How to Pronounce ‘-ED’ in Past Tense (Beginner Tips)

Hello.

سلام.

My name is Emma, and today we are going to talk about "ed" pronunciations.

اسم من اِما است و امروز قصد داریم در مورد تلفظ های «اد» صحبت کنیم.

So, "ed" is used in English to show the past tense.

بنابراین، "ed" در انگلیسی برای نشان دادن زمان گذشته استفاده می شود.

We add it to a verb to make it a past tense verb.

آن را به یک فعل اضافه می کنیم تا به فعل گذشته تبدیل شود.

So, for example, "Yesterday", so this is the past, "I talked to my friend."

بنابراین، برای مثال، "دیروز"، پس این گذشته است، "من با دوستم صحبت کردم."

"Talked" with "ed" is a verb, and it's been put into the past tense; that's why there's

"Talked" با "ed" یک فعل است و در زمان گذشته قرار داده شده است. به همین دلیل

an "ed".

یک "ed" وجود دارد.

Now, what's the problem?

حالا مشکل چیه؟

Well, the problem is I meet many people who are

خب، مشکل این است که من با افراد زیادی که در حال

learning English or who have learned English.

یادگیری زبان انگلیسی هستند یا انگلیسی یاد گرفته اند ملاقات می کنم.

Some people even have been studying English

حتی برخی از افراد

for years, but they often make mistakes with

سال‌هاست که انگلیسی می‌خوانند، اما اغلب در

the pronunciation of "ed".

تلفظ «ed» اشتباه می‌کنند.

This is one of the most common things I see.

این یکی از رایج ترین چیزهایی است که می بینم.

So, for example, I'll hear people say "talk-ed";

بنابراین، به عنوان مثال، من می شنوم که مردم می گویند "Talk-ed";

"Oh, yesterday I talk-ed to my friend."

"اوه، دیروز با دوستم صحبت کردم."

Now, if you listen to how I say it, "Yesterday

حالا اگر به این که من می گویم، «دیروز

I talked to my friend", there's a difference

با دوستم صحبت کردم» گوش کنید، در تلفظ آن تفاوت وجود دارد

in the pronunciation.

.

So, today I'm going to teach you how to pronounce

بنابراین، امروز قصد دارم نحوه تلفظ

"ed", and I'm also going to teach you a very

"ed" را به شما آموزش دهم و همچنین

special way to help prevent these mistakes.

روش بسیار ویژه ای را برای جلوگیری از این اشتباهات به شما آموزش می دهم.

I call it the blend method.

من آن را روش ترکیبی می نامم. به

I find this really helps students learn how to pronounce "ed" correctly.

نظر من این واقعا به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا یاد بگیرند که چگونه "ed" را به درستی تلفظ کنند.

So, if you know that, you know, there's different

بنابراین، اگر می‌دانید که، می‌دانید،

ways to pronounce "ed", you've studied this

روش‌های مختلفی برای تلفظ «ed» وجود دارد، قبلاً این را مطالعه کرده‌اید،

before, there's something that I can teach you still about "ed".

چیزی وجود دارد که می‌توانم هنوز درباره «ed» به شما یاد بدهم.

And if this is new for you, if you don't know

و اگر این برای شما جدید است، اگر

about "ed" pronunciations, I have a lot to

در مورد تلفظ "ed" نمی دانید، امروز چیزهای زیادی برای

teach you today.

آموزش به شما دارم.

So, to get started, I have this question.

بنابراین، برای شروع، من این سوال را دارم.

How many ways do we pronounce "ed" in English?

به چند روش در انگلیسی "ed" را تلفظ می کنیم؟

Okay, so there are three - that's right, one, two, three.

خوب، پس سه مورد وجود دارد - درست است، یک، دو، سه.

Three ways to pronounce "ed" in English.

سه روش برای تلفظ "ed" در انگلیسی.

What are the three ways?

سه راه چیست؟

We have - so, this represents pronunciation.

ما داریم - بنابراین، این بیانگر تلفظ است.

This means "id", so some past tense words,

این به معنای "id" است، بنابراین برخی از کلمات گذشته

like "wanted", "visited", they have this "id"

مانند "خواسته"، "بازدید شده" این صدای "id" را دارند

sound.

.

"Some ed" just is a "t" sound, so a "t" sound, "t".

"Some ed" فقط یک صدای "t" است ، بنابراین صدای "t"، "t" است.

So, for example, "watched", and then we also have this "d".

بنابراین، به عنوان مثال، "watched"، و سپس ما نیز این "d" را داریم.

Some "ed"s sound like a "d" sound, so for example, "planned", "planned".

برخی از "اد"ها شبیه صدای "د" هستند، به عنوان مثال، "برنامه ریزی شده"، "برنامه ریزی شده".

So, I'll go over each of these areas in a moment, and we'll look at a lot of common

بنابراین، من در یک لحظه به هر یک از این بخش ها می پردازم و به

examples for "id", "t", and "d", but first I

نمونه های رایج بسیاری برای "id"، "t" و "d" نگاه خواهیم کرد، اما ابتدا از

want you to warm up your ears and get ready

شما می خواهم که گوش های خود را گرم کنید و

to listen.

برای گوش دادن آماده شوید.

I have here - one, two, three, four, five, six

من اینجا دارم - یک، دو، سه، چهار، پنج، شش

- six verbs, they're all in the past tense,

- شش فعل، همه آنها در زمان گذشته هستند،

they all end in "ed".

همه آنها به "ed" ختم می شوند.

I will say the verb, and I want you to choose, is it an "id", "t", or "d"?

