Learn English Tenses: PAST CONTINUOUS

Welcome to this class on the past continuous tense, which is also called the past progressive

به این کلاس در زمان گذشته استمراری که به آن زمان گذشته پیش رونده نیز می

tense.

گویند خوش آمدید.

Now, this class is part of the series created by EngVid to help you learn and start using

اکنون، این کلاس بخشی از مجموعه‌ای است که توسط EngVid ایجاد شده است تا به شما کمک کند تا

all of the English verb tenses one by one.

تمام زمان‌های فعل انگلیسی را یک به یک یاد بگیرید و شروع به استفاده از آن کنید.

So, the past continuous tense is used quite often in English, so let's understand exactly

بنابراین، زمان گذشته استمراری اغلب در انگلیسی استفاده می شود، بنابراین بیایید دقیقاً بفهمیم

when to use it and how to use it.

که چه زمانی از آن استفاده کنیم و چگونه از آن استفاده کنیم.

Are you ready?

اماده ای؟

Let's begin.

شروع کنیم.

So, when we want to talk about the past in English, there are two basic tenses: the past

بنابراین، وقتی می خواهیم در مورد گذشته در انگلیسی صحبت کنیم ، دو زمان اساسی وجود دارد: گذشته

simple and the past continuous.

ساده و گذشته استمراری.

An example of the past simple is "I worked".

یک مثال از گذشته ساده "من کار کردم".

An example of past continuous is "I was working".

مثال گذشته استمراری «من کار می کردم» است.

So, let's understand the difference.

بنابراین، بیایید تفاوت را درک کنیم.

When we use the past simple, we are referring to something that happened at a specific point

وقتی از گذشته ساده استفاده می کنیم، به چیزی اشاره می کنیم که در یک نقطه خاص از زمان اتفاق افتاده است

in time, okay?

، خوب؟

It happened at a specific point in time in the past.

در یک مقطع زمانی خاص در گذشته اتفاق افتاده است.

When we use past continuous, we're talking about something that continued during a period

وقتی از گذشته استمراری استفاده می کنیم، در مورد چیزی صحبت می کنیم که در دوره ای

in the past, okay?

در گذشته ادامه داشته است، خوب؟

Here, we're just talking about the one action, here, we're talking about the action that

در اینجا، ما فقط در مورد یک عمل صحبت می کنیم، در اینجا، ما در مورد عملی صحبت می کنیم که

continued, how long it continued, and we want to emphasize that, okay?

ادامه یافت، تا چه مدت ادامه یافت، و می خواهیم بر آن تأکید کنیم، خوب؟

Let's look at an example here with our timeline.

بیایید به یک مثال در اینجا با جدول زمانی خود نگاه کنیم.

So, let's say this is our timeline.

بنابراین، بیایید بگوییم این جدول زمانی ما است.

This is now, and it's 8:00pm.

این الان است و ساعت 20:00 است.

It's 8:00 in the evening, alright?

ساعت 8:00 شب است، خوب؟

And let's say that in the past, before this, you were working, okay?

و فرض کنید در گذشته، قبل از این، شما کار می کردید، باشه؟

So, let's say you started work - let's say, you could say "I started work at 9:00am."

بنابراین، فرض کنید شما کار را شروع کردید - فرض کنید، می توانید بگویید "ساعت 9 صبح کار را شروع کردم."

Started - I started, past simple.

شروع شد - من شروع کردم، گذشته ساده.

"I finished work at 5:00pm.", again, past simple, because these are points, right?

«ساعت 5 بعدازظهر کار را تمام کردم.»، باز هم گذشته ساده، چون اینها نکات هستند، درست است؟

9:00am is a point, 5:00pm is a point.

9:00 صبح یک نقطه است، 5:00 بعد از ظهر یک نقطه است.

I started, I finished, that's past simple.

من شروع کردم، تمام کردم، این خیلی ساده است.

But, if you want to talk about this period from 9:00am to 5:00pm, and you want to emphasize

اما اگر بخواهید در مورد این دوره از ساعت 9 صبح تا 5 بعد از ظهر صحبت کنید و می خواهید تأکید

that it went on for some time, then you would say "I was working from 9:00am to 5:00pm.",

کنید که مدتی ادامه داشته است، می گویید "از ساعت 9 صبح تا 5 بعد از ظهر کار می کردم."

and this "I was working" is the past continuous, alright?

و این "من کار می کردم" گذشته استمراری است، خوب؟

That's the basic explanation of it.

این توضیح اساسی آن است.

Now, let's look at how we form it.

حالا بیایید ببینیم چگونه آن را شکل می دهیم.

So, we would use the subject + the past tense of the verb "to be" as the helping verb, then

بنابراین، ما از فاعل + زمان گذشته فعل "to be" به عنوان فعل کمکی استفاده می کنیم، سپس

a verb + -ing.

از فعل + -ing استفاده می کنیم.

For example, we would say: I was working.

مثلاً می گفتیم: کار می کردم.

He was working.

او مشغول به کار بود.

She was working.

او کار می کرد.

It was working.

کار می کرد.

Then it changes a little bit, see here?

سپس کمی تغییر می کند، اینجا را ببینید؟

You were working.

شما داشتین کار می کردین.

We were working, and They were working.

ما کار می کردیم و آنها کار می کردند.

Alright?

بسیار خوب؟

So, that's your basic overview of the past continuous tense.

بنابراین، این نمای کلی شما از زمان گذشته استمراری است.

Now, let's look at when we can use the past continuous tense.

حال بیایید ببینیم چه زمانی می توانیم از زمان گذشته استمراری استفاده کنیم .

So, we can use it to talk about an action that was continuing during a period of time.

بنابراین، می‌توانیم از آن برای صحبت در مورد عملی استفاده کنیم که در یک دوره زمانی ادامه داشته است.

For example: Sarah was studying all day.

به عنوان مثال: سارا تمام روز درس می خواند.

What's the period of time here in this sentence?

بازه زمانی اینجا در این جمله چقدر است؟

All day.

تمام روز.

And where's our past continuous?

و گذشته ما کجاست؟

Here: "was studying", okay?

