3 Elements of True Fun — and How to Have More of It | Catherine Price | TED

Translator: shirin etebar Reviewer: sadegh vn

Catherine Price: Hi, David.

کاترین پرایس: سلام، دیوید.

David Biello: Hello.

دیوید بیلو: سلام.

CP: And hello, everyone.

ک.پ: و سلام به همگی.

DB: I think we need to start with the question

د.ب: من فکر می‌کنم باید با این سوال شروع کنیم

that some of them may have seen on their screen already:

که ممکن است برخی قبلا آن را روی صفحه نمایششان دیده باشند:

what is fun?

شادی چیست؟

CP: You might think that we all know what fun is,

ک.پ: ممکن است فکر کنید که همه می‌دانیم شادی چیست،

but I found it really interesting in my research to realize

اما فهمیدن این موضوع در تحقیقاتم بسیار جالب بود؛

that the way we use fun in our everyday speech,

طوری که ما از کلمه شادی در گفتار روزمره استفاده می‌کنیم

which at least in English, is very casual,

حداقل در زبان انگلیسی، بسیار رایج است،

we kind of toss around this word.

از این کلمه خیلی استفاده می‌کنیم.

It's really different from the feeling you get from people

واقعاً با احساسی که از مردم دریافت می‌کنید متفاوت است

if you ask them about a memory from their own lives

اگر از آن‌ها در مورد خاطره‌ای از زندگی خودشان بپرسید

in which they had the most fun.

که در آن بیشترین لذت را بردند.

And as part of the research for my book, I did that.

به عنوان بخش تحقیقی کتابم، این کار را انجام دادم.

I asked people from all around the world,

من از مردم سراسر جهان پرسیدم،

می‌بینم که تعداد زیادی از مردم از سراسر جهان را

I see we have a ton of people from all around the world,

حتی در این وبینار داریم.

even in this webinar.

پاسخ‌هایی که دریافت کردم بسیار جهانی بود.

So the answers I got were very international.

و واقعاً جالب بود،

And it was really interesting

چون با وجود اینکه آشکارا تجربیات فردی افراد متفاوت بود،

because even though obviously people's individual experiences were different,

این انرژی در آن‌ها جریان داشت که بسیار یکسان بود.

there was this energy running through them that was very much the same.

و وقتی این پاسخ‌ها را خواندم که تاکنون هزاران مورد هم دریافت کرده‌ام،

And when I read through these answers, and I’ve got thousands of these by now,

می‌دیدم که لبخند می‌زنم، اما تقریباً بارها اشک ریختم.

I found myself smiling but also almost tearing up a lot of times.

There was something really powerful about what people were sharing with me

چیزی واقعاً قدرتمند در مورد آنچه مردم با من به اشتراک می‌گذاشتند وجود داشت

that went way beyond this lighthearted pleasure sense

که بسیار فراتر از این حس لذت‌بخشی بود

with which we often use the word.

که ما اغلب با کلمه بیان می‌کنیم.

So I ended up coming up with a definition

من بر اساس این داستان‌هایی که

based on these stories people were sharing with me

مردم با من به اشتراک می‌گذاشتند، به تعریفی رسیدم

and then running it by them to see if it accurately described

که بعد با آن‌ها در میان گذاشتم تا ببینم آیا آنچه به من گفتند

what they had told me.

دقیق توصیفش می‌کند یا نه.

So I tried to validate it.

سعی کردم صحتش را تایید کنم.

And it is that when we have these moments of what I think of as “true” fun,

زمانی مهم است که ما این لحظات را داریم که من فکر می‌کنم شادی «واقعی»

it's the confluence of three states.

تلاقی سه حالت است.

And those are playfulness,

و این حالت‌ها بازیگوشی،

connection and flow.

ارتباط و غرقگی هستند.

And so if you think of a Venn diagram with three circles in the center,

بنابراین، اگر به نمودار ون با سه دایره فکر کنید،

you have true fun, and then playfulness, connection and flow.

در مرکزش لذت واقعی است و بقیه بازیگوشی، ارتباط و غرقگی.

And just to clarify, because people can freak out in particular about playfulness,

فقط برای شفاف‌سازی، از آنجایی‌که مردم مخصوصا از بازیگوشی وحشت می‌کنند،

adults really get uncomfortable with playfulness.

بزرگسالان در واقع با بازیگوشی راحت نیستند.

It means just having a lighthearted attitude.

این به معنای داشتن یک نگرش ساده است.

You can just be lighthearted,

شما می‌توانید بی‌خیال باشید

not care too much about the outcome of what you're doing.

و زیاد به نتیجه کاری که انجام می‌دهید، اهمیت ندهید.

Let go of your perfectionism.

کمال‌گرایی خود را کنار بگذارید.

Connection refers to having a special shared experience,

ارتباط به داشتنِ یک تجربه مشترک خاص اشاره دارد،

and I do think some people can have fun on their own, as I say in my TED Talk.

به گمانم برخی از افراد می‌توانند به تنهایی شاد باشند، همانطورکه در TED Talk خود گفتم.

But it was really interesting

اما واقعاً جالب بود

because most of the stories people told me involved other people.

چون بیشتر داستان‌هایی که مردم برایم می‌گفتند شامل دیگر افراد می‌شد.

And when I asked people, "What surprised you about what you just told me?"

وقتی از مردم پرسیدم: «چه چیزی شما را درباره آنچه به من گفتید شگفت‌زده کرد؟»

A number of people said something along the lines of “I’m an introvert,

تعدادی از مردم چیزی به این مضمون گفتند: «من یک درونگرا هستم،

but everything I just told you involved other people."

اما هر چیزی که به شما گفتم شامل افراد دیگر می‌شود.»

So in the majority of situations, another person is involved.

بنابراین در اکثر موارد، شخص دیگری درگیر است.

And then flow is this psychological state

سپس غرقگی یک حالت روانی است که در آن

where we get so wrapped up in what we're doing,

ما چنان در کاری که انجام می‌دهیم غرق می‌شویم،

actively engaged in what we're doing that we can lose track of time.

فعالانه درگیر کاری می‌شویم که زمان از دستمان در می‌رود.

So an athlete playing a game is the most quintessential example.

ورزشکاری که در حال انجام یک بازی است، اساسی‌ترین مثال است.

هر سه آن حالت به خودی خود عالی هستند،

All three of those states are great on their own

اما من معتقدم وقتی هر سه را به یکباره تجربه می‌کنید،

but I believe when you experience all three at once,

این چیزیست که من لذت واقعی می‌نامم.

that’s what I call true fun.

