Action verb & State verbs | English Grammar Lesson | B1-Intermediate

[Music]

Hello and welcome everyone! Thank you for joining  me for this presentation on Action verbs and State  

[موسیقی]

سلام و خوش آمدید به همه! از اینکه برای این ارائه درباره افعال کنشی و افعال حالتی به من پیوستید متشکریم

verbs. So, I'd now like to share my screen with  you to look at these questions. They were from  

. بنابراین، اکنون می‌خواهم صفحه نمایشم را با شما به اشتراک بگذارم تا به این سؤالات نگاه کنید. آنها از

Lisa and Susan. Lisa asked: 'What's correct:  'I'm feeling sleepy' or 'I feel sleepy'? So,  

لیزا و سوزان بودند. لیزا پرسید: «چه چیزی درست است: «احساس خواب آلودگی دارم» یا «احساس خواب آلودگی می‌کنم»؟ بنابراین،

Continuous tense or Simple tense? And, Susan  asked: Does 'I haven't felt well recently.' mean  

زمان مستمر یا زمان ساده؟ و سوزان پرسید: آیا اخیراً احساس خوبی نداشتم. یعنی

'I'm still unwell.'? So, the questions are about  the verb 'feel' but touch on this tricky topic of:  

'من هنوز خوب نیستم.'؟ بنابراین، سؤال‌ها درباره فعل «احساس» هستند، اما این موضوع پیچیده را لمس می‌کنند:

'Is 'feel' an Action verb or a State verb?  Can we put it in a Continuous tense or not?  

«آیا «احساس» یک فعل کنشی است یا یک فعل حالت؟ آیا می توانیم آن را در زمان Continuous قرار دهیم یا نه؟

That's the basic question. So, we're going to  review Action verbs and State verbs together,  

این سوال اساسی است. بنابراین، ما می‌خواهیم افعال کنشی و افعال حالت را با هم مرور کنیم،

starting with what they are obviously. So, there  are two types of verbs in English: Action and  

با شروع بدیهی که هستند. بنابراین، در انگلیسی دو نوع فعل وجود دارد: Action و

State. 95% of verbs describe an action: eat, chat,  read, send. And if you think about these actions,  

State. 95٪ از افعال یک عمل را توصیف می کنند: خوردن، چت کردن، خواندن، ارسال. و اگر به این اقدامات فکر کنید،

the action can stop and start again easily. I can  be eating, I can stop, and then I can start to  

عمل می‌تواند متوقف شود و به راحتی دوباره شروع شود. می‌توانم غذا بخورم، می‌توانم توقف کنم، و سپس می‌توانم دوباره شروع به

eat again. And fewer number of verbs, only about  5% of them describe a mental or emotional state,  

خوردن کنم. و تعداد کمتری از افعال، فقط حدود 5٪ از آنها یک حالت ذهنی یا احساسی را توصیف می کنند،

for example: like, know, belong, exist. And these  states are usually a bit more permanent. You can't  

به عنوان مثال: دوست دارم، می دانم، تعلق دارم، وجود دارم. و این حالت‌ها معمولاً کمی دائمی‌تر هستند. شما نمی توانید

just ... They can't stop and start again easily,  and they're called State or Stative verbs. So,  

فقط ... آنها نمی توانند به راحتی متوقف شوند و دوباره شروع کنند، و به آنها افعال حالت یا ایستا می گویند. بنابراین،

that's the definition of the two types of verbs.  Now, let's look at what is special about State  

این تعریف دو نوع فعل است. اکنون، بیایید به ویژگی های خاص افعال State نگاه کنیم

verbs. State verbs can't take Continuous tenses.  So for example, if you're eating a dessert,  

. افعال حالت نمی توانند زمان های Continuous را بگیرند. بنابراین، برای مثال، اگر در حال خوردن دسر هستید،

you can't say - although both things are  happening at the same time - you can't say:  

نمی‌توانید بگویید - اگرچه هر دو اتفاق همزمان در حال وقوع هستند - نمی‌توانید بگویید:

I am liking this dessert. I'm eating: no problem:  Present Continuous because it's an action. But,  

