Start Using the 2nd Conditional in Real English Conversations

So, if I asked you to tell me everything there

بنابراین، اگر از شما بخواهم که همه چیزهایی را که

is to know about the second conditional, what

در مورد شرط دوم باید بدانید، به من بگویید، چه

would you say?

می گویید؟

You would probably say, "Well, I know you use 'if', I know you use the past simple,

احتمالاً می‌گویید: "خب، می‌دانم که از "اگر" استفاده می‌کنی، می‌دانم که از گذشته ساده، "

'if I did', 'if I had', 'if I could', and

اگر می‌کردم"، "اگر داشتم"، "اگر می‌توانستم" استفاده می‌کنی، و

in the second part, I use 'would', or 'maybe

در قسمت دوم، من استفاده می‌کنم. "می‌توانم"، یا "شاید

could', or 'maybe might', so, "I would", "I could", "I might".

می‌توانم"، یا "شاید ممکن است"، بنابراین، "من می‌توانم"، "من می‌توانم"، "من ممکن است".

Okay, but how do you actually use it in daily life?

بسیار خوب، اما واقعاً چگونه از آن در زندگی روزمره استفاده می‌کنید؟

How do you use it every day at work, or at school, or on the street?

هر روز در محل کار، یا در مدرسه، یا در خیابان؟

That's what this video is really about, because

این چیزی است که این ویدیو در واقع در مورد آن است، زیرا

there is one thing to, you know, understand

یک چیز وجود دارد که، می دانید،

the grammar, understand the theory of a grammar

گرامر را درک کنید، نظریه یک

point, and it's another thing to actually

نکته گرامری را درک کنید، و این یک چیز دیگر است. در واقع از

use it in your daily life.

آن در زندگی روزمره خود استفاده کنید.بنابراین در قسمت دوم این ویدیو به

So, we will review some of the basics of

بررسی برخی از اصول

the second conditional in the second part of

شرطی دوم می پردازیم،

this video, but I am making this video with the idea that you are already familiar with

اما من این ویدئو را با این ایده می سازم که شما از قبل با

the fundamentals of the second conditional, and we're just going to jump in and look at

اصول شرطی دوم آشنا شده اید. ، و ما فقط می خواهیم به

some everyday common phrases and sentences that you can use with it.

برخی از عبارات و جملات رایج روزمره نگاه کنیم که می توانید با آن استفاده کنید.

So, first of all, first of all, the second

بنابراین، اول از همه، اول از همه،

conditional, as you know, is for hypothetical

شرط دوم، همانطور که می دانید، برای موقعیت های فرضی است

situations.

.

It's the unreal conditional.

شرطی غیر واقعی

It is about imagined realities, or I like to call these potential realities, because

این در مورد واقعیت های تصوری است، یا من دوست دارم این واقعیت های بالقوه را بنامم، زیرا

all of the sentences, or the majority of the

همه جملات، یا اکثر

sentences we look at today, we'll talk about

جملاتی که امروز به آنها نگاه می کنیم ، در مورد

potential realities.

واقعیت های بالقوه صحبت خواهیم کرد.

So, for example, two common structures with the second conditional, it would be blank

بنابراین، برای مثال، دو ساختار مشترک با شرط دوم، صفت خالی خواهد بود

adjective if, so for example, it would be nice to see you, right?

اگر، برای مثال، دیدن شما خوب است، درست است؟

Like, if that were an option, if that could happen, it would be nice to see you.

مثلاً، اگر این یک گزینه بود، اگر ممکن بود این اتفاق بیفتد، خوشحال می‌شوم که شما را ببینم.

So, maybe someone invites you to a birthday party, it's their birthday party, and they

بنابراین، شاید کسی شما را به یک جشن تولد دعوت کند ، جشن تولد اوست، و آنها

say, "Come on, it's this Saturday."

بگویند: "بیا، امروز شنبه است."

It would be nice.

خوب خواهد بود.

It would be great.

عالی خواهد بود.

It would make my day to see you.

روزم را برای دیدن تو میسازم.

Now, what you notice here is that when you

حال، چیزی که در اینجا متوجه می شوید این است که وقتی از جمله

use a second conditional sentence, you don't

شرطی دوم استفاده می کنید ،

always need to use the "if" clause.

همیشه نیازی به استفاده از عبارت "if" ندارید.

Like, the "if" clause is implied, right?

مانند، بند "اگر" ضمنی است، درست است؟

You don't have to say, "It would be nice to see you if you could come to my birthday."

لازم نیست بگی: "خوشحال میشم اگه بتونی تولدم بیای."

You can just say, "It would be nice to see you."

شما فقط می توانید بگویید: " خوشحال می شود که شما را ببینم."

Or, again, if I invite you to my birthday,

یا بازم اگه تو رو به جشن تولدم دعوت کنم

and I say, "Ah, it would be great if you could

و بگم آخه خیلی خوبه اگه

come."

