How to use participle clauses - improve your grammar with English Masterclass from the BBC

Beware the participle claws! Get it? Claws…like the nails of an animal. Clause…like the

مراقب چنگال های جزئی باشید! دریافت کنید؟ چنگال ... مثل ناخن حیوان. بند…مثل

part of a sentence… no? Alright, look it doesn’t matter. This is everything you need

قسمتی از جمله…خیر؟ باشه ببین مهم نیست این همه آن چیزی است که شما باید

to know about participle clauses. Stay tuned.

در مورد جملات مشارکتی بدانید. گوش به زنگ باشید.

A participle is a form of a verb. A participle clause is a subordinate clause which begins with a participle.

مضارع شکلی از فعل است. جمله جزء یک جمله فرعی است که با یک جزء شروع می شود.

They act like adverbs and are linked to the main clause of a sentence.

آنها مانند قید عمل می کنند و به بند اصلی یک جمله مرتبط هستند.

They usually show things like event order,

آنها معمولا چیزهایی مانند ترتیب رویداد،

time, cause and effect.

زمان، علت و معلول را نشان می دهند.

Stepping on camera, I relaxed completely. or

با پا گذاشتن روی دوربین، کاملاً آرام شدم. یا

Filmed inside, the footage was too dark to use.

فیلمبرداری شده در داخل، فیلم برای استفاده بسیار تاریک بود .

There are present participles, ING, and there are past participles which are basically the

در حال حاضر، ING، و ماضی وجود دارد که اساساً

third form of the verb. Stepping on camera…stepping is an example of a present participle. It

شکل سوم فعل است. قدم گذاشتن روی دوربین… گام برداشتن نمونه‌ای از فعل حال است. این در

basically means ‘When I stepped on camera’. Filmed inside…filmed is an example of a

اصل به معنای "وقتی پا به دوربین گذاشتم" است. فیلم‌برداری شده در داخل…فیلم‌شده نمونه‌ای از

past participle. It basically means ‘Because it was filmed inside’. It is very important

فعل ماضی است. اساساً به معنای " چون در داخل فیلمبرداری شده است". بسیار مهم است

to remember that participle verbs do not change their form to show tense. This actually happens

که به یاد داشته باشید که افعال جزئی شکل خود را برای نشان دادن زمان تغییر نمی دهند. این در واقع

in the main clause, and participle clauses usually mimic the same tense as the main clause.

در جمله اصلی اتفاق می‌افتد و جملات جزء معمولاً همان زمان جمله اصلی را تقلید می‌کنند.

However, it is possible to put a tense in a participle clause by itself. For example:

با این حال، ممکن است به خودی خود یک زمان در یک بند فعل قرار داد. به عنوان مثال:

Knowing I was filming today, I wore a shirt.

با دانستن اینکه امروز فیلمبرداری می کنم، یک پیراهن پوشیدم.

Participle clauses often have implied subjects. This means that the subject of the participle

جملات جزئی اغلب دارای موضوعات ضمنی هستند. این بدان معناست که موضوع

clause is the same as the subject of the main clause and so it is omitted in the participle

بند مضارع با موضوع بند اصلی یکی است و بنابراین در بند مضارع حذف می

clause. For example: Seeing the mistake, she corrected it immediately.

شود. مثلاً: با دیدن اشتباه، بلافاصله آن را اصلاح کرد.

However, it is possible for a participle clause to have its own subject – and this is a

با این حال، ممکن است یک بند جزء موضوع خاص خود را داشته باشد - و این

little bit more formal. So, for example: Seeing she had made the mistake, she corrected

کمی رسمی تر است. به عنوان مثال: با دیدن اینکه او اشتباه کرده است،

it immediately.

بلافاصله آن را اصلاح کرد.

To make a participle clause negative, we use ‘not’, and this comes before the participle

برای منفی کردن یک بند فعل، از "not" استفاده می کنیم و این قبل از فعل فاعل می آید

verb. So, for example: Not knowing the baby slept, she phoned.

. بنابراین، برای مثال: او نمی دانست که کودک خوابیده است، تلفن کرد.

However, the ‘not’ can come after the participle verb depending on your meaning.

با این حال، «نه» بسته به معنای شما می تواند بعد از فعل فاعل بیاید.

So, for example: Not knowing the baby slept, she phoned.

بنابراین، برای مثال: او نمی دانست که کودک خوابیده است، تلفن کرد.

versus Knowing not to call because the baby slept,

در مقابل می دانست که به دلیل خوابیدن نوزاد زنگ نزند،

she waited until the next day. Got it?

تا روز بعد منتظر ماند. فهمیدم؟

To make clear that one action is finished

برای اینکه مشخص شود یک عمل

before the action in the main clause is begun, we use Having + the past participle. And this

قبل از شروع عمل در عبارت اصلی تمام شده است ، از داشتن + حرف گذشته استفاده می کنیم. و این

basically works the same way as ‘because’ or ‘after’. So, compare:

اساساً به همان روش «چون» یا «بعد» عمل می‌کند. بنابراین، مقایسه کنید:

Putting away the equipment, they talked about going home. – that means ‘while’

با کنار گذاشتن تجهیزات، آنها در مورد رفتن به خانه صحبت کردند. - این به معنای "در حالی که" است،

but Having put away the equipment, they went home.

اما با کنار گذاشتن تجهیزات، به خانه رفتند.

– that means ‘after’

– یعنی «بعد»

Finally, all sorts of prepositions can sit before the participle verb to further emphasise

در نهایت، همه انواع حرف اضافه می‌توانند قبل از فعل فاعل بنشینند تا

or clarify events’ order, time, cause and effect. Words like after, before, since, while

ترتیب، زمان، علت و معلول را بیشتر تأکید یا روشن کنند . کلماتی مانند بعد، قبل، از زمان، در حالی که

and with. So for example:

و با. به عنوان مثال:

By practising every day, she passed her driving test.

با تمرین هر روز، او در آزمون رانندگی خود موفق شد.

or Without knowing it, I had ruined everything.

یا بدون اینکه بدانم همه چیز را خراب کرده بودم.

For more information, please go to our website at bbclearningenglish.com for further examples

برای اطلاعات بیشتر، لطفاً برای مثال‌های بیشتر و تمرین‌های تمرینی، به وب‌سایت ما در bbclearningenglish.com بروید

and practice exercises. I’ve been Dan, you’ve been fantastic. Practise your participle clauses

. من دن بودم، تو فوق العاده بودی. بچه ها عبارت های مشارکتی خود را تمرین کنید

guys – keep them sharp!

- آنها را واضح نگه دارید!