Prepositions of Time in English: BY, UNTIL, BY THE TIME, NO LATER THAN...

Hi, everybody.

Welcome back to www.engvid.com.

سلام به همه.

به www.engvid.com بازگردید.

I'm Adam.

من آدام هستم.

In today's video we're going to look at the prepositions: "by" and "until".

در ویدیوی امروز ما قصد داریم به حروف اضافه نگاه کنیم: "by" و "تا".

We're going to look at the differences between them, and how to use them, and what specific

ما به تفاوت های بین آنها و نحوه استفاده از آنها و

meanings they each have.

معانی خاصی که هر کدام دارند می پردازیم.

We're also going to look at the expression: "by the time", as another way of using "by"

ما همچنین می خواهیم به عبارت: "by the time" به عنوان روش دیگری برای استفاده از "by"

or whatever situation, and this one: "no ________ than".

یا هر موقعیت دیگری نگاه کنیم، و این یکی: "no ________ than".

Now, the reason why I left this blank is because you can actually put quite a few words in there.

حالا، دلیل اینکه من این را خالی گذاشتم این است که در واقع می توانید چند کلمه را در آنجا قرار دهید.

We're going to look specifically at: "no later than" to replace "by" and "until", but for

ما به طور خاص به این نگاه خواهیم کرد: "حداکثر تا" جایگزین "by" و "تا" شود، اما

now I want you to also understand that there's other uses for it, and I'll give you some

فعلاً می‌خواهم متوجه شوید که کاربردهای دیگری برای آن وجود دارد و من چند نمونه از آن‌ها را به شما می‌زنم.

examples of those.

.

Now, before I start I will say Emma did a very good lesson about "by" and "until".

حالا، قبل از شروع، می گویم که اما درس بسیار خوبی در مورد "by" و "تا" انجام داد.

Mine is a little bit different because I'm going to show you some other situations where

وضعیت من کمی متفاوت است زیرا می خواهم موقعیت های دیگری را به شما نشان دهم که در

you will use one or the other.

آنها از یکی یا دیگری استفاده خواهید کرد.

Okay?

باشه؟

So we're going to start by figuring out: What's the difference between these two?

بنابراین ما با کشف این موضوع شروع می کنیم : تفاوت بین این دو چیست؟

So look at our example sentences.

بنابراین به جملات مثال ما نگاه کنید .

I'll get to our little time map in a second.

من در یک ثانیه به نقشه زمانی کوچکمان می رسم.

"I'll be at the office until noon.", "I'll be at the office by noon."

"تا ظهر در دفتر خواهم بود."، "تا ظهر در دفتر خواهم بود."

Now, first of all, let's assume the average workday is about...

حالا، اول از همه، فرض کنیم میانگین روز کاری حدود

Is from 9 until about 5 o'clock, but I have some...

... از ساعت 9 تا حدود 5 صبح است، اما من چند تا...

I have some meetings in the afternoon so I will have to leave the office.

بعد از ظهر چند جلسه دارم، بنابراین باید اداره را ترک کنم.

But if you want to meet with me, I'll be there until noon.

اما اگر می خواهید با من ملاقات کنید، من تا ظهر آنجا هستم.

What does that mean?

معنی آن چیست؟

It means that I will arrive at the office at the usual time, 9 o'clock, and I will stay there.

یعنی سر ساعت 9 میام دفتر و می مونم.

So my stay at the office will continue until noon.

بنابراین اقامت من در دفتر تا ظهر ادامه خواهد داشت.

At noon I will leave.

ظهر می روم.

Okay? So this is when we're using "until".

باشه؟ بنابراین این زمانی است که ما از "تا" استفاده می کنیم.

Now, before I get in...

حالا، قبل از اینکه وارد

Into that again, let's look at the second one.

شوم... دوباره به آن بپردازیم، اجازه دهید به مورد دوم نگاه کنیم.

"I'll be at the office by noon."

"تا ظهر در دفتر خواهم بود."