بیایی.

So, here we have the "if" clause, but as you

بنابراین، در اینجا بند "اگر" را داریم، اما همانطور که می

can see, it's not totally necessary, and this

بینید، کاملاً ضروری نیست و این

is a key part of this video.

بخش کلیدی این ویدیو است.

So, repeat after me.

پس بعد از من تکرار کن

It would be nice to see you.

خوشحال میشم ببینمت خیلی

It would be great if you could come.

خوب میشه اگه بیای

And again, another sister phrase to "it would

و دوباره، یکی دیگر از عبارت خواهر به صفت "it would

be" adjective is "that would be" adjective.

be" صفت "that would be" است.

So, for example, "Can I get you something to drink?"

بنابراین، برای مثال، "می توانم برای شما چیزی برای نوشیدن بیاورم؟"

"Oh, yes, that would be great.

"اوه، بله، عالی خواهد بود.

Thanks."

متشکرم."

So, again, I haven't gotten you anything to

بنابراین، دوباره، من برای شما چیزی برای

drink, so this is a potential thing that could

نوشیدن نیاوردم، بنابراین این یک اتفاق بالقوه است که

still happen.

هنوز هم ممکن است رخ دهد.

It's kind of in an imagined future, right?

این به نوعی در آینده ای تصور شده است، درست است؟

So, that would be great.

بنابراین، این عالی خواهد بود.

That would be nice.

این خوب خواهد بود.

That would be kind of you.

این از شما مهربان خواهد بود.

Thank you so much.

خیلی ممنونم.

So, you have two phrases here already, right away.

بنابراین، شما دو عبارت در اینجا دارید، بلافاصله.

It would be and that would be.

می شد و می شد.

So, it would be nice.

بنابراین، خوب خواهد بود.

That would be great.

این عالی خواهد بود.

That would be awesome.

این عالی خواهد بود.

That would be amazing.

این شگفت انگیز خواهد بود.

It would be terrible if that happened, or it

اگر این اتفاق بیفتد بسیار وحشتناک خواهد بود، یا

would be terrible if she quit, for example.

برای مثال اگر او را ترک کند وحشتناک خواهد بود.

Or, "Oh, that would be terrible."

یا، "اوه، این وحشتناک خواهد بود."

Okay, so you're already seeing, we're imagining realities.

خوب، پس شما هم اکنون می بینید، ما واقعیت ها را تصور می کنیم.

Okay, another way to say, yes, yeah, yeah, we're still here.

خوب، راه دیگری برای گفتن، بله، بله، بله، ما هنوز اینجا هستیم.

We're still here.

Okay.

ما هنوز اینجاییم

باشه.

"If" plus the subject plus "were to".

«اگر» به اضافه موضوع به اضافه «were to».

So, when you use the "were to" structure in the

بنابراین، هنگامی که از ساختار "were to" در

second conditional in English, most explanations

حالت شرطی دوم در انگلیسی استفاده می‌کنید، بیشتر توضیحات به

will tell you that this is for situations that are probably impossible, like that are

شما می‌گویند که این برای موقعیت‌هایی است که احتمالاً غیرممکن هستند، مانند آن‌ها

really, really unlikely.

واقعاً، واقعاً بعید هستند.

So, I like to think of these phrases like, "If

بنابراین، من دوست دارم به این عبارات مانند "اگر

I were to do something" as testing potential

قرار بود کاری انجام دهم" به عنوان آزمایش

realities.

واقعیت های بالقوه فکر کنم.

You're testing the possibility of something.

شما در حال آزمایش احتمال چیزی هستید.

So, for example, okay, we're sitting with my boss.

بنابراین، برای مثال، خوب، ما با رئیس من نشسته ایم.

We're in the office.

ما در دفتر هستیم

We're at work.

ما سر کاریم

Okay.

باشه.

If we were to hire another person, what qualities would we be looking for?

اگر بخواهیم فرد دیگری را استخدام کنیم، به دنبال چه ویژگی هایی خواهیم بود؟

So, you're testing the potential future, the

بنابراین، شما در حال آزمایش آینده بالقوه هستید،

potential reality of like, okay, if we were

واقعیت بالقوه مانند، خوب، اگر قرار بود

to do this, what would we want?

این کار را انجام دهیم، چه می خواهیم؟

What would happen?

چه اتفاقی خواهد افتاد؟

What would you say?

تو چی میگفتی؟

So, let me give you another example, and maybe I'll use one that's not a question.

بنابراین، اجازه دهید مثال دیگری برای شما بیاورم، و شاید از یکی استفاده کنم که سوالی نیست.

