ALL CONDITIONALS | 0,1,2,3 and MIXED CONDITIONALS - English Grammar

Hi there. This is Harry. And welcome back  to advanced English Lessons with Harry,  

سلام. این هری است. و به «درس‌های پیشرفته انگلیسی با هری» خوش آمدید،

where I try to help you to get a better  understanding of the English language.

که سعی می‌کنم به شما کمک کنم تا زبان انگلیسی را بهتر درک کنید.

And in this particular  lesson we're going to look at

و در این درس خاص،

conditional tenses okay.

زمان‌های شرطی را بررسی می‌کنیم.

And just a little bit of a comment on them

و قبل از هر چیز فقط کمی در مورد آنها توضیح دهید

first of all. Conditional clauses usually  consist of two parts. You'll have the what  

. بندهای شرطی معمولاً از دو بخش تشکیل شده‌اند. شما عبارت what

I call the if clause or what the grammar books  call the hypothesis. It's a difficult word to  

I call the if یا آنچه را که کتاب های دستور زبان فرضیه می نامند را خواهید داشت. تلفظ کلمه سختی است

pronounce. And then we have the main  clause, which is the result. Okay. So

. و سپس ما بند اصلی را داریم که نتیجه است. باشه بنابراین

if clause can be first or second, it doesn't  really matter. And the main clause can be first.

اگر بند می تواند اول یا دوم باشد، واقعاً مهم نیست. و بند اصلی می تواند اول باشد.

The second as long as you  keep them separate. Okay. So

دوم تا زمانی که آنها را جدا نگه دارید. باشه بنابراین

If clause, and then the main clause  on main clause and then the if clause.

بند If، و سپس عبارت اصلی روی عبارت اصلی و سپس بند if.

Okay. Let's start with the  zero conditional. And the  

باشه بیایید با شرطی صفر شروع کنیم. و

structure of the zero conditional  is that we use it to talk about.

ساختار شرطی صفر این است که از آن برای صحبت کردن استفاده می کنیم.

Something that's always true, or something about  the laws of nature. Let me give you some examples.  

چیزی که همیشه درست است، یا چیزی در مورد قوانین طبیعت. اجازه بدهید چند نمونه برایتان بیاورم.

If you heat ice, it melts. Simple fact. If you  heat ice, it turns to water. It melts. If you  

اگر یخ را گرم کنید، آب می شود. واقعیت ساده اگر یخ را گرم کنید، به آب تبدیل می‌شود. ذوب می شود. اگر

study hard, generally you pass exams. If you press  the button, the machine stops or indeed starts,  

سخت مطالعه می کنید، معمولاً امتحانات را قبول می کنید. اگر دکمه را فشار دهید، بسته به اینکه کدام دکمه را فشار می‌دهید، دستگاه متوقف می‌شود یا در واقع روشن می‌شود

depending on which button you press. And  if you mix black and white, you get grey.

. و اگر سیاه و سفید را مخلوط کنید، خاکستری می شوید.

The colour grey. Okay, so they're statements,  truisms or facts or something about the  

رنگ خاکستری. بسیار خوب، پس آنها گزاره ها، حقایق یا حقایق یا چیزی در مورد

laws of nature. And that's really  how we use that zero conditional.

قوانین طبیعت هستند. و این واقعاً چگونه از صفر شرطی استفاده می کنیم.

And we can also use when here instead of if, for  example, when you tickle a baby, he or she laughs.

و همچنین می‌توانیم به‌جای «اگر» برای مثال وقتی کودکی را قلقلک می‌دهید، او می‌خندد، از «وقتی» در اینجا استفاده کنیم.

It's easier to sleep when you are not stressed.  When babies are hungry, they cry. You know,  

وقتی استرس ندارید راحت تر می خوابید. وقتی نوزادان گرسنه هستند، گریه می کنند. می دانید،

all of us who are parents will know all  about that one. When babies are hungry,  

همه ما که والدین هستیم، همه چیز را درباره آن یکی می دانیم. وقتی نوزادان گرسنه هستند،

they cry. Generally. Okay,  so again zero conditional.

گریه می کنند. به طور کلی. بسیار خوب، پس باز هم صفر شرطی است.

Now we can replace if with on less.  Usually in a negative situation. Do  

حالا می توانیم اگر با کمتر را جایگزین کنیم. معمولا در شرایط منفی.

your homework. Unless the teacher tells  you not to do your homework. Unless the  

تکالیف خود را انجام دهید. مگر اینکه معلم به شما بگوید که تکالیف خود را انجام ندهید. مگر اینکه

teacher tells you not to. So all  good examples. Zero conditional.

معلم به شما بگوید این کار را نکنید. بنابراین همه نمونه‌های خوب. صفر مشروط

So let's look at the first conditional  okay. So this is when it gets a little  

پس بیایید به اولین شرطی OK نگاه کنیم. پس این زمانی است که

bit more complicated okay. So when  we use the first conditional we are  

کمی پیچیده‌تر می‌شود، خوب. بنابراین، وقتی از اولین شرطی استفاده می‌کنیم،

talking about if plus the present okay  okay. Or if plus present continuous.

