Sakinah Hofler: How creative writing can help you through life's hardest moments | TED

Transcriber: Joseph Geni Reviewer: Camille Martínez

Çeviri: Selin Tüfekçi Gözden geçirme: Başak Gökdaş

Hiç bir şeyi gördüğünüz,

bir şey söyleyebilmiş olmayı dilediğiniz

fakat söylemediğiniz oldu mu?

Have you ever seen something

İkinci sorum ise: Başınıza bir şey geldiği

and you wish you could have said something

ve onun hakkında bir şeyler söylemeniz gerektiği halde

but you didn't?

hiçbir şey söylemediğiniz oldu mu?

A second question I have is: Has something ever happened to you

Aslında pasif şekilde gözlemleme olan bakmakla,

and you never said anything about it,

gerçekten şahit olma davranışı arasındaki

though you should have?

eylem fikri

I'm interested in this idea of action,

ilgimi çekiyor.

of the difference between seeing something,

Tanık olmak gördüğün,

which is basically passively observing,

duyduğun, deneyimlediğin bir şeyi

and the actual act of bearing witness.

not etmek anlamına geliyor.

Tanıklık etmenin en önemli kısmı,

Bearing witness means writing down something you have seen,

yazmak, kaydetmektir.

something you have heard,

something you have experienced.

Not almak hafızayı ele geçirir.

The most important part of bearing witness is writing it down,

Yazmak onun varlığını kabul eder.

it's recording.

Writing it down captures the memory.

Tarihte birinin bir şeye şahitlik ettiği örneklerinin en büyüklerinden biri

Writing it down acknowledges its existence.

Anne Frank’in günlüğüdür.

Basitçe tutuklanmasıyla ilgili ailesine ve kendisine

One of the biggest examples we have in history

ne olduğu hakkında yazdı,

of someone bearing witness is Anne Frank's diary.

ve bunu yaptığı için, dünya tarihindeki en kötü zamanlarından birinde

She simply wrote down what was happening to her and her family

ailesi hakkında oldukça derin bir belgeye sahibiz.

about her confinement,

and in doing so, we have a very intimate record of this family

Ve bugün sizinle şahitlik etmek için yaratıcı yazmayı nasıl kullanacağımızı

konuşmak istiyorum.

during one of the worst periods of our world's history.

Aslında bunu üniversite öğrencilerimin

çoğuyla birlikte yaptığım, kendim yapacağım bir egzersizle

And I want to talk to you today about how to use creative writing

açıklayacağım.

Bunlar geleceğin mühendisi, teknisyeni, tesisatçısı olan sizlersiniz --

to bear witness.

And I'm going to walk you through an exercise,

aslında, onlar yaratıcı yazarlar değil,

which I'm going to do myself,

yaratıcı yazar olmayı planlamıyorlar.

that I actually do with a lot of my collegiate students.

Fakat biz bu alıştırmaları bir bakıma sessiz kaldığımız şeylerin

These are you future engineers, technicians, plumbers --

sessizliğini bozmak için kullanıyoruz.

basically, they're not creative writers,

Bu kendimizi rahatlatmanın bir yolu.

they don't plan on becoming creative writers.

But we use these exercises to kind of un-silence things

Ve üç basit adımı var.

İlk adım beyin fırtınası yapmak ve not almak.

we've been keeping silent.

It's a way to unburden ourselves.

Öğrencilerime yaptırdığım şey şu, onlara bir tez veriyorum,

And it's three simple steps.

So step one is to brainstorm and write it down.

ve bu tez, “.. olduğu zaman.”

Ve onlardan bu boşluğu

And what I have my students do is I give them a prompt,

bir şey deneyimlediklerinde,

duyduklarında veya gördüklerindeki,

and the prompt is "the time when."

ya da bir şey görüp dahil olabilecekleri

And I want them to fill in that prompt

ancak olmadıkları zamanlarla doldurmalarını istiyorum.

with times they might have experienced something,

heard something or seen something,

Bunları da mümkün olan en hızlı şekilde yazdırıyorum.

or seen something and they could have intervened,

Yazacağım şeylerden bir örnek vereceğim.

but they didn't.