So, if I say, okay, "If I were", now, this is just hypothetical, and I'm not going to

بنابراین، اگر بگویم خوب، "اگر بودم"، اکنون، این فقط یک فرضیه است، و من قصد ندارم

move to another country, but if I were to move to another country, I would probably

به کشور دیگری نقل مکان کنم، اما اگر قرار بود به کشور دیگری نقل مکان کنم، احتمالا

move to Poland.

به لهستان نقل مکان می کردم.

Yeah, it would probably be Poland where I was born.

بله، احتمالاً لهستان جایی است که من متولد شدم.

If I were to move to another country, I would probably move to Poland.

اگر قرار بود به کشور دیگری نقل مکان کنم، احتمالاً به لهستان مهاجرت می کردم.

If you were to move to another country, where would you move?

اگر بخواهید به کشور دیگری مهاجرت کنید، به کجا مهاجرت می کنید؟

Just imagine.

فقط تصور کن.

I'm just saying.

من فقط می گویم.

And speaking of just saying, another way to say "if you were to" is "let's say".

و در مورد فقط گفتن، راه دیگری برای گفتن "اگر می خواستی" این است "بگذریم".

This is like saying, okay, let's imagine.

این مثل این است که بگوییم، خوب، بیایید تصور کنیم.

We're just...

ما فقط...

This is just a hypothetical situation.

این فقط یک وضعیت فرضی است.

Let's imagine.

بیایید تصور کنیم.

Let's say.

بیایید بگوییم.

Let's say you could have any phone in the world.

فرض کنید می توانید هر تلفنی در دنیا داشته باشید.

Which one would you choose?

شما کدام یک را انتخاب می کنید؟

I'm just saying.

من فقط می گویم.

Just let's say.

فقط بیایید بگوییم.

Let's imagine, okay?

بیایید تصور کنیم، باشه؟

Let's say you lost your job tomorrow.

فرض کنید فردا شغل خود را از دست داده اید .

What would you do?

شما چکار انجام خواهید داد؟

Right?

درست؟

Would you cry?

گریه می کنی؟

Would you immediately look for a new job?

آیا بلافاصله به دنبال شغل جدیدی می گردید؟

Would you go talk to your friends and ask them what to do?

آیا می خواهید با دوستان خود صحبت کنید و از آنها بپرسید که چه کاری انجام دهید؟

So, here's another way.

بنابراین، در اینجا راه دیگری وجود دارد.

Again, potential realities, imagined

باز هم واقعیت های بالقوه،

situations, unreal situations, hypotheticals.

موقعیت های تصوری، موقعیت های غیر واقعی ، فرضیات.

Now, what's interesting about the second conditional

حال، آنچه در مورد شرط دوم

and these types of sentences is you can actually

و این نوع جملات جالب است این است که می توانید

substitute the first conditional in some of these as well.

در برخی از این جملات نیز شرط اول را جایگزین کنید.

It just depends on the level of confidence you have.

این فقط به سطح اعتماد شما بستگی دارد.

So, for example, here.

بنابراین، برای مثال، در اینجا.

So, here, again, let's repeat this one.

بنابراین، در اینجا، دوباره، اجازه دهید این یکی را تکرار کنیم.

Let's say you lost your job tomorrow.

فرض کنید فردا شغل خود را از دست داده اید .

What would you do?

شما چکار انجام خواهید داد؟

You are...

Here's reality.

تو هستی...

واقعیت اینجاست.

You're taking a step back from reality, okay?

شما یک قدم از واقعیت عقب می روید، باشه؟

You're like, let's say you lost your job.

مثلاً فرض کنید کارتان را از دست داده اید.

Okay.

باشه.

You can say, let's say you lose your job tomorrow.

می توانید بگویید، فرض کنید فردا شغل خود را از دست بدهید.

Oh, no.

وای نه.

Now it feels more real.

حالا احساس واقعی تر می کند.

If I say, let's say you lose your job.

اگر بگویم، فرض کنید شغلتان را از دست داده اید.

What will you do?

چه خواهید کرد؟

So, it depends on like your level of confidence

بنابراین، این بستگی به سطح اعتماد شما

and how close you want to get to like the

و اینکه چقدر می خواهید به

real situation.

موقعیت واقعی نزدیک شوید بستگی دارد.

If you just want to exist in this space of

اگر فقط می خواهید در این فضای

potential reality, of unreality, use the second

واقعیت بالقوه، غیرواقعی وجود داشته باشید، از شرط دوم استفاده کنید

conditional.

.

It allows you to play with possibilities, and it can even be a little more gentle or

این به شما امکان می دهد با احتمالات بازی کنید، و حتی می تواند

polite when you're speaking to a person.

زمانی که با یک نفر صحبت می کنید کمی ملایم تر یا مودبانه تر باشد.

And instead of saying, let's say you lose your job.

و به جای گفتن، فرض کنید شغل خود را از دست داده اید.

What will you do?

