10 common verbs followed by infinitives - English Grammar for Beginners

Hey, guys. I'm Alex. Thanks for clicking, and welcome to this lesson on common verbs

سلام بچه ها. من الکس هستم با تشکر از کلیک کردن، و به این درس در مورد افعال متداول

followed by infinitives. In English, most commonly, if we want to follow a verb with

و به دنبال آن مصدر خوش آمدید. در زبان انگلیسی، معمولاً، اگر بخواهیم یک فعل را با

another action or activity, we usually have to follow it with -- well, we always have

یک عمل یا فعالیت دیگر دنبال کنیم، معمولاً باید آن را دنبال کنیم - خوب، همیشه

to follow it with a gerund or an infinitive. Those of you who don't know what an infinitive

باید آن را با یک جیروند یا یک مصدر دنبال کنیم. کسانی از شما که نمی دانید مصدر

is, it is "to" plus base verb. For example, "to run", "to like", "to see", "to dance",

چیست، "به" به اضافه فعل پایه است. مثلاً «دویدن»، «دوست داشتن»، «دیدن»، «رقصیدن»

etc. A gerund is a verb plus -ing. So, for example, "running", "dancing", "singing",

و غیره. بنابراین، به عنوان مثال، "دویدن"، "رقصیدن"، "آواز خواندن"،

"hiking". Some verbs in English can be followed by both a gerund or infinitive, and there's

"پیاده روی". برخی از افعال در زبان انگلیسی را می توان هم با جرون یا مصدر دنبال کرد و

no difference in meaning. So, for example, a verb like "like". "She likes to talk." "She

هیچ تفاوتی در معنی وجود ندارد. بنابراین، برای مثال، یک فعل مانند "مانند". "او دوست دارد صحبت کند." "او

likes talking." The meaning is the same, right? There's really no difference. So, both are

دوست دارد صحبت کند." معنی همان است، درست است؟ واقعا هیچ تفاوتی نیست پس هر دو

okay. However, there are some verbs in English that can only be followed by a gerund or can

مشکلی نداره با این حال، برخی از افعال در زبان انگلیسی وجود دارند که فقط می توانند با یک جرون دنبال شوند یا

only be followed by an infinitive. The verb "enjoy" is one example. So, in this sentence,

فقط می توانند با یک مصدر دنبال شوند. فعل «لذت بردن» یک مثال است. بنابراین، در این جمله،

"She enjoys to talk." "She enjoys talking." Only one of these is grammatically correct.

"او از صحبت کردن لذت می برد." "او از صحبت کردن لذت می برد." فقط یکی از اینها از نظر گرامری درست است.

Which one do you think it is? Okay, if you said, "She enjoys to talk" is correct, you

به نظر شما کدام یک است؟ بسیار خوب، اگر گفتید "او از صحبت کردن لذت می برد" درست است

are absolutely incorrect. "She enjoys talking" is correct. So, "enjoy" is an example of a

، کاملاً در اشتباه هستید. "او از صحبت کردن لذت می برد " صحیح است. بنابراین، "لذت بردن" نمونه ای از

verb that can only be followed by a gerund. Okay? And I apologize for the sound there.

فعل است که فقط می تواند توسط یک جرون دنبال شود. باشه؟ و بابت صدای اونجا عذرخواهی میکنم

Now, I'm going to give you a list of verbs in English that can only be followed by an

حال، من می‌خواهم فهرستی از افعال در زبان انگلیسی را به شما ارائه دهم که فقط می‌توانند با یک مصدر دنبال شوند

infinitive, which again is "to" plus the base verb. So, these are verbs that you're going

، که دوباره «to» به اضافه فعل پایه است . بنابراین، اینها افعالی هستند که

to be using a lot when you speak. I tried to pick the most common ones that I could

هنگام صحبت کردن از آنها استفاده زیادی خواهید کرد. من سعی کردم رایج‌ترین مواردی را که می‌توانم به آن‌ها

think of that I use in my own daily life. And if you remember, you know, very, very

فکر کنم و در زندگی روزمره‌ام استفاده می‌کنم، انتخاب کنم. و اگر به یاد داشته باشید، خیلی خیلی سریع می دانید

quickly that, okay, these verbs, when I use them, it's always "to" plus verb, "to" plus

که، خوب، این افعال، وقتی من از آنها استفاده می کنم، همیشه "به" به علاوه فعل، "به" به علاوه

verb, "to" plus verb, you will be a much better and more proficient English speaker. Okay?

فعل، "به" به علاوه فعل هستند، شما خیلی بهتر خواهید بود. و مسلط تر به انگلیسی. باشه؟

So, here we go. So, we have the verb "want", right? "To want", "to desire" something. For

پس بزن که بریم. بنابراین، ما فعل "خواستن" را داریم، درست است؟ "خواستن"، "خواستن" چیزی. به

example, "They want to expand the company." So, we have the verb "want" here. "To expand."

عنوان مثال، "آنها می خواهند شرکت را گسترش دهند." بنابراین، ما در اینجا فعل "خواستن" را داریم. "گسترش دادن."

Not, "They want expanding." "They want to expand." Next verb is "hope". "I hope to see

نه، "آنها می خواهند گسترش پیدا کنند." آنها می خواهند گسترش پیدا کنند. فعل بعدی "امید" است. "امیدوارم

you there." Right? "I hope to see you at the party." So, we have "hope" plus the infinitive

آنجا ببینمت." درست؟ "امیدوارم شما را در مهمانی ببینم." بنابراین، "امید" به اضافه مصدر

"to see". Not, "I hope seeing." We have "agree". "They agreed to make the deal." Right? So,

"to see" داریم. نه، "امیدوارم ببینم." ما "موافق" داریم. آنها برای انجام این معامله موافقت کردند.» درست؟ بنابراین،

we have "agreed to make the deal."