من فعل را می گویم، و می خواهم انتخاب کنید، آیا "id"، "t" یا "d" است؟

How am I pronouncing the "ed"?

چگونه "ed" را تلفظ می کنم؟

The first step to learning "ed" pronunciations is

اولین قدم برای یادگیری تلفظ "ed" این است که

to get used to listening for "ed" pronunciations.

به شنیدن تلفظ "ed" عادت کنید.

So, let's start with the first one, "wanted", "wanted".

بنابراین، بیایید با اولین مورد، "خواسته"، "خواسته" شروع کنیم.

Which category is it?

کدام دسته است؟

It's this one, "wanted".

این یکی، "خواسته" است.

Okay, what about the next one, "talked", "talked".

بسیار خوب، در مورد بعدی، "حرف زد"، "حرف زد".

I "talked" to my sister.

من با خواهرم "صحبت کردم".

Is it "eh-eh" or "duh"?

آیا «هه» است یا «دوه»؟

It's the "t" sound, "talked", and I'll explain why in a moment.

این صدای "t" است، "حرف زد"، و من در یک لحظه دلیل آن را توضیح خواهم داد.

"Called", "called".

"به نام"، "تلفن شده".

Okay, so this is a little bit harder, I think,

خوب، پس این کمی سخت تر است، من فکر می کنم،

because you might think it's this, you might

چون ممکن است فکر کنید این است، ممکن است

think it's this.

فکر کنید که این است.

When I say "called", it's actually the "d" sound.

وقتی می‌گویم «صدا شد»، در واقع صدای «د» است.

So, and notice I'm not saying "talked", "called",

بنابراین، و توجه داشته باشید که من نمی گویم "حرف زد"، "تلفن شد"،

that's what a lot of people who are learning

این چیزی است که بسیاری از افرادی که در حال یادگیری

English say, but the correct pronunciation is "talked", "called".

زبان انگلیسی هستند می گویند، اما تلفظ صحیح آن "حرف زد"، "نامیده شد".

Okay, what about this one, "watched", "watched".

خوب، در مورد این یکی، "تماشا"، "تماشا".

Okay, so this is actually the "t" sound, "watched".

خوب، پس این در واقع صدای "t" است، "watched".

Not "watched", "watched".

نه "تماشا"، "تماشا".

Okay, "decided", "decided".

خوب، "تصمیم گرفت"، "تصمیم گرفت".

This has the "id" sound, "decided".

این صدای "id" دارد ، "تصمیم گرفته".

Let's look at the last one, "opened", "opened", "opened".

بیایید به آخرین مورد، "باز شده"، "باز شده"، "باز شده" نگاه کنیم.

Okay, I find that usually the ones that have the

بسیار خوب، متوجه شدم که معمولاً آنهایی که

"d" sound are sometimes harder for listening,

صدای "d" دارند، گاهی اوقات برای گوش دادن سخت تر هستند،

but yes, this one actually has the "d" sound.

اما بله، این یکی در واقع صدای "d" دارد.

So this might have been difficult for you, and that's completely okay.

بنابراین این ممکن است برای شما سخت بوده باشد و این کاملاً اشکالی ندارد.

It takes time to learn to listen for the pronunciations,

یادگیری گوش دادن به تلفظ ها و

as well as to say the pronunciations of "ed"

همچنین گفتن صحیح تلفظ های «ed» به زمان نیاز دارد

correctly.

.

Now, what we are going to do is we are going

حال، کاری که می‌خواهیم انجام دهیم این است که

to first cover "id", that's the easiest one,

ابتدا «id» را پوشش می‌دهیم، این ساده‌ترین مورد است،

then we'll look at "t" and "d" and we'll learn

سپس «t» و «d» را بررسی می‌کنیم و یاد می‌گیریم که

when do we pronounce "ed" as an "id", a "t"

چه زمانی «ed» را به‌عنوان «id»، «t»

or a "d".

یا «d» تلفظ کنیم.

Okay, so I have here some common verbs that have the "id" sound when we use "ed" with

خوب، بنابراین من در اینجا چند افعال متداول دارم که وقتی از "ed" با آنها استفاده می کنیم صدای "id" دارند

them.

So, I want to first say that "id" is like its own syllable, so you'll see what I mean

.

بنابراین، ابتدا می‌خواهم بگویم که "id" مانند هجای خودش است، بنابراین در یک لحظه متوجه منظور من خواهید شد

in a moment.

.

So we have the word "wanted".

بنابراین ما کلمه "خواسته" را داریم.

You heard "id", this part has two parts, "want",

"id" را شنیدید، این قسمت دو قسمت دارد، "خواستن"،

"id", okay, "needed", "decided", "started",

"id"، خوب، "نیاز"، " تصمیم گرفت"، "شروع"، "

"invited", "weighted", "ended", "painted", "hated", "protected".

دعوت شده"، "وزن دار"، "پایان"، " نقاشی"، "متنفر"، "محافظت شده".

So this is probably the "ed" you're used to pronouncing.

بنابراین احتمالاً این همان «اد» است که شما به تلفظ آن عادت دارید.

This is usually the "ed" sound people don't have much problems with.

این معمولا صدای "اد" است که مردم با آن مشکل زیادی ندارند.

The problem is the "t" and the "d", which we'll get to later.

مشکل «t» و «d» است که بعداً به آنها خواهیم پرداخت.

But, when do we pronounce "ed" like this?

اما، چه زمانی "ed" را اینگونه تلفظ می کنیم؟

Well, it depends on the sound before the "ed".

خوب، بستگی به صدای قبل از "اد" دارد.

If we have a "t" sound or a "d" sound before the "ed", we pronounce it like "id".