من این دسر را دوست دارم. من در حال خوردن هستم: مشکلی نیست: Present Continuous زیرا یک عمل است. اما،

you can't say: I'm liking it. You have to change  the Present Continuous to its Simple equivalent:  

نمی‌توانید بگویید: من آن را دوست دارم. شما باید Present Continuous را به معادل ساده آن تغییر دهید:   من

I like this dessert I'm eating. So, that's for  present Simple - Present Continuous. Another  

این دسری را که دارم می‌خورم دوست دارم. بنابراین، این برای فعلی Simple - Present Continuous است.

tense: Present Perfect: You can't say: These two  people, they have been knowing each other for less  

زمان دیگری: Present Perfect: شما نمی توانید بگویید: این دو نفر، کمتر

than a week. The 'have been knowing' (Present  Perfect Continuous) changes to its Simple form:  

از یک هفته است که یکدیگر را می شناسند. «دارای دانستن» (Present Perfect Continuous) به شکل ساده‌اش تغییر می‌کند:

They have known each other for less than a week.  But, then if we have the action verb 'chat',  

کمتر از یک هفته است که یکدیگر را می‌شناسند. اما، اگر فعل عملی «chat» را داشته باشیم،

of course you would put it in the Present Perfect  Continuous tense: They have been chatting for over  

البته آن را در زمان حال کامل Continuous قرار می دهید: آنها بیش از

2 hours. So, these state verbs cannot go into a  Continuous form. So, where do we go from here?  

2 ساعت در حال چت هستند. بنابراین، این افعال حالت نمی توانند به شکل پیوسته بروند. خب از اینجا کجا بریم؟

We go to the little problem that some verbs, not  many, just a few verbs, are both Action and State,  

ما به این مشکل کوچک می رویم که برخی از افعال، نه بسیاری، فقط چند افعال، هم Action و هم حالت هستند،

and I have divided these verbs into three groups:  The first group is what we call 'sense verbs',  

و من این افعال را به سه گروه تقسیم کرده ام: گروه اول چیزی است که ما آن را "افعال حسی" می نامیم،

like taste, smell, and look. These verbs can  designate an action if you're experiencing  

مانند طعم، بوییدن. ، و نگاه کنید. اگر در حال تجربه چیزی هستید، این افعال می‌توانند یک عمل

something or a state if you're describing  something. For example, if you have a glass of  

یا اگر در حال توصیف چیزی هستید، یک حالت را مشخص کنند . برای مثال، اگر یک لیوان

wine and you're drinking it, you can say: We are  tasting the wine. It's an action in progress. Or,  

شراب دارید و در حال نوشیدن آن هستید، می‌توانید بگویید: ما شراب را می‌چشیم. این یک اقدام در حال پیشرفت است. یا،

someone who is looking at some options, it's  an action. He can start and stop looking at  

شخصی که به برخی از گزینه‌ها نگاه می‌کند، این یک اقدام است. او می‌تواند شروع کند و دیگر به گزینه‌ها نگاه نکند

the options. So, you would say: He was looking at  all the options. But when the same verbs describe  

. بنابراین، می‌گویید: او به همه گزینه‌ها نگاه می‌کرد. اما وقتی همان افعال چیزی را توصیف می کنند،

something, now they are State verbs, and we cannot  put them in the Continuous tense. For example,  

اکنون آنها افعال حالت هستند و ما نمی توانیم آنها را در زمان Continuous قرار دهیم. به عنوان مثال،

you would say: We are tasting the wine and  the wine - we can't use the Continuous form:  

شما می‌گویید: ما در حال مزه کردن شراب و شراب هستیم - نمی‌توانیم از شکل پیوسته استفاده کنیم:

'is tasting nice' changes to the Simple form: The  wine tastes nice. Or: All the options - not 'were  

«مزه است خوب است» به شکل ساده تغییر می‌کند: شراب طعم خوبی دارد. یا: همه گزینه‌ها - نه «

looking expensive' but 'looked expensive'. So,  these are the first, this is the first group:  

