Learn English Tenses: PRESENT SIMPLE

Hi, I'm Rebecca. Welcome to this series on English tenses. In this class, we will look

سلام من ربکا هستم به این سریال در زمان های انگلیسی خوش آمدید. در این کلاس به

at the present simple tense. I'll show you exactly when to use it, how to use it, and

زمان حال ساده می پردازیم. من دقیقاً به شما نشان خواهم داد که چه زمانی از آن استفاده کنید، چگونه از آن استفاده کنید و

also what mistakes to be careful of when you're using this tense. We'll also go through lots

همچنین هنگام استفاده از این زمان باید مراقب چه اشتباهاتی باشید . ما همچنین

of practice exercises together, so you'll learn exactly how to use this tense correctly

تمرینات تمرینی زیادی را با هم مرور خواهیم کرد، بنابراین شما دقیقاً یاد خواهید گرفت که چگونه از این زمان به درستی

and confidently. Are you ready? Let's get started.

و با اطمینان استفاده کنید. اماده ای؟ بیایید شروع کنیم.

This series is about English tenses. But what are tenses anyway? Tenses are simply the way

این سریال در مورد زمان های انگلیسی است. اما به هر حال زمان ها چیست؟ زمان ها به سادگی روشی هستند

we talk about time in English. What do we mean by time? We mean the past, the present,

که ما در مورد زمان در انگلیسی صحبت می کنیم. منظور ما از زمان چیست؟ منظور ما گذشته، حال

the future, right? These are all different times and we have different tenses to express

، آینده است، درست است؟ اینها همه زمان های متفاوتی هستند و ما زمان های مختلفی برای بیان

or talk about those times. So, in this lesson, we're going to look at the two basic ways

یا صحبت در مورد آن زمان ها داریم. بنابراین، در این درس، ما به دو روش اساسی

that you - we can speak about the present in English and they are: the present simple

که شما می‌توانید در مورد زمان حال به زبان انگلیسی صحبت کنیم، می‌پردازیم : حال ساده

and the present continuous, or present progressive as it's also called.

و حال استمراری، یا فعلی مترقی که به آن نیز گفته می‌شود.

Now, although we are focusing on the present simple, I want to give you a little overview

اکنون، اگرچه ما بر روی زمان حال ساده تمرکز می کنیم ، می خواهم یک نمای کلی به شما بدهم

so you understand the basic differences between these two simple tenses, alright? So, let

تا تفاوت های اساسی بین این دو زمان ساده را درک کنید، خوب است؟ بنابراین، اجازه

me give you an example. In present simple, we would say "I work". And in present continuous,

دهید برای شما یک مثال بزنم. در حال حاضر ساده، ما می گوییم "من کار می کنم". و در حال استمراری

we would say "I am working". So, what's the difference? What's the difference between

می گوییم «کار می کنم». بنابراین، تفاوت چیست؟ تفاوت

these two sentences? What's the difference, is there a difference? I don't know, what

این دو جمله چیست؟ چه فرقی دارد ، آیا تفاوتی دارد؟ نمی دانم،

do you think? Well, I do know. And there is a difference. Perhaps, in your language, there

نظر شما چیست؟ خوب، من می دانم. و یک تفاوت وجود دارد. شاید در زبان شما

isn't any difference because in many languages, there is no difference between the way that

تفاوتی وجود نداشته باشد زیرا در بسیاری از زبان ها تفاوتی بین نحوه بیان

these two ideas are expressed, but in English, there is a difference in the idea and the

این دو ایده وجود ندارد اما در زبان انگلیسی در ایده و

way that we say it.

نحوه بیان آن تفاوت وجود دارد.

So, let me explain what that difference is. When we say "I am working", which is that

بنابراین، اجازه دهید توضیح دهم که این تفاوت چیست. وقتی می‌گوییم «من کار می‌کنم» که

other tense, present continuous, which we can learn later, that is talking about something

همان زمان حال استمراری است که بعداً می‌توانیم آن را یاد بگیریم، صحبت از چیزی است

that is happening now, or something temporary. What do I mean by now? For example, I am teaching.

که اکنون در حال رخ دادن است یا چیزی موقتی. الان منظورم چیه؟ مثلا در حال تدریس هستم.

You are listening, right? All these things are happening right now. So, when we are saying

داری گوش میدی، درسته؟ همه این چیزها در حال حاضر اتفاق می افتد. بنابراین، زمانی که ما این را می

that, when I'm saying that, I'm using present continuous. But when I say "I work", that

گوییم، زمانی که من آن را می گویم، از حال استمراری استفاده می کنم . اما وقتی می‌گویم "من کار می‌کنم"،

is in general. For example, I may not be working at this moment, but I work somewhere. I have

به طور کلی است. مثلاً ممکن است در این لحظه کار نکنم، اما در جایی کار می کنم. من

a job. So, when we talk about something that's true in general, that's present simple. Also,

کار دارم بنابراین، هنگامی که ما در مورد چیزی صحبت می کنیم که به طور کلی درست است، در حال حاضر ساده است. همچنین،

present simple is for something that's more or less permanent. For example, if you have

present simple برای چیزی است که کم و بیش دائمی است. برای مثال،

a job, of course, no job or thing in life is necessarily permanent. What does permanent

اگر شغلی دارید، مسلماً هیچ شغل یا چیزی در زندگی لزوماً دائمی نیست. معنی دائمی

mean, that it lasts all the time, but let's say you're not changing jobs every day. So,

چیست، این که همیشه دوام می آورد، اما فرض کنید شما هر روز شغل خود را تغییر نمی دهید. بنابراین،

more or less, this is the job you'll always have. This is your permanent job. So then,

کم و بیش، این شغلی است که همیشه خواهید داشت. این شغل دائمی شماست. پس

for those kind of activities, we use present simple and we say "I work at the bank". "I

برای این نوع فعالیت ها از present simple استفاده می کنیم و می گوییم "من در بانک کار می کنم". "من

work in the store" etc. But, "I am working" would just be right now, or it could also

در فروشگاه کار می کنم" و غیره. اما "من در حال کار هستم " فقط همین الان است یا ممکن

be for something temporary. "Temporary" means only for a short period of time. This is for

است برای چیزی موقتی باشد. «موقت» یعنی فقط برای مدت کوتاهی. این برای

always, this is for a short period of time. This is true in general, and this one is true

همیشه است، این برای یک دوره زمانی کوتاه است. این به طور کلی درست است، و این یکی

for something happening now. So, those are some basic differences between these two tenses.

برای چیزی که در حال حاضر اتفاق می افتد صادق است. بنابراین، اینها چند تفاوت اساسی بین این دو زمان است.

Now, let's focus on the tense that we're working on today, which is present simple. So, how

حال، بیایید روی زمانی که امروز روی آن کار می کنیم تمرکز کنیم ، که در حال حاضر ساده است. بنابراین، چگونه به

does it sound? How does it actually work? It's like this - so these are the different

نظر می رسد؟ در واقع چگونه کار می کند؟ به این صورت است - پس اینها

subjects, and this is the verb and the way we use it. So just repeat it after me: I work.