اینجا: "در حال مطالعه بود"، باشه؟

Next, we can also use this tense to talk about an action that was continuing during a particular

در مرحله بعد، ما همچنین می توانیم از این زمان برای صحبت در مورد عملی استفاده کنیم که در یک

moment in the past.

لحظه خاص در گذشته ادامه داشته است.

For example: At 11:00pm, I was sleeping.

به عنوان مثال: ساعت 11:00 شب خواب بودم.

What's the moment in the past?

چه لحظه ای در گذشته است؟

11:00pm.

11:00 بعد از ظهر.

Where is our past continuous?

گذشته ما پیوسته کجاست؟

Here, okay?

اینجا، باشه؟

So, when would you say something like that?

خب کی میخوای همچین چیزی بگی؟

Well, let's suppose somebody said "Oh, I tried to call you last night, but you didn't answer."

خب، فرض کنید یکی گفته بود "اوه، دیشب سعی کردم با شما تماس بگیرم، اما شما جواب ندادید."

And you say, "What time?" and they said "Oh, around 11:00."

و شما می گویید: "ساعت چند؟" و آنها گفتند "اوه، حدود ساعت 11:00."

And you say "Oh, at 11:00pm, I was sleeping."

و شما می گویید "اوه، ساعت 11:00 شب، من خواب بودم."

Okay?

باشه؟

Like that.

مثل اون.

Next, we can also use it to talk about an action that was continuing when it was interrupted

در مرحله بعد، ما همچنین می توانیم از آن برای صحبت در مورد یک عمل استفاده کنیم که زمانی که توسط یک عمل دیگر قطع شد، ادامه داشت

by another action.

.

For example: They were having dinner when we arrived.

به عنوان مثال: آنها در حال خوردن شام بودند که ما رسیدیم.

Now, this is an interesting sentence because it actually has two past tenses.

حالا این جمله جالبی است چون در واقع دو زمان گذشته دارد.

It has the past continuous: were having, right?

گذشته استمراری دارد: داشتن، درست است؟

This was continuing, they were having dinner, having and having and having dinner when we

این ادامه داشت، شام می خوردند، می خوردند و می خوردند و شام می خوردند که ما

arrived.

رسیدیم.

So, this part here is that past simple.

بنابراین، این بخش در اینجا به همین سادگی است.

So, this action was continuing and then something happened in the middle, but when you want

بنابراین، این عمل ادامه داشت و بعد یک اتفاقی در وسط افتاد، اما وقتی

to show that that something happened, you want to show what was going on at that time,

می‌خواهید نشان دهید که آن چیزی اتفاق افتاده است، می‌خواهید نشان دهید که در آن زمان چه خبر است،

we use our past continuous.

ما از گذشته استمراری خود استفاده می‌کنیم.

They were having dinner when we arrived.

آنها در حال خوردن شام بودند که ما رسیدیم.

So, those are the three basic ways in which we use this tense.

بنابراین، اینها سه روش اساسی هستند که در آنها از این زمان استفاده می کنیم.

But, there are a couple of advanced ways.

اما، چند راه پیشرفته وجود دارد.

Let me just explain to you what they are.

بگذارید فقط برای شما توضیح دهم که آنها چه هستند.

So, we can also use it sometimes to talk about an action that was planned.

بنابراین، گاهی اوقات می‌توانیم از آن برای صحبت در مورد عملی که برنامه‌ریزی شده است استفاده کنیم.

For example: I was planning to call John, okay?

به عنوان مثال: من قصد داشتم به جان زنگ بزنم، باشه؟

I was thinking about it, I was planning to call John, but I didn't have time.

داشتم فکر می کردم می خواستم به جان زنگ بزنم ولی وقت نکردم.

Okay?

باشه؟

So, that means that, at some time in the past, you were thinking about that.

بنابراین، این بدان معناست که در زمانی در گذشته، شما در مورد آن فکر می کردید.

You were planning that, so that's where we use that past continuous: I was planning to

شما در حال برنامه ریزی آن بودید، پس اینجاست که ما از گذشته استمراری استفاده می کنیم: من قصد داشتم به

call John, but I didn't have time.

جان زنگ بزنم، اما وقت نداشتم.

I didn't have time is, once again, our past simple, because that's just at a particular

من وقت نداشتم، یک بار دیگر، گذشته ما ساده است، زیرا فقط در یک

point, but the planning or the thinking continued and was continuing and therefore we're using

نقطه خاص است، اما برنامه ریزی یا تفکر ادامه داشت و ادامه داشت و بنابراین ما از گذشته استمراری استفاده می کنیم

past continuous.

.

You could also use this tense sometimes for a polite request with a particular expression

شما همچنین می توانید گاهی اوقات از این زمان برای یک درخواست مودبانه با یک عبارت خاص

that we use in English to make a polite request, and that expression is this one: I was wondering

استفاده کنید که ما در انگلیسی برای درخواست مودبانه استفاده می کنیم و آن عبارت این است: می خواستم

if you could help me.

به من کمک کنید.

When we say, "I was wondering", that is past continuous, alright, here, but it's just an

وقتی می گوییم "من متعجب بودم"، این گذشته استمراری است، خوب، اینجا، اما این فقط یک

expression that we use and it means, really, you know, "Can you help me?

عبارت است که استفاده می کنیم و به این معنی است که، واقعاً، می دانید، "می توانید به من کمک کنید؟

Could you help me?", but it's a very polite way of saying "I was wondering if you could

آیا می توانید به من کمک کنید؟"، اما این یک روش بسیار مودبانه برای گفتن است: "می خواستم

help me."

به من کمک کنید."

That means I was thinking about this, if you could help me, alright?

یعنی داشتم به این موضوع فکر می کردم، اگر می توانید به من کمک کنید، باشه؟

So, these are the basic ways in which we can use this tense.

بنابراین، این‌ها راه‌هایی هستند که می‌توانیم از این زمان استفاده کنیم.

Now, let's look at when not to use the past continuous tense.

حالا بیایید ببینیم چه زمانی از زمان گذشته استمراری استفاده نکنیم .

So, in English, we have two kinds of verbs: action verbs and stative verbs.

بنابراین، در زبان انگلیسی دو نوع فعل داریم: افعال عملی و افعال ثابت.

Action verbs are verbs like work, study, run, cook, clean, okay?

