English Grammar - SOME & ANY

Hi, James from England. Today, I would like to teach you something. I'm sure that you may know somebody, or anybody in that case, that might, see, I said something wrong, I said anybody.

سلام جیمز از انگلیس امروز میخوام یه چیزی بهت یاد بدم من مطمئن هستم که شما ممکن است کسی را بشناسید، یا هر کسی را در این مورد، که ممکن است، ببینید، من اشتباه گفتم، هر کسی را گفتم.

What are we going to learn? I'm going to teach you about some and any. I said you might know somebody who needs help.

قراره چی یاد بگیریم؟ من قصد دارم در مورد برخی و هر کدام به شما آموزش دهم. گفتم شاید کسی را بشناسی که به کمک نیاز دارد.

And I said anybody might. It doesn't quite make sense in English. Today's lesson is how you can use some and any correctly and know when you should use it appropriately.

و من گفتم هر کسی ممکن است. در انگلیسی کاملاً معنی ندارد. درس امروز این است که چگونه می توانید از برخی و هر کدام به درستی استفاده کنید و بدانید چه زمانی باید به درستی از آن استفاده کنید.

Right? So let's go to the board, Mr. E. My partner in crime is going to help us with some and any.

درست؟ پس بیایید به هیئت مدیره برویم، آقای E. شریک جرم من در مورد برخی و هر کدام به ما کمک می کند.

You'll notice some is in black and the lessons from some are in black. Any is in red and the lessons are in red.

متوجه خواهید شد که برخی به رنگ مشکی و دروس برخی به رنگ مشکی هستند. هر یک به رنگ قرمز است و درس ها به رنگ قرمز هستند.

If you look at the little brackets, those are these little things here, each one will give you a small hint, visual clue of how to use it.

اگر به براکت‌های کوچک نگاه کنید، این موارد کوچک در اینجا هستند، هر کدام یک راهنمایی کوچک و سرنخ بصری از نحوه استفاده از آن به شما می‌دهند.

Alright? So the first one we're going to look at is some. Some we usually use in positive sentences.

بسيار خوب؟ بنابراین اولین موردی که می خواهیم به آن نگاه کنیم ، تعدادی است. برخی را معمولا در جملات مثبت به کار می بریم.

I would like some money now, please. I don't want any money. I want some money.

حالا یه مقدار پول میخوام لطفا من هیچ پولی نمی خواهم. من مقداری پول می خواهم.

Alright? So, I am hungry. I'm hungry. I want something to eat. Positive. It's something you want for yourself. Positive.

بسيار خوب؟ بنابراین، من گرسنه هستم. من گرسنه ام من چیزی برای خوردن می خواهم. مثبت. این چیزی است که شما برای خودتان می خواهید. مثبت.

Now, any is the exact opposite in this case. Alright? So, any in this case, we have any. It's the negative.

در حال حاضر، هر در این مورد دقیقا برعکس است. بسيار خوب؟ بنابراین، در این مورد، هر کدام را داریم. منفی است.

So, we want to say something in a negative way. Right? So, I don't want anything to eat. We use anything.

بنابراین، ما می خواهیم چیزی را به صورت منفی بگوییم. درست؟ بنابراین، من نمی خواهم چیزی بخورم. ما از هر چیزی استفاده می کنیم.

I don't want something to eat. I don't want anything to eat. So, you've noticed here we've got the positive and the negative.

من نمی خواهم چیزی بخورم. من چیزی برای خوردن نمی خواهم. بنابراین، متوجه شدید که در اینجا ما مثبت و منفی داریم.

So, it's positive expectation. Some. Negative, we say any. Now, most students get here and they stop.

بنابراین، این انتظار مثبت است. مقداری. منفی، ما می گوییم هر. اکنون، اکثر دانش آموزان به اینجا می رسند و متوقف می شوند.

Okay? But we're going to go a little bit further. We're going to go a little bit deeper. Okay?

باشه؟ اما ما کمی جلوتر می رویم. قرار است کمی عمیق تر برویم. باشه؟

I feel like I'm doing a fitness video. Deep, deeper. Okay? We're going to go here.

احساس می کنم دارم یک ویدیوی تناسب اندام انجام می دهم. عمیق تر، عمیق تر باشه؟ قراره بریم اینجا

Now, if you have, okay, if you ask, okay, because we're going to say, look, I'm going to talk about questions.

حالا، اگر دارید، باشه، اگر بپرسید، باشه، چون می‌خواهیم بگوییم ببین، من در مورد سؤالات صحبت می‌کنم.

You notice there are two questions and they can be a bit confusing. So, I'm going to do something a bit backwards.

متوجه شدید که دو سوال وجود دارد و ممکن است کمی گیج کننده باشند. بنابراین، من قصد دارم کاری را کمی معکوس انجام دهم.

