Speak English FAST, like a native speaker: 3 methods

Hi, everyone. In this lesson we’re going to learn how to speak fast like a native speaker.

Cześć wszystkim. Na tej lekcji nauczymy się mówić szybko jak native speaker.

When you’re learning English and you hear native speakers, why is it that they sound

Kiedy uczysz się angielskiego i słyszysz native speakerów, dlaczego mówią

so fast and it’s hard for them to understand? Are they really talking like: “Blub-blub-blub-blub-blub-blub-blub”,

tak szybko i trudno im to zrozumieć? Czy naprawdę mówią w stylu: „Blub-blub-blub-blub-blub-blub-blub”,

or is it something that they’re doing when they pronounce sentences that makes it seem

czy jest to coś, co robią, kiedy wymawiają zdania, które sprawiają, że wydają się

fast, but it’s not really? Let’s look at some example sentences, and I’ll teach

szybkie, ale tak naprawdę nie jest? Spójrzmy na przykładowe zdania, a nauczę

you how to speak fast like a native English speaker.

Cię, jak mówić szybko jak native speaker.

All my question phrases are questions with “Do” or “Did”, and this is them written

Wszystkie moje frazy pytające są pytaniami z „Zrobić” lub „Zrobiłem”, a to są one

out in the full sentence, then I have in this column what the sentence sounds like. If we

zapisane w pełnym zdaniu, wtedy mam w tej kolumnie, jak brzmi to zdanie. Jeśli

don’t know how to read IPA transcription, here, this is very useful for us. But the

nie wiemy, jak czytać transkrypcję IPA, tutaj jest to dla nas bardzo przydatne. Ale

problem, when we write out the pronunciation in this way, is we don’t have letters for

problem, kiedy zapisujemy wymowę w ten sposób, polega na tym, że nie mamy liter dla

all the sounds. We don’t have letters from the English alphabet for all the sounds in

wszystkich dźwięków. Nie mamy liter alfabetu angielskiego dla wszystkich dźwięków w

English, so it’s helpful, but we can still sound slightly wrong if this is all we know

języku angielskim, więc jest to pomocne, ale nadal możemy brzmieć nieco źle, jeśli to wszystko, co wiemy

about the pronunciation. That’s why I’m going to teach you little bits that we need

o wymowie. Dlatego nauczę cię odtąd kilku fragmentów, które musimy

to know from here, so that you get the correct pronunciation. And this is what, altogether,

znać, abyś nauczył się poprawnej wymowy. I to właśnie

will help you speak fast like a native speaker. So, let’s start here, question phrase: “Do

pomoże Ci mówić szybko jak native speaker. Zacznijmy więc od pytania: „

you like it?” That’s really slow. If you’re a beginner in English, you can understand

Podoba ci się?” To naprawdę wolno. Jeśli jesteś początkującym w języku angielskim, możesz

it. “Do you like it?” But this is not how native speakers actually speak. It sounds

to zrozumieć. "Czy lubisz to?" Ale tak naprawdę nie mówią native speakerzy. Brzmi to mniej więcej

something like: “D-you lie-kit? D-you lie-kit?” What happens is the “Do” and “you”

tak: „Kłamiesz? Kłamiesz? To, co się dzieje, to połączenie „Zrobić” i „ty”

join: “D-you”, “Do you”, and the “like” and the “it” change. The “k” goes

: „D-ty”, „Czy”, a „lubię to” i „to” zmieniają się. „K” przechodzi

to the second… The “k” joins “it”. “D-you lie-kit? D-you lie-kit?” And we

do drugiego… „K” łączy się z „tym”. „Kłamiesz? Kłamiesz? I

can see this also in the IPA transcription. “Ii: kIt”, “də.ju: Ii: kIt”.

widzimy to również w transkrypcji IPA. „Ii: kIt”, „də.ju: Ii: kIt”.

What’s also happening, here, in the IPA transcription, if you look here, this is “də.

To, co dzieje się również tutaj, w transkrypcji IPA, jeśli spojrzysz tutaj, to jest „də.

ju”, “də. ju”. This is schwa. “də. ju”. When I write it here, we don’t have

ju”, „də. ju”. To jest schwa. „də. ju”. Kiedy piszę to tutaj, nie mamy

any letter in English that can… In the English alphabet that can represent schwa, so that’s

żadnej litery w języku angielskim, która mogłaby… W alfabecie angielskim, która mogłaby reprezentować schwa, dlatego właśnie

why I just put the “d” consonant: “D-you”, “D-you”, “D-you”.

umieściłem spółgłoskę „d”: „D-ty”, „D-ty” , „D-ty”.

Another… Now, you have to listen really, really, really carefully to hear the difference.

Kolejny… Teraz trzeba naprawdę, bardzo, bardzo uważnie słuchać, żeby usłyszeć różnicę.

