Learn English Tenses: FUTURE with “GOING TO” & Present Continuous

In this class, you will learn two common ways to talk about the future in English.

در این کلاس با دو روش رایج برای صحبت در مورد آینده به زبان انگلیسی آشنا خواهید شد.

The first way is by using the words "going to".

راه اول با استفاده از کلمات "going to" است.

This is not a tense, it's just a phrase, an expression that we use to talk about the future.

این یک زمان نیست، فقط یک عبارت است، یک عبارت است که ما از آن برای صحبت در مورد آینده استفاده می کنیم.

The second way is by using the present continuous.

راه دوم استفاده از حال استمراری است.

This is a tense and it's used not only for the present but also to talk about the future,

این یک زمان است و نه تنها برای حال، بلکه برای صحبت در مورد آینده نیز استفاده می شود،

and we will see exactly how to do that.

و ما دقیقاً خواهیم دید که چگونه این کار را انجام دهیم.

Now, this class is part of a series created by www.engvid.com to help you learn all of

اکنون، این کلاس بخشی از مجموعه‌ای است که توسط www.engvid.com ایجاد شده است تا به شما کمک کند

the English verb tenses so you can talk about the past, the present, and the future, okay?

تمام زمان‌های افعال انگلیسی را یاد بگیرید تا بتوانید در مورد گذشته، حال و آینده صحبت کنید، خب؟

Alright.

بسیار خوب.

So, what is the future?

بنابراین، آینده چیست؟

The future is anytime after now, okay?

آینده در هر زمان دیگری است، خوب؟

So, if this is now, and that's the past, then anything after now, anything after the present

بنابراین، اگر این اکنون است، و آن گذشته است، پس هر چیزی پس از حال، هر چیزی پس از حال

is the future.

، آینده است.

It could be five minutes from now, it could be years from now, it could be many years

ممکن است پنج دقیقه دیگر باشد، ممکن است سال‌ها بعد، ممکن است سال‌ها دیگر

from now, okay?

باشد، باشه؟

But anything after now is the future, and in English, we have many ways and tenses to

اما هر چیزی بعد از اکنون آینده است، و در انگلیسی، ما راه ها و زمان های زیادی برای

talk about this time.

صحبت در مورد این زمان داریم.

Some are more basic ways and some are more advanced ways, okay?

برخی از آنها راه های اساسی تر و برخی راه های پیشرفته تر هستند، خوب؟

Some are more basic tenses and some are more advanced tenses, but for now, everything you

برخی از زمان‌های ابتدایی‌تر و برخی زمان‌های پیشرفته‌تر هستند، اما در حال حاضر، هر چیزی که

learn in this class you can use right away in regular conversation and regular communication.

در این کلاس یاد می‌گیرید، می‌توانید بلافاصله در مکالمه منظم و ارتباطات منظم استفاده کنید.

So, let's get started.

بنابراین، بیایید شروع کنیم.

So, when we're talking about the future, you can think about it in a few different ways.

بنابراین، وقتی در مورد آینده صحبت می کنیم، می توانید به چند روش مختلف به آن فکر کنید.

The first way to think about it is - is this some kind of formal situation, or is it an

اولین راه برای فکر کردن در مورد آن این است که آیا این یک وضعیت رسمی است یا یک

informal situation?

موقعیت غیر رسمی؟

Formal means more official, maybe more businesslike, with people you don't really know very well,

رسمی به معنای رسمی تر، شاید تجاری تر، با افرادی است که واقعاً آنها را به خوبی نمی شناسید،

so you have to be very formal and proper.

بنابراین باید بسیار رسمی و مناسب باشید.

In that situation, in English, to talk about the future, we have one way, which is by using

در آن شرایط، در انگلیسی، برای صحبت در مورد آینده، یک راه داریم، آن هم استفاده

the word "will", which is the future simple tense.

از کلمه "will" که زمان ساده آینده است .

I have a separate class just on that, so you can learn that also if you haven't already.

من فقط در مورد آن یک کلاس جداگانه دارم، بنابراین اگر قبلاً این کار را نکرده اید، می توانید آن را یاد بگیرید.

Next, what if it's an informal situation?

بعد، اگر وضعیت غیررسمی باشد چه؟

Informal means it's not so - it's not formal.

غیر رسمی یعنی اینطور نیست - رسمی نیست.

It's more casual, it's more casual, it's more friendly, it's with people that you probably

معمولی‌تر است، معمولی‌تر است، دوستانه‌تر است، با افرادی است که احتمالاً

know quite well, okay?

به خوبی می‌شناسید، خوب؟

And it could be when you're speaking to them, it could be when you're writing an informal

و ممکن است زمانی باشد که با آنها صحبت می کنید، می تواند زمانی باشد که در حال نوشتن یک

email or texting or something like that, okay?

ایمیل غیررسمی یا پیامک یا چیزی شبیه به آن هستید، خوب؟

So, what happens in those situations?

بنابراین، در آن شرایط چه اتفاقی می افتد؟

In those situations, we have to look at whether something is planned in advance or whether

در آن مواقع، ما باید ببینیم که آیا چیزی از قبل برنامه ریزی شده است یا اینکه

it is unplanned, okay?

برنامه ریزی نشده است، خوب؟

Now, I know you're thinking "Really, I have to think about that?"

حالا، می دانم که شما به این فکر می کنید که "واقعا، من باید در مورد آن فکر کنم؟"

Yeah, a little bit, but it's easy.

بله، کمی، اما آسان است.

Let me show you how.

اجازه دهید به شما نشان دهم چگونه.

So, in the informal situation, if you know in advance that you're going to do something,

بنابراین، در شرایط غیررسمی، اگر از قبل می‌دانید که قرار است کاری را انجام دهید،

then that is something planned.

پس آن چیزی است که برنامه ریزی شده است.

If you don't know in advance that you're going to do something and you just decide that that

اگر از قبل نمی دانید که قرار است کاری را انجام دهید و فقط در آن لحظه تصمیم بگیرید

moment, that is unplanned.

که برنامه ریزی نشده است.

So, if it's unplanned, then we just, again, use "will" or future simple, alright?

بنابراین، اگر برنامه‌ریزی نشده باشد، پس ما دوباره از "will" یا آینده ساده استفاده می‌کنیم، خوب است؟

So, that's done.

بنابراین، این کار انجام شد.

But in this class, we're focusing on this part here.

اما در این کلاس، ما در اینجا روی این بخش تمرکز می کنیم.

So, if you know in advance that you're going to do something tomorrow, this weekend, next

بنابراین، اگر از قبل می دانید که قرار است کاری را فردا، این آخر هفته،

month, next year, that's planned.

ماه آینده، سال آینده انجام دهید، برنامه ریزی شده است.

So, you have two options of how to communicate that.

بنابراین، شما دو گزینه برای نحوه برقراری ارتباط دارید .

You could use "going to", or you can use the present continuous tense.

می توانید از "going to" استفاده کنید یا می توانید از زمان حال استمراری استفاده کنید.

If you use "going to", for example, your sentence would be something like this, but before I

برای مثال، اگر از "going to" استفاده کنید، جمله شما چیزی شبیه به این خواهد بود، اما قبل از اینکه

give you the sentence, let's imagine what somebody might be asking you, okay?