موضوعات مختلف هستند و این فعل و نحوه استفاده ما از آن است. پس فقط بعد از من تکرار کنید: من کار می کنم.

You work. We work. They work. He works. She works. And: It works. "It" meaning the air

تو کار میکنی. ما کار میکنیم. آنها کار میکنند. او کار می کند. او کار می کند. و: کار می کند. "آن" به معنی

conditioner, or the computer. "It" is for something which is not a person but it's for

کولر یا کامپیوتر است. «آن» برای چیزی است که شخص نیست اما برای

a thing.

یک چیز است.

And we saw some differences there. Don't worry about those changes now. We're going to learn

و ما در آنجا تفاوت هایی را دیدیم. اکنون نگران آن تغییرات نباشید. ما

all about that in a later part of this lesson, okay? So that's what it sounds like. This

در بخش بعدی این درس همه چیز را در مورد آن یاد خواهیم گرفت، خوب؟ پس این چیزی است که به نظر می رسد.

is a basic description of these two differences which you can keep in mind as we now move

این یک توصیف اساسی از این دو تفاوت است که می توانید در هنگام

forward with the present simple tense.

حرکت با زمان حال ساده به خاطر داشته باشید.

Now, let's look at when we use the present simple tense, okay? So, we have five different

حالا بیایید ببینیم چه زمانی از زمان حال ساده استفاده می کنیم، خوب؟ بنابراین، ما پنج

situations in which we can use this tense. Let's go through them one by one.

موقعیت مختلف داریم که در آنها می توانیم از این زمان استفاده کنیم. بیایید آنها را یکی یکی مرور کنیم.

First of all, we can use the present simple tense to talk about things which are permanent.

اول از همه، ما می توانیم از زمان حال ساده برای صحبت در مورد چیزهایی که دائمی هستند استفاده کنیم.

Which are more or less always true, okay? For example: "We live in New York". So, let's

که کم و بیش همیشه درست است، خوب؟ به عنوان مثال: "ما در نیویورک زندگی می کنیم". بنابراین، بیایید

suppose that this is where you live, right? Not just for a short time, but for a long

فرض کنیم که این جایی است که شما زندگی می کنید، درست است؟ نه فقط برای مدت کوتاه، بلکه برای مدت

time, and more or less, it's a permanent situation. It's always true for you. It doesn't mean

طولانی و کم و بیش، این یک وضعیت دائمی است. این همیشه برای شما صادق است. این بدان معنا

it's completely true always, but most of the time, this is where you live. So, that's what

نیست که همیشه کاملاً درست است، اما بیشتر اوقات، اینجا جایی است که شما زندگی می کنید. بنابراین، این چیزی است که

we consider permanent. So, we could say "We live in New York", "He works at a bank", so

ما دائمی می دانیم. بنابراین، می‌توانیم بگوییم «ما در نیویورک زندگی می‌کنیم»، «او در یک بانک کار می‌کند»، پس

when we say, "He works at a bank", it means that's his permanent regular job, okay? It's

وقتی می‌گوییم «او در یک بانک کار می‌کند»، به این معنی است که این کار همیشگی اوست، خوب؟

not a temporary job, it's not a job that he has just for a little while, that's where

این یک کار موقت نیست، این شغلی نیست که او فقط برای مدت کوتاهی داشته باشد،

he works most of the time, okay? So, we use this for permanent situations. Think about

او بیشتر اوقات در آنجا کار می کند، باشه؟ بنابراین، ما از این برای موقعیت های دائمی استفاده می کنیم. به

yourself, okay? Whenever you're trying to learn a tense, one of the great things you

خودت فکر کن، باشه؟ هر زمان که سعی می کنید زمانی را یاد بگیرید، یکی از کارهای بزرگی که می

can do is to think of an example that applies to your life, or to people that you know.

توانید انجام دهید این است که به مثالی فکر کنید که در زندگی شما یا افرادی که می شناسید صدق می کند.

What is permanent for you? So, you could say a sentence right now, such as "I live in _______",

چه چیزی برای شما دائمی است؟ بنابراین، می‌توانید همین الان جمله‌ای بگویید، مثلاً «من در _______ زندگی می‌کنم»، در

whichever city you live in. Or, if you're working somewhere, and then you could say

هر شهری که زندگی می‌کنید. یا اگر در جایی کار می‌کنید، می‌توانید بگویید

"I work __________", okay? So, you, by making these sentences are already using the present

«من کار می‌کنم __________»، باشه؟ بنابراین، شما با ساختن این جملات از زمان حال

simple tense. It's that simple. Okay.

ساده استفاده می کنید. ساده است. باشه.

So, let's look at another situation in which you can use the present simple tense. For

بنابراین، بیایید به موقعیت دیگری نگاه کنیم که در آن می توانید از زمان حال ساده استفاده کنید. برای

routines. So, what's a routine? A routine is something you do regularly, okay? For example,

روتین ها بنابراین، یک روال چیست؟ یک روتین کاری است که به طور منظم انجام می دهید، خوب؟ به عنوان مثال،

"I wake up at 6:00 every day.", okay? "I go to sleep at 11:00". So, wake, go, these verbs

"من هر روز ساعت 6 از خواب بیدار می شوم."، خوب؟ «ساعت 11 می‌خوابم». بنابراین، بیدار شو، برو، این

are in the present simple tense because they're talking about a regular activity, a routine.

افعال در زمان حال ساده هستند زیرا در مورد یک فعالیت منظم، یک روال صحبت می کنند.

We can also use this tense to talk about facts. For example: "The sun rises in the east".

ما همچنین می توانیم از این زمان برای صحبت در مورد حقایق استفاده کنیم. مثلا: «خورشید در مشرق طلوع می کند».

It's just a fact, it's something that's a scientific truth. It's not something that

این فقط یک واقعیت است، چیزی است که یک حقیقت علمی است. این چیزی نیست که

I decided or you decided, it's just true. We could also say "The sun sets in the west",

من تصمیم گرفتم یا شما تصمیم گرفتید، فقط درست است. ما همچنین می توانیم بگوییم "خورشید در غرب غروب می کند"،

okay?

خوب؟

Next, we can use this tense to talk about schedules, because think about it, what is

بعد، می توانیم از این زمان برای صحبت در مورد برنامه ها استفاده کنیم، زیرا به آن فکر کنید

a schedule? A schedule tells us when something is going to happen, and that's kind of connected

، برنامه زمانی چیست؟ یک برنامه زمانی به ما می گوید که چه زمانی قرار است اتفاقی بیفتد، و این به نوعی

to this point, right? A regularly scheduled event. So, for example, we could say "Our

به این نقطه مرتبط است، درست است؟ رویدادی که به طور منظم برنامه ریزی شده است. بنابراین، برای مثال، می توانیم بگوییم "

class starts at 9:00." Why are we using present simple? Because our class always starts at

کلاس ما از ساعت 9 شروع می شود." چرا از present simple استفاده می کنیم ؟ چون کلاس ما همیشه ساعت 9 شروع می شود

9:00, alright? It's kind of permanent, it's kind of a routine, it's a schedule. Or, the

، خوب؟ این یک نوع دائمی است، این یک نوع روتین است، این یک برنامه است. یا،

flight leaves at noon. Not just this time, but the flight always leaves at noon. It has

پرواز در ظهر حرکت می کند. نه فقط این بار، بلکه پرواز همیشه در ظهر حرکت می کند. این

a schedule and therefore we're using the present simple tense with the words "starts" and "leaves".

