6 Phrasal Verbs To Use When You’re ANGRY🤬

Oh, come on!

اوه، بیا!

Now I'm pissed off!

حالا من عصبانی شدم!

You gotta cut it out!

باید قطعش کنی

I'm...

من ... من

I'm...

I'm going to freak out.

... من دارم

دیوانه می شوم.

And if I freak out, you know me, I might blow up.

و اگر من عصبانی شوم، شما مرا می شناسید، ممکن است منفجر شوم. به

Don't tell me to get over it.

من نگو ​​از پسش بربیام

Hey everyone, it's Hadar.

سلام به همه، این هادر است.

Thank you so much for joining me.

از اینکه به من پیوستید بسیار سپاسگزارم

And if you did not get it just yet, today we're going to talk about phrasal

و اگر هنوز متوجه نشده اید، امروز در مورد افعال عبارتی صحبت خواهیم کرد که

verbs to use when you are angry.

در هنگام عصبانیت از آنها استفاده کنید.

So, I don't know about you, but I get very expressive when I'm angry.

بنابراین، من شما را نمی دانم، اما وقتی عصبانی می شوم، بسیار رسا می شوم.

I use some words.

من از برخی کلمات استفاده می کنم.

I express my anger.

عصبانیتم را ابراز می کنم.

I sometimes raise my voice.

گاهی صدایم را بلند می کنم.

And when I do that in English, I love using phrasal verbs.

و وقتی این کار را در زبان انگلیسی انجام می دهم، عاشق استفاده از افعال عبارتی هستم.

So today we're going to talk about six of my favorite phrasal

بنابراین امروز قصد داریم در مورد شش فعل عبارتی مورد علاقه من

verbs to use when I'm angry.

برای استفاده در هنگام عصبانیت صحبت کنیم.

We're going to talk about the pronunciation of the phrasal verbs,

ما قصد داریم در مورد تلفظ افعال عبارتی،

the stress, and what they mean, and how you can use them in context.

استرس و معنی آنها و اینکه چگونه می توانید آنها را در متن استفاده کنید صحبت کنیم.

So let's begin with the first one.

پس بیایید با اولی شروع کنیم.

The first one is 'come on'.

اولین مورد "بیا" است.

It's like saying to someone, "Oh, please!

مثل این است که به کسی بگویید: "اوه، خواهش می کنم!

Come on!"

It's just like you're calling it out.

بیا!"

درست مثل این است که شما آن را صدا می کنید. بیا

Come on!

دیگه!

When you're...

وقتی شما...

you can also say that when you're trying to encourage someone, it all depends

می‌توانید بگویید که وقتی می‌خواهید کسی را تشویق کنید، همه چیز

on the tone of voice and intonation.

به لحن و لحن صدا بستگی دارد.

"Come on, join me!"

"بیا، به من بپیوند!"

but you can also say that when you're frustrated with someone or upset,

اما شما همچنین می توانید بگویید که وقتی از کسی ناامید یا ناراحت هستید،

or you just cannot believe that they just said something: "Come on!

یا نمی توانید باور کنید که او فقط چیزی گفته است: "بیا!

Ah!"

آه!"

Now, when you say that, the word 'come' has the CUP sound and 'on' has the 'aa'

حالا وقتی شما این را می گویید، کلمه "بیا" صدای CUP دارد و "رو" مانند پدر دارای "aa" است

as in father, it's not the same sound.

، این همان صدا نیست.

'kuh-maan'.

'کوه-مان'.

The M of 'come' becomes the beginning of the word 'on'.

M کلمه "بیا" شروع کلمه "رو" می شود.

So this is how it sounds actually: 'kuh-maan'.

بنابراین در واقع اینگونه به نظر می رسد : «کوه ماان». بیا

Come on!

دیگه!

And the stress is on the second part of the phrasal verb: 'kuh-MAAN'.

و تاکید بر قسمت دوم فعل عبارتی است: 'kuh-MAAN'.

'Come on, my friend, come on!'

"بیا، دوست من، بیا!"

The second phrasal verb is 'pissed off', which is, basically, really, really angry.

دومین فعل عبارتی 'Pissed off' است که اساساً واقعاً واقعاً عصبانی است.

Now, when you say words when you're angry, you can use the consonants

اکنون، زمانی که کلماتی را هنگام عصبانیت به زبان می آورید، می توانید از صامت ها

to express your anger even more.

برای ابراز خشم خود بیشتر استفاده کنید.

So in the word 'pissed off', there's a /p/ sound, and then

بنابراین در کلمه "Pissed off" یک صدای /p/ و سپس

the 'i' as in 'sit' - 'pi'.

"i" مانند "sit" - "pi" وجود دارد.

The P is aspirated, so like I said, you can add a lot of air into it - 'pi'.

P تنفس می شود، بنابراین همانطور که گفتم، می توانید هوای زیادی به آن اضافه کنید - 'pi'.

And then we have an S sound and a T.

