How to pronounce the 10 most common verbs in English

Hello, everybody. My name is Emma; and in today's video, we are going to learn

Cześć wszystkim. Mam na imię Emma; aw dzisiejszym filmie nauczymy się

how to pronounce the top ten most common verbs in English. The interesting thing

wymawiać dziesięć najczęściej używanych czasowników w języku angielskim. Interesującą rzeczą

about the top ten most common verbs are they are all irregular verbs. So, we're

w dziesięciu najpopularniejszych czasownikach jest to, że wszystkie są czasownikami nieregularnymi. Przyjrzymy się więc,

going to look at how to pronounce them in their different forms — including the

jak je wymawiać w ich różnych formach — w tym w czasie

present tense, the past tense, and the past participle tense — so you're going

teraźniejszym, czasie przeszłym i czasie imiesłowu przeszłego — więc

to hear a lot of different pronunciation. And again, this is a very

usłyszysz wiele różnych wymow. I znowu, jest to bardzo

important lesson, because you will hear these verbs a lot, as well as you will

ważna lekcja, ponieważ będziesz często słyszeć te czasowniki, a także

be using them a lot, because they are the top ten most common ones. And a lot

będziesz ich często używać, ponieważ są one w pierwszej dziesiątce najczęściej używanych. I wiele

of the times when students are learning pronunciation, they feel overwhelmed.

razy, kiedy uczniowie uczą się wymowy, czują się przytłoczeni.

They think: "Hmm. There's just so many words. What should I focus on?" Well, I

Myślą: „Hmm. Jest tak wiele słów. Na czym powinienem się skupić?” Cóż,

think that learning the top ten verbs of English and their different forms is a

myślę, że nauka dziesięciu najważniejszych czasowników w języku angielskim i ich różnych form to

great way to start with pronunciation because, again, all of these words are

świetny sposób na rozpoczęcie nauki wymowy, ponieważ znowu wszystkie te słowa są

very common. So, let's get started.

bardzo powszechne. Więc zacznijmy.

The most common verb in English is the verb: "to be" or the "be" verb. Now,

Najpopularniejszym czasownikiem w języku angielskim jest czasownik: „być” lub „być”.

there are different forms of the verb, depending on if we are talking about:

Istnieją różne formy czasownika, w zależności od tego, czy mówimy o:

"I", "you", "he", "she", "it", "we", or "they". Okay? So, let's look at the

„ja”, „ty”, „on”, „ona”, „to”, „my”, czy „oni”. Dobra? Przyjrzyjmy się więc

pronunciation of each of these different parts of the verb. We have: "I am",

wymowie każdej z tych różnych części czasownika. Mamy: „jestem”,

"am". This is pronounced just like the letter "m". "I am". Now, usually, when

„jestem”. Wymawia się to podobnie jak literę „m”. "Ja jestem". Zwykle, kiedy

we're in conversation, we don't say: "I am"; we actually shorten this into a

rozmawiamy, nie mówimy: „ Jestem”; faktycznie skracamy to do

contraction. We often say: "I'm", "I'm"; "I'm hungry", "I'm tired". So, I can

skurczu. Często mówimy: „jestem”, „jestem”; „Jestem głodny”, „Jestem zmęczony”. Mogę więc

say: "I am", but I'm more likely to say: "I'm" in conversation. Okay? So, why

powiedzieć: „jestem”, ale bardziej prawdopodobne jest, że powiem: „jestem” w rozmowie. Dobra? Więc dlaczego

don't you repeat after me this word? Because it's hard for many people to

nie powtórzysz za mną tego słowa? Ponieważ dla wielu osób jest to trudne do

pronounce, but it's so common. "I'm", "I'm". If it helps you to remember, it

wymówienia, ale jest tak powszechne. „jestem”, „jestem”. Jeśli pomaga ci to zapamiętać,

rhymes with "time". "Time", "I'm". Okay. Now we have the... the part... the

rymuje się z „czasem”. „Czas”, „Jestem”. Dobra. Teraz mamy... część...

conjugation of the "be" verb, which is "are". We use "are" with "you", or with

koniugację czasownika "be", czyli "are". Używamy „are” z „ty” lub z „

"we": "you are", "we are". Now, remember I said this one sounds like the letter

my”: „jesteś”, „my jesteśmy”. Pamiętasz, jak powiedziałem, że to brzmi jak litera

"m"? This sounds like the English letter "r". "Are". So, it's nice and simple.

"m"? To brzmi jak angielska litera „r”. "Czy". Więc to jest ładne i proste.

When we're talking about the opposite of "are" — when we're talking about the

Kiedy mówimy o przeciwieństwie „są” — kiedy mówimy o

negative version, which is: "are not", like: "you are not" — we can actually

wersji negatywnej, czyli: „nie jesteś”, np.: „nie jesteś” — właściwie możemy

say: "aren't". So, this is the contraction of "are not": "you aren't",

powiedzieć: „nie jesteś”. To jest skrót od „nie są”: „nie jesteś”,

"aren't". And this is how it's spelt. Notice there's an apostrophe, here. So,

„nie jesteś”. I tak się to pisze. Zauważ, że tutaj jest apostrof.

this is another way to say: "are not" — we can say: "aren't". Okay. So, we have

Jest to więc inny sposób powiedzenia: „nie są” — możemy powiedzieć: „nie są”. Dobra. Mamy więc

"am", "are", "is". Many students actually mispronounce this word: "is",

„jestem”, „jestem”, „jest”. Wielu uczniów błędnie wymawia to słowo: „jest”,

and it's a very common word in English. The reason they mispronounce it is

a jest to bardzo popularne słowo w języku angielskim. Powodem, dla którego źle to wymawiają, jest to, że

because the "s", here, actually sounds like a "z" sound. So, I'm going to put a

„s” tutaj faktycznie brzmi jak dźwięk „z”. Więc wstawię

little "z" here to help you remember this. Listen to my pronunciation: "is",

tutaj małe "z", aby pomóc ci to zapamiętać. Posłuchaj mojej wymowy: „jest”,

"is". Now, I'm really stressing it; I wouldn't do that in conversation. But

„jest”. Teraz naprawdę to podkreślam; Nie zrobiłbym tego w rozmowie. Ale

many students actually say: "is", where they pronounce it like an "s", but it's

wielu uczniów faktycznie mówi: „jest”, gdzie wymawia się je jak „s”, ale tak

actually pronounced like a "z" at the end. "is". And then we have, here, the

naprawdę wymawia się je jak „z” na końcu. "Jest". A potem mamy tutaj

negative version. So, we can say: "he is", "she is". The negative version is

wersję negatywną. Możemy więc powiedzieć: „on jest”, „ona jest”. Wersja negatywna to