افعال عمل افعالی هستند مانند work, study, run, cook, clean, okay؟

And stative verbs describe some kind of state or condition.

و افعال ثابت نوعی حالت یا حالت را توصیف می کنند.

It could be a mental state, an emotional state, or something else.

این می تواند یک حالت روانی، یک حالت عاطفی یا چیز دیگری باشد.

Let's look at some examples.

بیایید به چند نمونه نگاه کنیم.

Now, what's important is that with these stative verbs, with many of the stative verbs, we

حال، آنچه مهم است این است که با این افعال ثابت ، با بسیاری از افعال ثابت، ما

cannot use them with this continuous tense or any of the continuous tenses.

نمی توانیم آنها را با این زمان استمراری یا هیچ یک از زمان های استمراری استفاده کنیم.

Let's look at an example.

بیایید به یک مثال نگاه کنیم.

It is wrong to say: I was knowing him for many years.

این اشتباه است که بگوییم: سال ها بود که او را می شناختم .

Because "know" is a stative verb which we cannot use in this way.

زیرا "دانستن" یک فعل ثابت است که نمی توانیم به این شکل از آن استفاده کنیم.

So, this is wrong.

بنابراین، این اشتباه است.

It is wrong to say, "Susan was hating spiders.", because "hate" is one of those emotional stative

اینکه می گوییم «سوزان از عنکبوت متنفر بود» اشتباه است، زیرا «نفرت» یکی از آن افعال ثابت احساسی

verbs, and we cannot use it in the continuous form.

است و نمی توانیم آن را به صورت استمراری به کار ببریم .

It is also wrong to use a verb which describes ownership or possession or something that

همچنین استفاده از فعل که مالکیت یا مالکیت یا چیزی را که

you have.

شما دارید، نادرست است.

For example, it's wrong to say, "They were owning a big house.".

به عنوان مثال، این اشتباه است که بگوییم "آنها خانه بزرگی داشتند".

We cannot say that, okay?

ما نمی توانیم این را بگوییم، باشه؟

Also, these two very common verbs, it's incorrect to use them in the continuous form.

همچنین، این دو فعل بسیار رایج، استفاده از آنها به صورت استمراری نادرست است.

"We were wanting to call you.", nope, we can't say that.

"ما می خواستیم با شما تماس بگیریم."، نه، نمی توانیم این را بگوییم.

"She was needing to catch her flight.", no, that's wrong, we cannot say that correctly,

"او باید پروازش را بگیرد."، نه، این اشتباه است، ما نمی توانیم این را درست بگوییم،

okay?

خوب؟

Now, let's just go back for a second and look at these.

حالا بیایید یک لحظه به عقب برگردیم و به اینها نگاه کنیم.

So, in this case, what would we use instead?

بنابراین، در این مورد، به جای آن از چه چیزی استفاده کنیم؟

We would have to just use the past simple.

ما باید فقط از گذشته ساده استفاده کنیم.

For example, we would say here: I knew him for many years.

مثلاً اینجا می‌گوییم: سال‌ها او را می‌شناختم .

She hated spiders.

او از عنکبوت متنفر بود.

They owned a big house.

آنها صاحب یک خانه بزرگ بودند.

We wanted to call you.

خواستیم با شما تماس بگیریم

She needed to catch her flight.

او نیاز داشت که پروازش را بگیرد.

Those are all examples of past simple.

اینها همه نمونه هایی از گذشته ساده هستند.

We cannot use these continuous forms here with the stative verbs.

ما نمی توانیم این فرم های پیوسته را در اینجا با افعال ثابت استفاده کنیم.

There is one verb which is very interesting and very common which you should be aware

یک فعل بسیار جالب و بسیار رایج وجود دارد که باید از آن آگاه باشید

of, and that's the verb "to have".

و آن فعل "داشتن" است.

Now, "to have", sometimes has a stative meaning and sometimes it has a more dynamic meaning,

حال «داشتن» گاه معنای ایستایی دارد و گاه معنایی پویاتر

or action meaning.

یا معنای کنشی دارد.

So, when it has a stative meeting, we cannot use it in this tense or in any continuous

پس وقتی جلسه ایستایی دارد، نمی توانیم آن را در این زمان یا در هیچ

tense, but when it has the other meaning, then we can.

زمان استمراری به کار ببریم، اما وقتی معنای دیگری داشته باشد، می توانیم.

Let's look at one example.

بیایید به یک مثال نگاه کنیم.

It is wrong to say, "He was having a computer".

این اشتباه است که بگوییم "او کامپیوتر داشت".

No, we would have to say, "He had a computer.", right?

نه، باید بگوییم، "او یک کامپیوتر داشت."، درست است؟

Past simple.

گذشته ساده.

But you could talk about something like this: He was having a party.

اما شما می توانید در مورد چیزی شبیه به این صحبت کنید: او داشت یک مهمانی می گرفت.

He was having a good time.

داشت خوش می گذشت.

He was having fun.

داشت خوش می گذشت.

This is okay.

این اشکالی ندارد.

So, you have to pay attention to that verb "to have", but what's the general take away

بنابراین، باید به فعل "داشتن" توجه کنید، اما برداشت کلی

here?

در اینجا چیست؟

Don't use stative verbs with this tense.

از افعال ثابت با این زمان استفاده نکنید.

Now, let's look at the structure of the past continuous tense.

حال بیایید ساختار زمان گذشته استمراری را بررسی کنیم.

So, we will look at it in a positive sentence, a negative sentence, and a question.

بنابراین در یک جمله مثبت، یک جمله منفی و یک سوال به آن نگاه خواهیم کرد.

So, in the positive sentence, the basic way we form this tense is we take the subject

بنابراین، در جمله مثبت، روش اصلی تشکیل این زمان این است که فاعل

+ the verb "to be" in the past tense, which is going to be "was" or "were" + the verb

+ فعل "to" را در زمان گذشته می گیریم که قرار است "was" یا "were" + فعل

+ -ing.

+ -ing باشد.

Let's look at how that works, okay?

بیایید ببینیم که چگونه کار می کند، خوب؟

So, I, He, She, or It, we would say "was working".

بنابراین، من، او، او یا آن، می‌گوییم "در حال کار بود".