ما " موافقتیم که معامله را انجام دهیم."

Now, here what you'll notice, in the first two examples, both of my sentences were in

حالا، در اینجا چیزی که متوجه خواهید شد، در دو مثال اول، هر دو جمله من در

the present tense, the simple present. Right? "They want to expand the company." "I hope

زمان حال بودند، حال ساده. درست؟ آنها می خواهند شرکت را گسترش دهند. "

to see you there." Both of these are present sentences. This one is in the past. Right?

امیدوارم آنجا ببینمت." هر دوی اینها جملات فعلی هستند . این یکی در گذشته است. درست؟

"They agreed to make the deal." So, the tense of this verb, of the first verb, does not

آنها برای انجام این معامله موافقت کردند.» پس زمان این فعل، فعل اول،

matter. Okay? If it's past, if it's present, if it's continuous, if it's present perfect,

مهم نیست. باشه؟ اگر گذشته است، اگر حال است، اگر استمراری است، اگر حال کامل

past perfect, whatever it is, the next verb still has to be an infinitive. Okay? And we're

است، ماضی کامل، هر چه باشد، فعل بعدی همچنان باید مصدر باشد. باشه؟ و همانطور که

going to see more of those examples as we go along.

پیش می رویم، نمونه های بیشتری از این نمونه ها را خواهیم دید.

So here, we have the verb "plan". "We are planning to visit Europe." Now, as you notice,

بنابراین در اینجا، ما فعل "طرح" را داریم. ما در حال برنامه ریزی برای بازدید از اروپا هستیم. اکنون، همانطور که متوجه شدید،

we are planning, right now, in the present continuous, to visit Europe. Right? Next one,

ما در حال برنامه ریزی برای بازدید از اروپا هستیم. درست؟ مورد بعدی،

"decided". "She has decided to quit." So, here we have, again, the auxiliary verb, "have",

"تصمیم گرفت". او تصمیم گرفته است که ترک کند. بنابراین، در اینجا، دوباره، فعل کمکی، "داشتن"،

plus the main verb, "decided", just like here, we have the auxiliary verb, "be", plus the

به اضافه فعل اصلی، "تصمیم گرفت" را داریم، درست مانند اینجا ، فعل کمکی "be" را داریم، به علاوه

verb, "ing", with "planning". "She has decided to quit." Not, "She has decided quitting."

فعل "ing" را با "planning" داریم. ". او تصمیم گرفته است که ترک کند. نه، "او تصمیم گرفته است ترک کند."

Right? Okay, next one, "choose". "Chris chose to stay at home." So, imagine that you had

درست؟ بسیار خوب، مورد بعدی، "انتخاب کنید". کریس ترجیح داد در خانه بماند. بنابراین، تصور کنید که شما

a party, and you invited a lot of your friends, and one of your friends named Chris decided

یک مهمانی داشتید، و دوستان زیادی را دعوت کردید، و یکی از دوستانتان به نام کریس تصمیم

to stay home. This is what you would say, right? In the past tense, "He chose", now,

گرفت در خانه بماند. این چیزی است که شما می گویید، درست است؟ در زمان گذشته، "او انتخاب کرد"، اکنون،

those of you, you know, "chose" is the past of "choose", "to stay at home." Not, "He chose

آنهایی که می دانید، "انتخاب" گذشته "انتخاب" است، "در خانه ماندن". نه، "او ماندن را انتخاب کرد

staying." "He chose to stay."

." او ماندن را انتخاب کرد.

Okay, "promise", very common verb that we use all the time. "He promised to come on

بسیار خوب، "قول"، فعل بسیار رایجی که ما همیشه از آن استفاده می کنیم. قول داد سر

time." Right? So, we have, "promised to come." Not, "He promised coming on time." "He promised

وقت بیاید.» درست؟ بنابراین، ما "قول داده ایم که بیاییم." نه، "او قول داد سر وقت بیاید." قول

to come on time." "To arrive on time."

داد سر وقت بیاید.» "برای رسیدن به موقع."

And finally, very common verb, similar to "want", which we use all the time, "need".

و در نهایت، فعل بسیار رایج، شبیه به "خواستن" که همیشه از آن استفاده می کنیم، "نیاز".

Right? "I need to go to the bank." So, if you need to pay your bills, or your visa,

درست؟ "من باید به بانک بروم." بنابراین، اگر نیاز به پرداخت قبوض یا ویزای خود دارید

and for whatever reason, you don't have internet access, or you don't do internet banking,

و به هر دلیلی به اینترنت دسترسی ندارید یا بانکداری اینترنتی انجام نمی دهید

say, "I need to go to the bank." Right? Not, "I need going." "I need to go."

، بگویید: «باید به بانک بروم». درست؟ نه، "من باید بروم." "من باید برم."

Okay, guys. So, if you'd like to test your understanding of these verbs, and the ones

باشه بچه ها بنابراین، اگر می‌خواهید درک خود را از این افعال، و آنهایی

that are commonly followed by an infinitive, you can check out the quiz on www.engvid.com.

که معمولاً با مصدر دنبال می‌شوند، آزمایش کنید، می‌توانید امتحان را در www.engvid.com بررسی کنید.

Good luck, guys.

موفق باشید دوستان.