Basic English: How to pronounce contractions

Hello. I'm Gill, at engVid; and today, we have a lesson on contractions. So,

سلام. من گیل هستم، در engVid. و امروز درسی در مورد انقباضات داریم. بنابراین،

these are contractions where you have an apostrophe, which represents some

اینها انقباضاتی هستند که در آن یک آپستروف دارید، که نشان دهنده برخی

missing letters. And these are used with pronouns, personal pronouns, and the

از حروف گم شده است. و اینها با ضمایر، ضمایر شخصی و

verb. It can be the verb: "to be", or "to have"; or others, like: "would" and

فعل به کار می روند. این می تواند فعل: "بودن" یا "داشتن" باشد. یا دیگران، مانند: "خواهد" و

"will". And these often happen when people are speaking, because it's

"خواهد". و اینها اغلب زمانی اتفاق می‌افتند که مردم صحبت می‌کنند، زیرا گفتن

quicker and easier to say: "I'm" — "I'm here and you're there"; instead of: "I

سریع‌تر و آسان‌تر است: "من" - "من اینجا هستم و شما آنجا هستید". به جای: "من

am here; you are there". It's quicker. But sometimes you do also see them

اینجا هستم، شما آنجا هستید". سریعتر است. اما گاهی اوقات می بینید

written; printed. For example, if speech is being quoted. If someone's quoting

که آنها نوشته شده اند. چاپ شده. مثلاً اگر گفتار نقل شده باشد. اگر کسی گفته‌های کسی را نقل می‌کند

what somebody said, if they said it with contractions — or "abbreviations", as

، اگر آن را با انقباضات می‌گوید - یا "مخفف"، همانطور

they're also called — then it would be written that way, with the apostrophe.

که آنها نیز نامیده می‌شوند - به این ترتیب، با آپستروف نوشته می‌شود.

But I've noticed that people sometimes get a bit confused with these; they're

اما من متوجه شده ام که مردم گاهی اوقات کمی با اینها گیج می شوند. آنها

not quite sure how to pronounce them, and I've noticed sometimes people

کاملاً مطمئن نیستند که چگونه آنها را تلفظ کنند، و من متوجه شده ام که گاهی اوقات مردم

actually expand them. So, they might say: "I am" or "I have", when they're

واقعاً آنها را گسترش می دهند. بنابراین، ممکن است وقتی از مطالب چاپی می خوانند، بگویند: "من هستم" یا "دارم"

reading from printed material; when they should really be saying: "I'm", "I've".

. زمانی که آنها واقعاً باید بگویند: "من هستم"، "من".

So, this lesson is to clarify both how to write them, and what verbs they

بنابراین، این درس برای روشن کردن هر دو نحوه نوشتن آنها و اینکه آنها چه افعالی را

represent; because sometimes, there are two possibilities. Sometimes, here, it

نشان می دهند است. زیرا گاهی اوقات دو احتمال وجود دارد. گاهی در اینجا

could be either: "is" or "has", which is being abbreviated; and in this column,

ممکن است یکی باشد: «است» یا «دارا» که به اختصار آمده است. و در این ستون

it could be "had" or it could be "would", which is being abbreviated, and

می تواند "داشت" یا "wild" باشد که به اختصار در حال ذکر است و

you only know from the context. Okay. So, let's just go through. I think we'll

شما فقط از متن می دانید. باشه. بنابراین، اجازه دهید فقط از طریق. من فکر می‌کنم

go a column at a time, so that we're staying with the same verb or verbs each

هر بار یک ستون می‌رویم، به طوری که هر بار با همان فعل یا افعال باقی می‌مانیم

time, and working through the personal pronouns. Okay?

و از طریق ضمایر شخصی کار می‌کنیم . باشه؟

So, starting with: "I" — "I'm", which means: "I am". It's the verb "to be".

بنابراین، شروع با: "من" - "من"، که به معنای: "من هستم". این فعل "بودن" است.

Okay. Is the verb "to be". So: "I'm"; "you're", which means "you are". Okay.

باشه. آیا فعل "بودن" است. منم همین طور"؛ "تو هستی" به معنای "تو هستی". باشه.