د.ب: در مورد سوال بزرگسالان که چرا ما حس بازیگوشی نداریم،

DB: So to the adult question of why we lose playfulness, well,

I think some of it is because fun can seem maybe frivolous

خوب، من فکر می‌کنم گاهی به این دلیل است که سرگرمی ممکن است

in a very serious world,

در یک دنیای بسیار جدی بیهوده به نظر برسد

و جهان کاملاً جدی است.

and the world is quite serious.

اما چرا شاد بودن مهم است؟

But why is it important to have fun?

CP: Thanks for asking that question, David,

ک.پ: از پرسیدن این سوال متشکرم، دیوید،

because that is a common misperception people have about fun

چون این یک تصور غلط رایج است که مردم در مورد لذت دارند

is that it is frivolous or that, you know,

چون فکر می‌کنند بیهوده است

یا اینکه چیزهای جدی زیادی در جهان در حال وقوع است،

there are so many serious things going on in the world,

how can we possibly think about fun?

چگونه می‌توانیم به لذت فکر کنیم؟

So a couple of things I would say to that.

بنابراین می‌خواهم در موردش چیزهایی بگویم.

First of all, life is not zero-sum.

اول از همه، زندگی مجموع-صفر نیست.

I don't see why you can't be someone

نمی‌دانم چرا نمی‌توانید کسی باشید

who cares about the serious issues in the world

که به مسائل جدی دنیا

and also cares about fun.

و به تفریح نیز اهمیت می‌دهد.

And also,

و همچنین،

a lot of what we do when we say we're "caring about serious issues"

خیلی از کارهایی که می‌کنیم وقتی می‌گوییم «به مسائل جدی اهمیت می‌دهیم»

is really kind of meaningless and just torturing ourselves.

واقعاً بی‌معنی است و فقط خودمان را شکنجه می‌دهیم.

If you read the same news article that makes you upset six times in an hour,

اگر در یک ساعت شش بار همان مقاله خبری را بخوانید که ناراحتتان می‌کند،

you haven't actually helped anybody.

در واقع به کسی کمک نکرده‌اید.

And the same thing if you've posted a rant on social media

حتی اگر در رسانه‌های اجتماعی بیهوده‌گویی کرده باشید

or gotten into an argument or just worked yourself up

یا وارد مشاجره شده یا فقط خودتان را خسته کرده باشید

or essentially yelled at someone on Twitter.

یا سر کسی در توییتر فریاد زده باشید.

That didn’t actually help anybody.

این کار در واقعیت به کسی کمک نکرد.

And it's very draining.

و بسیار خسته کننده است.

So what I find about fun is that when we actually have fun --

چیزی که درباره لذت فهمیدم این است که وقتی واقعا شاد می‌شویم -

my point being here is that fun can actually help us

منظورم این است که شادی واقعاً می‌تواند به ما کمک کند

work to solve some of those problems.

تا برای حل برخی از این مشکلات سعی کنیم.

And the reason I say that is that, first of all,

و دلیلی که می‌گویم این است که اول از همه،

when you have enough fun yourself, it actually fills up your own reserves,

وقتی خودتان به اندازه کافی شاد شوید، در واقع لذت ذخایر شما را پر می‌کند،

it builds your resilience and your energy.

انعطاف‌پذیری و انرژی شما را می‌سازد.

And that will give you the energy to do something more productive

و این به شما انرژی می‌دهد تا کاری سازنده‌تر از فریاد زدن

than just yell at people via your phones, social media accounts.

بر سر مردم از طریق تلفن‌هایتان و حساب‌های رسانه‌های اجتماعی انجام دهید.

But then also, if you actually have fun with other people

اما همچنین، اگر واقعاً با افراد دیگر خوش می‌گذرانید

and you've connected with them as human beings,

و با آنها به عنوان یک انسان ارتباط برقرار کردید،

so if we're able to have fun with each other,

پس اگر بتوانیم با یکدیگر خوش بگذرانیم،

we can connect in a way that then helps us work together

می‌توانیم به گونه‌ای ارتباط برقرار کنیم که به ما کمک کند

to actually solve some of those problems.

تا در واقع برخی از آن مشکلات را حل کنیم.

And then I would also say fun isn't frivolous.

سپس من همچنین می‌گویم لذت بیهوده نیست.

Even if the world was great and there weren't any problems,

حتی اگر دنیا عالی بود و هیچ مشکلی وجود نداشت،

fun itself is not frivolous --

شادی به خودی خود بیهوده نیست -

and I'm happy to go into more detail if anyone wants more detail,

و اگر کسی مایل بود، خوشحال می‌شوم که جزئیات بیشتری بگویم،

but is actually really important not just for our mental health,

اما واقعا نه تنها برای سلامت روان ما

بلکه برای سلامت جسمانی ما مهم است؛

but also for our physical health

به دلیل روشی که سطح استرس ما را کاهش می‌دهد

because of the way it reduces our stress levels

و همچنین حس ارتباط اجتماعی را برای ما فراهم می‌کند.

and also provides us with a sense of social connection.

DB: Yeah, fun is good for your health.

د.ب: بله، شادی برای سلامت شما مفید است.

I think that's the important thing to remember.

فکر می‌کنم این نکته مهمی است که باید به خاطر بسپارید.

But as you pointed out,

اما همانطور که اشاره کردید،

we shouldn't get to wrapped up maybe in anxiety

ما نباید در اضطراب این غرق شویم

about whether we're having enough fun.

که آیا به اندازه کافی شاد می‌شویم یا نه.

You also talk about something called “fake” fun.

شما همچنین در مورد چیزی به نام شادی «ساختگی» صحبت می‌کنید.

What's that?

آن چیست؟

CP: So fake fun is a term I came up with to describe products and services

ک.پ: شادی ساختگی اصطلاحی است که من برای توصیف محصولات و خدماتی به کار می‌برم

that are marketed to us as fun but that aren't actually fun

که برای ما به عنوان سرگرمی به بازار می‌آیند، اما در واقع سرگرم‌کننده نیستند،

in the sense that they don't actually produce playfulness, connection or flow.

به این معنا که واقعاً بازیگوشی، ارتباط یا غرقگی تولید نمی‌کنند.

The biggest culprit here is definitely social media and kind of --

بزرگترین مقصر در اینجا قطعاً رسانه‌های اجتماعی و نوعی -

or passive consumption past the point of enjoyment.

یا مصرف منفعل گذشته از نقطه لذت است.

So if you're watching your favorite show for a couple episodes, great.

پس اگر در حال تماشای چند قسمت از برنامه مورد علاقه خود هستید، عالی است.