So, here, we're looking at somewhere in this time, but not later than noon I will arrive

بنابراین، اینجا، ما در این زمان به جایی نگاه می کنیم، اما نه دیرتر از ظهر

at the office.

به دفتر می رسم.

Okay? Now, what's the key difference between these two?

باشه؟ حال، تفاوت اصلی بین این دو چیست؟

Well, one, something continues.

خوب، یکی، چیزی ادامه دارد.

An action starts, continues, and it ends at that time mentioned after "until".

یک عمل شروع می شود، ادامه می یابد و در زمانی که بعد از «تا» ذکر شده به پایان می رسد.

So both of them have an end time.

بنابراین هر دوی آنها زمان پایانی دارند.

You could even say a deadline, but that's for other uses.

حتی می توانید ضرب الاجل بگویید، اما این برای استفاده های دیگر است.

There's an end time.

زمان پایانی وجود دارد

And that end time is noon.

و آن زمان پایان ظهر است.

Okay? Something will happen at noon.

باشه؟ ظهر اتفاقی خواهد افتاد.

Now, in the case of "by", it could happen before.

حالا در مورد «توسط» ممکن است قبلاً اتفاق بیفتد.

In the case of "until", only one thing will happen.

در مورد «تا» فقط یک اتفاق می افتد.

But the key to remember: When we use "by", we're looking at a finite action.

اما نکته کلیدی که باید به خاطر بسپارید: وقتی از "by" استفاده می کنیم، به یک عمل محدود نگاه می کنیم.

This arrive is a one-time thing. Right?

این رسیدن یک چیز یکباره است. درست؟

It'll... It can happen here, it could happen here, it could even happen here.

می شود... اینجا می تواند اتفاق بیفتد، می تواند اینجا اتفاق بیفتد، حتی می تواند اینجا اتفاق بیفتد.

With "until" only here will I leave.

با "تا" فقط اینجا را ترک خواهم کرد.

Okay?

باشه؟

Now, what's the difference, another difference that we have to think about?

حال، چه تفاوتی دارد، تفاوت دیگری که باید به آن فکر کنیم؟

Is not only the continuance of an action and the finite situation of an action;

آیا فقط تداوم یک عمل و وضعیت متناهی یک عمل نیست;

here, we're looking at something ending.

در اینجا، ما به دنبال پایان چیزی هستیم.

My time at the office will end.

زمان من در دفتر به پایان می رسد.

Here, something can end or start.

در اینجا، چیزی می تواند پایان یا شروع شود.

So if you want to meet me, I'll be in the office by noon, so you can meet me

بنابراین اگر می خواهید با من ملاقات کنید، من تا ظهر در دفتر خواهم بود، بنابراین می توانید

from noon until 5.

از ظهر تا ساعت 5 با من ملاقات کنید.

So the start time, the earliest time you can meet me is noon.

بنابراین زمان شروع، اولین زمانی که می توانید با من ملاقات کنید ظهر است.

The latest time you can meet me is just before noon because I'm leaving at noon. Right?

آخرین زمانی که می توانید با من ملاقات کنید، قبل از ظهر است، زیرا من ظهر می روم. درست؟

So that's one thing to keep in mind.

بنابراین این یک چیز است که باید در نظر داشت.

The... Basically the implied situation.

اساساً وضعیت ضمنی.

Now: "I'll be at the office by noon and I'll stay until 5."

حالا: «تا ظهر مطب هستم و تا 5 می مانم».

You can use both of them in one sentence.

می توانید هر دو را در یک جمله به کار ببرید.

Sometime in here I'll arrive, and then from 12 till 5, I'll be at the office.

یه زمانی به اینجا میرسم و بعد از ساعت 12 تا 5 در دفتر خواهم بود.

So, what's the key?

بنابراین، کلید چیست؟

Now I hope you basically notice this.

اکنون امیدوارم اساساً متوجه این موضوع شده باشید.

What's the key difference in these two sentences, is it the preposition?

تفاوت اصلی این دو جمله چیست، آیا حرف اضافه است؟

Yes.

