

attention to what part we say louder and longer, and what part we say a little

توجه کنیم که چه قسمتی را بلندتر و بلندتر می گوییم و چه قسمتی را کمی

quieter and shorter. If... especially if you want to sound more like a local

آرام تر و کوتاه تر می گوییم. اگر... به خصوص اگر می خواهید بیشتر شبیه یک

speaker of English or if you feel people don't understand you well — making sure

سخنران محلی انگلیسی به نظر برسید یا اگر احساس می کنید مردم شما را به خوبی درک نمی کنند - مطمئن

that you're using the stress correctly is very important to improving your

شوید که از استرس به درستی استفاده می کنید برای بهبود تلفظ بسیار مهم است

pronunciation. So we have "did" and "didn't". Now, what's the past

. پس «کردیم» و «نکردیم». حال،

participle of "do"? The past participle is: "done", "done", "un", "done". So,

ماضی «انجام» چیست؟ مضارع عبارت است از: «انجام»، «انجام شد»، «بدون»، «انجام شد». پس

this... the "o" in this is not: "don"; it's a smaller "o" sound — it's: "un",

این... «و» در این نیست: «دون»؛ این صدای "o" کوچکتر است - این صدای "un"،

"done". So, it rhymes with: "un" So, this "u" sound, it sounds like "un". The

"انجام شد". بنابراین، با "un" قافیه می شود، بنابراین ، این صدای "u"، مانند "un" به نظر می رسد.

"o" in here sounds like: "done"; they rhyme. Okay? So, maybe that can help you

"o" در اینجا به نظر می رسد: "انجام شد". آنها قافیه می کنند باشه؟ بنابراین، شاید این بتواند به شما

with the pronunciation. So, we've covered the top three English verbs and

در تلفظ کمک کند. بنابراین، ما سه فعل برتر انگلیسی و

how to pronounce them. We've covered a lot of actually... a lot of words. Now,

نحوه تلفظ آنها را پوشش داده ایم. ما در واقع ... بسیاری از کلمات را پوشش داده ایم. حال

let's look at the rest of the words in English and their pronunciations.

بیایید بقیه کلمات انگلیسی و تلفظ آنها را بررسی کنیم.

Okay, so we've already covered a lot of different words. So, now let's cover the

خوب، بنابراین ما قبلاً کلمات مختلف زیادی را پوشش داده ایم . بنابراین، اکنون اجازه دهید

fourth most common word which is: "say" — the verb "to say" something; "say".

چهارمین کلمه رایج را پوشش دهیم که عبارت است از: "گفتن" - فعل "گفتن" چیزی. "گفتن".

So, we often say: "I say", "you say", "we say", "they say". Notice how I

بنابراین، اغلب می گوییم: «من می گویم»، «شما می گویید»، «ما می گوییم»، «می گویند». دقت کنید که چگونه

pronounce this? So, it's one syllable: "say", and it kind of sounds like "a",

این را تلفظ می کنم؟ بنابراین، آن یک هجا است: "بگو"، و از نظر تلفظ به نوعی شبیه "الف"

in terms of the pronunciation. The verb... Or, sorry. The vowel sounds like

به نظر می رسد. فعل... یا، متاسفم. صدادار مانند

"a": "say"; "a". Okay? So, it's an "a" sound, like the letter "a"; it rhymes —

"الف" است: "بگو"; "آ". باشه؟ بنابراین، این یک صدای "a" است، مانند حرف "a"; قافیه می شود -

"say". Now, the pronunciation of this word really changes when we add an "s",

"بگو". حالا تلفظ این کلمه با اضافه کردن "s" واقعا تغییر می کند،

even the vowel sound changes in this. So, I said: "say". When we're talking

حتی صدای مصوت در این تغییر می کند. پس گفتم: «بگو». وقتی در

about "he" or "she", or "it", it becomes: "says", "says". And notice the

مورد «او» یا «او» یا «آن» صحبت می کنیم، این می شود: «می گوید»، «می گوید». و به

"s" here? So, this "s" actually sounds like a "z" sound; a "z" sound: "says",

"s" در اینجا توجه کنید؟ بنابراین، این "s" در واقع مانند صدای "ز" به نظر می رسد. صدای "ز": "می گوید"،

"says". It kind of reminds me of the pronunciation — I don't know if you know

"می گوید". به نوعی من را به یاد تلفظ می اندازد - نمی دانم

about the candy — we call it "Pez", where you have, like, an animal or

در مورد آب نبات می دانی یا نه - ما به آن "پز" می گوییم، جایی که شما، مانند یک حیوان یا

something, and you lift the head up, and a little piece of candy pops out. "Pez".