11 Eylül’den birkaç ay sonra,

And I have them write it down as quickly as possible.

iki erkeğin bana dokunmaya kalkıştığı,

So I'll give you an example of some of the things I would write down.

ve dokunduğu zaman.

The time when, a few months after 9/11,

Kız kardeşim ve benim bir şehirde yürüdüğümüz

and two boys dared themselves to touch me,

ve bir adamın bize tükürdüğü ve bize terörist dediği zaman.

and they did.

The time when my sister and I were walking in a city,

Çok garip bir ortaokula giderken

benden birkaç yaş büyük olan kızların

and a guy spat at us and called us terrorists.

neredeyse yaşlarının iki katı adamlarla

The time way back when

evlendirildiği o çok eski zamanlar.

when I went to a very odd middle school,

Bir arkadaşımın bana silah çektiği zaman.

and girls a couple years older than me were being married off to men

nearly double their age.

Bir iş arkadaşım için verilen

The time when a friend pulled a gun on me.

bir veda yemeğine gittiğim,

ve bir patronun 45 dakika boyunca kökenimi sorguladığı zaman.

The time when I went to a going-away luncheon

Ve bir şeyi gördüğüm

for a coworker,

fakat müdahale etmediğim zamanlar var.

and a big boss questioned my lineage for 45 minutes.

Örneğin, trendeyken

bir babanın küçük çocuğunu dövdüğüne şahit olduğum,

And there are times when I have seen something

and I haven't intervened.

ve hiçbir şey yapmadığım zaman.

For example, the time when I was on a train

Ya da evsiz ve yoksul birinin yanından geçtiğim,

and I witnessed a father beating his toddler son,

benden para istedikleri, etraflarında dolandığım,

and I didn't do anything.

insanlıklarını kabul etmediğim zamanlar.

Or the many times I've walked by someone who was homeless and in need,

Liste uzadıkça uzar,

they've asked me for money, and I've walked around them,

fakat siz cinsel olarak yaşanmış olabilen,

and I did not acknowledge their humanity.

bazı şeyleri içinize attığınız,

ve ailelerimizle olan zamanları düşünmek istersiniz,

And the list could go on and on,

but you want to think of times when something might have happened sexually,

çünkü (kısık bir sesle) Tanrı onları korusun.

(Kahkahalar)

times when you've been keeping things repressed,

Ailelerimiz, onları seviyoruz,

and times with our families,

ama yine de, bazı şeyleri konuşmuyoruz.

because (In a hushed voice) God bless them.

Yani uyuşturucu kullanan veya çok fazla alkol kullanan

(Laughter)

Our families, we love them,

aile üyemiz hakkında konuşmayabiliriz.

but at the same time, we don't talk about things.

Ciddi bir mental hastalığı olan aile üyemiz hakkında konuşmuyoruz.

So we may not talk about the family member who has been using drugs

Şöyle bir şey söylüyoruz, “Ah, onlar hep böyleydi,”

or abusing alcohol.

ve bunun hakkında hiç konuşmamayı,

We don't talk about the family member who might have severe mental illness.

onu kabullenmemeyi umuyoruz,

yok gibi davranabiliriz, bir şekilde kendi kendine düzelecektir.

We'll say something like, "Oh, they've always been that way,"

and we hope that in not talking about it,

Amaç en az 10 şey bulmak,

in not acknowledging it,

we can act like it doesn't exist, that it'll somehow fix itself.

ve 10 tane bulur bulmaz,

aslında 1. bölüm olan tanık olmayı tamamlamış oluyorsunuz.

Sessiz kaldığınız bir konuda sessizliği bozdunuz.

So the goal is to get at least 10 things,

and once you have 10 things,

Ve bundan sonra, 2. adıma hazırsınız,

you've actually done part 1, which is bear witness.

You have un-silenced something that you have been keeping silent.

sınırlandırmak ve odaklanmak.

Ve önerdiğim şey 10 maddelik listeye dönüp

And so after this, you're ready for step 2,

sizi gerçekten rahatsız eden üç şey seçmek,

which is to narrow it down and focus.