اگر قبل از ed صدای «ت» یا «د» داشته باشیم ، آن را مانند «id» تلفظ می کنیم.

So, for example, here we have a "t", "d", "d", "t", "t", "t", "d", "t", "t", "t".

بنابراین، برای مثال، در اینجا ما یک "t"، "d"، "d"، "t"، "t"، "t"، "d"، "t"، "t"، "t" داریم.

So, if you have a verb ending with a "t"

بنابراین، اگر فعل دارید که با صدای "ت"

sound or a "d" sound, pronounce it like "id".

یا "د" ختم می شود، آن را مانند "id" تلفظ کنید.

Now let's get to "t" and "d" and my blending technique.

حالا بیایید به "t" و "d" و تکنیک ترکیب من برسیم.

Okay, so the next pronunciation for "ed" we will talk about is the "t" pronunciation.

بسیار خوب، بنابراین تلفظ بعدی "ed" که در مورد آن صحبت خواهیم کرد، تلفظ "t" است.

So "ed" can be pronounced like a "t" or a "t" sound.

بنابراین "ed" را می توان مانند صدای "ت" یا "ت" تلفظ کرد.

So, I'll explain when this happens in a moment,

بنابراین، من در یک لحظه توضیح می‌دهم که چه زمانی این اتفاق می‌افتد،

but first, let's look at some of the most

اما ابتدا به برخی از

common verbs that you would use the "t" sound

رایج‌ترین افعالی که برای آنها از صدای «t» استفاده می‌کنید نگاهی می‌اندازیم،

for, and then I'll teach you my technique

و سپس تکنیک خود را

on how to pronounce these properly.

در مورد نحوه تلفظ صحیح این افعال به شما آموزش می‌دهم.

So, we have "helped", "liked", "watched",

بنابراین، ما "کمک کرده ایم"، "دوست داشته ایم"، "تماشا کرده ایم"،

"talked", "kissed", "hoped", "missed", "danced".

"صحبت کرده ایم"، "بوسیده ایم"، "امید داشته ایم"، "از دست رفته"، "رقصیده ایم".

So notice I did not say "helped", "liked", "watched", "talked", "kissed"; no, I just

بنابراین توجه داشته باشید که من نگفتم "کمک کردم"، "دوست داشتم"، "تماشا کردم"، "صحبت کردم"، "بوسیدم". نه، من فقط

made that strong "t" sound.

آن صدای قوی "t" را ایجاد کردم.

So, if you're having trouble with this pronunciation,

بنابراین، اگر با این تلفظ مشکل دارید،

what you can do is you can take your finger,

کاری که می توانید انجام دهید این است که می توانید انگشت خود را بگیرید،

you write down the word you want to practice, so for example, "help".

کلمه ای را که می خواهید تمرین کنید، یادداشت کنید، به عنوان مثال، "کمک".

So if I wanted to practice "helped", what I would do is I would write down "help" and

بنابراین اگر می خواستم "کمک کرد" را تمرین کنم، کاری که انجام می دادم این بود که "کمک" را یادداشت می کردم و

I would write down the "t".

"ت" را یادداشت می کردم.

And then with my finger, I would start to slowly say both, "help", "t", "help", "t",

و سپس با انگشتم به آرامی شروع به گفتن هر دو «کمک»، «ت»، «کمک»، «ت» می‌کنم،

so I want you to do that when I point, "help", "t", "help", "t".

بنابراین از شما می‌خواهم که وقتی اشاره می‌کنم، «کمک»، «ت»، «کمک»، «ت» این کار را انجام دهید.

So we have the two sounds, "help" and "t",

بنابراین ما دو صدای "کمک" و "ت" را داریم،

now what we want to do is bring them together.

اکنون کاری که می خواهیم انجام دهیم این است که آنها را با هم جمع کنیم.

So what you can do to practice, of course

بنابراین کاری که می توانید برای تمرین انجام دهید، مطمئناً

you're not going to do this in conversation,

قرار نیست این کار را در مکالمه انجام دهید،

but this is a good way to practice these words

اما این یک راه خوب برای تمرین این کلمات

beforehand, is you take your finger and you

از قبل است، این است که انگشت خود را بگیرید و

just move it while you pronounce it.

فقط در حین تلفظ آن را حرکت دهید.

So watch this, "help", "t", "help", "t", "help",

بنابراین این را تماشا کنید، "کمک"، "t"، "کمک"، "t"، "کمک"،

"t", and then what I can start doing is moving

"t"، و سپس کاری که می توانم انجام دهم این است که

my finger a little bit faster, "helped", "helped", "helped", okay.

انگشتم را کمی سریعتر حرکت دهم، "کمک کرد"، "کمک کرد"، "کمک کرد"، خوب.

So I want you to try this because I think it

بنابراین می‌خواهم این را امتحان کنید زیرا فکر می‌کنم

really can help you with your "ed" pronunciation

when "ed" sounds like "t".

وقتی «ed» شبیه «t» به نظر می‌رسد، واقعاً می‌تواند در تلفظ «ed» به شما کمک کند.

Let's try another one.

بیایید یکی دیگر را امتحان کنیم.

We have here a very common verb, "like", so

ما در اینجا یک فعل بسیار رایج داریم، "like"، بنابراین

when "like" has an "ed" on it, we can do the

وقتی "like" روی آن "ed" باشد، می توانیم

same thing.

So on a piece of paper I would write "like"

همان کار را انجام دهیم.