I was working.

داشتم کار میکردم

You can repeat it after me so you start to get used to it.

شما می توانید آن را بعد از من تکرار کنید تا به آن عادت کنید.

I was working yesterday.

دیروز داشتم کار میکردم

He was working.

او مشغول به کار بود.

She was working.

او کار می کرد.

It was working.

کار می کرد.

And here, we have to change the verb "to be", so we say: You were working.

و در اینجا باید فعل «بودن» را تغییر دهیم، پس می گوییم: کار می کردی.

We were working.

داشتیم کار میکردیم

They were working.

مشغول کار بودند.

Okay?

باشه؟

So, it's not only important to remember this verb +ing, the "working" part, which is not

بنابراین، نه تنها مهم است که این فعل +ing، بخش "کار" را به خاطر بسپارید، که

too difficult, but this part is also very important.

خیلی سخت نیست، بلکه این بخش نیز بسیار مهم است.

Make sure you're using the correct form of that past tense of the verb "to be" with this

مطمئن شوید که از شکل صحیح آن زمان گذشته فعل "to be" با این

tense, okay?

زمان استفاده می کنید، خوب است؟

Because if you make a mistake here, then you'll make a mistake in the entire tense, so be

زیرا اگر در اینجا اشتباه کنید، در کل زمان اشتباه خواهید کرد، پس

careful of that.

مراقب آن باشید.

It is here: was, and here it is: were, okay?

اینجاست: بود، و اینجاست: بود، خوب؟

So, let's pay attention to that.

بنابراین، بیایید به آن توجه کنیم.

Next, if it's a negative sentence, it's very easy, we're just adding "not", okay?

بعد اگه جمله منفی باشه خیلی راحته فقط "نه" رو اضافه میکنیم باشه؟

There is a way that we can shorten this and we will look at that soon, but for now, all

راهی وجود دارد که می توانیم این را کوتاه کنیم و به زودی به آن نگاه خواهیم کرد، اما در حال حاضر،

we're doing is we're saying this and we're adding "not".

تنها کاری که انجام می دهیم این است که این را می گوییم و "نه" را اضافه می کنیم.

For example: I was not working.

به عنوان مثال: من کار نمی کردم.

He was not working.

او کار نمی کرد.

She was not working.

او کار نمی کرد.

It was not working.

کار نمی کرد.

Or: You were not working.

یا: شما کار نمی کردید.

We were not working.

ما کار نمی کردیم.

They were not working.

آنها کار نمی کردند.

Okay?

باشه؟

That's it.

خودشه.

Next, to form a question, we have to change the order.

بعد، برای تشکیل یک سوال، باید ترتیب را تغییر دهیم .

So, instead of saying "I was", we say "Was I?".

بنابراین، به جای گفتن «من بودم»، می گوییم «من بودم؟».

Instead of "He was", "Was he?", that's it.

به جای «او بود»، «او بود؟»، همین.

So, for example, "Was I working yesterday?

به عنوان مثال، "آیا من دیروز کار می کردم؟

I don't remember."

یادم نیست."

Was he working?

آیا او کار می کرد؟

Was she working when you arrived?

وقتی تو آمدی او کار می کرد؟

Was it working the last time you used it?

آخرین باری که استفاده کردید کار می کرد؟

Were you working?

کار میکردی؟

Were we working?

ما کار می کردیم؟

Were they working?

کار می کردند؟

Okay?

باشه؟

So, that's the structure of the question.

بنابراین، ساختار سوال این است.

Now remember that if you need to add a question word, you can do that.

اکنون به یاد داشته باشید که اگر نیاز به اضافه کردن یک کلمه سوال دارید، می توانید این کار را انجام دهید.

What do I mean by a question word?

منظور من از کلمه سوال چیست؟

For example, you could say "Where was he working?", okay?

به عنوان مثال، می توانید بگویید "او کجا کار می کرد؟"، خوب؟

So, if you need to add that question word like, who, what, when, where, why, how often,

بنابراین، اگر لازم است آن کلمه سوالی مانند، چه کسی، چه، چه زمانی، کجا، چرا، چند وقت یکبار،

how long, and so on, then you can do that, just put it here before this, but keep this

چه مدت و غیره را اضافه کنید، پس می توانید آن را انجام دهید، فقط آن را قبل از این اینجا قرار دهید، اما این

structure.

ساختار را حفظ کنید.

Just put it before the "was", okay?

فقط آن را قبل از "بود" قرار دهید، خوب؟

And then, of course, you will not capitalize this word "was".

و سپس، البته، شما این کلمه "بود" را با حروف بزرگ نمینویسید.

So: Where was he working?

پس: کجا کار می کرد؟

How long was he working?

چقدر کار می کرد؟

And so on, that's it.

و به همین ترتیب، همین.

And this is the basic structure of the past continuous tense.

و این ساختار اساسی زمان گذشته استمراری است.

Now, let's look at how we use contractions with the past continuous tense.

حال، بیایید ببینیم چگونه از انقباضات با زمان گذشته استمراری استفاده می کنیم.

So, contractions are when we shorten or contract two or three words into one word.

بنابراین، انقباض زمانی است که ما دو یا سه کلمه را در یک کلمه کوتاه یا منقبض می کنیم.

We're going to see how to do that in just a second.

ما می خواهیم ببینیم که چگونه این کار را فقط در یک ثانیه انجام دهیم.

The important thing for you to remember is that in this tense, if it's a positive sentence,

نکته مهمی که باید به خاطر بسپارید این است که در این زمان اگر جمله مثبت باشد

we cannot make any contractions, but if it's negative, we definitely can.

نمی توانیم هیچ انقباضی ایجاد کنیم اما اگر منفی باشد قطعا می توانیم.

So, let's see how to do that.

بنابراین، بیایید ببینیم چگونه این کار را انجام دهیم.

So, these are the possible negative contractions.

بنابراین، اینها انقباضات منفی احتمالی هستند.

If you wanted to say, "I was not", it becomes "wasn't".

اگر می خواستی بگویید «من نبودم» می شود «نبود».

I wasn't, alright?

من نبودم، باشه؟

So, what happened here?

خب، اینجا چه اتفاقی افتاد؟

How did we get this?

