Tips To Improve Your Grammar! 👉 English Auxiliary Verbs | BE, DO & HAVE

Hello! This is Emma from mmmEnglish!

سلام! این Emma از mmmEnglish است!

This English lesson is all about auxiliary verbs

این درس انگلیسی در مورد افعال کمکی است

or you might recognise them if I say "helping verbs",

یا اگر بگویم "افعال کمکی" ممکن است آنها را بشناسید،

verbs that help the main verb in an English sentence.

افعالی که به فعل اصلی در یک جمله انگلیسی کمک می کنند.

So why are they so important?

پس چرا آنها اینقدر مهم هستند؟

Knowing a little more about auxiliary verbs

دانستن کمی بیشتر در مورد افعال کمکی

will help you to improve your English grammar

به شما کمک می کند گرامر انگلیسی خود را بهبود بخشید

because the relationship between

زیرا رابطه بین

an auxiliary verb and a main verb

یک فعل کمکی و یک فعل اصلی

is very clear, plain and simple in English.

در زبان انگلیسی بسیار واضح، ساده و ساده است.

The auxiliary verb, "do",

فعل کمکی "do"

exists in the simple tenses.

در زمان های ساده وجود دارد.

The auxiliary verb, "be",

فعل کمکی «بودن»

exists in the continuous tenses

در زمان های استمراری

and the auxiliary verb "have"

و فعل کمکی «دارم»

exists in the perfect tenses.

در زمان های کامل وجود دارد.

Now before we do anything else this lesson,

حالا قبل از انجام هر کار دیگری این درس،

just stop for a moment and think about this

فقط یک لحظه توقف کنید و به این فکر کنید

because this information is golden!

زیرا این اطلاعات طلایی است!

It's really valuable information.

واقعا اطلاعات ارزشمندی است

As you're checking your writing after

از آنجایی که نوشتن رایتینگ خود را بعد از

completing an IELTS exam or

اتمام امتحان آیلتس

checking an email before you

بررسی می کنید یا ایمیلی را قبل از

send it to your customers,

ارسال آن برای مشتریان خود چک می کنید،

these simple reminders need to be

این یادآوری های ساده باید

in your mind.

در ذهن شما باشد.

Now auxiliary verbs are a really interesting part

اکنون افعال کمکی بخش بسیار جالبی

of the English language.

از زبان انگلیسی هستند.

There's quite a few things

چیزهای زیادی وجود دارد

that you need to know about them,

که باید در مورد آنها بدانید،

about grammar, about pronunciation,

در مورد دستور زبان، در مورد تلفظ،

about writing, about speaking.

در مورد نوشتن، در مورد صحبت کردن.

So I want to make three things clear to you first.

بنابراین من می خواهم ابتدا سه چیز را برای شما روشن کنم.

There are three main auxiliary verbs in English:

سه فعل کمکی اصلی در انگلیسی وجود دارد:

"do", "be" and "have".

"do"، "be" و "have".

Modal verbs are also considered auxiliary verbs

افعال وجهی نیز افعال کمکی در نظر گرفته می شوند،

but there are different grammar rules for modal verbs.

اما قوانین دستور زبان متفاوتی برای افعال معین وجود دارد.

In this lesson, we're focusing on

در این درس، ما روی

"do", "be" and "have".

«انجام»، «بودن» و «داشتن» تمرکز می کنیم.

These auxiliary verbs can also be used

از این افعال کمکی می توان به

as main verbs.

عنوان افعال اصلی نیز استفاده کرد.

She didn't do it!

او این کار را نکرد!

He's being annoying.

داره اذیت میکنه

I've had three.

من سه تا داشته ام

Number two.

شماره دو.

When you're using English verbs,

وقتی از افعال انگلیسی استفاده می کنید،

whether it's a sentence with

چه این جمله

only a main verb or there's an auxiliary verb,

فقط با یک فعل اصلی باشد یا یک فعل کمکی،

they must agree with the subject.

آنها باید با فاعل موافق باشند.

You need to choose the right verb form

شما باید فرم فعل مناسب را

for the subject in your sentence.