But if you're like, in that zone where you're actually completely hypnotized

اما اگر مثلا در آن موقعیتی هستید که در واقع کاملاً هیپنوتیزم شده‌اید

and seven hours have past

و هفت ساعت گذشته است

and you feel disgusting about yourself and your life,

و نسبت به خود و زندگی خود احساس نفرت می‌کنید،

you've fallen into the trap of fake fun.

در دام سرگرمی‌های جعلی افتاده‌اید.

So I see it as there being actually three categories.

من به این صورت می‌بینمش که در واقع سه دسته وجود دارد.

You’ve got true fun, the playful connected flow.

شما شادی واقعی دارید، غرقگی متصل به بازیگوشی.

You’ve got fake fun,

شما شادی ساختگی دارید،

که اساساً غذای ناسالم اوقات فراغت ما است.

which is essentially the junk food of our leisure time.

It’s very appealing,

بسیار جذاب است،

but it leaves us feeling disgusting about ourselves.

اما باعث می‌شود نسبت به خودمان احساس نفرت کنیم.

There's a big middle category of stuff that's truly enjoyable,

یک دسته متوسط بزرگ از چیزها وجود دارد که واقعاً لذت‌بخش است،

but that wouldn't necessarily qualify as true fun

اما با تعریفی که من پیشنهاد کردم لزوماً به عنوانِ

by the definition I've proposed.

سرگرمی واقعی واجد شرایط نیست.

And that would be things like reading, you know,

کارهایی مانند خواندن،

or like taking a bath

حمام کردن

یا دیدن برنامه دلخواه شما

or watching your favorite TV show

up to the point where it's still enjoyable.

تا جایی که هنوز لذت‌بخش است.

To me, those are all legitimate great uses of your leisure time,

برای من، همه این‌ها استفاده‌های منطقی و عالی از اوقات فراغت شما هستند،

even if they're not fun

حتی اگر شادی‌بخش نباشند

because you know you actually enjoy them.

چون می‌دانید که واقعا از آنها لذت می‌برید.

And the reason I think it's important to think so intellectually about fun

و دلیل اینکه فکر می‌کنم مهم است در مورد تفریح ذهنی فکر کنیم

is that it helps us become much more intentional

این است که به ما کمک می‌کند در مورد نحوه استفاده

about how we use our leisure time.

از اوقات فراغت خود هدفمند شویم.

So if you're able to identify sources of fake fun in your life,

پس اگر بتوانید منابع سرگرمی‌های ساختگی را در زندگی خود شناسایی کنید،

it's actually really easy to eliminate those

در واقع حذف آن‌ها بسیار آسان خواهد شد

once you've kind of cognitively recognized that you know it's a waste of time.

به محض اینکه از نظر شناختی تشخیص دادید که این اتلاف وقت است.

و اگر می‌گویید «اوه بله، این واقعا لذت‌بخش است»،

And if you're like, "Oh yeah, this is actually enjoyable,"

go for it.

آن را انجام دهید.

سپس اگر احتمالاً باعث ایجاد لذت واقعی می‌شود،

And then if it's likely to generate true fun,

پیشنهاد می‌کنم آن را در بالای لیست اولویت‌های خود قرار دهید

I would suggest putting it on the top of your priority list

چون این حالت فوق‌العاده نیروبخش است.

because it's such a wonderfully nourishing state.

د.ب: اعضای TED، دان و استفانیا، در واقع،

DB: TED Member Don and Stephania are, you know,

feel slightly overwhelmed by their lives

کمی تحت تأثیر زندگی خود قرار گرفته‌اند

and have trouble even thinking of what fun feels like.

و حتی در تصور کردنِ احساس سرگرمی مشکل دارند.

If you've forgotten what fun feels like, how do you find it again?

اگر فراموش کرده‌‎اید که لذت چه حسی دارد، چگونه آن را دوباره پیدا می‌کنید؟

CP: One of the things I recommend people do to start

ک.پ: یکی از کارهایی که به مردم برای شروع توصیه می‌کنم

is to think back on a moment of true fun from your own life,

این است که به لحظه‌ای از شادی واقعی در زندگی خود فکر کنند،

a moment that you describe as "so fun."

لحظه‌ای که شما آن را «خیلی لذت‌بخش» توصیف می‌کنید.

That was the term I came up with when I was asking people this question.

این اصطلاحی بود که هنگام پرسیدن این سوال از مردم به ذهنم رسید.

Don't worry, it can actually take a little bit of time

نگران نباشید، ممکن است کمی زمان ببرد تا با آن تجربیات

to tune in to those experiences, but I can assure you we've all had them.

هماهنگ شوید اما می‌توانم به شما اطمینان دهم که همه تجربه‌اش کرده‌ایم.

They don't need to be dramatic.

نیازی به نمایشی بودن ندارند.

This is another misconception we have about fun,

تصور اشتباه دیگری که ما در مورد شادی داریم،

that it only can happen in exotic locales

این است که می‌تواند فقط در مکان‌های خاص اتفاق بیفتد

or when you're somehow outside of your "normal life"

یا زمانی که شما به نوعی بیرون از «زندگی عادی» خود هستید

or that it costs a lot of money.

یا اینکه هزینه زیادی دارد.

None of that is true.

هیچ کدام آن‌ها درست نیست.

If you define it as playful connected flow,

اگر آن را به عنوان غرقگی با بازیگوشی تعریف کنید،

you'll start to recognize that you can have even tiny moments of fun

متوجه خواهید شد که می‌توانید همیشه لحظات کوچکی

all the time.

از شادی داشته باشید.

And the reason you want to call to mind one of these experiences

دلیل اینکه می‌خواهید یکی از این تجربیات را به خاطر بیاورید

این است که وقتی شروع به فکر کردن به آن‌ها می‌کنید،

is that, as you begin to think of more of them,

so I encourage you to try to think of more than one,

من شما را به فکر کردن به بیش از یک مورد تشویق می‌کنم

and it will become easier as you start thinking of them,

و با شروع به فکر کردن به آن‌ها،

فراخوانی برخی موضوعات

to call out some themes

and see are there any particular people who are often involved?

و دیدن اینکه آیا افراد خاصی وجود دارند که اغلب حضور دارند، آسان‌تر خواهد شد.

Are there any activities that are involved?

آیا فعالیت‌هایی در این زمینه وجود دارد؟

Are there any settings that seem conducive to fun?

آیا موقعیت‌هایی وجود دارد که برای شادی مفید به نظر برسد؟

Because if you’ve seen my TED Talk,

زیرا اگر سخنرانی TED من را دیده باشید،

you know that I believe that fun is a feeling and it’s not an activity.

