The Most Common Words in English: 8 ways to use ‘THAT’

Hi, everyone.

سلام به همه.

In this lesson I'm going to tell you everything you need to know about "that".

در این درس همه چیزهایی را که باید در مورد "آن" بدانید را به شما بگویم.

"That" is one of the most common words in English.

"That" یکی از رایج ترین کلمات در زبان انگلیسی است.

Let's have a look at how we can use it in conversation and in writing.

بیایید نگاهی بیندازیم که چگونه می توانیم از آن در مکالمه و نوشتار استفاده کنیم.

First use is something close or distant.

اولین استفاده چیزی نزدیک یا دور است.

When something is close, we can say...

وقتی چیزی نزدیک است، می توانیم بگوییم...

"This" is a pointing word; it means close to me.

«این» یک کلمه اشاره است. یعنی نزدیک به من

"This man", "this room", "this pen".

«این مرد»، «این اتاق»، «این قلم».

"This pen is close to me."

این خودکار به من نزدیک است.

But when something is further away, I can show that in language by saying: "That woman",

اما وقتی چیزی دورتر است، می توانم آن را با گفتن: «آن زن»،

"that house", "that pencil".

«آن خانه»، «آن مداد» به زبان نشان دهم.

"This pen; that pencil" - more far away.

"این قلم؛ آن مداد" - دورتر.

We can also use "that" when we want to reduce the length of a sentence.

همچنین زمانی که بخواهیم طول جمله را کاهش دهیم می توانیم از "that" استفاده کنیم .

Because "that" is a pointing word, we can take a longer sentence, such as: "The song

از آنجا که "آن" یک کلمه اشاره گر است، می توانیم جمله طولانی تری مانند: "آهنگی

that is playing sounds great", and instead we can just say: "That's a great song."

که پخش می شود عالی به نظر می رسد" و به جای آن فقط می توانیم بگوییم: "آهنگ عالی است."

In a sentence like this, "that" means the song that's playing now.

در جمله ای مانند این، "آن" به معنای آهنگی است که اکنون در حال پخش است.

You already know about it, so I don't need to say those extra words.

شما قبلاً در مورد آن می دانید، بنابراین من نیازی به گفتن آن کلمات اضافی ندارم.

I can make it shorter: "That's a great song."

می توانم کوتاه ترش کنم: "آهنگ فوق العاده ای است."

Another example: "What's that thing in your hand?"

مثال دیگر: "آن چیز در دست شما چیست؟"

I can simply say: "What's that?"

من به سادگی می توانم بگویم: "این چیست؟"

If I'm looking at it, my eyes will show what I'm talking about: "What's that?"

اگر به آن نگاه کنم، چشمانم نشان می دهد که در مورد چه چیزی صحبت می کنم: "این چیست؟"

Another example: "The outfit that you're wearing looks great."

مثال دیگر: "لباسی که می پوشید عالی به نظر می رسد."

You're dressed up, you're wearing something nice.

تو لباس پوشیده ای، چیز خوبی پوشیده ای.

I don't need to say all those words; I can simply say: "That looks great.

من نیازی به گفتن همه آن کلمات ندارم. من به سادگی می توانم بگویم: "این عالی به نظر می رسد.

That looks really great."

واقعا عالی به نظر می رسد."

The next use of "that" is to intensify something; make it more strong.

کاربرد بعدی «آن» تشدید چیزی است; آن را قوی تر کند

I can say...

می توانم بگویم ...

An example...

یک مثال ...

An example situation: "Trust me.

یک موقعیت مثال: "به من اعتماد کن.

It's that bad", and I use my tone of voice to add the intensity on "that", and also a

این خیلی بد است" و از لحن صدایم برای اضافه کردن شدت روی "آن" و همچنین

bit on "bad".

کمی روی "بد" استفاده می کنم.

"Trust me.

"به من اعتماد کن

It's that bad."

. خیلی بد است."

Another example: "I'm not joking.

مثال دیگر: "شوخی نمی کنم.

His cat really is that fat."

گربه او واقعاً چاق است."

And when we use "that" with our tone, it's something that native speakers would do to

و وقتی از "that" با لحن خود استفاده می کنیم، این کاری است که بومی ها برای تاکید بر چیزی انجام می دهند

emphasize something.