چگونه این را به دست آوردیم؟

We basically took these two words, we cancelled the "o", we added an apostrophe in the place

ما اساساً این دو کلمه را گرفتیم ، "o" را لغو کردیم، در

where we took out the letter and we joined these two words together.

جایی که حرف را بیرون آوردیم یک آپستروف اضافه کردیم و این دو کلمه را به هم وصل کردیم.

So, "was not" became "wasn't", and "were not", the other possibility, we do the same thing,

پس «نبود» شد «نبود» و «نبود» ، احتمال دیگر، همین کار را

we take out the "o", add the apostrophe, and then "were not" becomes what?

می‌کنیم، «o» را بیرون می‌آوریم، آپستروف را اضافه می‌کنیم و «بودند» به چه چیزی تبدیل می‌شود؟

Weren't.

نبودند.

Now, there are two things to remember about these contractions.

اکنون، دو نکته در مورد این انقباضات باید به خاطر بسپارید .

The first is how to spell them.

اولین مورد نحوه املای آنها است.

The second is how to pronounce them.

دوم نحوه تلفظ آنهاست.

So, we're going to practice both in this section of the lesson.

بنابراین، ما هر دو را در این بخش از درس تمرین خواهیم کرد .

So, when would we use which one?

بنابراین، چه زمانی از کدام یک استفاده کنیم؟

You've already gone over that a little bit, so just repeat after me right now and try

شما قبلاً کمی از آن عبور کرده‌اید، پس همین الان بعد از من تکرار کنید و سعی

to make sure you're pronouncing all of this word clearly, because if you are trying to

کنید مطمئن شوید که همه این کلمه را به وضوح تلفظ می‌کنید، زیرا اگر می‌خواهید

say "I wasn't watching", but you don't say the ending "tuh", then it'll sound like "I

بگویید "من تماشا نمی‌کردم"، اما پایانش را «توه» نگویید، آنوقت شبیه «

was watching", and that's the opposite meaning, right?

داشتم تماشا می‌کردم» به نظر می‌رسد و این معنای مخالف است، درست است؟

So, repeat after me: I wasn't watching.

پس بعد از من تکرار کن: تماشا نمی کردم.

He wasn't watching.

او تماشا نمی کرد.

She wasn't watching.

او تماشا نمی کرد.

It wasn't watching.

تماشا نبود

Now, for the second part, okay?

حالا برای قسمت دوم، باشه؟

A different word, different form of the verb "to be": You weren't sleeping.

کلمه ای متفاوت، شکلی متفاوت از فعل «بودن»: خواب نبودی.

Make sure you're saying that "tuh".

مطمئن شوید که دارید آن "توه" را می گویید.

You weren't sleeping.

تو خواب نبودی

We weren't sleeping.

خواب نبودیم

They weren't sleeping.

خواب نبودند

Okay?

باشه؟

And that's basically it in terms of making the contractions.

و اساساً از نظر ایجاد انقباضات همین است.

Now, let's look at some of the spelling changes we need to make in the main verb when using

حال، اجازه دهید به برخی از تغییرات املایی که باید در فعل اصلی هنگام استفاده از

this tense.

این زمان ایجاد کنیم، نگاهی بیاندازیم.

So, for most verbs, all we have to do is to add -ing.

بنابراین، برای اکثر افعال، تنها کاری که باید انجام دهیم این است که -ing را اضافه کنیم.

For example: talk becomes talking.

به عنوان مثال: صحبت تبدیل به صحبت می شود.

Sell - selling.

فروش - فروش.

With some verbs, you have to do something a little bit different.

با برخی از افعال، باید کاری را کمی متفاوت انجام دهید.

For example, for verbs ending in "e", we have to drop the "e" and add "-ing".

به عنوان مثال، برای افعالی که به "e" ختم می شوند، باید "e" را رها کرده و "-ing" را اضافه کنیم.

We're always going to be adding -ing for all the verbs, but sometimes you have to make

ما همیشه قرار است -ing را برای همه افعال اضافه کنیم، اما گاهی اوقات باید

some changes before that.

قبل از آن تغییراتی ایجاد کنید.

For example, for those verbs ending in "e", like "make" becomes "making", because we're

به عنوان مثال، برای افعالی که به "e" ختم می شوند، مانند "ساختن" به "ساختن" تبدیل می شود، زیرا ما

dropping the "e", right?

"e" را حذف می کنیم، درست است؟

Take becomes taking without the "e".

گرفتن بدون «ه» تبدیل به گرفتن می شود.

Next, for verbs ending in "ie", we have to drop the "ie" and add "y" and then the "-ing".

در مرحله بعد، برای افعالی که به "ie" ختم می شوند، باید "ie" را رها کرده و "y" و سپس "-ing" را اضافه کنیم.

For example: tie becomes tying, alright?

به عنوان مثال: کراوات تبدیل به گره می شود، خوب؟

We added "y" and "-ing".

"y" و "-ing" را اضافه کردیم.

Lie, get rid of "ie", add the "y" and "-ing", lying.

دروغ، از شر "i" خلاص شوید، "y" و "-ing"، دروغ گفتن را اضافه کنید.

Tie - tying, lie - lying, alright?

کراوات - گره زدن، دروغ - دروغ گفتن، خوب؟

And for some verbs that end with a pattern called C-V-C.

و برای برخی از افعال که با الگویی به نام C-V-C خاتمه می یابند.

C-V-C stands for consonant, vowel, consonant.

C-V-C مخفف همخوان، مصوت، همخوان است.

A vowel in English is A, E, I, O, and U, and a consonant is every other letter.

حروف صدادار در زبان انگلیسی A، E، I، O و U است و همخوان هر حرف دیگری است.

So, for some verbs that follow this pattern that end like this, we have to double the

بنابراین، برای برخی از افعالی که از این الگو پیروی می کنند و به این شکل ختم می شوند، باید حرف آخر را دو برابر کنیم

last letter.

.

For example, what you need to do is to look at this word from the end, because not every

برای مثال، کاری که باید انجام دهید این است که به این کلمه از آخر نگاه کنید، زیرا هر

word will have only three letters, but always look at the word from the end, okay?

