BOX SET: English In A Minute 8 – TEN English lessons in 10 minutes!

Welcome to BBC Learning English, I'm Sam, and  today we are looking at the difference between  

به آموزش انگلیسی بی بی سی خوش آمدید، من سم هستم، و امروز ما به تفاوت بین

'every time' and 'all the time'. We use 'all  the time' to talk about something that always  

«هر زمان» و «همیشه» نگاه می کنیم. ما از «تمام وقت» برای صحبت در مورد چیزی استفاده می‌کنیم که همیشه

or usually happens, for example: Many people  think that in the UK it rains all the time,  

یا معمولاً اتفاق می‌افتد، برای مثال: بسیاری از مردم فکر می‌کنند که در بریتانیا همیشه باران می‌بارد،

and yes, it does rain a lot. We use 'every time'  when we are talking about each individual time  

و بله، باران زیاد می‌بارد. وقتی در مورد هر زمانی صحبت می‌کنیم که

something happens, for example: Every time I go  to the beach, it rains. We don't know how often  

اتفاقی می‌افتد، از «هر بار» استفاده می‌کنیم، برای مثال: هر بار که به ساحل می‌روم، باران می‌بارد. نمی دانیم چند بار به

I go to the beach but each individual time I go,  it rains. There, we hope you learn something every  

ساحل می روم، اما هر بار که می روم، باران می بارد. در آنجا، امیدواریم هر

time you watch one of these videos. Hi everybody,  I'm James, and welcome back to this week's English  

بار که یکی از این ویدیوها را تماشا می‌کنید، چیزی یاد بگیرید. سلام به همه، من جیمز هستم، و در یک دقیقه به انگلیسی این هفته خوش آمدید

in a Minute. This week, we're going to look at  the differences between 'actually' and 'at the  

. این هفته، ما به تفاوت‌های بین «واقعا» و «در

moment'. These two phrases are often confused, so  let's take a look at an example: At the moment,  

لحظه» نگاه خواهیم کرد. این دو عبارت اغلب اشتباه گرفته می‌شوند، بنابراین بیایید به یک مثال نگاهی بیندازیم: در حال حاضر،

I'm making this program, but actually, I should  be in a meeting. So, this sentence shows both  

من این برنامه را می‌سازم، اما در واقع، باید در یک جلسه باشم. بنابراین، این جمله هر دو عبارت را نشان می‌دهد

phrases but they're actually quite different.  Let's break it down. 'At the moment, I'm making  

اما در واقع کاملاً متفاوت هستند. بیایید آن را تجزیه کنیم. "در حال حاضر، من

this program'. As you can see, I'm making this  program right now. So, 'at the moment' means 'now'  

این برنامه را می سازم". همانطور که می بینید، من در حال ساخت این برنامه هستم. بنابراین، «در حال حاضر» به معنای «اکنون»

or 'in the present'. 'but actually, I should be  in a meeting. Now, in this part of my sentence,  

یا «در حال حاضر» است. اما در واقع، من باید در یک جلسه باشم. اکنون، در این بخش از جمله من،

'actually' isn't talking about time at all.  'Actually' means 'in fact' or 'in reality'. So,  

«در واقع» اصلاً درباره زمان صحبت نمی‌کند. "در واقع" به معنای "در واقع" یا "در واقعیت" است. بنابراین،

if you want to talk about now, say 'at the  moment' but if you want to say 'in reality'  

اگر می‌خواهید در مورد اکنون صحبت کنید، بگویید «در حال حاضر» اما اگر می‌خواهید بگویید «در واقعیت»

say 'actually'. At the moment, I want to go and  make a coffee, but actually, I think I'll go back  

بگویید «در واقع». در حال حاضر، می‌خواهم بروم و یک قهوه درست کنم، اما در واقع، فکر می‌کنم

to my desk. Bye.

به میز کارم برمی‌گردم. خدا حافظ.

Hello ladies and gentlemen, Tom here for BBC Learning English. Today I'm going

سلام خانم‌ها و آقایان، تام برای یادگیری زبان انگلیسی بی‌بی‌سی اینجاست. امروز می‌خواهم

to explain the difference between 'everyone'  and 'anyone'. When I say 'hello everyone',  

تفاوت بین «همه» و «هر کسی» را توضیح دهم. وقتی می‌گویم «سلام به همه»،

I'm talking to all the people in a group or  all the people watching this video.

با همه افراد یک گروه یا همه افرادی که این ویدیو را تماشا می‌کنند صحبت می‌کنم.

'Anyone', however, relates to any one individual person in a group, and we often use it to ask questions.