şiddetle hissettiğiniz üç şey.

And what I suggest is going back to that list of 10

En etkileyici şeyler olmak zorunda değil,

ancak bunlar “Ah, bunu yazmam gerekiyor.” gibi şeyler.

and picking three things that are really tugging at you,

Bir kalem ve kağıt alıp bir masaya oturmanızı tavsiye ederim --

three things you feel strongly.

It doesn't have to be the most dramatic things,

bu benim kayıt altına almak için tercih ettiğim yöntem, ama siz tablet,

but it's things that are like, "Ah," like, "I have to write about this."

iPad, bilgisayar da kullanabilirsiniz,

And I suggest you sit down at a table with a pen and paper --

yazmanıza izin verecek bir şey.

that's my preferred method for recording, but you can also use a tablet,

Ve aralıksız 30 dakika olmasını öneririm,

an iPad, a computer,

yani telefonunuzu kapatın,

but something that lets you write it down.

uçak moduna alın,

e-mail yok,

And I suggest taking 30 minutes of uninterrupted time,

ve eğer aileniz varsa, çocuğunuz varsa,

kendinize 20 dakika veya 5 dakika verin.

meaning that you cut your phone off,

put it on airplane mode,

Amaç kendinize yazmak için zaman vermek.

no email,

Yazacağınız şey

odaklanacağınız üç şey olacak.

and if you have a family, if you have children,

Detaylara odaklanacaksınız,

give yourself 20 minutes, five minutes.

The goal is just to give yourself time to write.

olayların sırasına odaklanacaksınız,

What you're going to write

ve bunun sizi nasıl hissettirdiğine odaklanacaksınız.

is you're going to focus on three things.

You're going to focus on the details,

En önemli kısım bu.

Ben bugün kobayım,

you're going to focus on the order of events,

bu yüzden size bunu nasıl yaptığımı açıklayacağım.

and you're going to focus on how it made you feel.

That is the most important part.

Üç şey seçeceğim.

I am the guinea pig today,

Hakkında çok, çok güçlü şekilde hissettiğim ilk şey,

11 Eylül’den birkaç ay sonra

and so I'm going to walk you through how I do it.

iki erkek bana dokunmaya kalkıştığı zaman.

I'm going to pick three things.

So the first thing I feel very, very strongly about

Kuzey Carolina’da basit bir alışveriş merkezinde olduğumu hatırlıyorum,

is that time a couple months after 9/11

yürüyordum, kendi kendime yürüyordum,

when those two boys dared themselves to touch me.

ve arkamda insanların yürüdüğünü hissettim, çok, çok yakında,

I remember I was in a rural mall in North Carolina,

ve “Tamam, bu biraz garip. Biraz daha hızlı yürüyeyim. Çevremde koskoca bir

and I was walking, just walking, minding my business,

alışveriş merkezi var. Neler oluyor?” diye düşünüyorum.

and I felt people walking behind me, like, very, very close,

Biraz daha hızlı yürüyorlar, ve ileri geri gittiklerini duyuyorum.

and I'm like, "OK, that's kind of weird. Let me walk a little bit faster.

“Sen yap!” “Hayır sen yap!”

Ve sonra bir tanesi beni itiyor, neredeyse yere düşüyorum.

There's a whole mall around me. What is happening?"

Ve bir özür bekleyerek arkamı dönüyorum,

They walk a little bit faster, and I hear them going back and forth:

en tuhaf şey kaçıp gitmemeleri.

"You do it!" "No, you do it!"

And then one of them pushes me, and I almost fall to the ground.

Aslında gittiler ve tam yanımda durdular.

So I kind of pop back up, expecting some type of apology,

Sarı saçlı bir adam vardı,

and the weirdest thing is that they did not run away.

ve parlak kırmızı renkte polo tişört giyiyordu,

They actually went and just stood right next to me.

ve diğer adama, “Paramı ver. Yaptım.”