برای فاعل در جمله خود انتخاب کنید.

He is leaving.

او دارد میرود.

They are leaving.

آنها دارند می روند.

I am leaving.

دارم میرم.

The auxiliary verb

فعل کمکی

must match the main verb.

باید با فعل اصلی مطابقت داشته باشد.

Now if you want to learn more about

حالا اگر می‌خواهید درباره

subject-verb agreement,

توافق فاعل-فعل بیشتر بدانید

then check out this video that I made about it, right here.

، این ویدیو را که در مورد آن درست کردم، اینجا ببینید.

Number three.

شماره سه.

Auxiliary verbs in positive sentences

افعال کمکی در جملات مثبت

are function words,

، کلمات تابعی هستند،

not content words.

نه کلمات محتوا.

This means that they're usually

این بدان معنی است که آنها معمولاً

unstressed when they're spoken.

هنگام صحبت بدون استرس هستند.

Unstressed words in English are often

کلمات بدون تاکید در زبان انگلیسی اغلب

reduced or contracted

when they're spoken out loud in English

زمانی که با صدای بلند به زبان انگلیسی بیان

so they can be difficult to hear.

می شوند کاهش می یابند و به سختی شنیده می شوند.

I'm shopping with my friends.

من با دوستانم خرید می کنم.

He's taking his time.

داره وقتشو میگیره

I've bought you some fruit.

من برات میوه خریدم

Now in negative sentences,

اکنون در جملات منفی،

auxiliary verbs are usually stressed

افعال کمکی معمولاً تأکید دارند،

but often, they're contracted with "not".

اما اغلب، با «نه» منقبض می‌شوند.

I didn't like it.

من آن را دوست نداشتم.

We haven't been there yet.

ما هنوز آنجا نرفته ایم.

Notice that when the sentence is negative,

توجه داشته باشید که وقتی جمله منفی است،

you can contract the auxiliary verb with "not"

می توانید فعل کمکی را با "نه"

or you can also contract the auxiliary to the subject.

منقبض کنید یا می توانید فاعل کمکی را نیز منقبض کنید.

We've not been there yet.

ما هنوز آنجا نرفته ایم.

Learning how to contract auxiliary verbs in English

یادگیری نحوه قراردادن افعال کمکی در زبان

is instantly going to make you sound

انگلیسی بلافاصله باعث می شود

more relaxed and natural when you speak.

که هنگام صحبت کردن، آرام تر و طبیعی تر به نظر برسید.

It's much more natural to say

خیلی طبیعی تر است که بگوییم

"He's not coming."

«او نمی آید».

or "He isn't coming."

یا "او نمی آید."

than "He is not coming."

از "او نمی آید."

Okay! Time to look at some examples,

باشه! وقت آن است که به چند نمونه نگاه کنیم،

starting with "do".

که با "انجام" شروع می شود.

"Do" is the auxiliary verb

"Do" فعل کمکی است

used in the simple tenses in English.

که در زمان های ساده در زبان انگلیسی استفاده می شود.

"do" and "does" in the present tense

"کردن" و "کرد" در زمان حال

and "did" in the past tense.

و "کرد" در زمان گذشته.

In the future forms, with "will" and "going to",

در فرم های آینده با «ویل» و «رفتن به»

we use the infinitive form only,

فقط از صورت مصدر

"do".

«انجام» استفاده می کنیم.

We eat fish on Fridays.

ما جمعه ها ماهی می خوریم.

They don't want to.

آنها نمی خواهند.

He doesn't eat meat.

او گوشت نمی خورد.

Did you like it?

خوشت آمد؟

Doesn't Paul know about it?

آیا پل از آن خبر ندارد؟

I'll do it later.

بعدا انجامش میدهم.

She will do it first.

او اول این کار را انجام خواهد داد.

Now take a moment

اکنون چند لحظه

to think about these examples

به این مثال ها

and to think about what I mentioned earlier.

فکر کنید و به آنچه قبلاً اشاره کردم فکر کنید.

The subject-verb agreement rules.

قوانین توافق فاعل و فعل.