در مورد اگر به اضافه حال خوب است صحبت می‌کنیم . یا اگر به اضافه حال استمراری.

present perfect. And then we have the  second clause, the main clause with

حال کامل و سپس بند دوم را داریم، بند اصلی با

The future imperative. And then we can  use can must, should. And it's with the  

The future imperative. و سپس می توانیم از can must, should استفاده کنیم. و با

bare infinitive. So that all sounds like a  mouthful. So let me give you some examples.

مصدر ساده است. به طوری که همه چیز مانند یک لقمه به نظر می رسد . پس اجازه دهید چند نمونه برایتان بیاورم.

We use first conditional to talk about something  real likely to happen in the immediate,  

ما از شرط اول برای صحبت در مورد چیزی استفاده می‌کنیم که احتمالاً در آینده نزدیک،

or in the present time, or in  the immediate future. Okay. So.

یا در زمان حال یا در آینده نزدیک اتفاق می‌افتد. باشه بنابراین.

If it rains, we will go to  the cinema. If it rains,  

اگر باران ببارد، به سینما می رویم. اگر باران ببارد،

we will go to the cinema. So if it rains,  if plus present simple, if it rains, then

ما به سینما می رویم. بنابراین اگر باران ببارد، اگر بعلاوه ساده باشد، اگر باران ببارد،

We will go to the cinema. So we've  got that there infinitive. We will  

ما به سینما خواهیم رفت. بنابراین ما آن را به صورت مصدر داریم. ما

go to the cinema. Okay. So if it  rains we will go to the cinema.

به سینما خواهیم رفت. باشه بنابراین اگر باران ببارد به سینما خواهیم رفت.

If it doesn't rain, we will go  for a walk. If it doesn't rain,  

اگر باران نبارد، برای پیاده‌روی می‌رویم. اگر باران نبارد،

we will go for a walk.  Exactly the same. But it's the

میریم پیاده روی. دقیقا همینطوره اما این

if clause separate from the will clause and you  can turn it around, as I said before. So you can  

بند if جدا از بند اراده است و همانطور که قبلاً گفتم می‌توانید آن را برگردانید. بنابراین می‌توانید

say we will go to the cinema. If it rains,  we will go to the park if it doesn't rain.

بگویید ما به سینما می‌رویم. اگر باران ببارد، اگر باران نبارد به پارک می رویم.

So

بنابراین

one clause first, the main clause with will  and then the if clause second, or if clause  

اول یک بند، بند اصلی با will و سپس بند if دوم، یا اگر بند

first. If it rains, we will go to the cinema. So  you have a choice to reverse some if you wish.

ابتدا. اگر باران ببارد به سینما می رویم. بنابراین، در صورت تمایل، انتخابی دارید که برخی از آنها را معکوس کنید.

If he doesn't study, he will fail his exams.  If he doesn't study, he will fail his exams.

اگر درس نخواند در امتحاناتش مردود می شود. اگر درس نخواند در امتحاناتش مردود می شود.

If you need money, let me know. If you  have cleaned your room, you can watch TV  

اگر به پول نیاز دارید به من اطلاع دهید. اگر اتاقتان را تمیز کرده‌اید، می‌توانید تلویزیون تماشا کنید

and if you're in town, you should call us or you  should call me. Okay, so there are examples of  

و اگر در شهر هستید، باید با ما تماس بگیرید یا با من تماس بگیرید. بسیار خوب، پس نمونه‌هایی از

using if with different tenses. And then in that  second of the main clause, we've got that future

استفاده از if با زمان‌های مختلف وجود دارد. و سپس در آن دومین بند اصلی، ما آن آینده را داریم

And we can use can or may or might or  must or should with the bare infinitive.

و می‌توانیم از can یا may یا may یا must یا should با مصدر ساده استفاده کنیم.

Never put if and will in the  same clause. That's a real no no.

هرگز if and will را در یک بند قرار ندهید. این یک نه نه واقعی است.

So if it's sunny, we will go to the beach.  If it's sunny. That's your if clause. If it's  

بنابراین اگر هوا آفتابی باشد به ساحل می رویم. اگه آفتابی باشه این بند اگر شماست. اگر هوا

sunny and your main clause, we will go to the  beach. Not if it will be sunny. We will go to  

آفتابی باشد و بند اصلی شما باشد، به ساحل خواهیم رفت . نه اگر آفتابی باشد. به   ساحل خواهیم رفت

the beach. You see that often. And it's a it is a  mistake. So if it's usually followed by one of the  

. شما اغلب آن را می بینید. و این یک اشتباه است. بنابراین اگر

present tenses in this first conditional, if it  rains, we will, we will or we'll go to the beach.

در این شرط اول معمولاً یکی از زمان‌های حال دنبال می‌شود، اگر باران ببارد، می‌خواهیم یا به ساحل می‌رویم.

So try and keep them separate. And it's always  a good way to check yourself. If you see that  

بنابراین سعی کنید آنها را جدا نگه دارید. و همیشه یک راه خوب برای بررسی خودتان است. اگر می‌بینید که

you've got if and will in the same clause, then  you're wrong. Okay. So you can't. And it's not  

در همان بند اگر و اراده دارید، اشتباه می‌کنید. باشه پس شما نمی توانید. و

good idea to have will two clauses. That's  another indication that you've done something  

داشتن دو بند ایده خوبی نیست. این نشانه دیگری است که نشان می دهد شما کار اشتباهی انجام داده اید

wrong. So look for your two clauses. If it rains  one clause we will go to the beach main clause.