جمله را به شما بگویم، بیایید تصور کنیم که ممکن است کسی از شما چه چیزی بپرسد، خوب؟

So, let's suppose somebody asks you "What are you planning to do on Sunday?" or "What

بنابراین، فرض کنید کسی از شما می پرسد " در روز یکشنبه چه برنامه ای دارید؟" یا "

are you doing on Sunday?".

یکشنبه چه کار می کنی؟"

You might say, and because you have the plan already, you might say "I'm going to visit

ممکن است بگویید، و چون از قبل این برنامه را دارید، ممکن است بگویید "یکشنبه به دیدن خانواده ام می روم

my family on Sunday.", see how we're using "going to"?

."، ببینید چگونه از "going to" استفاده می کنیم؟

Because you have already decided that.

زیرا شما قبلاً تصمیم گرفته اید.

You've told your family, they're making dinner, everybody's expecting you, this is a plan,

به خانواده‌ات گفته‌ای، دارند شام درست می‌کنند، همه منتظرت هستند، این یک برنامه است،

you know in advance, so you say, "I'm going to visit my family on Sunday.".

از قبل می‌دانی، پس می‌گویی: " یکشنبه به دیدن خانواده‌ام می‌روم."

This "going to" tells us it's a plan, that it's going to happen in the future, all of

این "رفتن به" به ما می گوید که این یک برنامه است، که در آینده اتفاق می افتد، همه

these things.

این چیزها.

Or, you could say the same thing in another way by using the present continuous tense.

یا می‌توانید با استفاده از زمان حال استمراری همین مطلب را به روش دیگری بگویید .

You could simply say "I'm visiting my family on Sunday.".

می توانید به سادگی بگویید "من یکشنبه به خانواده ام می روم ."

That's the second way, alright?

این راه دوم است، خوب؟

So, this is what we will focus on in this class.

بنابراین، این چیزی است که ما در این کلاس روی آن تمرکز خواهیم کرد .

Now, let's look at when to use these two ways to talk about the future.

حال، بیایید ببینیم چه زمانی از این دو روش برای صحبت در مورد آینده استفاده کنیم.

So, the most important thing to remember, as I said, is that we use them in informal

بنابراین، همانطور که گفتم، مهمترین چیزی که باید به خاطر بسپارید این است که ما از آنها در موقعیت های غیررسمی استفاده می کنیم

situations.

.

Informal communication, spoken or written.

ارتباط غیررسمی، گفتاری یا نوشتاری.

Now, informal doesn't have to mean only social situations, it can also be at work with your

در حال حاضر، غیررسمی فقط به معنای موقعیت های اجتماعی نیست، می تواند در محل کار با

colleagues and so on, or with your clients if they're good friends of yours, we still

همکاران شما و غیره نیز باشد، یا با مشتریان شما اگر دوستان خوبی برای شما هستند، ما هنوز

speak informally even at work.

به طور غیررسمی حتی در محل کار صحبت می کنیم.

And the other point is that they should be planned situations, okay, not something that

و نکته دیگر این است که آنها باید موقعیت های برنامه ریزی شده باشند، خوب، نه چیزی که

you just decide, but something where you have made a plan in advance.

شما فقط تصمیم بگیرید، بلکه چیزی که از قبل برنامه ریزی کرده اید.

Those are the two critical points to remember, but let's look at some situations in which

اینها دو نکته حیاتی هستند که باید به خاطر بسپارید، اما بیایید به برخی موقعیت‌ها نگاه کنیم که در

this might actually happen.

آنها ممکن است واقعاً این اتفاق بیفتد.

So, when you're talking about arrangements, you have to make them in advance, right?

بنابراین، وقتی در مورد ترتیبات صحبت می کنید، باید آنها را از قبل تنظیم کنید، درست است؟

So, for example, you could say "We're going to meet at the mall.", so here we have an

بنابراین، برای مثال، می‌توانید بگویید "ما در مرکز خرید ملاقات خواهیم کرد."، بنابراین در اینجا

example of using "going to", right?

مثالی از استفاده از "going to" داریم، درست است؟

Going to meet, in this case, alright?

در این مورد به ملاقات می روید، خوب است؟

Or, for intentions, something you plan to do, something you wish you could do, something

یا برای نیت، کاری که قصد انجامش را دارید، کاری که آرزو دارید انجام دهید، کاری را که

you want to do, you intend to do it, okay?

می خواهید انجام دهید، قصد انجام آن را دارید، باشه؟

It means you have a plan to do it, basically.

این بدان معناست که شما اساساً برنامه ای برای انجام آن دارید.

For example: I'm going to exercise every day.

به عنوان مثال: من قرار است هر روز ورزش کنم.

Alright?

بسیار خوب؟

Or, I'm going to study English every day.

یا هر روز قصد دارم انگلیسی بخوانم.

Whatever your intention is, okay?

قصد شما هر چه باشد، باشه؟

So again, we see "I'm going to exercise", okay?

بنابراین، دوباره می بینیم که "من می روم ورزش کنم"، خوب؟

These are some examples with "going to" and then we'll look at some examples with the

اینها چند مثال با "رفتن به" هستند و سپس به چند مثال با

other way, the present continuous, but really, I could say this using present continuous,

روش دیگر، حال استمراری نگاه می کنیم، اما واقعاً، من می توانم این را با استفاده از حال استمراری

and I could say these using "going to", it doesn't matter because they're both used in

بگویم، و می توانم اینها را با استفاده از "رفتن به" بگویم. مهم نیست زیرا هر دو

the same way.

به یک شکل استفاده می شوند.

Let's look at another situation when you're making a prediction, when you're going to

بیایید به موقعیت دیگری نگاه کنیم، زمانی که شما یک پیش بینی می کنید، زمانی که می خواهید

say what is going to happen, what is likely to happen, what is probably going to happen.

بگویید چه اتفاقی می افتد، چه چیزی احتمال دارد اتفاق بیفتد، چه چیزی احتمالاً قرار است اتفاق بیفتد.

For example, you've watched a lot of weather reports and everybody's saying there's going

به عنوان مثال، شما گزارش های آب و هوای زیادی را تماشا کرده اید و همه

to be a lot of rain tomorrow, so you could say "It's going to rain tomorrow.", right?

می گویند فردا باران زیادی خواهد آمد، بنابراین می توانید بگویید "فردا باران خواهد آمد."، درست است؟

Going to rain.

رفتن به باران

It's like a prediction, still we don't know 100% until tomorrow comes, whether that will

این مثل یک پیش‌بینی است، هنوز 100% نمی‌دانیم تا فردا بیاید، آیا این

happen, so it's a prediction.

اتفاق می‌افتد، پس یک پیش‌بینی است.

So, we can use it in that situation.

بنابراین، ما می توانیم آن را در آن شرایط استفاده کنیم.

And this is when you're just telling, you know, your family or someone, "Oh, it's going

و این زمانی است که شما فقط به خانواده خود یا کسی می گویید: "اوه،

to rain tomorrow so, you know, do this, do that, make sure to take your umbrella.", so

فردا باران خواهد بارید، بنابراین، می دانید، این کار را انجام دهید، آن کار را انجام دهید، مطمئن شوید که چتر خود را بردارید."،

it's still an informal situation.

پس هنوز هم یک وضعیت غیر رسمی

Okay.

باشه.

Then, of course, for any kind of planned events - so, you're telling your friends, for example:

سپس، البته، برای هر نوع رویداد برنامه ریزی شده - بنابراین، برای مثال به دوستان خود می گویید:

We're flying to Lisbon in July.