و سپس یک صدای S و یک T داریم.

The ED is actually pronounced as a T: 'pist'.

ED در واقع به صورت T تلفظ می شود: 'pist'.

And then the next part is 'off; - an 'aa' sound and an F.

و سپس قسمت بعدی خاموش است. - یک صدای 'aa' و یک F.

Here as well, the T becomes the beginning of the next

در اینجا نیز T به ابتدای

word, so it's connected speech.

کلمه بعدی تبدیل می شود، بنابراین گفتار متصل است.

'pis-taaf', 'pis-taaf'.

«پیس طاف»، «پیس طاف».

'Now I'm pissed off'.

"حالا من عصبانی هستم".

'Now I'm really, really angry'.

"حالا من واقعاً عصبانی هستم."

'Oh, I'm so pissed off'.

"اوه، من خیلی عصبانی هستم".

She just didn't tell me which she was supposed to tell me, and now I'm late.

او فقط به من نگفت که قرار است چه چیزی را به من بگوید و حالا من دیر کردم.

I'm pissed off.

من عصبانی هستم

I'm so angry.

من خیلی عصبانی هستم.

I'm aggravated'.

من تشدید شده ام.

It's not the same as 'pissed off'.

این همان "ناراحت" نیست.

Right?

درست؟

Pissed off.

عصبانی شده

Say it, it's fun to say it.

بگو، گفتنش لذت بخش است.

Pissed off.

عصبانی شده

Next time you're angry, I want you to use the phrasal verb 'pissed off'.

دفعه بعد که عصبانی شدید، می‌خواهم از فعل عبارتی 'pissed off' استفاده کنید.

The next one is 'cut it out', which is basically 'stop it'.

مورد بعدی «قطعش کن» است که در اصل «توقفش کن».

But I love saying cut it out.

اما من دوست دارم بگویم آن را قطع کن.

And here, what I love mostly about this pronunciation,

و در اینجا، چیزی که من بیشتر در مورد این تلفظ دوست دارم، این

is that you have 2 flap T's.

است که شما 2 فلپ T دارید.

Look, the first word is 'cut', but then you connect it to 'it'.

نگاه کنید، اولین کلمه "برش" است، اما سپس آن را به "آن" وصل می کنید.

The T of the 'cut' becomes the beginning of the next word.

T از "برش" شروع کلمه بعدی می شود.

But it's also between two vowels, so it becomes a flap T, as in the

اما همچنین بین دو مصوت است، بنابراین به یک فلپ T تبدیل می شود، مانند

word 'Betty' or 'water': 'kud-tit'.

کلمه "بتی" یا "آب": "kud-tit".

But then you have another T.

اما پس از آن شما یک T دیگر دارید

And the next T, because you connect it to the next word, which is 'out', it

و T بعدی، چون آن را به کلمه بعدی که 'out' است وصل می کنید، به

becomes a flap T as well: 'kuh-di-dawt'.

یک فلپ T نیز تبدیل می شود: 'kuh-di-dawt'.

So basically, what you're saying is 'kuh-di-dawt'.

بنابراین اساساً آنچه شما می گویید «کوه دی داوت» است.

Cut it out.

بس کن.

Cut it out!

بس کن!

Cut it out.

بس کن.

Now, say it with an angry tone: cut it out!

حالا با لحن عصبانی بگویید: قطعش کن!

The stress is on 'out', the last part of the phrasal verb.

تاکید روی «خارج»، آخرین بخش فعل عبارتی است.

Cut it out.

بس کن.

Cut it out.

بس کن.

Then we have the phrasal verb 'freak out' or 'freaking out', which is

سپس فعل عبارتی 'freak out' یا 'freaking out' را داریم که

getting really angry or going crazy or being really, really aggravated.

واقعاً عصبانی شدن یا دیوانه شدن یا واقعاً وخیم شدن است.

I'm freaking out!

دارم دیوونه میشم!

I don't know what to do.

نمی دانم چه کنم.

You know, I haven't been able to get ahold of him.

میدونی من نتونستم اونو بگیرم

And I don't know why he's not calling me back.

و من نمی دانم چرا او با من تماس نمی گیرد.

True story.

داستان واقعی.

My husband, after he has taken my daughter to drive around the city, and he hasn't

شوهرم بعد از اینکه دخترم را با ماشین در شهر برد و

been answering me for a few hours.

چند ساعتی است که جوابم را نمی دهد.

So I'm freaking out.

پس من دارم عصبانی میشم

Not really, but that was just an example.

نه واقعا، اما این فقط یک مثال بود.

Freak out.

Here the K sound of the word 'freak' becomes the beginning of

ترسیدن، جا خوردن.

در اینجا صدای K کلمه "freak" به ابتدای

the next word, which is 'out'.

کلمه بعدی تبدیل می شود که "out" است.

'free' - like 'It's a free country' - and 'kawt'.

"آزاد" - مانند "این یک کشور آزاد است" - و "kawt".