آره.

Different prepositions, different meanings.

حروف اضافه مختلف، معانی متفاوت.

But what I hope you realize is that the difference is in the verb "be".

اما آنچه امیدوارم متوجه شده باشید این است که تفاوت در فعل "بودن" است.

Why?

چرا؟

What does "be" mean here, and what does "be" mean here?

«بودن» در اینجا به چه معناست و «بودن» در اینجا به چه معناست؟

"Be... I'll be at the office until...

«بیا ... تا...

Until noon", means I will stay at the office until noon.

تا ظهر در مطب خواهم بود» یعنی تا ظهر در دفتر می مانم.

So this situation will continue.

بنابراین این وضعیت ادامه خواهد داشت.

Here, "be" means arrive.

در اینجا «بودن» به معنای رسیدن است.

"I will arrive at the office by noon."

تا ظهر به دفتر می رسم.

So, one point here in this time...

بنابراین، یک نقطه اینجا در این زمان...

Timeframe I guess you could call it, something will happen.

بازه زمانی حدس می‌زنم می‌توانید آن را صدا کنید، اتفاقی خواهد افتاد.

Continued, finite.

ادامه، متناهی

"Finite" means it's a one-time action and that's it, it's finished.

«متناهی» یعنی یک عمل یکباره است و بس، تمام شده است.

So that's a very important thing to remember with "by".

بنابراین این نکته بسیار مهمی است که باید با "by" به خاطر بسپارید.

Okay?

باشه؟

"By", and we also think about: "at", "on", or "before".

"با"، و همچنین به: "در"، "روشن" یا "قبل" فکر می کنیم.

So, "at" for time.

بنابراین، "در" برای زمان.

This is a little review of prepositions.

این یک بررسی کوچک از حروف اضافه است.

"At 5 o'clock", "on Friday", "on day",

«ساعت 5»، « روز جمعه»، «روز»،

so: "At 5 o'clock or before.", "At noon or before.",

پس: «ساعت 5 یا قبل از آن.»، «در ظهر یا قبل از آن.»،

"On Friday or before."

«روز جمعه یا قبل از آن».

Okay? "Until"...

باشه؟ «تا»...

Now, we don't use this preposition "to", but something continues to the end time.

حالا از این حرف اضافه «به» استفاده نمی کنیم، اما چیزی تا آخر زمان ادامه دارد.

Okay?

باشه؟

So that's one way... Another way of thinking about these two in terms of: What's the difference?

پس این یک راه است... طرز تفکر دیگری در مورد این دو از نظر: تفاوت چیست؟

"By" or "before" continue "to".

"با" یا "قبل" ادامه "به".

Okay?

باشه؟

We're going to look at a few more samples, and you'll get a better idea of when to use

ما قصد داریم چند نمونه دیگر را بررسی کنیم، و شما ایده بهتری در مورد زمان استفاده از

"by", when to use "until".

"by"، زمان استفاده از "تا زمانی" خواهید داشت.

Okay, so let's look at some more examples and I want to come back to this idea of finite

بسیار خوب، پس بیایید به چند نمونه دیگر نگاه کنیم و من می خواهم به این ایده از اعمال متناهی بازگردم

actions. Okay?

. باشه؟

"Finish" is a finite action.

"پایان" یک عمل محدود است.

Now, just to clarify, again: What does "finite" mean?

اکنون، فقط برای روشن شدن، دوباره: "محدود" به چه معناست؟

It means it's a very limited time.

یعنی زمان بسیار محدودی است.

It doesn't go on for a long time.

خیلی وقته ادامه نمیده

So if you're going to finish your homework, it means last question answered, done, finished.

بنابراین اگر قرار است تکالیف خود را تمام کنید، به این معنی است که آخرین سؤال پاسخ داده شده، انجام شده، تمام شده است.

You can't be finishing for a long time because the verb "finish" doesn't extend; it's done

شما نمی توانید برای مدت طولانی تمام کنید زیرا فعل "پایان" گسترش نمی یابد. انجام شده

or it's not done.

