Learn English - LESSON 11 - How to express possession using - 'mine' 'yours' 'ours' with Mr Duncan

When we want to show that something is owned by one person

وقتی می‌خواهیم نشان دهیم که چیزی متعلق به یک شخص

or many people, or who it belongs to,

یا افراد زیادی است یا متعلق به چه کسی است،

then it is important to know how to express ownership and possession using English.

مهم است که بدانیم چگونه با استفاده از زبان انگلیسی مالکیت و مالکیت خود را بیان کنیم.

First of all the word ‘possess’ means ‘own’ or have ‘ownership’.

اول از همه کلمه "دارنده" به معنای "مالک" یا "مالکیت" است.

One person owns an item.

یک نفر صاحب یک کالا است.

That particular thing belongs to them, they are the owner.

آن چیز خاص متعلق به آنهاست، آنها مالک هستند.

We often use the word ‘possess’ when we need to firmly state that something is owned or occupied.

ما اغلب از کلمه "تصرف" استفاده می کنیم، زمانی که باید قاطعانه اظهار کنیم که چیزی در مالکیت یا اشغال است.

To belong to something or someone means a certain type of connection has been made,

تعلق داشتن به چیزی یا شخصی به این معنی است که نوع خاصی از ارتباط برقرار شده است،

quite often in the form of ownership.

اغلب به شکل مالکیت. به

Put simply, one person can own an object, such as a car, or a house.

زبان ساده، یک نفر می تواند صاحب یک شی، مانند ماشین یا خانه باشد.

The car belongs to that person.

ماشین متعلق به آن شخص است.

The house is owned by someone.

خانه متعلق به کسی است.

The thing belongs to someone.

چیز متعلق به کسی است.

Someone owns that thing.

کسی مالک آن چیز است.

The word ‘ownership’ is the noun that names the state of owning something.

کلمه "مالکیت" اسمی است که وضعیت مالکیت چیزی را نام می برد.

You might have ownership of a business.

ممکن است مالکیت یک کسب و کار را داشته باشید.

The business belongs to you.

کسب و کار متعلق به شماست مال

It is yours. The things that you own belongs to you.

تو است. چیزهایی که مال شماست متعلق به شماست.

We can describe them as your possessions.

ما می توانیم آنها را به عنوان دارایی های شما توصیف کنیم.

All the things that you have in your house can be described as your possessions.

تمام چیزهایی که در خانه دارید را می توان به عنوان دارایی شما توصیف کرد.

They belong to you. You own them.

آنها متعلق به شما هستند. شما مالک آنها هستید.

They are yours.

آنها برای توست.

Generally speaking, the things that belong to you are yours.

به طور کلی، چیزهایی که متعلق به شما هستند، مال شما هستند.

They are your things, which means you have ownership.

آنها چیزهای شما هستند، به این معنی که شما مالکیت دارید.

One thing or many things owned by you will be described as ‘yours’.

یک چیز یا بسیاری از چیزهای متعلق به شما به عنوان "مال شما" توصیف می شود.

If something belongs to more than one person, we will still say ‘yours’.

اگر چیزی متعلق به بیش از یک نفر باشد، ما همچنان می گوییم «مال شما».

For example, A married couple that own a house.

به عنوان مثال، زوج متاهلی که صاحب خانه هستند.

You might state to them that the house is yours.

ممکن است به آنها بگویید که خانه مال شماست.

Of course we can also say ‘both of you’.

البته ما همچنین می توانیم بگوییم "هر دوی شما".

The house is yours, it belongs to both of you.

خانه مال شماست، مال هر دوی شماست.

Next we will look at how to show the state of owning something

در ادامه به نحوه نشان دادن وضعیت مالکیت چیزی

from the point of view of the person who is the owner.

از دیدگاه شخصی که مالک است می پردازیم.

The things that belong to me are mine.

چیزهایی که مال من است مال من است.

They are my things, they belong to me,

آنها چیزهای من هستند، آنها متعلق به من هستند،

They are mine.

آنها مال من هستند.

This jacket belongs to me, it is mine.

این ژاکت مال من است، مال من است.

I own this jacket.

من صاحب این ژاکت هستم

It is one of my possessions.

یکی از دارایی های من است.

The things that belong to you are yours,

چیزهایی که مال توست مال توست

and the things that belong to me are mine.

و چیزهایی که مال من است مال من است.

If more than one person wants to express that something is owned by them,

اگر بیش از یک نفر بخواهند بیان کنند که چیزی متعلق به آنهاست،

then they will say… ‘It is ours.’

آنگاه می گویند... "مال ماست."

‘That thing is ours’

"آن چیز مال ماست"

One person - ‘mine’. More than one person - ‘ours’.

یک نفر - "مال من". بیش از یک نفر - "مال ما".

A thing belonging to someone is theirs.

چیزی که متعلق به کسی است مال اوست.

The person owns it. It is theirs.

شخص مالک آن است. مال آنهاست.

Normally a thing that is owned by someone that has been bought or paid for.

معمولاً چیزی که متعلق به شخصی است که خریده شده یا برای آن پول پرداخت شده است.

That person has ownership of that thing.

آن شخص مالکیت آن چیز را دارد.

Of course it is possible to give something that you own to someone else.

البته ممکن است چیزی را که مالک آن هستید به دیگری بدهید.

You might give something away freely,

ممکن است چیزی را مجانی بدهید،

or you might sell something that belongs to you.

