Glottal Stop | Do American Speakers Drop the T? #askHadar

Hi, Hadar.

سلام هادر

I'm recording this audio to ask you about

من این صدا را ضبط می‌کنم تا از شما در مورد

glottal stop consonants in American English.

همخوان‌های استاپ گلوتال در انگلیسی آمریکایی سؤال کنم.

Because I noticed many American speakers say,

چون متوجه شدم که بسیاری از سخنرانان آمریکایی می‌گویند،

like, "What (do you) want to know about me?"

مثلاً «چه (می‌خواهی) درباره من بدانید؟»

Or "Let me know."

یا "به من خبر بده."

See?

دیدن؟

Like, this sound is disappearing.

مثلاً این صدا در حال ناپدید شدن است.

How to pronounce it correctly?

چگونه آن را درست تلفظ کنیم؟

Thank you.

متشکرم.

Okay.

Great question.

باشه.

سوال عالی

So, the T sound that is disappearing is called a

بنابراین، صدای T که در حال ناپدید شدن است،

held T - a T that appears before a consonant.

T نگه داشته شده نامیده می شود - T که قبل از یک صامت ظاهر می شود.

And one of the ways to pronounce it is

و یکی از راه های تلفظ آن

with a glottal stop.

توقف گلوتال است.

So, the glottal stop is not a sound in English,

بنابراین، استاپ گلوتال یک صدا در انگلیسی نیست،

but it's a way to pronounce the held T.

اما راهی برای تلفظ T برگزار شده است.

Let me explain again.

اجازه دهید دوباره توضیح دهم.

Let's begin with a held T.

بیایید با یک T نگه‌داشته شده شروع کنیم.

Like I said, the T that appears before a

همانطور که گفتم، T که قبل از یک صامت ظاهر می‌شود،

consonant is a held T, that means that it's

T نگه‌داشته شده است، به این معنی که

not being released.

آزاد نمی‌شود.

If we usually think of a T as a /t/ sound, the

اگر ما معمولا T را به عنوان صدای /t/ در نظر بگیریم،

tip of the tongue goes up and the air is released

نوک زبان بالا می رود و هوا

through the mouth.

از طریق دهان آزاد می شود.

'get me'.

"من را بگیر".

"Get me some coffee".

"برام قهوه بیار"

'get me'.

"من را بگیر".

So I bring the tongue up, block the air, but instead

بنابراین زبان را بالا می‌آورم، هوا را مسدود می‌کنم، اما به‌جای اینکه

of releasing it - 'geT me', because it's kind

آن را آزاد کنم - « من را بگیر»، زیرا به

of like extra work for the tongue - the tongue

نوعی مانند کار اضافی برای زبان است - زبان

just stays up there.

فقط همان‌جا می‌ماند.

And the mouth articulates the next sound.

و دهان صدای بعدی را بیان می کند .

'Get me'.

"من را بگیر".

'Get me'.

"من را بگیر".

"Get me some coffee".

"برام قهوه بیار"

'White cat'.

'گربه سفید'.

'white' - the tongue is up - 'cat'.

"سفید" - زبان بالاست - "گربه".

Now, what I did now is I brought the tip

حالا کاری که کردم اینه که نوک

of the tongue up and I blocked the air inside.

زبونم رو بالا آوردم و هوای داخل رو مسدود کردم.

When people hear that, they associate it with

وقتی مردم آن را می‌شنوند، آن را با

the T sound, a held T.

صدای T مرتبط می‌کنند، یک T نگه‌داشته‌شده.

And again, you can only use it when the T is

و دوباره، شما فقط زمانی می‌توانید از آن استفاده کنید که T

that the end of words - 'get', or before another

پایان کلمه‌ها باشد - 'get'، یا قبل از یک

consonant - 'get me'.

صامت دیگر - 'get me'.

Now, what happens is that people start associating

حال، آنچه اتفاق می‌افتد این است که مردم شروع به ارتباط

this held sound with the T, right, this abrupt

این صدای نگه‌داشته‌شده با T، درست، این

stop of air - 'get me'.