یا انجام نشده است.

Right?

درست؟

So: "I'll finish my homework until 5."

بنابراین: "تا 5 تکالیفم را تمام می کنم ."

Now, a lot of people will say this, they will write this, but technically it's not correct.

حالا خیلی ها این را می گویند، این را می نویسند، اما از نظر فنی درست نیست.

"I'll finish my homework by 5." is okay because it's a one-time situation and it'll happen

"تا ساعت 5 تکالیفم را تمام می کنم." اشکالی ندارد زیرا این یک موقعیت یکباره است و

at 5 or before, at some point in that time.

در ساعت 5 یا قبل از آن، در نقطه ای از آن زمان اتفاق می افتد.

So, how would you fix the first sentence?

بنابراین، چگونه جمله اول را اصلاح می کنید؟

Two ways.

دو راه.

One: "I'll finish my homework at 5."

یک: « ساعت 5 تکالیفم را تمام می کنم».

That's one way.

این یک راه است.

If you know you're going to be done at 5 you can say that.

اگر می دانید که قرار است در 5 کارتان تمام شود، می توانید این را بگویید.

But the better thing to do is to change the verb, make it a non-finite verb.

اما کار بهتر این است که فعل را تغییر دهید، آن را به یک فعل غیر متناهی تبدیل کنید.

"I'll work on my homework until 5."

"تا ساعت 5 روی تکالیفم کار می کنم ."

Means work, work, work, time goes on, work, work, work, time goes on, 5 o'clock, okay, I'm done.

یعنی کار، کار، کار، زمان می گذرد، کار، کار، کار، زمان ادامه دارد، ساعت 5، باشه، تمام شدم.

Finished, not finished, not important.

تمام شد، تمام نشد، مهم نیست.

If you finished, great.

اگه تموم کردی عالیه

If you didn't finish, that's fine.

اگه تموم نکردی خوبه

5 o'clock is your end time, then you will finish later if you didn't finish by 5.

ساعت 5 ساعت پایان شماست، اگر تا ساعت 5 تمام نکردید بعداً تمام می کنید.

Okay.

بسیار خوب.

Now, another thing to keep in mind: We can use both prepositions with any tense.

حالا نکته دیگری که باید در نظر داشته باشید: می‌توانیم از هر دو حرف اضافه با هر زمان استفاده کنیم.

You can talk about the past, you can talk about the future.

شما می توانید در مورد گذشته صحبت کنید، می توانید در مورد آینده صحبت کنید.

But when we're using perfect tenses, we use the "by" preposition.

اما وقتی از زمان های کامل استفاده می کنیم، از حرف اضافه "by" استفاده می کنیم.

Let's look at examples.

بیایید به نمونه هایی نگاه کنیم.

"I'll have completed my tasks by 5 o'clock."

"من تا ساعت 5 وظایفم را انجام خواهم داد."

"Will have completed", this is your future perfect.

"تمام خواهد شد"، این آینده عالی شماست.

The future perfect often makes use of "by".

آینده کامل اغلب از "by" استفاده می کند.

Okay? We can also talk about the past perfect.

باشه؟ ما همچنین می توانیم در مورد گذشته کامل صحبت کنیم.

Now, here, I'm starting to introduce: "By the time".

اکنون، در اینجا، شروع به معرفی می کنم: "به وقتش".

"By the time" has the exact same use or the exact same function as "by", except that now

"By the time" دقیقاً همان کاربرد یا همان عملکرد "by" را دارد، با این تفاوت که اکنون

instead of saying: "By 5 o'clock", "By Tuesday", "By next year",

به جای این که بگوییم: "By the time"، "By Tuesday"، "By year"،

I'm giving you a more general time.

می دهم. شما یک زمان عمومی تر

And then I'm identifying that time.

و سپس من آن زمان را شناسایی می کنم.

Right?

So I can be more generic...

درست؟

بنابراین می توانم عمومی تر باشم...