. پس به دنبال دو بند خود باشید. اگر باران ببارد یک بند، به بند اصلی ساحل می رویم.

So make sure you have will  only in one of those clauses.

بنابراین مطمئن شوید که فقط در یکی از آن بندها اراده دارید.

Now we can also substitute if for some other words  

اکنون می‌توانیم اگر را با برخی از کلمات دیگر

like provided or providing.  So long as or as long as,

مانند ارائه یا ارائه جایگزین کنیم. تا زمانی که یا تا زمانی که،

or on condition that. Let  me give you some examples.

یا به شرط آن. اجازه دهید چند مثال برایتان بیاورم.

I will cook dinner provided your home on time.

من شام را به شرط خانه شما به موقع می پزم.

I will cook to dinner as  long as you’re home on time.

تا زمانی که به موقع در خانه باشید، برای شام آشپزی می کنم.

I will cook dinner only if you're home on time.

فقط در صورتی که به موقع در خانه باشید، شام را می پزم.

I will cook dinner on condition  that you are home on time. Okay,  

من شام را به شرطی می‌پزم که به موقع در خانه باشید. بسیار خوب،

so I'm using the same sentence just to  emphasise the point that we can substitute

بنابراین من از همان جمله فقط برای تأکید بر این نکته استفاده می کنم که می توانیم

if with a number of other words, but  we're still using the conditional tenses.

اگر را با تعدادی کلمه دیگر جایگزین کنیم، اما هنوز از زمان های شرطی استفاده می کنیم.

Now let me give you another example. When we want  to be really emphatic. Yeah. My teacher thinks  

حالا بگذارید مثال دیگری برای شما بزنم. وقتی می‌خواهیم واقعاً مؤکد باشیم. آره معلمم فکر می‌کند

I will pass the exam. My teacher thinks I will  pass the exam provided I continue to work hard.

من در امتحان موفق می‌شوم. معلمم فکر می‌کند در امتحان قبول می‌شوم به شرطی که سخت کار کنم.

I will lend you my book, or  I will lend you the book,  

من کتابم را به تو قرض می دهم، یا کتاب را به تو قرض می دهم،

as long as you promise to give it back to me.

تا زمانی که قول بدهی آن را به من پس بدهی.

I'll tell you what really happened. Only  if you can keep a secret. So they're good  

من به شما می گویم که واقعا چه اتفاقی افتاده است. فقط اگر بتوانید رازی را حفظ کنید. بنابراین، آنها

examples of those first conditionals  where we're emphasising a point,  

نمونه‌های خوبی از اولین شرط‌ها هستند، جایی که ما بر یک نکته تأکید می‌کنیم،

and we want to use some words to  be a little bit more emphatic.

و می‌خواهیم از برخی کلمات استفاده کنیم تا کمی تأکید بیشتری داشته باشیم.

Now we can also use even if. Okay. And  this is used when we want to express a  

اکنون می توانیم حتی اگر را نیز استفاده کنیم. باشه و وقتی می‌خواهیم

condition that is somewhat unexpected  in certain circumstances. For example,  

شرایطی را بیان کنیم که در شرایط خاص تا حدودی غیرمنتظره است از این مورد استفاده می‌شود. برای مثال،

even if you apologise, she will never forgive you.  Even if you apologise, she'll never forgive you.

حتی اگر عذرخواهی کنید، او هرگز شما را نخواهد بخشید. حتی اگر عذرخواهی کنی، او هرگز تو را نخواهد بخشید.

We can also use it to express alternative  conditions. I'll go to the concert whether  

همچنین می‌توانیم از آن برای بیان شرایط جایگزین استفاده کنیم . خواه ناخواه به کنسرت می روم

you like it or not. I'll go to the  party whether you like it or not.

. خواه ناخواه به مهمانی می روم.

And we can also then use it  when we're talking about,

و همچنین می‌توانیم از آن استفاده کنیم وقتی در مورد

situations like... well, I’d say a fire.

موقعیت‌هایی مانند... خوب، می‌توانم بگویم آتش‌سوزی.

We use it with a noun in case of fire.  Do not use the elevator in case of fire.

در صورت آتش سوزی از آن با اسم استفاده می کنیم. در مواقع آتش سوزی از آسانسور استفاده نکنید. از

Do not use the elevator. In case of an emergency.  Call 999. In case of an emergency. Call 999. Okay,

آسانسور استفاده نکنید. در مواقع اضطراری.  با 999 تماس بگیرید. در مواقع اضطراری. با 999 تماس بگیرید. بسیار خوب،

so that's all about those first  conditional tenses. And where  

پس این همه مربوط به اولین زمان‌های شرطی است. و کجا   می‌توانیم

we can substitute if for other  words like provided as long as.

اگر را با کلمات دیگری مانند ارائه شده جایگزین کنیم.

And if you do like this particular  lesson, then please like the video. And  

و اگر این درس خاص را دوست دارید ، لطفاً ویدیو را لایک کنید. و

if you can subscribe to the channel  because it really, really helps.

اگر می‌توانید در کانال مشترک شوید، زیرا واقعاً کمک می‌کند.

