Learn English: SUPPOSED TO

What am I supposed to do without your  love? Oh, hi. James from EngVid and welcome,  

قرار است بدون عشق تو چه کار کنم؟ اوه، سلام. جیمز از EngVid و خوش آمدید،

future native speakers. E’s making fun of me,  because he’s saying, what are you supposed to do?  

سخنرانان بومی آینده. E دارد مرا مسخره می‌کند، چون می‌گوید، باید چه کار کنی؟

Because my seeing isn’t that great. But  he’s actually bringing up today’s lesson.  

چون دید من آنقدرها هم عالی نیست. اما او در واقع درس امروز را مطرح می‌کند.

And what we’re going to learn today  is the modal verb that is used for  

و چیزی که امروز می‌خواهیم یاد بگیریم ، فعل معینی است که برای

obligation, expectation, and plans: supposed to.  People sometimes confuse supposed to with must,  

تعهد، انتظار و برنامه‌ها استفاده می‌شود: قرار است. مردم گاهی اوقات فرض را با باید، و باید اشتباه می گیرند

and have to. I’ve done a lesson on that. So you  can go check that out on the website at EngVid.  

. من یک درس در مورد آن انجام داده ام. بنابراین می‌توانید آن را در وب‌سایت EngVid بررسی کنید.

But today, what we want to work  on specifically is supposed to,  

اما امروز، آنچه که می‌خواهیم به طور خاص روی آن کار کنیم، قرار است انجام شود،

and how am I going to do that? Well, I’m going to  reduce you to the three most common ways people  

و چگونه می‌خواهم این کار را انجام دهم؟ خوب، من می‌خواهم شما را به سه روش رایجی که مردم

use it and give you examples. Okay. And  then we’re going to do a quiz, of course,  

از آن استفاده می‌کنند تقلیل دهم و مثال‌هایی برای شما بیاورم. باشه. و سپس، البته،

to test your knowledge on it. Why is it important,  because supposed to is about plans. And we all  

برای آزمایش دانش شما در مورد آن، یک مسابقه برگزار می‌کنیم. چرا مهم است، زیرا قرار است درباره برنامه‌ها باشد. و همه ما

know we make plans, from flying to different  countries to what we’re going to have for dinner.  

می دانیم که برنامه ریزی می کنیم، از پرواز به کشورهای مختلف گرفته تا شامی که قرار است بخوریم.

So supposed to will help us make sure  you sound more like a native speaker?  

بنابراین قرار است به ما کمک کند مطمئن شویم که شما بیشتر شبیه یک زبان مادری هستید؟

Are you ready? Let’s go to the board. So what are you supposed to do? Supposed to:  

اماده ای؟ بریم سراغ تابلو پس قرار است چه کار کنید؟ قرار است:

our first meaning we look at is to talk about  expectations, what you think should happen.  

اولین معنای ما این است که درباره انتظارات صحبت کنیم ، آنچه فکر می‌کنید باید اتفاق بیفتد.

So if you went to a store, and you saw this,  you said “$20? It’s supposed to be on sale.”  

بنابراین اگر به فروشگاهی رفتید و این را دیدید، می‌گفتید «۲۰ دلار؟ قرار است به فروش برسد.»

My expectation was it should be $15. But it’s  not 15, it’s 20. That’s more than I expected.  

انتظار من این بود که باید 15 دلار باشد. اما 15 نیست، 20 است. این بیشتر از چیزی است که انتظار داشتم.

And that’s where the expectations come in.  It’s an idea that you’ve had in your head,  

و اینجاست که انتظارات به وجود می‌آیند. این ایده‌ای است که شما در سر داشته‌اید،

about a way a thing should be alright, if you’re  going on a date, and you go out of, I’m going on a  

درباره روشی که باید درست باشد، اگر قرار ملاقاتی داشته باشید و خارج شوید، من به یک قرار می‌روم.

date to meet a woman, I come out, I’ve seen her on  Tinder or whatever. And I look at her Whoa, you’re  

قرار ملاقات برای ملاقات با یک زن، من بیرون می آیم، او را در Tinder یا هر چیز دیگری دیده ام. و من به او نگاه می کنم، تو

supposed to be smaller. Maybe she’s 20 feet tall.  I’m like, I expected you this tall, not basketball  

باید کوچکتر باشی. شاید او 20 فوت قد داشته باشد. من از شما انتظار این قد بلند را داشتم، نه بسکتبالی

height. Who knows, you never know. Okay, so my  example is: “supposed to be on sale”, you thought  

. چه کسی می داند، شما هرگز نمی دانید. خوب، بنابراین مثال من این است: «قرار است در فروش باشد»، شما فکر می‌کردید

it would be one price, but it’s another price. Now we talk about obligations. An obligation  

که این یک قیمت است، اما قیمت دیگری است. حالا در مورد تعهدات صحبت می کنیم. یک

is similar to an expectation, but they are  different. An obligation is similar to more like  

تعهد   شبیه به یک انتظار است، اما آنها متفاوت هستند. یک تعهد مشابه

must, something that you should do, because  you have this job or duty. And because  

چیزی است که باید انجام دهید، زیرا شما این شغل یا وظیفه را دارید. و به همین دلیل

of that you have certain expectations.  Most of us know that if you have a job,  

انتظارات خاصی دارید. بسیاری از ما می دانیم که اگر شغلی دارید،

and you’re supposed to be there at 9am, that is an  obligation. It’s not merely an expectation like,  

و قرار است ساعت 9 صبح آنجا باشید، این یک وظیفه است. این فقط یک انتظار نیست،

well, we kind of expected it to be, but it  could change. That’s your job. And if that’s  

خوب، ما به نوعی انتظار داشتیم که باشد، اما می تواند تغییر کند. این کار شماست و اگر

difficult to understand, I want you to think about  going to a store. Imagine going to the bank, the  

درک آن سخت است، می‌خواهم در مورد رفتن به فروشگاه فکر کنید. تصور کنید که به بانک بروید،

bank is supposed to be open at 9am. And the bank  opens at 10 o’clock, the guy just walks up like,  

بانک قرار است ساعت 9 صبح باز باشد. و بانک راس ساعت 10 باز می‌شود، آن مرد فقط از جایش بلند می‌شود،

hey, just slept in, you’re going to be angry,  right? Because it’s not an expectation, not just,  

هی، همین الان خوابیدی، عصبانی می‌شوی، درست است؟ زیرا این یک انتظار نیست، نه فقط

it’s stronger than that. So you’re having you have  an obligation to be here on time, look at all of  

، بلکه قوی تر از آن است. بنابراین، شما موظف هستید که به موقع اینجا باشید، به همه

these people lining up, we’ve been waiting for  you. In this case, you might say, or you would  

این افراد نگاه کنید، ما منتظر شما بودیم . در این مورد، ممکن است بگویید، یا

say “you’re supposed to be here at this time”.  It’s not just expectation, it’s more of a duty.  