می‌دانید که من معتقدم که شادی یک احساس است و یک فعالیت نیست.

By which I mean that, I think too often we start to think,

به این صورت که خیلی وقت‌ها شروع به فکر کردن می‌کنیم،

like, if I asked you guys what's fun,

مثلاً اگر از شما بپرسم شادی چیست،

just at the beginning of this conversation,

ممکن است در ابتدای این مکالمه

فهرستی از فعالیت‌هایی که از آن‌ها لذت می‌برید به من بدهید.

you might start to give me a list of activities that you enjoy.

آشپزی لذت‌بخش است یا خواندن یا چیزهای دیگر،

Cooking's fun or reading or whatever,

اما خود فعالیت لذت‌بخش نیست.

but the activity itself is not fun.

It's the feeling of fun.

مهم احساس شادی است.

Like, you can love dinner parties

مثلا شب‌نشینی‌ها را دوست دارید

and have the exact same group of people over for dinner

و می‌توانید دقیقاً همان گروه از افراد را برای شام دعوت کنید

and eat the exact same thing.

و دقیقاً همان چیز را بخورید.

And one night it's going to be really fun and one night it's not.

و یک شب واقعاً شادی‌بخش خواهد بود و یک شب نه.

So it's the feeling that results.

پس این احساس است که نتیجه می‌دهد.

So the point of calling out these settings and these people and activities

بنابراین هدف از فراخوانی این محیط‌ها و این افراد و فعالیت‌هایی

that are often associated with fun for you

که اغلب برای شما با سرگرمی همراه است،

is not to guarantee that you can have fun if you're with them,

تضمین این نیست که اگر با آن‌ها هستید می‌توانید شاد شوید،

but to set the scene for it

بلکه این است که صحنه را

to make it more likely that fun will occur in result.

برای آن تنظیم کنید تا احتمال شاد شدن شما افزایش یابد.

I think about it like romance, like you can set the scene for it,

آن را مثل رابطه عاشقانه می‌دانم، اینکه بتوانید صحنه را تنظیم کنید

but if you try too hard, it's going to run away, right?

اما اگر بیش‌ازحد سعی کنید، از کنترل خارج می‌شود، نه؟

So we’re trying to light candles for fun.

پس سعی می‌کنیم برای شاد شدن امیدوار باشیم.

But I call the settings and the people and the activities our fun magnets,

اما من به محیط، افراد و فعالیت‌ها آهن‌ربای شادی می‌گویم،

و هر کدام از ما مجموعه‌ای داریم که مختص خودمان است.

and each of us has a collection that is unique to us, you know.

My husband's fun magnets are not necessarily the same as mine.

آهنربای شادی شوهرم الزاما شبیه به من نیست.

We have some that we share, some that are different.

ما اشتراکات و تفاوت‌هایی داریم.

و نکته این است که بیشتر آن‌ها را بشناسید،

And the point is just to become more cognizant of what those things are

تا در نتیجه باز هم بتوانید

so again, you can become more intentional

درباره نحوه گذراندن اوقات فراغت خود هدفمند شوید.

about how you choose to spend your leisure time.

من همچنین یک مخفف و چارچوبی در کتاب به نام «اِسپارک» ایجاد کردم

I also created a whole acronym in the book and a framework that's called SPARK,

که خوشحالم مرورش کنم،

which I'm happy to go through,

اما اگر به این مسیر بیفتم فقط نیم ساعت بی‌وقفه صحبت می‌کنم.

but I'll just end up talking straight for half an hour if I go down that route.

دیوید می‌توانید انتخاب کنید.

اما با این شروع می‌کنم،

But I'd start with that,

سعی کنید خاطرات گذشته از شادی را شناسایی کنید،

try to identify past memories of fun,

به دنبال تم‌ها بگردید و سپس آن افراد، فعالیت‌ها و موقعیت‌ها را اولویت‌بندی کنید.

look for themes and then prioritize those people and activities and settings.

DB: Well, let's talk about SPARK a little bit,

د.ب: خب، بیایید کمی در مورد اسپارک صحبت کنیم،

because in looking through the chat,

چون در نگاه کردن به چت،

I mean, that's why we ask for the moments of delight.

به همین دلیل است که به دنبال لحظه‌های لذت‌بخش هستیم.

It's a moment for people to reflect

این لحظه‌ای که مردم

and think about something that was probably pretty fun.

به چیزی فکر می‌کنند که احتمالاً بسیار شادی‌بخش است.

If it delighted you, it was probably pretty fun.

اگر شما را خوشحال کرد، احتمالاً بسیار لذت‌بخش بوده است.

So tell us a little bit more about the importance of noticing

کمی بیشتر در مورد اهمیت توجه

and this whole SPARK method.

و کل این روش اسپارک به ما بگویید.

CP: So the first step in SPARK, the S,

ک.پ: اولین گام در این روش، «اِس»

actually stands for "make space"

در واقع مخفف «فضا ساختن» است،

because we do need to clear out some space for fun.

چون ما نیاز به خالی کردن فضایی برای شادی داریم.

If you're feeling constantly overwhelmed,

اگر مدام احساس می‌کنید که تحت فشار هستید،

you're probably going to feel like you can't even begin this process.

احتمالاً این احساس را خواهید داشت که حتی نمی‌توانید این فرآیند را شروع کنید.

What I recommend that people start with in terms of clearing space

چیزی که من به مردم از نظر پاک کردن فضا توصیه می‌کنم

is to begin with the biggest source of distraction

شروع کردن با بزرگترین منبع حواس‌پرتی این روزها

for most of us these days,

برای اکثر ما است

which is our phones and our digital devices.

که تلفن‌ها و دستگاه‌های دیجیتال ما هستند.

Before the pandemic,

قبل از همه‌گیری،

the average person in America was spending

به طور متوسط یک فرد در آمریکا بیش از چهار ساعت

upwards of four hours a day just on their phones.

در روز را فقط با تلفن‌های خود سپری می‌کرد.

So not their tablets, not their computers, not their TVs, just their phones,

نه تبلت‌هایشان، نه رایانه‌هایشان، نه تلویزیون‌هایشان، فقط تلفن‌هایشان

which is a quarter of your waking life,

که یک چهارم عمر بیداری شماست

and it adds up to 60 full days a year.

و به ۶۰ روز کامل در سال می‌رسد.