یک برنامه زمانی دارد و بنابراین ما از زمان حال ساده با کلمات "شروع" و "ترک" استفاده می کنیم.

Okay, got that?

باشه، فهمیدی؟

Now, let's look at one other situation. There are some words in English, and they're called

حالا بیایید به یک موقعیت دیگر نگاه کنیم. کلماتی در انگلیسی وجود دارد که به آنها

adverbs of frequency, to describe how often something is happening. And these words are

قید فرکانس می گویند تا مشخص کنند که هر چند وقت یکبار اتفاقی در حال وقوع است. و این کلمات در

shown down here, but let's look at this sentence first. "She always takes the bus". So, always

اینجا نشان داده شده است، اما اجازه دهید ابتدا به این جمله نگاه کنیم . او همیشه سوار اتوبوس می شود. بنابراین،

is a word that tells us how often something happens, and all of these words down here

همیشه کلمه‌ای است که به ما می‌گوید چند وقت یک‌بار اتفاقی می‌افتد، و همه این کلمات در

are just like that. So, if always is like 100% of the time, we have other words. We

اینجا دقیقاً شبیه همین هستند. بنابراین، اگر همیشه مانند 100٪ مواقع باشد، کلمات دیگری داریم.

have the word "never", which is 0%, it never happens. It doesn't happen at all. So, we

ما کلمه "هرگز" را داریم که 0٪ است، هرگز اتفاق نمی افتد. اصلا این اتفاق نمی افتد. بنابراین،

could say he or she never takes the bus. We could also say, let's say, 50% of the time,

می توانیم بگوییم که او هرگز سوار اتوبوس نمی شود. همچنین می‌توانیم بگوییم، فرض کنید، 50 درصد مواقع،

okay, she takes the bus. So, we could say "She sometimes takes the bus". Or, once in

خوب، او سوار اتوبوس می‌شود. بنابراین، می توانیم بگوییم "او گاهی اوقات سوار اتوبوس می شود". یا، هر چند وقت

a while, okay, "She rarely takes the bus". Or, "She often takes the bus". So, when you

یکبار، خوب، "او به ندرت سوار اتوبوس می شود". یا "او اغلب سوار اتوبوس می شود". بنابراین، وقتی

see one of these words, which are called adverbs of frequency, that also tells you that you

یکی از این کلمات را می بینید که به آنها قید بسامد می گویند، به شما می گوید که

should be using the present simple tense, along with these other situations. So, if

باید از زمان حال ساده در کنار این موقعیت های دیگر استفاده کنید. بنابراین، اگر

you want to learn it really well, as I said, apply it to yourself. Say something about

می خواهید آن را به خوبی یاد بگیرید، همانطور که گفتم ، آن را برای خودتان اعمال کنید. چیزی در مورد

your routine. Say something about what you always do, or what you never do, and that

روتین خود بگویید. در مورد کارهایی که همیشه انجام می دهید یا هرگز انجام نمی دهید چیزی بگویید و به این

way, you are already using the present simple tense.

ترتیب، از زمان حال ساده استفاده می کنید.

Now, let's look at how to form the present simple tense. So, I've divided the board into

حال بیایید نحوه تشکیل زمان حال ساده را بررسی کنیم. بنابراین، من هیئت مدیره را به

three sections. For positive sentences, negative sentences, and for questions. And we'll go

سه بخش تقسیم کردم. برای جملات مثبت، جملات منفی و برای سوالات. و

through each one step by step, okay? So, for these subjects, I, You, We, and They, we just

ما هر کدام را مرحله به مرحله مرور خواهیم کرد، خوب؟ بنابراین، برای این موضوعات، من، شما، ما و آنها، فقط

say "work". For example, "I work". You can say it after me, that way, you will remember

می گوییم "کار". به عنوان مثال، "من کار می کنم". شما می توانید آن را بعد از من بگویید، به این ترتیب، گرامر را به خاطر خواهید آورد

the grammar, you'll also get the pronunciation, and it'll help you to learn and remember.

، همچنین تلفظ آن را دریافت خواهید کرد، و به شما کمک می کند یاد بگیرید و به خاطر بسپارید.

So, repeat after me: I work, you work, we work, they work. Good. Now, look what happens

پس بعد از من تکرار کنید: من کار می کنم، شما کار می کنید، ما کار می کنیم، آنها کار می کنند. خوب حالا ببینید اینجا چه اتفاقی می‌افتد

here. When it comes to he, she, and it, we need to add an "s", okay? That's all. We need

. وقتی صحبت از او، او و آن می شود، باید یک "s" اضافه کنیم، خوب؟ همین. ما

to add an "s" for he, she, and it, not because it's plural, it's not plural, but from a grammar

باید یک "s" برای he, she و it اضافه کنیم، نه به این دلیل که جمع است، بلکه جمع نیست، اما از نظر دستور زبان

point of view, in the present simple, we need to add an "s" here. So, say it after me: He

، در زمان حال ساده، باید یک "s" را در اینجا اضافه کنیم. پس بعد از من بگو: او

works, she works, and it works. Okay? Very good. So, that's for a positive or affirmative

کار می کند، او کار می کند و کار می کند. باشه؟ خیلی خوب. بنابراین، این برای یک جمله مثبت یا ایجابی است

sentence.

.

Now, let's look at a negative sentence. So, what we would say is "I don't work" if we're

حالا بیایید به یک جمله منفی نگاه کنیم. بنابراین، اگر آن را

shortening it, or we would say "I do not work". So, what happened here? How did we make it

کوتاه کنیم، می گوییم "من کار نمی کنم" یا می گوییم "من کار نمی کنم". خب، اینجا چه اتفاقی افتاد؟ چگونه آن را

negative? First, we have to add this word "do", and down here, we have to add the word

منفی کردیم؟ ابتدا باید این کلمه "do" را اضافه کنیم و در اینجا باید کلمه

"does". So, this is a helping verb that we have to use in this negative form, alright?

