English conversation tips | Present Perfect: Use it confidently!

Should we say:

آیا باید بگوییم:

I've lived here for 10 months or, I've been living here for 10 months.

من 10 ماه است که اینجا زندگی می کنم یا 10 ماه است که اینجا زندگی می کنم.

Hello and welcome everyone, this is Minoo at Anglo-Link.

سلام و به همه خوش آمدید، این Minoo در Anglo-Link است.

Do 'I've lived' and 'I've been living' mean the same thing or are they different?

آیا «من زندگی کرده‌ام» و «من زندگی می‌کردم» به یک معنا هستند یا تفاوت دارند؟

The answer is a bit tricky.

پاسخ کمی پیچیده است.

I have been doing and I have done.

انجام داده ام و انجام داده ام.

The rule I teach for I have been doing is action that continues from the past until now.

قاعده‌ای که برای آن آموزش می‌دهم، عملی است که از گذشته تا کنون ادامه دارد.

For example:

I've been reading reports for an hour.

به عنوان مثال:

من یک ساعت است که گزارش می‌خوانم.

The rule I teach for I have done is an  action completed before now.

قانونی که من برای آن آموزش می‌دهم، اقدامی است که قبلاً انجام شده است.

For example:

به عنوان مثال:

I have already read two reports.

من قبلاً دو گزارش را خوانده ام.

Now, why do you think I have underlined 'action'?

حالا به نظر شما چرا زیر "عمل" خط کشیده ام؟

It's because I'm sure you know, there are two types of verbs in English.

دلیلش این است که مطمئنم می دانید، دو نوع فعل در انگلیسی وجود دارد.

Action verbs and state verbs.

افعال کنشی و افعال حالت.

Examples of action verbs are read, study, walk, etc.

نمونه‌هایی از افعال کنشی خواندن، مطالعه، راه رفتن و غیره هستند.

And state verbs are verbs like be, have, and know.

و افعال حالت افعالی مانند be، have و know هستند.

The main difference is that with an action verb, you can start and stop easily.

تفاوت اصلی این است که با یک فعل کنشی، می‌توانید به راحتی شروع کنید و متوقف کنید.

You can start reading, stop reading, start reading again.

می توانید شروع به خواندن کنید، خواندن را متوقف کنید، دوباره شروع به خواندن کنید.

But, with a state verb, you can't do that.

اما، با یک فعل حالت، نمی‌توانید این کار را انجام دهید.

If you are tired, you are tired.

اگر خسته هستید، خسته هستید.

If you know something, you know it.

اگر چیزی را می دانید، آن را می دانید.

You can't easily unknow it.

شما نمی توانید به راحتی آن را ندانید.

Now! There's a rule that you have to remember about state  verbs.

اکنون! یک قانون وجود دارد که باید در مورد افعال حالت به خاطر بسپارید .

And that rule is that you can't put them in a continuous tense.

و این قانون این است که نمی‌توانید آنها را در زمان استمراری قرار دهید.

You can't say:

نمی توان گفت:

I have been having this car for two years.

من دو سال است که این ماشین را دارم.

Despite the fact that the state of having this  car continues, you cannot use that.

با وجود این واقعیت که وضعیت داشتن این خودرو ادامه دارد، نمی‌توانید از آن استفاده کنید.

You cannot use the Present Perfect Continuous tense.

شما نمی توانید از زمان حال کامل استمراری استفاده کنید.

You have to use the Simple tense.

باید از زمان ساده استفاده کنید.

Just Present Perfect.

فقط در حال حاضر کامل.

The correct sentence is:

جمله صحیح این است:

I have had this car for two years.

من دو سال است که این ماشین را دارم.

And another example.

و یک مثال دیگر.

The verb know.

فعل دانستن.

You can't say:

شما نمی توانید بگویید:

We have been knowing each other for 15 years.

ما 15 سال است که یکدیگر را می شناسیم.

You've got to change that back into its Simple form:

شما باید آن را به شکل ساده آن تغییر دهید:

We have known each other for 15 years.

ما ۱۵ سال است که یکدیگر را می‌شناسیم.

That brings us to the question:

این ما را به این سوال می رساند:

Is live a state verb or an action verb?

آیا live یک فعل حالت است یا یک فعل عمل؟

What do you think?

شما چی فکر میکنید؟

The answer is...

پاسخ این است

it can be both.

... می تواند هر دو باشد.

It depends on the context.

بستگی به شرایط دارد.

That's why it's tricky.

به همین دلیل مشکل است.

So, if you want to state a fact like:

بنابراین، اگر می‌خواهید واقعیتی را بیان کنید:

I live in Paris,

من در پاریس زندگی می‌کنم،

we use the Simple form:

از فرم ساده استفاده می‌کنیم:

I live.

من زندگی می‌کنم.

Whereas, you can also use the verb 'live' to refer to a  temporary situation.

در حالی که، می‌توانید از فعل «زنده» برای اشاره به یک وضعیت موقتی نیز استفاده کنید.

