Learn English Tenses: 4 ways to talk about the FUTURE

Hello. My name is Emma, and in today's lesson, I'm going to teach you the four futures. Okay?

سلام. اسم من اِما است و در درس امروز چهار آینده را به شما آموزش خواهم داد. باشه؟

A lot of you know two futures, I think. A lot of you probably know "will" and "going to".

فکر می کنم بسیاری از شما دو آینده را می شناسید. بسیاری از شما احتمالاً «اراده» و «رفتن» را می دانید.

I'm going to teach you two more futures today, and teach you how they're different

من امروز دو آینده دیگر را به شما آموزش خواهم داد و به شما یاد خواهم داد که چگونه آنها با یکدیگر متفاوت هستند

from one another. Okay?

. باشه؟

So let's get started with the present continuous future. So the present continuous is when

پس بیایید با آینده پیوسته حال شروع کنیم. پس حال استمراری زمانی است که

you have "be" verb, so "I am", "you are", "he is", "she is", "they are", I don't know

شما فعل «بودن» دارید، پس «من هستم»، «تو هستی»، «او هست»، «او هست»، «آنها هستند»،

if I said "we are", "we are" plus the verb and "ing". Okay? So we have "am", the verb,

نمی دانم گفتم «ما هستیم». "، "we are" به اضافه فعل و "ing". باشه؟ بنابراین ما "am"، فعل

"ing". This is known as the present continuous. It's usually one of the first things you will

"ing" را داریم. این به عنوان حال استمراری شناخته می شود. معمولاً یکی از اولین چیزهایی است

learn when you're learning English. So a lot of you know the present continuous, and you

که هنگام یادگیری زبان انگلیسی یاد می گیرید. بنابراین بسیاری از شما زمان حال استمراری را می شناسید و

think: "Oh, present continuous, it's taking place now." You're right, but we can also

فکر می کنید: "آه، حال استمراری، اکنون در حال وقوع است." حق با شماست، اما ما همچنین می توانیم

use it to talk about the future. We use the present continuous to talk about future that

از آن برای صحبت در مورد آینده استفاده کنیم. ما از حال استمراری برای صحبت در مورد آینده ای که قرار

is going to happen very, very soon.

است خیلی خیلی زود اتفاق بیفتد استفاده می کنیم .

So, for example, if you ask me: "Emma, what are you doing this weekend?" Well:

بنابراین، برای مثال، اگر از من بپرسید: "اما، این آخر هفته چه کار می کنی؟" خوب:

"I'm hanging out with my friend, Josh, this weekend." Okay?

"این آخر هفته با دوستم جاش می گذرم." باشه؟

Or I might say: "I'm shopping this weekend.",

یا ممکن است بگویم: " این آخر هفته دارم خرید می کنم."،

"I'm studying this weekend." If you ask me: "What are you doing tonight?" Well, you know,

"این آخر هفته دارم مطالعه می کنم." اگر از من بپرسی: "امشب چه کار داری؟" خوب میدونی

I want to be a good student, so: -"I'm studying tonight. I'm studying tonight."

من میخوام شاگرد خوبی بشم پس: -امشب درس میخونم امشب درس میخونم.

-"What are you doing next week?" -"Well, next week...

-"هفته بعد چیکار میکنی؟" -خب هفته دیگه...

I'm working next week." Okay? So present continuous

من هفته دیگه دارم کار میکنم. باشه؟ بنابراین زمان حال استمراری

is very, very common for when we're talking about the future that's going to happen soon.

برای زمانی که در مورد آینده ای صحبت می کنیم که قرار است به زودی اتفاق بیفتد بسیار بسیار رایج است.

Not future that's going to happen 2,000 years from now or 50 years from now - no, no, that's

نه آینده ای که قرار است 2000 سال بعد یا 50 سال آینده اتفاق بیفتد - نه، نه، این

far future. We're talking about the future that's going to happen in the next couple

آینده دور است. ما در مورد آینده ای صحبت می کنیم که قرار است در چند روز آینده اتفاق بیفتد

of days. Okay? So very, very soon future.

