Action Verbs vs State Verbs - Learn English Tenses (Lesson 5)

Hello, and welcome everyone. This is Minoo at Anglo-Link and this is the fifth video in our series

سلام و خوش آمدید به همگی این مینو در Anglo-Link است و این پنجمین ویدیو از سری ما است

learn the tenses

که زمان ها را یاد می گیریم

Today, we're going to talk about state verbs

امروز می خواهیم در مورد افعال حالت صحبت کنیم

This is a special group of verbs that you need to know about, and by the end of this video

این گروه خاصی از افعال است که باید در مورد آنها بدانید و تا پایان این مطلب ویدیو

you will know what they are and how to use them correctly. So,

شما می دانید که آنها چیست و چگونه از آنها به درستی استفاده کنید. بنابراین،

When you're ready, we can begin.

وقتی آماده شدید، می توانیم شروع کنیم.

Right before we look at state verbs and differentiate them from

درست قبل از اینکه به افعال حالت نگاه کنیم و آنها را از

action verbs, I'd like to give you a quick overview of the tenses that we've already looked at together

افعال عملی متمایز کنیم، می‌خواهم یک مرور سریع از زمان‌هایی که قبلاً با هم بررسی کرده‌ایم به شما ارائه دهم

Let's review them with three action verbs: 'say', 'play', 'drive' and 'rain'.

. ، 'رانندگی' و 'باران'.

So remember present simple

بنابراین به یاد داشته باشید که در حال حاضر

was to speak about facts and habits

ساده صحبت کردن در مورد حقایق و عادات بود

'I play Tennis once a week.'

"من یک بار در هفته تنیس بازی می کنم."

'He drives fast.'

او سریع رانندگی می کند.

'It often rains here.'

اینجا اغلب باران می بارد.

And then we looked at present continuous

و سپس ما به حال پیوسته نگاه کردیم

which indicates an action which is in progress now.

که نشان دهنده عملی است که اکنون در حال انجام است.

'I'm playing tennis now.'

من الان دارم تنیس بازی می کنم.

'He's driving to Paris at the moment."

"او در حال رانندگی به پاریس است."

'It's raining again.'

"باز هم باران می بارد."

and then we moved on to present perfect continuous.

و سپس به سمت ارائه کامل پیوسته حرکت کردیم.

It was to talk about an action that started in the past and is still in progress.

این صحبت در مورد یک عمل بود که در گذشته شروع شده و هنوز در حال انجام است.

'I've been playing tennis since I was 12.'

"من از 12 سالگی تنیس بازی می کنم."

'He has been driving for three hours'

"او سه ساعت رانندگی کرده است"

'It has been raining all day.'

"تمام روز باران بوده است."

Then we looked at present perfect: an action that's complete at the time of speaking.

سپس به وضعیت فعلی بی نقص نگاه کردیم: عملی که در زمان صحبت کامل است.

'I've played tennis with her once.'

"من یک بار با او تنیس بازی کرده ام."

'He has driven 300 kilometers so far.'

او تاکنون 300 کیلومتر رانندگی کرده است.

'It has rained three times this week.'

"این هفته سه بار باران باریده است."

Then we looked at past simple

سپس به گذشته ساده نگاه کردیم

which was for an action completed at a specific time in the past.

که برای اکشنی بود که در زمان خاصی در گذشته انجام شده بود.

'I played tennis with her when we were in Spain.'

"وقتی در اسپانیا بودیم با او تنیس بازی کردم."

'He drove 100 kilometres before sunrise.'

او 100 کیلومتر قبل از طلوع خورشید رانندگی کرد.

'It rained heavily last night.'

دیشب باران شدیدی بارید.

Now you notice that all these examples are with what we call action verbs

حالا متوجه شدید که همه این مثال‌ها با چیزی است که ما به آن افعال عمل می‌گوییم،

So what is the difference between an action verb and a state verb?