می‌گویید «قرار است در این زمان اینجا باشید». این فقط انتظار نیست، بیشتر یک وظیفه است.

Okay, so it’s stronger than the expectation. But  it still comes from the family of expectation,  

خوب، پس قوی تر از حد انتظار است. اما هنوز از خانواده انتظار می آید،

right? So “you were supposed to pay your taxes  on time”, in this case, supposed to take on the  

درست است؟ بنابراین «شما قرار بود مالیات‌هایتان را به موقع پرداخت کنید »، در این

idea of must, is, you could say must. But once  again, remember, this lesson is about teaching you  

مورد، می‌توان گفت باید ایده «باید» را بپذیرید. اما یک بار دیگر، به یاد داشته باشید، این درس به شما آموزش می‌دهد که

how we more casually use our English. And that’s  why this lesson goes from a beginner lesson to an  

چگونه به‌طور معمولی از انگلیسی خود استفاده کنیم. و به همین دلیل است که این درس از یک درس مبتدی به یک درس

intermediate, because you’ve got more of an  understanding to use it more appropriately.  

متوسط ​​تبدیل می‌شود، زیرا شما درک بیشتری برای استفاده مناسب‌تر از آن دارید.

“You’re supposed to be on time Johnson”:  you can say you must be on time,  

"شما باید به موقع باشید جانسون": می توانید بگویید که باید به موقع باشید،

that clearly, they weren’t on time. So you  say you’re supposed to because that’s part  

واضح است که آنها به موقع نبودند. بنابراین شما می‌گویید که باید انجام دهید زیرا این بخشی

of your obligation. Cool. So we notice how  expectation is going morphing or changing into  

از تعهد شماست. سرد. بنابراین متوجه می‌شویم که چگونه انتظارات در حال تغییر یا تبدیل شدن به

an obligation, something stronger. Now number three, we say to say I have  

یک تعهد، چیزی قوی‌تر است. حالا شماره سه، می‌گوییم که من

heard or people believe something to be true.  And you kind of going What do you mean I have  

شنیده‌ام یا مردم باور دارند چیزی درست است. و یه جورایی میری منظورت چیه که

heard or that’s a confusing sentence? Well, I  have heard means people have told me right? I  

شنیدم یا این جمله گیج کننده ایه؟ خوب، شنیده ام که مردم به من گفته اند درست است؟ من

heard you I heard a sound. People have told me so  I have heard this is true. We can also say it’s a  

صدایت را شنیدم. مردم به من گفته‌اند که شنیده‌ام این درست است. همچنین می‌توانیم بگوییم که این روش

different way of saying people believe so they  tell other people. For instance, I have heard  

متفاوتی است برای گفتن اینکه مردم باور دارند تا به دیگران بگویید. به عنوان مثال، من شنیده ام

that Paris is a romantic city. Or you can say what  what is it? “Paris is supposed to be a romantic  

که پاریس یک شهر رمانتیک است. یا می‌توانید بگویید چیست؟ "پاریس قرار است شهری رمانتیک

city.” See? And then once again, it goes back to  that expectation thing we were talking about at  

باشد." دیدن؟ و سپس یک بار دیگر، به همان چیزی که در ابتدا درباره آن صحبت می کردیم، برمی گردد

the beginning. Because people have said it, you  expect it. It’s not an obligation for Paris to be  

. از آنجا که مردم آن را گفته اند، شما انتظارش را دارید. برای پاریس الزامی نیست که

romantic. It is not the city of love just because  you think it is... no, it is your expectation not  

عاشقانه باشد. این شهر عشق نیست فقط به این دلیل که  فکر می‌کنید اینطور است... نه، این انتظار شماست

our obligation. Yes. My best French accent. Okay,  so it’s something that people believe to be true,  

وظیفه ما نیست. آره. بهترین لهجه فرانسوی من. بسیار خوب، پس این چیزی است که مردم به درستی آن باور دارند،

but it doesn’t have to be. But people talk  about it. So you expect it or you believe it,  

اما لازم نیست اینطور باشد. اما مردم درباره آن صحبت می‌کنند. پس انتظارش را داری یا باورش می کنی،

okay? Because you’ve heard it or people believe  it. So these are the three most common uses I  

خب؟ چون آن را شنیده‌اید یا مردم آن را باور می‌کنند. بنابراین، اینها سه مورد از رایج‌ترین کاربردهایی هستند

discussed at the beginning things that people use  supposed to for. And this is how you’re supposed,  

که در ابتدا درباره مواردی که مردم از آنها استفاده می‌کنند صحبت کردم. و اینگونه قرار است،

oh, I’m about to say you’re supposed to  use it expected to use it. Right? Okay.  

اوه، می‌خواهم بگویم که قرار است از آن استفاده کنید که انتظار می‌رود از آن استفاده کنید. درست؟ باشه.