چیز دیگری دارید، و سر را بالا می گیرید، و یک تکه کوچک. از آب نبات بیرون می زند "پز".

The vowel sounds similar: "says". So, listen, again, to the difference between

صدادار شبیه به هم می آید: "می گوید". پس ، دوباره به تفاوت

these two words and the vowel, specifically: "say", "says"; "say". And

این دو کلمه با مصوت، به ویژه: «بگو»، «می گوید» گوش دهید. "گفتن". و

notice my lips are really tight here? "Say", "says". So, even the way my mouth

توجه کنید که لب های من اینجا واقعا سفت هستند؟ "بگو"، "می گوید". بنابراین، حتی نحوه حرکت دهان من

moves is different. So, this is in the present. Now, if we're talking about

نیز متفاوت است. بنابراین، این در زمان حال است. حال اگر از

yesterday, or last week, or the past tense, we would say: "said", "said". It

دیروز یا هفته گذشته یا زمان گذشته صحبت می کنیم، می گوییم: «گفت»، «گفت».

rhymes with the name "Ed". "Said". Can you say this word? "Said". And if we're

با نام "اد" هم قافیه است. "گفت". میشه این کلمه رو بگی؟ "گفت". و اگر

talking about the past participle... So, for example, in the present perfect, I

در مورد مضارع صحبت می کنیم... بنابراین، برای مثال، در زمان حال کامل،

can say: "I have said"— it's the exact same pronunciation and the same word as

می توانم بگویم: «گفتم» - دقیقاً همان تلفظ و همان

the past. So, the past participle and the past tense are the same, so that

کلمه گذشته است. بنابراین، فعل ماضی و زمان گذشته یکسان هستند، بنابراین

makes it a little bit easier for you. It's just: "said" and "said".

کار را برای شما کمی آسان می کند. فقط: «گفت» و «گفت».

Now, the fifth most common word in English... not word; verb, is: "get",

در حال حاضر، پنجمین کلمه رایج در انگلیسی... نه کلمه; فعل، این است: "به دست آوردن"،

"to get". So, again, this is our present tense column. If I'm talking about "I":

"به دست آوردن". بنابراین، دوباره، این ستون زمان حال ما است. اگر در مورد "من" صحبت می کنم:

"I get it", "you get", "we get", "they get", "get", "get". Now, when we add an

"می فهمم"، "تو می گیری"، "ما می گیریم"، "آنها می گیرند"، "دریافت می کنند"، "دریافت می کنند". حالا وقتی یک

"s" here for "he" and "she": "he gets it", "she gets it", "gets". Does this

"s" را برای "او" و "او" اضافه می کنیم: "او می گیرد"، "او می گیرد"، "می گیرد". آیا این

sound like a "z" or like an "s"? So, listen carefully: "gets", "gets". It's

صدا شبیه "ز" است یا "s"؟ بنابراین، با دقت گوش دهید: "می گیرد"، "می گیرد". در

actually an "s" sound. So, this sounds like an "s". We've talked about a lot of

واقع صدای "s" است. بنابراین، این مانند یک "s" به نظر می رسد. ما در مورد بسیاری از کلمات دیگر صحبت کرده ایم

other words where the "s" sounds like a "z"; in this case, the "s" actually

که در آنها "s" مانند "z" به نظر می رسد. در این مورد، "s" در واقع

sounds like an "s", so that makes it a little bit easier. "Gets". Now, the past

مانند "s" به نظر می رسد، بنابراین کار را کمی آسان تر می کند. "می گیرد". حال

tense of this word is: "got", "got". So, we change the "e" to an "o" to make the

ماضی این کلمه این است: «گرفت»، «گرفت». بنابراین، برای ساخت زمان گذشته، "e" را به "o" تغییر می دهیم

past tense. "Yesterday, I got it", "got". So, this rhymes with a lot of

. "دیروز فهمیدم"، "گرفتم". بنابراین، این قافیه با بسیاری از

different words. We can... it rhymes with: "caught"; "got". It rhymes with:

