Is Perfectionism Just Procrastination in Disguise? | Jon Youshaei | TED

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Moon Thit

I have a confession.

ကျွန်တော့်မှာ ဝန်ခံစရာတစ်ခုရှိတယ်။

As a YouTuber, I make videos for a living,

YouTuber တစ်ယောက်အနေနဲ့၊ ဝမ်းရေးအတွက် ဗီဒီယိုတွေ ဖန်တီးပေမဲ့၊

yet I still get severe anxiety every time I go to hit the upload button

နောက်ထပ်ဗီဒီယိုကို တင်ဖို့ အပ်လုဒ် ခလုတ်ကို နှိပ်လိုက်တိုင်း၊

to post my next video.

စိတ်ပူပန်နေတုန်းပါ။

My desktop looks like this.

 ကွန်ပြူတာက ဒီလိုပါ။

I finish my video and I go to save it as "FINAL."

ဗီဒီယိုကို အပြီးသတ်ပြီး  ဒါကို “အပြီးသတ်” ဆိုပြီး သိမ်းလိုက်တယ်။

But then I notice that I could trim off a few parts of it

နောက်​တော့ အပိုင်းတချို့ကို ချုံ့ပြီး ပိုကောင်းအောင်

and make it even better.

လုပ်နိုင်တာသတိပြုမိတယ်။

So I resave that file as "FINAL_FINAL."

ဒါနဲ့ ဒီဖိုင်ကို “နောက်ဆုံး အပြီးသတ်“လို့ ပြန်သိမ်းတယ်။

But then I'm like, wait, I can make the audio a bit better.

ဒါပေမဲ့ ဒီနောက် “နေဦး၊ အသံနည်းနည်း ပိုကောင်းအောင်၊

I can make the color more saturated. Let me resave it as "FINAL_BUT_ACTUALLY."

အရောင် ပိုစိုအောင် လုပ်လို့ရတယ်။ “တကယ့် အပြီးသတ်” အဖြစ် သိမ်းပါရစေ”ပေါ့။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

And then I repeat this process 29 more times

ဒီနောက် ဒီဗီဒီယိုရဲ့ နောက်ထပ် ပုံစံ ၂၉ ခု မသိမ်းခင်၊

until I save 29 more versions of that same damn video.

ဒီလုပ်ငန်းစဉ် ၂၉ ကြိမ် ထပ်လုပ်တယ်။

until sometimes I honestly still don't upload it

တစ်ခါတလေမှာ ကျေနပ်လောက်အောင် မကောင်းသေးတဲ့အတွက်

because it's still not good enough.

တကယ့်ကို မတင်ဖြစ်သေးတာပါ။

My obsession with perfection got so bad that in my first year on YouTube,

အကောင်းဆုံးဖြစ်ချင်စိတ် အစွဲအလမ်းက YouTube မှာ ပထမနှစ်မှာ ဗီဒီယို

I only uploaded six videos.

၆ ခုပဲ တင်ခဲ့ရလောက်အောင် ဆိုးတာပါ။

But hey, as they say, quality over quantity, right?

ဒါပေမဲ့၊ သူတို့ ပြောသလို အရေအတွက်ထက် အရည်အသွေး မဟုတ်လား။

What started to bring me out of my spiral was something I remembered

ဝဲကတော့ကနေ ရုန်းထွက်ဖို့ စခဲ့တာက ကိုယ်တိုင် တစ်ခုဖြစ်လာဖို့

during my eight years working at YouTube and Instagram,

မကြိုးစားခင် ဖန်တီးသူတွေ အနုပညာရှင်​တွေများစွာနဲ့

where I met many creators and artists before trying to become one myself.

ဆုံခဲ့တဲ့ YouTube နဲ့ Instagram မှာ လုပ်တဲ့ ၈ နှစ်မှာ မှတ်မိခဲ့တာပါ။

And specifically one person who completely changed my perspective

အထူးသဖြင့်၊ ဖန်တီးနိုင်စွမ်းက အလုပ်လုပ်ပုံအပေါ် ကျွန်တော့် အမြင်ကို

on how creativity actually works.

လုံးဝပြောင်းလဲစေတဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ယောက်ပါ။

And that one person is none other than the one and only James Corden.

အဲဒီလူက James Corden ကလွဲလို့ တခြားလူမဟုတ်ဘူး။

Yeah, the guy from "Cats."

ဟုတ်တယ်၊ “Cats” ထဲက လူပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

You see, James did something so profound and different

James က မကြာခဏ ချီးကျူးမှု ရသင့်သလောက် မရတဲ့

with his late night show and YouTube channel

ညခင်း ပွဲတွေ၊ YouTube ချန်နယ်တွေနဲ့

that he often doesn't get enough credit for it.