When you think about it that way, sure,

وقتی اینطور به آن فکر می‌کنید،

some of that time is useful and productive and perhaps essential,

مطمئناً مقداری از آن زمان مفید، سازنده و شاید ضروری است،

but there's also a lot of it that's just a kind of, frittering away of time,

اما مقدار زیادی از نوعی هدر دادن زمان نیز وجود دارد،

the fake fun that we're talking about.

همان شادی جعلی که در موردش حرف می‌زنیم.

And if you're able to create better boundaries with your devices

و اگر بتوانید مرزهای بهتری با دستگاه‌های خود ایجاد کنید،

تعادل بیشتری در استفاده از صفحه نمایش و زندگی خود،

and more of what I call screen-life balance,

you're going to end up with more free time

در نهایت وقت آزاد بیشتری خواهید داشت

that you then can devote towards pursuing fun.

که می‌توانید برای لذت اختصاص دهید.

So another way to create space

پس راه دیگری برای ایجاد فضا

is actually to think about your commitments

این است که در واقع به تعهدات خود فکر کنید

and see which ones you could say no to.

و ببینید به کدام یک می‌توانید نه بگویید.

Like, for example, I used to volunteer in my daughter's preschool board

مثلا من قبلا در هیئت امنا پیش دبستانی دخترم داوطلبانه شرکت می‌کردم

and then at some point I'm like,

و بعد در یک مقطع زمانی گفتم:

«مدرسه خوب است، چیزی به آن اضافه نمی‌کنم

the school's fine, I'm not adding to it,

و از جلسات لذت نمی‌برم، بنابراین دیگر نرفتم

and I'm not enjoying the meetings and so I quit

و این فضای زیادی برایم آزاد کرد.

and it cleared up a lot of space.

همچنین دادن یک رضایت‌نامه برای فضاسازی، کار سختی است.

Also, giving yourself a permission slip is huge in terms of making space.

خیلی از مردم فکر می‌کنند که لیاقت شادی را ندارند،

A lot of people think that they don't deserve fun,

that there are too many other priorities,

که اولویت‌های بسیار دیگری وجود دارد،

they're taking care of other people,

آن‌ها مراقب افراد دیگر هستند،

نیازهایشان در انتهای فهرست است.

their needs are at the bottom of the list.

من واقعاً از مردم شنیده‌ام

I've actually had people say

که می‌گویند یک رضایت‌نامه واقعی برای خودشان نوشته‌اند

that they have written out an actual permission slip for themselves

و آن را امضا کرده‌اند.

and signed it.

So if that's your deal, do it.

پس اگر این مسئله است، انجامش دهید.

I think it's actually really important whether it's a literal permission slip

فکر می‌کنم که واقعاً مهم است که آیا این رضایت‌نامه تحت‌اللفظی باشد یا ذهنی.

or a mental one.

سپس حرف «پی» به دنبال علایق، سرگرمی‌ها و گرایشات بودن است.

Then the P is to pursue passions and hobbies and interests.

هرچه علایق بیشتر، مهارت‌ها و دانش بیشتری داشته باشید،

The more interests you have and the more skills and knowledge you have,

the more interesting your life will be, first of all,

قبل از هر چیز زندگی شما جالب‌تر خواهد بود،

but also the more portals into playful connected flow you'll find.

همچنین درگاه‌های بیشتری را به غرقگی‌های متصل بازیگوشی خواهید یافت.

And the thing that sparked that idea for me

و چیزی که جرقه(اسپارک) این ایده را برای من برانگیخت،

was the book "Flow" by Mihaly Csikszentmihalyi

کتاب «غرقگی» اثر میهای چیک‌سنت‌میهایی بود،

who was the psychologist who coined the term flow.

روان‌شناسی که اصطلاح غرقگی را ابداع کرد.

And in his book he made this comment that really stood out to me,

و در کتابش این نظر را بیان کرد که واقعاً برای من جالب بود؛

which was that to someone who doesn't play chess,

آن نظر این بود که برای کسی که شطرنج بازی نمی‌کند،

a chess board is just a board with some carved figurines.

یک صفحه شطرنج فقط یک تخته است که چند مجسمه کنده‌کاری‌شده دارد.

Honestly, that's what it still is to me.

راستش شطرنج هنوز برای من به این شکل است.

But if you know how to play chess,

اما اگر شطرنج بازی را بلد باشید،

if you put in the work to learn to play chess,

اگر برای یادگیری شطرنج تلاش کنید،

it becomes a portal into flow.

تبدیل به دروازه‌ای برای غرقگی می‌شود.

And I would argue, into fun.

و به نظر من دروازه‌ای به شادی.

But the idea is just get out there,

اما ایده این است که بیرون بروید،

try something new, do something new,

چیز جدیدی امتحان کنید، کاری جدید انجام دهید،

get up off your couch, you know.

از روی مبل بلند شوید، هرکاری.

It might take a bit to get over your inertia at first, but it is worth it.

ممکن است ابتدا کمی طول بکشد تا بر رخوت خود غلبه کنید، اما ارزشش را دارد.

So that's the P, is to pursue passions.

پس حرف «پی»، این است که به دنبال علایق باشید.

The A of spark is for attract fun

حرف «اِی» از اسپارک برای جذب شادی است

because you probably have noticed there are certain people in your life

زیرا احتمالاً متوجه شده‌اید که افراد خاصی در زندگی شما وجود دارند

who just seem to have more fun than you

که به نظر می‌رسد بیشتر از شما شاد هستند

and you might not know why -- you have fun, too, David.

و ممکن است ندانید چرا -- شما هم شاد هستید، دیوید.

This guy, just look at him having lots of fun.

این مرد، فقط به او نگاه کنید که چقدر شاد است.

But when I asked people in my research, I straight up asked them,

اما وقتی از افراد حاضر در تحقیقاتم مستقیما این سوال را پرسیدم:

“Describe someone in your life whom you consider a ‘fun person,’

«کسی را در زندگی خود توصیف کنید که او را «فردی شاد» می‌دانید،

and then tell me like, what about them makes them fun?"

و سپس به من بگویید که چه چیزی آن‌ها را شاد نشان می‌دهد؟»

And even I thought that I’d get a lot of really stereotypical responses:

حتی وقتی که فکر می‌کردم پاسخ‌های کلیشه‌ای زیادی دریافت خواهم کرد:

"they're extroverts" or "they're the lives of the party"

«آن‌ها برون‌گرا هستند» یا «آن‌ها مرکز مهمانی هستند»

or "they're the class clowns."

یا «آن‌ها دلقک‌های کلاس هستند».

There were some of those.

تعدادی پاسخ‌ها این‌طور بودند.

