PHRASAL VERBS to talk about what you do every morning

Hi, I'm Ronnie. I have a YouTube channel.  You're watching it, but you need to  

سلام، من رونی هستم. من یک کانال یوتیوب دارم. شما در حال تماشای آن هستید، اما باید

subscribe to it. EnglishLessons4U.  Hit that subscribe button, do it,  

در آن مشترک شوید. EnglishLessons4U. دکمه اشتراک را بزنید، این کار را انجام دهید،   این

do it now or I'm not going to teach you... okay,  I'll teach you anyways. But subscribe and sign up.  

کار را اکنون انجام دهید وگرنه به شما آموزش نمی دهم... باشه، به هر حال به شما آموزش می دهم. اما عضو شوید و ثبت نام کنید.

It'll be great, you'll love it. No, you will. I'm going to teach you phrasal verbs, and phrasal  

عالی خواهد شد، شما آن را دوست خواهید داشت. نه، شما این کار را خواهید کرد. من قصد دارم افعال عبارتی را به شما آموزش دهم، و افعال عبارتی

verbs are essential. A lot of people kind of get  off track and they start to study idioms. Wow,  

ضروری هستند. بسیاری از مردم به نوعی از مسیر خارج می شوند و شروع به مطالعه اصطلاحات می کنند. وای

idioms are kind of old, in my opinion, and not  very useful. But, one thing that is essential  

، به نظر من اصطلاحات به نوعی قدیمی هستند و چندان کاربردی نیستند. اما، یکی از چیزهایی

for you to understand and learn in English are  these crazy phrasal verbs. What is a phrasal verb,  

که برای درک و یادگیری انگلیسی شما ضروری است، این افعال عبارتی دیوانه‌کننده است. می‌پرسی فعل عبارتی

you ask? You did, I heard you! A phrasal verb  has a verb + a preposition. So, prepositions  

چیست؟ کردی، شنیدم! یک فعل عبارتی یک فعل + یک حرف اضافه دارد. بنابراین، حروف

are things like "up, on, down, around". So,  if you have a verb and a preposition together,  

اضافه  چیزهایی مانند "بالا، روی، پایین، اطراف" هستند. بنابراین، اگر یک فعل و یک حرف اضافه با هم داشته باشید، به طور

magically these are called phrasal verbs. And  they're very confusing. A lot of people have  

جادویی اینها را افعال عبارتی می نامند. و آنها بسیار گیج کننده هستند. بسیاری از مردم

problems with them, because one phrasal verb can  have many meanings, but I'm here to make it easy  

با آنها مشکل دارند، زیرا یک فعل عبارتی می‌تواند معانی زیادی داشته باشد، اما من اینجا هستم تا این کار را

for you and teach you about something you probably  do every day. It's called your morning routine.  

برای شما آسان کنم و در مورد کاری که احتمالاً هر روز انجام می‌دهید به شما یاد بدهم. اسمش روال صبحگاهی شماست.

I don't know about you, but I have to wake up  in the morning. Some of you have to wake up in  

من شما را نمی دانم، اما من باید صبح بیدار شوم. برخی از شما باید

the afternoon or at night, depending on your  work schedule or if you work. So, the first  

بعد از ظهر یا شب بیدار شوید، بسته به برنامه کاری خود یا اگر کار می کنید. بنابراین، اولین

thing that happens. Most treacherously and most  terribly is, "My alarm goes off". In the past,  

اتفاقی که می افتد. خائنانه ترین و وحشتناک ترین این است که "زنگ زنگ من به صدا در می آید". در گذشته،

I could also say, "My alarm went off", maybe  at 7:00. If you wanted to be very specific,  

همچنین می‌توانستم بگویم، «زنگ زنگ من به صدا درآمد»، شاید ساعت ۷:۰۰. اگر می‌خواهید خیلی دقیق

you could say 7:00am. But because most people  wake up in the morning, you don't need to say  

باشید،   می‌توانید بگویید 7:00 صبح. اما از آنجایی که بیشتر مردم صبح‌ها از خواب بیدار می‌شوند، نیازی به گفتن

"am". Most people understand you're waking up  in the morning. If you work a night shift or,  

«ام» ندارید. بیشتر مردم می‌دانند که صبح‌ها از خواب بیدار می‌شوید . اگر در شیفت شب کار می‌کنید یا

I don't know, you're a vampire, you could also  say, "Oh, my alarm went off at 7:00pm". That's  

نمی‌دانم خون‌آشام هستید، می‌توانید بگویید: «اوه، زنگ ساعت ۷:۰۰ بعد از ظهر به صدا درآمد». این خیلی

cool, but usually we don't need to specify or  we don't need to say "am", because most people  

جالب است، اما معمولاً نیازی نیست که مشخص کنیم یا نیازی به گفتن «ام» نداریم، زیرا اکثر

understand it's the morning time. And this is also  very illogical, crazy in English. An alarm goes  

مردم   می‌دانند که وقت صبح است. و این نیز در انگلیسی بسیار غیرمنطقی است. زنگ هشدار

off. But in reality, it goes on. Because it makes  a noise. So, in English, we just like to have a  

خاموش می‌شود. اما در واقعیت، ادامه دارد. چون سروصدا ایجاد می کند. بنابراین، در انگلیسی، ما فقط دوست داریم یک

giggle and make it difficult. So, we have to say,  "My alarm goes off". It means my alarm sounds or  

قهقهه بزنیم و آن را دشوار کنیم. بنابراین، باید بگوییم، «زنگ زنگ من به صدا در می‌آید». به این معنی است که زنگ هشدار من به صدا در می‌آید

makes a noise. And then, I turn off the alarm that  went off. Don't get it? Don't worry about that.  