So, what is this supposed to? How do we write  it just because I said it and you’re like, Okay,  

خب، این قرار است چیست؟ چگونه می‌توانیم آن را بنویسیم فقط به این دلیل که من آن را گفتم و شما می‌گویید، بسیار خوب،

I get it. What is the form? So let’s discuss  the form and the pronunciation of it. Okay,  

متوجه شدم. فرم چیست؟ بنابراین بیایید درباره شکل و تلفظ آن بحث کنیم. بسیار خوب،

I’m going to teach you how to put it how to  pronounce it, we’ll get the proper pronunciation  

من به شما آموزش می‌دهم که چگونه آن را تلفظ کنید، تلفظ مناسب   را دریافت می‌کنیم

because there are two. But let’s go to the board  and look at the form. In red I have verb “to be”,  

زیرا دو مورد وجود دارد. اما بیایید به تابلو برویم و به فرم نگاه کنیم. در قرمز فعل "بودن"،

“supposed”. And then I got to verb base. If you  don’t know what that is, that is the infinitive  

"قرارداد" را دارم. و سپس به پایه فعل رسیدم. اگر نمی‌دانید آن چیست، این شکل مصدر

form. When you have the preposition to, before  a verb in the base is, especially with a modal  

است. وقتی حرف اضافه to را دارید، قبل از یک فعل در پایه is، به خصوص با یک

verb in front of it, it is the infinitive  form. So we have the verb to be supposed,  

فعل معین در جلوی آن، این حالت مصدر است. بنابراین ما فعل to be supposed را داریم،

and has to have a D. And I’ll explain why in a  second or two. And then the infinitive form of  

و باید یک D داشته باشیم. و من در یکی دو ثانیه توضیح خواهم داد که چرا . و سپس شکل مصدر

the next verb. I’m supposed to meet my friend for  dinner, you were supposed to be here an hour ago,  

فعل بعدی. من قرار است دوستم را برای شام ملاقات کنم ، قرار بود یک ساعت پیش اینجا

you’re supposed to go home. That is the  form. Now, when we say in the present,  

باشی، قرار است به خانه برگردی. این فرم است. اکنون، وقتی می‌گوییم در حال،

or future, we can use this and we will use  a probe the verb to be in its appropriate  

یا آینده، می‌توانیم از این استفاده کنیم و از یک کاوشگر استفاده می‌کنیم که فعل به شکل مناسب

form for the pronoun. So if the pronoun is  I, then it’s “am”. If it’s he she it? “Is”.  

خود برای ضمیر باشد. بنابراین اگر ضمیر I باشد، «ام» است. اگر او باشد؟ "است".

They, we, an “are”. All right, so that’s  are so we are supposed to see my friend,  

آنها، ما، یک «هستیم». خیلی خب، پس قرار است ما دوستم را ببینیم،

I am supposed to see my friend, she is supposed  to see your friend. Right? If it’s the future, you  

من باید دوستم را ببینم، او قرار است دوست شما را ببیند. درست؟ اگر آینده است،

use the same form. And you say, I am supposed to  see my friend tonight. That’s in the future. Easy  

از همان فرم استفاده می‌کنید. و تو می گویی، قرار است امشب دوستم را ببینم. این در آینده است. به

enough, right? And it’s that expectation, or yeah,  in this case expectation for this sentence.  

اندازه کافی آسان، درست است؟ و این همان انتظار است، یا بله، در این مورد انتظار برای این جمله است.

Now when what happens if you want to say something  negative? Well, we’re going to have to put a  

حالا اگر بخواهید چیزی منفی بگویید چه اتفاقی می‌افتد ؟ خوب، ما باید یک

negative form in it. And that form is going to  take the form of ‘not’, which I didn’t write.  

شکل منفی در آن قرار دهیم. و این شکل به شکل «نه» خواهد بود که من ننوشتم.

I didn’t want it too confusing, but we’ll put it  here: not. And we put the not with the verb to be.  

نمی‌خواستم خیلی گیج‌کننده باشد، اما آن را در اینجا قرار می‌دهیم: نه. و not را با فعل to be قرار می دهیم.

So we don’t put it with the verb at the base,  we put it with the verb to be so we change it.  

بنابراین ما آن را با فعل در پایه قرار نمی دهیم، آن را با فعل to قرار می دهیم تا آن را تغییر دهیم.

So the test, it wasn’t supposed to be hard, hard.  We change was Remember, we said it was okay. And  

بنابراین، آزمایش، قرار نبود سخت، سخت باشد. ما تغییر کردیم یادش بخیر، گفتیم اشکالی ندارد. و

this is actually negative and past. So I’ve done  a whammy on you. So before I do that, why don’t  

این در واقع منفی و گذشته است. بنابراین من به شما ضربه زدم. بنابراین قبل از اینکه این کار را انجام دهم، چرا

we go here? They’ll come back to there. Okay?  So don’t look here for a second. Let’s go here.  

ما به اینجا نمی رویم؟ به آنجا برخواهند گشت باشه؟ پس یک لحظه اینجا را نگاه نکنید. بیا بریم اینجا

Let’s do, we did future and present, let’s do  the past form. We take the verb to be and there  

بیایید انجام دهیم، آینده و حال را انجام دادیم، بیایید شکل گذشته را انجام دهیم. ما فعل to be را می گیریم و

you go. It’s in the past. So I was he was she  was they were we were okay, you just put that  

شما می روید. در گذشته است پس من او بودم، او بود، آن‌ها ما خوب بودیم، شما فقط آن

form. And that’s the past. This is very specific.  And I want to take a second to you to explain.  

فرم را قرار دهید. و این گذشته است. این خیلی خاص است. و من می خواهم یک ثانیه با شما توضیح دهم.

The past form is a little different than the  present form. Present Future means planning ahead.  

شکل گذشته کمی با شکل فعلی متفاوت است. آینده حال به معنای برنامه ریزی از پیش است.

Past form is used to mean, something has  changed. What? I was supposed to meet my friend  

از شکل گذشته به این معنی استفاده می شود که چیزی تغییر کرده است. چی؟ قرار بود دوستم را

at the mall, it means I probably didn’t meet my  friend at the mall. That was the plan. But it has  

در مرکز خرید ملاقات کنم، یعنی احتمالا دوستم را در مرکز خرید ندیدم. این برنامه بود. اما

changed. So when someone says to you in that this  moment, you’re standing here and they’re standing  

تغییر کرده است. بنابراین وقتی کسی در آن لحظه به شما می گوید ، شما اینجا ایستاده اید و او

here. I’m supposed to go home tonight means that  was the plan. That may change or may have changed.  