توقف ناگهانی هوا می‌کنند - «مرا بگیر».

But I don't have to bring the tip of the tongue

اما مجبور نیستم نوک زبان را

up to block the air.

بالا بیاورم تا هوا مسدود شود.

There was another way to do it.

راه دیگری برای انجام آن وجود داشت.

And that is the glottal stop.

و این همان ایستگاه گلوتال است.

A glottal stop is when the air is stopped in

توقف گلوتال زمانی است که هوا در

your larynx, which is your voice box, where the vocal

حنجره شما متوقف می شود، که جعبه صدای شما است، جایی که

folds are, where the voice is created and vibrates.

تارهای صوتی در آن قرار دارند، جایی که صدا ایجاد می شود و می لرزد.

Right?

درست؟

So basically, there are muscles there

بنابراین اساساً ماهیچه هایی وجود دارند

that close and open to allow air to come in.

که بسته و باز می شوند تا هوا وارد شود.

When the air comes in or comes through, the vocal

وقتی هوا وارد یا وارد می شود،

chords start vibrating, and then the voice is

تارهای صوتی شروع به ارتعاش می کنند و سپس صدا

moving towards the space of the mouth, and then

به سمت فضای دهان حرکت می کند و سپس

it resonates there.

طنین انداز می شود. آنجا.

So actually, if I stop my breath here: uh, uh,

بنابراین در واقع، اگر نفسم را اینجا متوقف کنم: اوه، اوه،

uh, that's the sound I'm hearing, uh, uh, uh.

اوه، این صدایی است که می شنوم، اوه، اوه، اوه.

I'm closing the entrance of the air here.

من ورودی هوا را اینجا می بندم.

Uh, uh, uh - that is a glottal stop.

اوه، اوه، اوه - این یک توقف گلوتال است.

It happens in the glottis.

در گلوت اتفاق می افتد. به

This is why it's called the glottal stop.

همین دلیل است که به آن توقف گلوتال می گویند.

Glottal.

گلوتال

Now, because it's an abrupt stop of

حالا، چون یک توقف ناگهانی

air too, this sound is also associated

هوا نیز هست، این صدا

with the held T.

با T نگه‌داشته شده نیز مرتبط است.

So, if I want to say "get me", I can do it

بنابراین، اگر بخواهم بگویم «مرا بگیر»، می‌توانم این کار را

here - 'get me', but I can also stop my breath here:

اینجا انجام دهم - «مرا بگیر»، اما می‌توانم صدایم را هم متوقف کنم. اینجا نفس بکش:

'get'me', get', 'get'me'.

"بگیرم"، بگیر"، "مرا بگیر".

So, it's not that one is better than the other.

بنابراین، این نیست که یکی از دیگری بهتر است.

Here, it's sometimes easier for some people:

در اینجا، گاهی اوقات برای برخی افراد آسانتر است:

'get me', 'cat'.

"من را بگیر"، "گربه".

Right?

I stopped my breath here, but there

درست؟

نفسم را اینجا قطع کردم ، اما

isn't one way that is better than the other.

راهی نیست که بهتر از دیگری باشد.

And also, having said that, releasing the

و همچنین با گفتن این نکته، رها کردن

T at the end of words or before another

T در آخر کلمات یا قبل از

consonant is also great.

صامت دیگر نیز عالی است.

You're still going to sound clear.

شما هنوز هم صدایتان واضح است.

If you say 'geT me', nothing's going to happen.

اگر بگویید "من را بگیر"، هیچ اتفاقی نمی افتد.

It's not going to affect your flow, your fluency.

این بر جریان شما تأثیر نمی گذارد، روانی شما.

And it's definitely not going to affect

و قطعاً بر

your pronunciation and clarity, right?

تلفظ و وضوح شما تأثیری نخواهد گذاشت، درست است؟

So this is the fancy stuff.

بنابراین این چیزهای فانتزی است.

When we talk about pronunciation, there

وقتی در مورد تلفظ صحبت می کنیم،

is the essential things that we need to work

چیزهای اساسی وجود دارد که باید

on - the things that help you become clearer.