How the verb form changes depending on the subject

نحوه تغییر شکل فعل بسته به موضوع

and the contractions.

و انقباضات.

What you hear so often in spoken English

آنچه اغلب در زبان انگلیسی گفتاری می شنوید

and what you see in informal writing

و در نوشتار غیررسمی می بینید

are these contractions.

این انقباضات است.

Also notice that in the very first example

همچنین توجه کنید که در اولین مثال

we can't see the auxiliary verb "do".

ما نمی توانیم فعل کمکی "do" را ببینیم.

In the present tense,

در زمان حال،

in negative sentences and in questions

در جملات منفی و در سؤالات

then yes - of course - you must use the auxiliary verb

پس بله - البته - باید از فعل کمکی

"do" or "does"

«کردن» یا «می‌کند»

or "don't" or "doesn't".

یا «نکند» یا «نمی‌کند» استفاده کنید.

We don't eat fish on Fridays.

ما جمعه ها ماهی نمی خوریم.

Do you eat fish on Fridays?

آیا جمعه ها ماهی می خورید؟

But in positive sentences

اما در جملات مثبت

in the present tense,

در زمان حال،

the auxiliary verb is often omitted.

فعل کمکی اغلب حذف می شود.

It's often left out because it's unnecessary.

اغلب به دلیل غیر ضروری بودن کنار گذاشته می شود.

The sentence, "We eat fish on Fridays"

جمله "ما در جمعه ها ماهی می خوریم

is exactly the same as the sentence

" دقیقاً مشابه جمله

"We do eat fish on Fridays"

"ما در جمعه ها ماهی می خوریم" است

Often when "do" is included,

اغلب وقتی "do" گنجانده می شود

it's to add emphasis to the sentence,

، برای تأکید بر جمله،

to make something clear.

برای روشن شدن چیزی است.

Like in this context,

در این زمینه،

"You guys don't eat fish."

"شما بچه ها ماهی نمی خورید."

"We do eat fish! We eat it every Friday!"

"ما ماهی می خوریم! ما آن را هر جمعه می خوریم!"

Okay! Let's move on and talk about "be".

باشه! بیایید پیش برویم و درباره «بودن» صحبت کنیم.

"Be" is the auxiliary verb used in the

"بی" فعل کمکی است که در زمان های

continuous or the progressive tenses.

استمراری یا پیش رونده استفاده می شود.

"Am", "are" or "is"

«آم»، «آر» یا «است»

in the present continuous tense

در زمان حال استمراری

and "was" and "were" in the past continuous tense.

و «بود» و «بود» در زمان ماضی استمراری.

In the future forms, we only use

در فرم های آینده فقط

the infinitive "be".

از مصدر "be" استفاده می کنیم.

Of course, the main verb in the continuous tenses

البته فعل اصلی در زمان های

is always using the "ing" form.

استمراری همیشه از شکل "ing" استفاده می کند.

But the "be" verb, the auxiliary verb,

اما فعل "be"، فعل کمکی،

will always be there, helping out.

همیشه وجود دارد و کمک می کند.

We are following your brother.

ما دنبال برادرت هستیم

I am trying to call him now.

الان دارم سعی میکنم بهش زنگ بزنم

It isn't raining at the moment.

در حال حاضر باران نمی بارد

Is he bringing his friend?

دوستش را می آورد؟

Aren't we taking Sara?

سارا نمی بریم؟

He will be presenting at 3:00 p.m.

او ساعت 15:00 ارائه خواهد شد.

Will you be going to work today?

آیا امروز می روی سر کار؟

Again, stop for a moment

باز هم برای لحظه ای توقف کنید

and have a look at these examples.

و به این نمونه ها نگاهی بیندازید.

The subject-verb agreement

توافق فاعل و فعل

so how the verb form is always changing

بنابراین چگونه شکل فعل

depending on the subject and the tense

بسته به فاعل و زمان

and the contractions.

و انقباضات همیشه تغییر می کند.

Often in spoken English or informal writing,

اغلب در مکالمه انگلیسی یا نوشتار غیررسمی،

you'll see these contractions.