گران به نظر می‌رسیدند» بلکه «گران به نظر می‌رسیدند». بنابراین، اینها اولین گروه هستند، این اولین گروه است:

Sense verbs. Let's look at the second group. These  are some verbs that have two different meanings,  

افعال حسی. بیایید به گروه دوم نگاه کنیم. اینها چند افعال هستند که دو معنی متفاوت دارند،

and I think I've chosen five important ones for  you. So, let's look at them one by one: The first  

و فکر می‌کنم پنج مورد مهم را برای شما انتخاب کرده‌ام. بنابراین، بیایید یک به یک آنها را بررسی کنیم: اولین

one is the verb 'to be'. Now to be is 99% of the  time a State verb when you describe something, but  

فعل «بودن» است. Now to be در 99٪ مواقع وقتی چیزی را توصیف می‌کنید یک فعل حالت است، اما

very occasionally, it is a synonym for the Action  verb 'behave'. So, if you say to someone or if  

خیلی گهگاهی، مترادف فعل Action «رفتار» است. بنابراین، اگر به کسی بگویید یا اگر

you hear: Why are you being so difficult today?  (the state verb 'be' with the Continuous tense),  

بشنوید: چرا امروز اینقدر سخت هستید؟ (فعل حالت 'be' با زمان Continuous)،   به این

it's because we're using it as a synonym for  'behave'. We want to say: Why are you behaving  

دلیل است که ما از آن به عنوان مترادف «رفتار» استفاده می کنیم. می‌خواهیم بگوییم: چرا

in such a difficult manner today? But of course,  if the answer is 'Oh, I'm sorry! I'm exhausted.'  

امروز به این سختی رفتار می‌کنید؟ اما البته، اگر پاسخ این باشد "اوه، متاسفم! من خسته شده ام.

we now cannot use 'I am being sorry' although it's  for this moment, or 'I am being exhausted'. So:  

ما اکنون نمی‌توانیم از «متاسفم» استفاده کنیم، اگرچه برای این لحظه است، یا «من در حال خسته شدن هستم». بنابراین:

Why are you being so difficult? > Action. 'I am  sorry. I am exhausted.' > State. So that's the  

چرا اینقدر سخت می‌گیری؟ > اقدام من متاسفم. من خسته شده ام. > ایالت پس این

first verb. The second verb in this category with  two different meanings is 'have'. You know that  

اولین فعل است. دومین فعل در این دسته با دو معنای متفاوت "داشتن" است. می‌دانید که

'have' means 'own' or 'possess'. That's its main  meaning, but sometimes, we use it to replace verbs  

«داشتن» به معنای «مالک» یا «داشتن» است. این معنای اصلی آن است ، اما گاهی اوقات، ما از آن برای جایگزینی افعالی

like: eat, drink, or experience. So, it changes  its meaning to an Action verb. For example,  

مانند: خوردن، نوشیدن، یا تجربه استفاده می‌کنیم. بنابراین، معنای آن را به فعل Action تغییر می‌دهد. برای مثال،

in the examples I've written: Is she having a good  time? Is she experiencing a good time? Present  

در مثال‌هایی که نوشته‌ام: آیا او اوقات خوبی را سپری می‌کند ؟ آیا او اوقات خوبی را تجربه می کند؟ Present

Continuous: at the moment. But if your answer is:  'I have no idea.', now we're using the verb 'have'  

Continuous: در حال حاضر. اما اگر پاسخ شما این است: «من هیچ ایده‌ای ندارم.»، اکنون از فعل «داشتن»

as a state verb, so we can't say: I'm having  no idea. You know it sounds really strange,  

به عنوان یک فعل حالت استفاده می‌کنیم، بنابراین نمی‌توانیم بگوییم: من هیچ ایده‌ای ندارم. می‌دانید که واقعاً عجیب به نظر می‌رسد،

so you know naturally, reflexively, that it's 'I  have no idea.' But, that explains why sometimes  

بنابراین به طور طبیعی، به طور انعکاسی، می‌دانید که «من هیچ ایده‌ای ندارم». اما، این توضیح می‌دهد که چرا گاهی

you see this verb in the Continuous tense and most  of the time you don't. The next important verb in  