کلمات مختلف است. ما می توانیم ... با: "گرفتار" قافیه می شود; "بدست آورد". قافیه می شود با:

"bought", which is the past tense of "buy"; "ah". So, let's practice the verb

«خرید» که فعل ماضی «خرید» است. "آه". بنابراین، بیایید فعل را

here. "ah", "ot", "ot". And now let's add the "g": "got", "got". Okay. So,

در اینجا تمرین کنیم. "آه"، "اوت"، "اوت". و حالا بیایید "g" را اضافه کنیم: "got"، "got". باشه. بنابراین،

that's the past tense. Now, if we're talking about the past participle, or

این زمان گذشته است. حال، اگر در مورد

the verb we use when we use "have" in front of it or "had", we use the word:

فعل ماضی یا فعل زمانی صحبت می کنیم که در مقابل آن از "دار" یا "داشت" استفاده می کنیم، از کلمه:

"gotten", "gotten". "I have gotten great marks", "I have gotten it", "gotten".

"gotten"، "gotten" استفاده می کنیم. "من نمرات عالی گرفته ام "، "من آن را به دست آورده ام"، "به دست آورده ام".

So, what do you notice about where the stress is? What part do we say louder

بنابراین، در مورد محل استرس چه چیزی را متوجه می شوید ؟ چه قسمتی را بلندتر

and longer? "gotten". Well, if you said this part is louder and longer, you are

و طولانی تر می گوییم؟ "گرفته شده". خوب، اگر گفتید این قسمت بلندتر و طولانی تر است، درست می گویید

correct. There's two parts to the pronunciation of this word, and the

. تلفظ این کلمه دو قسمت دارد و

first part is louder; the second part is quieter. "Gotten", "she has gotten it".

قسمت اول بلندتر است. قسمت دوم ساکت تره "گرفته"، "او آن را دریافت کرده است".

Okay? So, we have done: "say", "get".

باشه؟ پس انجام دادیم: «بگو»، «بگیر».

Now, let's do the sixth most common word... verb, which is: "make", "make".

حالا بیایید ششمین کلمه رایج ... فعل را انجام دهیم که عبارت است از: "ساختن"، "ساختن".

"I make", "you make", "we make", "they make". It rhymes with "cake". So, we

«من می سازم»، «شما می سازید»، «ما می سازیم»، «آنها می سازند». با "کیک" هم قافیه است. بنابراین،

have the word: "cake"; "make". So, they sound very similar. Now, if I wanted to

ما کلمه: "کیک"; "ساختن". بنابراین، آنها بسیار شبیه به نظر می رسند. حالا اگر بخواهم

talk about "he" or "she", or "it", I use the word: "makes", "makes". Now, what do

در مورد «او» یا «او» یا «آن» صحبت کنم، از کلمه: «می سازد»، «می سازد» استفاده می کنم. حالا،

you notice about the "s", here? Is the "s" pronounced like a "z" or like an

در مورد "s" در اینجا چه چیزی را متوجه می شوید؟ آیا "س" مانند "ز" تلفظ می شود یا مانند

"s"? So, listen carefully: "makes", "makes". It's actually pronounced like

"س"؟ بنابراین، با دقت گوش دهید: "می سازد"، "می سازد". در واقع

an "s"; it's not a "z" sound. So, the "s" sounds like an "s": "makes". And

مانند "s" تلفظ می شود. این صدای "ز" نیست. بنابراین، "s" مانند "s" به نظر می رسد: "می سازد". و

notice it's only one syllable; it's not: "makes"; "makes". So, it's one part.

توجه کنید که فقط یک هجا است. این نیست: "می سازد"; "باعث می شود". بنابراین، این یک بخش است.

Now, if we're talking about the past tense — sorry — the past tense of this

حال، اگر در مورد زمان گذشته - متاسفم - از زمان گذشته این

word, we say: "made", "made"; "ade", "made". So, let's start just with the...

کلمه صحبت می کنیم، می گوییم: "ساخت"، "ساخت"; "اد"، "ساخت". بنابراین، اجازه دهید فقط با ...

this part. Pronounce this: "ade", "a", "ade". Now, if we had the "m": "made",

این بخش شروع کنیم. این را تلفظ کنید: "ade"، "a"، "ade". حال اگر «م» داشتیم: «ساخت»،

"made". One thing you can do when you're learning how to pronounce different

«ساخت». زمانی که یاد می گیرید چگونه کلمات مختلف را تلفظ کنید، می توانید انجام دهید این

words is you can actually look at what your mouth is doing with a mirror.