اینجا ایستاده است. قرار است امشب به خانه بروم یعنی این برنامه بود. ممکن است تغییر کند یا تغییر کرده باشد.

Cool? All right. So look out for “was” because  something’s changing. And you have to be aware  

سرد؟ خیلی خوب. بنابراین به «بود» توجه کنید زیرا چیزی در حال تغییر است. و شما باید از آن آگاه باشید

of it. Right? He was supposed to be the best  guy, the best guy for president. Things change.  

. درست؟ او قرار بود بهترین مرد، بهترین مرد برای ریاست جمهوری باشد. اوضاع عوض میشود.

Alright, so in this case, I have I was supposed  to be home by now. Am I home? Probably not.  

خوب، پس در این مورد، من باید تا الان خانه بودم. من خونه هستم؟ احتمالا نه.

That’s what the was for. There was a plan  for me to be home. But clearly I’m not.  

برای همین بود برنامه‌ای برای من وجود داشت که در خانه باشم. اما واضح است که من نیستم.

Now I’m going to go back to the other form. And I  apologize greatly for doing that to you. Because  

حالا می‌خواهم به شکل دیگر برگردم. و من بابت انجام این کار با شما بسیار عذرخواهی می کنم. چون

I really liked the lesson. It was a good one up  until here. But I wanted to show the negative  

من درس را خیلی دوست داشتم. تا اینجا خیلی خوب بود. اما می‌خواستم شکل منفی را نشان

form because sometimes things change, right? So in  this case, something’s changed, but it’s negative.  

دهم، زیرا گاهی اوقات همه چیز تغییر می‌کند، درست است؟ بنابراین در این مورد، چیزی تغییر کرده است، اما منفی است.

You could say... here’s an example. It was  supposed to be it’s supposed to be a nice  

می توانید بگویید ... این یک مثال است. قرار بود

day today. Sunny, great weather. Right? Or you  could say it wasn’t supposed to rain. What? Well,  

امروز روز خوبی باشد. آفتابی، هوای عالی درست؟ یا می‌توانید بگویید که قرار نبود باران ببارد. چی؟ خوب،

Sunny is good weather. Rain is bad weather. I  could make that negative change by adding “not”.  

آفتابی هوای خوبی است. باران هوای بد است. می‌توانم آن تغییر منفی را با افزودن «نه» ایجاد کنم.

It wasn’t supposed to rain. Right? It is supposed  to be a nice day with a sentence on the board.  

قرار نبود باران ببارد درست؟ قرار است یک روز خوب با یک جمله روی تخته باشد.

It wasn’t supposed to be hard, right? It is  supposed to be easy. Flipping it by changing  

قرار نبود سخت باشد، درست است؟ قرار است آسان باشد. با

the end of that verb. So what I want to say is  we’ve gone over three. Yes, sir. We have... oh,  

تغییر   انتهای آن فعل، آن را برگردانید. بنابراین چیزی که می‌خواهم بگویم این است که ما از سه مورد گذشتیم. بله قربان. ما داریم... اوه،

I almost jumped ahead of myself. I promise you  the pronunciation. And you’re gonna say what’s,  

تقریباً از خودم جلوتر پریدم. به شما قول تلفظ می‌دهم. و شما خواهید گفت چه چیزی است،   موضوع مهم

what’s the big deal. That’s what  this crazy thing down here is.  

چیست. این همان چیز دیوانه وار اینجاست.

We actually don’t usually say “supposed to”. And  that’s why many students spell it incorrectly  

ما در واقع معمولاً نمی گوییم "قرار است". و به همین دلیل است که بسیاری از دانش‌آموزان آن را اشتباه می‌نویسند

and they drop off the D because they always hear  “suppose” when you’re speaking quickly, we usually  

و D را رها می‌کنند، زیرا وقتی شما سریع صحبت می‌کنید همیشه «فرض کنید» را می‌شنوند، ما معمولاً

drop the U sound. And we also drop the D sound. So  it comes out to sppose to, I’m sppose to do this,  

صدای U را رها می‌کنیم. و صدای D را نیز رها می کنیم. بنابراین، به نظر می رسد، من حاضرم این کار را بکنم،

you’re sppose to do this, we’re sppose to go.  Now, when someone wants to get your attention,  

شما دوست دارید این کار را انجام دهید، ما باید برویم. حالا، وقتی کسی می‌خواهد توجه شما را جلب کند

they’ll say, you were supposed to be at work on  time. Don’t play around, they’re not playing with  

، می‌گوید، قرار بود به موقع سر کار باشید. بازی نکنید، آنها با شما بازی نمی کنند

you. They took the time to say all the sounds.  So fast speech, you’ll notice the U and the D  

. آنها وقت گذاشتند تا همه صداها را بیان کنند. گفتار آنقدر سریع است که متوجه خواهید شد U و D

gets done, or dropped. Cool. So we’ve gone over the three  

تمام می‌شوند یا از بین می‌روند. سرد. بنابراین ما سه

definitions, some people break it into  four, I think three is sufficient.  

تعریف را مرور کردیم، برخی افراد آن را به چهار تقسیم می‌کنند، به نظر من سه تعریف کافی است.

We’ve gone over to the present and future form.  Alright, we’ve gone over the past form. And we’ve  

ما به شکل حال و آینده رفتیم. خوب، ما فرم گذشته را مرور کردیم. و

even shown you the negative form. And I went one  step further negative, the negative post form.  

حتی فرم منفی را به شما نشان داده‌ایم. و من یک قدم منفی جلوتر رفتم، فرم پست منفی.

But it’s not a lesson if we don’t do our quiz  and have a bonus feature homework, is it?  

اما اگر امتحان خود را انجام ندهیم و تکالیف ویژه‌ای نداشته باشیم، درسی نیست، درست است؟

So I’d like you to stay with me. And after  you know, we’re supposed to do something  

پس دوست دارم پیش من بمانی و بعد از اینکه می‌دانید، قرار است

a little different, or we’re supposed to do  the test. I want you to do it with me now.  