"does" را اضافه کنیم. بنابراین، این یک فعل کمکی است که باید در این شکل منفی استفاده کنیم، خوب؟

So just learn it the way it is and then you'll understand it and you'll get used to it. So,

پس فقط آن را همانطور که هست یاد بگیرید و سپس آن را درک خواهید کرد و به آن عادت خواهید کرد. بنابراین،

we say "I do not work". The "do not", when we shorten it, becomes "don't", and how does

ما می گوییم "من کار نمی کنم". "نباید"، وقتی آن را کوتاه می کنیم، تبدیل به "نکن" می شود، و چگونه

that happen? We take out the "o" here and then we squeeze these words together, we join

این اتفاق می افتد؟ اینجا "o" را بیرون می آوریم و بعد این کلمات را به هم می فشاریم و به

them together, and it becomes "don't". So, first, let's say it with the contraction,

هم وصل می کنیم و تبدیل به "نکن". بنابراین، اول، اجازه دهید آن را با انقباض،

with the short form, because that's how we usually speak. It is correct to say, "I do

با شکل کوتاه بگوییم، زیرا ما معمولاً اینگونه صحبت می کنیم. درست است که بگوییم «

not work", but usually we'll say "I don't work", alright? But the most important thing

کار نمی‌کنم»، اما معمولاً می‌گوییم «کار نمی‌کنم »، درست است؟ اما مهم‌ترین چیزی که

to remember is here we say, "I do not work" but here it becomes "He does not work", and

باید به خاطر بسپاریم این است که اینجا می‌گوییم «من کار نمی‌کنم»، اما اینجا می‌شود «او کار نمی‌کند» و

"does not" when we shorten it, when we contract it, becomes "doesn't". So, what happened here?

«نمی‌کند» وقتی آن را کوتاه می‌کنیم، وقتی آن را منقبض می‌کنیم، می‌شود «نمی‌کند». . خب، اینجا چه اتفاقی افتاد؟

We cancelled the "o" and again, we joined these two words "does" and "not" and it became

"o" را لغو کردیم و دوباره این دو کلمه "does" و "not" را به هم وصل کردیم و تبدیل به

"doesn't", and you can always know how to spell this contraction or this short form

"نمی‌شود" شد و شما همیشه می‌توانید به خاطر جایی که عبارت را گذاشته‌ایم این انقباض یا این شکل کوتاه را تلفظ کنید.

because of where we put the apostrophe. We put the apostrophe, this little comma that's

آپستروف آپستروف را می گذاریم، این کامای کوچک

in the in the air, in the place where we take out a letter. So, we put it here instead of

که در هواست، در جایی که یک حرف را بیرون می آوریم. بنابراین، ما آن را به جای

the "o" and we put it here instead of the "o". So, let's go through these. I don't work,

"o" در اینجا و به جای "o" در اینجا قرار می دهیم . بنابراین، اجازه دهید از طریق اینها بگذریم. من کار نمی کنم،

You don't work, We don't work, They don't work. Now, let's go to he, she, and it. Remember,

شما کار نمی کنید، ما کار نمی کنیم، آنها کار نمی کنند. حالا بیایید به سراغ او، او و آن برویم. به یاد داشته باشید،

he, she, and it is always going to be a little bit different. Let's hear it and say it: He

او، او، و همیشه قرار است کمی متفاوت باشد. بیایید آن را بشنویم و بگوییم: او

doesn't work, She doesn't work, It doesn't work. Let's say the phone, the computer, it

کار نمی کند، او کار نمی کند، کار نمی کند. فرض کنید تلفن، کامپیوتر،

doesn't work, okay?

کار نمی کند، خوب؟

Now, let's go to the questions. So, what happens in the questions? In the question, we also

حالا بریم سراغ سوالات. بنابراین، در سؤالات چه اتفاقی می افتد ؟ در سؤال

have to use that helping verb: "do". "Do" here, and "does" down here, and we have to

باید از آن فعل کمکی هم استفاده کنیم: «کردن». اینجا "do" و در پایین "does"، و ما باید ترتیب را

change the order, so instead of saying "I do", we say "Do I?", alright? So, repeat it

تغییر دهیم، بنابراین به جای گفتن "من انجام می دهم"، می گوییم "آیا؟"، خوب؟ بنابراین، آن را

after me: Do I work? I don't know, I don't remember. Do you work? Do we work? Do they

بعد از من تکرار کنید: آیا من کار می کنم؟ نمی دانم، یادم نیست . آیا شما کار می کنید؟ آیا ما کار می کنیم؟ آیا آنها

work? Down here, you would say, with he, she, and it: Does he work? Does she work? Does

کار می کنند؟ اینجا پایین، با او، او و آن می گویید: آیا او کار می کند؟ آیا او کار می کند؟

it work? Alright? Now usually, of course, you're not just going to say "Do you work?"

آیا کار می کند؟ بسیار خوب؟ حالا معمولاً، البته، قرار نیست فقط بگویید «کار می‌کنی؟»

You might say something more than that. Do you work on Fridays? Do you work Monday to

شما ممکن است چیزی بیش از این بگویید. آیا شما جمعه ها کار می کنید؟ آیا از دوشنبه تا

Friday? Do you work at the bank? Alright? So usually there's something more, but I've

جمعه کار می کنید؟ آیا شما در بانک کار می کنید؟ بسیار خوب؟ بنابراین معمولاً چیز بیشتری وجود دارد، اما من

just put the basic form here so that you understand the structure of how to use this tense.

فقط فرم اصلی را اینجا قرار داده ام تا ساختار نحوه استفاده از این زمان را درک کنید.

Now, another important point is that sometimes, when we ask questions, we don't just start

حالا نکته مهم دیگر این است که گاهی اوقات وقتی سوال می‌پرسیم، فقط

with "do" or "does", but we need to add a question word, right? So, maybe you want to

با "انجام" یا "انجام می‌دهد" شروع نمی‌کنیم، بلکه باید یک کلمه سوال اضافه کنیم ، درست است؟ بنابراین، شاید بخواهید

say "where". What are the question words, first of all: who, what, when, where, why,

بگویید "کجا". اول از همه، کلمات سؤالی چیست : چه کسی، چه چیزی، چه زمانی، کجا، چرا،

how, how much, how many, how often, okay? These are all what are called question words,

چگونه، چقدر، چند، چند وقت یکبار، خوب؟ همه اینها کلمات سؤالی نامیده می شوند،

but if you have one of these question words, all you have to do, it's really easy, the

اما اگر یکی از این کلمات سؤالی را دارید، تمام کاری که باید انجام دهید، واقعاً آسان است،

only thing you have to do is to put that question word right before this structure. So, "Where

تنها کاری که باید انجام دهید این است که آن کلمه سؤالی را درست قبل از این ساختار قرار دهید. بنابراین، "کجا

do you work?", right? When do you work? Why do you work? How much do you work? How often

کار می کنی؟"، درست است؟ چه زمانی کار میکنید؟ چرا کار می کنی؟ چقدر کار میکنی؟ چند

do you work? But we're keeping the same structure and we still need to have that helping verb

وقت یکبار کار می کنید؟ اما ما همان ساختار را حفظ می کنیم و هنوز باید آن فعل کمکی

"do". The same down here: Where does he work? When does she work? Okay? So, keep that structure

"do" را داشته باشیم. همان پایین اینجا: کجا کار می کند؟ او چه زمانی کار میکند؟ باشه؟ بنابراین، این ساختار را حفظ کنید

and even if you have a question word, don't worry, just put it at the beginning. So, here

و حتی اگر کلمه سوالی دارید ، نگران نباشید، فقط آن را در ابتدا قرار دهید. بنابراین، در اینجا

we have some examples: Where do you live? What do you do? Okay?

چند مثال داریم: کجا زندگی می کنید؟ چه کار میکنی؟ باشه؟

But the most important thing to remember is this part, okay? He works. She works. It works.