.

When we're making a joke perhaps or we're exaggerating something in a story, we'll say

هنگامی که شاید شوخی می کنیم یا در یک داستان در مورد چیزی اغراق می کنیم،

"that" with a lot of emphasis.

با تاکید زیاد می گوییم "آن".

Next use of "that" is the difference between writing and conversation.

استفاده بعدی از "که" تفاوت بین نوشتن و مکالمه است.

In conversation we don't always say the word "that"; whereas in more formal writing, we

در مکالمه ما همیشه کلمه "آن" را نمی گوییم. در حالی که در نوشتار رسمی تر، ما

often will write "that" in a sentence.

اغلب "آن" را در یک جمله می نویسیم.

"I thought that it was a mistake."

"من فکر کردم که این یک اشتباه است."

That's what I'd write.

این چیزی است که من می خواهم بنویسم.

"I thought that it was a mistake", but perhaps I'd just say: "I thought it was a mistake."

"من فکر کردم که این یک اشتباه است"، اما شاید فقط بگویم: "فکر کردم اشتباه است."

I could...

می‌توانستم...

I could also say, if I wanted: "I thought that it was a mistake."

اگر می‌خواستم می‌توانستم بگویم: « فکر کردم اشتباه است».

It's not right, it's not wrong; it depends on the speaker.

درست نیست، اشتباه نیست. بستگی به گوینده داره

But typically, if we do something in writing, that's because it's considered more formal,

اما معمولاً، اگر کاری را به صورت مکتوب انجام می‌دهیم، به این دلیل است که

or more standard English, or more proper English.

رسمی‌تر، یا انگلیسی استانداردتر یا انگلیسی مناسب‌تر در نظر گرفته می‌شود.

Another example: "They said that the package has not arrived."

مثال دیگر: «گفتند بسته نرسیده است».

Perhaps I would write that sentence: "They said that the package has not arrived", whereas

شاید این جمله را بنویسم: « گفتند بسته نرسیده است» و

I would say: "They said the package has not arrived."

من بگویم: «گفتند بسته نرسیده است».

Another example: "You promised that you would be home by 9."

مثال دیگر: "شما قول داده بودید که تا ساعت 9 در خانه خواهید بود."

A written example, maybe we'd see that in a novel.

یک مثال مکتوب، شاید آن را در یک رمان ببینیم.

Maybe not actually because this seems like spoken...

شاید در واقع نه به این دلیل که به نظر می رسد گفتاری ...

Spoken dialogue.

گفتگوی گفتاری.

We could simply say...

ما به سادگی می‌توانیم بگوییم...

We could simply say, instead: "You promised you would be home by 9."

به جای آن می‌توانیم به سادگی بگوییم: "تو قول داده بودی تا ساعت 9 به خانه برسی."

Now let's look at example number five of when to use "that".

حالا بیایید به مثال شماره پنج در مورد زمان استفاده از "that" نگاه کنیم.

We can use "that" in situations to comment and share our feelings about something that's

ما می‌توانیم از «آن» در موقعیت‌ها برای اظهار نظر و به اشتراک گذاشتن احساسات خود در مورد چیزی که

happened.

اتفاق افتاده استفاده کنیم.

First example: "That's insane!"

مثال اول: "این دیوانه است!"

If I use that tone, I'm surprised.

اگر از آن لحن استفاده کنم، تعجب می کنم.

This could be you tell me that you've won 20 million pounds on the lottery - I'm so

این ممکن است شما به من بگویید که در قرعه کشی 20 میلیون پوند برنده شده اید - من از این موضوع خیلی

shocked about that, I say: "That's insane!"

شوکه شده ام، می گویم: "این دیوانه است!"

But equally, I can use this expression when I'm really shocked that something happened,

اما به همان اندازه، می توانم از این عبارت استفاده کنم زمانی که واقعاً شوکه شده ام که اتفاقی افتاده است

and I think that it's crazy and insane.

و فکر می کنم دیوانه کننده و دیوانه کننده است.