یا صدا می‌دهد. و سپس، زنگ هشداری را خاموش می‌کنم . متوجه نشدی؟ نگران این نباش.

So, my alarm goes off at 7:00. What do I do next?  I wake up. That means I open my eyes and I - Oh  

بنابراین، زنگ ساعت 7:00 به صدا در می آید. بعد من چکار کنم؟ من بیدار شدم. یعنی چشمانم را باز می کنم و می گویم -

God, why isn't is Saturday? Why do I have to wake  up? Why was I born? Then, to actually physically  

خدایا چرا شنبه نیست؟ چرا باید بیدار شوم ؟ چرا به دنیا آمدم؟ سپس، برای اینکه واقعاً به صورت فیزیکی

leave your bed, you're going to say "get up". So,  maybe you are good at getting out of bed, but I'm  

تخت خود را ترک کنید، می‌گویید «بلند شو». بنابراین، شاید شما در بلند شدن از رختخواب خوب باشید، اما من

not. So, my alarm goes off at 7:00, but I actually  get up, which means I leave my beautiful, warm,  

نه. بنابراین، زنگ ساعت 7:00 به صدا در می‌آید، اما در واقع بیدار می‌شوم، به این معنی که

luscious bed, at 7:30. What are you doing for half  an hour, Ronnie? Yes, I am trying to make time  

در ساعت 7:30 رختخواب زیبا، گرم و دلپذیرم را ترک می‌کنم. رونی نیم ساعت داری چیکار میکنی؟ بله، سعی می‌کنم زمان را

stop so I can sleep longer, but it never works.  And then I try to figure out all the problems of  

متوقف کنم تا بتوانم بیشتر بخوابم، اما هیچ‌وقت جواب نمی‌دهد. و سپس سعی می‌کنم تمام

the world and solve some English problems, but  yeah. 7:30 comes again and I have to get up.  

مشکلات دنیا را کشف کنم و برخی از مشکلات انگلیسی را حل کنم، اما بله. ساعت 7:30 دوباره می آید و من باید بلند شوم.

I take off my PJs. Peanut butter jam? No, PJs are  the short form of pajamas or pyjamas. Pajamas are  

پی جی هایم را برمی دارم. مربای کره بادام زمینی؟ نه، PJ شکل کوتاه لباس خواب یا پیژامه است. پیژامه

the clothes you wear at night in your bed. You  can wear them in the daytime too, doesn't matter.  

لباسی است که شب ها در رختخواب خود می پوشید. می‌توانید آنها را در روز هم بپوشید، مهم نیست.

They're usually funky, though. This phrasal verb  we can replace with just the verb "remove". So,  

اگرچه آنها معمولاً بد بو هستند. این فعل عبارتی را می توانیم فقط با فعل "حذف" جایگزین کنیم. بنابراین،

you can say, "I remove my pajamas" or my  PJs, but that sounds very strange. We don't  

می‌توانید بگویید، «پیژامه‌ام را برمی‌دارم» یا پی‌جی‌هایم، اما این خیلی عجیب به نظر می‌رسد. ما این را نمی

say that. If you said it, I would understand,  but that's not how we speak naturally. We say,  

گوییم. اگر می‌گفتید، متوجه می‌شدم، اما ما به طور طبیعی اینطور صحبت نمی‌کنیم. ما می‌گوییم،

"I take off my pajamas" or my PJs. I actually shower, okay? I - it just  

«پیژامه‌ام را درمی‌آورم» یا پی‌جی‌هایم. من واقعا دوش میگیرم، باشه؟ I -

wasn't a phrasal verb, so I couldn't put it in  here. But after I take my shower, I need to put  

این فقط یک فعل عبارتی نبود، بنابراین نمی‌توانم آن را در اینجا قرار دهم . اما بعد از اینکه دوش گرفتم، باید

on my clothes. Now, in English, we don't use the  verb "wear" when we're actually getting dressed.  

لباس‌هایم را بپوشم. اکنون، در زبان انگلیسی، وقتی واقعاً در حال لباس پوشیدن هستیم، از فعل «پوشیدن» استفاده نمی‌کنیم.

Which means, putting on your clothes. In some  languages, you guys say, "I wear my clothes",  

یعنی لباست را بپوش در برخی از زبان‌ها، شما می‌گویید «لباسم را می‌پوشم»،

but we don't use the verb "wear". We say,  "I put on my clothes". So, in the morning,  

اما ما از فعل «پوشیدن» استفاده نمی‌کنیم. ما می گوییم "لباسم را پوشیدم". بنابراین، صبح

we put on our clothes. I take off my PJ's, I  have a shower, and then I put on my clothes.  