یا ممکن است چیزی را که متعلق به خودتان است بفروشید.

You might also give something

همچنین ممکن است

to another person for a short period of time.

برای مدت کوتاهی چیزی را به شخص دیگری بدهید .

You lend something to someone.

چیزی را به کسی قرض می دهید .

To ‘lend’ something means to give for a short amount of time,

«قرض دادن» چیزی به معنای دادن برای مدت کوتاهی است ،

normally this time will be a certain period that has been agreed on.

معمولاً این زمان مدت معینی است که روی آن توافق شده است.

A bank might lend money to someone for a certain amount of time.

یک بانک ممکن است برای مدت معینی به کسی پول قرض دهد .

A neighbour might borrow something from you,

همسایه ممکن است چیزی را از شما قرض بگیرد،

with the understanding that it will be given back later.

با این درک که بعداً به شما بازگردانده خواهد شد.

The opposite of ‘lend’ is ‘borrow’.

نقطه مقابل «قرض دادن» «قرض» است.

In this situation you are the person taking something for a short time.

در این شرایط شما فردی هستید که چیزی را برای مدت کوتاهی مصرف می کنید.

You might borrow some money from the bank.

ممکن است مقداری پول از بانک قرض بگیرید.

The bank will lend the money to you.

بانک پول را به شما قرض می دهد.

You might borrow something from your neighbour.

ممکن است چیزی از همسایه خود قرض بگیرید.

It is common for those learning English to confuse lend and borrow.

برای کسانی که انگلیسی را یاد می گیرند معمولاً قرض دادن و قرض گرفتن را اشتباه می گیرند.

To <i>lend</i>, is to give for a short period of time. To <i>borrow</i>, is to take for a short period of time.

<i>قرض دادن</i>، دادن برای مدت کوتاهی است. برای <i>قرض گرفتن</i>، برای مدت کوتاهی گرفتن است .

The person lending the item is the owner,

شخصی که مال را قرض می دهد مالک است

and the person borrowing the item is not the owner.

و شخصی که آن مال را قرض می دهد مالک نیست. دارند

They are borrowing it.

وام می گیرند.

Finally, it is possible for two or more people to share something.

در نهایت، این امکان وجود دارد که دو یا چند نفر چیزی را به اشتراک بگذارند.

To divide something between more than one person is ‘share’.

تقسیم چیزی بین بیش از یک نفر «سهم» است.

This is the verb form of the word. Your share something.

این شکل فعل کلمه است. چیزی را به اشتراک می گذارید اغلب

Quite often each part of what is shared will be equal,

اوقات هر بخش از آنچه به اشتراک گذاشته می شود برابر است،

however sometimes this is not the case.

اما گاهی اوقات اینطور نیست.

It is possible for the ownership of something to be shared.

ممکن است مالکیت چیزی به اشتراک گذاشته شود.

This often happens when a group of people have paid for something between them.

این اغلب زمانی اتفاق می افتد که گروهی از افراد برای چیزی بین آنها پول پرداخت کرده باشند.

Each person has put in, or given a small amount of money as payment for a share.

هر فرد مقدار کمی پول را به عنوان پرداخت برای یک سهم گذاشته یا داده است.

That group will own the thing equally.

آن گروه به همان اندازه مالک آن چیز خواهند بود.

Each person has a share of it.

هر فردی سهمی از آن دارد.

You might also split something up and then give one part to each person.

همچنین ممکن است چیزی را تقسیم کنید و سپس یک قسمت را به هر نفر بدهید.

Each part can be described as a ‘portion’.

هر قسمت را می توان به عنوان یک "بخش" توصیف کرد.

You can share a cake with others, or you might share a business with a group of people,

می‌توانید یک کیک را با دیگران به اشتراک بگذارید ، یا ممکن است یک کسب‌وکار را با گروهی از افراد به اشتراک بگذارید

who will each pay for a share of that company.

که هر کدام برای سهمی از آن شرکت پرداخت می‌کنند.

Each part can be described as a ‘share’.

هر بخش را می توان به عنوان "سهم" توصیف کرد.

This is the noun form of the word.

این شکل اسمی کلمه است.

So to review this lesson... Mine belongs to me.

پس برای مرور این درس... مال من مال من است.

‘Yours’ belongs to you. ‘Ours’ belongs to more than one person.

"مال شما" متعلق به شماست. "مال ما" به بیش از یک نفر تعلق دارد.

It belongs to us.

متعلق به ماست.

‘Yours’ belongs to a group of people.

"مال شما" متعلق به گروهی از افراد است.

It belongs to them.

متعلق به آنهاست.

‘Share’ means to divide something with others.

«سهم» به معنای تقسیم چیزی با دیگران است.

‘Lend’ means to give for a short time. (or a certain amount of time)

«قرض دادن» به معنای دادن برای مدت کوتاه است. (یا مقدار معینی از زمان)

‘Borrow’ means to take for a short time. (Or a certain amount of time)

"قرض" به معنای گرفتن برای مدت کوتاه است. (یا مقدار معینی از زمان)

You - YOURS

شما - شما - من

Me - MINE

- مال

Us - OURS

ما - مال ما

Them - THEIRS

- آنها

Own - Have - - Possess.

مال آنها - دارید - - صاحب.

An item owned is a possession.

یک مورد متعلق به یک دارایی است.