Let's say you knew about a criminal incident that happened - a crazy guy came and smashed

فرض کنید شما در مورد یک حادثه جنایی که اتفاق افتاده می دانستید - یک مرد دیوانه آمد و

up your friend's car.

ماشین دوست شما را شکست.

Maybe a jealous boyfriend or something like that - he smashed up the car, but when the

شاید یک دوست پسر حسود یا چیزی شبیه به آن - او ماشین را شکست، اما وقتی

police came, in the end they didn't charge him for anything.

پلیس آمد، در نهایت هیچ چیزی از او دریافت نکردند.

So, nothing happened to this guy who smashed the car.

بنابراین، هیچ اتفاقی برای این مردی که ماشین را شکست.

When you hear about it, you can say: "That's insane!" because you think it's a bad thing

وقتی در مورد آن می شنوید، می توانید بگویید: "این دیوانه است!" چون فکر می کنید این اتفاق بدی است

that happened.

.

It depends on your tone.

بستگی به لحن شما دارد.

The next ones: "That's a pity", "That's too bad", and "That's a shame" all mean a similar

موارد بعدی: «حیف است»، «خیلی بد است» و «حیف است» همگی معنی مشابهی دارند

thing, which is that something unfortunate has happened to you, you've been disappointed.

، یعنی اتفاق ناگواری برای شما افتاده، ناامید شده‌اید.

This could be you had a job, you loved the job, you thought it was going really, really

این می تواند این باشد که شما شغلی داشتید، آن کار را دوست داشتید، فکر می کردید که واقعاً

well and then two weeks after you've been doing this job the boss suddenly comes to

خوب پیش می رود و دو هفته پس از انجام این کار، رئیس ناگهان به سراغ شما می آید

you and says: "Sorry, but we can't keep you on", so you lose your job.

و می گوید: "ببخشید، اما ما می توانیم" تو را حفظ نکن، بنابراین شغل خود را از دست می دهی.

When I hear about that, I say: "That's too bad" or I say: "That's a shame", because I

وقتی در مورد آن می شنوم، می گویم: "خیلی بد است" یا می گویم: "این شرم آور است"، زیرا می

knew you really liked it.

دانستم که شما واقعاً آن را دوست دارید.

Or I say: "That's a pity."

یا می گویم: حیف است.

I feel for you at the time.

من در آن زمان به شما احساس می کنم.

And the last example I would say: "That's good."

و آخرین مثال من می گویم: "این خوب است."

That's...

این...

Well, it depends how enthusiastic I say.

خب، بستگی دارد چقدر مشتاقانه بگویم.

When I say...

وقتی می‌گویم...

When I say: "That's good", I'm excited for you and I'm happy for you.

وقتی می‌گویم: «خوب است»، برایت هیجان‌زده‌ام و برای تو خوشحالم.

Something good has happened to you today.

امروز یک اتفاق خوب برای شما افتاده است.

Perhaps you did well in an exam.

شاید در یک امتحان خوب عمل کردید.

When you come back, I've got more examples for you.

وقتی برگشتی، نمونه های بیشتری برایت دارم.

Now that you're back, I've got some more uses of "that".

حالا که برگشته‌اید، من چند کاربرد دیگر از "آن" دارم.

We use "that" when we want to report facts or information.

زمانی که می‌خواهیم حقایق یا اطلاعات را گزارش کنیم، از «آن» استفاده می‌کنیم .

"Info" is short for "information".

"اطلاعات" مخفف "اطلاعات" است.

Here's an example: "The graph shows that exports have declined."

این یک مثال است: "گراف نشان می دهد که صادرات کاهش یافته است."

When something declines - goes down.

وقتی چیزی کاهش می یابد - پایین می آید.

And "export" is the goods that a country sends out to other countries.

و «صادرات» کالایی است که یک کشور به کشورهای دیگر می فرستد.

Effectively, they sell these things to other countries.

عملاً آنها این چیزها را به کشورهای دیگر می فروشند .

"The graph shows that exports have declined."

نمودار نشان می دهد که صادرات کاهش یافته است.

This is a fact or information because I'm looking at the graph and I can see the line

این یک واقعیت یا اطلاعات است زیرا من به نمودار نگاه می کنم و می توانم خطی را ببینم

where the exports are declining.