ما در ماه جولای به لیسبون پرواز می کنیم.

Now here, we have present continuous, right?

اکنون در اینجا، ما پیوسته فعلی داریم، درست است؟

We're flying.

ما در حال پرواز هستیم.

We could say "We're going to fly", but we're just saying "We're flying" because we're using

می‌توانیم بگوییم «می‌خواهیم پرواز کنیم»، اما فقط می‌گوییم «پرواز می‌کنیم» زیرا اکنون از حال استمراری استفاده می‌کنیم

present continuous now.

.

Now, what's important here?

حالا اینجا چه چیزی مهم است؟

Because this is the present continuous tense, right, "We're flying", and if I only said,

زیرا این زمان حال استمراری است، درست است، «ما در حال پرواز هستیم»، و اگر فقط بگویم

"We're flying to Lisbon", then that would be talking about the present.

«ما به لیسبون پرواز می‌کنیم»، در مورد حال صحبت می‌کنیم.

So, when we use present continuous to talk about the future, you have to have a part

بنابراین، وقتی از حال استمراری برای صحبت در مورد آینده استفاده می کنیم، باید بخشی

like this, a time marker that shows that this is going to happen in the future and it's

مانند این داشته باشید، یک نشانگر زمانی که نشان می دهد این اتفاق در آینده خواهد افتاد و در

not happening right now because if I just said "We're flying to Lisbon", it would mean

حال حاضر اتفاق نمی افتد زیرا اگر من فقط بگویم "ما" دوباره به لیسبون پرواز می کنم، به این معنی است که

right now, but if I say "We're flying to Lisbon in July.", that's in the future.

همین الان، اما اگر بگویم "ما در ماه جولای به لیسبون پرواز می کنیم ."، این در آینده است.

We're flying to Lisbon next week, next month, next summer, next year.

ما هفته آینده، ماه آینده، تابستان آینده، سال آینده به لیسبون پرواز می کنیم.

As long as I say something like that and add a time phrase or expression or a marker with

تا زمانی که من چیزی شبیه آن را بگویم و یک عبارت زمانی یا عبارت یا یک نشانگر

the present continuous, then you can use it freely to talk about something informal or

با حال استمراری اضافه کنم، می‌توانید آزادانه از آن برای صحبت در مورد چیزی غیررسمی یا

something planned in the future.

چیزی که در آینده برنامه ریزی شده است استفاده کنید.

Okay?

باشه؟

Got that?

گرفتش؟

We'll be looking at that a little bit more as we go along.

همانطور که پیش می رویم کمی بیشتر به آن نگاه خواهیم کرد.

Here's another example of something - a planned event.

در اینجا مثال دیگری از چیزی است - یک رویداد برنامه ریزی شده .

You could say oh, "They're having a party on Saturday night."

می توانید بگویید اوه، "آنها شنبه شب یک مهمانی دارند ."

So, we have our important parts, "They're having", we can use "have" in this context

بنابراین، ما بخش‌های مهم خود را داریم، «آنها دارند »، می‌توانیم از «داشتن» در این زمینه

to talk about an event, we can use it in that continuous form to talk about an event, they're

برای صحبت در مورد یک رویداد استفاده کنیم، می‌توانیم آن را به شکل پیوسته برای صحبت در مورد یک رویداد استفاده کنیم، آنها در حال

having a party and then again, "on Saturday night", so we have our time marker to indicate

برگزاری مهمانی هستند. و سپس دوباره، "شب شنبه "، بنابراین ما نشانگر زمان خود را داریم تا نشان دهیم

that this is happening in the future.

که این اتفاق در آینده رخ می دهد.

Alright?

بسیار خوب؟

So, these are the important ways and times when you can use this - these two ways, alright?

بنابراین، این‌ها راه‌ها و زمان‌های مهمی هستند که می‌توانید از آن استفاده کنید - این دو راه، درست است؟

And remember, we can flip them around.

و به یاد داشته باشید، ما می توانیم آنها را ورق بزنیم.

So, I could have said here "We're going to fly to Lisbon in July.", and I could have

بنابراین، می‌توانستم اینجا بگویم "ما در ژوئیه به لیسبون پرواز خواهیم کرد."، و می‌توانم

said here "We're meeting at the mall tomorrow.", okay?

اینجا بگویم "فردا در مرکز خرید ملاقات می‌کنیم."، باشه؟

If I'm using present continuous, I'll need to add something, but use it for all these

اگر از حال استمراری استفاده می کنم، باید چیزی اضافه کنم، اما از آن برای همه این موقعیت ها استفاده کنم

situations.

.

Now, let's look at the structure for "going to".

حال بیایید ساختار «رفتن به» را بررسی کنیم.

We will look at positive sentences, negative sentences, and also questions.

ما به جملات مثبت ، جملات منفی و همچنین سوالات نگاه خواهیم کرد.

So, our basic structure is like this: we have our subject, which means what?

بنابراین، ساختار اصلی ما به این صورت است: ما موضوع خود را داریم، یعنی چه؟

I, You, We, They, etc., the verb "to be" + "going to" + the base form of the verb.

من، تو، ما، آنها و غیره، فعل «بودن» + «رفتن» + شکل پایه فعل.

So, for example, if our example verb is "to work", the base form of the verb is just "work".

بنابراین، برای مثال، اگر فعل مثال ما " کار کردن" باشد، شکل پایه فعل فقط "کار" است.

If the verb was "to sleep", the base form is just "sleep", okay?

اگر فعل "خوابیدن" بود، شکل پایه فقط "خواب" است، خوب؟

So, another important point to keep in mind when you're forming this kind of sentence

بنابراین، نکته مهم دیگری که باید در هنگام تشکیل این نوع

is in the positive sentences and the negative sentences, we don't use the full form.

جملات در نظر داشته باشید، در جملات مثبت و جملات منفی است ، ما از فرم کامل استفاده نمی کنیم.

We don't say "I am going to work."

ما نمی گوییم "من می روم سر کار".

Because it's too artificial and it's too formal.

چون خیلی تصنعی است و خیلی رسمی است.

It's - this is an informal situation, right?

این یک وضعیت غیررسمی است، درست است؟

We're using it in informal context, so we use the contraction.

ما از آن در زمینه غیررسمی استفاده می کنیم، بنابراین از انقباض استفاده می کنیم.

Instead of saying "I am", we say "I'm".

به جای اینکه بگوییم "من هستم" می گوییم "من هستم".

Instead of saying "You are", we say "You're", and then we say the rest of it, okay?

به جای گفتن "تو هستی"، می گوییم "تو هستی" و بعد بقیه اش را می گوییم، باشه؟

So, you're kind of contracting these two parts, alright?

بنابراین، شما به نوعی این دو بخش را منعقد می کنید، خوب؟

So, say it after me, it's easy, and later I will show you exactly how to form these

بنابراین، بعد از من بگویید، آسان است، و بعداً به شما نشان خواهم داد که چگونه این

contractions.

انقباضات را ایجاد کنید.

The first one: I'm going to work.

اولی: من میرم سرکار.

You're going to work.

داری میری سر کار

We're going to work.

میریم سر کار

They're going to work.

می روند سر کار

He's going to work, She's going to work, and It's going to work.

او به کار می رود، او سر کار می رود، و این کار می کند.

Okay?