For example, you can say:

به عنوان مثال می توانید بگویید:

I am currently living with my parents.

من در حال حاضر با پدر و مادرم زندگی می کنم.

Okay! Let's look at this in the Present Perfect tense:

باشه! بیایید به این در زمان حال کامل نگاه کنیم:

I live in Paris.

من در پاریس زندگی می‌کنم.

A fact!

یک واقعیت!

So, I have lived in Paris for 10 months.

بنابراین، من 10 ماه در پاریس زندگی کرده ام.

I am currently living with my parents.

من در حال حاضر با پدر و مادرم زندگی می کنم.

Temporary situation at the present moment:

وضعیت موقت در حال حاضر:

I have been living with them for a week.

من یک هفته است که با آنها زندگی می کنم.

So!

The sentences I asked you about at the start of the lesson mean the same thing.

بنابراین!

جملاتی که در ابتدای درس از شما پرسیدم به همین معنی است.

There is no difference.

فرقی نداره.

If you say:

اگر بگویید:

I have been living here for 10 months,

من 10 ماه است که اینجا زندگی می کنم،

you're talking about an action that continues.

در مورد اقدامی صحبت می کنید که ادامه دارد.

If you say:

اگر بگویید:

I have lived here for 10 months,

من 10 ماه است که اینجا زندگی می کنم،

you're talking about a state that continues.

در مورد وضعیتی صحبت می کنید که ادامه دارد.

So, it's up to you whether you want to refer to live as a state verb or as an action verb.

بنابراین، این به شما بستگی دارد که آیا می‌خواهید به زندگی به عنوان یک فعل حالت اشاره کنید یا به عنوان یک فعل عمل.

Both are correct!

هر دو درست هستند!

These two sentences mean exactly the same thing.

این دو جمله دقیقاً به یک معنا هستند.

But!

ولی!

I'm sure you're asking me this very good question:

مطمئنم این سوال خیلی خوب را از من می‌پرسید:

Isn't 'I have lived' a completed action too?

آیا «من زندگی کرده‌ام» یک عمل کامل‌شده هم نیست؟

It's the Present Perfect. I have done.

این حال کامل است. من انجام داده ام.

I just said have done refers to a completed action until now.

من فقط گفتم انجام شده به یک اقدام کامل شده تا کنون اشاره دارد.

And the answer is...

و پاسخ مثبت

Yes! It can be a completed action,

است!

if you're talking about your life experiences until now.

اگر در مورد تجربیات زندگی‌تان تا کنون صحبت می‌کنید، می‌تواند یک اقدام کامل باشد.

For example,

مثلاً

if you say:

اگر بگویید:

I have lived in several big cities.

من در چند شهر بزرگ زندگی کرده ام.

Or:

یا:

I have lived in some horrible flats.

من در چند آپارتمان وحشتناک زندگی کرده ام.

These are completed actions.

اینها اقدامات تکمیل شده هستند.

Completed experiences in your lifetime until now.

تجربه‌های تکمیل‌شده در طول زندگی‌تان تاکنون.

And there are other verbs like this.

و افعال دیگری مانند این وجود دارد.

These are verbs that can be an action or a fact.

اینها افعالی هستند که می توانند یک عمل یا یک واقعیت باشند.

Some examples are:

چند نمونه عبارتند از:

work, play, smoke.

کار، بازی، سیگار.

Let's look at some examples with work.

بیایید به چند نمونه با کار نگاه کنیم.

If you say:

اگر بگویید:

I've worked for some big companies,

من برای چند شرکت بزرگ کار کرده‌ام،

you're referring to some life experiences until now.

به برخی از تجربیات زندگی تا کنون اشاره می‌کنید.

If you say:

I have worked for this firm for five years,

اگر بگویید:

من پنج سال برای این شرکت کار کرده ام،

you're talking about a state, a fact that still continues.

در مورد وضعیتی صحبت می کنید، واقعیتی که هنوز ادامه دارد.

And if you're working on a report at the moment,

و اگر در حال حاضر روی گزارشی کار می‌کنید،

then it's a temporary situation,

پس این یک وضعیت موقتی است،

you can say:

می‌توانید بگویید:

I've been working on this report for a week.

من یک هفته است که روی این گزارش کار می‌کنم.

Now, this leads to some very common mistakes.

در حال حاضر، این منجر به برخی از اشتباهات بسیار رایج می شود.

The biggest one I hear a lot of my students make is saying things like this:

بزرگترین چیزی که می‌شنوم بسیاری از دانش‌آموزانم می‌گویند این است که

I have lived in London for 10 months. Now, I live in Paris.

10 ماه است که در لندن زندگی کرده‌ام. در حال حاضر، من در پاریس زندگی می کنم.

Obviously, applying the rule that I have lived, I have  done is an action completed in the past,

بدیهی است که اعمال قانونی که من زندگی کرده‌ام، انجام داده‌ام، اقدامی است که در گذشته انجام شده است،

makes this correct.

این امر را درست می‌کند.