که صادرات در آن کاهش می یابد.

Another example: "The paper says that the Glitter Fairy Party will win the election."

مثال دیگر: "روزنامه می گوید که حزب پری زرق و برق دار در انتخابات پیروز خواهد شد."

Same thing happening here.

اینجا هم همین اتفاق می افتد

The newspaper reports the news to us, and we can use the construction: "says that" so

روزنامه این خبر را به ما گزارش می‌دهد و ما می‌توانیم از این ساختار استفاده کنیم: «آن را می‌گوید»

that we have the information about who's winning the election.

تا ما اطلاعاتی در مورد اینکه چه کسی برنده انتخابات است، داشته باشیم.

And another example here is: "This report claims that global warming is a hoax."

و مثال دیگری در اینجا این است: "این گزارش ادعا می کند که گرم شدن کره زمین یک فریب است."

We have the same thing happening in all the examples.

ما در همه نمونه ها همین اتفاق را داریم .

We have the source of the information or source of the data, a report, newspaper, or graph,

ما منبع اطلاعات یا منبع داده ها، گزارش، روزنامه یا نمودار را

and we use a verb plus "that".

داریم و از فعل به اضافه «that» استفاده می کنیم.

"...claims that", "says that", and "shows that".

«... آن را ادعا می کند»، «آن را می گوید» و « آن را نشان می دهد».

And when we use the verb and "that", this is how we show the information.

و وقتی از فعل و "that" استفاده می کنیم، اطلاعات را اینگونه نشان می دهیم.

The next one is we use "that" to link noun...

مورد بعدی این است که از "that" برای پیوند دادن اسم...

Noun phrases together, and when we do that we show causation; we show that one noun phrase

عبارات اسمی با هم استفاده می کنیم، و وقتی این کار را انجام می دهیم، علیت را نشان می دهیم. ما نشان می‌دهیم که یک عبارت اسمی

is linked to the other one - they're in a relationship.

به دیگری مرتبط است - آنها در یک رابطه هستند.

Here's an example: "I was so happy that I jumped for joy."

این یک مثال است: "من خیلی خوشحال بودم که از خوشحالی پریدم."

Here's the first phrase: "I was so happy"; here's the second phrase: "I jumped for joy".

این اولین عبارت است: "من خیلی خوشحال بودم"؛ این عبارت دوم است: "از خوشحالی پریدم".

"I was so happy that I jumped for joy", and "that" is in the middle to sandwich the two

«خیلی خوشحال بودم که از خوشحالی پریدم» و «این» وسط است تا این دو

phrases together.

عبارت را با هم ساندویچ کند.

Another example: "Tom was so tired that he fell asleep at the wheel."

مثال دیگر: "تام آنقدر خسته بود که پشت فرمان خوابش برد."

Same thing happening here.

اینجا هم همین اتفاق می افتد

Here's the first phrase: "Tom was so tired"; the second phrase is: "he fell asleep at the

این اولین عبارت است: "تام خیلی خسته بود"؛ عبارت دوم این است: «در

wheel", and we link them together with "that", and we know that this phrase is in a relationship

چرخ خوابید» و آنها را با «آن» به هم پیوند می دهیم و می دانیم که این عبارت

with the second phrase.

با عبارت دوم رابطه دارد.

Another time when we use "that" is for statements we make using "suggest", "recommend", or "advise".

زمان دیگری که از "that" استفاده می کنیم برای عباراتی است که با استفاده از "پیشنهاد"، "توصیه" یا "توصیه" می کنیم.

Here's some examples: "I advise that you get a second opinion."

در اینجا چند نمونه آورده شده است: "توصیه می کنم که نظر دومی داشته باشید."

In this sentence, "that" is optional.

در این جمله «آن» اختیاری است.

I can also say: "I advise you get a second opinion."

من همچنین می توانم بگویم: "به شما توصیه می کنم نظر دومی داشته باشید ."

Similar to a previous example, in writing, "that" is considered more formal; but often

مشابه مثال قبلی، در نوشتار، «آن» رسمی‌تر تلقی می‌شود. اما اغلب

in speech people don't say it.

در گفتار مردم آن را نمی گویند.