So let's look at the second conditional. Now when  we're talking about the second conditional just a  

بنابراین اجازه دهید به شرطی دوم نگاه کنیم. اکنون وقتی درباره شرط دوم صحبت می کنیم، فقط یک

little hint here. We're talking about the unreal  future okay. So it's unlikely to happen in the  

اشاره کوچک در اینجا وجود دارد. ما در مورد آینده غیر واقعی صحبت می کنیم . بنابراین بعید است در آینده اتفاق بیفتد

future. But we use the past tense to describe.  It's a little bit confusing. So when you see  

. اما برای توصیف از زمان گذشته استفاده می کنیم. کمی گیج کننده است. بنابراین وقتی

the past tense it's not actually talking about  the past, it's referring to an unreal event.

زمان گذشته را می‌بینید، در واقع درباره گذشته صحبت نمی‌کند ، به یک رویداد غیر واقعی اشاره می‌کند.

In the future. Okay. So it's. If so, we  always have if if plus the past simple  

در آینده. باشه پس همینطور است. اگر چنین است، همیشه اگر if به اضافه گذشته ساده

or the past continuous. And then we use would  could might plus that bare infinitive okay. So.

یا گذشته استمراری داریم. و سپس ما ممکن است به اضافه آن مصدر ساده okay استفاده کنیم. بنابراین.

If you see well, it's not the second conditional.  If you use will. You're making a mistake.

اگر خوب دیدی شرط دوم نیست. اگر از اراده استفاده کنید داری اشتباه میکنی

So we use the second condition, as I  said, to talk about imaginary situations.

بنابراین، همانطور که گفتم، از شرط دوم برای صحبت در مورد موقعیت‌های خیالی استفاده می‌کنیم. به عنوان مثال،

Contrary to the present or the facts about  the present for example, if I were taller,  

برخلاف حال یا واقعیت‌های مربوط به زمان حال، اگر قد بلندتر بودم،

I would be a basketball player. I'm  obviously not going to be any taller.  

بسکتبالیست می‌شدم. واضح است که من بلندتر نخواهم شد.

I'm obviously not going to be a basketball  player. I'm we're talking about the future.  

بدیهی است که من یک بازیکن بسکتبال نخواهم بود . من دارم در مورد آینده صحبت می کنیم.

If I were taller, I would be a basketball player.

اگر بلندتر بودم بسکتبالیست می شدم.

But we're using that past

اما ما از گذشته

simple to describe it. If I were  taller. And another issue about this  

ساده برای توصیف آن استفاده می کنیم. اگر قد بلندتر بودم و موضوع دیگری در مورد این

second conditional we usually say were  instead of was if not if I was taller,  

شرط دوم که معمولاً می‌گوییم به جای این بود که اگر بلندتر بودم،

if I were taller, I would be a basketball player.

اگر قد بلندتر بودم، یک بسکتبالیست می‌شدم.

If I won the lotto, I would quit  my job and travel the world.

اگر لوتو برنده می شدم، شغلم را رها می کردم و به دنیا سفر می کردم.

I would visit Paris every week.

من هر هفته از پاریس دیدن می کردم.

If I had lots of money. Okay, so these are all  unreal situation. Now there is a possibility  

اگر پول زیادی داشتم خوب، پس همه اینها وضعیت غیر واقعی هستند. اکنون این احتمال وجود دارد

that at one stage they might just might happen,  but at the moment they're not likely to happen.  

که در یک مرحله ممکن است اتفاق بیفتد، اما در حال حاضر احتمال وقوع آنها وجود ندارد.

So we're using the second conditional to  describe them. We're using the past simple  

بنابراین ما از شرطی دوم برای توصیف آنها استفاده می کنیم. ما از گذشته ساده

or past continuous. And then it's followed in  the main clause with would or could or might.

یا گذشته استمراری استفاده می‌کنیم. و سپس در بند اصلی با will یا can یا might دنبال می‌شود.

Also, if we're giving advice, we also use that  second conditional and it starts as follows.  

همچنین، اگر توصیه می‌کنیم، از آن شرط دوم نیز استفاده می‌کنیم و به صورت زیر شروع می‌شود.

If I were you, I would do something. If I were  you, I would go to the doctor about that cough.

من اگه جای تو بودم یه کاری میکردم من اگر جای شما بودم، برای آن سرفه پیش دکتر می رفتم.

If I were you, I would call him  and find out what's happening.

من اگر جای شما بودم، با او تماس می گرفتم و می فهمیدم چه اتفاقی دارد می افتد.

If I were you, I would take a taxi  because the buses are on strike.

من اگر جای شما بودم، سوار تاکسی می‌شدم، زیرا اتوبوس‌ها اعتصاب می‌کنند.

Okay. So again,

باشه پس باز هم

giving advice to people. If I and we started  if I were you again the use of that past tense.  

به مردم توصیه می کنم. اگر من و ما شروع می‌کردیم، اگر جای شما بودم، دوباره استفاده از آن زمان گذشته را شروع می‌کردیم.

But we're talking about future events. If I  were you. Because you're not going to be. I  

اما ما در مورد رویدادهای آینده صحبت می کنیم. اگر من جای شما بودم چون قرار نیست باشی

would take a taxi. If I were you, I would call  him. If I were you, I would go to the doctor.