پس تفاوت بین یک فعل عملی و یک فعل حالت چیست؟

An action verb, and most verbs are action verbs,

designates an action, something that you can start and stop as and when you want

By contrast, a state verb, and there are only a few of them,

در مقابل، یک فعل حالت، و فقط تعداد کمی از آنها وجود دارد،

designates a mental state that you cannot really start and stop whenever you want

یک حالت ذهنی را نشان می دهد که شما واقعاً نمی توانید هر زمان که بخواهید شروع کنید و متوقف کنید،

There is a sense of continuity in them

در آنها یک حس تداوم وجود دارد

such as 'be', 'have', 'exist', 'know', etc

مانند "be"، " داشتن، «وجود»، «دانستن» و غیره به

Because of this sense of continuity

دلیل این حس تداوم،

They don't take continuous tenses. That's what you have to be careful with.

زمان‌های استمراری را نمی‌گیرند. این چیزی است که باید مراقب آن باشید.

When you're using your tenses, you've got to be careful not to put a state verb in the continuous form

وقتی از زمان‌های خود استفاده می‌کنید، باید مراقب باشید. برای اینکه یک فعل حالت را به شکل استمراری قرار

for example let's look at the verb 'to be'.

ندهیم، به عنوان مثال، به فعل "بودن" نگاه کنیم.

'I'm being tired now'

"الان خسته هستم"

Doesn't sound right, does it?

درست به نظر نمی رسد، اینطور نیست؟

Because it's a state verb

چون یک فعل حالت است

We only use simple tenses with state verbs, so 'I'm being tired now'

ما فقط از زمان های ساده استفاده می کنیم. افعال حالت، بنابراین "من اکنون خسته هستم"

changes to 'I'm tired now'.

به "الان خسته هستم" تغییر می کند

Or

یا

'I've been being tired all day' sounds really strange,

"تمام روز خسته بودم" واقعاً عجیب به نظر می رسد،

again because the verb 'to be' is a state verb

دوباره چون e فعل 'to be' یک فعل حالت است.

Keep it to a simple tense. In this case

آن را در زمان ساده نگه دارید. در این مورد

Present Perfect Simple

Present Perfect Simple

'I've been tired all day'

'I've been tired all day'

Let's look at two other state verbs

بیایید به دو فعل حالت دیگر نگاه کنیم

'I'm having a red car'

'I'm using a red car'

can't do because it's a state verb.

نمی تواند انجام دهد زیرا یک فعل حالت است.

'I have a red car'

'I have a red car'

and 'I've had this car since 2006'

و 'I've had this car from 2006'

One more example of the state verb not taking a continuous tense

یکی دیگر از مثال های فعل حالتی که زمان استمراری

'I'm knowing this man'. 'Know'

نمی گیرد 'I'm knowing this man'. 'بدان' به

Simply, 'I know this man'.

سادگی، 'من این مرد را می شناسم'.

and

و

'I've known him for many years'

'من او را سال هاست می شناسم'

Now there are four verbs that can be a bit tricky

اکنون چهار فعل وجود دارد که می توانند کمی مشکل باشند

because they can be either state or action.

زیرا می توانند حالت یا عمل باشند.

Let's look at the first one. We've already had an example of this. It's the verb 'have'.

بیایید به مورد اول نگاه کنیم. ما قبلاً نمونه ای از این را داشتیم. این فعل "داشتن" است.

We saw the sentence

جمله

'I have a red car'.

«من یک ماشین قرمز دارم» را دیدیم.

In this example the verb 'to have' means 'to own'

در این مثال، فعل «داشتن» به معنای «مالک شدن»

something that belongs to you, it's a state verb.

چیزی است که به شما تعلق دارد، این یک فعل حالت است.

However, the verb 'have' replaces many other verbs, like 'eat' and 'drink' and 'smoke'.

با این حال، فعل "دارن" جایگزین بسیاری از افعال دیگر مانند "خوردن" و "نوشیدن" و "دود کشیدن" می شود.