"is not". Or, if I want to use a contraction, I can say: "isn't",

„nie jest”. Lub, jeśli chcę użyć skrótu, mogę powiedzieć: „nie jest”,

"isn't". And notice for this, it's two parts: "isn't", and one part is louder

„nie jest”. I zauważ, że to dwie części: „nie jest”, a jedna część jest głośniejsza

and longer. The first part is louder and longer. So, listen carefully. "Isn't",

i dłuższa. Pierwsza część jest głośniejsza i dłuższa. Słuchaj więc uważnie. „Nie ma”,

"he isn't here", "she isn't here". Okay. So, we've talked about "I'm", so we've

„nie ma go tutaj”, „nie ma jej tutaj”. Dobra. Więc rozmawialiśmy o „ja”, więc

talked about: "I am", "you are", "he is", "she is", "we are", "they are". So,

rozmawialiśmy o: „ja jestem”, „ty jesteś”, „on jest”, „ona jest”, „my jesteśmy”, „oni są”. To

these are the words we use when we're talking about "be" in the present tense,

są słowa, których używamy, gdy mówimy o „być” w czasie teraźniejszym,

or sometimes we use these as what are called "helping verbs". But the main

lub czasami używamy ich jako „czasowników pomagających”. Ale najważniejszą

thing to learn right now is just focus on the pronunciation. This is less about

rzeczą, której należy się teraz nauczyć, jest skupienie się na wymowie. Mniej dotyczy to

grammar; more about pronunciation.

gramatyki; więcej o wymowie.

Now, if we're talking about the past, like we're talking about yesterday or a

Teraz, jeśli mówimy o przeszłości, jak mówimy o wczoraj lub

year ago, sometime in the past, we can use the "be" verb in the past tense. So,

rok temu, kiedyś w przeszłości, możemy użyć czasownika "być" w czasie przeszłym.

we have: "was" and "were". Again, these are... they mean the same thing; we just

Mamy więc: „był” i „był”. Ponownie, to są... one oznaczają to samo; po prostu

use different ones depending on if we're talking about: "I", "you", "he", "she",

używamy różnych w zależności od tego, czy mówimy o: „ja”, „ty”, „on”, „ona”,

"they" or "we". We can say: "I was", "he was", "she was", "it was". So, notice

„oni” czy „my”. Możemy powiedzieć: „byłem”, „on był”, „ona była”, „było”. Zwróć więc uwagę na

the pronunciation: "was". Now, if we're talking about: "you" or "they", we can

wymowę: „was”. Teraz, jeśli mówimy o: „ty” lub „oni”, możemy

use "were"; "you were", "they were". Okay? So, it's a short-sounding word:

użyć „były”; „ty byłeś”, „oni byli”. Dobra? Jest to więc krótko brzmiące słowo:

"were". Now, if we wanted to talk about the negative form of this word, the

„były”. Teraz, gdybyśmy chcieli porozmawiać o negatywnej formie tego słowa,

pronunciation is: "wasn't", "wasn't". If we wanted to talk about the

wymowa jest następująca: „nie było”, „nie było”. Gdybyśmy chcieli porozmawiać o

pronunciation of this word, in the negative form, we would say: "weren't",

wymowie tego słowa w formie przeczącej, powiedzielibyśmy: „nie było”,

"weren't". "You weren't there", "they weren't there", "we weren't there". So,

„nie było”. „Nie było was”, „ nie było ich”, „nie było nas”. Więc to

those are some examples. Now, the third form of the verb is called the "past

kilka przykładów. Teraz trzecia forma czasownika nazywa się „

participle". So, a "past participle" you will find in different types of grammar.

imiesłowem biernym”. Tak więc „imiesłów czasu przeszłego” można znaleźć w różnych typach gramatyki.

I'll give you one example. We use it a lot in something called "the present

Dam ci jeden przykład. Używamy go często w czymś, co nazywa się „czas teraźniejszy

perfect". So, I might say something like: "I have been to China", "been".

doskonały”. Mogę więc powiedzieć coś w stylu: „byłem w Chinach”, „byłem”.

This is a word that many students mispronounce. It's pronounced like:

Jest to słowo, które wielu uczniów źle wymawia. Wymawia się to jak:

"bin". I hear many students say: "bean", where they try to make it a long "e",

„bin”. Słyszę, jak wielu uczniów mówi: „fasola”, gdzie starają się, aby było to długie „e”,

but it's more like: "been". Okay? So, it's a bit shorter. So, there's a lot of

ale bardziej przypomina: „było”. Dobra? Więc jest trochę krótsze. Jest więc wiele

words we've covered here, but they all mean "be"; they're just different

słów, które omówiliśmy tutaj, ale wszystkie one oznaczają „być”; są po prostu różnymi

conjugations or different tenses.

koniugacjami lub różnymi czasami.

The next word that's the second most common verb in English is: "have", "to

Kolejnym słowem, które jest drugim najczęstszym czasownikiem w języku angielskim, jest: „mieć”, „

have". So, we have "have" with a "v" sound, or "has" with a "z" sound at the

mieć”. Mamy więc „have” z dźwiękiem „v” lub „has” z dźwiękiem „z” na

end. Even though it has an "s", we pronounce it like a "z". So, we can say:

końcu. Mimo że ma „s”, wymawiamy je jak „z”. Możemy więc powiedzieć:

"I have", "you have", "he has", "she has", "they have". So, this is the verb

„ja mam”, „ty masz”, „on ma”, „ona ma”, „oni mają”. Więc to jest czasownik

in the present tense. Now, if we are talking about the past tense, we can use

w czasie teraźniejszym. Teraz, jeśli mówimy o czasie przeszłym, możemy użyć

the verb "had", "had". And we can use this for all of the different

czasownika „miał”, „miał”. I możemy użyć tego dla wszystkich różnych

conjugations — "had". So, notice the "a" sound in this: "had". My mouth goes

koniugacji — „miał”. Więc zwróćcie uwagę na dźwięk „a” w tym: „miał”. Moje usta robią się

really big when I pronounce this "a", here: "had". Now, if I wanted to talk

naprawdę duże, kiedy wymawiam to „a”, tutaj: „had”. Teraz, gdybym chciał mówić

about the negative form of this, I could say: "hadn't". This means "had not" —

o negatywnej formie tego, mógłbym powiedzieć: „nie”. To znaczy „nie miał” —

"hadn't". And, again, in terms of the past participle, if we're talking about

„nie miał”. I znowu, jeśli chodzi o imiesłów czasu przeszłego, jeśli mówimy

the present perfect, for example, I can say: "I have had". So, this is the past

na przykład o czasie teraźniejszym dokonanym, mogę powiedzieć: „Miałem”. Więc to jest