کاری  کمی متفاوت انجام دهیم، یا قرار است آزمایش را انجام دهیم. میخوام الان با من انجامش بدی

And we’re back. So we were supposed to  do our quiz, which we’ll do now. Do you  

و ما برگشتیم بنابراین قرار بود امتحان خود را انجام دهیم، که اکنون انجام خواهیم داد.

remember the three meanings for “supposed  to”? Obligation, expectation, and belief.  

آیا سه معنی «قرار است» را به خاطر دارید؟ تعهد، انتظار و اعتقاد.

And that is part of what’s going to happen  to the quiz here as we have three boxes,  

و این بخشی از اتفاقی است که قرار است برای مسابقه در اینجا بیفتد، زیرا ما سه کادر داریم،

and you’re going to try and fill out what  should go there. Which one? Which part of  

و شما سعی می‌کنید آنچه را که باید در آنجا قرار گیرد پر کنید. کدام یک؟

supposed to we’re talking about in the meaning. Now, I’m over here. Let’s start here. Mr. E says,  

ما در مورد کدام قسمت از   قرار است در معنی صحبت کنیم. حالا، من اینجا هستم. بیایید از اینجا شروع کنیم. آقای E می گوید

You must not smoke in here. And James says okay,  cuz I love a good stogie. Stogie is like cigar  

،   نباید در اینجا سیگار بکشید. و جیمز می‌گوید باشه، چون من عاشق یک اسلحه خوب هستم. Stogie مانند سیگار است

people will talk with so on to talk about the  stogie with these lousy stogies. All right. So:  

مردم با آن صحبت می کنند تا در مورد سیگار با این سیگارهای شوم صحبت کنند. خیلی خوب. بنابراین:

“You must not smoke in here.”  You have two jobs to do.  

«شما نباید در اینجا سیگار بکشید.» شما دو کار دارید.

What is it that James is there to do? And is  it obligation, expectation, or belief? Okay.  

جیمز قرار است چه کاری انجام دهد؟ و آیا این الزام، انتظار یا باور است؟ باشه.

That’s right. “James isn’t supposed to  smoke in here.” We have not being the  

درست است. «جیمز قرار نیست اینجا سیگار بکشد.» ما

negative part of the sentence. We know what’s  supposed to means right? And we’ll be sorry.  

جزء منفی جمله نیستیم. ما می دانیم که به چه معناست درست است؟ و پشیمان خواهیم شد

James isn’t supposed to smoke in here. And what  is this? Is it obligation, belief, or expectation?  

جیمز قرار نیست اینجا سیگار بکشد. و این چیه؟ آیا تعهد، اعتقاد یا انتظار است؟

Well, if you remember rightly, I put must  when we were talking about obligation.  

خوب، اگر درست یادتان باشد، وقتی که درباره تعهد صحبت می‌کردیم، حتماً را گذاشتم.

It’s not just expectation, I expect  you not to -- you’re not supposed to.  

این فقط انتظار نیست، من از شما انتظار دارم که این کار را نکنید -- قرار نیست.

And we know must, like have to, is necessity,  right? So in this case, obligation. You’re not  

و ما می دانیم که باید، مانند باید، یک ضرورت است، درست است؟ پس در این صورت الزام. شما

supposed to. It’s like a rule, or law. What about this one, two? “Many people  

قرار نیست. مثل یک قانون یا قانون است. در مورد این یک، دو چطور؟ بسیاری از مردم

believe that Oxford is the best university in the  world.” How would you write that? Sorry, I was  

معتقدند که آکسفورد بهترین دانشگاه دنیاست.» چگونه آن را می نویسید؟ متاسفم،

just going to put this here before I forget. How  would you write that? Alright, so it is Oxford.  

قبل از اینکه فراموش کنم می‌خواستم این را اینجا بگذارم. چگونه آن را می‌نویسید؟ خوب، پس آکسفورد است.

“Oxford is supposed to be the best university  in the world.” Now, I tried to help you here  

"آکسفورد قرار است بهترین دانشگاه در جهان باشد." اکنون، سعی کردم در اینجا

by saying something and if you can pick  it out, you’ll know if this is obligation,  

با گفتن چیزی به شما کمک کنم و اگر بتوانید آن را انتخاب کنید، می‌دانید که آیا این تعهد

belief, or expectation. What word should help  you here? That’s correct. “Believe.” So this is a  

، باور یا انتظار است. چه کلمه ای باید در اینجا به شما کمک کند؟ این درست است. "ایمان داشتن." بنابراین این یک

belief that people hold. Of course, if you’re from  Harvard, you probably want to argue with that one,  

اعتقاد است که مردم دارند. البته، اگر اهل هاروارد هستید، احتمالاً می خواهید با آن یکی بحث کنید،

but let’s just say Oxford for now. Okay. Now, can  I do this? Just as a quick question to see if you  

اما اجازه دهید فعلاً فقط بگوییم آکسفورد. باشه. حالا، آیا می‌توانم این کار را انجام دهم؟ فقط به عنوان یک سوال سریع برای اینکه ببینید آیا

remember the grammar and how it’s supposed to  be structured. Can I put supposed to like that?  

گرامر و ساختار آن را به خاطر دارید یا خیر. آیا می توانم قرار بگذارم که دوست دارم؟

No. Now what we said was people may say it  like that very quickly. It’s s’ppose to be,  

نه. اکنون آنچه ما گفتیم این بود که مردم ممکن است آن را خیلی سریع بگویند. قرار است اینطور باشد،

but you do not write it like that, you need the  D. Okay? Just like we don’t add an ing or an S  

اما شما آن را اینطور نمی نویسید، به D نیاز دارید . خوب است؟ درست مثل اینکه یک ing یا یک S را

here. When we say supposed to, it’s in the passive  voice. So we use the verb to be supposed to be,  

در اینجا اضافه نمی کنیم. وقتی می گوییم قرار است، در صدای غیرفعال است. بنابراین ما از فعل to be supposed to be،

and then sorry, supposed to, with the infinitive.  Good. I’m glad you remember the grammar.  