کلمه فقط سه حرف نخواهد داشت، اما همیشه از آخر به کلمه نگاه کنید، خوب؟

C-V-C, and if it follows that pattern, then double the last letter and then add "-ing".

C-V-C، و اگر از آن الگو پیروی کرد، حرف آخر را دو برابر کنید و سپس "-ing" را اضافه کنید.

For example: Jog becomes jogging.

مثلا: دویدن دویدن می شود.

What does it mean to jog?

دویدن به چه معناست؟

To like, run for exercise.

برای دوست داشتن، برای ورزش بدوید.

Sit becomes sitting.

نشستن تبدیل به نشستن می شود.

Alright?

بسیار خوب؟

So, these are some of the main spelling changes you need to make in this tense for the verbs.

بنابراین، اینها برخی از تغییرات اصلی املایی هستند که باید در این زمان برای افعال ایجاد کنید.

In English, when someone asks you a question, we don't usually just say "Yes" or "No", because

در زبان انگلیسی، وقتی کسی از شما سوالی می پرسد، ما معمولا فقط "بله" یا "نه" نمی گوییم، زیرا

it sounds a little bit impolite.

کمی بی ادبانه به نظر می رسد.

We can be a little bit more polite than that, and I'm going to show you how.

ما می‌توانیم کمی مؤدب‌تر از آن باشیم، و من به شما نشان خواهم داد که چگونه.

But also in English, when someone asks you a question, you don't have to give a very

اما همچنین در زبان انگلیسی، وقتی کسی از شما سؤالی می‌پرسد

long answer if, basically, your information is "yes" or "no".

، اگر اساساً اطلاعات شما «بله» یا «خیر» باشد، لازم نیست پاسخ خیلی طولانی بدهید.

So, I'm going to show you how to give short answers that allow you to answer in a very

بنابراین، من به شما نشان خواهم داد که چگونه پاسخ های کوتاهی بدهید که به شما امکان می دهد به روشی بسیار

polite way and an easy way.

مودبانه و به روشی آسان پاسخ دهید.

So, for example, in this tense, if someone said "Was he playing video games?", then you

بنابراین، برای مثال، در این زمان، اگر کسی می‌گوید «آیا بازی‌های ویدیویی بازی می‌کرد؟»، می‌توانید

could just say "Yes, he was.", if it's a positive answer, or "No, he wasn't.".

فقط بگویید «بله، او بود.»، اگر پاسخ مثبت است ، یا «نه، او نبود». .

And how do you know that pattern?

و چگونه آن الگو را می شناسید؟

Well, in this case, all we had to do was take the "was" from the question and use it in

خوب، در این مورد، تنها کاری که باید انجام می‌دادیم این بود که «بود» را از سؤال گرفته و

our answer, okay?

در پاسخ خود استفاده کنیم، خوب؟

Now, as you can see in the positive answer, you cannot use any contraction because there

حالا همانطور که در پاسخ مثبت می بینید، نمی توانید از هیچ انقباضی استفاده کنید زیرا

isn't one, but in the negative one, the negative answer, yes, do use the contraction, especially

وجود ندارد، اما در پاسخ منفی، پاسخ منفی، بله، از انقباض استفاده کنید، به خصوص

in informal conversation where we use these kind of questions and answers, okay?

در مکالمه غیر رسمی که ما از این نوع استفاده می کنیم. پرسش و پاسخ، باشه؟

So, just take your answer from the question itself.

بنابراین، فقط پاسخ خود را از خود سؤال بگیرید.

Let's take another example.

بیایید مثال دیگری بزنیم.

"Were they studying for the test?"

"آیا برای آزمون درس می خواندند؟"

So, you could say again, take your answer from here: "Yes, they were.", or "No, they

بنابراین، می توانید دوباره بگویید، پاسخ خود را از اینجا بگیرید: "بله، آنها بودند."، یا "نه، آنها

weren't.", okay?

نبودند."، باشه؟

Make sure you you're saying "weren't", "wasn't", okay?

مطمئن شوید که می گویید "نبود"، "نبود"، باشه؟

Make sure you're saying that ending, otherwise the meaning changes, alright?

مطمئن شوید که این پایان را می گویید، در غیر این صورت معنی تغییر می کند، خوب؟

Now, the only one that's different, the only exception is for questions about you.

اکنون، تنها موردی که متفاوت است، تنها استثنا مربوط به سوالاتی در مورد شماست.

So, if someone says, "Were you managing a team?"

بنابراین، اگر کسی بگوید، "آیا شما یک تیم را مدیریت می کردید؟"

Let's suppose you go for an interview, right?

فرض کنید برای مصاحبه می روید، درست است؟

They're asking you many different kinds of questions about your previous jobs, and they

آنها از شما انواع مختلفی از سوالات را در مورد مشاغل قبلی خود می پرسند و

ask you "Were you managing a team?".

از شما می پرسند "آیا مدیریت یک تیم را بر عهده داشتید؟"

So then, of course, you cannot say "were", your answer will be "Yes, I was.", or "No,

بنابراین، مطمئناً نمی توانید بگویید "بودند"، پاسخ شما "بله، من بودم." یا "نه،

I wasn't".

من نبودم" خواهد بود.

And because you are you and a lot of people are going to ask you questions about you,

و از آنجایی که شما هستید و افراد زیادی قرار است از شما سؤالاتی درباره شما بپرسند،

it's good for you to memorize these, okay?

خوب است که اینها را حفظ کنید، خوب؟

Were you doing this?

آیا این کار را می کردید؟

Yes, I was.

بله، من بودم.

No, I wasn't.

نه، من نبودم.

Yes, I was.

بله، من بودم.

No, I wasn't.

نه، من نبودم.

Okay?

باشه؟

So, know these answers for yourself but for anyone else, you can take the answer from

بنابراین، این پاسخ ها را خودتان بدانید، اما برای هر کس دیگری، می توانید پاسخ را

the question itself.

از خود سؤال بگیرید.

So, were you paying attention to this lesson?

خب آیا به این درس توجه می کردید؟

I hope you said "Yes, I was."

امیدوارم گفته باشید "بله، من بودم."

Now, let's practice what you've been learning.

حالا بیایید آنچه را که یاد گرفته اید تمرین کنیم.