It designates an experience or taking something.

نشان دهنده تجربه یا گرفتن چیزی است.

In this case, it's an action verb and it can take any continuous tense.

در این مورد، این یک فعل عمل است و می تواند هر زمان استمراری را بگیرد.

For example

به عنوان مثال

'I'm having breakfast'

"من صبحانه می خورم"

or

یا

'They're having a good time'.

"آنها در حال گذراندن اوقات خوبی هستند".

The next verb that can be tricky is the verb 'think'

فعل بعدی که می تواند حیله گر باشد، فعل "اندیشیدن" است.

Again, it has two meanings. It can mean 'to believe' in which case it's a state verb

باز هم دو معنی دارد. این می تواند به معنای "باور کردن" باشد که در این صورت یک فعل حالت است

and you must avoid continuous tenses here

و در اینجا باید از زمان های استمراری اجتناب کنید،

For example: 'I think you're right'.

به عنوان مثال: "من فکر می کنم حق با شماست".

But 'think' also means 'to reflect'

اما «فکر کردن» همچنین به معنای «تفکر کردن» است که

like you can be thinking about something, then stop thinking about it and come back to it later.

انگار می‌توانید به چیزی فکر کنید، سپس از فکر کردن به آن دست بردارید و بعداً به آن بازگردید.

So, it's an action verb.

بنابراین، این یک فعل عمل است.

Example: 'I've been thinking about selling my house'.

مثال: "من به فروش خانه ام فکر کرده ام".

The last two verbs you have to be careful of are verbs 'to live' and 'to work'

دو فعل آخری که باید مراقب آنها باشید، افعال «زندگی کردن» و دوباره «کار کردن» هستند

again

They can be considered as an action verb or a state verb.

.

It depends on the situation or the circumstances on the context

بستگی به موقعیت یا شرایط متن دارد

Many times, whether you use it as a state or an action verb, whether you put it in the continuous or simple form,

بسیاری از اوقات، چه آن را به عنوان حالت یا یک فعل عملی استفاده کنید، چه آن را به صورت استمراری یا ساده قرار دهید،

doesn't matter really they mean the same thing

مهم نیست واقعاً معنی آنها یکسان است،

So you could say 'I've been living here for 10 years' or

بنابراین می توانید بگویید "من 10 سال است که اینجا زندگی می کنم" یا

'I've lived here for 10 years'

"من 10 سال است که اینجا زندگی می کنم"

And the same, the verb 'work'

و به همین ترتیب، فعل "کار"

sometimes it's an action, you can start and stop working, for example, on a project

گاهی اوقات یک عمل است، می توانید شروع کنید و کار را متوقف کنید، مثلاً در یک پروژه

and sometimes it's just your job. So there is that sense of continuity in it already.

و گاهی اوقات این فقط کار شماست. بنابراین احساس تداوم در آن وجود دارد.

So feel which one is more appropriate

بنابراین احساس کنید که کدام یک مناسب

Both are correct. You can say 'he has been working there since 2008' or

تر است. می توانید بگویید "او از سال 2008 در آنجا کار می کند" یا

'He's worked there since 2008'.

"او از سال 2008 در آنجا کار می کند".

Well, that's all for state verbs. I hope you've enjoyed this video.

خوب، این همه برای افعال حالت است. امیدوارم از این ویدیو لذت برده باشید.

For more information you can go to our website

برای اطلاعات بیشتر می توانید به وب سایت ما Anglo-link.com مراجعه کنید

Anglo-link.com, read the explanation, do some exercises to reinforce this point.

، توضیحات را بخوانید، تمرین هایی را برای تقویت این نکته انجام دهید.

Thank you for watching and I look forward to seeing you in our next video.

از تماشای شما متشکرم و مشتاقانه منتظر دیدار شما در ویدیوی بعدی هستم.

Bye now

حالا خداحافظ