'free-kawt'.

"کاوات رایگان".

Don't freak out.

غصه نخور

Why are you so angry?

چرا اینفدر عصبانی هستید؟

Stop freaking out.

دست از عصبانیت بردارید

I'm freaking out.

دارم دیوونه میشم

Freak out.

ترسیدن، جا خوردن.

The next one is 'blow up'.

مورد بعدی "منفجر کردن" است.

Blow up, basically, is explode.

منفجر کردن، اساسا، منفجر می شود.

So, you can use it in the context of, 'Oh my God, there was an accident

بنابراین، می توانید آن را در زمینه "وای خدای من، تصادفی رخ داد

and the car blew up right after'.

و ماشین بلافاصله بعد از آن منفجر شد" استفاده کنید.

But you can also talk about someone's emotions or temper - when

اما شما همچنین می توانید در مورد احساسات یا خلق و خوی کسی صحبت کنید - زمانی که

you blow up, when you just cannot control yourself anymore.

منفجر می شوید، زمانی که دیگر نمی توانید خود را کنترل کنید.

Right?

'I'm going to blow up if you don't stop this!' Blow up.

درست؟

اگر جلوی این کار را نگیری، منفجر خواهم شد! منفجر کردن

'blow' - here we have a B and an L.

'blow' - در اینجا یک B و یک L داریم.

Then the 'ow' as in go.

سپس 'ow' در حال حرکت است.

And then you connect it to the word 'up': 'blow-wup'.

و سپس شما آن را به کلمه "بالا" وصل می کنید: "دمش کردن".

Notice that the stress in phrasal verbs is always on the particle - 'blow

توجه داشته باشید که استرس در افعال عبارتی همیشه روی ذره - 'blow

UP' - the second part, the second word.

UP' - قسمت دوم، کلمه دوم است.

Blow up.

منفجر کردن

'Don't blow up, nothing happened!' 'I'm not gonna blow up, I promise'.

منفجر نشو، اتفاقی نیفتاده است! "من منفجر نمی شوم، قول می دهم".

'I'm going to blow up in just five seconds!

من فقط در پنج ثانیه منفجر خواهم شد!

5, 4, 3, 2...'

5، 4، 3، 2...»

And then we have the phrasal verb 'get over', which is get

و سپس فعل عبارتی «get over» را داریم که عبارت است از

past it or overcome something.

عبور از آن یا غلبه بر چیزی.

Get over it.

از آن عبور کنید.

I do not like it when someone tells me to get over something.

دوست ندارم کسی به من بگوید از چیزی عبور کنم.

Because if I'm feeling the feelings, I want to feel the feelings.

زیرا اگر من احساسات را احساس می کنم، می خواهم احساسات را احساس کنم.

I don't want anyone telling me to get over something.

من نمی خواهم کسی به من بگوید که از چیزی عبور کنم.

However, I can say that about myself.

با این حال می توانم این را در مورد خودم بگویم.

I need to get over it.

من باید از آن عبور کنم.

I need to get past it.

باید ازش بگذرم

I need to overcome it.

من باید بر آن غلبه کنم.

I need to come to reconcile with it, to get over it.

باید بیایم تا باهاش ​​آشتی کنم، از پسش بر بیام.

Get over.

گذر کن

Can you see the pattern?

آیا می توانید الگو را ببینید؟

The T of 'get' becomes a flap T, and we connect it to the particle: 'ge-dow-v'r'.

T از 'get' تبدیل به یک فلپ T می شود، و ما آن را به ذره متصل می کنیم: 'ge-dow-v'r'.

Get over it.

از آن عبور کنید.

So, these were the six phrasal verbs that I love to use when I get angry in English.

بنابراین، اینها شش فعل عبارتی بودند که من دوست دارم هنگام عصبانیت در انگلیسی از آنها استفاده کنم.

Sometimes I get angry in Hebrew and then I do not use phrasal verbs because

گاهی اوقات در عبری عصبانی می شوم و سپس از افعال عبارتی استفاده نمی کنم زیرا

we don't have phrasal verbs in Hebrew.

در عبری افعال عبارتی نداریم.

Okay.

So what is your favorite phrasal verb out of the six?

باشه.

پس فعل عبارتی مورد علاقه شما از بین این شش مورد چیست؟

Let me know in the comments below.

با گذاشتن کامنت در ادامه به من اطلاع دهید.

And that's it.

و بس.

Thank you so much for bearing with me or holding the space for me, and for

خیلی ممنونم که مرا تحمل کردید یا فضا را برای من نگه داشتید و به

allowing me to get pissed off on camera.

من اجازه دادید جلوی دوربین عصبانی شوم.

All right, have a great great day.

بسیار خوب، روز خوبی داشته باشید.

Thank you so much for being here and we'll see you next week in the next video.

از حضور شما بسیار متشکرم و هفته آینده شما را در ویدیوی بعدی خواهیم دید.

Bye.

خدا حافظ.