بنابراین روی یک تکه کاغذ می نوشتم "مانند"

and I would write a "t", and then what I would

و یک "ت" می نوشتم، و سپس کاری که

do is first pronounce both, so "like", "t",

انجام می دادم این است که ابتدا هر دو را تلفظ می کنم، بنابراین "مثل"، "ت"، "

"like", "t", "like", "t", and now once I have

مثل"، "ت"، "مثل"، "ت"، و حالا وقتی

those two sounds down, I'm going to move my finger to pronounce it.

آن دو صدا را پایین آوردم، انگشتم را برای تلفظ آن حرکت می دهم.

So I'll go "like", "t", "like", "t", "like",

بنابراین من می روم "لایک"، "t"، "لایک"، "t"، "لایک"،

"t", and then I'm going to start moving my

"t"، و سپس شروع به حرکت

finger a bit faster, "like", "t", "like", "t", "liked", "liked", okay.

انگشتم کمی سریعتر می کنم، "لایک"، "t"، "لایک"، "t"، "پسندیده"، "پسندیده"، خوب.

So I find that using the finger can really

بنابراین متوجه شدم که استفاده از انگشت واقعاً می تواند به

help your brain learn how to pronounce these

مغز شما کمک کند که چگونه این

words like this.

کلمات را به این شکل تلفظ کند.

So let's try this one more time, and you can

پس بیایید این کار را یک بار دیگر امتحان کنیم، و شما می توانید

do this with all these words, but let's do

این کار را با همه این کلمات انجام دهید، اما بیایید

it with "watch".

آن را با "ساعت" انجام دهیم.

"Watch" is another common word, another common

"Watch" یک کلمه رایج دیگر است ، یک فعل رایج دیگر

verb that with "ed" it has that "t" sound.

که با "ed" آن صدای "t" را دارد.

So I wrote "watch" and I wrote the "t", so I

بنابراین من "ساعت" را نوشتم و "t" را نوشتم، بنابراین

can say "watch", "t", "watch", "t", and now

می توانم بگویم "watch"، "t"، "watch"، "t"، و حالا

what I'm going to do is blend them, I'm going to put them together.

کاری که می خواهم انجام دهم این است که آنها را با هم ترکیب کنم.

"Watch", "t", "watch", "t", okay, and then I can start doing it faster once I get the

"تماشا"، "t"، "watch"، "t"، بسیار خوب، و پس از آن می توانم سریعتر شروع به انجام آن کنم، زمانی که به

hang of it, "watched", "watched", okay.

آن دست زدم، "watched"، "watched"، باشه.

So again using that finger cue can really help you with the pronunciation of "ed".

بنابراین دوباره استفاده از آن نشانه انگشت واقعا می تواند به شما در تلفظ "ed" کمک کند.

So when do we use the "t" sound?

پس چه زمانی از صدای "t" استفاده می کنیم؟

So we talked about "id" before.

بنابراین ما قبلا در مورد "id" صحبت کردیم.

When do we use the "t" sound for "ed" pronunciations?

چه زمانی از صدای "t" برای تلفظ "ed" استفاده می کنیم؟

Well, let me tell you.

خب بذار بهت بگم باشه

Alright.

So, why do we pronounce "ed" like a "t" sound?

بنابراین، چرا ما "ed" را مانند صدای "t" تلفظ می کنیم؟

When does this happen?

چه زمانی این اتفاق می افتد؟

Well, it can get a little confusing because I have to teach you about something called

خوب، ممکن است کمی گیج کننده باشد زیرا باید چیزی به نام

voiceless consonants.

صامت های بی صدا به شما یاد بدهم.

So, when we have a verb and the last sound before the "ed" is a voiceless consonant,

بنابراین، وقتی فعل داریم و آخرین صدای قبل از «اد» بی صدا باشد،

we pronounce "ed" like a "t".

«اد» را مانند «ت» تلفظ می کنیم.

So, before we get to voiceless consonants, I'll give you some examples.

بنابراین، قبل از اینکه به صامت های بی صدا برسیم ، چند مثال برای شما می زنم. با حروف

You can also think about this with letters.

هم می توانید به این موضوع فکر کنید.

If "ed" comes after a "p" or like a "puh" as in "help", then you would pronounce it

اگر "ed" بعد از "p" یا مانند "puh" مانند "help" آمده باشد، آن را

like a "t".

مانند "t" تلفظ خواهید کرد.

If it's a "k", so in this word you have a "k" here, so "ed" is going to be pronounced

اگر یک "k" است، پس در این کلمه شما یک "k" در اینجا دارید، بنابراین "ed" قرار است

like a "t" sound.

مانند صدای "t" تلفظ شود.

If you have an "s", so a verb that ends in

اگر شما یک "s" دارید، بنابراین یک فعل که به

"s", "ed" is going to sound like a "t" sound.

"s" ختم می شود، "ed" شبیه صدای "t" خواهد بود.

If you have a verb that ends in a "ch" sound, then "ed" is pronounced like a "t".

اگر فعل دارید که به صدای "ch" ختم می شود ، "ed" مانند "t" تلفظ می شود.

And then if you have a word that ends in like

و سپس اگر کلمه ای دارید که به

a "f" sound, so I know this is "gh", but it's

صدای "f" ختم می شود، بنابراین می دانم که این "gh" است، اما

pronounced like an "f", "laugh", then "ed" is going to be pronounced like a "t".

مانند "f"، "خنده" تلفظ می شود، سپس "ed" مانند "t" تلفظ می شود.

And then finally, if you have some "th" sounds at the end, like in "bathed", the...

و در نهایت، اگر در پایان صداهای "th" داشته باشید ، مانند "bathed"، the...

After the "th", "ed" is going to be pronounced like a "t".

بعد از "th"، "ed" مانند "t" تلفظ می شود.