این فعل را در زمان Continuous می‌بینید و بیشتر اوقات نمی‌بینید. فعل مهم بعدی در

this group is 'think'. Again if you think about  it, it has two different ideas: one is 'reflect',  

این گروه «فکر کردن» است. دوباره اگر به آن فکر کنید، دو ایده متفاوت دارد: یکی «بازتاب»،

'consider'. It's an action. You can think about  something and then stop thinking about it. But the  

«در نظر گرفتن». این یک عمل است. می‌توانید درباره چیزی فکر کنید و سپس به آن فکر نکنید. اما

other one is the state, meaning 'having an idea,  an opinion', a synonym for 'I believe'. So, my  

یکی دیگر حالت است، به معنای «داشتن یک ایده، یک نظر»، مترادف «من معتقدم». بنابراین،

examples are: You can ask someone: Have you been  thinking about a topic? Have you been reflecting,  

مثال‌های من این است: می‌توانید از کسی بپرسید: آیا به موضوعی فکر کرده‌اید؟ آیا فکر کرده‌اید،

considering? And the answer would be: Yes, I  think I'll speak about dolphins.' for example. So,  

؟ و پاسخ این خواهد بود: بله، فکر می‌کنم درباره دلفین‌ها صحبت کنم. به عنوان مثال. بنابراین،

you see the two different ideas, meanings of the  verb 'think' here. So, these three are the most  

دو ایده متفاوت، معنای فعل «فکر کردن» را در اینجا می‌بینید. بنابراین، این سه مورد

common ones that you have to be very aware of:  be, have, and think. But, I thought of two other  

رایج‌ترین مواردی هستند که باید از آنها بسیار آگاه باشید: باشید، داشته باشید و فکر کنید. اما، من به دو مورد دیگر فکر کردم

ones that could lead to confusion, so I thought  I'd mention them to you. Well, actually three.  

که ممکن است منجر به سردرگمی شود، بنابراین فکر کردم که آنها را برای شما ذکر کنم. خوب، در واقع سه.

Two of them are here: the verbs 'mean' and 'want'.  Obviously, let's look at the state mean meanings,  

دو مورد از آنها اینجا هستند: فعل "معنی" و "خواستن". بدیهی است، بیایید به معانی معنایی حالت نگاه کنیم،

which are the common meanings. 'mean is to  'signify': What does this word mean? And, 'want'  

که معانی رایج هستند. 'mean is to 'signify': معنی این کلمه چیست؟ و «خواستن»

is to 'desire' when you want something. But,  these two verbs are also used very occasionally  

این است که وقتی چیزی را می‌خواهی «آرزو» کنی. اما، این دو فعل نیز بسیار گهگاه

as synonyms for 'intend', and then, they become  Action verbs, rarely, but you would, you might  

به‌عنوان مترادف برای «intend» استفاده می‌شوند، و سپس، به ندرت به افعال عمل تبدیل می‌شوند، اما شاید

have already heard: I've been meaning or I've been  wanting to ask you for a refund. We are using them  

قبلاً شنیده باشید: من معنی می‌کردم یا می‌خواستم بپرسم. شما برای بازپرداخت ما از آن‌ها

with their 'intend' meaning in the Continuous  form. Now, if we go to the State meaning of these  

با معنای «نیت»شان در شکل پیوسته استفاده می‌کنیم. حال، اگر به معنای State این

verbs, we can no longer use the Continuous form.  So, we can't say: What are you meaning? No. It's  

افعال برویم، دیگر نمی‌توانیم از شکل Continuous استفاده کنیم. بنابراین، نمی توانیم بگوییم: منظورت چیست؟ نه.

always: What do you mean? Or: You're wanting a  refund? We can't say that. It's: What do you mean  

همیشه این است: منظورت چیست؟ یا: بازپرداخت می‌خواهید؟ ما نمی توانیم این را بگوییم. این است: منظورتان چیست   که

you want a refund? So, Simple forms because  now they have a state meaning. And the last  

