The REAL pronunciation of HAVE TO, HAS TO and HAD TO

How to pronounce 'have to', 'has to', and 'had to', using connected

نحوه تلفظ «باید»، « باید» و «باید» با استفاده از

speech in American English.

گفتار متصل در انگلیسی آمریکایی.

Hi everyone, it's Hadar.

سلام به همگی، هادر است.

Thank you so much for joining me.

از اینکه به من پیوستید بسیار سپاسگزارم

Today, we are going to talk about the phrase 'have to', or 'has to', or

امروز، ما در مورد عبارت "باید" یا "باید" یا

'had to', when talking about the past.

"باید" در مورد گذشته صحبت خواهیم کرد.

We use this phrase when we want to express necessity or obligation.

زمانی که می خواهیم ضرورت یا الزام را بیان کنیم از این عبارت استفاده می کنیم.

"It has to happen".

"باید اتفاق بیفتد".

But we can also use it when we are sure that something is

اما همچنین می توانیم زمانی از آن استفاده کنیم که مطمئن باشیم چیزی

true or that it will happen.

درست است یا اتفاق خواهد افتاد.

"She has to be there".

"او باید آنجا باشد".

Now, today I specifically want to talk about how to connect this phrase

اکنون، امروز به طور خاص می‌خواهم در مورد نحوه اتصال این عبارت

together, and what happens to the sounds of this word when it's connected.

به یکدیگر صحبت کنم، و در هنگام اتصال آن چه اتفاقی برای صداهای این کلمه می‌افتد.

But first, if you're new to my channel, then hi, my name is Hadar, I'm a non

اما اول، اگر تازه وارد کانال من شده اید، سلام، اسم من هادار است، من

native speaker of English, and I am here to help you speak English with

زبان مادری زبان انگلیسی نیستم و اینجا هستم تا به شما کمک کنم انگلیسی را با

clarity, confidence, and freedom.

وضوح، اطمینان و آزادی صحبت کنید.

I have a ton of resources, free resources for you to learn with me, so go check

من منابع زیادی دارم، منابع رایگانی که می توانید با من یاد بگیرید، بنابراین به

out my website at hadarshemesh.com.

وب سایت من در hadarshemesh.com مراجعه کنید.

You can also follow me on Instagram at @hadar.accentsway.

همچنین می توانید من را در اینستاگرام به آدرس @hadar.accentsway دنبال کنید.

Or just subscribe to my channel and get notifications when a

یا فقط در کانال من مشترک شوید و

new video comes up every week.

هر هفته یک ویدیوی جدید را دریافت کنید.

Alright, so back to today's topic.

خوب، پس به موضوع امروز برگردیم.

Here's the thing about English.

در اینجا موضوع انگلیسی است.

When we have very common phrases that are used frequently or when

وقتی عبارات بسیار رایجی داریم که به طور مکرر استفاده می شوند یا وقتی

there are parts of the sentence that are a little less important than

قسمت هایی از جمله وجود دارد که اهمیت کمی نسبت به

other parts, we tend to reduce those parts and connect them together.

قسمت های دیگر دارند، تمایل داریم آن قسمت ها را کاهش دهیم و آنها را به هم وصل کنیم.

Now, I've talked a lot about connected speech, and I'm going to link to all

اکنون، من در مورد سخنرانی متصل زیاد صحبت کرده‌ام ، و می‌خواهم به همه

those videos in the description below, but connected speech allows you to

آن ویدیوها در توضیحات زیر پیوند دهم، اما گفتار متصل به شما امکان می‌دهد

group a thought together, and as a result, you deliver your message more

یک فکر را با هم گروه‌بندی کنید و در نتیجه پیام خود را

clearly, so it's actually an important part of speaking English with clarity.

واضح‌تر ارائه کنید. ، بنابراین در واقع بخش مهمی از صحبت کردن با وضوح انگلیسی است.

And when there are parts in the sentence that are a little less

و وقتی قسمت هایی در جمله وجود دارد که

important than other parts, we tend to connect them and reduce them.