است که می توانید با آینه به آنچه که دهانتان انجام می دهد نگاه کنید.

You'll notice that for some of these vowel sounds, my mouth goes really big;

متوجه خواهید شد که برای برخی از این صداهای مصوت، دهان من واقعاً بزرگ می شود.

and for other vowel sounds, my mouth actually goes small. Or sometimes my

و برای سایر صداهای صدادار، دهان من در واقع کوچک می شود. یا گاهی اوقات

mouth goes really tight; sometimes it goes more loose. So, watch what my lips

دهانم واقعاً سفت می شود. گاهی شل تر می شود بنابراین، مراقب باشید که لب‌های من چه

are doing, and then when you pronounce these vowels, you can use a mirror and

می‌کنند، و سپس وقتی این حروف صدادار را تلفظ می‌کنید، می‌توانید از یک آینه استفاده کنید و

try to do a similar positioning of your lips. Okay. So, we talked about the past

سعی کنید موقعیتی مشابه لب‌هایتان را انجام دهید. باشه. بنابراین، ما در مورد زمان گذشته صحبت کردیم

tense: "made"; now, let's talk about the past participle: "I have made it",

: "ساخت"; حالا بیایید در مورد فعل ماضی صحبت کنیم : "من ساخته ام"،

"made". So, it's the same pronunciation as the past tense, and it's actually the

"ساختم". بنابراین، تلفظ آن مانند زمان گذشته است، و در واقع

same word, so this is nice and easy. That one will be easy for you to

همان کلمه است، بنابراین این خوب و آسان است. به خاطر سپردن آن یکی برای شما آسان خواهد

remember.

بود.

The seventh most common verb in English is the verb: "go", "to go". Now, I can

هفتمین فعل رایج در انگلیسی فعل: "go"، "go" است. اکنون می توانم

use: "I go". And notice the vowel sound, here; it's nice and easy. We have an

از: "من می روم" استفاده کنم. و به صدای مصوت در اینجا توجه کنید. خوب و آسان است ما یک

"o", and in this case, it actually... the vowel sounds like the letter: "go",

"o" داریم و در این مورد، در واقع ... صدادار مانند حرف: "go"،

"o". This one's easier to remember. Now, when we are talking about: "he" or

"o" به نظر می رسد. این یکی راحت تره حال وقتی از «او» یا

"she", we need to add "es", and it becomes: "goes", "goes". Now, what do

«او» صحبت می کنیم، باید «es» را اضافه کنیم و می شود: «می رود»، «می رود». حالا، در اینجا چه چیزی

you notice about the "s" sound, here? Is it a "z" sound, like a "z"; or is it a

در مورد صدای "s" متوجه می شوید؟ آیا این صدای "ز" است، مانند "ز"; یا

"s" sound, like an "s"? "Goes". It's actually a "z" sound. So, this sounds

صدای "s" است، مانند "s"؟ "می رود". در واقع صدای "ز" است. بنابراین، این

more like a "z". So, my main point with this is: Anytime you see an "s" at the

بیشتر شبیه یک "z" به نظر می رسد. بنابراین، نکته اصلی من در این مورد این است: هر زمان که یک "s" در

end of an English word, you should always think: "Is it going to be a 's'

انتهای یک کلمه انگلیسی می بینید، همیشه باید فکر کنید: "آیا صدای "s" خواهد بود

sound or a 'z' sound?" Because the "s" in English, the writing of the "s" —

یا "z"؟ از آنجا که "s" در انگلیسی، نوشتن "s" -

this letter — can be either a "z" sound or an "s" sound, so it's something to

این حرف - می تواند صدای "z" یا صدای "s" باشد، بنابراین باید به

pay attention to. Now, the past tense of "go" is "went", "went". "I went to the

آن توجه کرد. حال ماضی «برو» «رفت»، «رفت» است. «به

bookstore", "went". Let's just do this part. "ent", "ent". Notice my lips are

کتابفروشی رفتم»، «رفتم». بیایید فقط این قسمت را انجام دهیم. "ent"، "ent". توجه کنید لب های

not stretched? They're nice and loose: "ent". And I'm not doing any big mouth

من کشیده نشده اند؟ آنها خوب و شل هستند: "ent". و من هیچ حرکت بزرگ دهان با این انجام نمی دهم

movements with this; everything's relaxed and kind of small. Now, I can

. همه چیز آرام و کوچک است. اکنون می توانم

add the "w": "went", "I went to the bookstore." Now, the... so, we've talked

"w" را اضافه کنم: "رفتم"، "به کتابفروشی رفتم." حالا، the... بنابراین، ما در

about the past tense: "went". Now, let's talk about the past participle. The past