سوار تاکسی می‌شدم. من اگر جای تو بودم، به او زنگ می زدم . من اگه جای تو بودم میرفتم دکتر

Most people use that word. Some people tried t to  

اکثر مردم از این کلمه استفاده می کنند. برخی از افراد سعی کردند

use was. And this is again the  difference when we talk about

استفاده کنند. و وقتی درباره

British English and American English. Okay.  But the grammar books will tell you and it's,  

انگلیسی بریتانیایی و انگلیسی آمریکایی صحبت می‌کنیم، این تفاوت دوباره است. باشه اما کتاب‌های گرامر به شما می‌گویند و این است،

it's better to use were in that situation only  in a situation when using the second conditional.

بهتر است فقط در موقعیتی که از شرطی دوم استفاده می‌کنید، از were in that status استفاده کنید.

now let me give you some more examples. I  would be grateful if you could deal with  

حالا اجازه دهید چند مثال دیگر برایتان بیاورم. اگر بتوانید خودتان به این موضوع رسیدگی کنید، سپاسگزار خواهم بود

this matter yourself. I would be grateful if  you could deal with this matter yourself. We  

. اگر بتوانید خودتان به این موضوع رسیدگی کنید، سپاسگزار خواهم بود.

would appreciate it if you could sign this  form and send it back. I would be grateful

اگر بتوانید این فرم را امضا کنید و آن را برگردانید خوشحال می‌شویم.

if you could give me a discount.  Okay, so these are situations where  

اگه تخفیف بدید ممنون میشم بسیار خوب، پس اینها موقعیت‌هایی هستند که

we're making polite requests for  something and we're using that.

ما درخواست‌های مؤدبانه‌ای برای چیزی ارائه می‌کنیم و از آن استفاده می‌کنیم.

Second conditional.

مشروط دوم

If we want to give an excuse or excuses,  we can also use second conditional. If  

اگر بخواهیم بهانه یا بهانه ای بیاوریم، می توانیم از شرط دوم نیز استفاده کنیم. اگر

there were more hours in the day,  I would gladly help you with this.

ساعات بیشتری در روز وجود داشت،  با کمال میل به شما در این زمینه کمک می کنم.

If my help were outside, my health and my  health were better, I would spend more time  

اگر کمکم در بیرون بود، سلامتی و سلامتم بهتر بود،

exercising if my health were better.  I would spend more time exercising. So

اگر سلامتی ام بهتر بود، زمان بیشتری را صرف ورزش می کردم. زمان بیشتری را صرف ورزش می کنم. پس

again. The talking about,

دوباره صحبت در مورد،

the future again. We're talking about

دوباره آینده. ما در مورد

using the past to describe it. And again, we're  talking about unreal situations. At that time,  

استفاده از گذشته برای توصیف آن صحبت می کنیم. و دوباره، ما درباره موقعیت‌های غیرواقعی صحبت می‌کنیم. در آن زمان،

if my health were better, it's  not. So I can do nothing about it.

اگر سلامتی من بهتر بود، اینطور نیست . بنابراین من نمی توانم کاری در مورد آن انجام دهم.

If there were more hours in the day, I would  help you. There are no more hours in the day,  

اگر ساعات بیشتری در روز وجود داشت، به شما کمک می‌کردم. ساعت دیگری در روز وجود ندارد،

so I can't help you. That's realistically  what it means. So these are unreal situations

بنابراین نمی توانم به شما کمک کنم. معنای واقعی آن همین است . بنابراین این موقعیت‌های غیر واقعی هستند

And we don't use them unless with these.

و ما از آنها استفاده نمی‌کنیم مگر با اینها.

unreal

conditions or situations.  We only use if and again,  

شرایط یا موقعیت های غیر واقعی ما فقط از if و دوباره استفاده می کنیم،

the same as we had with the first conditional.

همان چیزی که با شرط اول داشتیم.

Make sure that if and would or if  and could are in separate clauses.  

اطمینان حاصل کنید که if and will یا if  and could در بندهای جداگانه هستند.

If in the first clause could  or would in the main clause,  

اگر در بند اول می‌توانست یا می‌توانست در بند اصلی،

and again switch them around if you wish to do so.  But just make sure you keep them separate. Okay,

و اگر می‌خواهید این کار را انجام دهید، دوباره آن‌ها را تغییر دهید. اما فقط مطمئن شوید که آنها را جدا نگه دارید. بسیار خوب،

And now we're going to look at the  third conditional. We've looked at  

و اکنون می‌خواهیم به سومین شرطی نگاه کنیم. ما به

zero and first conditional. And second  conditional. And now we're going to  

صفر و اول مشروط نگاه کرده‌ایم. و دوم مشروط. و اکنون می‌خواهیم

look at the third conditional. Third  conditional. A little bit more tricky.  

به سومین شرطی نگاه کنیم. سوم مشروط. کمی مشکل تر.

Okay. The good news here is we're  talking about the past. All right.

باشه خبر خوب اینجاست که ما درباره گذشته صحبت می کنیم. بسیار خوب.

But we're talking about something that  has happened or didn't happen. And it's  

اما ما در مورد چیزی صحبت می کنیم که اتفاق افتاده یا اتفاق نیفتاده است. و

impossible to change it at this stage  okay. So always is. But something that  

تغییر آن در این مرحله غیرممکن است . همیشه همینطور است. اما چیزی که

has happened in the past or didn't happen  in the past, and you cannot change it.

در گذشته اتفاق افتاده است یا در گذشته اتفاق نیفتاده است و شما نمی توانید آن را تغییر دهید.