چه خواهید کرد؟

Let's say you lost your job.

فرض کنید شغل خود را از دست داده اید.

What would you do?

شما چکار انجام خواهید داد؟

So, you can feel the difference there.

بنابراین، شما می توانید تفاوت را در آنجا احساس کنید.

Okay.

باشه.

How are you doing?

حال شما چطور است؟

This is good, right?

این خوب است، درست است؟

Yeah.

آره

I know it's good.

میدونم خوبه

I made it.

من انجامش دادم.

I know.

Okay.

میدانم.

باشه.

I have way more for you.

من راه بیشتری برای شما دارم

So, let's go.

پس بزن بریم.

Okay.

So, we are going to continue with this idea of the implied if.

باشه.

بنابراین، ما قصد داریم به این ایده از اگر ضمنی ادامه دهیم.

So, you don't always need to use an if clause

بنابراین، شما همیشه نیازی به استفاده از بند if

in a second conditional question or a sentence

در سوال شرطی دوم یا حتی یک جمله ندارید

even.

.

So, for example, we have the structure of "would" plus the subject.

بنابراین، برای مثال، ما ساختار "wild" به اضافه موضوع را داریم.

You can add "ever".

شما می توانید "همیشه" را اضافه کنید.

Not necessary.

لازم نیست.

There are so many different constructions.

ساخت و سازهای بسیار متفاوتی وجود دارد.

Let's look at some of them now.

اکنون به برخی از آنها نگاه می کنیم.

So, would you ever consider getting plastic surgery?

بنابراین، آیا هرگز به انجام جراحی پلاستیک فکر می کنید؟

It's a question.

این یک سوال است.

Okay.

باشه.

So, would you ever think about this?

بنابراین، آیا هرگز به این موضوع فکر می کنید؟

What about if your friend were thinking about

اگر دوست شما به فکر

moving because, I don't know, they want to

جابجایی باشد، چون نمی‌دانم، می‌خواهد

buy a house, and they look around and all of the houses in their area are expensive?

خانه بخرد، و به اطراف نگاه می‌کند و همه خانه‌های منطقه‌شان گران هستند، چطور؟

This is a reality for many people.

این یک واقعیت برای بسیاری از مردم است.

And you say, well, would you ever consider moving to another state?

و شما می گویید، خوب، آیا هرگز به فکر رفتن به ایالت دیگر هستید؟

Like, if that were an option.

مثلاً اگر این یک گزینه بود.

Like, that's the implied condition.

مثلاً این شرط ضمنی است.

The implied if is if that were an option, would you consider it?

اگر این یک گزینه بود، آیا آن را در نظر می گیرید؟

Okay.

باشه.

Next, would you be available for a movie this weekend?

بعد، آیا برای یک فیلم در این آخر هفته در دسترس خواهید بود؟

Of course, you can ask, are you available?

البته می توانید بپرسید آیا در دسترس هستید؟ آیا

Are you free?

شما آزاد هستید؟

If you want to take a step back, would you be available for a movie this weekend?

اگر بخواهید یک قدم به عقب برگردید، آیا این آخر هفته برای یک فیلم در دسترس خواهید بود؟

And implied is if I asked you, right?

و ضمنی این است که اگر از شما بپرسم، درست است؟

If I asked you, would you be available for a movie this weekend?

اگر از شما بپرسم، آیا این آخر هفته برای یک فیلم در دسترس خواهید بود؟

Next, do you think he would say no?

بعد، فکر می کنید او نه می گوید؟

And again, if I asked him.

و باز هم اگر از او بپرسم.

So, do you think he would say no if I asked him to borrow money, for example?

بنابراین، به نظر شما اگر از او بخواهم که مثلاً پول قرض کند، او جواب منفی می دهد؟

So, yeah, do you think he would say no?

خب، آره، فکر می کنی او نه می گفت؟

Next, here we have, this is a tag question.

بعد، اینجا داریم، این یک سوال برچسب است.

So, she wouldn't lie about something like that, would she?

بنابراین، او در مورد چنین چیزی دروغ نمی گوید، درست است؟

Like, if she had the opportunity to lie about

مثلاً اگر او فرصت داشت در مورد آن دروغ بگوید،

it, she wouldn't lie about it, would she?

در مورد آن دروغ نمی گفت، درست است؟

I don't think she would lie, but I'm not sure.

من فکر نمی کنم که او دروغ بگوید، اما مطمئن نیستم.

So, yeah, again, here you have second conditional being used in a tag question.

بنابراین، بله، دوباره، در اینجا شما دومین شرطی را در یک سوال برچسب استفاده می کنید.

How cool is that?

چقدر باحاله؟

Okay.

باشه.

Next, I'm going to give you some formal structures.

در مرحله بعد، من به شما چند ساختار رسمی می دهم.

You can use these in speech.