مورد زمان گذشته صحبت کردیم: "رفت". حالا بیایید در مورد فعل ماضی صحبت کنیم.

participle of "go" is "gone", so the vowel changes. "Gone". "Go"; "gone", "he

ماضی «برو» «رفته» است، بنابراین مصوت تغییر می کند. "رفته". "برو"؛ "رفته"، "

is gone", "on". It rhymes with... sounds more like "on", "on", "gone". Okay? "I

او رفته است"، "روشن". با ... هم قافیه می شود و بیشتر شبیه «روشن»، «روشن»، «رفته» است. باشه؟ «من

have gone to bed", "I went to bed", "I go to bed". So, these all have the same

به رختخواب رفته ام»، «به رختخواب رفتم»، « به رختخواب رفتم». پس اینها همه یک

meaning; the difference is we're using different tenses and the words are

معنی دارند; تفاوت این است که ما از زمان های مختلف استفاده می کنیم و کلمات

slightly different, but they are all forms of the word "go". So, we've

کمی متفاوت هستند، اما همه آنها اشکال کلمه "برو" هستند. بنابراین، ما

covered seven of the most common verbs in English and their pronunciations.

هفت مورد از رایج ترین افعال در زبان انگلیسی و تلفظ آنها را پوشش داده ایم.

Let's look at the last three. We are almost finished.

بیایید به سه مورد آخر نگاه کنیم. ما تقریباً تمام شده ایم.

So, the eighth most common word in... or most common verb — sorry — in English is

بنابراین، هشتمین کلمه رایج در ... یا رایج ترین فعل - متاسفم - در انگلیسی

"know", "I know". What do you notice about the "k", here? Do we pronounce it?

"می دانم"، "می دانم". در اینجا چه چیزی در مورد "k" مشاهده می کنید؟ آیا آن را تلفظ می کنیم؟

Do we say: "k-now"? No, the "k" is actually silent; we don't pronounce the

آیا می گوییم: «ک-اکنون»؟ نه، «ک» در واقع ساکت است. ما

"k". We need it there when we spell it, but not when we pronounce this word. So,

"ک" را تلفظ نمی کنیم. زمانی که آن را املا می کنیم به آن نیاز داریم، اما وقتی این کلمه را تلفظ می کنیم نه. بنابراین،

if I'm talking about: "I know", "you know", "we know", "they know" — the

اگر در مورد: "من می دانم"، "تو می دانی"، "ما می دانیم"، "آنها می دانند" صحبت می کنم -

pronunciation is just like the word: "no". Okay? So: "I know", "we know",

تلفظ درست مانند کلمه: "نه" است. باشه؟ پس: «من می دانم»، «می دانیم»،

"they know". So, it's easier, I think, to pronounce than some of the other

«می دانند». بنابراین، من فکر می کنم تلفظ آن آسان تر از برخی از کلمات دیگری است

words we've been looking at. Now, when we are talking about "he" or "she" — we

که ما به آنها نگاه کرده ایم. اکنون، وقتی در مورد "او" یا "او" صحبت می کنیم -

need to add this "s", here. So, we would say: "he knows", "she knows". What do

باید این "s" را در اینجا اضافه کنیم. پس می گوییم: «او می داند»، «او می داند». چه چیزی

you notice about the "s" sound? Does it sound like a "z" or like a "s"? Is it a

در مورد صدای "s" توجه می کنید؟ آیا صدای آن شبیه "ز" است یا "س"؟ آیا این صدای

"z" sound or an "s" sound at the end? "Knows", "knows". It's a little bit of a

"ز" است یا صدای "س" در پایان؟ "می داند"، "می داند". کمی

"z" sound. Okay? So, we've covered the present tense. If we're talking about

صدای "ز" است. باشه؟ بنابراین، ما زمان حال را پوشش داده ایم . اگر در مورد گذشته صحبت می کنیم