So we use if together with the past. Perfect.  If I had done something. Okay. And then in  

بنابراین از if به همراه گذشته استفاده می کنیم. عالی اگر کاری کرده بودم باشه و سپس در

the main clause of the second clause we  use word or code or might with the have

بند اصلی بند دوم از کلمه یا کد یا ممکن با

And the past participle. Okay, so  let me give you an example of that.

حرف have And ماضی استفاده می کنیم. بسیار خب، اجازه دهید مثالی از آن را برایتان بیاورم.

So we're using the third conditional to imagine  situations or actions in the past that we know  

بنابراین ما از شرط سوم برای تصور موقعیت‌ها یا اعمالی در گذشته استفاده می‌کنیم که می‌دانیم

are the opposite of the facts. As they are. For  example, they would have heard the news if they  

برعکس واقعیت‌ها هستند. همانطور که هستند. برای مثال، اگر

had listened to the radio. Well, they weren't  listening to the radio. We'd know they weren't,  

به رادیو گوش می‌دادند، اخبار را می‌شنیدند. خب، آنها به رادیو گوش نمی‌کردند. ما می‌دانستیم که نیستند،

but if they had, listen to the radio,  they would have heard the news.

اما اگر داشتند، به رادیو گوش می‌دادند، اخبار را می‌شنیدند.

And here in this example, we're  turning them around again,  

و در اینجا در این مثال، ما دوباره آنها را برمی‌گردانیم،

as we've done with all the conditions, it  doesn't matter which clause you put first,  

همانطور که با همه شرایط این کار را انجام داده‌ایم، مهم نیست که کدام بند را اول قرار می‌دهید،

as long as you keep that if and would or  if and will separate. So here they would  

تا زمانی که آن را حفظ کنید و یا اگر و خواهد را جدا کنید. بنابراین در اینجا آنها

have heard the news. So here they  would have heard. So that's your

اخبار را می شنیدند. بنابراین در اینجا آنها می شنیدند. بنابراین این

have plus your,

دارایی شما به علاوه

past participle, they would have heard the news.

مضارع شماست، آنها می‌توانستند اخبار را شنیده باشند.

And then if they had listened to the  radio. And that's our past perfect.

و سپس اگر به رادیو گوش داده بودند . و این گذشته کامل ماست.

Another example. If you had left ten minutes  earlier. So here we've got if in the first clause,  

مثال دیگر. اگر ده دقیقه زودتر رفته بودید . بنابراین در اینجا ما دریافتیم که اگر در بند اول،

if you had left ten minutes earlier,  you wouldn't have missed the train.  

اگر ده دقیقه زودتر حرکت می کردید، قطار را از دست نمی دادید.

So he didn't leave ten minutes earlier and  he did miss the train. So if you had left,  

بنابراین او ده دقیقه زودتر حرکت نکرد و قطار را از دست داد. بنابراین اگر رفته بودید،

if with that past perfect, if you had left  ten minutes earlier, you wouldn't have missed.

اگر با آن گذشته عالی، اگر ده دقیقه زودتر رفته بودید، از دست نمی دادید.

And here we have, would or wouldn't  in this case, plus have plus the past  

و در اینجا ما داریم، می‌خواهیم یا نمی‌خواهیم در این مورد، به‌علاوه داریم به‌علاوه

participle missed the train. Okay, so we  know he didn't leave ten minutes earlier,  

حرف گذشته   قطار را از دست داده‌ایم. خوب، پس می دانیم که او ده دقیقه زودتر حرکت نکرده است،

and therefore we know that he did miss the train.

و بنابراین می دانیم که او قطار را از دست داده است.

So just a rule here. If the  past condition happened,  

پس فقط یک قانون اینجاست. اگر شرط گذشته اتفاق افتاد، از

we use a negative. If it didn't happen we use  a positive. Okay. If I hadn't got the job.

یک منفی استفاده می‌کنیم. اگر این اتفاق نیفتاد، از یک علامت مثبت استفاده می‌کنیم. باشه اگر کار را پیدا نکرده بودم

I might have stayed in Glasgow. If I hadn't  got the job, I might have stayed in Glasgow.  

شاید در گلاسکو می ماندم. اگر شغل را پیدا نمی‌کردم، شاید در گلاسکو می‌ماندم.

The fact is, on the condition, as it happened,  I did get the job so I didn't stay in Glasgow.  

واقعیت این است که، به شرطی که اتفاق افتاد، من کار را گرفتم و در گلاسکو نمانم.

If I had got the job I couldn't  have stayed in Glasgow. So.

اگر این شغل را پیدا کرده بودم، نمی توانستم در گلاسکو بمانم. بنابراین.

that means I didn't get the job and  therefore I did stay in Glasgow.

این بدان معناست که من شغل را پیدا نکردم و بنابراین در گلاسکو ماندم.

So

If the the past condition  happened. You use a negative verb.

بنابراین

اگر شرط گذشته اتفاق افتاده باشد. شما از فعل منفی استفاده می کنید.

And if it didn't happen, then the  opposite. We use a positive, vice versa.

و اگر این اتفاق نیفتاد، برعکس. ما از مثبت استفاده می کنیم، برعکس.