But, as you can see it doesn't.

اما، همانطور که می بینید، اینطور نیست.

It's confusing.

گیج کننده است.

So, do you live in London or do you live in Paris?

بنابراین، آیا شما در لندن زندگی می کنید یا در پاریس زندگی می کنید؟

So, remember once again that if you use 'have done' with the preposition 'for' and a length of time,

بنابراین، یک بار دیگر به خاطر داشته باشید که اگر از حرف اضافه «برای» و مدت زمان طولانی از «انجام شده» استفاده

you are always always talking about a state that continues.

می‌کنید، همیشه در مورد وضعیتی صحبت می‌کنید که ادامه دارد.

So, I have lived in London for 10 months means you still live in London.

بنابراین، من 10 ماه در لندن زندگی کرده ام، یعنی شما هنوز در لندن زندگی می کنید.

So, what tense should we use for this situation?

بنابراین، برای این وضعیت از چه زمانی استفاده کنیم؟

Past Simple:

Past Simple:

I lived in London for 10 months.

10 ماه در لندن زندگی کردم.

So, let's put all of that into a dialogue to make it crystal clear for you,

بنابراین، بیایید همه آن‌ها را در یک گفت‌وگو قرار دهیم تا برای شما شفاف شود،

because I know it's tricky.

زیرا می‌دانم که کار دشواری است.

Here's a typical dialogue.

در اینجا یک دیالوگ معمولی است.

You've just met someone.

شما به تازگی با کسی آشنا شده اید.

You ask them:

از آنها می

Where do you live?

پرسی: کجا زندگی می کنی؟

You ask for a fact, right?

شما یک واقعیت را می خواهید، درست است؟

Where do you live?

کجا زندگی می کنید؟

And they say:

و می گویند:

I live in Paris.

من در پاریس زندگی می کنم.

Now, you want to know how long.

حالا میخوای بدونی تا کی

The better tense here is:

زمان بهتر اینجا این است:

How long have you lived in Paris?

چه مدت در پاریس زندگی می کنید؟

You're asking about this fact of their life.

شما در مورد این واقعیت زندگی آنها می پرسید.

Rather than:

به جای:

How long have you been living in Paris?

چه مدت در پاریس زندگی می کنید؟

Although, you can say that, and it's not wrong.

اگرچه، شما می توانید این را بگویید، و این اشتباه نیست.

These two tenses are interchangeable.

این دو زمان قابل تعویض هستند.

So, what is their answer?

بنابراین، پاسخ آنها چیست؟

I've lived here for two years,

من دو سال است که اینجا زندگی می کنم،

is the most common answer.

رایج ترین پاسخ است.

But, again, they can say:

اما، دوباره، می‌توانند بگویند:

I've been living here for two years.

من دو سال است که اینجا زندگی می‌کنم.

Right! Let's continue this dialogue.

درست! بیایید این گفتگو را ادامه دهیم.

Let's suppose you want to ask them about some of their life experiences.

فرض کنید می‌خواهید از آن‌ها درباره برخی از تجربیات زندگی‌شان بپرسید.

Now, you must use the Present Perfect Simple. Right?

اکنون باید از Present Perfect Simple استفاده کنید. درست؟

Actions completed in the past until now:

اقدامات انجام شده در گذشته تاکنون:

Have you lived in any other cities?

آیا در شهرهای دیگری زندگی کرده اید؟

Yes! I've lived in Rome and London too.

آره! من هم در رم و لندن زندگی کرده‌ام.

Is their answer.

پاسخ آنهاست.

Now, you want to know how long they lived in London.

اکنون، می خواهید بدانید که آنها چه مدت در لندن زندگی می کردند.

You must use the Past Simple!

شما باید از Past Simple استفاده کنید!

Don't say:

نگو:

How long have you lived in London.

چه مدت در لندن زندگی می کنی؟

They don't live there anymore.

آنها دیگر آنجا زندگی نمی کنند.

So, your question is:

بنابراین، سوال شما این است:

How long did you live in London.

چه مدت در لندن زندگی کردید؟

And the answer:

و پاسخ:

I lived there for 10 months.

من 10 ماه در آنجا زندگی کردم.

Right!

درست!

That's the end of this lesson.

این پایان این درس است.

For lots more lessons and exercises, please check out my online course at

برای درس‌ها و تمرین‌های بیشتر، لطفاً دوره آنلاین من را در

Anglo-Link.com.

Anglo-Link.com بررسی کنید.

And, if you want to brush up on your tenses, use this YouTube playlist.

و اگر می‌خواهید زمان‌هایتان را تقویت کنید، از این فهرست پخش YouTube استفاده کنید.

And please make sure to subscribe and allow notifications to know when my next lesson is online.

و لطفاً حتماً مشترک شوید و اجازه دهید اعلان‌ها بدانند چه زمانی درس بعدی من آنلاین است.

Thanks a lot for watching, and I'll see you again very soon.

خیلی ممنون که تماشا کردید، و خیلی زود دوباره شما را خواهم دید.