And I remember there was a guy with blond hair,

Ve dalgalı ve kahverengi saçlı olduğunu hatırladığım adam,

and he had a bright red polo shirt,

ona buruşturulmuş olarak hatırladığım

and he was telling the other guy, like, "Give me my money. I did it, man."

beş dolarlık bir kağıt para verdi.

“Ben hâlâ burada mıyım?” diye düşündüm.

And the guy with the brown hair, I remember he had a choppy haircut,

Bu az önce yaşandı. Az önce ne oldu?

and he gave him a five-dollar bill,

Birinin cesaretinin sonu olmak

and I remember it was crumpled.

And so I'm like, am I still standing here?

ve sonunda onlar için var olmamak da çok tuhaftı.

This thing just happened. What just happened?

Genç olduğum ve birisinin beni pis ya da iğrenç bir şeye

And it was so weird to be the end of someone's dare,

dokunmaya cesaretlendirdiği zamanları hatırlattığını hatırlıyorum.

and also at the end to not exist to them.

O pis ve iğrenç şey gibi hissettim.

I remember it kind of reminded me of the time when I was younger

and someone dared me to touch something nasty or disgusting.

Çok, çok güçlü şekilde hissettiğim ikinci şey

arkadaşımın bana silah çektiği zaman.

I felt like that nasty and disgusting thing.

Eski bir arkadaş demeliyim.

(Kahkahalar)

A second thing I feel very, very strongly about

Grupça dışarda olduğumuzu,

is the time a friend pulled a gun on me.

ve onun koştuğunu

ve elinde tipik kahverengi bir kese kağıdı olduğunu hatırlıyorum,

I should say former friend.

(Laughter)

onun ne olduğunu biliyordum,

I remember it was a group of us outside,

ben çok geveze bir insanım, ve konuşmaya başladım.

and he had ran up

and he had the stereotypical brown paper bag in his hand,

“Silahla ne yapıyorsun?,

Kimseyi vurmayacaksın.

and I knew what it was,

and so I'm a very mouthy person, and I started going off.

Sen korkaksın, nasıl kullanacağını bile bilmiyorsun.” dedim.

Ve devam ettim,

I was like, "What are you doing with a gun?

ettim,

ettim,

You're not going to shoot anyone.

ve sinirlendi,

You're a coward, you don't even know how to use it."

daha da sinirlendi,

daha da sinirlendi.

And I kept going on

and on

Ve silahı çıkarıp yüzüme dayadı.

and on,

and he got angrier

and angrier

Hepimizin çok, çok sessizleştiğini hatırlıyorum.

and angrier.

And he pulled the gun out and put it in my face.

Yüzündeki gerginliği hatırlıyorum.

Silahın namlusunu hatırlıyorum.

I remember every one of us got very, very quiet.

Ve şöyle hissettim --

I remember the tightness of his face.

eminim etrafımda sessizleşen herkes böyle hissetmiştir --

I remember the barrel of the gun.

“Bu öldüğüm an.”

And I felt like --

Çok, çok güçlü şekilde hissettiğim üçüncü şey

and I'm pretty sure everyone around me who got quiet felt like --

o veda yemeği ve o büyük patron.

"This is the moment I die."

Geç kaldığımı hatırlıyorum, her zaman geç kalırım.

And the third thing I feel very, very strongly about

Bu bana sürekli olan bir şey. Her zaman geç kalırım.

is this going-away luncheon and this big boss.

Geç kalıyordum,

I remember I was running late, and I'm always late.

ve onun yanındaki koltuk dışında bütün masa doluydu.

It's just a thing that happens with me. I'm just always late.

Onu o kadar iyi tanımıyordum, sadece ofiste görmüştüm.

I was running late,

O koltuğun neden boş olduğunu bilmiyordum. Sonradan öğrendim.

and the whole table was filled except for this seat next to him.

Böylece masaya oturdum,

ve adımı bile sormadan,

I didn't know him that well, had seen him around the office.

ilk sorduğu şey,

I didn't know why the seat was empty. I found out later on.

“Bütün bunlar ne için?”

And so I sat down at the table,

Ve düşündüm ki, yüzümde bir şey mi var?

and before he even asked me my name,

Neler oluyor? Bilmiyorum?

the first thing he said was,

Bu sefer iki eliyle birlikte sordu.