Now there is a way of writing this third  conditional, which is often used in books,  

اکنون راهی برای نوشتن این سوم شرطی وجود دارد که اغلب در کتاب‌ها استفاده می‌شود

and they're often used as a more literary  style. Okay, so had the film been released  

و اغلب به‌عنوان سبکی ادبی‌تر استفاده می‌شود . بسیار خوب، اگر فیلم

after the pandemic, it might have been more  successful. So it's here, we're saying had  

بعد از همه‌گیری اکران می‌شد، ممکن بود موفق‌تر بود. بنابراین اینجاست، ما می گوییم که

had the film. It just means if the film had  been released the other way to write it.

فیلم را داشته است. این فقط به این معنی است که اگر فیلم به روش دیگری منتشر می شد.

But in literary terms, it can often  look more attractive if we write it  

اما از نظر ادبی، اگر آن را بنویسیم

and say it this way. Had the film  been released after the pandemic,  

و به این شکل بگوییم، اغلب می‌تواند جذاب‌تر به نظر برسد. اگر فیلم بعد از همه‌گیری اکران می‌شد،

it might have been more successful if the  film had been released after the pandemic,  

شاید اگر فیلم بعد از همه‌گیری اکران می‌شد،

it might have been more successful. We  usually don't use it in the speaking,

موفقیت بیشتری داشت. ما معمولاً از آن در سخنرانی استفاده نمی‌کنیم،

way because it's more of a literary  art as more for for writing.

زیرا بیشتر یک هنر ادبی است و بیشتر برای نوشتن.

Now.

got one more part of the conditionals to look  at. And these are mixed conditionals. Now these  

در حال حاضر.

یک بخش دیگر از شرایط شرطی را برای بررسی یافتم . و اینها شرطهای مختلط هستند. اکنون این‌ها

are not used so often. And they're really  at that upper intermediate and beyond. So  

به دفعات استفاده نمی‌شوند. و آنها واقعاً در آن حد متوسط ​​و بالاتر هستند. بنابراین

don't worry if you don't understand them  or you don't get to use them in fact,  

نگران نباشید اگر آن‌ها را درک نمی‌کنید یا نمی‌توانید در واقع از آن‌ها استفاده کنید،

you might not even see them  as so often, but they can be,

ممکن است حتی آن‌ها را به این اندازه هم نبینید، اما می‌توانند

Used in exams at C1, C2 level in particular,  

در امتحانات سطح C1، C2 به‌خصوص استفاده شوند،

but you don't often hear them. But let me  give them to you anyway. And then you can  

اما اغلب آنها را نمی‌شنوید. اما اجازه دهید به هر حال آنها را به شما بدهم. و سپس می‌توانید

at least you know you've you've read them. But  focus more on the zero first, second and third.

حداقل بدانید که آنها را خوانده‌اید. اما روی صفر اول، دوم و سوم بیشتر تمرکز کنید.

So these are less common patterns when we  talk about conditional tenses. And as I said,  

بنابراین وقتی درباره زمان‌های شرطی صحبت می‌کنیم، این الگوهای کمتر رایج هستند . و همانطور که گفتم،

we call them mixed conditionals.  And they can be mixed in different  

ما آنها را شرطی های مختلط می نامیم. و آنها را می توان به روش های مختلف مخلوط کرد

ways. So the first one would be  mixing the past to the present  

. بنابراین اولین مورد، اختلاط گذشته با حال است

conditional. Okay. So we've got if plus  past perfect and then a result which is  

. باشه بنابراین، اگر بعلاوه گذشته کامل است و سپس نتیجه ای که  است به

would plus the infinitive. If I had learnt to  play the violin I could give music lessons.

اضافه مصدر است. اگر نواختن ویولن را یاد گرفته بودم، می توانستم درس موسیقی بدهم.

Now if I had learnt to play the violin I  could give music lessons. Now the fact is,  

حالا اگر نواختن ویولن را یاد گرفته بودم، می‌توانستم درس موسیقی بدهم. اکنون واقعیت این است که

I didn't learn how to play the violin and  therefore I cannot give music lessons now.  

من نحوه نواختن ویولن را یاد نگرفتم و بنابراین اکنون نمی توانم درس موسیقی بدهم.

But if I had learnt to play the violin,  so that's if plus are past perfect,  

اما اگر نواختن ویولن را یاد گرفته بودم، به‌طوری‌که اگر بعلاوه کامل بود، می‌توانستم

I could give music lessons now and  that's mixing it to a present condition.

اکنون درس‌های موسیقی بدهم و آن را با شرایط کنونی ترکیب کنم.

Okay.

باشه

Or if we had missed the bus, we wouldn't be  here to celebrate Christmas. The fact is,  

یا اگر اتوبوس را از دست داده بودیم، برای جشن کریسمس اینجا نبودیم. واقعیت این است،

we didn't miss the bus. And yet, here we are  on your doorstep and enjoying and visiting for  

ما اتوبوس را از دست ندادیم. و با این حال، اینجا ما در آستان شما هستیم و از کریسمس لذت می بریم و از آن بازدید می کنیم

Christmas. Okay, so if we had missed the bus,  we wouldn't be here to celebrate Christmas.

. خوب، پس اگر اتوبوس را از دست داده بودیم، برای جشن کریسمس اینجا نبودیم.

And then the second one is to mix the present to  

و سپس مورد دوم این است که حال را با

the past conditional. So the  the reverse. And it's the.