روی آنها کار کنیم - چیزهایی که به شما کمک می کند واضح تر شوید.

And there's this fancy stuff that is

و این چیزهای فانتزی وجود دارد که

all about the nuances and the fine tuning.

همه چیز در مورد تفاوت های ظریف و تنظیم دقیق است.

That, you know, it's fun and it's

می دانید که سرگرم کننده است و

important to know, but it's not crucial.

دانستن آن مهم است، اما مهم نیست.

So if you don't get it right, don't

پس اگر درست متوجه نشدید،

worry about it.

نگران آن نباشید.

And don't psych yourself out over it.

و خودتان را در مورد آن روانی نکنید.

Okay?

باشه؟

One more place where we can find that glottal

یکی دیگر از مکان‌هایی که می‌توانیم آن توقف گلوتال را پیدا کنیم،

stop is when there is a T, a schwa and an N, as

زمانی است که یک T، یک schwa و یک N وجود دارد، مانند

in the word "kitten".

کلمه "گربه".

Now, I can release the air through the

حالا، من می توانم هوا را از طریق

nose - 'kitten', because I don't really

بینی آزاد کنم - "گربه"، زیرا من واقعاً

pronounce the T here.

T را در اینجا تلفظ نمی کنم.

But a glottal stop can help me make the

اما یک توقف گلوتال می‌تواند به من کمک کند تا

sound a little shorter and quicker: 'kitt'n'

صدا را کمی کوتاه‌تر و سریع‌تر کنم: 'kit'n'

- 'kit' - glottal stop, and then an N - 'kitt'n'.

- 'kit' - glottal stop، و سپس یک N - 'kit'n'.

"Manhattan".

"منهتن".

"forgotten".

"فراموش شده".

So, this is where glottal stop can actually help

بنابراین،

us, if we struggle with pronouncing the nasal

اگر ما با تلفظ

T, like 'forgotten'.

T بینی مانند "فراموش شده" مبارزه کنیم، اینجاست که استاپ گلوتال واقعا می تواند به ما کمک کند.

And we don't wanna pronounce the full T

و ما نمی خواهیم T کامل را

here - 'forgoTTen'.

در اینجا تلفظ کنیم - 'forgoTTen'.

Even though it's completely fine and

حتی اگر T را اینجا آزاد کنید، کاملاً خوب و

great and clear, if you release the T here.

عالی و واضح است .

Okay?

باشه؟

So, I hope this answers your question, Oksana.

بنابراین، امیدوارم این پاسخ به سوال شما، اوکسانا، باشد.

I hope that it helped you understand whether or not

امیدوارم که به شما کمک کرده باشد بفهمید که آیا

you should prioritize the sound, based on your needs

باید صدا را بر اساس نیازهای خود

and based on your time that you have available

و بر اساس زمانی که برای تمرین در اختیار دارید

to practice, and based on what you feel like.

و بر اساس احساسی که دارید اولویت بندی کنید یا خیر.

Because we have to make it fun, too.

چون باید آن را هم سرگرم کنیم.

So if it's fun, I recommend creating lists

بنابراین اگر جالب است، توصیه می‌کنم فهرست‌ها

and lists of words where the T is at the end,

و فهرست‌هایی از کلمات ایجاد کنید که در آن T در آخر،

the T is before another consonant, and where the T

T قبل از یک صامت دیگر، و جایی که T

is before a reduced vowel and an N - like "kitten".

قبل از یک مصوت کاهش‌یافته و یک N باشد - مانند "kitten".

And drill it in words, phrases, and sentences.

و آن را در کلمات، عبارات و جملات متحرک کنید.

And that is going to help you own that sound.

و این به شما کمک می کند که آن صدا را داشته باشید.

Okay.

And now your task if you're watching

باشه.

و اکنون وظیفه شما این است که اگر

this, is to write one word in the comments

این را تماشا می کنید، یک کلمه در نظرات بنویسید

that has a held T.

که دارای T است

Let's see if you got it.

.