می توانید از اینها در سخنرانی استفاده کنید.

These are also common in email, in professional writing, in academic writing.

اینها در ایمیل، در نوشتن حرفه ای، در نوشتن آکادمیک نیز رایج هستند.

So, we have some questions here.

بنابراین، ما در اینجا چند سوال داریم.

And again, you can answer these as well.

و باز هم می توانید به اینها نیز پاسخ دهید.

They don't just exist in questions.

آنها فقط در سؤالات وجود ندارند.

We have three phrases that replace "if", basically.

ما سه عبارت داریم که اساساً جایگزین «اگر» می شود.

So, assuming that, provided that, in the event that.

بنابراین، با فرض آن، به شرط آن که ، در صورت.

So, assuming that a better position became

بنابراین، با فرض اینکه موقعیت بهتری

available at your company, would you take it?

در شرکت شما در دسترس باشد ، آیا آن را قبول می کنید؟

Like, if a better position became available.

مانند، اگر موقعیت بهتری در دسترس بود.

If we assume, if we accept, you know, if this is something that happens.

اگر فرض کنیم، اگر بپذیریم، می‌دانید، اگر این اتفاقی می‌افتد.

Next.

بعد.

Provided that you didn't have to worry about food,

به شرطی که نگران غذا نباشید، آیا

would you be willing to live on an island all by yourself?

حاضرید به تنهایی در یک جزیره زندگی کنید؟

So, this is more the true spirit of the second conditional, which is just

بنابراین، این بیشتر روح واقعی شرط دوم است، که فقط وضعیت

total hypothetical situation, right?

فرضی کل است ، درست است؟

Like, you're just imagining scenarios.

مثلاً شما فقط سناریوهایی را تصور می کنید.

Like, if you lived on an island where the food was provided, would you do it?

مثلاً اگر در جزیره ای زندگی می کردید که غذا در آنجا تهیه می شد، آیا این کار را انجام می دادید؟

All by yourself?

همه بدست خودتان؟

I don't know if I would.

من نمی دانم که آیا می خواهم.

I don't know if I would do that.

نمی دانم این کار را می کردم یا نه.

Okay.

باشه.

And finally, in the event that you died, who would get all your possessions?

و در نهایت، در صورت مرگ، چه کسی تمام دارایی شما را به دست می آورد؟

So, this is a question that adults ask themselves at one point or another,

بنابراین، این سؤالی است که بزرگسالان در یک نقطه از خود می پرسند،

because you have to think about, okay, what's going to happen after I die?

زیرا شما باید به این فکر کنید، خوب، پس از مرگ من چه اتفاقی می افتد؟

So, in the event means, like, if this

بنابراین، در واقعه یعنی، مثلاً، اگر این اتفاق می‌افتد

happened, if this situation, event happened,

، اگر این وضعیت، واقعه اتفاق می‌افتد،

in the event that you died, who would get all your possessions?

در صورت مرگ شما، تمام دارایی شما به چه کسی می‌رسد؟

Okay.

We have some good stuff here, and we have one more board to look at.

باشه.

ما چیزهای خوبی در اینجا داریم و یک تابلوی دیگر برای بررسی داریم.

I'm going to give you a ton of common sentences and common questions that we have

من قصد دارم هزاران جملات رایج و سوالات رایجی را که ما داریم

and that we use in daily life with the second conditional.

و در زندگی روزمره با شرط دوم استفاده می کنیم به شما ارائه کنم.

So, let's do that now.

بنابراین، بیایید این کار را در حال حاضر انجام دهیم.

Okay.

باشه.

So, this is the part where you listen and repeat,

بنابراین، این بخشی است که در آن گوش می دهید و تکرار می کنید،

and we have some sentences that you can hear,

و ما جملاتی داریم که می توانید بشنوید،

you will hear in everyday common situations.

در موقعیت های معمول روزمره خواهید شنید.

So, "If I had more time, I could finish the project."

بنابراین، "اگر زمان بیشتری داشتم، می توانستم پروژه را تمام کنم."

Or, "If I had more time, I would call you."

یا "اگر وقت بیشتری داشتم با شما تماس می گرفتم."

Or, "If I had more time, I would do something."

یا «اگر وقت بیشتری داشتم، کاری انجام می‌دادم».

So, "What would you do today if you had more time?"

بنابراین، " اگر وقت بیشتری داشتید امروز چه می کردید؟"

Like, more free time.

مثلا وقت آزاد بیشتر

"Well, if I knew..."

"خب، اگر می دانستم..."

This is very common.

این بسیار رایج است.

So, "If I knew his number, I would just tell you his number."

بنابراین، "اگر شماره او را می دانستم، فقط شماره او را به شما می گفتم."

"If I knew the address, I could go there today, but I don't know the address."

"اگر آدرس را می دانستم، امروز می توانستم به آنجا بروم، اما آدرس را نمی دانم."