باشه؟

You'll see that these are all "you are, we are, they are", these are all contractions

خواهید دید که اینها همه "تو هستی، ما هستیم، آنها هستند" هستند، اینها همه انقباضات

for "he is, she is, it is", okay?

برای "او هست، او هست، هست" است، باشه؟

Alright.

بسیار خوب.

Now, if we make it negative, it's very easy, we're just adding the word "not".

حالا اگر منفی کنیم، خیلی راحت است، فقط کلمه «نه» را اضافه می کنیم.

I'm not going to work tomorrow.

من فردا سر کار نمی روم.

He's not going to work.

او سر کار نمی رود.

They're not going to work.

آنها قرار نیست کار کنند.

Alright?

بسیار خوب؟

So, that's one way.

بنابراین، این یک راه است.

You keep this contracted version and just add that.

شما این نسخه قراردادی را نگه دارید و فقط آن را اضافه کنید.

I'll show you another way soon.

به زودی راه دیگری را به شما نشان خواهم داد.

If you have a question, what do we do?

اگر سوالی دارید، چه کار کنیم؟

We change the order, right?

ما ترتیب را تغییر می دهیم، درست است؟

We reverse the order, instead of saying "I am", we say, "Am I?" and now we see the full

ترتیب را برعکس می کنیم، به جای گفتن "من هستم" می گوییم "آیا من؟" و اکنون

form of the verb "to be" here.

شکل کامل فعل "بودن" را در اینجا می بینیم.

Here, there are no contractions, okay?

اینجا، هیچ انقباضی وجود ندارد، خوب؟

Am I going to work tomorrow?

فردا برم سر کار؟

Are you going to work tomorrow?

فردا میری سرکار؟

Are we going to work?

قراره کار کنیم؟

Are they going to work?

آیا آنها قرار است کار کنند؟

Is he going to work?

آیا او سر کار می رود؟

Is she going to work?

آیا او سر کار می رود؟

Is it going to work?

آیا قرار است کار کند؟

Like the computer, or something, alright?

مثل کامپیوتر، یا چیزی، خوب است؟

So, another thing to keep in mind when you're forming the question is you can add a question

بنابراین، نکته دیگری که باید در هنگام تشکیل سوال در نظر داشته باشید این است که می توانید

word before that, or a question phrase.

قبل از آن یک کلمه سوال یا یک عبارت سوال اضافه کنید.

You could say: When are you going to work?

می توانید بگویید: کی می روید سر کار؟

Where are you going to work?

کجا می روید کار کنید؟

How long are you going to work?

تا کی قراره کار کنی؟

But if you do that, make sure you keep this construction.

اما اگر این کار را انجام دادید، مطمئن شوید که این ساختار را حفظ کرده اید .

Don't change this order.

این ترتیب را تغییر ندهید

Say "When are you going to work?".

بگویید "چه زمانی می خواهید کار کنید؟"

Keep the same structure, okay?

همان ساختار را حفظ کنید، خوب؟

And that's basically all you need to do to use "going to" for the future.

و این اساساً تنها کاری است که باید انجام دهید تا از «رفتن به» برای آینده استفاده کنید.

Now, let's look at the structure of the present continuous tense when used for the future.

حال، بیایید به ساختار زمان حال استمراری هنگامی که برای آینده استفاده می شود نگاه کنیم.

If you've been following our series on English tenses, then you may have already learned

اگر سریال ما را در مورد زمان های انگلیسی دنبال کرده اید، ممکن است قبلاً این را یاد گرفته

this, but in any case, let's review.

باشید، اما در هر صورت، بیایید مرور کنیم.

So, our basic structure is like this: we have the subject, I, You, We, They, etc., + the

بنابراین، ساختار اصلی ما به این صورت است: ما فاعل داریم، من، تو، ما، آنها و غیره، +

verb "to be", then the base form of the verb and then "-ing" and to all of that, we have

فعل "بودن"، سپس شکل پایه فعل و سپس "-ing" و به همه که، ما

to add a time marker like next week, next month, next year, on Monday, and so on, okay?

باید یک نشانگر زمانی مانند هفته آینده ، ماه آینده، سال آینده، دوشنبه و غیره اضافه کنیم، خوب؟

Now, this time marker often comes at the end, but sometimes it can also come at the beginning.

اکنون، این نشانگر زمان اغلب در پایان می آید، اما گاهی اوقات می تواند در ابتدا نیز بیاید.

The most important thing is that you need to have that time marker as well, okay?

مهمترین چیز این است که شما باید آن نشانگر زمان را نیز داشته باشید، خوب؟

Otherwise, it will just be present continuous, and they'll be talking about the present,

در غیر این صورت، فقط حال مستمر خواهد بود، و آنها در مورد حال صحبت خواهند کرد،

but you want to use this to talk about the future, so let's see how it works.

اما شما می خواهید از آن برای صحبت در مورد آینده استفاده کنید، پس بیایید ببینیم چگونه کار می کند.

Now, again, you'll see here not the full form of "I am", but the contraction.

اکنون، دوباره، در اینجا نه شکل کامل "من هستم"، بلکه انقباض را خواهید دید.

Why?

چرا؟

Because again, we use this particular tense to talk about the future in informal situations.

زیرا باز هم از این زمان خاص برای صحبت در مورد آینده در موقعیت های غیررسمی استفاده می کنیم.

Informal conversations, informal writing, correct?

مکالمات غیررسمی، نوشتن غیررسمی، درست است؟

So, we don't want to use the full form "I am working next week", we just say "I'm working

بنابراین، ما نمی‌خواهیم از فرم کامل « هفته آینده کار می‌کنم» استفاده کنیم، فقط می‌گوییم «

next week."

هفته آینده کار می‌کنم».

Say it after me: You're working next week.

بعد از من بگو: هفته بعد کار می کنی.

We're working next week.

ما هفته آینده کار می کنیم.

They're working next week.

هفته آینده دارند کار می کنند.

All of these were with "are", right?

همه اینها با «هستند» بود، درست است؟

You are, they are, we are, like that.

شما هستید، آنها هستند، ما هستیم، همینطور.

These are all with "is".

اینها همه با «است».

He's working next week.

او هفته آینده کار می کند.

She's working next week.

او هفته آینده کار می کند.

Let's say It's working next week.

فرض کنید هفته آینده کار می کند.

Okay?

باشه؟

So, it doesn't have to, of course, be next week, it could be any time marker, I just

بنابراین، لازم نیست، البته، هفته آینده باشد ، ممکن است هر نشانگر زمانی باشد، من فقط

put that here so that you will remember that here you need to add some kind of time marker,

آن را اینجا قرار دادم تا یادتان بیاید که در اینجا باید نوعی نشانگر زمان اضافه کنید،

okay?

خوب؟

Next, for negative sentences, we're just adding the word "not", that's it, okay?

بعد، برای جملات منفی، ما فقط کلمه "نه" را اضافه می کنیم، همین است، خوب؟

So, I'm not working next week.

بنابراین، من هفته آینده کار نمی کنم.

He's not working next week.

او هفته آینده کار نمی کند.

They're not working next week.

آنها هفته آینده کار نمی کنند.

That's it.

خودشه.

Okay, just adding the - that word "not", and we'll be looking a little more at contractions

بسیار خوب، فقط کلمه "نه" را اضافه کنید و ما به زودی کمی بیشتر به انقباضات نگاه

very soon.