و سپس sorry, supposed to با مصدر استفاده می کنیم. خوب خوشحالم که گرامر را به خاطر می آورید.

And I’m glad you remember what the meanings  are. So we’re going back over that.  

و خوشحالم که معانی را به خاطر می آورید . بنابراین ما به این موضوع برمی گردیم.

Now for the final one. You should get it because  there’s only one left. But this is a tough one.  

حالا برای آخرین. باید آن را دریافت کنید زیرا فقط یک مورد باقی مانده است. اما این یکی سخت است.

My girlfriend shouldn’t be here. She should be  at work at this time. Maybe somebody is up to  

دوست دختر من نباید اینجا باشد. او باید در این زمان سر کار باشد. شاید کسی به دنبال

something bad, naughty person. You’re not supposed  to be doing that. But what sentence would you  

یک شخص بد و شیطان باشد. قرار نیست شما این کار را انجام دهید. اما چه جمله ای را می خواهید

write? And what part of the meaning of supposed  to are we looking at? Alright, so let’s do it.  

بنویسید؟ و ما به چه بخشی از معنای فرضی نگاه می کنیم؟ خوب، پس بیایید آن را انجام دهیم.

That’s a long sentence.  

این جمله طولانی است.

It’s a long sentence. We get the point. And I’m  going to fill this in. Because I already know  

جمله طولانی است ما نکته را دریافتیم. و من این را پر می‌کنم. چون قبلاً

you should know this one already. Right?  You should know this one. Oh, you know what?  

می‌دانم   باید این یکی را قبلاً بدانید. درست؟ این یکی رو باید بدونی اوه، میدونی چیه؟

I put the S too close so I should do this.  She’s, she’s supposed to. Okay. She’s supposed  

من S را خیلی نزدیک کردم، بنابراین باید این کار را انجام دهم. او، او قرار است. باشه. او

to be at work. But what is it? It’s going to  be... expectation. And for those of you who  

قرار است سر کار باشد. اما این چیست؟ این می شود ... انتظار. و برای کسانی از شما که

are confused, why is this expectation not  obligation? Because she’s at work? Well,  

سردرگم هستید، چرا این انتظار الزامی نیست؟ چون او سر کار است؟ خب،

I think it has nothing to do with her work. I am  not her boss talking. Maybe I’m her boyfriend. And  

فکر می کنم ربطی به کار او ندارد. من رئیس او نیستم که حرف می‌زند. شاید من دوست پسرش هستم و

I expect her to be at work at 12 o’clock, except  she’s home. But what am I doing that I’m afraid...  

من انتظار دارم که او ساعت 12 سر کار باشد، به جز اینکه در خانه باشد. اما من چه کار می کنم که می ترسم ...

to be continued. Alright, so we’re  looking at it, and I’ve used it twice.  

ادامه یابد. بسیار خوب، بنابراین ما در حال بررسی آن هستیم و من دو بار از آن استفاده کردم.

My girlfriend isn’t supposed to be here. Now we  know that is a negative use, we use the negative,  

دوست دختر من قرار نیست اینجا باشد. اکنون می‌دانیم که این یک کاربرد منفی است، از منفی استفاده می‌کنیم،

right? And she’s supposed to be at work  at this time. So we use the positive,  

درست است؟ و او قرار است در این زمان سر کار باشد. بنابراین ما از مثبت استفاده می کنیم،

both are in the positive or sorry, in the present  form. Right. So we talked about a change in plans.  

هر دو در حالت مثبت یا متأسفانه هستند، به شکل حال . درست. بنابراین ما در مورد تغییر در برنامه ها صحبت کردیم.

Remember, we talked about that. So there was a  change in the plan. She’s supposed to be at work.  

یادتان باشد، ما در مورد آن صحبت کردیم. بنابراین تغییری در طرح ایجاد شد. او قرار است سر کار باشد

And she’s not supposed to be here, now. My  expectation. So we’ve covered all the things  

و او قرار نیست الان اینجا باشد. انتظار من بنابراین ما همه چیزهایی را

we talked about, we have three examples  of obligation, or sorry, one example each  

که درباره آنها صحبت کردیم پوشش داده‌ایم، سه مثال از تعهد داریم، یا متأسفیم، هر کدام یک نمونه

of obligation, belief, and expectation. And now I would like to give you a couple  

از تعهد، اعتقاد و انتظار. و حالا می‌خواهم چند چیز دیگر به شما بدهم

other things. Well, some phrases you can use  with supposed to that will help to round out  

. خوب، برخی از عباراتی که می‌توانید برای آن استفاده

your English. Because as I said, why we’re  learning this is because it’s about planning.  

کنید به تکمیل انگلیسی شما کمک می‌کند. زیرا همانطور که گفتم، چرا ما این را یاد می گیریم به این دلیل است که برنامه ریزی است.

And in this case, you can see there’s a change in  the plan. And a lot of people say this, instead of  

و در این مورد، می‌توانید ببینید که تغییری در طرح وجود دارد. و بسیاری از مردم این را می‌گویند، به جای

“have to” or “must”, like I have to go to work I’m  supposed to go to work is more common. So I would  

«باید» یا «باید»، مثل اینکه باید به سر کار بروم که قرار است سر کار بروم رایج‌تر است.

like to give you a couple of phrases -- three to  be exact, that can help to fill out your use of  

بنابراین می‌خواهم چند عبارت به شما بگویم - سه عبارت دقیق‌تر، که می‌تواند به تکمیل استفاده شما از

“supposed to”. So you can use this modal verb like  you’re supposed to. Oh, yeah, I like it, too.  

«قرار است» کمک کند. بنابراین می‌توانید از این فعل معین مانند  که قرار است استفاده کنید. اوه، آره، من هم آن را دوست دارم.