But, "If I knew the address, I could go there."

اما، "اگر آدرس را می دانستم ، می توانستم به آنجا بروم."

Or, "I might go there."

یا، "ممکن است به آنجا بروم."

Just like...

درست مثل...

Next one.

بعدی.

"I would love that."

"من آن را دوست دارم."

Right?

درست؟

This is similar to, "That would be great."

این شبیه به "این عالی خواهد بود."

"I would love that."

"من آن را دوست دارم."

"I would enjoy that if that were to happen."

اگر این اتفاق بیفتد، از آن لذت خواهم برد.»

"If that happened."

"اگر این اتفاق افتاد."

I wouldn't say that.

من این را نمی گویم.

Okay?

So, if someone says something...

باشه؟

بنابراین، اگر کسی چیزی بگوید...

If you're in a conversation, and you're going

اگر در حال مکالمه هستید، و می‌روید

back and forth, and you say, "Yeah, yeah,

و می‌روید، و می‌گویید : "آره، آره،

this, this, this."

این، این، این."

And your friend says, "Yeah, yeah, and this, this, this."

و دوستت می گوید: "آره، آره، و این، این، این."

And you say, "Whoa, whoa, whoa, whoa, whoa."

و شما می گویید وای وای وای وای وای.

I wouldn't say that.

من این را نمی گویم.

So, I wouldn't say that.

بنابراین، من این را نمی گویم.

That's not something I would say about this situation or that person.

این چیزی نیست که در مورد این موقعیت یا آن شخص بگویم.

"Would you tell me if you knew?"

"اگه میدونستی بهم میگی؟"

So, again, you're having a conversation.

بنابراین، دوباره، شما در حال گفتگو هستید.

Maybe your friend has a secret they don't want to tell you, and you're like, "I think

شاید دوست شما رازی داشته باشد که نمی خواهد به شما بگوید و شما می گویید "فکر می کنم

you know something."

شما چیزی می دانید."

It's like, "Would you tell me if you knew?"

مثل این است که " اگر می دانستی به من می گویی؟"

Like, if you knew this information, you're testing your friend's loyalty, in a way.

مثلاً، اگر این اطلاعات را می دانستید، به نوعی وفاداری دوستتان را آزمایش می کنید.

Your friend would say, "Yeah, I would tell you."

دوست شما می گفت: "آره، به شما می گویم."

Or maybe they would say, "No, I wouldn't tell you if I knew anyway."

یا شاید می گفتند: "نه، اگر بدانم به شما نمی گویم."

So, it's like, "Oh, okay.

بنابراین، مثل این است که "اوه، باشه. شاید

Your friend has a reason for keeping a secret, maybe."

دوست شما دلیلی برای حفظ یک راز داشته باشد." در

Next, you can also use the second conditional

مرحله بعد، می توانید از شرط دوم نیز

to give advice, to say, "If I were you."

برای نصیحت کردن استفاده کنید و بگویید: «اگر من جای تو بودم».

I'm not you, but if I were you, I would, I might.

من تو نیستم، اما اگر جای تو بودم، ممکن بود.

If I were you, I would get another job, or I would buy a new pair of shoes,

من اگر جای شما بودم شغل دیگری پیدا می کردم یا یک جفت کفش نو می خریدم

or I would think about moving to another city, or I might do something else.

یا به فکر مهاجرت به شهر دیگری بودم یا ممکن بود کار دیگری انجام دهم.

Okay, and you can also say, "You wouldn't say that if..."

بسیار خوب، و همچنین می توانید بگویید: "اگر ... نمی گفتی"

Like, if you were in my shoes, if you were

مثلاً اگر جای من بودی، اگر

in my position, you wouldn't say that if you

در جایگاه من بودی، اگر حقیقت را می دانستی این را نمی گفتی

knew the truth.

.

Right?

If you knew the truth, you wouldn't say that.

درست؟

اگر حقیقت را می دانستی، این را نمی گفتی.

Okay?

So, before we move to the second part of the board, repeat after me.

باشه؟

بنابراین، قبل از اینکه به قسمت دوم تابلو برویم، بعد از من این کار را تکرار کنید.

We'll just say the first part here.

ما فقط قسمت اول را اینجا می گوییم.

If I had more time.

اگر وقت بیشتری داشتم.

If I knew his number.

اگر شماره اش را می دانستم.

I would love that.

من آن را دوست دارم.

I wouldn't say that.

من این را نمی گویم.

Would you tell me if you knew?

اگه میدونستی بهم میگی؟

If I were you, I would do it.

من اگر جای شما بودم این کار را می کردم.

You wouldn't say that if you knew the truth.

اگر حقیقت را می دانستی این حرف را نمی زدی.

Okay, good.

باشه خوبه

Another one.