"What's going on with all of this?"

“Bütün bunlar ne için?”

And I'm like, do I have something on my face?

What's happening? I don't know.

Ve başörtüm hakkında konuştuğunu fark ettim.

And he asked me with two hands this time.

"What's going on with all of this?"

Kafamın içinden “Ah, bugün olmaz.” dedim.

Ama o büyük patron, patronumun patronunun patronu gibi bir şey,

And I realized he's talking about my hijab.

bu yüzden 45 dakika boyunca buna katlandım.

And in my head, I said, "Oh, not today."

Nereli olduğumu, ailemin,

But he's a big boss, he's like my boss's boss's boss,

büyükbaba ve büyükannemin nereli olduğunu sormasına

and so I put up for 45 minutes,

dayandım.

Nerede okuduğumu, stajlarımı nerede yaptığımı sordu.

I put up with him asking me where I was from,

Benimle iş için kimin görüştüğünü sordu.

where my parents were from,

my grandparents.

He asked me where I went to school at, where I did my internships at.

Ve 45 dakika boyunca, çok, çok, çok, çok, çok kibar olmaya,

He asked me who interviewed me for that job.

sorularını cevaplamaya çalıştım.

Ama masadaki insanlara gözümü dikip “Bir şey söyle. Müdahele et.”

And for 45 minutes, I tried to be very, very, very, very, very polite,

der gibi yardım sinyalleri göndermeye çalıştığımı hatırlıyorum.

tried to answer his questions.

Dikdörtgen bir masaydı, yani iki tarafımızda da insanlar vardı,

But I remember I was kind of making eyeball help signals

kimse hiçbir şey söylemedi,

at the people around the table, like, "Someone say something. Intervene."

bir şey söyleyebilecek durumda olanlar, patronlar bile,

And it was a rectangular table, so there were people on both sides of us,

kimse hiçbir şey söylemedi.

Çok yalnız hissettiğimi hatırlıyorum.

and no one said anything,

even people who might be in a position, bosses,

Onun etrafında olmayı hak etmediğimi hissettiğimi,

no one said anything.

And I remember I felt so alone.

ve istifa etmek istediğimi hatırlıyorum.

I remember I felt like I didn't deserve to be in his space,

Pekâla, bunlar benim üç maddem.

Siz de üç maddelik listelerinizi yapacaksınız.

and I remember I wanted to quit.

Bu üç şey olduğu ve detaylara sahip olduğunuzda,

olayların sırası ve sizi nasıl hissettirdiğini anladığınızda,

So these are my three things.

yaratıcı yazmayı gerçekten tanıklık etmek için kullanmaya hazırsınız.

And you'll have your list of three things.

And once you have these three things and you have the details

Bu bizi 3. adım olan

birini seç ve hikayeni anlat kısmına götürüyor.

and you have the order of events and you have how it made you feel,

Bir biyografi yazmak zorunda değilsiniz.

you're ready to actually use creative writing to bear witness.

Yaratıcı yazar olmak zorunda değilsiniz.

And that takes us to step 3,

Hikaye anlatmanın bazı insanlar için korkutucu olduğunu biliyorum,

which is to pick one and to tell your story.

You don't have to write a memoir.

ama biz insanız.

Doğuştan hikaye anlatıcısıyız,

You don't have to be a creative writer.

eğer biri bize günümüzün nasıl geçtiğini sorarsa,

I know sometimes storytelling can be daunting for some people,

bir başlangıcımız, orta kısmımız, ve sonumuz var.

Bu bir hikaye.

but we are human.

Hafızamız var ve hikaye anlatma davranışıyla varlığını sürdürüyor,

We are natural storytellers,

so if someone asks us how our day is going,

we have a beginning, a middle and an end.

sadece size hangi şeklin uygun olduğunu bulmanız gerekiyor.

That is a narrative.

Our memory exists and subsists through the act of storytelling,

Gençliğinize bir mektup yazabilirsiniz.