Forgive me, but it's going to make sense. If you're asking general questions, we use any.

من را ببخش، اما منطقی است. اگر سؤالات عمومی می‌پرسید، ما از هر سؤالی استفاده می‌کنیم.

Has anybody seen my shoes? It's just a general question. I am not offering anybody anything.

کسی کفش های من را دیده است؟ این فقط یک سوال کلی است . من به کسی چیزی پیشنهاد نمی کنم.

I am not asking for anything and I'm not generally expecting a yes. Okay? So, this is usually, right?

من چیزی نمی خواهم و به طور کلی انتظار یک بله را ندارم. باشه؟ بنابراین، این معمولاً، درست است؟

When we expect a yes answer, when we expect a yes answer, what we'll do is we'll actually use some. Right?

وقتی انتظار پاسخ بله را داریم، وقتی انتظار پاسخ بله را داریم، کاری که انجام می دهیم این است که در واقع از برخی از آنها استفاده خواهیم کرد. درست؟

For instance, you look hungry. Would you like some food? I'm telling you, you look hungry.

به عنوان مثال، شما گرسنه به نظر می رسید. غذا میل داری؟ بهت میگم گرسنه به نظر میرسی

You look hungry. That's emaciated. No food. Go to the mechanic. There's a movie with Christian Bale

گرسنه به نظر میرسی که لاغر شده بدون غذا. برو پیش مکانیک یه فیلم با کریستین بیل

and he doesn't eat any food and he's like this, this thin. Okay? I can't remember what it's called, but look for it.

هست که هیچ غذایی نمیخوره و اینجوریه، اینقدر لاغر. باشه؟ یادم نمیاد اسمش چیه ولی دنبالش بگرد

Christian Bale, you owe me a dollar. I send people to your movie. Okay?

کریستین بیل، تو یک دلار به من بدهکاری. من مردم را به فیلم شما می فرستم. باشه؟

But what I'm saying is you expect them to say yes because I say you look hungry.

اما چیزی که من می گویم این است که شما انتظار دارید آنها بله بگویند زیرا من می گویم گرسنه به نظر می رسید.

So, then I want to offer them some food. Would you like some food?

بنابراین، من می خواهم به آنها غذا ارائه دهم . غذا میل داری؟

So, there's an expectation of a yes answer. I am offering them something. Right?

بنابراین، انتظار پاسخ مثبت وجود دارد. من به آنها چیزی پیشنهاد می کنم. درست؟

I am not actually asking for something this time, but that can be.

من واقعاً این بار چیزی نمی خواهم، اما می تواند باشد.

By the way, this is something, s, thing, something.

به هر حال، این چیزی است ، چیزی، چیزی، چیزی است.

So, if you see me doing another video, that's what it means.

بنابراین، اگر من را در حال انجام یک ویدیوی دیگر دیدید، معنی آن همین است.

You're asking for something, you're offering something, or you expect yes in the answer. Okay?

شما چیزی می‌خواهید، چیزی ارائه می‌دهید یا در پاسخ انتظار دارید بله. باشه؟

It's usually the way it goes. Now, in this case, generally, as I said, general questions are just with any. Right?

معمولاً همین طور است. حالا در این مورد عموما همانطور که گفتم سوالات عمومی فقط با هر کدام است. درست؟

Have you seen anyone at school today? Now, have you seen someone? Right?

آیا امروز کسی را در مدرسه دیده اید؟ حالا کسی رو دیدی؟ درست؟

That would be looking for, you know, we're expecting a yes answer, but we see anyone because I don't know.

می‌دانید، ما منتظر پاسخ مثبت هستیم، اما کسی را می‌بینیم زیرا من نمی‌دانم.

It's just a general open-ended question. Right?

این فقط یک سوال کلی و باز است. درست؟

So, we've done the questions. We've done positive and negative. Now, I've got this other one down here.

بنابراین، ما سوالات را انجام دادیم. ما مثبت و منفی انجام داده ایم . حالا، من این یکی دیگر را اینجا دارم.

Look very close, closer. Look right here. Here we go.

خیلی نزدیک، نزدیکتر نگاه کن همین جا را نگاه کن در اینجا ما می رویم.

Okay, if. If is really interesting. It belongs in the any category.

باشه، اگه اگه واقعا جالبه به هر دسته ای تعلق دارد.

Why? Well, when we talk about if, we have three ideas we want to talk about.

چرا؟ خوب، وقتی در مورد اگر صحبت می کنیم، سه ایده داریم که می خواهیم درباره آن صحبت کنیم.

If by itself, if it doesn't matter, and the idea of if.

اگر به خودی خود، اگر مهم نیست، و ایده اگر.

Told you we're going deep. Very deep.