اما مهمترین چیزی که باید به خاطر بسپارید این قسمت است، خوب؟ او کار می کند. او کار می کند. کار می کند.

This is the only place in the entire board where we're adding an "s" to the verb itself.

این تنها جایی در کل تابلو است که در آن یک "s" به خود فعل اضافه می کنیم.

Everywhere else, we're just using the base form of the verb, right? So, let's say our

در هر جای دیگر، ما فقط از شکل پایه فعل استفاده می کنیم، درست است؟ بنابراین، فرض کنید

verb is "to work". So, here it's "work". I work, I don't work, Do you work? He works,

فعل ما "کار کردن" است. بنابراین، اینجا "کار" است. من کار می کنم، کار نمی کنم، شما کار می کنید؟ او کار می کند،

here it's different, but after that, it goes back to the base form of the verb, right?

اینجا فرق می کند، اما بعد از آن، به شکل پایه فعل برمی گردد، درست است؟

He doesn't work. Does he work? So even though with he, she, and it in the positive sentence

او کار نمی کند. آیا او کار می کند؟ بنابراین اگرچه با او، او و آن در جمله مثبت

we add the "s", but here in the negative, no, go back to the base form and in the question,

"s" را اضافه می کنیم، اما در اینجا در منفی، خیر، به شکل پایه برگردید و در سوال

go back to the base form of the word "work", but you do need to remember that in that positive

به شکل پایه کلمه " کار»، اما باید به خاطر داشته باشید که در آن

sentence, add the "s", okay? So, that's the structure of the present simple tense. It's

جمله مثبت، «s» را اضافه کنید، باشه؟ بنابراین، این ساختار زمان حال ساده است. این

really pretty straightforward, you just need to practice it and you will get it.

واقعاً بسیار ساده است، فقط باید آن را تمرین کنید و به آن خواهید رسید.

Now, let's look at some of the spelling changes we need to make in the present simple tense.

حال، بیایید به برخی از تغییرات املایی که باید در زمان حال ساده ایجاد کنیم نگاه کنیم.

We only need to make those changes, as I mentioned earlier, when we're using he, she, or it,

ما فقط باید آن تغییرات را اعمال کنیم، همانطور که قبلاً ذکر کردم ، وقتی از او، او یا آن استفاده می کنیم

because, for example, we say "I work" but "He works", right? So what was the spelling

، زیرا برای مثال، می گوییم "من کار می کنم" اما "او کار می کند، درست است؟" پس

change we needed there? We had to add an "s". And most of the time, with most verbs, all

تغییر املایی که در آنجا نیاز داشتیم چه بود؟ مجبور شدیم یک "s" اضافه کنیم. و بیشتر اوقات، با اکثر افعال، تنها کاری

you need to do is add that "s". For example, dance becomes dances. You can say it after

که باید انجام دهید این است که "s" را اضافه کنید. مثلاً رقص تبدیل به رقص می شود. بعد از

me as well, okay? Cook - cooks. Sleep - sleeps. Alright? So there, all we did, we just added

من هم میتونی بگی، باشه؟ آشپز - آشپز. خواب - می خوابد. بسیار خوب؟ بنابراین، تمام کاری که انجام دادیم،

the "s" for the he, she, or it.

فقط "s" را برای او، او یا آن اضافه کردیم.

Next, if the verb ends with an s, or an sh, or a ch, or an x, then we need to add "es".

در مرحله بعد، اگر فعل به s یا sh یا ch یا x ختم شود، باید «es» را اضافه کنیم.

And we can almost hear it, okay? Just listen. For example, kiss - kisses. You see that we're

و ما تقریباً می توانیم آن را بشنویم، خوب؟ فقط گوش کن. به عنوان مثال، بوسه - بوسه. می بینید که ما

hearing "kisses" "es" a little bit - it's a little bit longer, so that tells us we need

کمی "es" را "بوس" می شنویم - کمی طولانی تر است، بنابراین به ما می گوید که

to add an "es". The next one, wash becomes washes. Teach - teaches. Fix - fixes. Okay?

باید یک "es" اضافه کنیم. بعدی، شستشو تبدیل به شستشو می شود . آموزش - آموزش می دهد. رفع - رفع. باشه؟

So, that's another change. Another one is verbs ending in a consonant and y. What do

بنابراین، این یک تغییر دیگر است. یکی دیگر افعالی است که به حرف صامت و y ختم می شوند.

I mean by that? If we look at this verb: study, it ends with a y, right? And just before the

منظور من از آن چیست؟ اگر به این فعل نگاه کنیم: مطالعه، با y تمام می شود، درست است؟ و درست قبل از

y, we have a consonant. What's a consonant? Anything that's not a vowel is a consonant.

y، یک صامت داریم. صامت چیست؟ هر چیزی که مصوت نباشد همخوان است.

So, what's a vowel? A vowel in English is a, e, i, o, or u. Everything else: b, d, g,

بنابراین، مصوت چیست؟ واکه در انگلیسی a، e، i، o یا u است. هر چیز دیگری: b، d، g،

x, etc., these are all consonants. So, d is a consonant. Or here, in the word try, we

x و غیره، اینها همه صامت هستند. بنابراین، d یک صامت است. یا اینجا در کلمه try

have a y and before that, we have a consonant, right? So, what happens in those cases? We

یک y داریم و قبل از آن صامت داریم درسته؟ بنابراین، در آن موارد چه اتفاقی می افتد؟ ما

have to drop that last y and we have to add "ies". You've probably seen this lots of times,

باید آن y آخر را رها کنیم و باید "ies" را اضافه کنیم. احتمالاً بارها این را دیده‌اید،

okay, but this is actually what's happening. So, study becomes studies. Try becomes tries,

خوب، اما در واقع این چیزی است که اتفاق می‌افتد. پس مطالعه تبدیل به مطالعه می شود. تلاش می شود تلاش،

okay? You'll get it, you'll see. Fry - fries, right? Like French fries, okay? Alright.

خوب؟ شما آن را دریافت خواهید کرد، خواهید دید. سرخ کردنی - سیب زمینی سرخ کرده، درست است؟ مثل سیب زمینی سرخ کرده، باشه؟ بسیار خوب.

So, then, last of all, there are some other verbs. They're usually irregular verbs, okay?

بنابراین، در آخر، چند فعل دیگر وجود دارد . آنها معمولاً افعال بی قاعده هستند، خوب؟

These are the most common patterns, but there are a few verbs where the ending might be

اینها رایج ترین الگوها هستند، اما چند فعل وجود دارد که پایان آنها ممکن است

different in one way or another, okay? Sometimes the verb really changes and you have to pay

به یک شکل متفاوت باشد، خوب؟ گاهی اوقات فعل واقعا تغییر می کند و شما باید

attention to that. You may be familiar with many of these already, but here are a few

به آن توجه کنید. ممکن است قبلاً با بسیاری از این موارد آشنا باشید، اما در اینجا چند

examples. Go becomes like "I go", "He goes". "I do", "She does". "I have", "It has". So

نمونه آورده شده است. برو مثل «من می روم»، «او می رود» می شود. "من انجام می دهم"، "او انجام می دهد". "من دارم"، "داراست". بنابراین

you see that in some cases, the verb changed completely, okay? So these are the most common

می بینید که در برخی موارد، فعل کاملاً تغییر کرده است ، خوب؟ بنابراین اینها رایج ترین

patterns for spelling changes in the present simple tense.