با این حال، «هر کسی» به هر فردی در یک گروه مربوط می‌شود، و ما اغلب از آن برای پرسیدن سؤال استفاده می‌کنیم.

For example: Is anyone listening? Or: Can anyone answer today's question?  

به عنوان مثال: آیا کسی گوش می دهد؟ یا: آیا کسی می تواند به سوال امروز پاسخ دهد؟

Here, I'm asking if any individuals in the group  are listening. If the whole group is listening,  

در اینجا، من می‌پرسم که آیا افرادی در گروه به شما گوش می‌دهند. اگر تمام گروه در حال گوش دادن هستند،

we can say: 'Yes, everyone is listening', which  is something that English teachers love to hear!  

می‌توانیم بگوییم: «بله، همه گوش می‌دهند»، این چیزی است که معلمان انگلیسی عاشق شنیدن آن هستند!

Hi, everyone! I'm Saskia, and in this episode  we're going to look at what it means when we  

سلام به همه! من ساسکیا هستم، و در این قسمت می‌خواهیم ببینیم وقتی

add the word 'ever' to the end of a question  word. The most important thing to know is that  

کلمه «همیشه» را به آخر یک کلمه سؤالی اضافه می‌کنیم به چه معناست . مهم‌ترین چیزی که باید بدانید این است که

when we add 'ever' to a question word, it's not  talking about anything specific. It often means  

وقتی به یک کلمه سؤالی «ever» اضافه می‌کنیم، در مورد چیز خاصی صحبت نمی‌کنیم. اغلب به این معنی است که

we don't know the 'who' or the 'where' or they  are not important. Let's look at some examples:  

ما نمی دانیم "چه کسی" یا "کجا" یا آنها مهم نیستند. بیایید به چند نمونه نگاه کنیم:

Whoever ate my cake is in big trouble. This  example means that I do not know who ate my  

هر که کیک من را خورد به دردسر بزرگی افتاده است. این مثال به این معنی است که من نمی‌دانم چه کسی کیک من را خورده است

cake. Whenever I go to the cafe there are never  any sandwiches left. This means the time when I  

. هر وقت به کافه می روم، هیچ ساندویچی باقی نمی ماند. این بدان معناست که زمان

go to the cafe is not important. I never put on  weight so I can eat whatever I like. This means  

رفتن من به کافه مهم نیست. من هرگز وزن اضافه نمی کنم تا بتوانم هر چه دوست دارم بخورم. این بدان معناست که

what I eat isn't important. The puppy followed  the girl wherever she went. By adding 'ever' to  

آنچه می‌خورم مهم نیست. توله سگ هر جا که دختر می رفت دنبالش می رفت. با افزودن «ever» به   «

'where' it means the place is not important. So,  if you want to say the time, place, person or thing  

where» به این معنی است که مکان مهم نیست. بنابراین، اگر می‌خواهید بگویید زمان، مکان، شخص یا چیزی که

you're talking about is not important or unknown,  just add 'ever' to the correct question word.

درباره آن صحبت می‌کنید مهم یا ناشناخته نیست، فقط «همیشه» را به کلمه سؤالی صحیح اضافه کنید.

Hi everyone. What's the difference between 'maybe'  and 'may be'? Well, we're going to find out in

سلام به همه. تفاوت بین «شاید» و «ممکن است» چیست؟ خوب، ما

this English in a Minute. 'May' is used to express  possibility, usually not a very certain one. It's  

در یک دقیقه به این انگلیسی خواهیم فهمید. «مه» برای بیان امکان استفاده می‌شود، معمولاً یک احتمال خیلی مشخص نیست. این

a modal verb, so it's always followed by a bare  infinitive. The bare infinitive of 'be' is 'be'.  

یک فعل وجهی است، بنابراین همیشه یک مصدر ساده به دنبال آن می آید . مصدر عریان "be" "be" است.

Using the two together, we can make a  sentence. Don't call her - she may be at work  

با استفاده از این دو با هم، می‌توانیم یک جمله بسازیم. با او تماس نگیرید - او ممکن است اکنون سر کار باشد

now. 'Maybe' is just one word. It's an adverb  and it has a few uses. Most commonly it means  

. "شاید" فقط یک کلمه است. این یک قید است و چند کاربرد دارد. معمولاً به معنای

'perhaps' or 'possibly'. In this case, it's often  the first word in the sentence. Don't call her.  

«شاید» یا «احتمالاً» است. در این مورد، اغلب اولین کلمه در جمله است. بهش زنگ نزن

Maybe she's at work. However, put it in front  of an amount to mean 'around' or 'approximately':  

شاید سر کار باشد با این حال، آن را در مقابل مقداری به معنای «حدود» یا «تقریبا» قرار دهید:

This video will be seen by maybe a million  people. Make it happen, people.