participle. If you don't know what a "past participle" is — you're not alone;

imiesłów czasu przeszłego. Jeśli nie wiesz, co to jest „imiesłów bierny” — nie jesteś sam;

it's a very confusing term. The main thing I want to teach here is just the

to bardzo mylące określenie. Najważniejszą rzeczą, której chcę tutaj nauczyć, jest

pronunciation of words you will hear. Again, the grammar is not so important;

wymowa słów, które usłyszysz. Ponownie gramatyka nie jest tak ważna;

it's more about the pronunciation. There's something I forgot. We have the

bardziej chodzi o wymowę. Jest coś, o czym zapomniałem. Mamy

word "hasn't", "hasn't". "He hasn't". So, notice how that's pronounced. Again,

słowo „nie ma”, „nie ma”. „On nie”. Więc zwróć uwagę, jak to się wymawia. Ponownie,

"n" apostrophe "t" is pronounced almost like: "ent", "ent". "He hasn't". And

„n” apostrof „t” wymawia się prawie jak: „ent”, „ent”. „On nie”. I

this part is usually said quieter and shorter; whereas the "has" part is

ta część jest zwykle mówiona ciszej i krócej; podczas gdy część „ma” jest

longer and louder. Now, if we wanted to practice the pronunciation of the

dłuższa i głośniejsza. Teraz, gdybyśmy chcieli poćwiczyć wymowę

negative form of "have", we could say... Any guesses? "Haven't". So, again, we

przeczącej formy "have", moglibyśmy powiedzieć... Jakieś domysły? „nie”. Więc znowu

have that "ent" sound at the end, and "have" is said louder and longer.

mamy dźwięk „ent” na końcu, a „have” mówi się głośniej i dłużej.

"Haven't". And this just means "have not". But, again, in conversation, we

„nie”. A to oznacza po prostu „ nie mieć”. Ale znowu, w rozmowie,

don't usually say: "have not"; we usually say: "haven't". Okay. So, we've

zwykle nie mówimy: „nie mam”; zwykle mówimy: „nie”. Dobra. Omówiliśmy więc

covered the first two most common words in English... or verbs in English. And

pierwsze dwa najczęstsze słowa w języku angielskim... lub czasowniki w języku angielskim. A

the nice thing about the rest of what we're going to be doing is there's less

dobrą rzeczą w reszcie tego, co będziemy robić, jest to, że jest mniej

forms of it. The first two have so many different forms, so that's why we've

form. Pierwsze dwa mają tak wiele różnych form, dlatego

spent a lot of time on this. But the rest of these have fewer conjugations,

poświęciliśmy temu dużo czasu. Ale pozostałe mają mniej koniugacji,

so it will make it easier for you to remember their pronunciations.

więc łatwiej będzie ci zapamiętać ich wymowę.

So, the next most common word in English is "do", "to do", "oo". So, notice how I

Tak więc kolejnym najczęstszym słowem w języku angielskim jest „do”, „to do”, „oo”. Więc zauważ, jak

pronounce "do". It's not "doe", even though there's an "o", here. "Do", it

wymawiam „do”. To nie jest „łania”, chociaż jest tu „o”. „Do”,

rhymes with "u". So, we have here, what's this letter? This is a "u", "do",

rymuje się z „u”. Więc, mamy tutaj, co to za list? To jest „u”, „do”,

"u". Okay? So, they rhyme. "I do". Then we have the "you" form: "you do". We

„u”. Dobra? Więc rymują się. "Ja robię". Następnie mamy formę „ty”: „robisz”.

have the "he" and "she" form: "he does", "she does". And notice, again, the "s"

Mamy formę „on” i „ona”: „on robi”, „ona robi”. I zauważ, znowu, „s”

sounds more like a "z": "does". Then we have the negative form: "don't", "I

brzmi bardziej jak „z”: „robi”. Następnie mamy formę przeczącą: „nie”, „

don't know", "don't". And notice this... the vowels between these two actually

nie wiem”, „nie”. I zauważcie to... samogłoski między tymi dwoma

kind of change: "do", "oo"; "don't", "own". So, the vowels actually sound

właściwie się zmieniają: "do", "oo"; „nie”, „posiadam”. Tak więc samogłoski brzmią

kind of different. And then we have this word: "doesn't". Again, we have the

trochę inaczej. A potem mamy to słowo: „nie”. Ponownie mamy

"ent" and the stress is on the first part; you say that part louder and

„ent” i akcent jest położony na pierwszą część; mówisz tę część głośniej i

longer: "doesn't", "doesn't". Okay. So, these are all the present tense of this

dłużej: „nie”, „nie”. Dobra. To są wszystkie czasy teraźniejsze tego

verb. And, again, we're covering so many different ones. Because we're covering:

czasownika. I znowu, omawiamy tak wiele różnych. Ponieważ obejmujemy:

"I", "you", "he", "she", "it" and "they" and their conjugations for "do". Now

„ja”, „ty”, „on”, „ona”, „to” i „oni” oraz ich koniugacje dla „robić”. Teraz

let's look at the past tense. So, again, when we're talking about the past, we're

spójrzmy na czas przeszły. Więc znowu, kiedy mówimy o przeszłości,

talking about yesterday, or last week, last month, last year. So, that is this

mówimy o wczoraj lub ostatnim tygodniu, zeszłym miesiącu, zeszłym roku. Więc to jest ten

area. The past tense of "do" is: "did", "did". So, we have, here, a short "i"

obszar. Czas przeszły „do” to: „zrobił”, „zrobił”. Mamy więc tutaj krótki dźwięk „i”

sound. Many students mispronounce this word specifically; many students say:

. Wielu uczniów błędnie wymawia to słowo; wielu uczniów mówi:

"deed", like, where they make a very long "e" sound, but that's not correct

„czyn”, na przykład, kiedy wydają bardzo długie „e”, ale to nie jest poprawne

for this sound. What we're looking for is the short "i" sound. So, look at my

dla tego dźwięku. To, czego szukamy, to krótki dźwięk „i”. Więc spójrz na moje

mouth. Notice my mouth is not tight; it's actually quite loose and relaxed.

usta. Zauważ, że moje usta nie są zaciśnięte; w rzeczywistości jest dość luźna i zrelaksowana.