الگوها برای تغییرات املایی در زمان حال ساده هستند.

Now, let's look at how to give short answers in English. See, in real conversation, when

حال بیایید نحوه دادن پاسخ های کوتاه به زبان انگلیسی را بررسی کنیم. ببینید، در مکالمه واقعی، وقتی

someone asks you a question, we don't usually repeat the whole question in our answer. We

کسی از شما سؤالی می‌پرسد، ما معمولاً کل سؤال را در پاسخ خود تکرار نمی‌کنیم. ما

just give what's called like a short answer. Let me give you an example. If someone says,

فقط چیزی را که به آن می گویند مانند یک پاسخ کوتاه می دهیم. بگذارید برای شما مثالی بزنم. اگر کسی بگوید

"Do they need help?", then you can just say, in short, either "Yes, they do" or "No, they

"آیا به کمک نیاز دارد؟"، می‌توانید به طور خلاصه بگویید یا "بله، دارند" یا "نه،

don't". So, we do not have to say "Yes, they need help", right? You don't have to repeat

ندارند". بنابراین، ما مجبور نیستیم بگوییم "بله، آنها به کمک نیاز دارند"، درست است؟ لازم نیست

that whole question. You just give what's called the short answer. And how do you know

کل این سوال را تکرار کنید. شما فقط چیزی را که به آن پاسخ کوتاه می گویند بدهید. و چگونه می دانید

how to shorten it? It's really easy. So, if the question starts with "Do", like this,

چگونه آن را کوتاه کنید؟ واقعا آسان است. بنابراین، اگر سوال با "Do" شروع شود، اینطور نیست،

right? Then your answer will include some form of "do" or "don't", depending on if it's

درست است؟ سپس پاسخ شما بسته به مثبت یا منفی بودن جمله ای از «انجام» یا «نکن» را شامل می شود

a positive sentence or a negative one. So, we see here "Do they need help?" "Yes they

. بنابراین، ما اینجا می بینیم "آیا آنها به کمک نیاز دارند؟" "بله آنها

do.", right? Or "No, they don't." Alright? So, the "do", the way the question starts

انجام می دهند."، درست است؟ یا "نه، نمی کنند." بسیار خوب؟ بنابراین، "انجام"، روشی که سوال شروع می

is the way you will be able to answer it, alright. It's really pretty simple, it really

شود راهی است که شما قادر خواهید بود به آن پاسخ دهید، بسیار خوب. واقعاً خیلی ساده است، واقعاً همینطور

is. The important thing to remember is that in the affirmative or positive answer, we

است. نکته مهمی که باید به خاطر بسپاریم این است که در پاسخ مثبت یا مثبت،

cannot shorten it, okay? There is no way to shorten that correctly. So here, we have to

نمی توانیم آن را کوتاه کنیم، خوب؟ هیچ راهی برای کوتاه کردن آن به درستی وجود ندارد. بنابراین در اینجا، ما باید

say "Yes, they do", but here we can use the short form, or that contraction that we learned,

بگوییم "بله، آنها انجام می دهند"، اما در اینجا می توانیم از شکل کوتاه یا آن انقباض که یاد گرفتیم استفاده کنیم

and you can say "No, they don't". Alright?

و می توانید بگویید "نه، آنها نمی کنند". بسیار خوب؟

Let's look at another example. This time, I think you'll be able to apply the principle

بیایید به مثال دیگری نگاه کنیم. این بار، من فکر می کنم شما می توانید این اصل

yourself. So, the question is "Does he speak French?". So, how did it start? With "does".

را خودتان اعمال کنید. بنابراین، سؤال این است که "آیا او فرانسوی صحبت می کند ؟". بنابراین، چگونه شروع شد؟ با "می کند".

So, what are our options? "Yes, he does.", right? Or "No, he doesn't." Okay? Again, the

بنابراین، گزینه های ما چیست؟ "بله، او انجام می دهد."، درست است؟ یا "نه، او این کار را نمی کند." باشه؟ باز هم

"does" is used in the short answer. "Yes, he does." "No, he doesn't." Got it? Alright.

در پاسخ کوتاه از «می‌کند» استفاده می‌شود. "بله، او انجام می دهد." "نه، او این کار را نمی کند." فهمیدم؟ بسیار خوب.

So, based on that, you can see that you could answer any question that someone's asking

بنابراین، بر اساس آن، می‌توانید ببینید که می‌توانید به هر سؤالی که

you in present simple by just listening carefully to the question, but you do have to pay attention

در حال حاضر از شما می‌پرسد به سادگی با گوش دادن دقیق به سؤال پاسخ دهید، اما باید

also to the subject here. So for example, in this last one, "Do you like this song?",

به موضوع اینجا نیز توجه کنید. به عنوان مثال، در این آخرین، "آیا این آهنگ را دوست داری؟"،

somebody asks you, "Do you like this song?". So your answer - they're asking you, so you

یکی از شما می پرسد: "آیا این آهنگ را دوست داری؟". بنابراین پاسخ شما - آنها از شما می پرسند، بنابراین شما

can't say "Yes, you", you have you say "Yes, I". "Yes, I do", the "do" comes into play

نمی توانید بگویید "بله، شما"، باید بگویید "بله، من". «بله، انجام می‌دهم»، «انجام» دوباره وارد بازی می‌شود

again, or "No, I don't." So again, you do see the same principle applied all the way.

، یا «نه، نمی‌کنم». بنابراین دوباره، می بینید که همان اصل در تمام طول مسیر اعمال می شود.

And again, remember, in the positive form, you cannot shorten it, but in the negative

و دوباره به یاد داشته باشید، در شکل مثبت، نمی توانید آن را کوتاه کنید، اما در شکل منفی

form you can and you should shorten it because that's how we normally speak, and these short

می توانید و باید آن را کوتاه کنید، زیرا ما معمولاً اینگونه صحبت می کنیم، و این

answers are used a lot in normal conversation, so it would be a good idea for you to learn

پاسخ های کوتاه در مکالمه معمولی بسیار استفاده می شود، بنابراین اینطور خواهد بود. یک ایده خوب برای شما برای یادگیری

them and it's really pretty fast and I think you might have already learned them. So, do

آنها و واقعاً بسیار سریع است و فکر می کنم ممکن است قبلاً آنها را یاد گرفته باشید. پس

you understand? You could say "Yes, I do!" I hope that's what you said, okay? Alright.

میفهمی؟ می توانید بگویید "بله، من دارم!" امیدوارم این چیزی باشد که شما گفتید، باشه؟ بسیار خوب.