بهت گفتم که داریم عمیق میشیم خیلی عمیق.

If. If anybody, and here we go, if anybody wants help, let me know.

اگر اگر کسی، و ما به اینجا می رویم، اگر کسی کمک می خواهد، به من اطلاع دهد.

If anybody wants help, let me know.

اگر کسی کمک خواست به من اطلاع بده

Well, I'm going to deal with here and here first.

خب، اول به اینجا و اینجا می پردازم.

If is being used in the sentence, so we use this.

اگر در جمله استفاده می شود، پس از این استفاده می کنیم.

But in this case, it doesn't matter. I don't care who needs the help.

اما در این مورد، مهم نیست. برای من مهم نیست که چه کسی به کمک نیاز دارد.

When I care, I'll use somebody, but if I don't care who needs the help, I'm going to use this.

وقتی اهمیت می‌دهم، از کسی استفاده می‌کنم، اما اگر برایم مهم نباشد که چه کسی به کمک نیاز دارد، می‌خواهم از آن استفاده کنم.

Right?

درست؟

If you're okay, anytime, okay, this is the idea of if.

اگر شما خوب هستید، هر زمان، خوب، این ایده اگر است.

Anytime you're in town, come visit me.

هر زمان که در شهر هستید، به دیدن من بیایید.

Anytime you're in town, come visit me.

هر زمان که در شهر هستید، به دیدن من بیایید.

It means, if you are in town, come and visit me.

یعنی اگر در شهر هستی بیا به من سر بزن.

You hear Canadians go, anytime you want, give me a call.

می شنوید که کانادایی ها می روند، هر وقت خواستید، به من زنگ بزنید.

If you want to call me, at any time you can call me.

اگر می خواهید با من تماس بگیرید، در هر زمان می توانید با من تماس بگیرید.

That's the idea of if.

این ایده اگر است.

So we use if here.

بنابراین ما از if در اینجا استفاده می کنیم.

If anybody wants help, right there directly.

اگر کسی کمک می‌خواهد، مستقیماً آنجاست.

We tell me, let me know, because I don't really care who it is.

ما به من می گوییم، به من اطلاع بده، زیرا واقعاً برایم مهم نیست که کیست.

And then when I give you the idea of, if you want to visit me, come anytime.

و بعد وقتی به شما فکر می کنم، اگر می خواهید به من سر بزنید، هر وقت خواستید بیایید.

Not sometime, come anytime.

نه یک وقت، هر زمان بیا.

The idea of if is there, and sometimes we just don't say it.

ایده اگر وجود دارد، و گاهی اوقات ما آن را نمی گوییم.

Want to visit me? Anytime you want.

می خواهید به من سر بزنید؟ هر زمان که تو بخواهی.

This is the if.

این اگر است.

So, we've done positive and negative, right?

بنابراین، ما مثبت و منفی را انجام داده ایم، درست است؟

Positive is what? Some.

مثبت چیست؟ مقداری.

Negative is what? Any.

منفی چیست؟ هر

Now, boys and girls, please listen to me carefully when I explain this to you.

حالا پسرا و دخترا وقتی اینو براتون توضیح میدم با دقت به حرفام گوش کنین.

I'm sure I only do it once.

مطمئنم فقط یکبار این کار را انجام می دهم.

English.

انگلیسی.

Hence the students' riddle with all this.

از این رو معمای دانش آموزان با همه اینها است.

I'm sure you were laughing when I said,

مطمئنم خندیدی که گفتم:

"English is a very stupid language.

"انگلیسی زبان خیلی احمقانه ای است.

You must say everything."

شما باید همه چیز را بگویید."

Second rule, there is always exception to all English language.

قانون دوم، همیشه برای تمام زبان های انگلیسی استثنا وجود دارد.

Simply because, number one, our language is made up of four languages.

صرفاً به این دلیل که شماره یک، زبان ما از چهار زبان تشکیل شده است.

Number two, we don't speak it very well.

شماره دو، ما آن را خوب صحبت نمی کنیم.

Okay?

باشه؟

So, these are not hard and fast rules.

بنابراین، این قوانین سخت و سریع نیستند.

Column James' 80% rules.

ستون قوانین 80 درصدی جیمز.

Alright?

بسيار خوب؟

You will probably hear someone make a mistake, but then it's okay.

احتمالاً می شنوید که یک نفر اشتباه می کند، اما پس از آن اشکالی ندارد.

You'll live.

تو زندگی می کنی

But you should generally follow these rules, and you'll generally be okay.

اما به طور کلی باید از این قوانین پیروی کنید و به طور کلی خوب خواهید بود.

Positive things, use some.

چیزهای مثبت، از برخی استفاده کنید.

Negative things, use any.

چیزهای منفی، از هر کدام استفاده کنید.