And it's just very small. So, let's start just with the "id" part. "id",

I jest po prostu bardzo mały. Zacznijmy więc od części „id”. „identyfikator”,

"i", "id", "did". It's the same "i" you will find in the word: "it". So, the "i"

„ja”, „identyfikator”, „zrobiłem”. To samo „i”, które znajdziesz w słowie: „to”. Tak więc „i”

here has the same sound as the "i" here: "did", "it". Okay?

tutaj ma taki sam dźwięk jak „i” tutaj: „zrobił”, „to”. Dobra?

Now, when we're talking about something that is the opposite of "did", we can

Teraz, kiedy mówimy o czymś, co jest przeciwieństwem „zrobił”, możemy

talk about "did not". Or in conversation, we often use the word:

mówić o „nie zrobił”. Albo w rozmowie często używamy słowa:

"didn't", "didn't". And, again, we have this "nt" so that sounds like "ent", and

„nie”, „nie”. I znowu mamy to „nt”, więc brzmi to jak „ent”, i

you'll notice this part is the part we say louder and longer; it's the stressed

zauważysz, że ta część jest częścią, którą wypowiadamy głośniej i dłużej; to zestresowana

part. "Didn't", "I didn't do it". You'll notice with a lot of these words, the

część. „nie zrobiłem”, „nie zrobiłem”. Zauważysz, że w przypadku wielu z tych słów

stress is really important for our pronunciation. We really need to pay

akcent jest bardzo ważny dla naszej wymowy. Naprawdę musimy zwracać

attention to what part we say louder and longer, and what part we say a little

uwagę na to, jaką część wypowiedzi wypowiadamy głośniej i dłużej, a jaką nieco

quieter and shorter. If... especially if you want to sound more like a local

ciszej i krócej. Jeśli... zwłaszcza jeśli chcesz brzmieć bardziej jak lokalny

speaker of English or if you feel people don't understand you well — making sure

użytkownik języka angielskiego lub jeśli czujesz, że ludzie nie rozumieją Cię dobrze — upewnienie się,

that you're using the stress correctly is very important to improving your

że prawidłowo używasz akcentu, jest bardzo ważne dla poprawy

pronunciation. So we have "did" and "didn't". Now, what's the past

wymowy. Mamy więc „zrobiliśmy” i „nie zrobiliśmy”. Jaki jest

participle of "do"? The past participle is: "done", "done", "un", "done". So,

imiesłów czasu przeszłego od "do"? Imiesłów bierny to: „done”, „done”, „un”, „done”. Więc to

this... the "o" in this is not: "don"; it's a smaller "o" sound — it's: "un",

... "o" w tym nie jest: "don"; to mniejszy dźwięk „o” — to: „un”,

"done". So, it rhymes with: "un" So, this "u" sound, it sounds like "un". The

„done”. Więc rymuje się z: "un" Więc to "u" brzmi jak "un".

"o" in here sounds like: "done"; they rhyme. Okay? So, maybe that can help you

„o” brzmi tutaj jak: „gotowe”; rymują się. Dobra? Więc może to ci pomoże

with the pronunciation. So, we've covered the top three English verbs and

z wymową. Omówiliśmy więc trzy najpopularniejsze angielskie czasowniki i

how to pronounce them. We've covered a lot of actually... a lot of words. Now,

sposób ich wymawiania. Omówiliśmy wiele właściwie... wiele słów. Teraz

let's look at the rest of the words in English and their pronunciations.

spójrzmy na pozostałe słowa w języku angielskim i ich wymowę.

Okay, so we've already covered a lot of different words. So, now let's cover the

Okay, więc omówiliśmy już wiele różnych słów. Zajmijmy się teraz

fourth most common word which is: "say" — the verb "to say" something; "say".

czwartym najczęstszym słowem, którym jest: „powiedzieć” — czasownik „powiedzieć” coś; "mowić".

So, we often say: "I say", "you say", "we say", "they say". Notice how I

Często więc mówimy: „ja mówię”, „ty mówisz”, „ my mówimy”, „oni mówią”. Zauważ, jak to

pronounce this? So, it's one syllable: "say", and it kind of sounds like "a",

wymawiam? Więc to jest jedna sylaba: "powiedz" i brzmi trochę jak "a",

in terms of the pronunciation. The verb... Or, sorry. The vowel sounds like

jeśli chodzi o wymowę. Czasownik... Albo przepraszam. Samogłoska brzmi jak

"a": "say"; "a". Okay? So, it's an "a" sound, like the letter "a"; it rhymes —

„a”: „powiedz”; "A". Dobra? Więc jest to dźwięk „a” , jak litera „a”; rymuje się -

"say". Now, the pronunciation of this word really changes when we add an "s",

„powiedz”. Wymowa tego słowa naprawdę się zmienia, gdy dodamy „s”,

even the vowel sound changes in this. So, I said: "say". When we're talking

nawet dźwięk samogłoski w tym przypadku się zmienia. Więc powiedziałem: „powiedz”. Kiedy mówimy

about "he" or "she", or "it", it becomes: "says", "says". And notice the

o „on”, „ona” lub „to”, staje się: „mówi”, „mówi”. I zwróć uwagę na

"s" here? So, this "s" actually sounds like a "z" sound; a "z" sound: "says",

"s" tutaj? Więc to „s” faktycznie brzmi jak dźwięk „z”; dźwięk „z”: „mówi”,

"says". It kind of reminds me of the pronunciation — I don't know if you know

„mówi”. Przypomina mi to trochę wymowę — nie wiem, czy znasz

about the candy — we call it "Pez", where you have, like, an animal or

cukierki — nazywamy je „Pez”, gdzie masz zwierzę lub

something, and you lift the head up, and a little piece of candy pops out. "Pez".

coś w tym stylu i podnosisz głowę do góry i kawałek cukierków wyskakuje. "Pez".

The vowel sounds similar: "says". So, listen, again, to the difference between

Samogłoska brzmi podobnie: „mówi”. Posłuchaj więc jeszcze raz różnicy między

these two words and the vowel, specifically: "say", "says"; "say". And

tymi dwoma słowami a samogłoską, a konkretnie: „powiedz”, „mówi”; "mowić". I

notice my lips are really tight here? "Say", "says". So, even the way my mouth

zauważyłeś, że moje usta są tutaj naprawdę ciasne? „Powiedz”, „mówi”. Więc nawet sposób, w jaki

moves is different. So, this is in the present. Now, if we're talking about

poruszają się moje usta, jest inny. Więc to jest w teraźniejszości. Teraz, jeśli mówimy o

yesterday, or last week, or the past tense, we would say: "said", "said". It

wczoraj, zeszłym tygodniu lub czasie przeszłym, powiedzielibyśmy: „powiedział”, „powiedział”.