Now, let's look at some common mistakes that students often make when they start using

حال، بیایید به برخی از اشتباهات رایجی که دانش‌آموزان معمولاً هنگام استفاده

the present simple tense, and this way you'll know what to be careful of so that you don't

از زمان حال ساده مرتکب می‌شوند، نگاهی بیاندازیم، و از این طریق می‌دانید که باید مراقب چه مواردی باشید

make these kind of mistakes, alright? Let's look. So usually the mistakes are of four

تا مرتکب این نوع اشتباهات نشوید، درست است؟ بیایید نگاه کنیم. بنابراین معمولاً اشتباهات چهار

different kinds. Sometimes, the mistake is in the tense itself. So remember we mentioned

نوع مختلف هستند. گاهی اوقات اشتباه در خود زمان است. پس به یاد داشته باشید که

at the beginning that there can be present simple and present continuous, and that present

در ابتدا ذکر کردیم که می تواند حال بسیط و حال استمراری وجود داشته باشد و حال

simple is for something permanent and present continuous is for something temporary. So

بسیط برای چیزی دائمی و حال استمراری برای چیزی موقتی است. بنابراین

sometimes, learners get mixed up between these two tenses. So, let's say in this example

گاهی اوقات فراگیران بین این دو زمان قاطی می شوند . بنابراین، بیایید در این مثال

that this person lives in Tokyo, right? It's not just for a little while, it's where that

بگوییم که این شخص در توکیو زندگی می کند، درست است؟ این فقط برای مدتی کوتاه نیست، محل

person lives. So, if that person said "I am living in Tokyo", that would be wrong. If

زندگی آن شخص است. بنابراین، اگر آن شخص بگوید "من در توکیو زندگی می کنم" اشتباه است. اگر

that's where the person stays permanently, he or she should say "I live in Tokyo". They

فرد به طور دائم در آنجا می ماند، باید بگوید "من در توکیو زندگی می کنم". آنها

could say "I am living in Tokyo" only if it's something temporary, alright? So, that is

می توانند بگویند "من در توکیو زندگی می کنم" فقط اگر چیزی موقتی باشد، خوب؟ بنابراین، این

one mistake that's sometimes made with the present simple, that confusion between it

یکی از اشتباهات است که گاهی اوقات با حال ساده انجام می شود، این اشتباه بین آن

and present continuous. Now, let's look at another kind of mistake. That's when a mistake

و حال استمراری است. حالا بیایید نوع دیگری از اشتباه را بررسی کنیم. آن وقت

is made with the verb form. You'll find it because now you're good at this, okay? Ready,

است که با شکل فعل اشتباه می شود. شما آن را پیدا خواهید کرد زیرا اکنون در این کار خوب هستید، خوب؟ آماده است،

let's read. These are all mistakes, okay, so these are all wrong, we're going to correct

بیایید بخوانیم. اینها همه اشتباه است، خوب، پس همه اینها اشتباه است، ما با هم آنها را اصلاح می

them together. The sentence right now says "We likes to travel." So, the verb is wrong.

کنیم. این جمله در حال حاضر می گوید "ما دوست داریم سفر کنیم." بنابراین، فعل اشتباه است.

What should it be? "We like to travel". Say it after me: We like to travel. Good. Here's

چه باید باشد؟ "ما دوست داریم سفر کنیم". بعد از من بگو: ما دوست داریم سفر کنیم. خوب در اینجا

a mistake, the same thing in the verb form, but in a negative sentence: "They doesn't

یک اشتباه وجود دارد، همان چیزی که در شکل فعل است، اما در یک جمله منفی: "آنها

eat vegetables." That's wrong, you know that. What should it be? "They don't eat vegetables".

سبزیجات نمی خورند." این اشتباه است، شما این را می دانید. چه باید باشد؟ آنها سبزیجات نمی خورند.

Say it after me: "They don't eat vegetables". Good. And here's a mistake in the question:

بعد از من بگو: سبزی نمی خورند. خوب و در اینجا یک اشتباه در این سوال وجود دارد:

"Does you talk to him often?" That's wrong. We can't say that. We need to say what? "Do

"آیا شما اغلب با او صحبت می کنید؟" آن اشتباه است. ما نمی توانیم این را بگوییم. باید بگیم چی؟ "آیا

you". Say it after me: "Do you talk to him often?" Good. Alright? So those are verb form

تو". بعد از من بگو: "شما اغلب با او صحبت می کنید؟" خوب بسیار خوب؟ بنابراین اینها نوعی اشتباهات فعل هستند

kind of mistakes. Another mistake that's possible is in spelling. We looked at the many kinds

. اشتباه دیگری که ممکن است در املا باشد. ما به انواع مختلف املا نگاه کردیم

of spelling, right, and you need to make the changes. So here, the person wrote "She trys

، درست است، و شما باید تغییرات را ایجاد کنید. بنابراین در اینجا، شخص نوشته است "او

to save money", but the spelling of the verb is incorrect, because here it's a y and before

سعی می کند پول پس انداز کند"، اما املای فعل نادرست است، زیرا در اینجا یک y و قبل

that it's a consonant, remember? So what should it be? "Tries". They had to drop that "y"

از آن یک صامت است، یادتان هست؟ پس چی باید باشه؟ "تلاش می کند". آنها باید آن "y" را حذف می کردند

and add "ies". So, you'll pick up those spelling changes, okay? Just pay attention when you're

و "ies" را اضافه می کردند. بنابراین، شما آن تغییرات املایی را انتخاب خواهید کرد ، خوب؟ فقط هنگام

reading and so on and it'll come to you unnaturally.

مطالعه و غیره توجه کنید و به طور غیر طبیعی به سراغ شما می آید.

Next, sometimes an entire word is missing. So, let's look at this one. This is a question:

بعد، گاهی اوقات یک کلمه کامل گم می شود. بنابراین، اجازه دهید به این یکی نگاه کنیم. این یک سوال است:

"What time you finish work?". It almost sounds right, but it's not. It's wrong. Grammatically

"چه ساعتی کار را تمام می کنید؟" تقریباً درست به نظر می رسد ، اما اینطور نیست. این اشتباه است. از نظر گرامری

in English, that's wrong. Can you understand it? Yes, you can understand it, but it's still

در انگلیسی، این اشتباه است. آیا می توانید آن را درک کنید؟ بله، شما می توانید آن را درک کنید، اما هنوز

wrong. So, how do we correct it? Did you find the mistake? So we should say "What time do

اشتباه است. بنابراین، چگونه آن را اصلاح کنیم؟ آیا اشتباه را پیدا کردید؟ پس باید بگوییم "چه ساعتی

you finish work?". So, what was missing was that helping word, okay, that helping verb,

کار را تمام می کنی؟". بنابراین، چیزی که کم بود آن کلمه کمکی بود، خوب، آن فعل کمکی،

remember, we do have to add that even if you have a question word here like "what time",

به یاد داشته باشید، باید اضافه کنیم که حتی اگر یک کلمه سؤالی در اینجا دارید مانند "چه ساعتی"،

alright? "What time do you finish work?". So, these are the four main kinds of mistakes

خوب؟ "چه وقتی کارت رو تموم می کنی؟". بنابراین، اینها چهار نوع اشتباه اصلی هستند

that you have to be careful of. In tense, using the wrong tense, using the wrong verb

که باید مراقب آنها باشید. در زمان، استفاده از زمان اشتباه، استفاده از شکل فعل اشتباه

form, making any kind of spelling mistakes, or leaving out an essential verb or helping

، انجام هر نوع اشتباه املایی، یا کنار گذاشتن یک فعل ضروری یا

verb. Alright? That's it!