So, what we'll do first is we will take some sentences which, right now, are in the present

بنابراین، کاری که ما در ابتدا انجام خواهیم داد این است که جملاتی را می گیریم که در حال حاضر در حال

continuous, and we're going to change them to the past continuous.

استمراری هستند و می خواهیم آنها را به گذشته استمراری تغییر دهیم.

For example: I am learning.

به عنوان مثال: من در حال یادگیری هستم.

How would you say that in the past continuous, which we've been learning?

چگونه می گویید که در گذشته استمراری، که ما در حال یادگیری آن بوده ایم؟

What would it become?

چه می شود؟

"I am" becomes "I was learning.", okay?

"من هستم" به "من داشتم یاد می گرفتم" می شود، خوب؟

I was learning.

داشتم یاد میگرفتم

We are waiting.

ما منتظر هستیم.

What does that become?

آن چه می شود؟

We were waiting, okay?

منتظر بودیم، باشه؟

Very good.

خیلی خوب.

He is singing, in the present, becomes what in the past?

او آواز می خواند، در حال حاضر، در گذشته چه می شود ؟

In the past continuous, we say "He was singing.", okay?

در گذشته استمراری می گوییم "او داشت آواز می خواند"، خوب؟

Very good.

خیلی خوب.

Now, for these, these are already in the past continuous, but we're going to - right now,

اکنون، برای اینها، اینها قبلاً در گذشته استمراری هستند، اما ما می خواهیم - در حال حاضر،

they're positive sentences.

آنها جملات مثبت هستند.

We're going to change them into negative sentences.

ما آنها را به جملات منفی تبدیل می کنیم.

So, let's start with the first one: Ruby was teaching.

بنابراین، اجازه دهید با مورد اول شروع کنیم: روبی در حال تدریس بود.

How would we make it negative?

چگونه آن را منفی کنیم؟

It would be "was", what's the key word?

این می تواند "بود"، کلمه کلیدی چیست؟

"not" teaching, okay?

تدریس "نه"، باشه؟

Ruby was not teaching.

روبی تدریس نمی کرد.

Number five: Simon was winning.

شماره پنج: سیمون برنده بود.

Make it negative and this time, we'll try to make a contraction.

آن را منفی کنید و این بار سعی می کنیم انقباض ایجاد کنیم.

Simon - yes - wasn't winning.

سیمون - بله - برنده نبود.

Okay?

باشه؟

Simon wasn't winning.

سیمون برنده نبود

We were driving.

ما در حال رانندگی بودیم.

Make it negative and a contraction.

آن را منفی و منقبض کنید.

We weren't, okay, pay attention to the spelling also, we weren't driving, okay.

ما نبودیم، باشه، به املا هم دقت کن، رانندگی نمیکردیم، باشه.

Great.

عالی.

Let's look at number seven.

بیایید به شماره هفت نگاه کنیم.

Now, we're going to make a question.

حالا یک سوال مطرح می کنیم.

Right now, it's a sentence: Steven was going to the conference.

در حال حاضر، این یک جمله است: استیون به کنفرانس می رفت.

So, I want you to help me make a question starting with the question word "where".

بنابراین، از شما می‌خواهم که به من کمک کنید تا یک سؤال با کلمه سؤالی "کجا" شروع شود.

Steven was going to the conference.

استیون به کنفرانس می رفت.

Where was Steven going?

استیون کجا می رفت؟

Okay?

باشه؟

Very good.

خیلی خوب.

And number eight, same thing: She was doing her homework.

و شماره هشت، همان: او داشت تکالیفش را انجام می داد.

What does that become?

آن چه می شود؟

Let's start the question with the word "what".

بیایید سوال را با کلمه "چه" شروع کنیم.

What was she doing?

او چه کار می کرد؟

Right?

درست؟

Because what are we doing with the questions?

چون با سؤالات چه کار می کنیم؟

We're changing that order.

ما آن ترتیب را تغییر می دهیم.

She was - was she?

او بود - او بود؟

Steven was - was Steven?

استیون بود - استیون بود؟

Okay?

باشه؟

So, you've done a lot of practice, very good!

بنابراین، شما تمرین زیادی انجام داده اید، بسیار خوب!

Now, let's look at some common mistakes that are made with this tense, and you can help

حالا بیایید به برخی از اشتباهات رایجی که با این زمان انجام می شود نگاهی بیندازیم و می توانید به

me correct them.

من کمک کنید تا آنها را اصلاح کنم.

So, sometimes the wrong tense is used.

بنابراین، گاهی اوقات از زمان اشتباه استفاده می شود.

For example, this student wrote "I am studying when you called."

مثلاً این دانش آموز نوشته بود «وقتی زنگ زدی من درس می خوانم».

So, what should it be?

بنابراین، چه چیزی باید باشد؟

"I am studying" is the present continuous, but that's not what we need, we need the past

"من در حال مطالعه هستم" حال استمراری است، اما این چیزی نیست که ما نیاز داریم، ما به گذشته استمراری نیاز داریم

continuous, so this one should be "I was".

، پس این یکی باید "من بودم".

I was studying, right?

داشتم درس میخوندم درسته؟

I was studying when you called.

داشتم درس میخوندم که زنگ زدی

Alright.

بسیار خوب.

Sometimes, the mistake is with the verb "to be".

گاهی اشتباه با فعل « بودن» است.

For example, this person wrote "We was relaxing."

به عنوان مثال، این شخص نوشته بود "در حال استراحت بودیم".

They got this part right, but is this right?

آنها این قسمت را درست دریافت کردند، اما آیا این درست است؟

No.

نه

What's the correct form?

. فرم صحیح چیست؟

We should say "We were relaxing.", okay?

باید بگوییم "در حال استراحت بودیم."، خوب؟

Good.

خوب

Sometimes, there are spelling mistakes.

گاهی اوقات، اشتباهات املایی وجود دارد.

For example: "She was bakeing a cake."

به عنوان مثال: "او در حال پختن کیک بود."

Do remember what we do when we have a verb which is like this: bake, it ends with an

به یاد داشته باشید که وقتی یک فعل داریم که به این صورت است، چه می کنیم: bake، با یک

"e", so we need to cancel the "e" before we add "-ing".