If you are offering, asking, or expecting somebody to say yes, use some.

اگر پیشنهاد می‌کنید، می‌پرسید یا انتظار دارید که کسی جواب مثبت بدهد، از برخی استفاده کنید.

If, it's just a general question, "Has anybody seen my shoes?"

اگر فقط یک سوال کلی باشد، "آیا کسی کفش های مرا دیده است؟"

You don't know who's going to say, like, "I have."

شما نمی دانید چه کسی قرار است بگوید، "من دارم".

They won't say, "Yes."

آنها نمی گویند "بله".

They will say, "I have," or, "He has."

آنها خواهند گفت: "دارم" یا "او دارد."

It's over there.

همان جاست.

Okay?

باشه؟

Then you use this, the any.

سپس شما از این استفاده می کنید.

And finally, if you're involving the idea of if, right?

و در نهایت، اگر شما درگیر ایده اگر هستید، درست است؟

If you like this, you should have some.

اگر این را دوست دارید، باید مقداری داشته باشید.

Oops, see, there's an exception right there.

اوه، ببینید، یک استثنا وجود دارد.

There's the exceptions.

استثناها وجود دارد.

But we usually use any, right?

اما ما معمولا از هر کدام استفاده می کنیم، درست است؟

If anybody wants help.

اگه کسی کمک میخواد

If it doesn't matter, the idea of if.

اگر مهم نیست ، ایده اگر.

If you're in town, any time you like, give me a call.

اگر در شهر هستید، هر زمان که دوست دارید، به من زنگ بزنید.

Idea of if.

ایده اگر.

Cool?

سرد؟

Alright.

بسيار خوب.

Hopefully this will help you out, your writing and speaking.

امیدوارم این به شما در نوشتن و صحبت کردن کمک کند.

But I've got one more little note before I forget.

اما قبل از اینکه فراموش کنم یک یادداشت کوچک دیگر دارم.

Because if you looked, you were probably smart enough to go,

زیرا اگر نگاه می کردید، احتمالاً به اندازه کافی باهوش بودید که می توانستید به

"One, two, three, four, five, six."

«یک، دو، سه، چهار، پنج، شش» بروید.

A lot of times, students have problems with, well, I didn't put every up here.

خیلی وقت‌ها دانش‌آموزان مشکل دارند، خوب، من همه را اینجا قرار ندادم.

But they'll have problems with everybody and everyone because they assume that these are plural words.

اما آنها با همه و همه مشکل خواهند داشت زیرا تصور می کنند که این کلمات جمع هستند.

When you have somebody, anybody, someone, or anyone, they are actually singular.

وقتی کسی، هر کسی، کسی یا هرکسی را دارید، آنها در واقع مفرد هستند.

And I'm putting this little note in here because I have this problem and people have problems with this.

و من این یادداشت کوچک را در اینجا می گذارم زیرا من این مشکل را دارم و مردم با این مشکل دارند.

Because you can look at this.

زیرا می توانید به این نگاه کنید.

People have one body.

مردم یک بدن دارند.

And someone, I'm coming up, it's telling you, "One."

و یکی، من بالا می آیم ، به شما می گوید: "یک".

It's just an unknown one.

این فقط یک ناشناخته است.

But now you'll understand when you see these words and sentences and you refer to these rules, life becomes a lot simpler.

اما حالا با دیدن این کلمات و جملات و رجوع به این قوانین، متوجه می شوید که زندگی بسیار ساده تر می شود.

Anyway.

به هر حال.

Mr. E, thank you very much.

آقای E خیلی ممنون.

I appreciate that you wanted to give me any help that you could today.

قدردانی می کنم که امروز می خواستید هر کمکی که می توانید به من بدهید.

And some of the advice you gave me was really good.

و برخی از توصیه هایی که به من کردید واقعاً خوب بود.

Alright.

بسيار خوب.

Thanks a lot.

خیلی ممنون.

And I will see you later, okay?

و بعدا می بینمت، باشه؟

Thanks.

با تشکر.

If you guys have any questions, you know what to do.

بچه ها اگر سوالی دارید، می دانید چه کاری انجام دهید.

You need to go and get some of your information from www.eng as in English, vid as in video.

شما باید بروید و برخی از اطلاعات خود را از www.eng به صورت انگلیسی، ویدیویی مانند ویدیو دریافت کنید.

Okay?

باشه؟

And you get some of the information.

و شما مقداری از اطلاعات را دریافت می کنید.

And you can learn, you know, anything else you like.

و شما می توانید هر چیز دیگری را که دوست دارید یاد بگیرید.

Anything else you like.

هر چیز دیگری که دوست دارید

Calm.

آرام

Alright?

بسيار خوب؟

Take care.

مراقب باش.