. باشه؟ پس خیلی خیلی زود آینده

We can also use the simple present to talk about the future. So, the simple present is

همچنین می توانیم از حال ساده برای صحبت در مورد آینده استفاده کنیم. بنابراین، حال ساده

when you take a verb and, you know, it's in the basic form, usually you add an "s". If

زمانی است که شما یک فعل را می گیرید و، می دانید، به شکل اصلی است، معمولاً یک "s" اضافه می کنید.

it's third-person singular, for example: "I leave", "you leave", "he leaves", "she leaves",

اگر سوم شخص مفرد باشد، مثلاً: «من می روم »، «تو می روی»، «او می رود»، «او می رود»،

"they leave", "we leave". So this is all simple present. In your classes, you probably learned

«آنها می روند»، «ما می رویم». بنابراین این همه حال ساده است. در کلاس‌هایتان احتمالاً یاد گرفته‌اید

we use the simple present when we talk about routine. We can also use the simple present

که وقتی در مورد روتین صحبت می‌کنیم از هدیه ساده استفاده می‌کنیم . ما همچنین می‌توانیم از زمان حال ساده

when we're talking about routines in the future. Okay? So, for example... And by this I mean

زمانی که در مورد کارهای روزمره صحبت می‌کنیم استفاده کنیم. باشه؟ بنابراین، برای مثال... و منظور من از این

timetables. We use this when we're talking about a schedule event; something that is

جدول زمانی است. وقتی در مورد یک رویداد برنامه‌ریزی صحبت می‌کنیم از این استفاده می‌کنیم . چیزی که

scheduled to happen in the future. So, this usually has to do with when we're talking

قرار است در آینده اتفاق بیفتد. بنابراین، این معمولاً مربوط به زمانی است که ما در

about transportation; trains, airplanes, we can use this tense. We can use it when we're

مورد حمل و نقل صحبت می کنیم. قطار، هواپیما، ما می توانیم از این زمان استفاده کنیم. وقتی در مورد برنامه های تلویزیونی صحبت می کنیم، می توانیم از آن استفاده کنیم

talking about TV shows. We can use it when we're talking about restaurants opening and

. وقتی صحبت از باز و

closing, or stores, when they open and close. So we use this when we're thinking about a

بسته شدن رستوران ها یا فروشگاه ها در زمان باز و بسته شدن آنها می شود، می توانیم از آن استفاده کنیم. بنابراین زمانی که به برنامه یا جدول زمانی فکر می کنیم از آن استفاده می کنیم

schedule or a timetable.

.

So here are some examples: "The last train leaves at 6pm today."

بنابراین در اینجا چند نمونه آورده شده است: " آخرین قطار ساعت 6 عصر امروز حرکت می کند."

So 6pm hasn't happened yet. It's in the future,

بنابراین ساعت 6 بعد از ظهر هنوز اتفاق نیفتاده است. این در آینده است،

but because this is a schedule event, it's a timetable event,

اما چون این یک رویداد برنامه‌ریزی است، یک رویداد جدول زمانی است

it's a schedule, we can use the simple present. Here's another example:

، یک برنامه زمانی است، می‌توانیم از حال ساده استفاده کنیم . در اینجا یک مثال دیگر وجود دارد:

"The restaurant opens at 5pm today."

"رستوران امروز ساعت 5 بعد از ظهر باز می شود."

So this hasn't happened yet. Right now, it is 2pm. This is going to happen

بنابراین هنوز این اتفاق نیفتاده است. الان ساعت 2 بعدازظهر است. این قرار است

in the future. But still, I use the simple present because this is a schedule. Okay?

در آینده اتفاق بیفتد. اما با این حال، من از هدیه ساده استفاده می کنم زیرا این یک برنامه است. باشه؟

Every day the restaurant opens at 5pm.

رستوران هر روز ساعت 5 بعد از ظهر باز می شود.

Here's a third example, I like watching TV, imagine

در اینجا مثال سومی است، من دوست دارم تلویزیون تماشا کنم، تصور کنید

I like The Big Bang Theory: "My TV show, The Big Bang Theory, starts at 4pm." So again,

من از تئوری بیگ بنگ خوشم می آید: "نمایش تلویزیونی من، نظریه بیگ بنگ، ساعت 4 بعد از ظهر شروع می شود." بنابراین، دوباره

it's a routine, it's a schedule that takes place in the future, but it's still a schedule

، این یک روال است، برنامه‌ای است که در آینده اتفاق می‌افتد، اما همچنان یک برنامه است،

so we can use the simple present here. All right, so these two, even though they're present

بنابراین ما می‌توانیم از حال ساده در اینجا استفاده کنیم. بسیار خوب، پس این دو، حتی اگر

tenses, they can be used for the future.