rhymes with the name "Ed". "Said". Can you say this word? "Said". And if we're

Rymuje się z imieniem „Ed”. "Powiedział". Czy możesz powiedzieć to słowo? "Powiedział". A jeśli

talking about the past participle... So, for example, in the present perfect, I

mówimy o imiesłowu czasu przeszłego... Na przykład w czasie teraźniejszym dokonanym

can say: "I have said"— it's the exact same pronunciation and the same word as

mogę powiedzieć: "powiedziałem" — to dokładnie ta sama wymowa i to samo słowo, co czas

the past. So, the past participle and the past tense are the same, so that

przeszły. Więc imiesłów czasu przeszłego i czas przeszły są takie same, więc

makes it a little bit easier for you. It's just: "said" and "said".

jest to dla ciebie trochę łatwiejsze. To tylko: „powiedział” i „powiedział”. A

Now, the fifth most common word in English... not word; verb, is: "get",

teraz piąte najpowszechniejsze słowo w języku angielskim… nie słowo; czasownik, to: „dostać”,

"to get". So, again, this is our present tense column. If I'm talking about "I":

„dostać”. Więc znowu, to jest nasza kolumna czasu teraźniejszego. Jeśli mówię o „ja”:

"I get it", "you get", "we get", "they get", "get", "get". Now, when we add an

„rozumiem”, „dostajesz”, „my dostajemy”, „oni dostają”, „dostają”, „dostają”. Teraz, kiedy dodamy

"s" here for "he" and "she": "he gets it", "she gets it", "gets". Does this

tutaj „s” dla „on” i „ona”: „on to rozumie ”, „ona to rozumie”, „dostaje”. Czy to

sound like a "z" or like an "s"? So, listen carefully: "gets", "gets". It's

brzmi jak „z” czy jak „s”? Więc słuchaj uważnie: „dostaje”, „dostaje”.

actually an "s" sound. So, this sounds like an "s". We've talked about a lot of

Właściwie to dźwięk „s”. Więc to brzmi jak "s". Rozmawialiśmy o wielu

other words where the "s" sounds like a "z"; in this case, the "s" actually

innych słowach, w których „s” brzmi jak „z”; w tym przypadku „s” faktycznie

sounds like an "s", so that makes it a little bit easier. "Gets". Now, the past

brzmi jak „s”, więc jest to trochę łatwiejsze. „Dostaje”. Czas przeszły

tense of this word is: "got", "got". So, we change the "e" to an "o" to make the

tego słowa to: "got", "got". Więc zmieniamy "e" na "o", aby zrobić czas

past tense. "Yesterday, I got it", "got". So, this rhymes with a lot of

przeszły. „Wczoraj, mam to”, „mam”. Więc to rymuje się z wieloma

different words. We can... it rhymes with: "caught"; "got". It rhymes with:

różnymi słowami. Możemy... rymuje się z: "przyłapany"; "dostał". Rymuje się z:

"bought", which is the past tense of "buy"; "ah". So, let's practice the verb

„kupiłem”, co jest czasem przeszłym od „kupić”; "ach". Więc przećwiczmy

here. "ah", "ot", "ot". And now let's add the "g": "got", "got". Okay. So,

tutaj czasownik. „ach”, „ot”, „ot”. A teraz dodajmy „g”: „got”, „got”. Dobra. Więc

that's the past tense. Now, if we're talking about the past participle, or

to jest czas przeszły. Teraz, jeśli mówimy o imiesłowu czasu przeszłego lub

the verb we use when we use "have" in front of it or "had", we use the word:

czasowniku, którego używamy, gdy używamy przed nim „have” lub „had”, używamy słowa:

"gotten", "gotten". "I have gotten great marks", "I have gotten it", "gotten".

„gotten”, „gotten”. „Dostałem świetne oceny”, „Dostałem”, „Dostałem”.

So, what do you notice about where the stress is? What part do we say louder

Więc, co zauważasz, gdzie jest stres? Którą część mówimy głośniej

and longer? "gotten". Well, if you said this part is louder and longer, you are

i dłużej? "dostał". Cóż, jeśli powiedziałeś, że ta część jest głośniejsza i dłuższa, masz

correct. There's two parts to the pronunciation of this word, and the

rację. Wymowa tego słowa składa się z dwóch części, z których

first part is louder; the second part is quieter. "Gotten", "she has gotten it".

pierwsza jest głośniejsza; druga część jest spokojniejsza. „Dostała”, „ona to dostała”.

Okay? So, we have done: "say", "get".

Dobra? Więc zrobiliśmy: „powiedz”, „dostań”.

Now, let's do the sixth most common word... verb, which is: "make", "make".

Teraz zajmijmy się szóstym najczęstszym słowem... czasownikiem, którym jest: "make", "make".

"I make", "you make", "we make", "they make". It rhymes with "cake". So, we

„Ja robię”, „Ty robisz”, „my robimy”, „oni robią”. Rymuje się z „ciasto”. Mamy więc

have the word: "cake"; "make". So, they sound very similar. Now, if I wanted to

słowo: „ciasto”; "robić". Brzmią więc bardzo podobnie. Teraz, gdybym chciał

talk about "he" or "she", or "it", I use the word: "makes", "makes". Now, what do

mówić o „on”, „ona” lub „to”, używam słowa: „sprawia”, „sprawia”. A teraz, co

you notice about the "s", here? Is the "s" pronounced like a "z" or like an

zauważyłeś w tym "s" tutaj? Czy „s” wymawia się jak „z”, czy jak

"s"? So, listen carefully: "makes", "makes". It's actually pronounced like

„s”? Więc słuchaj uważnie: „sprawia”, „sprawia”. W rzeczywistości wymawia się to jak

an "s"; it's not a "z" sound. So, the "s" sounds like an "s": "makes". And

„s”; to nie jest dźwięk "z". Tak więc „s” brzmi jak „s”: „sprawia”. I

notice it's only one syllable; it's not: "makes"; "makes". So, it's one part.

zauważcie, że to tylko jedna sylaba; to nie jest: „sprawia”; „sprawia”. Więc to jedna część.

Now, if we're talking about the past tense — sorry — the past tense of this

Teraz, jeśli mówimy o czasie przeszłym — przepraszam — czasie przeszłym tego

word, we say: "made", "made"; "ade", "made". So, let's start just with the...

słowa, mówimy: „zrobiony”, „zrobiony”; „ade”, „wykonane”. Więc zacznijmy od...

this part. Pronounce this: "ade", "a", "ade". Now, if we had the "m": "made",

tej części. Wymów to: „ade”, „a”, „ade”. Teraz, gdybyśmy mieli „m”: „made”,

"made". One thing you can do when you're learning how to pronounce different

„made”. Jedną z rzeczy, które możesz zrobić, gdy uczysz się wymawiać różne

words is you can actually look at what your mouth is doing with a mirror.

słowa, jest to, że możesz faktycznie spojrzeć na to, co robią twoje usta z lustrem.