بازپرداخت می‌خواهید؟ بنابراین، فرم‌های ساده چون اکنون معنای حالت دارند. و آخرین

one that came to my mind was the verb 'love', from  the famous McDonald's thing saying: I'm loving  

موردی که به ذهنم رسید فعل "عشق" بود، از جمله معروف مک دونالد که می گوید: I'm love

it. That's why it came to me. A student had asked  that question: Why is it 'I'm loving it.'? Because  

it. برای همین به من رسید. دانش‌آموزی این سؤال را پرسیده بود: چرا «دوستش دارم»؟ زیرا

'love' can also be used as an Action verb, meaning  to 'enjoy' whereas of course its usual State  

«عشق» همچنین می‌تواند به‌عنوان یک فعل Action به معنای «لذت بردن» استفاده شود، در حالی که البته معنای حالت معمول آن

meaning is to 'like very much'. So for example,  if the sun is shining today, and you're sitting in  

«خیلی دوست داشتن» است. بنابراین، برای مثال، اگر خورشید امروز می‌درخشد، و شما در مقابل

the sun, you can say: Oh my God, I'm loving this  sunshine today. But if you want to say how you  

خورشید نشسته‌اید، می‌توانید بگویید: خدای من، من امروز عاشق این آفتاب هستم. اما اگر بخواهید

feel about something in general, you would, you  cannot say: Oh yes I'm loving sunny days. It's a  

به طور کلی احساس خود را نسبت به چیزی بگویید، نمی توانید بگویید: اوه بله، من عاشق روزهای آفتابی هستم. این یک

state, it's an emotional state, and you can't say  that. You have to change it to the Simple form:  

حالت است، یک حالت احساسی است، و شما نمی توانید آن را بگویید. باید آن را به شکل ساده تغییر دهید:

I love sunny days. So, these are groups 1 and  2, relatively easy to get the idea. Now let's  

من عاشق روزهای آفتابی هستم. بنابراین، اینها گروه های 1 و 2 هستند که دریافت ایده نسبتا آسان است. اکنون بیایید

look at group 3, slightly trickier, the final  group, and that is verbs with the same meaning but  

به گروه 3 نگاه کنیم، کمی پیچیده تر، گروه آخر، و آن افعالی با همان معنی اما

with different emphasis. And, the three important  ones are: live, work, and the final one: feel. So,  

با تأکید متفاوت است. و سه مورد مهم عبارتند از: زندگی کردن، کار کردن، و آخرین مورد: احساس کردن. بنابراین،

look at the verb 'live'. When we use this verb, it  could refer to a short-term temporary situation,  

به فعل "زنده" نگاه کنید. وقتی از این فعل استفاده می‌کنیم، می‌تواند به یک موقعیت موقت کوتاه‌مدت اشاره داشته باشد،

in which case it becomes closer or more  similar to an action, like let's say your  

در این صورت نزدیک‌تر یا شبیه‌تر به یک عمل می‌شود، مثلاً فرض کنید

house is being decorated, and currently, at  the moment, you're living with your sister,  

خانه شما در حال تزئین است، و در حال حاضر، در حال حاضر، در حال زندگی هستید. با خواهرت،

so it's a temporary situation. Therefore, we would  probably say: I've been living with my sister - in  

پس این یک وضعیت موقتی است. بنابراین، احتمالاً می‌گوییم: من - در

the short term - for a month. The idea is that  it it will soon change. It's temporary, whereas  

کوتاه مدت - یک ماه است که با خواهرم زندگی می‌کنم. ایده این است که به زودی تغییر خواهد کرد. موقتی است، در حالی که

when this verb 'live' refers to a long-term fact,  it becomes a lot more similar to a state, like:  

وقتی این فعل «زنده» به یک واقعیت درازمدت اشاره می‌کند، خیلی بیشتر شبیه حالتی می‌شود، مانند:

I have lived in this town all my life. I mean  you could say: 'I have been living in this town  

من تمام عمرم را در این شهر زندگی کرده‌ام. منظورم این است که شما می توانید بگویید: "من تمام عمرم را در این شهر زندگی کرده ام

all my life.' It's not wrong, but it's like, a bit  unnecessary. So, live. 'work' is exactly the same.  