زمان حال هستند، می توانند برای آینده استفاده شوند.

Now let's look at the two verbs we commonly use for the future or we commonly think of

حال بیایید به دو فعل که معمولاً برای آینده استفاده می کنیم یا معمولاً

as future verbs. "Be going to" + a verb and "will". So, "be going to" + verb:

به عنوان افعال آینده فکر می کنیم نگاه کنیم. "Be going to" + یک فعل و "will". بنابراین، "be going to" + فعل:

"I'm going to study.", "I'm going to sleep.",

"I'm going to study."، "I'm going to sleep."،

"You are going to watch a video." Okay? These are examples

"You are going to watch a video." باشه؟ اینها نمونه هایی

of the "be going to" + verb future.

از "be going to" + فعل آینده هستند.

So we use this when we're talking about the near future.

بنابراین وقتی در مورد آینده نزدیک صحبت می کنیم از این استفاده می کنیم.

Similar to this... So it's not a future that's very, very far away; it's soon, but

مشابه این... پس آینده ای نیست که خیلی خیلی دور باشد. به زودی است،

it's a future where we think something is going to happen, and we have evidence that

اما آینده ای است که در آن فکر می کنیم چیزی قرار است اتفاق بیفتد و شواهدی داریم که نشان می

something is going to happen.

دهد چیزی قرار است اتفاق بیفتد.

So, for example: "I'm going to study English next month in Canada."

به عنوان مثال: "من قصد دارم ماه آینده در کانادا زبان انگلیسی بخوانم."

This means you probably have your ticket already bought, you're pretty sure about this.

این بدان معنی است که احتمالاً بلیط خود را قبلاً خریداری کرده اید، در این مورد کاملاً مطمئن هستید.

There's not a lot of confusion.

سردرگمی زیادی وجود ندارد.

This is almost going to happen almost certainly. So you're pretty sure about this.

تقریباً به طور قطع این اتفاق می افتد . بنابراین در این مورد کاملاً مطمئن هستید.

"I'm going to study English next month."

"من ماه آینده می خواهم انگلیسی بخوانم."

Another example, imagine I watch the weather station. Okay?

مثال دیگر، تصور کنید ایستگاه هواشناسی را تماشا می کنم. باشه؟

And the meteorologist has predicted the weather, but it's a very good prediction because we

و هواشناس هوا را پیش بینی کرده است، اما پیش بینی بسیار خوبی است زیرا

see these clouds in the sky, there's a lot of evidence it's going to rain. Because there's

ما این ابرها را در آسمان می بینیم، شواهد زیادی وجود دارد که باران خواهد بارید. چون

evidence, we could use this tense and we could say:

شواهدی وجود دارد، می‌توانیم از این زمان استفاده کنیم و می‌توانیم بگوییم:

"It's going to rain all week."

«تمام هفته باران خواهد بارید».

So this is based... It's in the near future, but it's based on some sort of evidence. This is likely

بنابراین این مبتنی است... در آینده نزدیک است، اما بر اساس نوعی شواهد است. احتمالاً این

to happen, and we're pretty sure it's going to happen. We have some evidence that makes

اتفاق می افتد و ما تقریباً مطمئن هستیم که این اتفاق خواهد افتاد. ما شواهدی داریم که باعث می شود

us think it's going to happen.

فکر کنیم این اتفاق خواهد افتاد.

So this is a bit different from "will", which is one of the maybe easier futures to think

بنابراین این کمی با «اراده» متفاوت است، که شاید یکی از آینده‌های ساده‌تر برای فکر کردن

about. We use "will" + a verb.

باشد. ما از "will" + یک فعل استفاده می کنیم.

For example: "I will always love you.",

به عنوان مثال: "من همیشه تو را دوست خواهم داشت"،

"I will study hard.",

"من سخت درس خواهم خواند"،

"I will do my taxes on time."

"مالیات خود را به موقع انجام خواهم داد."

Okay? So we use "will" + a verb when we're talking, first

باشه؟ بنابراین وقتی صحبت می کنیم، اول

of all, in the far future. So this is all soon. This is very soon; whereas this, is

از همه، در آینده دور از "will" + فعل استفاده می کنیم. بنابراین این همه به زودی است. این خیلی زود است؛ در حالی که این،

very far. So for example:

بسیار دور است. به عنوان مثال:

"In 50 years, everyone will speak Chinese."