For years, late night hosts had primarily structured their shows

နှစ်တွေချီကာ ညပွဲ တင်ဆက်သူတွေဟာ ပွဲတွေကို ပုံစံ၂ မျိုး၊

around two formats, two segments:

အပိုင်း၂ ပိုင်း၊ တစ်ကိုယ်တော်တွေ၊

monologues and interviews.

တွေ့ဆုံခန်းတွေနဲ့ အဓိက တည်ဆောက်ခဲ့တယ်။

But Corden came along and he's like, you know what?

ဒါပေမဲ့၊ Corden နဲ့အတူ ပါလာတာက ဘာလဲဆိုတာ သိလား၊

I'm going to experiment with 109 different formats,

ကွဲပြားတဲ့ ပုံစံပေါင်း ၁၀၉ ခုနဲ့ ကျွန်တော် စမ်းသပ်သွားမှာပါ၊

from Carpool Karaoke to Crosswalk the Musical to Riff-Off,

Carpool Karaoke ကနေ Crosswalk the Musical ၊ Riff-Off အထိ၊

to the point where he uploaded a staggering 5,700 videos,

မယုံနိုင်ရာ ဗီဒီယို ၅၇၀၀ ကို သူ တင်ပြီး အစမှာ စာရင်းသွင်းသူ

and he soon surpassed

ပိုနည်းပေမဲ့၊  

nearly all the other late night shows in subscribers

မကြာခင်  အခြား ညပွဲ အားလုံးနီးပါးကို

despite starting from way behind.

ကျော်တက်သွားတဲ့အထိပါ။  

And while many of us may remember Corden

အခု ကြည့်ရှုသူ တစ်ဘီလီယံကျော်ရှိတဲ့ Carpool Karaoke လို

for his popular formats, like Carpool Karaoke,

လူကြိုက်များတဲ့ ပုံစံတွေအတွက် Corden ကို အများအပြားက

which has now totaled over one billion views,

မှတ်မိပေမဲ့၊ သူ့ကျရှုံးမှု အများအပြားအကြောင်းကို

we don’t even talk about and forget about the many, many flops he’s had.

ကျွန်တော်တို့ ပြောတောင်မပြောဘဲ၊   မေ့နေကြတယ်။

Like formats like Musical Chers,

Musical Chers လို ပုံစံတွေလိုပဲ၊

an actual format where he played musical chairs with Cher impersonators.

သူက က Cher အယောင်ဆောင်သူတွေနဲ့  ဂီတကစားပွဲတွေကို ကစားခဲ့တဲ့ တကယ့်ပုံစံပါ။

(Laughter)

(ရယ်သံများ) 

That happened.

And all of this got me thinking

that maybe I should be creating more like Corden.

Corden လိုမျိုး ပိုဖန်တီးသင့်တယ်ဆိုတာပါ။

Maybe I should be prioritizing publishing my work

instead of just perfecting it, because you never know what will take off.

And then it really hit home

when I started seeing this trend across different artists,

innovators and entrepreneurs throughout time.

ဒီလားရာကို မြင်တဲ့အခါ၊ နားလည်သွားတယ်။

And I came across perhaps the biggest badass in history,

Wolfgang Amadeus I'm-going-to-kick-everybody's-ass Mozart.

Wolfgang Amadeus   Mozart လို့ နားလည်မိတယ်။

မိုးဇတ်က သူ့ကို သမိုင်းတွင်စေတယ်လို့ ထင်ရတဲ့ လက်ရာမြောက်တာကို

Because Mozart wasn’t the masterpiece-making machine

that history makes him seem to be.

ဖန်တီးတဲ့ စက်မဟုတ်လို့ပါ။

No. Some of his early critics called his music far too noisy.

But Wolfie just brushed that dirt off his shoulder,

and he proceeded to make over 600 compositions in his career

before dying at age 35,

which was far, far more than his peers,

who only averaged 150 compositions despite living way longer.

သူ့ရဲ့ရွယ်တူချင်းတွေထက် သာပါတယ်။

That was Mozart's method.

ဒါက မိုးဇာတ် ရဲ့ နည်းလမ်းပါ။

He was obsessed about quantity as much as quality.

သူက အရည်အတွက်ကို အရည်အသွေးလောက် စွဲလမ်းတယ်။

He was committed to creating countless compositions

အခု မှတ်မိနေတဲ့ လက်တစ်ဆုပ်စာ လက်ရာမွန်တွေကို

that we have now forgotten

ရဖို့ သူဟာ လူတွေ မေ့နေတဲ့

to get the just small handful of masterpieces we now remember.