So, you can remember it based off of these

بنابراین، می‌توانید آن را بر اساس این

letters or, you know, these letters represent

حروف یا می‌دانید، این حروف نشان دهنده

sounds, so if you have a "p" sound, a "k"

صداها هستند، بنابراین اگر صدای «پ»، صدای «ک»، صدای «س

sound, a "s" sound, a "ch" sound, a "f" sound,

»، صدای «چ»، صدای «ف»

or a "th" sound, then you would pronounce, like, "ed" like a "t".

یا صدای «ث» دارید، آن‌گاه می‌توانید «اد» را مانند «ت» تلفظ کنید.

You can also do it a different way.

شما همچنین می توانید آن را به روش دیگری انجام دهید.

You can learn what a voiceless consonant is.

می توانید بیاموزید که صامت بی صدا چیست.

So, a consonant are these types of letters or sounds, so they are not vowels.

پس صامت این نوع حروف یا صداها هستند پس مصوت نیستند.

They are not "a", "e", "i", "o", or "u".

آنها «a»، «e»، «i»، «o» یا «u» نیستند.

A consonant are the other types of sounds in English.

صامت انواع دیگر صداها در انگلیسی هستند.

So, I've drawn this diagram.

بنابراین، من این نمودار را رسم کردم.

I'm sorry I'm not a great artist, but I think it's good enough.

متاسفم که هنرمند بزرگی نیستم، اما فکر می کنم به اندازه کافی خوب است.

There might be some anatomy that's incorrect,

ممکن است مقداری آناتومی نادرست باشد،

but that's okay because I want you to understand

اما اشکالی ندارد زیرا می‌خواهم

this idea of voiceless consonants.

این ایده صامت‌های بی‌صدا را درک کنید.

So we have here our vocal cords or our voice box.

بنابراین ما در اینجا تارهای صوتی یا جعبه صوتی خود را داریم.

So, some sounds in English, we use our voice box.

بنابراین، برخی از صداها به زبان انگلیسی، ما از جعبه صوتی خود استفاده می کنیم.

It's right here, and for some sounds, even if you touch your throat right now, you'll

درست اینجاست، و برای برخی صداها، حتی اگر همین الان گلوی خود را لمس کنید،

feel some movement.

کمی حرکت احساس خواهید کرد. در حال

It's moving.

حرکت است.

You might even feel a "zzz" like a buzz.

شما حتی ممکن است یک "zzzz" مانند یک وزوز احساس کنید.

So that happens when the voice box is moving.

بنابراین وقتی جعبه صدا در حال حرکت است این اتفاق می افتد.

Sometimes the voice box or the vocal cords, they do not move, and air just comes from

گاهی اوقات جعبه صدا یا تارهای صوتی حرکت نمی کنند و هوا فقط از

the lungs through here.

ریه ها می آید.

There's no movement, and it goes through the mouth out as a sound.

هیچ حرکتی وجود ندارد و به صورت صدا از دهان خارج می شود.

When there's no movement here, we call that a voiceless consonant.

وقتی هیچ حرکتی در اینجا وجود ندارد، آن را یک همخوان بی صدا می نامیم.

So, for example, if I say this, "p", "p", and I feel my throat, "p", "p", there's no

بنابراین، برای مثال، اگر من این را بگویم، "p"، "p"، و من گلوی خود را "p"، "p" احساس کنم، هیچ

movement here.

حرکتی در اینجا وجود ندارد.

All the sound is actually coming through my

تمام صدا در واقع از دهان من می آید،

mouth, so we call that voiceless because we're

بنابراین ما آن را بی صدا می نامیم زیرا از

not using our voice box.

جعبه صوتی خود استفاده نمی کنیم.

We're not vibrating our vocal cords.

ما تارهای صوتی خود را ارتعاش نمی کنیم.

What's happening when I make a "p" or a "p"

وقتی صدای «پ» یا «پ» را می‌دهم، اتفاقی که می‌افتد

sound is the air is just coming through, there's

این است که هوا تازه وارد می‌شود،

no movement here, and it's just coming through my mouth.

هیچ حرکتی در اینجا وجود ندارد و فقط از دهانم می‌آید.

It's the same with all of these.

با همه اینها هم همینطور است.

We call these voiceless consonants because they're the sounds in English where there's

ما به این صامت‌های بی‌صدا می‌گوییم، زیرا این صداها در زبان انگلیسی هستند که در

no movement here.

اینجا هیچ حرکتی وجود ندارد.

So you can see with "k", like the "k" sound, it's coming from the mouth.

بنابراین شما می توانید با "k"، مانند صدای "k"، آن را ببینید که از دهان می آید.

If I feel "k", "k", there's no buzz, but feel it

اگر من احساس کنم "k"، "k"، وزوز وجود ندارد، اما

when you say "g", "g", you'll feel a difference.

وقتی "g"، "g" را می‌گویید، آن را احساس می‌کنید، تفاوت را احساس خواهید کرد.

For "s", you shouldn't feel anything here if you go "sss" because this isn't moving,

برای "s"، اگر به "sss" بروید، نباید چیزی در اینجا احساس کنید زیرا این حرکت نمی کند،

it's all coming through the mouth, but if you said "zzz" like a "zed" sound, you do

همه از دهان می آید، اما اگر "zzz" را مانند صدای "zed" بگویید،

feel movement.

حرکت را احساس می کنید.

So that's what I mean by voiceless consonants.

بنابراین منظور من از صامت های بی صدا همین است.

So, for some people, they like this description

بنابراین، برای برخی از افراد، آنها این توصیف

or explanation, so they will figure out if

یا توضیح را دوست دارند، بنابراین

a word ends in a voiceless consonant by feeling their throat and thinking about it.