گذشته مشروط مخلوط کنید. بنابراین برعکس. و این است.

if plus past simple and then the result  could or would with the have and the past  

اگر بعلاوه گذشته ساده و سپس نتیجه می‌تواند یا می‌خواهد با حرف have و گذشته

participle. If we knew more about the software  now, if we knew more about the software now,  

. اگر اکنون درباره نرم‌افزار بیشتر می‌دانیم، اگر اکنون درباره نرم‌افزار بیشتر می‌دانیم،

we wouldn't have had to call the help  line if we knew more about the software.

اگر اطلاعات بیشتری درباره نرم‌افزار می‌دانستیم، مجبور نبودیم با خط راهنما تماس بگیریم.

So if plus the past simple, if we knew  more about the software, we wouldn't have  

بنابراین اگر به علاوه گذشته ساده، اگر درباره نرم‌افزار بیشتر می‌دانستیم،

had that's a have plus up past participle. We  wouldn't have had to call the help line. Okay,  

این حرف ماضی به اضافه گذشته را نداشتیم. ما مجبور نبودیم با خط کمک تماس بگیریم. خوب،

now the fact is we didn't know. So  we we we had to we had no choice.  

اکنون واقعیت این است که ما نمی‌دانستیم. پس ما مجبور بودیم چاره ای نداشتیم.

You could have gone to study computer  science if you were better at maths.

اگر در ریاضیات بهتر بودید می توانستید برای تحصیل در رشته علوم کامپیوتر بروید.

So again, if you were better at maths,  

بنابراین، اگر در ریاضیات بهتر بودید،   می

you could have gone to study computer  science. Fact is you weren't okay.

توانستید برای تحصیل در رشته علوم رایانه بروید. واقعیت این است که شما خوب نبودید.

And then the third one is to mix past to future  conditional. Okay, so it's the if plus past  

و سپس سومین مورد این است که گذشته را با آینده به صورت مشروط مخلوط کنید . بسیار خوب، پس اگر بعلاوه گذشته

simple. And then a future result usually using  will. So for example if they left at midday on  

ساده است. و سپس یک نتیجه آتی معمولاً با استفاده از اراده. بنابراین، برای مثال، اگر ظهر روز

Monday they will be here by lunchtime tomorrow.  So here you can see where moving to the future.  

دوشنبه رفتند، فردا تا ناهار اینجا خواهند بود. بنابراین در اینجا می توانید ببینید که کجا به سمت آینده حرکت می کنید.

And we're using Will. If they left at midday on  Monday they will be here by lunchtime tomorrow.

و ما از ویل استفاده می کنیم. اگر ظهر دوشنبه رفتند، فردا تا ناهار اینجا خواهند بود.

All right. So that's the third option which is  I said the mixed past to future conditional. And  

بسیار خوب. بنابراین این گزینه سوم است که گفتم گذشته مختلط به آینده مشروط است. و

then one last one when we have the mixed past to  the past or the present conditional. For example,  

سپس آخرین مورد زمانی که ما گذشته مختلط را به گذشته یا حال مشروط داریم. برای مثال،

if you gave him all your money, you've  made a big mistake. If you gave him all  

اگر تمام پول خود را به او بدهید، اشتباه بزرگی مرتکب شده اید. اگر تمام

your all your money, you've made a big  mistake because he's probably spent it.

پول خود را به او دادید، اشتباه بزرگی مرتکب شده اید زیرا احتمالاً آن را خرج کرده است.

If you gave him all your money, you've made  a big mistake. It's if plus that past simple.  

اگر تمام پول خود را به او دادید، اشتباه بزرگی مرتکب شده اید. اگر به علاوه آن گذشته ساده است.

If you gave him all your money, you've made  it says your present perfect. A big mistake.

اگر تمام پول خود را به او دادید، به این نتیجه رسیده‌اید که اکنون شما عالی است. یک اشتباه بزرگ

Okay, so that's all of those conditional zero  first, second, third. And then just as we've  

بسیار خوب، پس این همه صفر شرطی اول، دوم، سوم است. و سپس همانطور که

covered now. Mixed conditionals I'll say just  I'll just highlight again with the mix conditions.

اکنون پوشش داده ایم. شرط‌های مختلط می‌گویم فقط  فقط دوباره با شرایط ترکیبی برجسته می‌کنم.

You're not going to see them so often if you're at  sort of intermediate or upper intermediate you'll  

اگر در حد متوسط ​​یا متوسط ​​هستید، اغلب آنها را نخواهید دید،

see them when you get beyond that to advanced  levels. You need to know them and understand them,  

وقتی فراتر از آن به سطوح پیشرفته بروید، آنها را خواهید دید . شما باید آنها را بشناسید و آنها را درک کنید،

but you recognise them when you see them. There'll  be a bit unusual. They're not the same as any of  

اما وقتی آنها را می بینید آنها را تشخیص می دهید. کمی غیرعادی خواهد بود. آنها با هیچ یک از

the other conditionals. But don't worry if you  don't understand them fully, check it out in a

شرط‌های دیگر یکسان نیستند. اما اگر آنها را به طور کامل متوجه نشدید نگران نباشید، آن را در یک

grammar book. Check it out on my course. Okay,  

کتاب دستور زبان بررسی کنید. آن را در دوره من بررسی کنید. بسیار خوب،

thanks for listening to this particular  lesson. Join me for the next one.

از اینکه به این درس خاص گوش دادید متشکریم . برای بعدی به من بپیوندید