خواهیم کرد.

For the question, again, change the order.

برای سوال، دوباره ترتیب را تغییر دهید.

Instead of saying "I am" or anything, we're saying "Am I", and now here in the questions,

به جای اینکه بگوییم "من هستم" یا هر چیز دیگری، می گوییم "آیا من" و حالا اینجا در سوالات،

we have no contractions, right?

هیچ انقباضی نداریم، درست است؟

You have the full form but in reverse order.

شما فرم کامل را دارید اما به ترتیب معکوس.

Say it after me: Am I working next week?

بعد از من بگو: آیا من هفته آینده کار می کنم؟

Are you working next week?

آیا هفته آینده کار می کنید؟

Are we working next week?

آیا هفته آینده کار می کنیم؟

Are they working next week?

آیا آنها هفته آینده کار می کنند؟

Is he working next week?

آیا او هفته آینده کار می کند؟

Is she working next week?

آیا او هفته آینده کار می کند؟

Okay?

باشه؟

That's basically it.

اساساً همین است.

And of course, we can add question words before that.

و البته می توانیم قبل از آن کلمات سوالی اضافه کنیم.

When are we working?

کی داریم کار می کنیم؟

Well, in this case, if somebody was asking you, then you wouldn't have that in the question,

خوب، در این مورد، اگر کسی از شما می‌پرسید، آن را در سؤال نداشتید،

but you would have it in your answer, okay?

اما آن را در پاسخ خود داشتید، خوب؟

I'm working on Tuesday next week.

من سه شنبه هفته آینده کار می کنم.

Okay?

باشه؟

Like that.

مثل اون.

Where are we working next week?

هفته آینده کجا کار می کنیم؟

How long are we working next week?

هفته آینده چقدر کار می کنیم؟

Like that, okay?

مثل اون، باشه؟

So, when you have those question words, just put them in here before all of this structure,

بنابراین، وقتی آن کلمات سوالی را دارید، فقط آنها را قبل از تمام این ساختار در اینجا قرار دهید،

but all of this structure has to remain the same, and that's how you use present continuous

اما همه این ساختار باید ثابت بماند، و اینگونه است که شما از حال استمراری

for the future.

برای آینده استفاده می کنید.

Now, let's focus on some of the spelling changes we need to make when using contractions.

حال، بیایید روی برخی از تغییرات املایی که باید هنگام استفاده از انقباضات ایجاد کنیم، تمرکز کنیم.

So, let's look at this example.

بنابراین، بیایید به این مثال نگاه کنیم.

Instead of saying "You are", you could say "You're", and how did we do that?

به جای گفتن «تو هستی»، می‌توان گفت «تو هستی»، و چگونه این کار را انجام دادیم؟

We basically took these two words, we took out the "a" and we added an apostrophe in

ما اساساً این دو کلمه را برداشتیم، "الف" را بیرون آوردیم و به جای حرف گم شده یک آپستروف اضافه کردیم

the place of the missing letter.

.

And that's basically what happens in all of these.

و اساساً این چیزی است که در همه اینها اتفاق می افتد .

For example, "I am" becomes "I'm".

مثلاً «من هستم» به «من» تبدیل می شود.

You're, We're, They're, He's - this is, what, this is "he is", right?

شما هستید، ما هستیم، آنها هستند، او - این است، چیست، این "او هست" است، درست است؟

We're cancelling the "I" and putting the apostrophe and making it into "He's".

ما "من" را لغو می کنیم و آپستروف را می گذاریم و آن را به "او" تبدیل می کنیم.

She's and It's, okay?

او هست و هست، باشه؟

Making it negative: I'm not.

منفی کردن: من نیستم.

You're not.

تو نیستی.

We're not.

نبود.

They're not.

آنها نیستند.

He's not.

او نیست.

She's not, and It's not.

او نیست و نیست.

And if you're using this, of course, for the future, you'd be saying more than that, you'd

و اگر از این، البته، برای آینده استفاده می‌کنید، بیشتر از آن

be say "We're not working", or "We're not going to work", right?

می‌گویید، می‌گویید «ما کار نمی‌کنیم» یا «ما کار نمی‌کنیم »، درست است؟

But I'm just focusing right now on the contraction part of it.

اما من در حال حاضر فقط روی بخش انقباض آن تمرکز می کنم.

The other way you can make it negative for I, we don't have any other option, but for

از راه دیگری که می توانید آن را برای من منفی کنید ، ما هیچ گزینه دیگری نداریم، اما برای

You and all of the others, we do.

شما و بقیه، ما این کار را داریم.

So you could either say "You're not" or "You aren't".

بنابراین می توانید بگویید "تو نیستی" یا " تو نیستی".

So, what happened here?

خب، اینجا چه اتفاقی افتاد؟

Let's look.

بیایید نگاه کنیم.

Let's take these three words, these are the three words that we're working with: you are

بیایید این سه کلمه را بگیریم، این سه کلمه ای است که ما با آن کار می کنیم: شما

not, to make this one, what did we do?

نیستید، برای ساختن این یکی، ما چه کردیم؟

We cancelled the "a" here and added the apostrophe and we joined these: You're not.

ما "الف" را در اینجا لغو کردیم و آپستروف را اضافه کردیم و به اینها پیوستیم: شما نیستید.

And here, same three words: you are not, but here, we contracted this part, we took out

و در اینجا همان سه کلمه: شما نیستید، اما اینجا، این قسمت را منقبض کردیم

the "o", added the apostrophe and joined those two words, okay?

، "o" را بیرون آوردیم، آپستروف را اضافه کردیم و آن دو کلمه را به هم وصل کردیم، باشه؟

And that's how you can always think it through, even if you can't remember the spelling, you

و اینگونه است که می توانید همیشه به آن فکر کنید، حتی اگر املای آن را به خاطر نیاورید،

don't have to remember it so much as understand how that contraction is being formed and then

لازم نیست آنقدر آن را به خاطر بسپارید تا بفهمید این انقباض چگونه شکل می گیرد و سپس

you'll be able to write it correctly yourself.

می توانید خودتان آن را به درستی بنویسید. .

But let's just say it: You aren't.

اما بگذارید فقط بگوییم: شما نیستید.

We aren't.

ما نیستیم

They aren't.

آنها نیستند.

He isn't.

او نیست.

She isn't.

او نیست.

It isn't.

این نیست.

Okay?

باشه؟

So, those are the contractions that you need to use with these forms of the future.

بنابراین، اینها انقباضاتی هستند که باید با این اشکال آینده استفاده کنید.

Now, let's look at how to give short answers when you're asked questions about the future

حال، بیایید ببینیم که چگونه وقتی از شما سؤالاتی درباره آینده پرسیده می شود

that use "going to" or the present continuous tense.

که از «رفتن به» یا زمان حال استمراری استفاده می کنند، پاسخ های کوتاه بدهیم .

So, let's look at the first question: Are they going to call you?

بنابراین، بیایید به سوال اول نگاه کنیم: آیا آنها قصد دارند با شما تماس بگیرند؟

So here, the person asked a question using "going to", okay, asking about the future.

بنابراین در اینجا، شخص با استفاده از "going to" سوالی پرسید، بسیار خوب، در مورد آینده پرسید.

Are they going to call you?