General. I can say anything.

ژنرال. من می توانم هر چیزی بگویم.

"By the time we're through", I don't have to give you a specific time, I can give you

"تا زمانی که به پایان رسیده ایم"، لازم نیست زمان خاصی را به شما بدهم، می توانم موقعیت خاصی را به شما ارائه دهم

a specific situation.

.

"By the time he arrived", so now the time is when this action happened.

«لَمْ أَیْدَهُ» پس الان وقت این عمل است.

What time of the day?

چه ساعتی از روز؟

I don't know. Not important.

من نمی دانم. مهم نیست.

"By the time he arrived", so I have my adjective clause to identify the time, and then I have

"تا زمانی که او رسید"، بنابراین من بند صفت خود را برای شناسایی زمان دارم، و سپس

my next clause: "She had already left."

عبارت بعدی را دارم: "او قبلا رفته بود."

So, because at this time he arrived...

پس چون در این وقت رسید...

"By this time" means at this time or before. Right?

«به این وقت» یعنی در این وقت یا قبل از آن. درست؟

So if it happened before, I must use the past perfect to show the relationship in time.

بنابراین اگر قبلاً اتفاق افتاده است، باید از گذشته کامل استفاده کنم تا رابطه را به موقع نشان دهم.

Okay?

باشه؟

By the time he arrived, she had already left.

وقتی او رسید، او قبلاً رفته بود.

"I'll have completed my tasks by 5 o'clock."

"من تا ساعت 5 وظایفم را انجام خواهم داد."

So 5 o'clock, they're done.

بنابراین ساعت 5، آنها تمام شده اند.

Okay.

باشه.

Let's look at "until" just to show you there could be past, or present, future, etc.

بیایید به "تا" نگاه کنیم تا به شما نشان دهد می تواند گذشته، یا حال، آینده و غیره وجود داشته باشد.

"She waited in the lobby until he arrived."

"او در لابی منتظر ماند تا او برسد."

So she waited, waited, waited, waited, waited.

پس او منتظر ماند، منتظر ماند، منتظر ماند، منتظر ماند، منتظر ماند.

Oh, there he is.

اوه، او آنجاست.

So, again, you don't have to use a specific time.

بنابراین، دوباره، شما مجبور نیستید از زمان خاصی استفاده کنید.

You can use an actual clause, and then there...

شما می توانید از یک بند واقعی استفاده کنید ، و سپس آنجا...

This is therefore a clause marker, an adverb clause marker, subordinate clause.

این یک نشانگر عبارت، یک نشانگر بند قید، عبارت فرعی است.

"Until he arrives, she..."

"تا او بیاید، او..."

"She can", this is an "n".

"او می تواند"، این یک "n" است.

"...she can wait in the lobby.

"... او می تواند در لابی منتظر بماند.

Until he arrives, she can..." so we have a present.

تا زمانی که او بیاید، او می تواند..." بنابراین ما یک هدیه داریم.

"Until he arrives," keep in mind this is still an adverb clause now we're looking at.

"تا زمانی که او بیاید"، به خاطر داشته باشید که اکنون که ما به آن نگاه می کنیم، این هنوز یک بند قید است.

You can't use "by" as a clause marker, as an adverb clause, but you can use:

شما نمی توانید از "by" به عنوان نشانگر بند، به عنوان بند قید استفاده کنید، اما می توانید از:

"By the time" with an adjective clause or "until" with an adverb clause.

"By the time" با یک بند صفت یا "تا" با یک بند قید استفاده کنید.

"Until he arrives, she will wait in the lobby."

"تا زمانی که او بیاید، او در لابی منتظر خواهد ماند."

Present simple, future.

حال ساده، آینده.

Again, think about when.

باز هم به زمان فکر کنید.

When he arrives, she will have been waiting in the thing for five hours.

وقتی او می رسد، او پنج ساعت در آن چیز منتظر خواهد بود.

You can also use the perfect with "until", but then you have to specify the time period.