با احساس کردن گلوی خود و فکر کردن در مورد آن، متوجه خواهند شد که آیا کلمه ای به صامت بی صدا ختم می شود یا خیر.

For other people, they don't like this, they

برای افراد دیگر، آن‌ها این را دوست ندارند،

think it's confusing, and so they just prefer

فکر می‌کنند گیج‌کننده است، و بنابراین ترجیح می‌دهند

to memorize, and they'll just say, okay, "p"

حفظ کنند، و فقط می‌گویند، خوب، صداهای «پ»

sounds, "k" sounds, "s" sounds, "ch" sounds,

، صداهای «ک»، صداهای «س»، صداهای «چ»،

"f" sounds, and "th" sounds, okay, I'll just memorize that.

صداهای «ف» و صداهای «ث»، خوب، من فقط آن را حفظ می‌کنم.

You can do it either way, whatever is easier

شما می توانید این کار را به هر صورت انجام دهید، هر کاری که

for you, but that's what I mean by voiceless

برای شما آسان تر است، اما منظور من از بی صدا این است که

when you see any verbs ending in these sounds, you pronounce it like a "t".

وقتی می بینید هر افعالی به این صداها ختم می شود، آن را مانند "t" تلفظ می کنید.

So we've covered "id", we've covered "t",

بنابراین ما "id" را پوشانده ایم، "t" را پوشش داده ایم،

now let's look at the third way to pronounce

حالا بیایید به روش سوم تلفظ

"ed", and that is the "d" sound.

"ed" نگاه کنیم، و آن صدای "d" است.

So it's like a "d", "d".

بنابراین مانند یک "د"، "د" است.

So first let's look at some common verbs that

بنابراین ابتدا اجازه دهید به برخی از افعال رایج که

have that "d" sound, and I want you to listen

دارای صدای "د" هستند نگاهی بیندازیم، و من از شما می خواهم که

very carefully.

با دقت گوش دهید.

So we have "loved", "called", "cried", "lived",

پس ما «دوست داشته‌ایم»، «صدا کرده‌ایم»، «گریه کرده‌ایم»، «زندگی کرده‌ایم»،

"moved", "closed", "opened", "smiled", "played".

«حرکت کرده‌ایم»، «بسته‌ایم»، «باز شده‌ایم»، «لبخند زده‌ایم»، «بازی کرده‌ایم».

So notice I'm not saying "loved", "called", "I cried", "I lived", no, no, no.

پس توجه کنید که من نمی گویم "دوست داشتم"، "صدا کردم"، "گریه کردم"، "زندگی کردم"، نه، نه، نه.

What we're doing is we're just saying the verb and then pronouncing a "d" sound.

کاری که ما انجام می دهیم این است که فقط فعل را می گوییم و سپس صدای "د" را تلفظ می کنیم.

So just like what we did with the "t", we can

بنابراین درست مانند کاری که با "t" انجام دادیم، می توانیم

do the same thing with our finger to practice

همان کار را با انگشت خود برای تمرین

this "d" sound.

این صدای "د" انجام دهیم.

So I have here the verb "love", like here,

بنابراین من اینجا فعل "عشق" را دارم، مانند اینجا،

so if I want to pronounce it properly, I can

بنابراین اگر بخواهم آن را به درستی تلفظ کنم، ابتدا می توانم این را

first start by writing this on a piece of paper.

با نوشتن روی یک تکه کاغذ شروع کنم.

I write the word "love", and then I write the "d".

من کلمه "عشق" را می نویسم و ​​سپس "د" را می نویسم.

And what I can do is say them separately first,

و کاری که می توانم انجام دهم این است که ابتدا آنها را جداگانه بگویم،

so "loved", "loved", "loved", and then what

بنابراین "دوست داشتم"، "دوست داشتم"، "دوست داشتم"، و سپس کاری که

I can do is use my finger, combine them into

می توانم انجام دهم این است که از انگشت خود استفاده کنم، آنها را در

one word, "loved", "loved", "loved", and then

یک کلمه ترکیب کنم، "دوست داشتم"، "دوست داشتم"، "دوست داشتم" ، و سپس

I start trying to do it faster, "loved", "loved", "I loved it".

شروع به تلاش برای انجام سریع تر، "دوست داشتم"، "دوست داشتم"، "دوست داشتم".

Let's try another example with this.

بیایید مثال دیگری را در این مورد امتحان کنیم.

So now I'm going to work on the word "call".

بنابراین اکنون می خواهم روی کلمه "تماس" کار کنم.

Actually, I shouldn't have written this here, let me just...

در واقع، نباید این را اینجا می نوشتم، اجازه دهید فقط...

So we're doing this one next, so I have "call"

پس ما این یکی را انجام می دهیم، بنابراین من "تماس" دارم

and I have a "d", so what I can do is first

و یک "د" دارم، بنابراین کاری که می توانم انجام دهم این است که ابتدا

pronounce them separately, "called", "called",

آنها را جداگانه تلفظ کنم، "called"، "called"،

and now I'm going to use my finger and blend

و حالا می خواهم از انگشتم استفاده کنم و

them, "called", "called", "called", and then

آنها را با هم ترکیب کنم، "called"، "called"، "called"، و سپس

when I'm ready, I can start moving my finger

زمانی که انگشتم را شروع کنم،

faster and pronouncing it all together, "called",

همه چیز را با هم شروع کنم و در حال حرکت هستم. «زنگ زد»،

"called", "called", "I called my sister."

«زنگ زد»، «زنگ زد»، «به خواهرم زنگ زدم».

All right, so let's look at another example of this.