،   لباس‌هایمان را می‌پوشیم. PJ هایم را در می آورم ، دوش می گیرم و سپس لباس هایم را می پوشم.

Because it's illegal to walk around naked. The next thing I do is I put in, or I can also say  

زیرا برهنه راه رفتن غیرقانونی است. کار بعدی که انجام می‌دهم این است که وارد می‌کنم، یا می‌توانم بگویم

I put on my contacts. Now, contacts is actually  the short form of contact lenses. We don't need  

مخاطبینم را گذاشتم. اکنون، کنتاکت در واقع شکل کوتاه لنزهای تماسی است. لازم نیست

to bother to say lenses. Everybody knows if you  put in or put on your contacts, those are contact  

برای گفتن لنز زحمت بکشیم. همه می‌دانند که اگر مخاطبین خود را قرار دهید یا قرار دهید، این

lenses. Maybe you also like to wear makeup, so  you can say, "I put on my makeup". You could say  

لنزها لنزهای تماسی هستند. شاید شما هم دوست دارید آرایش کنید، بنابراین می‌توانید بگویید: "من آرایش کردم". می توانید بگویید

apply my makeup, but again, it's not natural.  We always use a phrasal verb "put on". Maybe  

آرایشم را انجام دهم، اما باز هم، طبیعی نیست. ما همیشه از یک فعل عبارتی "پوشیدن" استفاده می کنیم. شاید

you want to wear glasses. Don't, please don't put  on contacts and glasses at the same time. You'll  

بخواهید عینک بزنید. نکن، لطفاً مخاطبین و عینک را همزمان نزنید. به

hurt your vision. But you would definitely put  on glasses and you would put on jewellery. This  

بینایی خود آسیب خواهید زد. اما قطعاً عینک می‌زدید و جواهرات می‌زدید. این

is a difficult word for people. Repeat after me:  jewellery. I put in jewellery. As I said before,  

کلمه برای مردم سخت است. بعد از من تکرار کنید: جواهرات. جواهرات گذاشتم همانطور که قبلاً گفتم،

rings, earrings, a necklace. All of these things  are jewellery, and we put them on, because they're  

انگشتر، گوشواره، گردنبند. همه این چیزها جواهرات هستند، و ما آنها را می پوشیم، زیرا

outside of our body. So, I put on these things. Then, just to help with life, I do the most  

خارج از بدن ما هستند. بنابراین، من این چیزها را پوشیدم. سپس، فقط برای کمک به زندگی، ضروری ترین کار را انجام می

essential thing. I turn on the coffee  maker. I could say "start the coffee maker",  

دهم. قهوه ساز را روشن می کنم . می‌توانم بگویم «قهوه‌ساز را راه‌اندازی کن»،

but because it's a button, I would say  I turn on the coffee maker. "Start"  

اما چون یک دکمه است، می‌گویم قهوه‌ساز را روشن می‌کنم. «شروع

is too formal. You can start your car, but  you're going to turn on the coffee maker.  

» بیش از حد رسمی است. می‌توانید ماشینتان را روشن کنید، اما قهوه‌ساز را روشن می‌کنید.

Now, one thing that you should do, not every day,  because you can't, but I highly suggest that you  

اکنون، یک کاری که باید انجام دهید، نه هر روز، زیرا نمی توانید، اما من به شدت پیشنهاد می کنم

sign up for notifications by ringing the bell  - ding ding ding - on EnglishLessons4U. This is  

با زدن زنگ - ding ding ding - در EnglishLessons4U برای اعلان ها ثبت نام کنید. این همان

what you're watching. This is the amazingness of  what you're doing right now. So, if you sign up  

چیزی است که شما در حال تماشای آن هستید. این شگفت‌انگیز کاری است که در حال حاضر انجام می‌دهید. بنابراین، اگر برای اعلان‌ها ثبت‌نام کنید

for notifications and you ring the bell, this  means that when I make a new video for you,  

و زنگ را بزنید، این بدان معناست که وقتی ویدیوی جدیدی برای

you get a notification and you can watch it  right away. Because some people say, "Ronnie,  

شما می‌سازم، اعلان دریافت می‌کنید و می‌توانید بلافاصله آن را تماشا کنید . زیرا برخی از مردم می گویند، "رونی،

you had a new video and I didn't know!" Did you  ring my bell? You gotta ring my bell to get the  

تو یک ویدیوی جدید داشتی و من نمی دانستم!" زنگ من را زدی؟ برای دریافت اعلان‌ها باید زنگ من را

notifications. So, actually, do it now. Do it  now, hit the bell, ring the bell, ding ding.  

بزنید. بنابراین، در واقع، آن را اکنون انجام دهید. اکنون این کار را انجام دهید ، زنگ را بزنید، زنگ را به صدا درآورید، دینگ دینگ.

And I'll see you later. Please don't forget to  shower, though. Essential, essential.

و بعدا میبینمت با این حال، لطفاً دوش گرفتن را فراموش نکنید. ضروری، ضروری.