شما همچنین می توانید کامل را با "تا" استفاده کنید، اما پس از آن باید دوره زمانی را مشخص کنید.

When you're using perfect, go with the "by", more common.

هنگامی که از کامل استفاده می کنید، از "by" استفاده کنید، که رایج تر است.

Use "until" as an adverb clause conjunction.

از "تا" به عنوان ربط قید استفاده کنید .

That's another big difference between these two.

این یک تفاوت بزرگ دیگر بین این دو است.

"By" always a preposition.

"با" همیشه حرف اضافه است.

"Until" can be a preposition or a conjunction for an adverb clause, so that's important

"تا" می تواند یک حرف اضافه یا یک حرف ربط برای یک قید باشد، بنابراین

to understand as well.

درک آن نیز مهم است.

So now we're going to look at expressions that we can use to replace these in case we're

بنابراین اکنون می خواهیم عباراتی را بررسی کنیم که در صورتی که مطمئن نیستیم می توانیم از آنها برای جایگزینی استفاده کنیم

ever not sure.

.

Okay?

باشه؟

Okay, so let's do a little bit of review before we look at some other expressions.

خوب، پس بیایید قبل از اینکه به عبارات دیگر نگاه کنیم، کمی مرور کنیم.

Before I want to do anything else, actually, I want to mention "until".

قبل از اینکه بخواهم کار دیگری انجام دهم، در واقع، می خواهم به "تا" اشاره کنم.

You might notice in many situations people using the word "till" or sometimes they'll

ممکن است در بسیاری از موقعیت‌ها متوجه شوید که افراد از کلمه "تا" استفاده می‌کنند یا گاهی اوقات

use like an abbreviation: "'til".

آنها مانند یک مخفف: "'til" استفاده می‌کنند.

"Till" is a little more common, "'til" is a bit more common in American English.

"Till" کمی رایج تر است، "'til " در انگلیسی آمریکایی کمی رایج تر است.

Personally, there's only one letter difference, like one, two, three, four; one, two, three, four, five.

شخصاً فقط یک حرف تفاوت وجود دارد، مانند یک، دو، سه، چهار. یک دو سه چهار پنج.

Just write "until".

فقط بنویس "تا".

If you're not sure, use "until" in your writing.

اگر مطمئن نیستید، از "تا" در نوشته خود استفاده کنید.

In spoken English: "till", "'til", both okay.

در زبان انگلیسی گفتاری: "till"، "'til"، هر دو خوب است.

In written English go with "until".

در زبان انگلیسی نوشتاری با "تا" بروید.

Now, let's review this: "By the time".

حالا بیایید این را مرور کنیم: «به وقتش».

We use "by the time" plus an adjective clause to identify which time.

ما از "by the time" به اضافه یک بند صفت برای تعیین زمان استفاده می کنیم.

So we can have two options.

بنابراین ما می توانیم دو گزینه داشته باشیم.

I can say: "By the end of the lesson...", like let's say we're having a lesson now,

می توانم بگویم: «تا پایان درس...»، مثل فرض کنید که الان درسی داریم،

so: "By the end of this lesson, you will have learned about 'by', 'until'."

بنابراین: «تا پایان این درس، «تا»، «تا» را یاد خواهید گرفت. "

Or: "By the time"-which time?-"that we are done, you will have learned about 'by' and 'until'."

یا: "تا زمان" - چه زمانی؟ - "که کارمان تمام شد ، "تا" و "تا" یاد خواهید گرفت.

So, there are two ways to use "by".

بنابراین، دو راه برای استفاده از "by" وجود دارد.

The thing to remember is when you use: "By the time", make sure to identify which time.

نکته ای که باید به خاطر بسپارید این است که هنگام استفاده از: " با زمان"، مطمئن شوید که چه زمانی را مشخص می کنید.

If you have a specific time...

اگر زمان مشخصی دارید...

"End of the lesson" means this particular time when the lesson is finished, and then

"پایان درس" به معنای این زمان خاص است که درس تمام می شود، و

go on with your next clause saying what will have happened then or before.