فعل کمکی. بسیار خوب؟ خودشه!

You've been learning a lot, so now it's time to practice. Let's get started.

شما چیزهای زیادی یاد گرفته اید، بنابراین اکنون زمان تمرین است. بیایید شروع کنیم.

Number 1: I take, but he ________. What would you say in present simple? I take, he takes,

شماره 1: من می گیرم، اما او ________. در حال حاضر ساده چه می گویید؟ من می گیرم، او می گیرد،

right? You have to add that "s" there, right? Very good.

درست است؟ شما باید "s" را در آنجا اضافه کنید، درست است؟ خیلی خوب.

Now, let's work it the other way.

حالا بیایید به روش دیگری کار کنیم.

Number 2: She does, We _______. Do you know it? We do. Very good.

شماره 2: او انجام می دهد، ما _______. آیا شما آن را می شناسید؟ ما انجام می دهیم. خیلی خوب.

Number 3: You enjoy. She ______. Yes, I can hear you. She enjoys. Very good. Alright

شماره 3: لذت می برید. او ______. بله، من صدای شما را می شنوم. او لذت می برد. خیلی خوب. خوب

Now, let's make some phrases negative, alright, so we're going from positive to negative.

حالا، بیایید برخی از عبارات را منفی کنیم، خوب، بنابراین از مثبت به منفی می رویم.

Number 4: They study. They ________________. Use the contraction. They don't study. Right?

شماره 4: مطالعه می کنند. آنها ________________. از انقباض استفاده کنید. آنها درس نمی خوانند. درست؟

"Don't" being short for what? Do not. Right, you've got it.

کوتاهی "ن" برای چه؟ انجام ندهید. درست است، شما آن را دریافت کردید.

Number 5: The next one. He sings. Make it negative. He ________________. Yes, He doesn't

شماره 5: مورد بعدی. او آواز می خواند. آن را منفی کنید. او ________________. بله، او

sing. "Doesn't" is short for what? Does not. Very good.

آواز نمی خواند. "آیا" کوتاه برای چیست؟ نمی کند. خیلی خوب.

Now, let's make some questions. So, let's read the sentence first.

حالا بیایید چند سوال مطرح کنیم. پس بیایید ابتدا جمله را بخوانیم.

Number 6: She wants to buy a new phone.

شماره 6: او می خواهد یک گوشی جدید بخرد.

How would we ask the question? What's the helping verb you have to use, helping word?

چگونه سوال را بپرسیم؟ فعل کمکی که باید استفاده کنید، کلمه کمکی چیست؟

Do, or does, giving you a clue there. Here, it's "She", so we have to say, "Does she want

انجام می دهد، یا انجام می دهد، به شما یک سرنخ در آنجا می دهد. در اینجا ، "او" است، بنابراین باید بگوییم، "آیا او می

to buy a new phone?" Okay, so remember, we come back to the base form of the verb and

خواهد یک تلفن جدید بخرد؟" خوب، پس به یاد داشته باشید، ما به شکل پایه فعل برمی گردیم و

we have to use "do" or "does", but because it's she, we're saying "does". "Does she want

باید از "do" یا "does" استفاده کنیم، اما چون او است، می گوییم "does". "آیا او می

to buy a new phone?" Okay? Good.

خواهد یک تلفن جدید بخرد؟" باشه؟ خوب

Let's do the last one.

بیایید آخرین مورد را انجام دهیم.

Number 7: They sell books online. Ask a question about that. Again, what are you going to start

شماره 7: آنها کتاب را به صورت آنلاین می فروشند. یک سوال در مورد آن بپرسید. باز هم، با چه چیزی شروع

with? "Do" this time, right. "Do they sell books online?", right? Okay? Why "do"? Because

می کنید؟ "این بار" درست است. "آیا آنها کتاب را آنلاین می فروشند؟"، درست است؟ باشه؟ چرا "انجام"؟ زیرا

now we're talking about they. And why "does" here? Because we were talking about "she",

اکنون در مورد آنها صحبت می کنیم. و چرا اینجا "می کند "؟ چون ما در مورد "او" صحبت می کردیم،

alright.

خوب.

So, if you got those right, that's great! If you got any wrong, maybe you can go back

بنابراین، اگر آنها را درست فهمیده باشید، عالی است! اگر اشتباهی دارید، شاید بتوانید

later and check those parts, but we're going to practice some more, we're going to learn

بعداً برگردید و آن قسمت‌ها را بررسی کنید، اما ما کمی بیشتر تمرین می‌کنیم،

a little bit more, and you'll get it for sure by the end of this, okay. Stick with me.

کمی بیشتر یاد می‌گیریم و مطمئناً تا پایان آن را دریافت خواهید کرد. این، باشه با من بچسب

To review: you know the present simple tense when you know when you use it, which we talked

برای بررسی: زمان حال ساده را وقتی می دانید که چه زمانی از آن استفاده می کنید که

about, and how to use it. And how do you know that you know how to use it? When you can

در مورد آن صحبت کردیم و نحوه استفاده از آن را می دانید. و چگونه می دانید که می دانید چگونه از آن استفاده کنید؟ وقتی می

do these things: you can make a positive sentence, a negative sentence, and a question. For example,

توانید این کارها را انجام دهید: می توانید یک جمله مثبت، یک جمله منفی و یک سوال بسازید. به عنوان مثال،

you should be able to say easily "They live in Amsterdam." or "They don't live in Amsterdam."

شما باید بتوانید به راحتی بگویید "آنها در آمستردام زندگی می کنند ." یا "آنها در آمستردام زندگی نمی کنند."

or "Do they live in Amsterdam?". You should be able to switch easily and comfortably and

یا "آیا آنها در آمستردام زندگی می کنند؟" شما باید بتوانید راحت و راحت و

quickly and correctly between these three sentences, okay?

سریع و درست بین این سه جمله جابجا شوید، باشه؟

So, remember, this is the present simple tense, but this is an entire series that we have

بنابراین، به یاد داشته باشید، این زمان حال ساده است، اما این یک مجموعه کامل

of English tenses, so from the present simple, you can go to the next class which is on the

از زمان های انگلیسی است، بنابراین از زمان حال ساده، می توانید به کلاس بعدی بروید که در

present continuous tense, and that way you can take your English forward step by step,

زمان حال استمراری است و به این ترتیب می توانید انگلیسی خود را قدم به قدم جلو ببرید،

alright? And if you'd like a little more practice on this tense, the present simple tense, go

خوب؟ و اگر می خواهید کمی بیشتر روی این زمان، زمان حال ساده تمرین کنید، به www.engvid.com بروید

to www.engvid.com , alright? Thank you very much for watching, I know you're a serious

، خوب است؟ از تماشای شما بسیار سپاسگزارم ، می دانم که شما یک

student, and I know you're going to make good progress.

دانش آموز جدی هستید و می دانم که پیشرفت خوبی خواهید داشت.