the past, again, like last week, last month, in 1996, the past, we would use

، باز هم مانند هفته گذشته، ماه گذشته، در سال 96، گذشته،

the word: "knew", "knew". So, again, the "k" is silent. You'll notice that the

از کلمه: "دانستم"، "دانستم" استفاده می کنیم. پس باز هم «ک» ساکت است. متوجه خواهید شد که

letter for the vowel in the middle is different; it's now an "e", and the

حرف برای مصوت در وسط متفاوت است. اکنون یک "e" است و

pronunciation is different. We have: "know", "knew", "ew". So, it has that

تلفظ آن متفاوت است. داریم: «دانستم»، «دانستم»، «او». بنابراین، آن

"ew" sound in it. So, let's just start by saying: "ew", and now let's add the

صدای "ew" را در خود دارد. بنابراین، اجازه دهید فقط با گفتن: "ew" شروع کنیم و اکنون

"n": "knew", "knew". You might also know this word: "new", like "old" and "new" —

"n" را اضافه کنیم: "می دانستم"، "می دانستم". شما همچنین ممکن است این کلمه را بدانید: "جدید"، مانند "قدیمی" و "جدید" -

same pronunciation. Now, when we're talking about the past participle, or

همان تلفظ. حال، وقتی در مورد

the third part of the verb, or the verb we use when we have "have" or "had" in

فعل ماضی یا قسمت سوم فعل صحبت می کنیم، یا از فعل استفاده می کنیم که در مقابل آن "دار" یا "داشت" است

front of it, we use this: "known", "known". So, let's just start with the

، از این استفاده می کنیم: "شناخته"، "معلوم" ". بنابراین، اجازه دهید ابتدا با

ending first: "own", so we have that "o" sound in it. "own". And then we can add

پایان شروع کنیم: "خود"، بنابراین صدای "o" را در آن داریم. "خود" و سپس می

the "n": "known". And, again, the "k" is silent. So, we have: "know", "knew", and

توانیم "n" را اضافه کنیم: "شناخته". و باز هم «ک» ساکت است. پس داریم: «دانستن»، «دانستن» و

"known".

«معلوم».

The ninth most common word is: "take", "take". Now, "take" rhymes with the word

نهمین کلمه رایج این است: "بگیر"، "بگیر". حالا با کلمه

"cake" or "make". So, it's the same verb sound. "a", it has that "a" sound in it,

ی کیک یا ساختن قافیه ی «بگیر» می شود. بنابراین، این همان صدای فعل است. «الف» آن صدای «الف» را دارد،

like the letter "a" or like "eh", "a". "Take". "I take", "you take", "we take".

مثل حرف «الف» یا مثل «ه»، «الف». "برداشتن". «من می‌گیرم»، «شما می‌گیرید»، «ما می‌گیریم».

Notice they all have the same pronunciation. Now, when we're talking

توجه داشته باشید که همه آنها تلفظ یکسانی دارند . حال، وقتی در

about: "he" or "she", we have to add the "s". Now, does this "s" sound like a "z"

مورد: "او" یا "او" صحبت می کنیم، باید "s" را اضافه کنیم. حالا این «س» شبیه صدای «ز»

sound or a "s" sound? Is it a "z" sound or an "s" sound? Listen carefully.

است یا «س»؟ آیا صدای "ز" است یا "س"؟ با دقت گوش کن

"Takes", "takes". It's actually a "s" sound or an "s" sound. So, we're not

"می گیرد"، "می گیرد". این در واقع صدای "s" یا صدای "s" است. بنابراین، ما در

going to add a "z" here; it sounds like an "s". "Takes", "he takes", "she

اینجا یک "z" اضافه نمی کنیم. به نظر می رسد "s". "می گیرد"، "او می گیرد"، "او

takes". And that can be really challenging for students to pronounce,

می گیرد". و این می تواند برای دانش آموزان واقعاً چالش برانگیز باشد،

because you have a "k" and an "s" sound together. So, when we pronounce the

زیرا شما یک صدای "k" و "s" را با هم دارید. بنابراین، وقتی

"ks", our tongue is doing a lot of work. So, if this takes you some time to

"ks" را تلفظ می کنیم، زبان ما کار زیادی انجام می دهد. بنابراین، اگر یادگیری این کار کمی طول می کشد

learn, that's okay, because it is a very difficult sound to make. Now, when we're