"May I recommend that you try the salmon?"

"میشه توصیه کنم ماهی سالمون رو امتحان کنید؟"

Also we can say it without "that".

همچنین می‌توانیم آن را بدون «آن» بگوییم.

"May I recommend you try the salmon?"

"میشه توصیه کنم ماهی سالمون رو امتحان کنید؟"

This is your waiter speaking to you in the nice restaurant.

این گارسون شما است که در رستوران زیبا با شما صحبت می کند .

One more example: "I suggest that you apologize."

یک مثال دیگر: "پیشنهاد می کنم عذرخواهی کنید."

When we use "suggest" in that way, often we are...

وقتی از "پیشنهاد" به این شکل استفاده می کنیم، اغلب اینطور هستیم...

We pause before we speak.

قبل از صحبت مکث می کنیم.

We hesitate.

ما تردید داریم.

Perhaps because we...

شاید به این دلیل که

We don't want to quickly give that person advice, so we don't say "advise" and we don't

ما... نمی خواهیم سریع به آن شخص نصیحت کنیم، بنابراین نمی گوییم "توصیه" و نمی

say "recommend" because we don't want to tell them what to do, so more softly we say "suggest",

گوییم "توصیه" زیرا نمی خواهیم به او بگوییم چه کاری انجام دهند، بنابراین به آرامی می گوییم "پیشنهاد"،

like this: "I suggest that you apologize."

مانند این: "پیشنهاد می کنم عذرخواهی کنید."

Sometimes we can hear the pause after "suggest" because people are careful about telling the

گاهی اوقات می‌توانیم مکث پس از «پیشنهاد» را بشنویم، زیرا افراد مراقب هستند که به طرف مقابل بگویند

other person what they think they should do.

که فکر می‌کند باید چه کار کند.

Now let's look at some common expressions where we use "that".

حال بیایید به برخی از عبارات رایج که در آن از "that" استفاده می کنیم نگاه کنیم.

When we're...

وقتی ما...

When we've reached the end of what we're saying, very often people will say: "That's about

وقتی به پایان حرف‌هایمان رسیده‌ایم ، اغلب مردم می‌گویند: "درباره

it", or they'll say: "That's about it then", and after they've told their story or they've

همین است" یا می‌گویند: "پس همین است" و بعد از آن" داستان خود را گفته‌اند یا

explained something, this is an expression that says: "I've finished now; this is the

چیزی را توضیح داده‌اند، این عبارتی است که می‌گوید: «الان تمام کردم؛ این

end of my point", and then the other person will reply or start speaking about something else.

پایان حرف من است» و سپس طرف مقابل پاسخ می‌دهد یا شروع به صحبت در مورد چیز دیگری می‌کند.

Another expression is: "That's a good point."

تعبیر دیگر این است: "این نکته خوبی است."

When somebody says that to you, they agree with what you're saying.

وقتی کسی این را به شما می گوید، با آنچه شما می گویید موافق است.

"That'll be the day" means you think something is really unlikely; you don't think it's going

"آن روز خواهد بود" به این معنی است که فکر می کنید چیزی واقعا بعید است. شما فکر نمی کنید این

to happen.

اتفاق بیفتد

Perhaps your... your... your son has a really, really, really messy bedroom; he never brings

شاید پسر شما... شما یک اتاق خواب واقعاً، واقعاً، واقعاً درهم و برهم داشته باشد. او هرگز

the cups down to the kitchen, he never keeps it clean and tidy, but one day he says to

فنجان ها را به آشپزخانه پایین نمی آورد، هرگز آن را تمیز و مرتب نگه نمی دارد، اما یک روز به شما می گوید

you: "I'm going to keep that room tidy now, Mum, don't worry.

: "حالا می خواهم آن اتاق را مرتب نگه دارم، مامان، نگران نباش،

I don't want you coming in there and cleaning it anymore."

من نمی خواهم. تو می آیی آنجا و دیگر آن را تمیز می کنی."

She might say: "That'll be the day."

او ممکن است بگوید: "آن روز خواهد بود."

She...

او...

She doesn't believe what you're saying; it's so unlikely.

او حرف های شما را باور نمی کند. خیلی بعید است

Another one is: "With all that being said..."