قراره بهت زنگ بزنن؟

So, you could simply answer "Yes, they are.", or "No, they're not.", or "No, they aren't.",

بنابراین، شما می توانید به سادگی پاسخ دهید "بله، آنها هستند."، یا "نه، آنها نیستند."، یا "نه، آنها نیستند."،

okay?

خوب؟

We don't have to repeat the whole question, we don't have to say "Yes, they are going

لازم نیست کل سوال را تکرار کنیم، لازم نیست بگوییم "بله،

to call.", we just say "Yes, they are."

آنها تماس می گیرند."، فقط می گوییم "بله، آنها هستند."

"No, they're not."

"نه، آنها نیستند."

"No, they aren't.", alright?

"نه، نیستند."، خوب؟

And you can know that, usually how to answer because you can take part of your answer,

و شما می توانید بدانید که معمولاً چگونه پاسخ دهید، زیرا می توانید بخشی از پاسخ خود را در

most of the time, not always, we'll see, from the question itself, okay?

اکثر مواقع، نه همیشه، از خود سوال خواهیم دید، خوب است؟

So, it starts with "are they" and we answer "Yes, they are.", okay?

بنابراین، با "آیا آنها" شروع می شود و ما پاسخ می دهیم "بله، آنها هستند."، خوب؟

Here, in the positive answer, we cannot use any contraction.

اینجا در جواب مثبت نمی توانیم از هیچ انقباضی استفاده کنیم.

But in the negative answer, of course, we can.

اما در جواب منفی البته می توانیم.

And we're going to use the contraction because this is all informal conversation or communication.

و ما می خواهیم از انقباض استفاده کنیم زیرا این همه مکالمه یا ارتباط غیررسمی است.

Let's look at the next one: Is Maria joining us for dinner tonight?

بیایید به مورد بعدی نگاه کنیم: آیا ماریا امشب برای شام به ما می‌پیوندد؟

This time, the person didn't say "going to join us", they just used present continuous

این بار آن شخص نگفت « به ما ملحق می‌شود»، فقط از حال استمراری

for the future: Is Maria joining us for dinner tonight?

برای آینده استفاده کرد: آیا ماریا امشب برای شام به ما می‌پیوندد؟

So, we can say what?

بنابراین، می توانیم بگوییم چه چیزی؟

"Yes, she is.", or "No, she's not.", or "No, she isn't.", alright?

"بله، او است."، یا "نه، او نیست."، یا "نه، او نیست."، خوب؟

Again, the positive answer has no contraction, alright?

باز هم جواب مثبت انقباض ندارد، خوب؟

And here's another one which is something you should learn because, very often, people

و در اینجا یکی دیگر از مواردی است که باید یاد بگیرید زیرا اغلب مردم

will be asking you something about you.

از شما چیزی در مورد شما می پرسند.

So, let's look at a sample of that: Are you leaving soon?

بنابراین، بیایید به نمونه ای از آن نگاه کنیم: آیا به زودی می روید؟

Now here, the answer cannot be taken from "are", because they're asking about you and

حالا اینجا، جواب را نمی توان از «هستند» گرفت، زیرا آنها در مورد شما می پرسند و

you have answer with "I", so here, it would be: Are you leaving soon?

شما با «من» پاسخ می دهید، پس اینجا این خواهد بود: به زودی می روید؟

"Yes, I am.", or "No, I'm not.".

"بله، من هستم."، یا "نه، من نیستم.".

So, these are probably good for you to memorize as answers: Yes, I am.

بنابراین، اینها احتمالاً برای شما خوب است که به عنوان پاسخ حفظ کنید: بله، من هستم.

No, I'm not.

نه من نیستم.

Again, this one, the positive one has no contraction, right?

بازم این یکی مثبت انقباض نداره درسته؟

But this one does.

اما این یکی انجام می دهد.

Okay?

باشه؟

Are you enjoying yourself?

آیا از خودتان لذت می برید؟

Are you having a good time learning this?

آیا شما اوقات خوبی را با یادگیری این موضوع سپری می کنید؟

You could say, I hope, "Yes, I am."

می توانید بگویید، امیدوارم، "بله، هستم."

Now, let's practice what you've learned.

حالا بیایید آنچه را که یاد گرفته اید تمرین کنیم.

So, in the first three sentences, we will add "going to" to talk about the future.

بنابراین، در سه جمله اول، "going to" را اضافه می کنیم تا در مورد آینده صحبت کنیم.

Number one: John ___________ (watch) TV.

شماره یک: جان ___________ (تماشا کنید) تلویزیون.

So, what would you say?

خب، چه می گویید؟

John is going to watch TV.

جان به تماشای تلویزیون می رود.

Okay?

باشه؟

John is going to watch TV.

جان به تماشای تلویزیون می رود.

You could also use a contraction and say, "John's going to watch TV".

همچنین می‌توانید از انقباض استفاده کنید و بگویید: «جان می‌خواهد تلویزیون تماشا کند».

Alright, number two: The kids, which is sort of slang for saying children, okay?

بسیار خوب، شماره دو: بچه ها، که نوعی عامیانه برای گفتن بچه ها است، خوب؟

The kids ____________ (not play) outside.

بچه ها ____________ (بازی نمی کنند) بیرون.

What would that be?

آن چه خواهد بود؟

The kids - now, make it negative - aren't going to play outside.

بچه ها - حالا، آن را منفی کنید - قرار نیست بیرون بازی کنند.

The kids are not going to play outside.

بچه ها قرار نیست بیرون بازی کنند.

Or, the kids aren't going to play outside.

یا، بچه ها قرار نیست بیرون بازی کنند.

Very good.

خیلی خوب.

Number three: Susan __________ (go) to the store.

شماره سه: سوزان __________ (برو) به فروشگاه.

Pay attention to this one.

به این یکی توجه کنید

I want you to use "going to" and what's our verb?

می خواهم از "going to" استفاده کنید و فعل ما چیست؟

Go.

برو

That can happen.

که می تواند اتفاق بیفتد.

So just follow the same principle as you did here.

پس فقط همان اصل را که اینجا انجام دادید دنبال کنید.

Susan is going to - and now what's our verb?

سوزان قصد دارد - و حالا فعل ما چیست؟

Go.

برو

So, yes, we can say "Susan is going to go to the store.", alright?

بنابراین، بله، می توانیم بگوییم "سوزان قرار است به فروشگاه برود."، خوب؟

If that's your verb, that's what you say.

اگر این فعل شماست، این همان چیزی است که شما می گویید.

Susan is going to watch TV.

سوزان قرار است تلویزیون تماشا کند.

Susan is going to lay outside.

سوزان می خواهد بیرون دراز بکشد.

Susan is going to go to the store.

سوزان قرار است به فروشگاه برود.

So sometimes, the verb itself is "go", plus in any case, you have to use "going to", so

بنابراین گاهی اوقات، خود فعل "رفتن" است، به علاوه در هر صورت، شما باید از "going to" استفاده کنید،

that's fine.

بنابراین خوب است.

That's what you do, alright?

این کاری است که شما انجام می دهید، خوب؟

Alright, now for these three, let's use the present continuous.

خوب، حالا برای این سه، از حال استمراری استفاده می کنیم .

He __________ (play) golf today.

او امروز __________ (بازی) گلف.

He - let's use the contraction - He's playing golf today.

او - بیایید از انقباض استفاده کنیم - او امروز گلف بازی می کند.

Alright?

بسیار خوب؟

Good.