You'll notice that for some of these vowel sounds, my mouth goes really big;

Zauważysz, że w przypadku niektórych z tych samogłosek moje usta robią się naprawdę duże;

and for other vowel sounds, my mouth actually goes small. Or sometimes my

a dla innych dźwięków samogłosek moje usta faktycznie się kurczą. Albo czasami moje

mouth goes really tight; sometimes it goes more loose. So, watch what my lips

usta są naprawdę zaciśnięte; czasami idzie bardziej luźno. Więc obserwuj, co robią moje usta

are doing, and then when you pronounce these vowels, you can use a mirror and

, a potem, kiedy wymawiasz te samogłoski, możesz użyć lustra i

try to do a similar positioning of your lips. Okay. So, we talked about the past

spróbować zrobić podobne ułożenie ust. Dobra. Tak więc rozmawialiśmy o

tense: "made"; now, let's talk about the past participle: "I have made it",

czasie przeszłym: „wykonane”; teraz porozmawiajmy o imiesłowu czasu przeszłego: „zrobiłem”,

"made". So, it's the same pronunciation as the past tense, and it's actually the

„zrobiłem”. Więc to ta sama wymowa, co czas przeszły, i właściwie to to

same word, so this is nice and easy. That one will be easy for you to

samo słowo, więc to jest przyjemne i łatwe. Ten będzie łatwy do

remember.

zapamiętania.

The seventh most common verb in English is the verb: "go", "to go". Now, I can

Siódmym najczęstszym czasownikiem w języku angielskim jest czasownik: „go”, „to go”. Teraz mogę

use: "I go". And notice the vowel sound, here; it's nice and easy. We have an

użyć: „Idę”. I zwróćcie uwagę na dźwięk samogłoski tutaj; to miłe i łatwe. Mamy

"o", and in this case, it actually... the vowel sounds like the letter: "go",

„o”, aw tym przypadku właściwie… samogłoska brzmi jak litera: „idź”,

"o". This one's easier to remember. Now, when we are talking about: "he" or

„o”. Ten jest łatwiejszy do zapamiętania. Teraz, gdy mówimy o: „on” lub „

"she", we need to add "es", and it becomes: "goes", "goes". Now, what do

ona”, musimy dodać „es” i otrzymujemy: „idzie”, „idzie”. A teraz, co

you notice about the "s" sound, here? Is it a "z" sound, like a "z"; or is it a

zauważyłeś w dźwięku „s” tutaj? Czy to dźwięk „z”, jak „z”; czy jest to

"s" sound, like an "s"? "Goes". It's actually a "z" sound. So, this sounds

dźwięk „s”, jak „s”? "Wchodzi". Właściwie jest to dźwięk „z”. To brzmi

more like a "z". So, my main point with this is: Anytime you see an "s" at the

bardziej jak „z”. Tak więc, moim głównym celem jest to: za każdym razem, gdy zobaczysz „s” na

end of an English word, you should always think: "Is it going to be a 's'

końcu angielskiego słowa, zawsze powinieneś pomyśleć: „Czy to będzie

sound or a 'z' sound?" Because the "s" in English, the writing of the "s" —

dźwięk„ s ” czy dźwięk „z”?” Ponieważ „s” w języku angielskim, pisanie „s” –

this letter — can be either a "z" sound or an "s" sound, so it's something to

tej litery – może być dźwiękiem „z” lub „s”, więc warto

pay attention to. Now, the past tense of "go" is "went", "went". "I went to the

na to zwrócić uwagę. Teraz czas przeszły "go" to "poszedł", "poszedł". „Poszedłem do

bookstore", "went". Let's just do this part. "ent", "ent". Notice my lips are

księgarni”, „poszedłem”. Po prostu zróbmy tę część. „ent”, „ent”. Zauważ, że moje usta

not stretched? They're nice and loose: "ent". And I'm not doing any big mouth

nie są rozciągnięte? Są ładne i luźne: „ent”. I nie robię

movements with this; everything's relaxed and kind of small. Now, I can

przy tym żadnych dużych ruchów ustami; wszystko jest zrelaksowane i trochę małe. Teraz mogę

add the "w": "went", "I went to the bookstore." Now, the... so, we've talked

dodać „w”: „poszedłem”, „poszedłem do księgarni”. Teraz... więc rozmawialiśmy

about the past tense: "went". Now, let's talk about the past participle. The past

o czasie przeszłym: "poszedł". Porozmawiajmy teraz o imiesłowach czasu przeszłego.

participle of "go" is "gone", so the vowel changes. "Gone". "Go"; "gone", "he

Imiesłów czasu przeszłego od „go” jest „nie ma”, więc samogłoska się zmienia. "Stracony". "Iść"; „odszedł”, „on

is gone", "on". It rhymes with... sounds more like "on", "on", "gone". Okay? "I

odszedł”, „na”. Rymuje się z... brzmi bardziej jak „on”, „on”, „gone”. Dobra? „

have gone to bed", "I went to bed", "I go to bed". So, these all have the same

Poszedłem do łóżka”, „Poszedłem do łóżka”, „ Idę do łóżka”. Tak więc wszystkie mają to samo

meaning; the difference is we're using different tenses and the words are

znaczenie; różnica polega na tym, że używamy różnych czasów, a słowa są

slightly different, but they are all forms of the word "go". So, we've

nieco inne, ale wszystkie są formami słowa „go”.

covered seven of the most common verbs in English and their pronunciations.

Omówiliśmy więc siedem najpopularniejszych czasowników w języku angielskim i ich wymowę.

Let's look at the last three. We are almost finished.

Spójrzmy na ostatnie trzy. Prawie skończyliśmy.

So, the eighth most common word in... or most common verb — sorry — in English is

Tak więc ósmym najczęściej występującym słowem w... lub najczęstszym czasownikiem — przepraszam — w języku angielskim jest

"know", "I know". What do you notice about the "k", here? Do we pronounce it?

„wiem”, „wiem”. Co zauważyłeś w tym „k”? Czy to wymawiamy?