شاید یک میلیون نفر این ویدیو را ببینند . این اتفاق بیفتد، مردم

Hi, I'm Phil, and I'm going to tell you the difference between 'go on doing' and 'go on to do something'. Now,  

سلام، من فیل هستم و می‌خواهم تفاوت بین «به انجام دادن» و «به انجام کاری ادامه بده» به شما بگویم. حال،

the meaning of 'go on' depends on whether it's  followed by the gerund or the infinitive. So, if  

معنای «ادامه» بستگی به این دارد که بعد از آن حرف جرون یا مصدر آمده باشد. بنابراین، اگر

we have 'go on doing', that's the gerund. It means  'to continue doing something'. So, for example:  

«به انجام دادن» داشته باشیم، این همان ژروند است. این به معنای «ادامه دادن به انجام کاری است». بنابراین، برای مثال:

'I'd like to go on talking now' or 'I really  like this city. I'd like to go on living here for  

«من می‌خواهم اکنون به صحبت کردن ادامه دهم» یا «من واقعاً این شهر را دوست دارم». من می خواهم به زندگی در اینجا برای

years'. 'Go on to do' - that's the infinitive -  means 'to progress on to something', for example:  

سال ادامه دهم. «به انجام دادن ادامه دهید» - این مصدر است - به معنای «پیشرفت به سمت چیزی» است، برای مثال:   «

'I'd like to go on to study more languages' or  'You could go on to have an even better job'. Just  

می‌خواهم زبان‌های بیشتری را مطالعه کنم» یا «شما می‌توانید ادامه دهید تا شغل بهتری داشته باشید». فقط

remember that if you go on doing something, you  don't change, and if you go on to do something,  

به یاد داشته باشید که اگر به انجام کاری ادامه دهید، تغییر نمی کنید، و اگر به انجام کاری ادامه دهید،

you do change. So, if you go on practising  your English, you'll go on to be even better than you are now.

تغییر می کنید. بنابراین، اگر به تمرین انگلیسی خود ادامه دهید، حتی بهتر از اکنون خواهید بود.

Welcome, everyone. Sam from  BBC Learning English here. You probably already  

همگی خوش آمدید. سام از بی‌بی‌سی در اینجا انگلیسی را یاد می‌گیرد. احتمالاً قبلاً   می‌دانید

know that in English we have some verbs that are  always followed by the infinitive, for example:  

که در انگلیسی ما برخی از افعال داریم که همیشه با مصدر دنبال می‌شوند، به عنوان مثال:

'want', and other verbs that are always followed  by the gerund, for example: 'enjoy'. But we also  

«خواستن»، و افعال دیگری که همیشه با جرود دنبال می‌شوند، برای مثال: «لذت بردن». اما ما همچنین

have some verbs in English that can be followed  by either the infinitive or the gerund, and the  

چند افعال در انگلیسی داریم که می‌توان آنها را با مصدر یا جیروند دنبال کرد و

meaning will change, for example: 'remember'.  'Remember to bring your umbrella.' Where, first  

معنی  تغییر خواهد کرد، برای مثال: "به خاطر بسپار". "یادت باشد که چترت را بیاوری." جایی که ابتدا

you remember, and then you bring your umbrella.  This is commonly used when talking about the  

به یاد می آورید و سپس چتر خود را می آورید. این معمولاً هنگام صحبت در مورد

future. I remember meeting my best friend when I  was little. Where, first I met my best friend, and  

آینده استفاده می شود. یادم می آید وقتی کوچک بودم بهترین دوستم را ملاقات کردم . جایی که، ابتدا بهترین دوستم را دیدم، و

then I remembered it. This is now a memory. So,  it's commonly used when talking about the past.  

سپس آن را به یاد آوردم. این الان یک خاطره است. بنابراین، هنگام صحبت در مورد گذشته معمولاً از آن استفاده می‌شود.

Hi, I'm Tim, and I'm going to tell you the  difference between 'too' and 'enough', when  

سلام، من تیم هستم، و زمانی که از آنها به عنوان قید استفاده کنیم، تفاوت بین "too" و "به اندازه کافی" را به شما می گویم

we use them as adverbs. They refer to quantity,  but there's an important difference. 'Enough' is  

. آنها به کمیت اشاره دارند، اما یک تفاوت مهم وجود دارد. «به اندازه کافی»

usually positive - it means that something  is suitable or sufficient. Oh great! This  

معمولاً مثبت است - به این معنی است که چیزی مناسب یا کافی است. اوه عالی! این

T-shirt's big enough - it'll fit me perfectly.  It's colourful enough for my sister's party.  