." این اشتباه نیست، اما کمی غیر ضروری است. پس زندگی کن "کار" دقیقاً یکسان است.

If it's a short-term temporary situation, it gets  closer to an action, like working on a project or  

اگر یک موقعیت موقت کوتاه مدت باشد، به یک عمل نزدیک‌تر می‌شود، مانند کار کردن روی یک پروژه یا

working, for example I have here, on these slides:  She has been working on these slides for a week,  

کار کردن، مثلاً من اینجا دارم، روی این اسلایدها: او یک هفته است که روی این اسلایدها کار می‌کند،

and she continues to do so. But, if it's  now becoming more of a fact of your life,  

و به این کار ادامه می‌دهد. بنابراین اما، اگر اکنون بیشتر به یک واقعیت از زندگی شما،

or her life, then it's more likely that we want to  use it as a State verb, like: She has worked for  

یا زندگی او تبدیل شده است، احتمال بیشتری وجود دارد که بخواهیم از آن به عنوان یک فعل State استفاده کنیم، مانند: او

this farm for 11 years. Right? It's not something  that can change straight away tomorrow. And that  

۱۱ سال در این مزرعه کار کرده است. درسته؟ این چیزی نیست که فردا بلافاصله تغییر کند. و این

brings us to the verb that started the questions  from Susan and Lisa, and that's the verb 'feel'.  

ما را به فعل‌ای می‌رساند که سؤالات را از سوزان و لیزا شروع کرده است، و آن فعل «احساس» است.

Again the same thing: You can think of it as a  short temporary situation, similar to an action,  

باز هم همان چیز: می توانید آن را به عنوان یک موقعیت موقت کوتاه، شبیه به یک عمل در نظر بگیرید،

your feeling can change suddenly, quickly. For  example, you could say: I'm feeling hungry. I'm  

احساس شما می تواند ناگهان و به سرعت تغییر کند. برای مثال، می‌توانید بگویید: من احساس گرسنگی می‌کنم. من

going to have my sandwich now. That eating of your  sandwich will change the feeling, it's temporary,  

الان می‌خواهم ساندویچم را بخورم. خوردن ساندویچ شما احساس را تغییر می‌دهد، موقتی است،

whereas it could also be a long-term fact  similar to a state, maybe you have a cat,  

در حالی که می‌تواند یک واقعیت طولانی‌مدت مشابه حالت باشد، شاید شما گربه دارید،

your neighbour has a cat, the neighbours don't  treat him well, and you always feel sorry for this  

همسایه‌تان گربه دارد، همسایه‌ها با او رفتار خوبی ندارند، و شما همیشه برای این

cat. So, these are the three verbs that can lead  to confusion. So, let's now go to the questions.  

گربه متاسف هستید. بنابراین، این سه فعل هستند که می‌توانند منجر به سردرگمی شوند. خب حالا بریم سراغ سوالات.

Let's see how these questions are answered  in view of what we have just looked at. So,  

بیایید ببینیم با توجه به آنچه که اخیراً به آن پرداختیم، به این سؤالات چگونه پاسخ داده می شود. بنابراین،

Lisa asked: What's correct: 'I'm feeling sleepy.'  or 'I feel sleepy.'? Well, as we've just seen,  

لیزا پرسید: چه چیزی درست است: "من احساس خواب آلودگی می کنم." یا "احساس خواب آلودگی دارم." خب، همان‌طور که دیدیم،

they're both correct. If you use the Continuous  tense: I'm feeling sleepy, then it's something  

هر دو درست هستند. اگر از زمان پیوسته استفاده می‌کنید : من احساس خواب آلودگی می‌کنم، پس این چیزی است

that you think can change very quickly: I think  I'll go to bed now. But if you say something like:  

که فکر می‌کنید می‌تواند خیلی سریع تغییر کند: فکر می‌کنم اکنون به رختخواب می‌روم. اما اگر چیزی مانند:

'I feel sleepy.', it's as if this state is going  to stay with you longer. Maybe you're at work,  