You wouldn't say that if you knew what I know,

یکی دیگه.

اگر آنچه را که من می دانم، می دانستی،

or if you knew what I knew, or knew what I

یا آنچه را که من می دانم، می دانستی، نمی گفتی

know.

Both are possible.

.

هر دو امکان پذیر است.

Tell me why in the comments.

دلیلش را در نظرات به من بگویید.

All right, next one, very common.

بسیار خوب، مورد بعدی ، بسیار رایج است.

Whoa, that's...

اوه، اون...

What are you doing?

چیکار میکنی؟

I wouldn't do that if I were you.

من اگر جای شما بودم این کار را نمی کردم.

So, you can give this as a warning.

بنابراین، شما می توانید این را به عنوان یک هشدار بدهید.

You can also use this for advice.

شما همچنین می توانید از این برای مشاوره استفاده کنید.

Your friend wants to do something, or maybe

دوست شما می‌خواهد کاری انجام دهد یا شاید

your friend is in the middle of doing something,

دوست شما در وسط انجام کاری است

and you say, "That's a bad idea.

و شما می‌گویید: "این ایده بدی است.

I wouldn't do that if I were you."

من اگر جای شما بودم این کار را نمی‌کردم."

Okay, so don't do that.

باشه پس اینکارو نکن

I wouldn't do that if I were you.

من اگر جای شما بودم این کار را نمی کردم.

Next, I wouldn't know.

بعد، من نمی دانم.

So, this is a way of saying, "I don't know,"

بنابراین، این روشی است برای گفتن، "نمی دانم"،

but you're saying, like, "If you asked me,

اما شما می گویید، "اگر از من بپرسید،

I wouldn't know the answer."

پاسخ را نمی دانستم."

So, don't ask me, basically.

بنابراین، اساساً از من نپرسید.

So, if someone is asking you, for example, "Do you know...

بنابراین، اگر کسی از شما بپرسد، برای مثال، "آیا می دانید...

I don't know.

من نمی دانم.

Do you know the best way to get to Ron's Burger Joint or something?"

آیا می دانید بهترین راه برای رسیدن به Ron's Burger Joint یا چیز دیگری چیست؟"

A name of a restaurant.

"Ron's Burger Joint."

نام یک رستوران

"Ron's Burger Joint."

It's like, "Sorry, I wouldn't know.

مثل این است، "ببخشید، نمی‌دانم.

I have never heard of Ron's Burger Joint.

من هرگز نام Ron's Burger Joint را نشنیده‌ام. "

Google 'Ron's Burger Joint' and tell me if it's a real place somewhere in the world.

Ron's Burger Joint" را در گوگل جستجو کنید و به من بگویید که آیا این یک مکان واقعی در جهان است یا خیر.

I just made it up."

من فقط آن را ساختم."

Okay, I wouldn't know what to do in that situation, right?

خوب، من نمی دانم در آن شرایط چه کار کنم، درست است؟

So, your friend is telling you about something

بنابراین، دوست شما در مورد چیزی به شما می گوید

that is difficult, a difficult situation,

که سخت است، یک موقعیت دشوار،

maybe that both of your mutual friend is

شاید که هر دو دوست مشترک شما در حال

going through, and you're like, "Wow, that's a

گذراندن آن هستند، و شما می گویید: "وای،

tough situation.

شرایط سختی است.

I have no idea what I would do in that situation.

من نمی دانم چه کار کنم. در آن موقعیت،

I wouldn't know what to do in that situation.

نمی‌دانم در آن موقعیت چه کنم.

I wouldn't know what to say."

نمی‌دانم چه بگویم.»

Like, that's really hard.

مثل اینکه واقعا سخته

Maybe you're not good with public speaking, too.

شاید شما هم با سخنرانی عمومی خوب نیستید.

It's like, "I wouldn't know what to say.

مثل این است که "من نمی دانم چه بگویم.

I'm not a socially capable person.

من فردی توانمند اجتماعی نیستم.

Just, I wouldn't know what to say in that situation."

فقط نمی دانم در آن موقعیت چه بگویم."

This is very common.

این بسیار رایج است.

"Sorry, I would if I could."

"ببخشید، اگر می توانستم این کار را می کردم."

I have this one in another video, so I'll finish the end of this one.

من این یکی را در ویدیوی دیگری دارم، بنابراین پایان این یکی را تمام می کنم.

If you've seen my other video about common modal verb phrases and expressions, I have

اگر ویدیوی دیگر من در مورد عبارات و عبارات رایج افعال معین را دیده اید، من

"I would if I could, but I can't."

"I would if I can, but I can't."

That's right.

درست است.

So, that's the end of that phrase if you want to make it longer.

بنابراین، اگر می خواهید آن را طولانی تر کنید، این پایان عبارت است.

"I would if I could."

"اگه میتونستم این کارو میکردم."