မရေနိုင်တဲ့ သီဖွဲ့မှုတွေကို ဖန်တီးဖို့ နှစ်မြှုပ်ခဲ့တယ်။

But let's talk about another example.

ဒါပေမဲ့၊ နောက်ဥပမာတစ်ခုကို ပြောရအောင်။

How about the guy who created this creepy cyborg doll?

ဒီကြောက်စရာ လူသားစက်ရုပ် အရုပ်ကို ဖန်တီးခဲ့တဲ့ လူဆိုင်ရင်ကော။

He got a ton of public ridicule, but by the way,

သူဟာ တွေ လှောင်ပြောင်တာကို ခံရပေမဲ့၊

he’s also the guy who invented 1,092 other inventions,

မီးသီးလို့ ခေါ်တဲ့ အရာလေးတစ်ခုအပါအဝင်၊

including a little thing called the light bulb.

အခြားတီထွင်မှု ၁၀၉၂ ခုကို တီထွင်ခဲ့သူပါ။

So yeah, Thomas Edison didn't even have the best light bulb moments,

ဟုတ်တယ်၊ သောမတ် အက်ဒီဆင်မှာ  အကောင်းဆုံး မီးသီးအခိုက်အတန့်တွေတောင် မရှိခဲ့ပေမဲ့

yet he persisted past his imperfections and bad ideas, too.

သူ့ရဲ့ မပြည့်စုံမှုတွေနဲ့ မကောင်းတဲ့ စိတ်ကူးတွေကို မလျှော့တမ်းလုပ်ခဲ့တယ်။

Or how about Monet, the legendary artist?

ဒါမှမဟုတ် အကျော်အမော် ပန်းချီဆရာ မိုးနေးကရော။

Most people don’t know that he created over 2,000 works of art in his career.

သူ့သက်တမ်းမှာ အနုပညာလက်ရာပေါင်း ၂၀၀၀ ကျော် ဖန်တီးခဲ့တာကို လူအများစုက မသိကြဘူး။

But here's what crushes my soul about Monet.

ဒါပေမဲ၊ ဒါက မိုးနေးနဲ့ပတ်သက်ပြီး နာကျင်မိတာပါ။

Because that number should be way higher.

ဒီအရေအတွက်က ပိုများသင့်လို့ပါ။

You see, Monet was such a perfectionist

မိုးနေးက ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကို

that one time he worked on a set of paintings

တစ်ခါ ရေးဆွဲရင် သုံးနှစ်ကျော်တဲ့

for over three years.

 ခရေစေ့တွင်းကျသမားတစ်ယောက်ပါ။

Until at the last moment,

နောက်ဆုံးအခိုက်အတန့်အထိ၊

when they were supposed to debut the paintings in Paris,

ပါရီမှာ ပန်းချီကားတွေကို ပွဲဦးထွက်ပြချိန်မှာ

he saw slight imperfections in the corners,

ထောင့်တွေမှာ ချို့ယွင်းနေတာတွေ တွေ့တော့

so he took out a butcher knife

အသားသတ်ဓားကို ထုတ်ပြီး

and he slashed through every single painting he made.

သူ ဖန်တီးထားတဲ့ ပန်းချီကားတိုင်းကို လှီးဖြတ်လိုက်တယ်။

Because it wasn’t perfect enough for him.

သူ့အတွက် ပြီးပြည့်စုံမှု မရှိလို့ပါ။

But curators and scholars today say that he destroyed

ဒါပေမဲ့ အဲဒီညမှာ ပြီးပြည့်စုံမှု မရှိတာကြောင့်

over 3.4 million dollars worth of art that night,

ဒေါ်လာ ၃.၄ သန်းကျော် တန်တဲ့ အနုပညာတွေကို

ဖျက်ဆီးခဲ့တယ်လို့ ပြတိုက်မှူးတွေနဲ့ ပညာရှင်တွေက ဆိုတယ်။

just because it wasn't perfect enough.

Which got me thinking,

ဒါက တွေးမိစေတာက

how many of us are too much like Monet instead of Mozart, Edison or even Corden?

မိုးဇတ်၊ အယ်ဒီဆင်၊ကော်ဒန်အစား ကျွန်တော် တို့ဟာ မိုးနေးနဲ့ ဘယ်လောက်တူလဲဆိုတာပါ။

How many of us slash our work at the last second

ဘယ်နှစ်ယောက်များ ပို့တာအစား နောက်ဆုံးစက္ကန့်မှာ

instead of just shipping it?