"You're"; "he's", meaning "he is"; "she's" — "she is"; "it's" — "it is";

"شما هستید"؛ «او» به معنای «او هست»؛ "او" - "او هست"؛ "این است" - "این است"؛

"we're", that's "we are"; and "they're" — "they are". Okay. So, just the

"ما هستیم"، این "ما هستیم" است. و "آنها هستند" - "آنها هستند". باشه. بنابراین، فقط

pronunciation, there, it's important to know: "I'm", "you're", "he's", "she's",

تلفظ، در آنجا، مهم است که بدانید: "من"، "تو هستی"، "او هست"، "او"،

"it's", "we're" — that's almost two syllables, there. "We're", "we're".

"این است"، "ما هستیم" - تقریباً دو هجا، آنجاست. "ما هستیم"، "ما هستیم".

"We're coming to the party". It's almost two syllables: "we're". And "they're" —

"ما به مهمانی می آییم". تقریباً دو هجا است: "ما هستیم". و "آنها" -

that's one syllable. But "they're". So, it's a bit similar. Well, it sounds the

این یک هجا است. اما "آنها هستند". بنابراین ، کمی شبیه است. خوب، در واقع

same as two other words, actually. "Over there", "over there", which is spelt:

شبیه دو کلمه دیگر است. " آنجا"، "آنجا"، که املای آن:

"t–⁠h–⁠e–⁠r–⁠e"; and "their car", the possessive — "t–⁠h–⁠e–⁠i–⁠r", "their

"t–⁠h–⁠e–⁠r–⁠e»؛ و "ماشین آنها"، ملکی - "t–⁠h–⁠e–⁠i–⁠r»، «

car". This doesn't sound any different, but you know it's... you know what it is

ماشین آنها». این به نظر متفاوت نیست، اما می‌دانید که اینطور است... شما می‌دانید که

from the context. So: "we're"; "they're", meaning "they are". Okay? So,

از متن چیست. بنابراین: "ما هستیم"؛ «آنها هستند» به معنای «آنها هستند». باشه؟ بنابراین،

that's... that's the... the verb "to be". But, also, "has" — it could be the

آن... این فعل " بودن" است. اما، همچنین، "داراست" - می تواند

verb "to have" if you're saying: "he has" — "he has got a car", "he's got a

فعل "داشتن" باشد اگر می گویید: "او دارد" - "او ماشین دارد"، "او

car" means: "he has got". "She's got a car" or "she has got". "It's" — if it's

ماشین دارد" به معنای: "او دارد". "او ماشین دارد" یا "او دارد". "این" -

a dog: "it's got a bone"; "the dog has got a bone"; "it has got a bone". So,

اگر سگ است: "استخوان دارد"; " سگ استخوان دارد"؛ "استخوان دارد". بنابراین،

sometimes, it can be the verb "has", rather than the verb "is". It's: "he is"

گاهی اوقات، می تواند فعل "داراست" باشد تا فعل "است". این است: "او است"

Okay. So, then we come to the verb "to have", and... you... it doesn't...

خوب است. پس به فعل « داشتن» می رسیم و... تو... ندارد...

there's nothing here, because we have "has", which is the other part of the

اینجا چیزی نیست، چون «دار» داریم که قسمت دیگر

verb "to have", and we've already just covered that — that's why this is blank,

فعل «داشتن» است. "، و ما قبلاً آن را پوشش داده ایم - به همین دلیل است که

here. Okay. So, this is all to do with "have". So, the "v–⁠e" of "have" is

اینجا خالی است. باشه. بنابراین، این همه مربوط به "داشتن" است. بنابراین، "v–⁠e" از "have"

there, with the apostrophe representing the missing letters. Okay. So: "I've" is

وجود دارد، با آپستروف نشان دهنده حروف گم شده است. باشه. پس: «دارم»

"I have"; "you've" is "you have"; "we've" — "we have"; "they've" — "they

«دارم» است; "تو" "تو داری" است. "ما" - "ما داریم"؛ "آنها" - "

have". So: "I've", "you've", "we've", "they've". Okay? Okay, then. So, the

دارند". بنابراین: "من"، "شما"، "ما"، "آنها". باشه؟ باشه پس بنابراین،

next column. So, the verb, here, can either be "had" — that's the past tense

ستون بعدی. بنابراین، فعل، در اینجا، می‌تواند "داشت" باشد - این زمان

of "have", "had" — or "would", the conditional modal verb. Okay? So: "I'd",

گذشته "have"، "had" است - یا "wild"، فعل شرطی. باشه؟ بنابراین: "من"،

"you'd", "he'd", "she'd". Now, this is a funny one: "it'd". So, you need an extra