اهمیت کمی نسبت به سایر قسمت ها دارند، ما تمایل داریم آنها را به هم وصل کرده و آنها را کاهش دهیم.

And that is going to be the case with these phrases that I talk about today.

و این در مورد این عباراتی که من امروز در مورد آنها صحبت می کنم صادق است.

Let's start with the phrase 'have to'.

بیایید با عبارت "باید" شروع کنیم.

The 'to' is a function word, and it's connected to the word 'have'.

"to" یک کلمه تابعی است و به کلمه "داشتن" متصل است.

When we connect two words together, we basically glue them

وقتی دو کلمه را به هم وصل می کنیم، اساساً آنها را به گونه ای می چسبانیم که

as if it's one word: have-to.

انگار یک کلمه است: باید.

However, the 'to', when it's unstressed, is reduced to a schwa, so this is

با این حال، "to"، زمانی که بدون تنش باشد، به یک schwa کاهش می یابد، بنابراین اینگونه به

how it's going to sound: have-tuh.

نظر می رسد: have-tuh.

"We have to make this plane".

ما باید این هواپیما را بسازیم.

"You have to remember to let me call my father".

"باید یادت باشه اجازه بدی با پدرم تماس بگیرم."

"We have to go on".

"ما باید ادامه دهیم".

However, there is something interesting that happens in English when there

با این حال، زمانی که

are two sounds together - a voiced consonant and a voiceless consonant.

دو صدا با هم وجود داشته باشند، یک همخوان صدادار و یک همخوان بی صدا، چیزی جالب در زبان انگلیسی اتفاق می افتد.

A voiced consonant is a consonant that is produced with the

صامت صدادار صامتی است که با

vibration of the vocal cords.

ارتعاش تارهای صوتی تولید می شود.

And a voiceless consonant is a consonant that is produced just with air.

و صامت بی صدا صامتی است که فقط با هوا تولید می شود.

So the V is voiced, and the T is voiceless.

بنابراین V صداگذاری می شود و T بی صدا است.

It's actually really hard to pronounce a voiced consonant and

در واقع تلفظ یک صامت صدادار و

then a voiceless consonant together within the same syllable - [hæv.tə].

سپس یک صامت بی صدا با هم در یک هجا - [hæv.tə] بسیار سخت است.

So the voiceless consonant kind of says to the voiced consonant,

بنابراین صامت بی صدا به نوعی به صامت صدادار می گوید:

"Listen, don't work too hard".

"گوش کن، زیاد کار نکن".

And the voiced consonant, the V in this case, becomes voiceless, so

و صامت صدادار، V در این مورد، بی صدا می شود، بنابراین

it's actually easier to pronounce.

تلفظ آن در واقع آسان تر است.

So instead of saying [hæv.tə], can you guess what sound it turns into?

بنابراین به جای گفتن [hæv.tə]، می توانید حدس بزنید که به چه صدایی تبدیل می شود؟

an F.

an F.

So, when we say it together and when we connect it, we don't

بنابراین، وقتی آن را با هم می گوییم و وقتی آن را به هم وصل می کنیم،

say [hæv.tə], we say [hæf.tə].

[hæv.tə] را نمی گوییم، می گوییم [hæf.tə].

Try it: hafta, hafta.

امتحان کنید: هفتا، هفتا.

So we want to treat this entire phrase not as two separate

بنابراین ما می خواهیم با کل این عبارت نه به عنوان دو

words, but as one: hafta, hafta.

کلمه جداگانه، بلکه به عنوان یک کلمه برخورد کنیم: هفتا، هفتا.

"I hafta go there".

"هفتا برم اونجا".

"I hafta pay my bills".

«من هفتا قبض‌هایم را می‌پردازم».

"We hafta plan better".

"ما هفتا برنامه ریزی بهتری داریم".

"They hafta be home".

«هفت خانه باشند».

Now, 'has to' follows the same rules.

اکنون، "باید" از همان قوانین پیروی می کند.

'has' - there is a Z sound at the end, even though it's

'has' - یک صدای Z در انتها وجود دارد، حتی اگر

spelled with an S, it's a Z.