Gençliğinize bir hikaye yazabilirsiniz.

and you just have to find a form that works for you.

5 yaşındaki çocuğunuza bir hikaye yazabilirsiniz,

hikayeye bağlı.

You can write a letter to your younger self.

Bir parodi, şarkı, parodi olan bir şarkı yazabilirsiniz.

Bir oyun yazabilirsiniz. Çocuk şarkısı yazabilirsiniz.

You can write a story to your younger self.

You can write a story to your five-year-old child,

-- Yani bunlar bir teori ama --

depending on the story.

“Siyah koyun, yünün var mı,” “Evet efendim, evet, üç çuval dolusu,”

You can write a parody, a song, a song that's a parody.

cümlelerinin aslında İngiltere’de ağır şekilde vergilendirilen

You can write a play. You can write a nursery rhyme.

I've read -- I mean, these a theories, though --

yoksul çiftçiler hakkında olduğunu okudum.

that "Baa, baa black sheep, Have you any wool,"

Bunu bir Vikipedi yazısı şeklinde yazabilirsiniz.

"Yes sir, yes sir, three bags full,"

Ve eğer bu, görüp de müdahele etmediğiniz

is actually about impoverished farmers in England being taxed heavily.

o durumlardan biriyse,

belki onu o kişinin açısından yazarsınız.

You can write it in the form of a Wikipedia article.

Trende dövüldüğünü gördüğüm

And if it's one of those situations

where you saw something and you didn't intervene,

o çocuğa dönecek olursam, onun yerinde olmak nasıl bir şeydi?

perhaps write it from that person's perspective.

İzleyen ve hiçbir şey yapmayan tüm o insanları görmek nasıl bir şeydi?

You know, so if I go back to that boy on the train

Kendimi evsiz bir insanın yerine koysam

who I saw being beaten, what was it like to be in his shoes?

What was it like to see all these people who watched it happen and did nothing?

ve en başta o duruma nasıl geldiklerini çözmeye çalışsam ne olur?

Belki bazı eylemlerimi değiştirmeme yardımcı olur.

What happens if I put myself in a position of someone who was homeless

Belki belli şeylerde daha proaktif olmama yardımcı olur.

and just try to figure out how they got there in the first place?

Hikayenizi anlatırken, onu canlı tutuyorsunuz.

Perhaps it would help me change some of my actions.

Yani bu adımların hiçbirini başkasına göstermek zorunda değilsiniz.

Perhaps it would help me be more proactive about certain things.

Ama kendinize anlatıyorsanız bile,

And with telling your story, you're keeping it alive.

“Bu yaşandı.

So you don't have to show anyone any of these steps.

Bu garip şey yaşandı. Kafamın içinde değil.

Gerçekten oldu.” diyorsunuz.

Ve bunu yaparak, belki de sizden alınan

But even if you're telling it to yourself,

you're saying, "This thing happened.

gücün birazını geri alacaksınız.

This weird thing did happen. It's not in my head.

Bugün yapmak istediğim son şey

It actually happened."

size kendi hikayemi anlatmak.

And by doing that, maybe you'll take a little bit of power back

Seçtiğim hikaye büyük patronla ilgili olan.

that has been taken away.

Bunu seçtim çünkü birisinin benden yüksekte olduğu

And so the last thing I want to do today

is I'm going to tell you my story.

ve aşağılanan duruma düşen tek kişi

And the one I picked is about this big boss.

olmadığımı hissediyorum.

And I picked that one because I feel like I'm not the only one

Hepimizin geçim kaynağımız, maaş çekimiz

onların ellerinde diye hiçbir şey söyleyemezmişiz gibi hissettiği

who has been in the position where someone has been above me

and kind of talked down.

durumlarda kalmış olabildiğini

veya güçlü birinin

I feel like all of us might have been in positions

birisini küçümseyerek konuştuğunu gördüğü

where we felt like we could not say anything

ve müdahale etmesi gerektiği

because this person has our livelihood, our paychecks,

veya edebileceği zamanları olduğunu hissediyorum.

in their hands,

or times we might have seen someone who has power

Bu yüzden, hikaye anlatarak,

talking down to someone,

benden alınan gücün birazını geri alıyorum.

and we should have or could have intervened.

