🤐 Stop Saying... The future without 'will' - NOW WITH SUBTITLES

Stop Saying

Stop Saying

from BBC Learning English dot com.

از BBC Learning English dot com.

Hey, my name is Melissa and I come  from Equatorial Guinea.  

سلام، اسم من ملیسا است و اهل گینه استوایی هستم.

When I talk about the future, I always use 'will'.

وقتی در مورد آینده صحبت می کنم، همیشه از "اراده" استفاده می کنم.

Is that okay? Are there any other ways?

خوبه؟ آیا راه های دیگری وجود دارد؟

Yes. people do use 'will' a lot. It's grammatically simple to use, but there are situations where it  

آره. مردم خیلی از "اراده" استفاده می کنند. استفاده از آن از نظر گرامری ساده است، اما موقعیت‌هایی وجود دارد که

can sound unnatural, and it's great to  sound as natural as possible, like me.  

می‌تواند غیرطبیعی به نظر برسد، و عالی است که تا حد امکان طبیعی به نظر برسد، مثل من.

So consider the use of 'will' in these  sentences:

بنابراین استفاده از «اراده» را در این جملات در نظر بگیرید :

I've not seen my girlfriend for ages, but I will see her tonight.

من دوست دخترم را برای سال‌ها ندیده‌ام، اما امشب او را خواهم دید.

Whoop! I'd better go - my plane will leave at six.

اوف! بهتر است بروم - هواپیمای من ساعت شش حرکت می کند.

Oh, look at the sky! It will rain.

آه، به آسمان نگاه کن! باران خواهد بارید.

Hmm. How can we make these sound more natural?

هوم چگونه می توانیم این صداها را طبیعی تر کنیم؟

I've not seen my girlfriend for ages but I will see her tonight.

من چند سالی است که دوست دخترم را ندیده ام اما امشب او را خواهم دید.

Here, we're talking about an arrangement that we've made with somebody

در اینجا، ما در مورد ترتیبی صحبت می‌کنیم که با شخصی انجام داده‌ایم،

so we'd often use the present continuous.   

بنابراین اغلب از حال استمراری استفاده می‌کنیم.

I'm meeting her tonight.

من امشب با او ملاقات می کنم.

Or we can use 'to be going to', especially for plans.

یا می‌توانیم از «به رفتن» استفاده کنیم، مخصوصاً برای برنامه‌ها.

but I'm going to meet her tonight.

اما من امشب با او ملاقات خواهم کرد.

I'd better hurry. My plane will leave at six.

بهتره عجله کنم هواپیمای من ساعت شش حرکت می کند.

This is what we call 'a timetabled event'.  

این همان چیزی است که ما آن را "رویداد برنامه ریزی شده" می نامیم.

It's happening at a specific time, so we use the present simple like this:

این در یک زمان خاص اتفاق می‌افتد، بنابراین ما از حالت فعلی مانند این استفاده می‌کنیم:

I'd better hurry - my plane leaves at six.

بهتر است عجله کنم - هواپیمای من ساعت شش حرکت می‌کند.

Oh no - look at the sky! It will rain!

اوه نه - به آسمان نگاه کن! باران خواهد بارید!

Now this time, we're making a prediction based on current

اکنون این بار، بر اساس شواهد فیزیکی کنونی پیش‌بینی می‌کنیم

physical evidence, so we use 'to be going to' here.

، بنابراین در اینجا از «به رفتن به» استفاده می‌کنیم.

It's going to rain.

داره بارون میاد

So there we are: three times we can use another form instead of 'will'

بنابراین ما اینجا هستیم: سه ​​بار می‌توانیم از فرم دیگری به‌جای «ویل» استفاده کنیم

and here's one where you can use 'will'.

و در اینجا یکی است که می‌توانید از «ویل» استفاده کنید.

What do you mean, you don't believe I've got a girlfriend! Well, if that's the case  

منظورت چیه، باور نمی کنی من دوست دختر دارم! خوب، اگر اینطور است

I'll show you a photo.

عکسی به شما نشان می‌دهم.

Ha!

ها!

Oh.

اوه

Thanks, Tim. I will try to use all those other ways.

ممنون، تیم من سعی خواهم کرد از همه آن راه های دیگر استفاده کنم.

Oh, I used 'will' - is that ok there?   

اوه، من از "will" استفاده کردم - آیا این مشکل وجود دارد؟

Of course - you're talking about something

البته - شما در مورد چیزی صحبت می کنید

that you want to do voluntarily. It's not  an arrangement, it's an intention, and with  

که می خواهید داوطلبانه انجام دهید. این یک ترتیب نیست، یک قصد است، و با

that I'll say goodbye - and that was 'will' for a decision made at the time of speaking.

آن خداحافظی خواهم کرد - و این «اراده» برای تصمیمی بود که در زمان صحبت گرفته شد.

Bye-bye!

خداحافظ!