، اشکالی ندارد، زیرا ساختن آن صدای بسیار دشواری است. حالا وقتی

talking about the past tense of "take", we say the word: "took". "Yesterday, I

در مورد زمان گذشته «گرفتن» صحبت می کنیم، کلمه: «گرفت» را می گوییم. «دیروز

took the bus", "took", "ook". Now, the vowel, here, it sounds like the vowel

سوار اتوبوس شدم»، «گرفتم»، «اوک». حال، مصوت، در اینجا، مانند صدای مصوت

sound in "book", "ook". Okay? So, it's a shorter vowel. So, I want you to repeat

در "کتاب"، "اوک" به نظر می رسد. باشه؟ بنابراین، این یک مصوت کوتاه تر است. بنابراین، از شما می خواهم که

after me— let's just start with the vowel sound: "ook", "ook". Now, let's

بعد از من تکرار کنید - اجازه دهید فقط با صدای مصوت شروع کنیم : "اوک"، "اوک". حالا

add the "t": "took", "I took the bus", "took". So, we've talked about the past

بیایید "t" را اضافه کنیم: "گرفت"، "من سوار اتوبوس شدم"، "گرفت". بنابراین، ما در مورد زمان گذشته صحبت کردیم

tense. Now, let's talk about the past participle; the third form of the verb:

. حال بیایید در مورد فعل ماضی صحبت کنیم . شکل سوم فعل:

"taken", "taken". There's a famous movie with, I think, Liam Neeson called:

«گرفت»، «گرفت». یک فیلم معروف با لیام نیسون فکر می کنم به نام

"Taken". So, notice, again, the vowel here sounds like "a": "ta", and then the

"گرفته شده" وجود دارد. بنابراین، توجه کنید، دوباره، صدادار در اینجا مانند "a" به نظر می رسد: "ta"، و سپس

"en" sounds like "in" — "taken". What part am I saying louder and longer? Just

"en" مانند "in" - "گرفته شده" به نظر می رسد. چه قسمتی را بلندتر و طولانی تر می گویم؟ درست

like a lot of our verbs, the first part is pronounced louder and longer:

مانند بسیاری از افعال ما، قسمت اول بلندتر و طولانی تر تلفظ می شود:

"taken". All right.

"گرفته". خیلی خوب.

So, guess what, guys? We are on number ten. We have made it; we have learned so

خب، بچه ها حدس بزنید چی؟ ما در شماره ده هستیم. ما آن را ساخته ایم؛ ما امروزه کلمات مختلف و تلفظ آنها را یاد گرفته ایم

many different words and their pronunciations today. So, just... let's

. بنابراین، فقط...

do the last one, and then we can celebrate. The tenth most common word...

بیایید آخرین مورد را انجام دهیم، و سپس می توانیم جشن بگیریم. دهمین کلمه رایج...

verb — I don't know why I keep making the same mistake, but the tenth most

فعل — نمی دانم چرا مدام همین اشتباه را تکرار می کنم، اما دهمین

common verb is: "come", "come", "come to my house", "come". So, notice how the

فعل رایج این است: «بیا»، «بیا»، «بیا خانه من»، «بیا». بنابراین، توجه داشته باشید که

verb in "come" sounds: "ome", it actually sounds like: "um": "come". Now,

فعل در "come" چگونه به نظر می رسد: "ome"، در واقع به نظر می رسد: "um": "come". حالا

what do you no-... and the "c", you'll notice, is pronounced like a "k" or a

، what you no-... و متوجه خواهید شد که "c" مانند صدای "ک" یا

"k" sound. "Come", "I come", "we come". Now, when we're talking about "he" or

"ک" تلفظ می شود. "بیا"، "من می آیم"، "ما می آییم". حالا وقتی در مورد «او» یا

"she": "he comes home", "she comes home". Notice the "s" — does it sound

«او» صحبت می کنیم: «او به خانه می آید»، «او به خانه می آید ». به "s" توجه کنید - آیا صدای آن

like a "z" sound or an "s" sound? "Comes", "comes". It's actually a "z"