So let’s move to the bonus section of  the video. And I’m going to explain  

پس بیایید به بخش جایزه ویدیو برویم. و من قصد دارم   کاربردهای دیگر supposed to را توضیح دهم

other uses of supposed to, that are  used commonly when we talk about  

که معمولاً وقتی در مورد وظایف خود صحبت می کنیم استفاده می شود

our duties. We could talk about frustration,  and the purpose of something. Okay, so:  

. می‌توانیم درباره ناامیدی و هدف چیزی صحبت کنیم. خوب، پس:

“What am I supposed to do?” Notice  this question in frustration.  

«من باید چه کار کنم؟» با ناامیدی به این سوال توجه کنید.

It’s... there was... okay. A perfect example  was there was a guy I know, named Matt,  

این بود... بود... باشه. یک مثال عالی این بود که مردی بود که من می‌شناسم، به نام مت،

and was a pretty decent guy because he  would help out with the photocopier.  

و مردی کاملاً شایسته بود زیرا در دستگاه فتوکپی کمک می‌کرد.

And he could have said it like this, like, “What  am I supposed to do?” but he didn’t use to do  

و او می توانست آن را اینگونه بگوید، مثلاً " من باید چه کار کنم؟" اما او از این کار استفاده

that. And I’ll explain because his classroom was  right by our photocopier. And it would break down  

نکرد. و من توضیح خواهم داد زیرا کلاس درس او درست کنار دستگاه فتوکپی ما بود. و خیلی خراب می

a lot. And a lot of the times the teachers would  be complaining and this and that making noise,  

شد. و خیلی وقت‌ها معلم‌ها شکایت می‌کردند و این و آن سروصدا

and Matt would come out and help fix it. Now he  could have said it because it happened regularly,  

می‌کردند، و مت بیرون می‌آمد و به رفع آن کمک می‌کرد. حالا او می‌توانست آن را بگوید، زیرا این اتفاق مرتب می‌افتاد،

like “what am I supposed to do? Do I look like the  Xerox guy?” but he didn’t do that, he would just  

مثلاً «من باید چه کار کنم؟ آیا من شبیه پسر زیراکس هستم؟» اما او این کار را نکرد، او فقط

help them. But a lot of times people would use  frustration if it’s a questioning frustration. If  

به آنها کمک می کرد. اما بسیاری از مواقع افراد از ناامیدی استفاده می‌کنند ، اگر ناامیدی پرسش‌کننده باشد. اگر

someone is asking them and saying this photocopier  doesn’t work, and then just another teacher.  

فردی از آنها می‌پرسد و می‌گوید این دستگاه فتوکپی کار نمی‌کند، و فقط معلم دیگری.

“Well, what am I supposed to do? It’s not my  job.” And that’s that frustration. As much as it  

"خب، من باید چه کار کنم؟ این کار من نیست.» و این همان ناامیدی است. به همان اندازه که به

seems like a question, it’s a frustration that  it’s not my responsibility or obligation to do  

نظر می‌رسد یک سوال است، این باعث ناراحتی است که مسئولیت یا تعهد من برای انجام

something. Matt, hope you’re doing well, because  you helped us a lot with that photocopier.  

کاری نیست. مت، امیدوارم حال شما خوب باشد، زیرا در مورد آن دستگاه فتوکپی به ما کمک زیادی کردید.

Now, we can ask the same question, What am I  supposed to do, but we can use it in line of duty?  

اکنون، می‌توانیم همین سؤال را بپرسیم، چه کاری باید انجام دهم، اما می‌توانیم در راستای انجام وظیفه از آن استفاده کنیم؟

What’s your job or responsibility? So you come in  and they go, okay... “Daniel’s going to be doing  

شغل یا مسئولیت شما چیست؟ پس تو وارد می‌شوی و آنها می‌روند، باشه... «دنیل این کار را می‌کند

this, Josh will be doing this.” And I go and go:  “So what am I supposed to do?” What is my job in  

، جاش این کار را می‌کند.» و من می روم و می روم: «پس من باید چیکار کنم؟» شغل من در

all of this? In this case? It’s not frustration.  It’s what do you expect of me? Or what would you  

همه اینها چیست؟ در این مورد؟ نا امیدی نیست این چه انتظاری از من دارید؟ یا

like me to do? So what am I supposed to  do? Sit over there. Okay. Cool, right?  

دوست دارید چه کار کنم؟ پس من باید چه کار کنم؟ اونجا بشین باشه. باحال، درسته؟

Next we can say it is what does something do?  But we would say, what is this supposed to do?  

بعد می توانیم بگوییم این است که فلان کار چه می کند؟ اما ما می گوییم، این قرار است چه کار کند؟

So you get rid of this. You go, what is it  supposed to do? What is this supposed to do?  

بنابراین شما از شر این خلاص شوید. تو برو، قرار است چه کار کند؟ این قرار است چه کار کند؟

You could turn around and I’m looking  around at this. Oh, interesting.  

شما می توانید بچرخید و من به اطراف نگاه می کنم. اوه جالبه

What is this supposed to do? Notice I said  “s’ppose” to remember I said we dropped the U  

این قرار است چه کار کند؟ توجه کنید که گفتم «s’ppose» به یاد داشته باشید که گفتم U

and the D, I use that what is this supposed to do?  Meaning what is its function? What is its purpose?  

و D را حذف کردیم، استفاده می‌کنم که این باید چه کاری انجام دهد؟ یعنی کارکردش چیه؟ هدف آن چیست؟

Tell the weather, tell the time? I don’t know.  You tell me what is it supposed to do? Cool.  

آب و هوا را بگویید، زمان را بگویید؟ من نمی دانم. شما به من بگویید قرار است چه کار کند؟ سرد.

So now I’ve given you the three meanings of  supposed to in verb. I’ve given you three  

بنابراین اکنون من سه معنی supposed to را در فعل به شما دادم. من به شما سه

different ways you can use it in conversation  to... I want to say elicit and elicit means  

روش مختلف ارائه کرده‌ام که بتوانید از آن در مکالمه

get more information from someone or something.  As in frustration, you can let people know you’re  

استفاده کنید. مانند ناامیدی، می‌توانید به مردم

frustrated when something’s not your  obligation. Right? What am I supposed to  

بفهمانید که وقتی چیزی وظیفه شما نیست، ناامید هستید . درست؟ قرار

do about it? Do I look like I’m the prime minister  or president, prime minister, president, Canada?  