“Do you like it?” can also sound like: “Jew lie-kit? Jew lie-kit?” I’m going

"Czy lubisz to?" może też brzmieć jak: „Żydowskie kłamstwo? Żydowskie kłamstwo?

to say the first one, then the second one: “D-you lie-kit? D-you lie-kit? Jew lie-kit?”

Powiem pierwsze, a potem drugie: „Kłamiesz? Kłamiesz? Żydowskie kłamstwo?

You have to listen really, really carefully. So, I suggest you watch this video a few times

Trzeba słuchać naprawdę, bardzo uważnie. Sugeruję więc obejrzenie tego filmu kilka razy,

so that you can start to hear the difference between very similar pronunciations. Here’s

aby zacząć słyszeć różnicę między bardzo podobnymi wymowami. Oto

the transcription: “dʒU: li: kIt”. The same thing is happening, here, in the two

transkrypcja: „dʒU: li: kIt”. To samo dzieje się tutaj w dwóch

examples: “li: kIt”, but the first part is different. “də.ju”, “dʒU”, “də.ju:”,

przykładach: „li: kIt”, ale pierwsza część jest inna. „də.ju”, „dʒU”, „də.ju:”,

“dʒU”. “dʒU: li: kIt”. Let’s look at the next example: “Did you

„dʒU”. „dʒU: li: kIt”. Spójrzmy na następny przykład: „

see that?” That’s how a beginner would say it. “Did you see that?” What does

Widziałeś to?” Tak by to powiedział początkujący. "Widziałeś to?" Jak to

it sound like? “Did-yah see that? Did-yah see that?” Am I speaking fast now—“Did-yah

brzmi? „Widziałeś to? Widziałeś to? Czy mówię teraz szybko – „

see that?”—or am I just joining up the words so that they flow? “Did-yah see that?”

Widziałeś to?” – czy po prostu łączę słowa, żeby płynęły? „Widziałeś to?”

If we look at the IPA transcription: “you” becomes “jə”. Although it’s… It looks

Jeśli spojrzymy na transkrypcję IPA: „ty” staje się „jə”. Chociaż to… Wygląda

like the letter “j”, this is the sound for “yah”, together with the schwa. “jə”.

jak litera „j”, to jest dźwięk „yah” razem ze schwa. „jə”.

“did.jə si: đaet”. Don’t be scared by this; we don’t use this IPA symbol that

„did.jə si: đaet”. Nie bój się tego; nie używamy tego symbolu IPA tak

often, and this is the word “that”. “did.jə si: đaet”. “Did-yah see that?”

często, a to jest słowo „tamto”. „did.jə si: đaet”. „Widziałeś to?”

Can you hear the difference between the first example and the second example? “Di-jah

Czy słyszysz różnicę między pierwszym a drugim przykładem? „Di-jah,

see that? Di-jah see that?”, “Did-yah see that?”, “Di-jah see that?”, “Did-yah

widzisz to? Di-jah to widział?”, „Czy-yah to widział?”, „Di-jah to widział?”, „Czy-yah to

see that?”, “Di-jah see that?” “di.dʒə si: đaet”. “jə”, “dʒə”, “jə”,

widział?”, „Di-jah to widział?” „di.dʒə si: đaet”. „jə”, „dʒə”, „jə”,

“dʒə”. “Di-jah see that?”, “Did-yah see that?”, “Di-jah see that?” You have

„dʒə”. „Di-jah to widział?”, „Czy-yah to widział?”, „Di-jah to widział?” Trzeba

to listen really, really carefully. This is advanced-level hearing. If you don’t hear

słuchać naprawdę, bardzo uważnie. To jest słuch na zaawansowanym poziomie. Jeśli go nie słyszysz

it, you haven’t listened to enough native speaker pronunciation. What’s happening

, nie słuchałeś wystarczającej wymowy native speakera. To, co się

here is we are losing the letter “d” and changing it to a “jah” sound instead.

tutaj dzieje, polega na tym, że tracimy literę „d” i zamiast tego zmieniamy ją na dźwięk „jah”.

“jah”. “Di-jah see that?” Next we’ve got a question and answer. -“I

„ja”. „Di-jah to widzi?” Następnie mamy pytanie i odpowiedź. - „

saw Jack last night.” -“Did you?” -“I saw Jack last night.” -“Did you?” We’re

Widziałem Jacka zeszłej nocy”. -"Czy ty?" - „ Widziałem Jacka zeszłej nocy”. -"Czy ty?"

actually just looking at: “Did you?” “Did-yah? Did-yah? Did-yah?”, “did. jə”, “jə”.

Właściwie patrzymy tylko na: „Czy ty?” „Czy-tak? Czy tak? Czy-tak?”, „Zrobiłem. jə”, „jə”.