سپس با عبارت بعدی خود ادامه دهید و بگویید که در آن زمان یا قبل از آن چه اتفاقی افتاده است.

Maybe you already understand "by" and "until", in which case, good stuff.

شاید قبلاً «توسط» و «تا» را فهمیده باشید، در این صورت، چیزهای خوبی است.

Now, another thing I want to look at: "I'll be done by 7.",

حالا، چیز دیگری که می‌خواهم به آن نگاه کنم: "تا ساعت 7 تمام می‌شوم."،

"I'll be done no later than 7."

"تا ساعت 7 تمام می‌شوم."

What's the difference in these two meanings?

تفاوت این دو معنا چیست؟

Nothing.

هیچ چیزی.

We can use: "no later than" as a replacement for "by".

می توانیم از: "حداکثر از" به عنوان جایگزین "by" استفاده کنیم.

Now, why am I showing you this?

حالا چرا اینو بهت نشون میدم؟

If you're ever in a situation where you're writing and you're not exactly sure if you

اگر تا به حال در موقعیتی هستید که در حال نوشتن هستید و دقیقاً مطمئن نیستید که

should use "by" or "until", and you don't want to make a mistake, maybe on a test or

باید از "by" یا "تا" استفاده کنید، و نمی خواهید اشتباه کنید، شاید در یک آزمون یا

whatever the situation, here's another option.

هر چیز دیگری وضعیت، در اینجا یک گزینه دیگر است.

"No later than" means this is the absolute latest time, so this time or before.

"نه دیرتر از" به این معنی است که این آخرین زمان مطلق است، بنابراین این زمان یا قبل از آن.

It basically means the same thing as "by".

اساساً به معنای همان "توسط" است.

Okay?

باشه؟

And again, I'm still using a finite verb in this case.

و باز هم، من هنوز از یک فعل متناهی در این مورد استفاده می کنم.

"When are you working until?"

"تا کی کار میکنی؟"

So I'm asking: When is the...?

بنابراین من می پرسم: کی ...؟

When are you ending your work?

کی کار خود را تمام می کنید؟

"7 at the latest."

"حداکثر 7."

This is another expression, but be careful with it because some people say:

این یک تعبیر دیگر است، اما مراقب آن باشید زیرا بعضی ها می گویند:

"Oh, I'm working until 7 at the latest.",

"اوه، من حداکثر تا 7 کار می کنم."،

"Until 7" means 7 is the latest, so "at the latest"

"تا 7" یعنی 7 آخرین است، بنابراین "حداکثر"

becomes redundant.

زائد می شود.

If you're going to use this expression, don't use "until".

اگر می خواهید از این عبارت استفاده کنید ، از "تا" استفاده نکنید.

If you're going to use "until", don't use this added expression.

اگر می خواهید از "تا" استفاده کنید، از این عبارت اضافه شده استفاده نکنید.

And: "I'll be there..."

و: "من آنجا خواهم بود..."

Now, we can go the opposite way.

حالا، می توانیم برعکس برویم.

We can talk about earlier: "no earlier than".

ما می توانیم قبل از آن صحبت کنیم: "نه زودتر از".

So: "no later than" means end time; "no earlier than" means beginning time.

پس: «لا یُخْرِ» به معنای زمان پایان است; "نه زودتر از" به معنای زمان شروع است.

Do you remember that graph we looked at before when I said "by" could be an end or a start?

آیا آن نموداری را که قبلاً وقتی گفتم "با" به آن نگاه کردیم، به خاطر دارید که می تواند پایان یا شروع باشد؟

Well, that's where we have this.

خوب، این جایی است که ما این را داریم.

The key to remember is that when we turn it around to use "by" or "until", then we're

نکته کلیدی که باید به خاطر بسپارید این است که وقتی آن را برگردانیم تا از «by» یا «تا» استفاده کنیم،

going to basically go with the opposite verb, like negative or positive.