«احساس خواب آلودگی می‌کنم» بگویید، گویی این حالت قرار است مدت بیشتری با شما باقی بماند. شاید سر کار هستید،

you've just had lunch, and you think: Oh now  I feel sleepy. It will be hard to concentrate  

تازه ناهار خورده‌اید، و فکر می‌کنید: اوه حالا احساس خواب آلودگی می‌کنم.

this afternoon. It's very very similar, very  difficult to really distinguish which is which,  

امروز بعد از ظهر تمرکز  سخت خواهد بود. بسیار بسیار شبیه است، بسیار سخت است که واقعاً تشخیص دهید کدام است،   به همین دلیل

which is why native speakers usually just use  them interchangeably without thinking about  

است که گویشوران بومی معمولاً بدون اینکه به این تمایز بسیار ظریف فکر کنند، آنها را به جای هم استفاده می کنند

this very subtle distinction. So, let's look  at the second question. It was from Susan. So,  

. بنابراین، اجازه دهید به سؤال دوم نگاه کنیم. از سوزان بود. بنابراین،   در

what about 'I haven't felt well recently.' Does  that mean I'm still unwell? Or 'I have felt',  

مورد «اخیراً احساس خوبی نداشتم؟» آیا این بدان معناست که هنوز حالم خوب نیست؟ یا «احساس کرده‌ام»،

which is usually a finished action, and now I'm  okay. Tricky! Again, listening to native speakers  

که معمولاً یک کار تمام‌شده است، و اکنون خوب هستم. روی حیله و تزویر باز هم، گوش دادن به سخنرانان بومی

around me using these tenses, usually when they  even say 'I haven't felt well recently.' they're  

اطرافم با استفاده از این زمان‌ها، معمولاً وقتی حتی می‌گویند «اخیراً حالم خوب نبود». آنها از

using it as a State verb with the sense that the  state has been there for some time and may not  

آن به عنوان یک فعل حالت استفاده می کنند به این معنا که حالت برای مدتی وجود دارد و ممکن است

change quickly. So, they're still feeling unwell.  That's the idea that they're trying to give you,  

به سرعت تغییر نکند. بنابراین، آنها هنوز احساس ناخوشی می کنند. این ایده ای است که آنها سعی دارند به شما بدهند،

not that they have felt unwell, and now they're  okay. But, you can also say, and it's probably  

نه اینکه احساس ناخوشی داشته باشند، و اکنون خوب هستند. اما، همچنین می‌توانید بگویید، و احتمالاً

better to say 'I haven't been feeling well  recently', because this gives more a sense of a  

بهتر است بگویید «اخیراً حالم خوب نبود »، زیرا این حالت بیشتر احساس یک

short-term situation, but well hopefully, you can  soon feel better. The situation may change soon.  

موقعیت کوتاه‌مدت را به شما می‌دهد، اما امیدواریم که بزودی احساس بهتری داشته باشید. وضعیت ممکن است به زودی تغییر کند.

It's temporary. It's always that distinction  between temporary, now, can change soon,  

موقتی است. همیشه این تمایز بین موقتی، اکنون، می‌تواند به زودی تغییر کند،

or long-term fact that's more likely to continue  as it is. Right! Okay, I think that's it. I I'm  

یا واقعیت بلندمدت است که به احتمال زیاد به همان شکلی که هست ادامه پیدا می‌کند. درسته! خوب، فکر می کنم همین است. من

just going to finish with a quick summary because  I know there's been a lot of information. So,  

فقط می‌خواهم با خلاصه‌ای سریع به پایان برسانم، زیرا می‌دانم اطلاعات زیادی وجود دارد. بنابراین،

usually it's very clear if a verb is Action, like  eat and chat - you can start and stop - or State,  

معمولاً خیلی واضح است که یک فعل Action است، مانند خوردن و گپ زدن - می‌توانید شروع کنید و متوقف کنید - یا حالت،

like 'like'. You like something, you like it. You  can't suddenly 'unlike' it, or you know something,  