"50 سال دیگر، همه چینی صحبت خواهند کرد."

We use this also when we're not so sure about something.

همچنین زمانی که در مورد چیزی مطمئن نیستیم از این استفاده می کنیم .

This is my prediction, but I don't have much evidence

این پیش بینی من است، اما من شواهد

of this. I'm not very, very sure, so I will use "will" because I'm not sure; whereas if

زیادی در این مورد ندارم. من خیلی خیلی مطمئن نیستم، بنابراین از "اراده" استفاده خواهم کرد زیرا مطمئن نیستم. در حالی که اگر

I'm very sure, there's a lot of evidence, I know it's going to happen, I do "be going to".

من خیلی مطمئن باشم، شواهد زیادی وجود دارد، می‌دانم که این اتفاق خواهد افتاد، من "می‌خواهم".

So this one, there's not a lot of evidence, and it's a prediction we don't have evidence for.

بنابراین این یکی، شواهد زیادی وجود ندارد، و این یک پیش‌بینی است که ما مدرکی برای آن نداریم.

Another example: "Aliens will invade Earth." Okay? In 25 years, aliens are coming,

مثال دیگر: "بیگانگان به زمین حمله خواهند کرد." باشه؟ در 25 سال آینده، بیگانگان می آیند،

they will invade the Earth. I don't mean to scare you. Luckily, I'm using "will", which

آنها به زمین حمله می کنند. قصدم ترساندن تو نیست خوشبختانه، من از "اراده" استفاده می کنم،

means I'm not really sure. If I said to you: "This week, aliens are invading the Earth",

یعنی واقعا مطمئن نیستم. اگر به شما بگویم: "این هفته، بیگانگان به زمین حمله می کنند"،

you'd be very scared. If I said: "Aliens are going to invade the Earth. I know this. I

بسیار می ترسید. اگر گفتم: "بیگانگان قرار است به زمین حمله کنند. من این را می دانم.

have secret government documents." I'd be using this, and you'd be scared, too. But

اسناد مخفی دولتی دارم." من از این استفاده می کنم، و شما هم می ترسید. اما

with "will", it's "will" so you don't have to be scared. It might not happen.

با "اراده"، "اراده" است بنابراین لازم نیست بترسید. ممکن است این اتفاق نیفتد.

We also use "will" when we're making promises. Okay? So if somebody ever gets down on their

ما همچنین هنگام قول دادن از "اراده" استفاده می کنیم. باشه؟ بنابراین اگر کسی روزی

knee, and says:

زانو بزند و بگوید

-"Emma, will you marry me?"

: "اما، با من ازدواج می کنی؟"

-"I will marry you."

-"من با تو ازدواج خواهم کرد."

It means I'm promising to marry you.

یعنی بهت قول ازدواج میدم

Okay? Or maybe I don't really like the person, I might say:

باشه؟ یا شاید من واقعاً آن شخص را دوست ندارم، ممکن است بگویم:

"I won't marry you."

"من با تو ازدواج نمی کنم."

"Won't" is the negative form of "will". So I promise not to marry you.

"نخواهد" شکل منفی "اراده" است. پس قول میدم باهات ازدواج نکنم

I don't know in your culture, but in Canadian culture and many Western cultures, for New

من در فرهنگ شما نمی دانم، اما در فرهنگ کانادا و بسیاری از فرهنگ های غربی، برای

Years, we always make these resolutions. We think: "Oh..." When it's New Years, when it's

سال نو، ما همیشه این تصمیم ها را می گیریم. فکر می کنیم: "اوه..." وقتی سال نو است، وقتی

January 1st, we make some sort of promise to our self that we're never going to do something

اول ژانویه است، به خودمان قول می دهیم که دیگر هرگز کاری را انجام

again, or we're going to start doing something. We normally use "will" for these. So, for

نخواهیم داد، یا شروع به انجام کاری خواهیم کرد. ما معمولاً برای این موارد از "اراده" استفاده می کنیم. بنابراین، برای

example, maybe you have had too many beers, and you're thinking:

مثال، شاید شما بیش از حد آبجو خورده اید ، و فکر می کنید:

"I don't want to ever drink again",

"من نمی خواهم هرگز دوباره بنوشم"

you might make a promise to yourself:

، ممکن است به خودتان قول بدهید:

"I won't drink again. I will never drink again."

"دیگر نمی نوشم. هرگز نخواهم خورد. دوباره بنوش."