تی شرت به اندازه کافی بزرگ است - کاملاً به من می آید. برای مهمانی خواهرم به اندازه کافی رنگارنگ است.

'Too' usually has a negative meaning. It's used to  say that something is a problem or it's unsuitable  

"Too" معمولاً معنای منفی دارد. برای گفتن اینکه چیزی مشکل است یا

in some way. Oh no! This is too short. I can't wear  this. It's too late to find anything else to wear!  

به نحوی نامناسب است، استفاده می‌شود. وای نه! این خیلی کوتاه است. من نمی توانم این را بپوشم. برای پیدا کردن چیز دیگری برای پوشیدن خیلی دیر شده است!

So, if we have 'enough', it's probably a good thing,  but if you see 'too', it's a bad thing.

بنابراین، اگر «به اندازه کافی» داشته باشیم، احتمالاً چیز خوبی است، اما اگر «بیش از حد» را ببینید، چیز بدی است.

Let's learn some common uses of the word 'present'.  Firstly, 'present' as a noun is another word to  

بیایید برخی از کاربردهای رایج کلمه "حال" را بیاموزیم. اولاً، «حضور» به عنوان یک اسم کلمه دیگری است که به

mean 'gift'. What's the best present you've ever  received? 'Present' can also be used as a noun  

معنای «هدیه» است. بهترین هدیه ای که تا به حال دریافت کرده اید چیست ؟ «حال» همچنین می‌تواند به‌عنوان اسم

to mean 'now' - this very minute, often with 'the'  - 'the present'. Stop talking about the future,  

به معنای «اکنون» استفاده شود - در همین لحظه، اغلب با «the» - «حالا». از صحبت کردن در مورد آینده دست بردارید،

and start living in the present. We also use  'present' as an adjective to mean 'in a particular  

و شروع به زندگی در زمان حال کنید. ما همچنین از «حالا» به عنوان صفت به معنای «در یک

place'. I was present for all seven classes. This  word can also be used as a verb, but listen to the  

مکان خاص» استفاده می‌کنیم. من در هر هفت کلاس حضور داشتم. این کلمه را می‌توان به‌عنوان فعل نیز استفاده کرد، اما به

difference in pronunciation. 'Present'. 'Present'  can mean 'show something to someone'. It's quite  

تفاوت تلفظ گوش کنید. 'حاضر'. «حال» می‌تواند به معنای «نشان دادن چیزی به کسی» باشد. کاملاً

formal. You can present research or information in  a meeting. I presented the results of the survey  

رسمی است. می‌توانید تحقیق یا اطلاعاتی را در جلسه ارائه دهید . من نتایج نظرسنجی را

to the rest of the team. Finally, 'present' can  also be used as a verb to mean 'introduce someone  

به بقیه اعضای تیم ارائه کردم. در نهایت، «حال» می‌تواند به‌عنوان فعل به معنای «معرفی کسی

to others'. I'd like to present my friend Nick. 

به دیگران» نیز استفاده شود. من می خواهم به دوستم نیک تقدیم کنم.

Hi guys, this is Kee from BBC Learning English,

سلام بچه ها، این Kee از BBC Learning English است،

and today, I'm going to tell you about some  informal ways of using English. Now, in English,  

و امروز، من قصد دارم در مورد چند روش غیررسمی استفاده از انگلیسی به شما بگویم. اکنون، به زبان انگلیسی،

when we have scheduled formal meetings, we can say  we 'have an appointment'. So, for example I can say:  

وقتی جلسات رسمی را برنامه‌ریزی کرده‌ایم، می‌توانیم بگوییم «قرار داریم». بنابراین، برای مثال می‌توانم بگویم:

I have an appointment with my doctor, or I have an  appointment with my lawyer, but you never ever say  

من با پزشکم قرار ملاقات دارم، یا با وکیلم قرار ملاقات دارم، اما هرگز نگویید

I have an appointment with my friends. That's  too formal. Now, to talk about appointments  

من با دوستانم قرار ملاقات دارم. این خیلی رسمی است. اکنون، برای صحبت در مورد قرار ملاقات‌ها

with friends, we simply say 'I'm meeting my  friends this weekend'. So, it's 'meet someone',  

با دوستان، به سادگی می‌گوییم « آخر هفته با دوستانم ملاقات می‌کنم». بنابراین، «با کسی ملاقات کنید»،

not 'have an appointment'. Remember, 'meet  someone.' And I'll meet you next week.

نه «قرار ملاقات» است. به یاد داشته باشید، "با کسی ملاقات کنید." و من هفته آینده با شما ملاقات خواهم کرد.