"تو"، "او"، "او" حالا، این یک مورد خنده دار است: "این شد". بنابراین، در اینجا به یک هجای اضافی نیاز دارید

syllable, here, to get the "d" in: "it'd", "it'd". Okay. And then back to

تا "d" را به دست آورید: "it'd"، "it'd". باشه. و سپس دوباره به

single syllable, again: "we'd", "they'd". So, it could be: "I had" or "I

تک هجا برگردیم: "ما"، "آنها". بنابراین، می تواند این باشد: "من داشتم" یا "من

or "he has"; "she is" or "she has"; "it is" or "it has". Okay. Just with those

یا "او دارد"؛ "او هست" یا "او دارد"؛ "این است" یا "داراست". بسیار

would". Okay. "You had" or "you would"; "he had" or "he would"; "she had" or

خوب. باشه. «داشتی» یا «می‌خواهی»؛ "او داشت" یا "او می خواست"؛ "او داشت" یا

"she would"; "it had" or "it would"; "we had" or "we would"; "they had" or "they

"او می خواست"؛ "آن داشت" یا "آن می کرد"؛ «ما داشتیم» یا «می‌خواهیم»؛ «داشتند» یا «

would". Okay? So, just again: "I'd", "you'd", "he'd", "she'd", "it'd"

می‌خواهند». باشه؟ بنابراین، دوباره: "من"، "شما"، "او"، "او"، "این"

"we'd", "they'd". Okay? And you onl know from the context of the ful

"ما"، "آنها" می‌کردند. باشه؟ و شما فقط از متن

sentence or the phrase, whether it's "had" or "would". Okay. And then

جمله یا عبارت کامل می‌دانید که «داشت» یا «می‌خواهد». باشه. و سپس

finally, with the future: "will". So "I'll", "you'll", "he'll", so that'

در نهایت، با آینده: "اراده". بنابراین "من"، "تو"، "او"، به طوری که

like two syllables, really. "He'll" "she'll", "it'll", "we'll", "they'll"

واقعاً مانند دو هجا است. "او" "او"، "آن خواهد شد"، "ما خواهیم کرد"، "آنها"

So, that... these are all, more or less two syllables — okay — meaning: "

بنابراین، اینها همه، کم و بیش دو هجا هستند - خوب - به این معنی: "

will", "you will", "he will", etc. So "I'll", "you'll", "he'll", "she'll"

خواهد شد" "، "شما"، "او خواهد"، و غیره. بنابراین "من"، "تو"، "او"، "او"

three.

سه.

"it'll", "we'll", "they'll". Okay

"آن را"، "ما"، "آنها". بسیار

So, I hope that helps to clarify how to write them and how to pronounce them,

خوب، امیدوارم که به روشن شدن نحوه نوشتن آنها و نحوه تلفظ آنها کمک کند،

and what... which verbs they're... they're using. Because with missing

و چه... کدام افعال را ... آنها استفاده می کنند. زیرا با حروف از دست رفته

letters, you might not know until you look at the context, whether it's: "had"

، ممکن است تا زمانی که به متن نگاه نکنید، متوجه نشوید که آیا این عبارت است: "داشت"

or "would", or "is" or "has". Okay. So, okay. So, there's a quiz that you can do

یا "می‌خواهد"، یا "هست" یا "داراست". باشه. پس باشه بنابراین، آزمونی وجود دارد که می توانید

to test your knowledge on this. If you go to www.engvid.com, give the quiz a

برای آزمایش دانش خود در این مورد انجام دهید. اگر به www.engvid.com رفتید، امتحان را

try; see how you do. And thank you for watching, and hope to see you again

امتحان کنید. ببینم چطوری و از تماشای شما متشکرم و امیدوارم به زودی دوباره شما را ببینم

soon. Okay. Bye for now.

. باشه. فعلا خداحافظ.