خوب

Number five: We ___________ (not stay) home tonight.

شماره پنج: ما امشب ___________ (نه می مانیم) در خانه .

So, it's negative, it's present continuous for the future, let's use the contraction.

بنابراین، منفی است، حال استمراری برای آینده است، بیایید از انقباض استفاده کنیم.

We're not staying home tonight.

ما امشب در خانه نمی مانیم

Or you could say "We aren't staying home tonight."

یا می توانید بگویید "ما امشب در خانه نمی مانیم."

Good.

خوب

Number six: Jeff _____________ (teach) a class tomorrow.

شماره شش: جف _____________ (تدریس) یک کلاس فردا.

What would you say?

تو چی میگفتی؟

Jeff is teaching a class tomorrow.

جف فردا کلاس درس می دهد.

Now, you see in all three of these, because we're using present continuous for the future,

حالا، می بینید که در هر سه مورد، چون ما از حال استمراری برای آینده استفاده می کنیم،

what do we have to have?

چه چیزی باید داشته باشیم؟

This time marker.

این نشانگر زمان

Today - playing golf today - later today.

امروز - امروز بازی گلف - بعد از امروز.

It's still the future.

هنوز آینده است.

Tonight - later tonight, or tomorrow, also the future.

امشب - بعد از امشب، یا فردا، همچنین آینده.

Alright?

بسیار خوب؟

So, make sure that you add that time marker with the present continuous.

بنابراین، مطمئن شوید که نشانگر زمان را با حال استمراری اضافه می کنید.

Number seven, now we're going to make questions.

شماره هفت، اکنون می خواهیم سؤالاتی را مطرح کنیم.

Let's do the first one with the present continuous.

بیایید اولین مورد را با حال استمراری انجام دهیم.

What/you/do/about the problem?

در مورد مشکل چه کاری/شما/انجام می دهید؟

How would you form that question?

چگونه این سوال را شکل می دهید؟

So, we start with what.

بنابراین، ما با چه چیزی شروع می کنیم.

What - you do about the problem.

در مورد مشکل چه می کنید.

Make it into present continuous: What are you doing about the problem?

آن را به حال استمراری تبدیل کنید: در مورد مشکل چه می کنید؟

Okay?

باشه؟

That's it.

خودشه.

Good.

خوب

And then, number eight, let's use "going to".

و سپس، شماره هشت، بیایید از "going to" استفاده کنیم.

When/he/contact you?

چه زمانی/او/با شما تماس می گیرد؟

What would it be?

چی میتونه باشه؟

When is he going to contact you?

کی قراره با شما تماس بگیره؟

Okay?

باشه؟

When is he going to contact you, alright?

کی قراره با شما تماس بگیره، باشه؟

So, there you have the practice that we have done with all of these forms of the future.

بنابراین، تمرینی را دارید که ما با تمام این اشکال آینده انجام داده ایم.

Now, let's look at some common mistakes and you can help me fix them.

اکنون، اجازه دهید به برخی از اشتباهات رایج نگاه کنیم و شما می توانید به من کمک کنید تا آنها را برطرف کنم.

So, the first one.

بنابراین، اولین.

This student wrote: When they are arriving?

این دانش آموز نوشت: کی می رسند؟

So, what's wrong there?

خب، چه اشکالی دارد؟

This is a problem of word order.

این مشکل نظم کلمات است.

So, what do we need to do when we have a question?

بنابراین، وقتی سوالی داریم چه کاری باید انجام دهیم؟

We need to change the order of the words.

باید ترتیب کلمات را تغییر دهیم.

So, in this case, it would have to be "When are they arriving?".

بنابراین، در این مورد، باید "چه زمانی می رسند؟" باشد.

Okay?

باشه؟

When are they arriving?

کی می رسند؟

So, be careful of the word order, especially in questions.

پس مراقب ترتیب کلمات بخصوص در سوالات باشید.

The other student wrote: They bring the drinks tomorrow.

شاگرد دیگر نوشت: فردا نوشیدنی ها را می آورند .

How can we fix that?

چگونه می توانیم آن را رفع کنیم؟

What's missing?

چه چیزی کم است؟

Let's say that what's missing is "going to", that's one way to talk about the future, right?

بیایید بگوییم که چیزی که گم شده «رفتن به» است، این یکی از راه‌های صحبت درباره آینده است، درست است؟

So, where would we put that?

بنابراین، آن را کجا قرار دهیم؟

They are going to bring the drinks tomorrow.

قرار است فردا نوشیدنی ها را بیاورند.

They are going to bring the drinks tomorrow.

قرار است فردا نوشیدنی ها را بیاورند.

Okay?

باشه؟

Good.

خوب

Another student wrote: She going to be happy.

دانش آموز دیگری نوشت: او خوشحال خواهد شد.

What did this student forget?

این دانش آموز چه چیزی را فراموش کرده است؟

They forgot the verb "to be", so what should it be?

فعل «بودن» را فراموش کردند، پس چه باید باشد؟

She is going to be happy.

او قرار است خوشحال شود.

Alright?

بسیار خوب؟

Next, this person wrote: Your going to be late.

بعد این شخص نوشت: دیر میرسی.

So, what's wrong there?

خب، چه اشکالی دارد؟

Look carefully.

با دقت نگاه کن.

So, this is a spelling mistake.

بنابراین، این یک اشتباه املایی است.

What should it be?

چه باید باشد؟

You're - spelled like this: You're.

شما - به این شکل نوشته می شود: شما هستید.

This is short for "You are going to be late", but "your" is the possessive form of "you",

این مخفف "شما دیر می شوید" است، اما "شما" شکل تملکی "شما" است،

like "your book", "your office", like that.

مانند "کتاب شما"، "دفتر شما"، مانند آن.

That has a different meaning and you don't want to mix up these two words.

این معنای دیگری دارد و شما نمی خواهید این دو کلمه را با هم قاطی کنید.

Next, this person wrote: He's gonna call you later.

بعد این شخص نوشت: بعدا بهت زنگ میزنه .

So, what's going on there?

خب، آنجا چه خبر است؟

What is that?

اون چیه؟

You might have heard it, okay, people do use it, but this term "He's gonna" is slang.

شما ممکن است آن را شنیده باشید، خوب، مردم از آن استفاده می کنند، اما این اصطلاح "او می خواهد" عامیانه است.

So, does that mean you can never use it?

بنابراین، آیا این بدان معناست که شما هرگز نمی توانید از آن استفاده کنید؟

No, you can, but you need to be aware that it is slang.

نه، می توانید، اما باید بدانید که عامیانه است.

It is not formal English.

انگلیسی رسمی نیست.

It is not informal English either, because even in informal English, we can use good

این انگلیسی غیررسمی هم نیست، زیرا حتی در انگلیسی غیررسمی، ما می‌توانیم از انگلیسی خوب استفاده کنیم

English, and then there's slang, and you can use slang with your friends if you're just

، و بعد از آن عامیانه وجود دارد، و شما می‌توانید با دوستان خود از زبان عامیانه استفاده کنید، اگر فقط در حال

fooling around, something like that, but just be aware that it is slang and you don't - maybe

گول زدن هستید، چیزی شبیه به آن، اما فقط حواستان باشد که عامیانه است و شما این کار را نمی کنید - شاید

you don't want to use it in a professional situation or something like that, or in an

نمی خواهید از آن در یک موقعیت حرفه ای یا چیزی شبیه به آن یا در یک

academic situation, okay?