“you” becomes “jə”. “did. jə”. Or I could also say… Here… Here, the emphasis

„ty” staje się „jə”. "zrobił. jə”. Mógłbym też powiedzieć… Tutaj… Tutaj nacisk kładziony

is on “did”. -“I saw Jack last night.” -“Did-yah? Did-yah?” “Did” is the

jest na „zrobiłem”. - „Widziałem Jacka zeszłej nocy”. - „Czy tak? Tak? „Zrobiłem” to

bigger word. “Did-yah?” I’m surprised. I can also answer the question like this:

większe słowo. „Czy-tak?” Jestem zaskoczony. Mogę też odpowiedzieć na pytanie w ten sposób:

-“I saw Jack last night. I saw Jack last night.” -“Di-jew? Di-jew?” There, “dʒu”

- „Widziałem Jacka zeszłej nocy. Widziałem Jacka zeszłej nocy. - „Di-Żyd? Di-Żyd? Tam „dʒu”

is the bigger word. What we’re doing here, when I underline this part, is I’m showing

jest większym słowem. To, co tutaj robimy, kiedy podkreślam tę część, to pokazanie,

where the main stress is. Here, “did” is the main stress: “did. jə”. Here,

gdzie jest główny stres. Tutaj „zrobił” jest głównym akcentem: „zrobił. jə”. Tutaj

“dʒu” is the main stress: “di. dʒu”. It gives us a different meaning when we change

„dʒu” jest głównym akcentem: „di. dʒu”. Daje nam to inne znaczenie, gdy zmieniamy

the stress in a sentence. Another example: “Did you go?” Very slow:

akcent w zdaniu. Inny przykład: „Czy poszedłeś?” Bardzo wolno:

“Did you go?” All the words are very clear and separate. “Did you go?”, “Did-yah

„Czy poszedłeś?” Wszystkie słowa są bardzo jasne i oddzielne. „Czy poszedłeś?”, „Czy

go? Did-yah go?”, “did… did. jə gəʊ, did. jə gəʊ”. “you” becomes “jə”:

poszedłeś? Czy-yah poszedł?”, „Czy… zrobił. jə gəʊ, zrobiłem. jə gəʊ”. „ty” staje się „jə”:

“did. jə gəʊ”. Another example: “Di-jah go? Di-jah go?”, “di. dʒə gaʊ”. “dʒə”,

„zrobiłem. jə gəʊ”. Inny przykład: „Di-jah iść? Di-jah iść?”, „di. dʒə gaʊ”. „dʒə”,

“di. dʒə gaʊ”. More examples coming up.

„di. dʒə gaʊ”. Pojawiają się kolejne przykłady .

Let’s look now at: “Do you want to go?” I should have put a bit more space, there;

Spójrzmy teraz na: „Czy chcesz iść?” Powinienem był umieścić tam trochę więcej miejsca;

a separate word. “Do you want to go?” So slow, taking me forever to say it. Oh,

osobne słowo. "Czy chcesz iść?" Tak wolno, zabiera mi wieczność, żeby to powiedzieć. Och,

let’s count the syllables. “Do you want to go?” Five. “Jew wanna go? Jew wanna

policzmy sylaby. "Czy chcesz iść?" Pięć. „Żyd chce iść? Żyd chce

go? Jew wanna go? Jew wanna go?” If I say this one really fast: “Jew wanna go? Jew

iść? Żyd chce iść? Żyd chce iść? Jeśli powiem to naprawdę szybko: „Żyd chce iść? Żyd

wanna go? Jew wanna go?” So, there’s four syllables here, but there’s five here, so

chce iść? Żyd chce iść? Więc tutaj są cztery sylaby, ale tutaj jest pięć, więc

I’m losing one of the sounds. “Jew wanna go?”, “dʒu: wɒnnə gəʊ”. This symbol,

tracę jeden z dźwięków. „Żyd chce iść?”, „dʒu: wɒnnə gəʊ”. Ten symbol

here, which is like a backwards “a”, is “ɒ”, “ɒ”. “wɒnnə, wɒnnə”.

tutaj, który jest jak odwrócone „a”, to „ɒ”, „ɒ”. „wɒnnə, wɒnnə”.

“Jew wanna go?”, “dʒu: wɒnnə gəʊ”. Now, I can also say it a different way: “Juh-wanna

„Żyd chce iść?”, „dʒu: wɒnnə gəʊ”. Teraz mogę też powiedzieć to w inny sposób: „Juh-chcesz

go? Juh-wanna go?”, “Jew wanna go?”, “Juh-wanna go?”, “Jew”, “Juh”,

iść? Juh-chcesz iść?”, „Żyd chce iść?”, „ Juh-chce iść?”, „Żyd”, „Juh”,

“Jew”, “Juh”. “Jew wanna go?”, “Juh-wanna go?”, “dʒe wɒnnə gəʊ”.