Like, your friend is asking you to help them

مثلا دوستتان از شما می خواهد که در کاری به آنها کمک کنید

with something, and you say, "Sorry, I would

و شما می گویید "ببخشید،

if I could, but I'm busy."

اگر می توانستم انجام می دادم، اما سرم شلوغ است."

Or, "I can't."

یا «نمی‌توانم».

And finally, the heart of the second conditional.

و بالاخره قلب مشروط دوم.

These two questions, right?

این دو سوال، درسته؟

This is really what the second conditional is about when you start learning it.

این واقعاً همان چیزی است که شرط دوم در مورد شروع یادگیری آن است.

What would you do if, or what would happen if?

اگر چه می کردید یا اگر چه اتفاقی می افتاد؟

So, one of the most common, probably one of the first two questions you ever hear when

بنابراین، یکی از رایج ترین، احتمالاً یکی از دو سؤال اولی است که هنگام

you learn the second conditional.

یادگیری شرطی دوم می شنوید.

I'll give you both of them because you've probably heard them.

من هر دوی آنها را به شما می دهم زیرا احتمالاً آنها را شنیده اید.

"What would you do if you won the lottery?"

" اگر بخت آزمایی را برنده شوی چه خواهی کرد؟"

"What would you do if you had a million dollars?"

"اگر یک میلیون دلار داشتی چه کار می کردی؟" هر

They both ask about money, and then normally you'd say, "Oh, yeah.

دو در مورد پول می پرسند، و بعد معمولاً می گویید: "اوه، آره.

If I had a million dollars, I would buy a house."

اگر یک میلیون دلار داشتم، خانه می خریدم."

This is the most common answer.

این رایج ترین پاسخ است.

Do you want to know my answer?

آیا می خواهید پاسخ من را بدانید؟

"If I had a million dollars, I would pay off my parents' house."

اگر یک میلیون دلار داشتم، خانه پدر و مادرم را پرداخت می کردم».

So, I always told myself that.

بنابراین، من همیشه این را به خودم می گفتم.

If I ever won the lottery, I would help my

اگر من در لاتاری برنده شدم، به والدینم کمک می‌کردم تا به

parents give them the money to finish paying

آنها پول بدهند تا هزینه

for their house because they deserve that.

خانه‌شان را تمام کنند، زیرا آنها سزاوار آن هستند.

I owe them that for letting me live in their house for so long.

این را مدیون آنها هستم که اجازه دادند مدت زیادی در خانه آنها زندگی کنم.

I don't live with my parents anymore, just so you know.

من دیگر با پدر و مادرم زندگی نمی کنم ، فقط برای اینکه بدانید.

Okay, so that's it.

خوب، پس همین است.

Like, that's a lot, right?

مثل اینکه خیلی زیاد است، درست است؟

So, I hope you feel that you have a wider,

بنابراین، امیدوارم احساس کنید که

richer understanding of the second conditional,

درک گسترده‌تر و غنی‌تری از شرط دوم دارید،

and that it's not just, "If I had a million dollars, I would buy a house."

و این فقط این نیست که «اگر یک میلیون دلار داشتم، خانه می‌خریدم».

No, you can say...

نه، می تونی بگی...

Okay, let's say this happened.

باشه، فرض کنیم این اتفاق افتاده.

If you were to be in this position, if you were me, what would you do?

اگر قرار بود در این موقعیت بودید، اگر جای من بودید، چه می کردید؟

So, there are so many things that you can use the second conditional for,

بنابراین، چیزهای زیادی وجود دارد که می توانید از شرط دوم برای آنها استفاده کنید،

and now you know all of them.

و اکنون همه آنها را می دانید.

I don't want to say all.

من نمی خواهم همه چیز را بگویم.

A lot of them.

بسیاری از آنها را.

Most of them?

بیشتر آنها؟

A lot of them.

بسیاری از آنها را.

All right, everybody, we'll stop there.

باشه، همه، ما همینجا توقف می کنیم.

Check out the quiz on www.engvid.com.

مسابقه را در www.engvid.com بررسی کنید.

It's in the link that's in the description to this video.

در لینکی که در توضیحات این ویدیو آمده است.

Do that.

این کار را انجام دهید.

Test your understanding.

درک خود را بیازمایید

And I hope I have blown your mind.

و امیدوارم ذهن شما را منفجر کرده باشم.

So, I'm going to leave.

بنابراین، من می روم.

What's a clever second conditional thing I could say?

دومین چیز مشروط زیرکانه ای که می توانم بگویم چیست؟

I don't know.

من نمی دانم. به

You tell me.

من بگو.

If you were me, how would you end a video?

اگر شما جای من بودید، چگونه یک ویدیو را تمام می کردید؟

Awkward silence.

سکوت ناخوشایند به

Tell me.

من بگو.