اساساً با فعل مخالف ، مانند منفی یا مثبت، پیش می رویم.

"I'll be there no earlier than noon.", "I won't be there by noon.",

"من زودتر از ظهر نیستم."، "تا ظهر آنجا نخواهم بود."،

"I won't be there until noon."

"تا ظهر آنجا نخواهم بود."

So "by noon" means noon or before I won't show up.

بنابراین «تا ظهر» به معنای ظهر یا قبل از آن است که من حاضر نمی شوم.

"I won't be there until noon."

"تا ظهر اونجا نخواهم بود."

At noon I will arrive and continue.

ظهر می رسم و ادامه می دهم.

Okay?

باشه؟

So the "won't be" will continue until noon.

پس «نخواهد شد» تا ظهر ادامه خواهد داشت.

The "won't be" will continue...

"نخواهد شد" ادامه خواهد داشت...

Will be from noon or before.

از ظهر یا قبل از ظهر خواهد بود.

And again, different meaning to the verb "be", but you can use: "no earlier than", "no later than".

و دوباره معنی متفاوتی برای فعل "بودن"، اما می توانید از: "نه زودتر از"، "نه دیرتر از" استفاده کنید.

You can also use these.

شما همچنین می توانید از اینها استفاده کنید.

These are basically minimizers and maximizers, this expression.

اینها اساسا کمینه کننده و حداکثر کننده هستند، این عبارت.

"No later than", maximum.

"نه دیرتر از"، حداکثر.

"No earlier than", minimum in terms of time.

"نه زودتر از"، حداقل از نظر زمان.

You can use other expressions, you can use: "No sooner than", basically means the same

می توانید از عبارات دیگری استفاده کنید، می توانید استفاده کنید: "نه زودتر از"، اساساً به معنای

as earlier.

همان قبلی است.

You can say: "No more than", means a maximum amount or a maximum number.

می توانید بگویید: "نه بیشتر" به معنای حداکثر مقدار یا حداکثر تعداد است.

"No less than" or "no fewer than" means a minimum.

"نه کمتر از" یا "نه کمتر از" به معنای حداقل است.

So, these are good to have for time, but just so you understand, they're applicable to basically

بنابراین، داشتن اینها برای زمان خوب است، اما فقط برای اینکه بفهمید، اساساً برای همه چیز قابل استفاده هستند

everything; numbers, quantities, time, situations, etc.

. اعداد، کمیت‌ها، زمان، موقعیت‌ها، و غیره.

So, I hope that all of this helped you understand how to use "by", "until", "by the time", and

بنابراین، امیدوارم همه این‌ها به شما کمک کرده باشد تا نحوه استفاده از «by»، «تا»، «تا زمان» و

"no later than".

«تا دیرتر از آن» را درک کنید.

I hope you enjoyed this lesson.

امیدوارم از این درس لذت برده باشید.

Please subscribe to my YouTube channel if you did.

لطفا در صورت اشتراک در کانال یوتیوب من مشترک شوید.

If you have any questions, please go to www.engvid.com, join the forum and ask me the questions you have.

اگر سوالی دارید، لطفا به www.engvid.com بروید، به انجمن بپیوندید و سوالات خود را از من بپرسید.

I'll be happy to try to answer them.

من خوشحال خواهم شد که سعی کنم به آنها پاسخ دهم.

There's also...

همچنین

There's also a quiz at www.engvid.com.

وجود دارد ... همچنین یک مسابقه در www.engvid.com وجود دارد.

Take the quiz, make sure you understand which one of these expressions to use based on the context.

در آزمون شرکت کنید، مطمئن شوید که متوجه شده اید کدام یک از این عبارات را بر اساس زمینه استفاده کنید.

And, of course, come back again soon, see us again,

و البته، به زودی دوباره برگردید، دوباره ما را ببینید،

we'll have more great lessons for you, and I'll see ya then.

ما درس های عالی بیشتری برای شما خواهیم داشت، و من شما را می بینم.

Bye.

خدا حافظ.