But it was so interesting because a lot of people said things like,

بسیار جالب بود چون بسیاری از مردم جملاتی مانند این می‌گفتند:

“They make everyone feel very comfortable in their presence.”

«آن‌ها باعث می‌شوند همه در حضورشان احساس راحتی کنند.»

Or “They laugh very easily at other people’s jokes or stories.”

یا «آن‌ها خیلی راحت به شوخی‌ها یا داستان‌های دیگران می‌خندند.»

Or “They go along with things, they go with the flow.”

یا «آن‌ها با چیزها همراه می‌شوند، با جریان پیش می‌روند.»

And it really stood out to me because the traits they were describing

و واقعا برای من قابل توجه بود چون ویژگی‌هایی که آن‌ها توصیف می‌کردند

were not necessarily associated with extroversion.

لزوماً با برون‌گرایی مرتبط نبودند.

So you can be an introvert and make someone feel comfortable.

بنابراین می‌توانید درونگرا باشید و به کسی احساس آرامش دهید.

I think in some cases introverts are better at tuning into that.

فکر می‌کنم در برخی موارد درون‌گراها در رسیدن به آن بهتر هستند.

And also a lot of them were trainable.

و همچنین بسیاری قابل آموزش بودند.

You can get better at those skills.

می‌توانید در آن مهارت‌ها بهتر شوید.

So I got really interested in the idea

من واقعاً به این ایده علاقه‌مند شدم

of how do we become people who attract more fun,

که چگونه می‌توانیم به افرادی شادتر تبدیل شویم

and I think what I just described are three ways to do so.

و فکر می‌کنم آنچه که توضیح دادم سه راه برای انجام این کار است.

Another is to switch yourself into what I think of as a fun mindset,

راه دیگر این است که خودتان را به چیزی تبدیل کنید که به نظر من طرز تفکر شاد است

which is a fun-oriented twist on Carol Dweck's growth mindset.

که یک چرخش شاد‌گرا در ذهنیت رشد کارول دوک است.

And the idea there is that our default mode,

و این ایده وجود دارد که حالت پیش‌فرض ما،

our brain's default mode,

حالت پیش‌فرض مغز ما،

is naturally going to be to focus on things that cause us anxiety and fear

طبیعتاً در قالب تمرکز روی چیزهایی است که باعث اضطراب و ترس ما می‌شوند،

for the simple reason that that's evolutionarily how we avoid threats.

به دلیل ساده‌ای که ما به‌طور تکاملی از تهدیدها اجتناب می‌کنیم.

You want to be scanning the horizon for threats,

شما می‌خواهید افق را برای تهدیدها بررسی کنید،

otherwise you could get killed or eaten or something.

در غیر این صورت ممکن است کشته یا خورده شوید یا چیزی دیگر.

So it actually takes work to switch yourself to focus on the positive.

پس در واقع برای تغییر دادن خود و تمرکز بر روی نکات مثبت، کار لازم است.

And I think that the more you do so,

و هر چه که بیشتر این را انجام دهید،

the more likely you are to notice the moments of playful connected flow

احتمال بیشتری وجود دارد که متوجه لحظه‌های غرقگی متصل بازیگوشی شوید

and to create more opportunities for it.

و فرصت‌های بیشتری برای آن ایجاد کنید.

So if you can start to begin to deliberately pay more attention

بنابراین، اگر بتوانید به جای تمرکز

to the delight in the world,

بر منابع اضطراب و ترس،

instead of going with the natural tendency to focus on sources of anxiety and fear,

عمداً توجه بیشتری به لذت دنیا داشته باشید،

it really will get you into a mindset that's much more conducive.

واقعاً شما را به طرز فکری بسیار مساعدتر وارد می‌کند.

The R in SPARK may be my favorite.

«آر» در اسپارک ممکن است مورد علاقه من باشد.

It is for rebel.

این برای سرکشی است.

DB: Yes! Yes!

د.ب: بله! بله!

CP: (Laughs)

ک.پ: (می‌خندد)

Not like "get yourself in jail" rebellion, to clarify.

حواستان باشد، نه به معنی شورشی که «به زندان بیفتید».

But when I was reading through people's anecdotes,

اما وقتی داشتم حکایات مردم را می‌خواندم،

there was this repeated theme of playful deviance is what I'll call it,

این مضمون مکرر انحراف بازیگوشانه وجود داشت، چیزی که من آن را

of breaking the rules, just like, a little bit, you know.

شکستن کمی از قوانین می‌نامم.

I mean skinny dipping would be an example of that.

مثلا برهنه شنا کردن نمونه‌ای از آن خواهد بود.

But even someone who said that they had snuck into a pool, you know,

حتی کسی که گفته بود دزدکی وارد استخر شده‌است، می‌دانید،

at night, I think fully clothed,

در شب، فکر می‌کنم با لباس کامل،

with like, a laundry basket and some pool noodles.

با یک سبد لباس‌شویی و تعدادی نودل شنا.

I don’t know, and like, they’d had a great time.

مطمئن نیستم ولی انگار به آن‌ها خیلی خوش گذشته‌.

Or really anything,

یا واقعاً هر چیزی،

like if you normally listen to educational podcasts,

مثلاً اگر معمولاً به پادکست‌های آموزشی گوش می‌دهید،

maybe you can drive around in your car and turn off the podcast and the news

شاید بتوانید با ماشین خود چرخی بزنید و پادکست و اخبار را خاموش کنید

and just like blast the song you loved when you were 17 and sing along.

و مثلاً آهنگی که در ۱۷ سالگی دوست داشتید را پخش کنید و با آن بخوانید.

You know, or just take a little break from your workday

یا فقط کمی از روز کاری خود کم کرده و استراحت کنید

to do something that will bring you a sense of delight.

تا کاری کنید که حس لذت را برای شما به ارمغان بیاورد.

So rebellion.

پس سرکشی.

And if you can't think of a way to do that,

و اگر نمی‌توانید راهی برای انجامش بیاندیشید،

I think it's also kind of fun to think about ways to do something delightful

فکر می‌کنم فکر کردن به راه‌هایی برای انجام کاری لذت‌بخش برای دیگران،

for somebody else,

سرگرم‌کننده است؛

a way to do something that's going to surprise them.

راهی برای انجام کاری که آن‌ها را شگفت‌زده می‌کند.

So maybe this is a little bit separate,

شاید این عمل کمی متفاوت باشد،

but I find that that can be a way if you're still thinking,

اما متوجه شدم که می‌تواند راهی باشد اگر هنوز با خود فکر می‌کنید

I can't think of something to do in my own life,

که من نمی‌توانم کاری را در زندگیم انجام دهم،

do something to delight someone else.