یکی دیگر این است: "با همه آن چیزهایی که گفته می شود ..."

This is a...

این یک ...

This is an expression we use after we've made a very long point and giving an opinion on

این عبارتی است که ما بعد از اینکه به یک نکته بسیار طولانی اشاره کردیم و در مورد

something - we say: "With all that being said" when we follow it with a contrasting opinion.

چیزی نظر دادیم استفاده می کنیم - می گوییم: "با همه آن وجود گفت: « وقتی آن را با نظری متضاد دنبال می کنیم.

Perhaps this opinion comes to us after we said...

شاید این نظر بعد از اینکه گفتیم... همه چیز را قبلاً گفته بودیم، به ما می رسد

Said everything before.

.

It's the opposite.

برعکس است.

This tends to be a more formal expression.

این تمایل به بیان رسمی تری دارد.

Or not necessarily formal; you would only hear it in situations where people are discussing

یا لزوماً رسمی نیست. شما آن را فقط در مواقعی می شنوید که مردم

and talking for a long time about things; perhaps not in regular, daily conversation.

برای مدت طولانی در مورد چیزهایی بحث و گفتگو می کنند. شاید در مکالمه منظم و روزانه نباشد.

More examples, here.

نمونه های بیشتر، اینجا.

"And that's that.

"و این همان است.

That's that" - that's another way of saying: "I've finished my point.

همین است" - این یک راه دیگر برای گفتن است: "من حرفم را تمام کردم.

You can talk now".

شما می توانید اکنون صحبت کنید".

"That'll do.

"این کار انجام می شود.

That'll do.

انجام می شود.

Let's get out of here" - enough or finished.

بیایید از اینجا برویم" - کافی است یا تمام شده است.

Actually we can also say this one when we want some people to stop making a noise or

در واقع ما می‌توانیم این را زمانی هم بگوییم که می‌خواهیم برخی از مردم دیگر سر و صدا

a commotion.

یا غوغا نکنند.

For example, kids in the classroom, the teacher can come in and say: "Hey, that'll do now",

به عنوان مثال، بچه های کلاس، معلم می تواند وارد شود و بگوید: "هی، همین الان انجام می شود"،

and that means: "Stop.

و این به این معنی است: "بس کن،

I'm here."

من اینجا هستم."

Another example is: "That's done it.

مثال دیگر این است: "این کار انجام شد

That's really done it now."

. اکنون واقعاً انجام شد."

That's what you say when you're angry and when you've come to the final straw.

این همان چیزی است که در هنگام عصبانیت و زمانی که به آخرین نیش رسیده اید می گویید.

The "final straw" is when you've reached that point where after this point you can't ignore

"نهای پایانی" زمانی است که به آن نقطه ای رسیده اید که بعد از این مرحله دیگر نمی توانید

it anymore, it's too late now, you gave them many chances before, but now: "That's done it."

آن را نادیده بگیرید، دیگر خیلی دیر است، قبلاً به آنها فرصت های زیادی داده اید، اما اکنون: "این کار انجام شد."

You did something too far, too much, and the person reacts.

شما کاری را خیلی دور انجام دادید، خیلی زیاد، و آن شخص واکنش نشان می دهد.

Often they're angry with you.

اغلب آنها با شما عصبانی هستند.

And last of all we have: "That's all folks."

و آخرین از همه ما این است: "این همه مردم است."

This one is a slogan from Looney Tunes, the cartoon.

این یکی شعاری از کارتون Looney Tunes است.

And I can't really do the accent for it, but it means: "We're finished now.

و من واقعاً نمی توانم لهجه آن را انجام دهم، اما این به این معنی است: "اکنون تمام شدیم.

That's all folks."

این همه مردم."

That's my best.

این بهترین من است.

That's my best.

این بهترین من است.

So, here are all these uses of "that".

بنابراین، در اینجا تمام این موارد استفاده از "آن" وجود دارد.

What you can do now is go and do the quiz on this lesson.

کاری که اکنون می توانید انجام دهید این است که بروید و امتحان این درس را انجام دهید.

That's all folks.

این همه مردمی است.

Bye.

خدا حافظ.