است در مورد آن چه کار کنم؟ آیا به نظر می رسد که من نخست وزیر هستم یا رئیس جمهور، نخست وزیر، رئیس جمهور، کانادا؟

President of the United States or the prime  minister of Canada? Oh, wow. Too much TV.  

رئیس جمهور ایالات متحده یا نخست وزیر کانادا؟ اوه وای. تلویزیون خیلی زیاد

What do you expect of me, so what am I supposed  to do, help with the guys over there? Would  

از من چه انتظاری دارید، پس من باید چه کار کنم، به بچه های آنجا کمک کنم؟ آیا دوست

you like me to work over there? So you’re  asking me, what is my duty in this situation?  

دارید من آنجا کار کنم؟ بنابراین شما از من می‌پرسید، وظیفه من در این شرایط چیست؟

And then we can say, what is the purpose of  something? What is it supposed to do? Is it  

و سپس می‌توانیم بگوییم، هدف از چیزی چیست؟ قرار است چه کار کند؟ آیا

supposed to be an air conditioner? Is it  supposed to be a computer? What is it?  

قرار است تهویه مطبوع باشد؟ آیا قرار است یک رایانه باشد؟ چیست؟

Now, I’ve given you your test?  I think you did rather well,  

حالا، من آزمایش شما را دادم؟ فکر می‌کنم خیلی خوب عمل کردی،

remembering what the three  meanings of supposed to are,  

به یاد آوردی که سه معنای فرضی

and how we can use it. I’ve given you some  bonus material. And as always, you have  

چیست،   و چگونه می‌توانیم از آن استفاده کنیم. من مقداری مواد جایزه به شما داده‌ام . و مثل همیشه،

some homework. So what does Mr. E want you to do?  Well, it says fill in what is supposed to be done.  

چند تکلیف دارید. پس آقای E از شما می خواهد چه کار کنید؟ خوب، می گوید آنچه را که قرار است انجام شود، پر کنید.

And I want you to fill this in underneath...  in the comment section, either here, or in  

و من از شما می‌خواهم که این را در زیر پر کنید... در بخش نظرات، یا در اینجا، یا در

EngVid or wherever you’re watching this particular  video. Okay, the first one is Mr. E says you were  

EngVid یا هر کجا که این ویدیوی خاص را تماشا می‌کنید . بسیار خوب، اولین مورد این است که آقای E می گوید شما

supposed to like this video. Give it a thumbs  up. And you say okay, now I want you to do it.  

قرار بود این ویدیو را دوست داشته باشید. به آن اشاره کنید . و شما می گویید باشه، حالا می خواهم این کار را انجام دهید.

I know tricky, huh? Alright. But now you know  how it works, it’s good. The second thing is Mr.  

می دانم مشکل است، نه؟ بسیار خوب. اما اکنون می‌دانید که چگونه کار می‌کند، خوب است. دومین مورد این است که آقای

E says Mr. E says you are supposed to write out  three sentences with “supposed to”. And I would  

E می‌گوید آقای E می‌گوید شما قرار است سه جمله را با «قرار است» بنویسید. و

like to add, I would like you to try to use at  least the meaning or the intention, of obligation,  

می‌خواهم اضافه کنم، می‌خواهم سعی کنید حداقل از معنی یا قصد، تعهد

of belief, or expectation and try and show that  you know the difference. Cool. All right.  

، اعتقاد، یا انتظار استفاده کنید و سعی کنید و نشان دهید که تفاوت را می‌دانید. سرد. خیلی خوب.

Well, I want to say before I go, I’ve got a  quote for you. And because this lesson was about  

خوب، می‌خواهم قبل از رفتن بگویم، یک نقل قول برای شما دارم. و از آنجایی که این درس درباره

supposed to and obligation, here’s a quote, you  might like: “You were born with three obligations,  

فرضی و الزامی بود، در اینجا یک نقل قول وجود دارد، ممکن است دوست داشته باشید: «شما با سه تعهد به دنیا آمدید،

and only three. That is to live, to love, and to  be happy.” And before I take off, I’d like to say  

و فقط سه. یعنی زندگی کردن، دوست داشتن و شاد بودن.» و قبل از پرواز، می‌خواهم بگویم

please go visit EngVid. And that’s www. eng as in  English, vid as in video .com. And before you go,  

لطفاً به EngVid مراجعه کنید. و آن www. eng به عنوان در انگلیسی، vid مانند در video.com. و قبل از رفتن،

I’m sure you’ve already hit that like button,  or I hope you have because you stayed this long,  

مطمئنم که قبلاً دکمه لایک را زده‌اید، یا امیدوارم این کار را کرده باشید زیرا این مدت طولانی ماندید،

right? It means you must like the video, you’re  at the end, hit the subscribe button. And there’s  

درست است؟ یعنی باید ویدیو را دوست داشته باشید ، در پایان هستید، دکمه اشتراک را بزنید. و

a little bell there. If you hit that, that’s  for notification, which means when you hit  

یک زنگ کوچک آنجاست. اگر آن را بزنید، این برای اعلان است، به این معنی که وقتی روی   ضربه می‌زنید

that any new video I do will be brought right  to your attention. And it doesn’t matter what  

، هر ویدیوی جدیدی که من انجام می‌دهم مستقیماً مورد توجه شما قرار می‌گیرد. و مهم نیست از چه

device you’re using. So hit that if you want  to know when my next video is coming out.  

دستگاهی استفاده می‌کنید. بنابراین اگر می‌خواهید بدانید ویدیوی بعدی من کی منتشر می‌شود، ضربه بزنید.

I’m supposed to get going right now and I hope  you you were supposed to learn something from  

من قرار است همین الان شروع کنم و امیدوارم شما قرار بود چیزی از

this lesson. You have a great one and as I  say, future native speakers: see you soon.

این درس یاد بگیرید. شما یک نفر عالی دارید و همانطور که می‌گویم زبان مادری آینده: به زودی شما را می‌بینم.