کاری کنم تا دیگران را خوشحال کنم.

And then lastly, the K of SPARK is keep at it,

و در نهایت، «کِی» در اسپارک ادامه دادن است

which basically means that fun is much like exercise,

که اساساً به این معنی است که لذت بسیار شبیه ورزش است،

مثلاً یک بار آن را انجام نمی‌دهید و بعد تمام، کارتان تمام شده.

like, you're not going to do it once and then that's it, you're done.

You actually have to keep prioritizing it

در واقع باید آن را در اولویت قرار دهید،

because life is going to keep throwing like, not fun things your way.

زیرا زندگی چیزهای ناخوشایند را به طرفتان خواهد فرستاد.

And unless you're working to keep that as a priority,

و تا زمانی که برای حفظش به عنوان یک اولویت کار نکنید،

it's not going to be a priority.

یک اولویت نخواهد بود.

And the way that I personally think about approaching that

و روشی که من شخصاً در مورد رسیدن به آن فکر می‌کنم،

is in terms of what I call microdoses and then booster shots.

بر حسب چیزی که من آن را میکرودوز و سپس دوز تقویت‌کننده می‌نامم.

So if you know that there's something small,

پس اگر می‌دانید که چیزی کوچک وجود دارد

a little microdose that you could work into your schedule regularly

که می‌توانید به طور منظم در برنامه خود جای دهید

that you enjoy, that might lead to playful connected flow,

و از آن لذت می‌برید، ممکن است به غرقگی متصل بازیگوشی ختم شود،

like a regular coffee date or a walk with a friend

مانند یک قرار قهوه معمولی یا پیاده‌روی با دوستی

who you've realized is a fun magnet for you.

که متوجه شده‌اید یک فرد شادی‌آور برای شماست.

Or in my case, like, my weekly guitar class

یا در مورد من، مثلاً کلاس هفتگی گیتار من

is definitely regular microdoses.

قطعا میکرودوزهای معمولی است.

Build that into your schedule, carve out the time for it.

آن را در برنامه خود بگنجانید، زمانی برایش در نظر بگیرید.

And then a booster shot would be something that takes more time,

و سپس یک شات تقویت کننده چیزی است که زمان بیشتر، انرژی بیشتر

more energy, maybe more money.

و شاید پول بیشتری می‌خواهد.

Although again, fun doesn't necessarily require money.

اگرچه باز هم، تفریح لزوماً به پول نیاز ندارد.

But, you know, if you know that every time you get together

اما اگر می‌دانید هر بار که با این گروه خاص از دوستان

with this particular group of friends,

دور هم جمع می‌شوید،

it's just outrageously fun,

بسیار لذت‌بخش است،

then, like, actually go to the work of organizing

پس به سراغ سازماندهی کارها

and figuring out how to get childcare and whatever

و یافتن راهی برای مراقبت از کودک و هر چیز دیگر بروید

so you can spend time with them.

تا بتوانید با آن‌ها وقت بگذرانید.

And I think that if you can sprinkle these microdoses

و من فکر می‌کنم که اگر بتوانید این میکرودوزها

and booster shots into your life regularly,

و شات‌های تقویتی را به طور منظم در زندگی خود اضافه کنید،

you will build the framework for a life that is conducive to fun.

چارچوبی را برای زندگی‌ای ایجاد خواهید کرد که برای شادی مناسب است.

DB: So one of the things that I found fun in your book

د.ب: یکی از چیزهایی که من در کتاب شما جالب یافتم

is that you called for a fun audit.

این است که شما خواستار یک ارزیابی شادی شدید.

CP: You thought that sounded fun, David, I think that sounds incredibly unfun.

ک.پ: فکر کردید که شاد است، دیوید، من فکر می‌کنم که فوق‌العاده ناخوشایند است.

DB: Well, I'm saying it sounds like an oxymoron, right?

د.ب: خب، من می‌گویم که مثل یک پارادوکس به نظر می‌رسد، نه؟

But actually,

اما در واقع،

a fun audit can be a good thing to do if you're feeling stuck.

یک ارزیابی شادی می‌تواند کار خوبی باشد اگر احساس گرفتار بودن می‌کنید.

So tell us about a fun audit.

درباره ارزیابی شادی به ما بگویید.

CP: The fun audit involves looking,

ک.پ: ارزیابی شادی شامل نگاه کردن،

reviewing your own life and just noticing how much fun you are

مرور زندگی خود و فقط توجه به میزان شاد بودن

or are not having,

یا شاد نبودن شما،

scanning through your leisure activities

بررسی فعالیت‌های اوقات فراغت

and identifying those sources of fake fun that we're talking about

و شناسایی منابع لذت ساختگی است که در مورد آن‌ها صحبت می‌کنیم

so that you can begin to reduce or eliminate them.

تا بتوانید شروع به کاهش یا حذف آن‌ها کنید.

And then very importantly,

و پس از آن، چیز بسیار مهم،

figuring out some activities or something to do

مشخص کردن برخی از فعالیت‌ها یا کاری است که باید انجام دهید

to replace the time that you were spending on the time-sucking fake fun.

تا جایگزین زمانی شود که برای سرگرمی‌های جعلی وقت‌گیر صرف می‌کردید.

DB: But, you know, it is a struggle for some folks.

د.ب: اما می‌دانید که برای برخی از مردم سخت است.

And Kat wants to know how we can create fun while grappling with things

و کَت می‌خواهد بداند چگونه می‌توانیم هنگام دست‌وپنجه نرم کردن با چیزهایی

like climate change or nuclear war or all the other, you know,

مانند تغییرات آب‌وهوایی یا جنگ هسته‌ای یا همه تهدیدهای دیگر

frankly, existential threats that are out there in the world.

که در جهان وجود دارند، شادی ایجاد کنیم.

CP: I think it's really important.

ک.پ: فکر می‌کنم این واقعا مهم است.

I think a lot of people feel that way and that we do get consumed.

فکر می‌کنم بسیاری چنین احساسی دارند و ما تحت تاثیر قرار می‌گیریم.

And the media landscape is designed to make us feel that way.

و دید رسانه‌ها طوری طراحی شده که این احساس را در ما ایجاد کند.

That's another thing to acknowledge,

نکته دیگری که باید اذعان کرد،

is that not only are our brains naturally primed to notice those things,

این است که نه تنها مغز ما به طور طبیعی آماده است تا به آن چیزها توجه کند،

but you know, there's an expression in journalism: if it bleeds, it leads.

بلکه مثل تعبیری در روزنامه‌نگاری خبرهای بد به سرعت منتشر می‌شوند.