بسیار خوب، پس بیایید به مثال دیگری از این نگاه کنیم.

I have here "live", so that's this one, and now

من اینجا "زنده" دارم، پس این یکی است، و حالا می

I'm going to do the same thing, I've written

خواهم همین کار را انجام دهم،

"live" and I've written "d", and I'm going to use my finger to help my pronunciation.

"زنده" نوشتم و "د" نوشتم، و قرار است از انگشتم برای کمک به تلفظم استفاده کنم.

First I'll start separately, "lived", "lived".

ابتدا به طور جداگانه شروع می کنم، "زندگی کرد"، "زندگی کرد".

Now I'm going to blend it with my finger, "lived", "lived", and then I'm going to go

حالا می‌خواهم آن را با انگشتم ترکیب کنم، «زندگی کردم»، «زندگی کردم»، و سپس

faster, "lived", "lived", "I lived in Toronto for many years."

سریع‌تر، «زندگی‌کرده»، «زندگی‌کرده»، « سال‌ها در تورنتو زندگی کردم».

So you might have to take some time with blending,

بنابراین ممکن است مجبور شوید کمی برای مخلوط کردن وقت بگذارید،

I'm doing it quickly, but it might take you

من این کار را به سرعت انجام می‌دهم، اما ممکن است

a little bit of time, and that's fine.

کمی از شما زمان ببرد، و این خوب است.

I recommend that you try to use this strategy

توصیه می کنم سعی کنید از این استراتژی

with the rest of the words here and see if

با بقیه کلمات اینجا استفاده کنید و ببینید آیا به

it helps your pronunciation.

تلفظ شما کمک می کند یا خیر.

Now, the next question is when do we use the "d" for "ed"?

حال سوال بعدی این است که چه زمانی از "d" برای "ed" استفاده کنیم؟

So, this is when we pronounce "ed" like a "d" sound.

بنابراین، این زمانی است که ما "ed" را مانند صدای "د" تلفظ می کنیم.

We do it when a verb ends in a voiced consonant.

ما این کار را زمانی انجام می دهیم که یک فعل به یک صامت صدادار ختم شود.

So I already explained voiceless.

بنابراین من قبلاً بدون صدا توضیح دادم.

Let's first think about some of the letter sounds a verb might end in.

بیایید ابتدا به برخی از صداهای حروفی فکر کنیم که ممکن است یک فعل به آنها ختم شود.

So, here we have "l", so if you see a verb ending in an "l" sound, like "call", "ed"

بنابراین، در اینجا "l" داریم، بنابراین اگر فعل را ببینید که به صدای "l" ختم می شود، مانند "call"، "ed" به

then becomes pronounced like a "d", "called".

صورت "d"، "called" تلفظ می شود.

If there's an "n" sound, like "clean", "clean"

اگر صدای "n" وجود داشته باشد، مانند "تمیز"، "پاک"

ends in an "n" sound, the "ed" is pronounced

به صدای "n" ختم می شود، "ed"

like a "d".

مانند "d" تلفظ می شود.

If a verb ends in a "b" or a "b" sound, like

اگر یک فعل به صدای "ب" یا "ب" ختم شود، مانند

"rubbed", we would pronounce it like a "d".

"مالیدن"، آن را مانند "د" تلفظ می کنیم.

Same with an "r", so "answer" ends in an "r" sound, so we would say "answered".

با "r" هم همینطور است، بنابراین "جواب" به صدای "ر" ختم می شود، بنابراین می گوییم "پاسخ".

"Love" ends in a "v" sound, so here's the "v".

"عشق" به صدای "v" ختم می شود ، بنابراین در اینجا "v" است.

So, if you see a "v" and then "ed" after it,

بنابراین، اگر یک "v" و سپس "ed" بعد از آن مشاهده کردید،

you're going to pronounce it like a "d", "loved".

آن را مانند "d"، "loved" تلفظ خواهید کرد.

"M", verbs that end in "m", you're going to add that "d" sound when you're pronouncing

"M"، افعالی که به "m" ختم می شوند، هنگام تلفظ "ed" صدای "d

"ed".

" را اضافه می کنید.

"G", so "hug" is an example, "hugged".

«گ»، پس «آغوش» مثالی است، «آغوش گرفته».

"Zed", so this can be confusing because sometimes

"Zed"، بنابراین این می تواند گیج کننده باشد زیرا گاهی اوقات

"s"s are actually pronounced like "zed", so

"s" در واقع مانند "zed" تلفظ می شود،

for example, here we actually have a "zed", "buzzed", so if you hear that "z" sound, we

به عنوان مثال، در اینجا ما در واقع یک "zed"، "buzzed" داریم، بنابراین اگر صدای "z" را می شنوید،

would pronounce "ed" like a "d" or like a "d".

"ed" را مانند "d" یا مانند "d" تلفظ می کنیم.

For a "y", an "e", or an "i" sound, you would

برای صدای "y"، "e" یا "i"

pronounce it like a "d", so for example, "play"

آن را مانند "d" تلفظ می کنید، به عنوان مثال، "play"

ends in a "y", so you'd say "played".

به "y" ختم می شود، بنابراین می توانید بگویید "played".

And then finally, if you see the "d", "g",

و در نهایت، اگر "د"، "گ"،

"e" together, like it's pronounced like "j",

"ه" را با هم ببینید، مانند "ج"،

"judge", then you would say "judged".

"قاضی" تلفظ می شود، آنگاه می گویید "قضاوت".

So, one way to do this is you can remember the consonants or the letters.

بنابراین، یکی از راه‌های انجام این کار این است که می‌توانید صامت‌ها یا حروف را به خاطر بسپارید.