با S نوشته شود، یک Z است.

And then we have [tu], [hæz.tu].

و سپس [tu]، [hæz.tu] داریم.

But we want to reduce it - [hæz.tə].

اما ما می خواهیم آن را کاهش دهیم - [hæz.tə].

But now, the T, the voiceless consonant, affects the voiced

اما اکنون، T، صامت بی صدا ، بر صامت صدادار تأثیر می گذارد

consonant, so what do we get?

، پس چه چیزی به دست می آوریم؟

[hæs.tə].

[hæs.tə].

"He has to make a choice".

"او باید انتخاب کند".

"He has to pay you half in advance".

او باید نیمی از پیش پرداخت را به شما بدهد.

"Listening to what he has to say".

"گوش دادن به آنچه او می گوید".

'It hasta be right'.

"درست است".

'She hasta be there'.

"او باید آنجا باشد".

'He hasta find his cat'.

او باید گربه اش را پیدا کند.

hasta, hasta, hasta.

هاستا، هاستا، هاستا.

The last one is 'had to'.

آخرین مورد "باید" است.

'Had to', when we talk about the past: [hæd.tu] - [hæd.tə] - [hæt.tə].

وقتی در مورد گذشته صحبت می‌کنیم، «باید» : [hæd.tu] - [hæd.tə] - [hæt.tə].

"So, we had to come".

"پس باید می آمدیم".

"Finally, he had to try".

"بالاخره، او مجبور شد تلاش کند."

"Had to bring in the reinforcements".

"باید نیروهای تقویتی را وارد کرد".

The D turns into a T sound, because that's the voiceless version of the D - 'hata'.

D به صدای T تبدیل می شود، زیرا این نسخه بی صدا از D - 'hata' است.

"It hata be right".

"درست است".

"I hata go to the library".

"من باید به کتابخانه بروم".

"They hata tell him he was wrong".

"آنها به او می گویند که اشتباه کرده است."

'hata'.

'هاتا'.

Okay, good.

So to wrap it up, 'have to' is pronounced as 'hafta'.

باشه خوبه

بنابراین برای جمع بندی آن، «باید» به صورت «هفتا» تلفظ می شود.

'Has to'- 'hasta', 'had to' - 'hata'.

"باید" - "هستا"، "باید" - "هاتا".

hafta - hasta - hata.

هفتا - هاستا - هاتا.

Now say each phrase 10 times out loud just to get used to it, and then try

حالا هر عبارت را 10 بار با صدای بلند بگویید تا به آن عادت کنید و سپس سعی کنید

to use it in a sentence yourself.

خودتان آن را در یک جمله به کار ببرید.

So this is a great vocabulary practice, grammar practice, and

بنابراین این یک تمرین واژگان عالی ، تمرین دستور زبان و

of course, pronunciation practice.

البته تمرین تلفظ است.

That's it.

خودشه.

If you liked this video, consider liking, sharing, and subscribing to my channel.

اگر این ویدیو را دوست داشتید، لایک کنید، به اشتراک بگذارید و در کانال من عضو شوید.

And definitely come check out my website at hadarshemesh.com for more

و مطمئناً به وب سایت من در hadarshemesh.com مراجعه کنید تا

resources for you to speak English with clarity, confidence, and freedom.

منابع بیشتری را برای شما به زبان انگلیسی با وضوح، اطمینان و آزادی صحبت کنید.

Thank you so much for being here.

از اینکه اینجایی نهایت تشکر رو دارم.

And remember, don't be afraid of making mistakes or not getting it right.

و به یاد داشته باشید، از اشتباه کردن یا درست نکردن آن نترسید.

The most important thing is that you share your voice, you speak up, and you say

مهمترین چیز این است که شما صدای خود را به اشتراک بگذارید ، صحبت کنید، و

what you want so you get what you need.

آنچه را که می خواهید بگویید تا آنچه را که نیاز دارید به دست آورید.

Have a beautiful day, and I'll see you next week in the next video.

روز زیبایی داشته باشید و هفته آینده در ویدیوی بعدی شما را می بینم.

Bye.

خدا حافظ.