مثلاً، شما هرگز روزنامه‌ی دلخواه‌تان را باز نمی‌کنید

Like, you never open up your favorite newspaper

and see an article about how there's a real explosion in puppies,

و مقاله‌ای در مورد چگونگی وقوع انفجار واقعی در توله سگ‌ها نمی‌بینید،

like, that doesn't happen.

این اتفاق نمی‌افتد.

So I think also being more judicious about what you allow into your brain

من به عاقلانه‌تر بودن در مورد آنچه اجازه می‌دهید وارد مغزتان شود، فکر می‌کنم

because, I mean, any time you pick up your phone,

مثل هر زمانی که تلفن خود را برمی‌دارید،

I think of it as a Pandora's box of emotions.

من آن را جعبه احساسات پاندورا می‌دانم.

It's going to result in an emotion.

این به یک احساس منجر می‌شود.

What emotion is that going to be,

این چه احساسی خواهد بود

and do you want that in your brain?

و آیا آن را در مغز خود می‌خواهید؟

If you check the news,

اگر اخبار را بررسی کنید،

it’s going to have an impact on your mental state.

روی وضعیت روانی شما تأثیر می‌گذارد.

If you check your email, if you check social media.

اگر ایمیلتان یا شبکه‌های اجتماعی را بررسی کنید.

I'm not saying I know what that reaction is going to be for you,

نمی‌گویم می‌دانم این واکنش برای شما چه خواهد بود،

but there is going to be one.

اما یک واکنش وجود خواهد داشت.

So as an example,

بنابراین به عنوان مثال،

I used to have the news app on my phone,

من قبلاً برنامه اخبار را روی تلفنم داشتم

and I would find myself reading the same articles again and again,

و خودم را در حال خواندن مکررِ مقالات یکسان یافتم،

hoping something would have changed,

به این امید که چیزی تغییر کند

which it didn't.

که نکرد.

Then I realized, I'm not going to have the news app on my phone.

بعد فهمیدم که دیگر برنامه اخبار را روی گوشی خودم نصب نخواهم کرد.

Think about notifications as interruptions

در مورد اعلان‌ها به‌عنوان مزاحمت فکر کنید

because that's really what they're doing.

چون واقعاً این همان کاری‌ست که می‌کنند.

And then I would suggest asking yourself what you want to be interrupted for.

و سپس پیشنهاد می‌کنم از خود بپرسید که برای چه می‌خواهید حواستان پرت شود.

Because notifications are there

از آنجایی که اعلان‌ها

for the benefit of the people making the app

برای منفعت افرادی است که برنامه‌ای را می‌سازند

that sent you the notification, it's not for you.

که اعلان را برای شما ارسال کرده، برای شما نیست.

And I think that many of us feel very, very trapped

و من فکر می‌کنم که بسیاری از ما

in this feeling that the world is dark and horrible

گرفتار این احساس هستیم که دنیا تاریک و وحشتناک است

and that we're powerless.

و ما ناتوان هستیم.

And that's a horrible place to be.

و این موقعیت وحشتناکی است.

And I think it takes a lot of work to bring yourself out of that.

و فکر می‌کنم برای بیرون آوردن خود از آن، کار زیادی لازم است.

But it's worth it.

اما ارزشش را دارد.

And it actually is good for trying to address some of those things.

در واقع تلاش برای پرداختن به برخی از این موارد، خوب است.

DB: I think fun is probably best shared, as you noted earlier.

د.ب: شادی احتمالاً به بهترین شکل به اشتراک گذاشته می‌شود، همانطور که گفتید.

Any tips on how to share fun with the folks in our lives?

آیا راهنمایی در مورد نحوه تقسیم شادی با افراد در زندگی‌مان دارید؟

I think Jim wanted to know that.

فکر می‌کنم جیم می‌خواست این را بداند.

CP: Well, I think picking the right people is important.

ک.پ: خوب، من فکر می‌کنم انتخاب افراد مناسب مهم است.

There’s certain people that really are not conducive to fun,

افراد خاصی هستند که در واقع باعت شادی نمی‌شوند

and hopefully you can help them to change, right?

و امیدوارم بتوانید به آن‌ها کمک کنید تا تغییر کنند، نه؟

But as a first step,

اما به عنوان اولین قدم،

if you have the choice between hanging out with someone

اگر بین معاشرت با کسی

who consistently makes you feel comfortable

که دائماً به شما احساس آرامش می‌دهد

and you enjoyed being in the presence of

و از بودن در حضور او لذت می‌برید

and generates fun,

و کسی که شادی‌آور است،

versus someone who's a wet blanket,

در مقابل شخصی که ناخوشایند است،

pick that one, right?

آن یکی را انتخاب کنید، درست است؟

Again, I talked about doing things together.

دوباره در مورد انجام کارها با هم صحبت کردم.

I think that things like cooking a meal together

فکر می‌کنم مثل چیزهایی مثل پختن یک وعده غذایی با هم

or trying something new together

یا امتحان کردن چیز جدیدی با هم

or seeing if your friends want to go to a class together or, you know,

یا اینکه ببینید آیا دوستانتان می‌خواهند با هم به کلاس بروید

all those things are very conducive to opening people up

یا همه چیزهایی که باعث راحتی مردم می‌شود

in a way that helps people have fun.

و به‌گونه‌ای مفید است که به مردم کمک می‌کند تا شاد شوند.

I think also trying to find people who are already having fun

فکر می‌کنم راه دیگر سعی بر پیدا کردنِ افرادی که از قبل شاد هستند

and joining that group.

و پیوستن به آن‌هاست.

DB: I want to thank all the members for coming.

د.ب: من می‌خواهم از همه اعضا به خاطر حضورشان تشکر کنم.

I also want to apologize for not getting to all of your questions,

همچنین می‌خواهم از اینکه همه سؤالات شما را نپرسیدم عذرخواهی کنم،

but the time just kind of flew by because, you know, we were having fun.

اما زمان به نوعی سریع گذشت، چون، می‌دانید، ما لذت می‌بردیم.

So thank you.

پس متشکرم.

Thank you very much for joining us today,

از اینکه امروز به ما ملحق شدید بسیار متشکریم

and go have some fun.

و بروید کمی شاد باشید.

CP: Thanks, David, you too.

ک.پ: متشکرم دیوید، تو هم همینطور.

[Want to support TED?]

[می‌خواهید از TED حمایت کنید؟]

[Become a TED Member!]

[عضو TED شوید!]

[Learn more at ted.com/membership]

[اطلاعات بیشتر در ted.com/membership]