موقعیت علمی استفاده کنید، خوب است؟

So be careful of this one.

پس مراقب این یکی باشید

And if you don't want to use it, then you'd have to say, "He's going to call you later."

و اگر نمی خواهید از آن استفاده کنید، باید بگویید: "او بعداً با شما تماس می گیرد."

Okay?

باشه؟

Alright.

بسیار خوب.

And let's look at this one.

و بیایید به این یکی نگاه کنیم.

This person wrote, talking about the future, "Donna is driving to Florida.", okay.

این شخص در مورد آینده نوشت: "دونا در حال رانندگی به فلوریدا است."

So, what's happening there?

خب، آنجا چه خبر است؟

As such, grammatically the sentence is correct, Donna is driving to Florida, but what does

به این ترتیب، از نظر دستوری جمله صحیح است، دونا در حال رانندگی به فلوریدا است، اما در

it mean right now?

حال حاضر به چه معناست؟

It's present continuous.

حال مستمر است.

It means this is happening right now, but that's not what we wanted to say.

این بدان معناست که این اتفاق در حال حاضر رخ می دهد، اما این چیزی نیست که ما می خواستیم بگوییم.

We wanted to say - about the future.

ما می خواستیم بگوییم - در مورد آینده.

We wanted to talk about the future, so what do we need to add?

ما می خواستیم در مورد آینده صحبت کنیم، پس چه چیزی را باید اضافه کنیم؟

We need to add the time marker.

باید نشانگر زمان را اضافه کنیم.

Some kind of phrase to indicate that we're talking about the future.

نوعی عبارت برای نشان دادن اینکه ما در مورد آینده صحبت می کنیم.

So, we could say "Donna is driving to Florida next week.", or tomorrow, or anything else

بنابراین، می‌توانیم بگوییم "دونا هفته آینده در حال رانندگی به فلوریدا است ."، یا فردا، یا هر چیز دیگری

like that, okay?

مانند آن، باشه؟

Next summer, anything.

تابستان آینده، هر چیزی.

Some kind of time marker.

نوعی نشانگر زمان

And then, now, it's complete because you're using the present continuous for the future

و سپس، اکنون، کامل است زیرا شما از حال استمراری برای آینده

with a time marker.

با نشانگر زمان استفاده می کنید.

So, be careful of these kind of mistakes when you're using these expressions and tenses.

بنابراین، هنگام استفاده از این عبارات و زمان ها مراقب این نوع اشتباهات باشید.

Now, let's finish by doing a quick review of what we learned in this class.

حالا بیایید با مرور سریع آنچه در این کلاس یاد گرفتیم به پایان برسانیم.

So, we learned how to use "going to" to talk about the future.

بنابراین، ما یاد گرفتیم که چگونه از "رفتن به" برای صحبت در مورد آینده استفاده کنیم.

We learned how to use the present continuous for the future, we learned when to use them,

ما یاد گرفتیم که چگونه از حال استمراری برای آینده استفاده کنیم، یاد گرفتیم چه زمانی از آنها استفاده کنیم،

how to use them, right?

چگونه از آنها استفاده کنیم، درست است؟

And by now, you should feel comfortable making sentences and questions like these.

و در حال حاضر، شما باید احساس راحتی در ساختن جملات و سوالاتی از این دست داشته باشید.

Let's have a quick look.

بیایید یک نگاه سریع داشته باشیم.

He's going to travel.

او به سفر می رود.

He's not going to travel.

او قصد سفر ندارد.

He isn't going to travel.

او قصد سفر ندارد

Or, Is he going to travel?

یا، آیا او قصد سفر دارد؟

Right?

درست؟

So, we had our positive sentence, our negative sentences, and our question.

بنابراین، ما جمله مثبت، جملات منفی و سؤال خود را داشتیم.

And we could add the question word, like "When is he going to travel", "Where is he going

و ما می‌توانیم کلمه سؤالی را اضافه کنیم، مانند " کی می‌خواهد سفر کند"، "به کجا می‌رود

to travel", and so on, okay?

" و غیره، باشه؟

You've got it now.

الان گرفتی

You have.

شما دارید.

Alright.

بسیار خوب.

Also, we could use what?

همچنین، ما می توانیم از چه چیزی استفاده کنیم؟

Present continuous for the future.

حال مستمر برای آینده

For example: They're moving in May.

به عنوان مثال: آنها در ماه مه حرکت می کنند.

What does it mean to move?

حرکت به چه معناست؟

To change your house from this house to another house.

تا خانه خود را از این خانه به خانه دیگری تغییر دهید .

To move from this city to another city, okay?

برای نقل مکان از این شهر به شهر دیگری، خوب است؟

The negative: They're not moving in May, or They aren't moving in May, or Are they moving

نکته منفی: آنها در ماه مه حرکت نمی کنند، یا در ماه مه حرکت نمی کنند، یا آیا

in May?

در ماه می حرکت می کنند؟

Alright?

بسیار خوب؟

So, when you can move comfortably between these kind of sentences, sometimes using present

بنابراین، وقتی می‌توانید به راحتی بین این نوع جملات حرکت کنید، گاهی اوقات از حال

continuous, sometimes using "going to" in informal situations, for things that are planned,

استمراری استفاده می‌کنید، گاهی اوقات از «رفتن به» در موقعیت‌های غیررسمی، برای چیزهایی که برنامه‌ریزی شده‌اند، استفاده

then you know how to use these to talk about the future, alright?

می‌کنید، آنگاه می‌دانید چگونه از آنها برای صحبت درباره آینده استفاده کنید، خوب است؟

So, where can you go from here?

بنابراین، از کجا می توانید بروید؟

Well, the best way is really to write some sentences about your own life.

خوب، بهترین راه این است که واقعاً چند جمله در مورد زندگی خود بنویسید.

What are you going to do after this lesson?

بعد از این درس قرار است چه کار کنید؟

What are you going to do this weekend?

این آخر هفته قراره چیکار کنی؟ امسال

What are you going to do this month, this year?

این ماه قراره چیکار کنی؟

Write some sentences about yourself, your family, things like that, and that way, you'll

جملاتی در مورد خود، خانواده‌تان، مواردی از این دست بنویسید، و به این ترتیب،

make it personal and it will also feel more meaningful to you because you're actually

آن را شخصی خواهید کرد و همچنین برای شما معنادارتر خواهد بود، زیرا در واقع

using it in a sensible way to talk about yourself and about things that matter to you, okay?

از آن به شیوه‌ای معقول برای صحبت در مورد خود و چیزها استفاده می‌کنید. برای تو مهم است، باشه؟

Then, when you're ready, you can move on to watch the next video in this series which

سپس، وقتی آماده شدید، می توانید به تماشای ویدیوی بعدی در این مجموعه بروید که

will help you to make further progress, alright?

به پیشرفت بیشتر شما کمک می کند، درست است؟

And if you need any more practice on this, then by all means you can go to www.engvid.com

و اگر به تمرین بیشتری در این مورد نیاز دارید ، می توانید به www.engvid.com مراجعه کنید

to do a quiz on this lesson.

تا یک مسابقه در مورد این درس انجام دهید.

Okay?

باشه؟

So thanks very much for watching, and all the best with your English.

بنابراین از تماشای شما بسیار سپاسگزارم، و بهترین ها را با انگلیسی شما.