İsimleri değiştirdim,

ve on yıl oldu, her şey yoluna girecek.

And so, by telling a story,

Mutlu bir sonu yok,

I'm taking back a little bit of power that was taken away from me.

çünkü bu sadece o gün ne yaşandığını yazan benim.

And I have changed the names,

and it's been a decade, so it's going to be OK.

Bu benim yaratıcı yazmayı

And it doesn't have a happy ending,

because it's just me writing down what happened that day.

şahitlik etmek için kullanma şeklim.

And so this is how I use creative writing

Lisa’nın veda yemeğinde,

to bear witness.

patronumun patronunun patronuna

başörtüme bakıp

Güneydoğu Asya’da nereli olduğumu sorduktan sonra

At Lisa's going-away luncheon,

salak mı yoksa düpedüz aptal mı

diye sormak istedim.

I wanted to ask my boss's boss's boss

if he's stupid

Ona aslında New Jersey’den olduğumu söyledim.

or just plain dumb

Başka bir soy arıyor gibi,

after he takes one look at my hijab

neden Newark’tan siyahi Müslüman bir kızın

and asks me where I'm from in Southeast Asia.

masa örtüsü ve ince menüsü olan bu restoranda

onun yanına oturma sebeplerini arıyormuş gibi

I tell him that it's New Jersey, actually.

He asks where my parents are from

ailemin, büyükbaba ve büyükannemin,

and my grandparents and my great-grandparents

büyük büyükbaba ve büyükannemin,

and their parents and their parents' parents,

onların ailelerinin ve onların ailelerinin ailelerinin, nereli olduğunu soruyor.

as if searching for some other blood,

as if searching for some reason why some Black Muslim girl from Newark

“Kölelik, pislik,” demek istedim,

fakat araba kredim, kiram, sigortalarım,

wound up seated next to him

at this restaurant of tablecloths and laminated menus.

sigortalarım, ve sigortalarım,

I want to say, "Slavery, jerk,"

kredi kartlarım ve kredi borcum,

borcum, çürük bir dişim,

but I've got a car note and rent and insurances

ve suşiye bağımlılığım var,

ve “pislik” kelimesini çıkarttım fakat gerçeği söyledim.

and insurances and insurances

and credit cards and credit debt

“Bana neden Sünni ve Şiilerin

and a loan and a bad tooth

anlaşamadığından bahset.” dedi.

and a penchant for sushi,

“Irak’ta neler oluyor?”

so I drop the "jerk" but keep the truth.

“Anlatsana.” dedi.

“Suudi Arabistan, Suriye

"Tell me," he says,

ve İran arasında neler olduğundan bahset.” dedi.

"Why don't Sunnis and Shiites get along?"

"Tell me," he says,

“Söylesene.” dedi.

"What's going on in Iraq?"

“Neden Müslümanlar bombayı sever?”

"Tell me," he says,

"What's up with Saudi and Syria and Iran?"

Arkasına bir M1 sokmak,

"Tell me," he says,

o soluk teni ve o özel tasarım elbiseyi konfetilemek istiyorum.

"Why do Muslims like bombs?"

Bunun yerine, masanın etrafına, etrafımdaki iş arkadaşlarıma bakarken

I want to shove an M1 up his behind

and confetti that pasty flesh and that tailored suit.

tatlandırılmış soğuk çayımı yudumluyorum,

hiçbiri, biri bile, bana bakmıyor.

Instead, I'm sipping my sweetened iced tea

Bunun yerine,

looking around at the table, at the coworkers around me,

yapabilecekleri en Amerikan şeyleri yapıyorlar.

none of whom, not one, looks back at me.

Tanrılarına dua ediyorlar,

Rather,

yüzlerini dolduruyorlar

they do the most American things they can do.

ve onu duymamış gibi yapıyorlar,

They praise their Lord,

beni görmemiş gibi yapıyorlar.

they stuff their faces

Teşekkürler.

and pretend they don't hear him

and pretend they don't see me.

Thank you.