شبیه صدای "ز" است یا صدای "s"؟ "می آید"، "می آید". در واقع صدای "ز"

sound; a little bit of a "z" sound. It's really hard for students to notice the

است. کمی صدای "ز" برای دانش‌آموزان واقعاً سخت است که متوجه تفاوت

"s" or "z" difference because it's at the very end; and when we speak and

«s» یا «z» شوند، زیرا این تفاوت در پایان است. و هنگامی که ما صحبت می کنیم و

pronounce things, usually, the vowel is so loud that some of these other parts

چیزهایی را تلفظ می کنیم، معمولا صدادار آنقدر بلند است که برخی از این قسمت های دیگر

are said kind of quietly. So, if you're not hearing the difference between the

به نوعی آرام گفته می شود. بنابراین، اگر تفاوت بین

"z" sound or the "s" sound, that's okay. It's hard to hear the difference. But

صدای "z" یا صدای "s" را نمی شنوید، اشکالی ندارد. شنیدن تفاوت سخت است. اما

this sounds more like a "z" than a "s". Now, if we're talking about the past

این بیشتر شبیه "ز" است تا "s". حال اگر در مورد

tense, we change the vowel to an "a", and we can say: "came". So, notice I

زمان گذشته صحبت می کنیم، مصوت را به "الف" تغییر می دهیم و می توانیم بگوییم: "آمد". بنابراین، توجه کنید که

have the "a" sound in the vowel? "Came". And if we're talking about the past

من صدای "a" را در مصوت دارم؟ "آمد". و اگر در مورد فعل ماضی صحبت کنیم

participle: "I have" or "you have come". Again, this is the same pronunciation as

: "دارم" یا "تو آمده ای". باز هم این همان تلفظ

our present word. "Come", "come", "came", "come".

کلمه فعلی ماست. بیا، بیا ، آمد، بیا.

And there you have it. These are the most common verbs you will hear in

و شما آن را دارید. اینها رایج ترین افعالی هستند که در زبان انگلیسی خواهید شنید

English. They're all very important, and they're all irregular. So, if you're

. همه آنها بسیار مهم هستند و همه آنها نامنظم هستند. بنابراین،

going to focus on learning pronunciation, I would recommend

اگر می‌خواهید روی یادگیری تلفظ تمرکز کنید ، توصیه می‌کنم

starting with these ten verbs; they're very important. One thing you'll notice

با این ده فعل شروع کنید. آنها بسیار مهم هستند چیزی که متوجه خواهید شد

is the vowels change a lot or the pronunciation of the vowels, and so this

این است که حروف صدادار یا تلفظ حروف صدادار بسیار تغییر می کند، و بنابراین

is something you're going to really want to pay attention to. How do we pronounce

این چیزی است که واقعاً می خواهید به آن توجه کنید. چگونه

the vowels in these different words? So, thank you so much for watching. I really

حروف صدادار را در این کلمات مختلف تلفظ کنیم؟ بنابراین، از تماشای شما بسیار سپاسگزارم. من واقعا

appreciate it. You can come visit my website at www.teacheremma.com. There,

قدردان آن هستم. می توانید از وب سایت من در www.teacheremma.com دیدن کنید. در آنجا

you can find some free resources, as well as you can subscribe if you're

می‌توانید منابع رایگان پیدا کنید، همچنین اگر علاقه‌مند به دریافت منابع انگلیسی بیشتر هستید، می‌توانید مشترک شوید

interested in getting more English resources. If you want to practice what

. اگر می خواهید آنچه را

we've learned here more, you can come visit our website at www.engvid.com.

که در اینجا آموخته ایم بیشتر تمرین کنید، می توانید از وب سایت ما به آدرس www.engvid.com دیدن کنید.

And, there, you will actually find a quiz where you can practice everything

و، در آنجا، شما در واقع یک مسابقه را پیدا خواهید کرد که در آن می توانید هر چیزی را

you just learned. You can also subscribe to my YouTube channel. Don't forget to

که تازه یاد گرفته اید تمرین کنید. همچنین می توانید در کانال یوتیوب من مشترک شوید. فراموش نکنید

ring the bell — that will give you notifications when new videos come out.

که زنگ را به صدا در بیاورید - وقتی ویدیوهای جدید منتشر می شوند به شما اعلان می دهد.

So, thank you so much for watching; and, until next time, take care.

بنابراین، از تماشای شما بسیار سپاسگزارم. و تا دفعه بعد مراقب باشید