Okay? Or maybe you want to stop smoking:

باشه؟ یا شاید می خواهید سیگار را ترک کنید:

"I will never smoke again. I will never do this again."

"من دیگر هرگز سیگار نخواهم کشید. من هرگز این کار را دوباره انجام نخواهم داد."

Okay? Maybe your parents are angry at you because, you know, you did

باشه؟ شاید پدر و مادرت از دستت عصبانی باشند، زیرا می‌دانی،

really bad on a test:

در یک آزمون خیلی بد عمل کردی:

"I promise I will work harder, I will study harder."

"قول می‌دهم سخت‌تر کار کنم، سخت‌تر درس بخوانم."

So these are promises. We use "will" for promise.

پس اینها وعده است. ما از "اراده" برای وعده استفاده می کنیم.

Finally, we also use "will" for volunteering. Okay? When we want to volunteer for something,

در نهایت برای داوطلب شدن از «اراده» نیز استفاده می کنیم. باشه؟ وقتی می خواهیم برای کاری داوطلب شویم،

we want to offer our help. We want to help someone, we can use "will". So, for example:

می خواهیم کمک خود را ارائه دهیم. ما می خواهیم به کسی کمک کنیم، می توانیم از "اراده" استفاده کنیم. به عنوان مثال:

-"Emma, can you clean the dishes?" -"I'll do it."

-"اما، می توانی ظرف ها را تمیز کنی؟" -"من انجامش میدهم."

-"Emma, can you vacuum the floor?"

-اما، می‌توانی زمین را جاروبرقی بکشی؟

-"Sure. I'll vacuum.",

-"حتما. جاروبرقی می کشم."،

"I'll get the telephone.",

"تلفن را می گیرم."،

"I'll help you with your homework.",

"در انجام تکالیف به تو کمک می کنم ."،

"I'll help you learn English."

"به شما کمک می کنم انگلیسی یاد بگیرید."

I'm volunteering, and so I use "I will". Okay?

من داوطلب هستم و بنابراین از "I will" استفاده می کنم. باشه؟

So just to recap, just to quickly go over everything:

بنابراین فقط برای خلاصه کردن، فقط برای مرور سریع همه چیز:

there are four futures I'm teaching you today.

چهار آینده وجود دارد که امروز به شما آموزش می دهم.

Present continuous can be used as the future if it's very soon.

حال استمراری اگر خیلی زود باشد می تواند به عنوان آینده استفاده شود.

Simple present can be used for the future if it's a routine or schedule,

حال ساده اگر یک روال یا برنامه باشد برای آینده قابل استفاده است،

something that's like... If you

چیزی شبیه به ... اگر

look at a schedule in the future, we can use the simple present.

به برنامه ای در آینده نگاه کنید، می توانیم از حال ساده استفاده کنیم.

We can use "be going to"

if we're talking about the near future and some kind of plan that... Or prediction we

اگر در مورد آینده نزدیک و نوعی برنامه‌ریزی صحبت می‌کنیم که... یا پیش‌بینی‌هایی

have evidence for. We are pretty certain it's going to happen. And then we can use "will"

که شواهدی برای آن داریم، می‌توانیم از «به رفتن» استفاده کنیم. ما کاملا مطمئن هستیم که این اتفاق خواهد افتاد. و سپس می توانیم از "will"

and a verb for the far future for a promise or when we want to volunteer for something.

و یک فعل برای آینده دور برای یک قول یا زمانی که می خواهیم برای چیزی داوطلب شویم استفاده کنیم.

Okay?

باشه؟

So, there you have it, four futures.

بنابراین، شما آن را دارید، چهار آینده.

I invite you to come visit our website at www.engvid.com.

از شما دعوت می کنم که از وب سایت ما به آدرس www.engvid.com دیدن کنید.

There, you can actually practice these on our quiz.

در آنجا، می‌توانید اینها را در مسابقه ما تمرین کنید.

I hope you will do it soon.

امیدوارم به زودی این کار را انجام دهید.

I hope, actually... I hope you're doing it today or tomorrow.

امیدوارم، در واقع... امیدوارم امروز یا فردا این کار را انجام دهید.

Okay? So until next time, take care.

باشه؟ پس تا دفعه بعد مراقب باشید.

I wish you the best of luck.

بهترین ها را برایت آرزو می کنم.

And good day, sir.

و روز بخیر قربان