„Żyd”, „Juh”. „Żyd chce iść?”, „Juh-chce iść?”, „dʒe wɒnnə gəʊ”.

This part is all the same. The only different was: “dʒu”, “dʒe”, “dʒu”, “dʒe”.

Ta część jest taka sama. Jedyną różnicą było: „dʒu”, „dʒe”, „dʒu”, „dʒe”.

Another example, here: “Do you know her?” We’re talking about her. “Do you know

Inny przykład, tutaj: „Znasz ją?” Mówimy o niej. "Znasz

her?” “Da-jah knowa? Da-jah knowa? Da-jah knowa?” “də. jə nəʊ. ə”, “Da-jah

ją?" „Da-jah wiesz? Da-jah wiesz? Da-jah wie?” „də. jə nəʊ. ə”, „Da-jah

knowa?” Schwa is here, here, and here. Here, I’ve spelt it with “a”: “Da-jah knowa”,

knowa?” Schwa jest tutaj, tutaj i tutaj. Tutaj napisałem to przez „a”: „Da-jah knowa”,

but if I wanted to, I could also spell it like “duh”: “Duh-jah knowa?” The thing

ale gdybym chciał, mógłbym to również przeliterować jako „duh”: „Duh-jah knowa?” Rzecz

about schwa, although we have one symbol for it here, here, and here, it slightly changes

o schwa, choć mamy dla niej jeden symbol tu, tu i tu, za

sound every time, depending on the letters next to it. So, it’s a bit… If you’ve

każdym razem nieznacznie zmienia brzmienie, w zależności od liter obok niej. Więc to trochę… Jeśli

got a very sensitive ear, it can be really hard to learn, because it always slightly

masz bardzo wrażliwe ucho, może być naprawdę trudno się tego nauczyć, ponieważ zawsze trochę się

changes. So, I spelt it with “a”, there, but I could also spell with “u”; depends

zmienia. Więc przeliterowałem to przez „a”, ale mogłem też przeliterować przez „u”; zależy

what you hear more. “Duh-jah knowa?”, “də. jə nəʊ. ə”, “Duh-jah knowa?”

co więcej słyszysz „Duh-jah knowa?”, „də. jə nəʊ. ə”, „Duh-jah knowa?”

Or I could say: “Jew knowa? Jew knowa? Jew knowa?”, “dʒu: nəʊ. ə”. This part’s

Albo mógłbym powiedzieć: „Żyd wie? Żyd wie? Jew knowa?”, „dʒu: nəʊ. ə”. Ta część jest

the same again. Difference is here: “də.jə”, two syllables, “də.jə”; here, only one

znowu taka sama. Różnica jest tutaj: „də.jə”, dwie sylaby, „də.jə”; tutaj tylko jedna

syllable: “dʒu”, “dʒu: nəʊ. ə”. So, here I get three sounds: “dʒu: nəʊ.

sylaba: „dʒu”, „dʒu: nəʊ. ə”. Więc tutaj otrzymuję trzy dźwięki: „dʒu: nəʊ.

ə”. Here, I have: “də. jə nəʊ. ə”, four sounds. “də. jə nəʊ. ə”, “də.

ə”. Tutaj mam: „də. jə nəʊ. ə”, cztery dźwięki. „də. jə nəʊ. ə”, „də.

jə nəʊ. ə”. So, this explains why when native speakers

jə nəʊ. ə”. To wyjaśnia, dlaczego kiedy native speakerzy

are speaking, it seems like they’re talking so fast, but actually what’s happening is

mówią, wydaje się, że mówią tak szybko, ale tak naprawdę

the words are joining up in ways so that we can pronounce them smoothly, and so our sentences

słowa łączą się w taki sposób, że możemy je płynnie wymawiać, a nasze zdania

can flow. And what this also shows you is that there are so many differences in pronunciation;

płyną. Pokazuje to również, że istnieje tak wiele różnic w wymowie;

one person says this way, another person says something different, which is why we can take

jedna osoba mówi tak, inna osoba mówi co innego, dlatego możemy ułożyć

one sentence: “Do you know her?” and we get something completely different. One says

jedno zdanie: „Znasz ją?” i dostajemy coś zupełnie innego. Jeden mówi to

this with four syllables, and the other says with three syllables. So, this explains also

czterema sylabami, a drugi trzema sylabami. To wyjaśnia również,

why native speakers are so hard to understand sometimes.

dlaczego czasami tak trudno jest zrozumieć native speakerów . To,

What you can do now is the quiz on this lesson, and I’ll see you again soon. Thanks for

co możesz teraz zrobić, to quiz z tej lekcji i do zobaczenia wkrótce. Dzięki za

watching. Bye.

oglądanie. Do widzenia.