Another way to do this is to think about voicing.

راه دیگر برای انجام این کار این است که به صداگذاری فکر کنید.

So, here is my diagram again.

بنابراین، در اینجا دوباره نمودار من است.

Now we're going to talk about voiced consonants.

اکنون می خواهیم در مورد صامت های صدادار صحبت کنیم.

So, a voiced consonant is a consonant, which

پس صامت صدادار یک همخوان است، یعنی

means it's not a vowel, it's not an "a", it's

مصوت نیست، «الف» نیست، «

not an "e", it's not an "i", it's not an "o", it's not a "u".

ه» نیست، «ای» نیست، «و» نیست، «و» نیست.

When we're talking about voiced consonants,

وقتی در مورد صامت های صوتی صحبت می کنیم،

what we mean is that your voice box actually

منظور ما این است که جعبه صدای شما واقعاً می

vibrates, so it moves when you pronounce these sounds.

لرزد، بنابراین وقتی این صداها را تلفظ می کنید حرکت می کند.

So what happens, here's our diagram, the air

پس چه اتفاقی می‌افتد، نمودار ما اینجاست، هوا

goes up, but then this is the voice box or

بالا می‌رود، اما این جعبه صدا یا

the vocal cords, they move, they vibrate.

تارهای صوتی است، حرکت می‌کنند، می‌لرزند.

So then when the air hits them, it creates this "z" sound, this buzzing sound, and you

بنابراین هنگامی که هوا به آنها برخورد می کند، این صدای "ز" را ایجاد می کند، این صدای وزوز، و شما

can feel it in your throat, and then the air

می توانید آن را در گلوی خود احساس کنید ، و سپس هوا از

comes out the mouth and it's pronounced as

دهان خارج می شود و به صورت

a voiced sound.

صدایی تلفظ می شود.

So, for example, if we do "l", "call", if you go "l", "l", you'll feel movement here.

بنابراین، برای مثال، اگر ما "l"، "call" را انجام دهیم، اگر "l"، "l" بروید، در اینجا احساس حرکت خواهید کرد.

If you do "n", "b", "r", "b", "m", "g", "z",

اگر صداهای «ن»، «ب»، «ر»، «ب»، «م»، «گ»، «ز» را انجام دهید،

and if you do, like, "play", "a" sounds, or

و اگر صداهای «پخش»، «الف» یا

"j", you'll feel the movement in here, so that's why we call it a voiced sound.

«ج» را انجام دهید، این حرکت را در اینجا احساس خواهید کرد، به همین دلیل است که آن را صدایی صدادار می نامیم.

So "voiceless" is there's no vibration here,

بنابراین "بی صدا" این است که هیچ لرزشی در اینجا وجود ندارد،

"voiced" is there is vibration in your throat.

"صدا" این است که لرزش در گلوی شما وجود دارد.

But again, if this is confusing, forget this

اما دوباره، اگر این گیج کننده است، این تصویر را فراموش کنید

picture, and you can also just memorize the

، و همچنین می توانید فقط

letters, or the final sounds, which are "l", "n", "b",

حروف، یا صداهای پایانی را که عبارتند از "ل"، "ن"، "ب"،

"r", "v", "m", "g", "z", "y", "e", "i", and "d", "g", "e".

"ر"، "و"، "م"، "گ"، "ز"، "ی"، "ه"، "i" و "د"، "گ"، "ه" حفظ کنید.

Okay?

باشه؟

So, we have covered a lot.

بنابراین، ما بسیار پوشش داده ایم.

We've covered the three ways to pronounce "ed", "id", "d", and "t".

ما سه روش برای تلفظ "ed"، "id"، "d" و "t" را پوشش داده ایم.

So, most importantly, there's three ways to pronounce "ed".

بنابراین، مهمتر از همه، سه راه برای تلفظ "ed" وجود دارد.

It depends on what the final letter is before

بستگی به این دارد که حرف آخر قبل از

the "ed", how we pronounce it, and we can

«ed» چیست، چگونه آن را تلفظ کنیم، و می‌توانیم از

use the blending method to really help us practice so we don't say, like, "loved", we

روش ترکیبی استفاده کنیم تا واقعاً به ما کمک کند تمرین کنیم تا مثل «دوست داشتم» نگوییم،

say "loved".

«دوست داشتم».

We don't say "called", we say "called".

ما نمی گوییم «صدا شد»، می گوییم «صدا شد».

So, practice that blending method with your

بنابراین، این روش ترکیبی را با

finger, and I think it will really help your

انگشت خود تمرین کنید، و فکر می کنم واقعا به تلفظ شما کمک می کند

pronunciation.

.

So, thank you so much for watching today.

بنابراین، از شما برای تماشای امروز بسیار سپاسگزارم.

You can take my quiz at www.engvid.com to practice what you learned here.

می توانید در آزمون من در www.engvid.com شرکت کنید تا آنچه را که در اینجا یاد گرفته اید تمرین کنید.

There's a lot of information in this video,

اطلاعات زیادی در این ویدیو وجود دارد،

it's really good information, but it's important

واقعاً اطلاعات خوبی است ، اما مهم این است

that you practice what you learned.

که آنچه را که یاد گرفته اید تمرین کنید.

You can also subscribe to my channel.

شما همچنین می توانید در کانال من عضو شوید.

I have lots of videos on all sorts of different topics, so come check them out.

من ویدیوهای زیادی در مورد موضوعات مختلف دارم، پس بیایید آنها را بررسی کنید.

And, again, thank you so much for watching.

و باز هم از تماشای شما بسیار سپاسگزارم.

Until next time, take care.

تا دفعه بعد مواظب خودت باش