ကိုယ့်အလုပ်ကို လှီးဖြတ်လိုက်ကြလဲ။

And how many of us have unknowingly left masterpieces on the floor

ဘယ်နှစ်ယောက်လောက်က အာရုံ တခြားရောက်နေတာကြောင့်၊ လက်ရာမွန်တွေကို

because we got too in our heads?

ကြမ်းပြင်မှာ အမှတ်တမဲ့  ချန်ထားကြလဲ။

For me, it was only once I started shifting my mindset from Monet to Mozart

ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ဖန်တီးရှင်အနေနဲ့ သက်မွေးအလုပ်မှာ တကယ့် အပြောင်းအလဲကို  

that I saw a real change in my career as a creator.

မြင်ခဲ့တဲ့ မိုးနေကနေ မိုးဇတ် စိတ်ထားကို ပြောင်းချိန်ပါ။

That after posting an embarrassing six videos in my first year,

ပထမနှစ်မှာ အနေခက်တဲ့ ဗီဒီယို ၆ ခု တင်ပြီးနောက်မှာ၊

we went on to post 173 videos that got over 300 million views,

ကြည့်သူ သန်း ၃၀၀ ကျော်ရှိတဲ့ ၁၇၃  ပုဒ်ကို ဆက်လက်တင်ခဲ့ကာ

and somehow our channel became one of the fastest-growing on YouTube.

ချန်နယ်ဟာ YouTube မှာ တိုးတက်မှုအမြန်ဆုံး တစ်ခုဖြစ်လာခဲ့တယ်။

And yes, we had tons of flops, even more than ever.

အရင်ထက်တောင်များတဲ့ ကျရှုံးမှုတွေ အများကြီးပါ။

But I now realize that cringing at your past work is proof of progress.

ဒါပေမဲ့ အတိတ်က အလုပ်တွေမှာ တွန့်ဆုတ်တာက တိုးတက်မှု သက်သေဆိုတာ အခု သဘောပေါက်လာတယ်။

And sometimes perfectionism is just procrastination in disguise.

 တစ်ခါတရံမှာ အကောင်းဆုံးဖြစ်ချင်စိတ်က ပုံဖျက်ထားတဲ့ အချိန်ဆွဲမှုသက်သက်ပါ၊

And a lot of our most popular videos were actually our most imperfect.

လူကြိုက်အများဆုံး ဗီဒီယိုများစွာက တကယ်တော့ အနာအဆာအရှိဆုံးတွေပါ။

We had videos with not the best coloring, not the best lighting, not the best audio.

အကောင်းဆုံး အရောင်၊ အလင်း၊ အသံမဟုတ်တဲ့ ဗီဒီယိုတွေ ရှိခဲ့ပါတယ်။

Some shots were blurry, yet they still got millions of views.

တချို့ရိုက်ချက်တွေက မှုန်ဝါးပေမဲ့ ကြည့်ရှုသူ သန်းပေါင်းများစွာ ရှိနေဆဲပါ။

So next time you're working on your next big idea,

ဒီတော့ နောက်တစ်ခါ အရေးပါတဲ့ စိတ်ကူးတစ်ခုကို လုပ်တော့မယ်ဆိုရင်၊

I beg of you, for the love of God, put down your knife.

ဘုရားသခင်ကို ချစ်တဲ့စိတ်နဲ့ ခင်းဗျား ရဲ့ဓားကို လွှတ်ချလိုက်ပါ။

Be Mozart, not Monet.

မိုးနေ မဟုတ်ဘဲ၊ မိုးဇတ် ဖြစ်ပါစေ။

Every artist, every entrepreneur,

အနုပညာရှင်တိုင်း၊ စွန့်ဦးထွင်တိုင်း၊

anybody who's ever pushed the envelope even a millimeter,

ကန့်သတ်ချက်တွေကို ကျော်လွန်ချင်သူတိုင်း

has experienced anxiety.

ပူပန်မှုတွေ ကြုံဖူးကြမှာပါ။

You're going to have flops.

ကျရှုံးမှုတွေ ရှိတော့မယ်။

You're going to have critics.

ဝေဖန်မှုတွေ ရှိတော့မယ်။

But I hope no matter what, that you keep creating,

ဒါပေမဲ့၊ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဆက်ဖန်တီးဖို့၊ အဲဒီမှာ

you keep putting stuff out there.

 ဆက်အားထုတ်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။

Because the only thing worse than something imperfect

ဘာလို့လဲဆိုတော့ အနာအဆာပါတာ တစ်ခုခုထက် ပိုဆိုးတာက

is something that doesn't exist.

တည်ရှိမနေတာ တစ်ခုခု ဖြစ်လို့ပါ။

Thank you very much.

ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)