"e" ختم می شود، بنابراین قبل از اضافه کردن "-ing" باید "e" را لغو کنیم .

Good.

خوب

Sometimes, there's a problem with the word order.

گاهی اوقات، در ترتیب کلمات مشکلی وجود دارد .

You might have all the right words, but not in the right order.

ممکن است همه کلمات مناسب را داشته باشید، اما نه به ترتیب درست.

For example: "When you were going to call?"

به عنوان مثال: "وقتی قرار بود زنگ بزنی؟"

that's not right.

درست نیست.

What should it be?

چه باید باشد؟

"When were you going to call?", okay?

"کی قرار بود زنگ بزنی؟"، باشه؟

Sometimes, words are missing.

گاهی اوقات کلمات گم می شوند.

For example: "You waiting a long time?"

به عنوان مثال: "شما مدت زیادی منتظر هستید؟"

What should it be?

چه باید باشد؟

This is a question, so which word goes first?

این یک سوال است، پس کدام کلمه اول می آید؟

Goes here, it should be "Were you".

به اینجا می‌رود، باید «Were you» باشد.

"Were you waiting a long time?", not just "you waiting".

"خیلی منتظر بودی؟"، نه فقط "تو منتظر بودی".

Were you waiting a long time?

خیلی وقت بود منتظر بودی؟

Okay?

باشه؟

Good.

خوب

Let's look at another example where there are missing words.

بیایید به مثال دیگری نگاه کنیم که در آن کلمات گم شده وجود دارد.

"He talking to a client."

"او با یک مشتری صحبت می کند."

Let's suppose this is in the past continuous.

فرض کنید این در گذشته استمراری است.

What's missing?

چه چیزی کم است؟

Again, the verb "to be", that helping verb, we need that, so it should be "He was talking

باز هم، فعل "بودن"، آن فعل کمک کننده، ما به آن نیاز داریم، بنابراین باید "او

to a client.", okay?

با مشتری صحبت می کرد" باشد، خوب؟

Now it's correct and of course, we have to remember that, with this tense, we can't use

حالا درست است و البته باید به خاطر داشته باشیم که با این زمان نمی توانیم از

many of the stative verbs.

بسیاری از افعال ثابت استفاده کنیم.

So, this student made a mistake and said, "I was believing you.", but "believe" is one

بنابراین، این دانش آموز اشتباه کرد و گفت: "من داشتم شما را باور می کردم"، اما "باور" یکی

of those stative verbs, so we just cannot use it in this tense.

از آن افعال ثابت است، بنابراین ما نمی توانیم آن را در این زمان به کار ببریم.

So, we would have had to say, "I believed you.", which is just past simple.

بنابراین، ما باید می‌گفتیم، "من تو را باور کردم ."، که بسیار ساده است.

We cannot use this word with the continuous form.

ما نمی توانیم این کلمه را با شکل پیوسته استفاده کنیم.

So, these are some of the main mistakes you should be careful of.

بنابراین، اینها برخی از اشتباهات اصلی هستند که باید مراقب آنها باشید.

So, congratulations!

بنابراین، تبریک می گویم!

You have just learned when to use this tense, when not to use this tense, and also how to

شما به تازگی یاد گرفته اید که چه زمانی از این زمان استفاده کنید، چه زمانی از این زمان استفاده نکنید و همچنین چگونه

use this tense.

از این زمان استفاده کنید.

You've learned how to make a positive sentence, a negative sentence, and also a question.

شما یاد گرفته اید که چگونه یک جمله مثبت، یک جمله منفی و همچنین یک سوال بسازید.

For example, you know you to say, "Robert was driving.", or "Robert wasn't driving",

به عنوان مثال، شما می دانید که می گویید " رابرت رانندگی می کرد."، یا "رابرت رانندگی نمی کرد"،

or "Was Robert driving?", okay?

یا "رابرت رانندگی می کرد؟"، خوب؟

And when you can do that, it means that you can move comfortably between different kinds

و وقتی می توانید این کار را انجام دهید، به این معنی است که می توانید به راحتی بین

of sentences and different kinds of usages of this tense, alright?

انواع مختلف جملات و انواع مختلف استفاده از این زمان حرکت کنید، خوب؟

Now, I've written on the board a few other questions you might hear people saying and

اکنون، من چند سؤال دیگر را روی تخته نوشته ام که ممکن است شنیده شود که مردم می گویند و می

asking that use this tense and which you could also start using.

پرسند که از این زمان استفاده می کنند و شما نیز می توانید از آنها استفاده کنید.

For example: "What were you doing yesterday?", or "Where were you going?", or "Who were you

به عنوان مثال: "دیروز چه کار می کردی؟"، یا "کجا می رفتی؟"، یا "با چه کسی

talking to?", okay?

صحبت می کردی؟"، خوب؟

You might hear these kinds of questions and they are, in fact, using this tense which

شما ممکن است این نوع سوالات را بشنوید و در واقع از این زمانی استفاده می کنند که

you have just learned, okay?

به تازگی یاد گرفته اید، خوب است؟

And to practice it a little bit more, I suggest you write something about your day.

و برای تمرین کمی بیشتر، پیشنهاد می کنم در مورد روزتان چیزی بنویسید.

What were you doing yesterday?

دیروز چیکار میکردی؟

Write some of those things down and you'll find that you're using this tense and it's

برخی از این موارد را بنویسید و متوجه می شوید که از این زمان استفاده می کنید و

quite useful, alright?

کاملاً مفید است، خوب؟

Where do you go from here?

از اینجا کجا میری؟

Once you're comfortable with this tense, then you can go on to watch the next tense in our

وقتی با این زمان راحت شدید، می توانید به تماشای زمان بعدی

series, which is the future simple tense, alright?

سریال ما که زمان ساده آینده است، بروید، درست است؟

And if you'd like to practice this one a little bit more, you can go to www.engvid.com and

و اگر می‌خواهید این یکی را کمی بیشتر تمرین کنید ، می‌توانید به www.engvid.com بروید

do a quiz on this, alright?

و یک مسابقه در این مورد انجام دهید، خوب است؟

Congratulations again, and all the best with your English.

باز هم تبریک می گویم، و بهترین ها را با زبان انگلیسی شما.