Do we say: "k-now"? No, the "k" is actually silent; we don't pronounce the

Czy mówimy: „k-teraz”? Nie, „k” jest właściwie nieme; nie wymawiamy

"k". We need it there when we spell it, but not when we pronounce this word. So,

"k". Potrzebujemy go tam, kiedy to piszemy, ale nie, kiedy wymawiamy to słowo. Więc

if I'm talking about: "I know", "you know", "we know", "they know" — the

jeśli mówię o: „ja wiem”, „ty wiesz”, „my wiemy”, „oni wiedzą” —

pronunciation is just like the word: "no". Okay? So: "I know", "we know",

wymowa jest taka sama jak słowa: „nie”. Dobra? A więc: „ja wiem”, „my wiemy”,

"they know". So, it's easier, I think, to pronounce than some of the other

„oni wiedzą”. Myślę więc, że jest to łatwiejsze do wymówienia niż niektóre inne

words we've been looking at. Now, when we are talking about "he" or "she" — we

słowa, którym się przyglądaliśmy. Teraz, kiedy mówimy o „on” lub „ona” —

need to add this "s", here. So, we would say: "he knows", "she knows". What do

musimy dodać to „s” tutaj. Powiedzielibyśmy więc : „on wie”, „ona wie”. Na co

you notice about the "s" sound? Does it sound like a "z" or like a "s"? Is it a

zwracasz uwagę w dźwięku „s”? Czy to brzmi jak „z” czy jak „s”? Czy

"z" sound or an "s" sound at the end? "Knows", "knows". It's a little bit of a

na końcu jest dźwięk „z” czy „s”? „wie”, „wie”. To trochę jak

"z" sound. Okay? So, we've covered the present tense. If we're talking about

dźwięk "z". Dobra? Omówiliśmy więc czas teraźniejszy. Jeśli mówimy o

the past, again, like last week, last month, in 1996, the past, we would use

przeszłości, znowu, jak w zeszłym tygodniu, w zeszłym miesiącu, w 1996 roku, o przeszłości, użylibyśmy

the word: "knew", "knew". So, again, the "k" is silent. You'll notice that the

słowa: „wiedzieć”, „wiedzieć”. Więc znowu „k” milczy. Zauważysz, że

letter for the vowel in the middle is different; it's now an "e", and the

litera oznaczająca samogłoskę w środku jest inna; teraz jest to „e”, a

pronunciation is different. We have: "know", "knew", "ew". So, it has that

wymowa jest inna. Mamy: „wiedzieć”, „wiedzieć”, „ew”. Więc ma

"ew" sound in it. So, let's just start by saying: "ew", and now let's add the

w sobie ten „ew” dźwięk. Zacznijmy więc od powiedzenia: „ew”, a teraz dodajmy

"n": "knew", "knew". You might also know this word: "new", like "old" and "new" —

„n”: „wiedział”, „wiedział”. Być może znasz również to słowo: „nowy”, jak „stary” i „nowy” — ta

same pronunciation. Now, when we're talking about the past participle, or

sama wymowa. Teraz, kiedy mówimy o imiesłowu czasu przeszłego lub

the third part of the verb, or the verb we use when we have "have" or "had" in

trzeciej części czasownika, lub czasownika, którego używamy, gdy mamy przed nim „have” lub „had”

front of it, we use this: "known", "known". So, let's just start with the

, używamy tego: „znany”, „znany” ". Zacznijmy więc od

ending first: "own", so we have that "o" sound in it. "own". And then we can add

zakończenia: „własne”, więc mamy w nim dźwięk „o”. "własny". A potem możemy dodać

the "n": "known". And, again, the "k" is silent. So, we have: "know", "knew", and

„n”: „znany”. I znowu „k” milczy. Mamy więc: „wiedzieć”, „wiedzieć” i

"known".

„znać”.

The ninth most common word is: "take", "take". Now, "take" rhymes with the word

Dziewiątym najczęstszym słowem jest: „wziąć”, „wziąć”. Teraz „weź” rymuje się ze słowem

"cake" or "make". So, it's the same verb sound. "a", it has that "a" sound in it,

„ciasto” lub „make”. Więc to ten sam dźwięk czasownika. „a”, ma w sobie dźwięk „a”,

like the letter "a" or like "eh", "a". "Take". "I take", "you take", "we take".

jak litera „a” lub „eh”, „a”. "Brać". „Ja biorę”, „ty bierzesz”, „my bierzemy”.

Notice they all have the same pronunciation. Now, when we're talking

Zauważ, że wszystkie mają tę samą wymowę. Teraz, kiedy mówimy

about: "he" or "she", we have to add the "s". Now, does this "s" sound like a "z"

o: „on” lub „ona”, musimy dodać „s”. Czy to „s” brzmi jak dźwięk „z”

sound or a "s" sound? Is it a "z" sound or an "s" sound? Listen carefully.

czy dźwięk „s”? Czy to dźwięk „z” czy dźwięk „s”? Słuchaj uważnie.

"Takes", "takes". It's actually a "s" sound or an "s" sound. So, we're not

„bierze”, „bierze”. W rzeczywistości jest to dźwięk „s” lub dźwięk „s”. Nie będziemy więc

going to add a "z" here; it sounds like an "s". "Takes", "he takes", "she

dodawać tutaj litery „z”; brzmi jak „s”. „Bierze”, „on bierze”, „ona

takes". And that can be really challenging for students to pronounce,

bierze”. A to może być naprawdę trudne do wymówienia dla uczniów,

because you have a "k" and an "s" sound together. So, when we pronounce the

ponieważ masz razem dźwięk „k” i „s” . Tak więc, kiedy wymawiamy

"ks", our tongue is doing a lot of work. So, if this takes you some time to

„ks”, nasz język wykonuje dużo pracy. Tak więc, jeśli nauka zajmie ci trochę czasu

learn, that's okay, because it is a very difficult sound to make. Now, when we're

, to w porządku, ponieważ jest to bardzo trudny dźwięk do wydobycia. Teraz, kiedy

talking about the past tense of "take", we say the word: "took". "Yesterday, I

mówimy o czasie przeszłym „wziąć”, mówimy: „wziąć”. „Wczoraj

took the bus", "took", "ook". Now, the vowel, here, it sounds like the vowel

pojechałem autobusem”, „pojechałem”, „ook”. Teraz samogłoska, tutaj, brzmi jak

sound in "book", "ook". Okay? So, it's a shorter vowel. So, I want you to repeat

samogłoska w "książka", "ook". Dobra? Jest to więc krótsza samogłoska. Więc chcę, żebyście powtarzali

after me— let's just start with the vowel sound: "ook", "ook". Now, let's

za mną — zacznijmy od dźwięku samogłoski: „ook”, „ook”. Teraz

add the "t": "took", "I took the bus", "took". So, we've talked about the past

dodajmy „t”: „wziąłem”, „pojechałem autobusem”, „wziąłem”. Mówiliśmy więc o

tense. Now, let's talk about the past participle; the third form of the verb:

czasie przeszłym. Porozmawiajmy teraz o imiesłowach czasu przeszłego; trzecia forma czasownika:

"taken", "taken". There's a famous movie with, I think, Liam Neeson called:

„wzięty”, „wzięty”. Jest taki słynny film z chyba Liamem Neesonem zatytułowany:

"Taken". So, notice, again, the vowel here sounds like "a": "ta", and then the

"Taken". Więc zauważ, znowu, samogłoska tutaj brzmi jak „a”: „ta”, a następnie

"en" sounds like "in" — "taken". What part am I saying louder and longer? Just

„en” brzmi jak „in” — „wzięty”. Którą część mówię głośniej i dłużej?

like a lot of our verbs, the first part is pronounced louder and longer:

Podobnie jak wiele naszych czasowników, pierwszy człon jest wymawiany głośniej i dłużej:

"taken". All right.