مانند «پسندم». شما چیزی را دوست دارید، آن را دوست دارید. نمی‌توانید ناگهان آن را «نپسندید»، یا چیزی را می‌دانید،   آن را

you know it. You can't suddenly 'unknow' it, and  then know it again. I think that's quite easy to  

می‌دانید. نمی‌توانید ناگهان آن را «ناشناخته» کنید، و سپس دوباره آن را بشناسید. من فکر می‌کنم تشخیص آن بسیار آسان است

distinguish. And, we've looked at the main ones  that can be both: reminding you: sense verbs:  

. و، ما به موارد اصلی که می‌توانند هر دو باشند نگاه کرده‌ایم: یادآوری به شما: افعال حسی:

taste, smell, and look. And the second  category was verbs with two different meanings,  

طعم، بو و نگاه. و دسته دوم افعالی با دو معنی متفاوت بودند،

and I had chosen these five for you, which are the  most common. There may be one or two other ones,  

و من این پنج تا را برای شما انتخاب کرده بودم که رایج‌ترین آنها هستند. ممکن است یک یا دو مورد دیگر وجود داشته باشد،

but you won't come across them probably.  So: be, have, think, want, and mean. The  

اما احتمالاً با آنها برخورد نخواهید کرد. پس: باش، داشته باش، فکر کن، بخواه و پست.

tricky one was the third group: verbs with the  same meaning but different emphasis on action or  

یکی از حیله‌گرانه گروه سوم بود: افعالی با معنی یکسان اما تأکید متفاوت بر عمل یا

state, and the three we discussed were: live,  work, and feel. These three cause confusion,  

حالت، و سه موردی که مورد بحث قرار گرفتیم عبارت بودند از: زندگی کردن، کار کردن، و احساس کردن. این سه باعث سردرگمی می‌شوند،

especially with the Present Perfect tense, where  the Simple and Continuous forms finally mean the  

مخصوصاً با زمان حال کامل، که در نهایت شکل‌های Simple و Continuous به

same thing. Someone says: I've been living here  for a year. They're treating the verb 'live' as  

همان معنا هستند. یکی می گوید: من یک سال است که اینجا زندگی می کنم. آنها با فعل "live" به عنوان

an action, so they're putting it in the Continuous  form. Someone else may think of it as a state,  

یک عمل رفتار می کنند، بنابراین آن را به شکل Continuous قرار می دهند . شخص دیگری ممکن است آن را به عنوان یک وضعیت،

a long-term situation, and treat it as a State  verb and say: I have lived here for a year. They  

یک موقعیت طولانی مدت در نظر بگیرد و آن را به عنوان یک فعل  دولت در نظر بگیرد و بگوید: من یک سال است که اینجا زندگی می کنم.

mean exactly the same thing, and it's important  to remember this so you don't misunderstand the  

منظور آنها دقیقاً یکسان است، و مهم است که این را به خاطر بسپارید تا

second speaker, the one who said 'I've lived  here for a year.' because usually, if we use  

سخنران دوم را اشتباه متوجه نشوید، کسی که گفت "من یک سال است که اینجا زندگی کرده ام." زیرا معمولاً، اگر از

'I have done' with an Action verb, it means it's  over, it's finished. Right, that's the end of the  

«من انجام داده‌ام» با فعل Action استفاده کنیم، به این معنی است که تمام شده است، تمام شده است. درست است، این پایان

presentation. I hope it has clarified to a great  extent the difference between Action and State  

ارائه است. امیدوارم تا حد زیادی تفاوت بین افعال Action و State را روشن کرده باشد

verbs and helped you a little bit towards using  them correctly. I hope you've enjoyed this lesson.  

و کمی به شما در استفاده صحیح از آنها کمک کرده باشد. امیدوارم از این درس لذت برده باشید.

For more on this topic, click here. Remember  to also check out my complete online course,  

برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، اینجا را کلیک کنید. فراموش نکنید که دوره آنلاین کامل من را نیز بررسی کنید،

and don't forget to like and subscribe.  Thank you for watching, and happy studies!

و فراموش نکنید که لایک کنید و مشترک شوید. از تماشای شما متشکریم، و مطالعه مبارک!