„zajęty”. W porządku.

So, guess what, guys? We are on number ten. We have made it; we have learned so

Więc zgadnijcie co, chłopaki? Jesteśmy pod numerem dziesiątym. Udało nam się; nauczyliśmy się dzisiaj tak

many different words and their pronunciations today. So, just... let's

wielu różnych słów i ich wymowy. Więc po prostu...

do the last one, and then we can celebrate. The tenth most common word...

zróbmy to ostatnie, a potem możemy świętować. Dziesiąte najczęstsze słowo...

verb — I don't know why I keep making the same mistake, but the tenth most

czasownik — nie wiem, dlaczego wciąż popełniam ten sam błąd, ale dziesiątym najczęściej

common verb is: "come", "come", "come to my house", "come". So, notice how the

występującym czasownikiem jest: „przyjdź”, „przyjdź”, „przyjdź do mojego domu”, „przyjdź”. Więc zwróć uwagę, jak brzmi

verb in "come" sounds: "ome", it actually sounds like: "um": "come". Now,

czasownik w „come”: „ome”, tak naprawdę brzmi jak: „um”: „come”. Teraz,

what do you no-... and the "c", you'll notice, is pronounced like a "k" or a

czego nie... a "c", jak zauważysz, wymawia się jak dźwięk "k" lub

"k" sound. "Come", "I come", "we come". Now, when we're talking about "he" or

"k". „Chodź”, „Ja idę”, „Przychodzimy”. Teraz, kiedy mówimy o „on” lub „

"she": "he comes home", "she comes home". Notice the "s" — does it sound

ona”: „on wraca do domu”, „ona wraca do domu”. Zwróć uwagę na „s” — czy brzmi

like a "z" sound or an "s" sound? "Comes", "comes". It's actually a "z"

jak dźwięk „z” czy dźwięk „s”? „Przychodzi”, „przychodzi”. W rzeczywistości jest to dźwięk „z”

sound; a little bit of a "z" sound. It's really hard for students to notice the

; trochę jak dźwięk „z”. Uczniom naprawdę trudno jest zauważyć

"s" or "z" difference because it's at the very end; and when we speak and

różnicę „s” lub „z”, ponieważ znajduje się ona na samym końcu; a kiedy mówimy i

pronounce things, usually, the vowel is so loud that some of these other parts

wymawiamy rzeczy, zwykle samogłoska jest tak głośna, że ​​niektóre z tych innych części

are said kind of quietly. So, if you're not hearing the difference between the

są wypowiadane dość cicho. Więc jeśli nie słyszysz różnicy między

"z" sound or the "s" sound, that's okay. It's hard to hear the difference. But

dźwiękiem „z” a dźwiękiem „s”, to w porządku. Trudno usłyszeć różnicę. Ale

this sounds more like a "z" than a "s". Now, if we're talking about the past

to brzmi bardziej jak „z” niż „s”. Teraz, jeśli mówimy o

tense, we change the vowel to an "a", and we can say: "came". So, notice I

czasie przeszłym, zamieniamy samogłoskę na „a” i możemy powiedzieć: „przyszedł”. Więc, zauważcie, że

have the "a" sound in the vowel? "Came". And if we're talking about the past

mam dźwięk "a" w samogłosce? "Wszedł". A jeśli mówimy o

participle: "I have" or "you have come". Again, this is the same pronunciation as

imiesłowu czasu przeszłego: „Mam” lub „przyszedłeś”. Ponownie, jest to ta sama wymowa, co

our present word. "Come", "come", "came", "come".

nasze obecne słowo. „Chodź”, „chodź”, „przyjdź”, „chodź”.

And there you have it. These are the most common verbs you will hear in

I oto masz to. Oto najczęstsze czasowniki, które usłyszysz w

English. They're all very important, and they're all irregular. So, if you're

języku angielskim. Wszystkie są bardzo ważne i wszystkie są nieregularne. Tak więc, jeśli

going to focus on learning pronunciation, I would recommend

zamierzasz skupić się na nauce wymowy, polecam

starting with these ten verbs; they're very important. One thing you'll notice

zacząć od tych dziesięciu czasowników; są bardzo ważne. Jedną rzeczą, którą zauważysz,

is the vowels change a lot or the pronunciation of the vowels, and so this

jest to, że samogłoski bardzo się zmieniają lub wymowa samogłosek, więc

is something you're going to really want to pay attention to. How do we pronounce

jest to coś, na co naprawdę będziesz chciał zwrócić uwagę. Jak wymawiamy

the vowels in these different words? So, thank you so much for watching. I really

samogłoski w tych różnych słowach? Dziękuję bardzo za obejrzenie. Bardzo to

appreciate it. You can come visit my website at www.teacheremma.com. There,

doceniam. Możesz odwiedzić moją stronę internetową www.teacheremma.com.

you can find some free resources, as well as you can subscribe if you're

Możesz tam znaleźć darmowe zasoby, a także subskrybować, jeśli

interested in getting more English resources. If you want to practice what

chcesz uzyskać więcej zasobów w języku angielskim . Jeśli chcesz

we've learned here more, you can come visit our website at www.engvid.com.

bardziej przećwiczyć to, czego się tutaj nauczyliśmy, odwiedź naszą stronę internetową www.engvid.com.

And, there, you will actually find a quiz where you can practice everything

Znajdziesz tam quiz, w którym możesz przećwiczyć wszystko, czego się

you just learned. You can also subscribe to my YouTube channel. Don't forget to

właśnie nauczyłeś. Możesz również zasubskrybować mój kanał na YouTube. Nie zapomnij

ring the bell — that will give you notifications when new videos come out.

zadzwonić dzwonkiem — otrzymasz powiadomienia, gdy pojawią się nowe filmy.

So, thank you so much for watching; and, until next time, take care.

Dziękuję bardzo za oglądanie; i do następnego razu uważaj.