این انقباضات را خواهید دید.

Now the "be" verb is also used as an auxiliary verb

اکنون فعل "be" به عنوان یک فعل کمکی

in the passive voice

در صدای مفعول

in sentences like

در جملاتی مانند

"I was given three minutes to finish."

"به من سه دقیقه فرصت داده شد تا تمام کنم" استفاده می شود.

So it's not always with a verb that's in

بنابراین همیشه با یک فعل که

the continuous form.

به صورت استمراری است نیست.

Here, the "be" verb

در اینجا فعل "be"

is used with the main verb in the past participle form.

با فعل اصلی به صورت ماضی استفاده می شود.

Lastly, "have".

در نهایت، "داشتن".

"Have" is the auxiliary verb used in the perfect tenses.

"داشتن" فعل کمکی است که در زمان های کامل استفاده می شود.

"Have" and "has" in the present perfect tense

"داشتن" و "دارا" در زمان حال کامل

and "had" in the past perfect tense .

و "داشت" در زمان گذشته کامل.

In the future forms, we use the infinitive form only.

در فرم های آینده فقط از شکل مصدر استفاده می کنیم.

"have"

"داشتن"

with "will" or "going to".

با "اراده" یا "رفتن به".

Now, of course, the main verb in the perfect tenses

حالا البته فعل اصلی در زمان های کامل به صورت

is in past participle form.

ماضی است.

And I've made quite a few lessons

و من چندین درس

about the present perfect tense

در مورد زمان حال کامل ساخته‌ام،

so you can check them out here if you need to.

بنابراین در صورت نیاز می‌توانید آنها را در اینجا بررسی کنید.

So in the present perfect tense,

بنابراین در زمان حال کامل،

your main verb is in the past participle form

فعل اصلی شما به شکل ماضی است

and the auxiliary verb "have"

و فعل کمکی "have

is always going to be there, helping out.

" همیشه وجود دارد و کمک می کند.

Kate has taken the car.

کیت ماشین را گرفته است.

We have tried it many times.

ما بارها آن را امتحان کرده ایم.

It hasn't arrived yet.

هنوز نرسیده

Have they brought the umbrella?

چتر آورده اند؟

We have been waiting for hours!

ما ساعت ها منتظریم!

He will have finished by 3:00 p.m.

او تا ساعت 3 بعد از ظهر تمام خواهد شد.

Again, let's check what's happening here.

دوباره، بیایید بررسی کنیم که اینجا چه اتفاقی می افتد.

The subject-verb agreement.

توافق فاعل و فعل.

So the verb is always changing

بنابراین فعل همیشه

depending on the subject

بسته به موضوع

and the tense

و زمان در حال تغییر است

and check out these contractions.

و این انقباضات را بررسی کنید.

Kate's taken the car.

کیت ماشین رو برده

We've tried it many times.

ما بارها آن را امتحان کرده ایم.

Well that's it for this lesson!

خب برای این درس تمام شد!

I hope that it's been really helpful for you

امیدوارم واقعا برای شما مفید بوده باشد،

because understanding

زیرا

the role of the auxiliary verb in English,

درک نقش فعل کمکی در انگلیسی

it's challenging,

، چالش برانگیز است،

but it's really important

اما واقعا مهم است

and I hope that this lesson showed you that the

و امیدوارم این درس به شما نشان داده باشد که

way auxiliary verbs are used in English

نحوه استفاده از افعال کمکی در انگلیسی

is reasonably consistent.

به طور منطقی سازگار است.

It's just about becoming familiar

این فقط در مورد آشنایی

with the way that sentences function.

با نحوه عملکرد جملات است.

As always, if you enjoyed my lesson, please subscribe

مثل همیشه، اگر از درس من لذت بردید، لطفاً

by clicking the red button right there.

با کلیک کردن روی دکمه قرمز در آنجا مشترک شوید.

And make sure that you're notified

و مطمئن شوید که

when I upload a new lesson.

هنگام آپلود یک درس جدید به شما اطلاع داده می شود.

To do that, click the bell button just here as well.

برای انجام این کار، دکمه زنگ را نیز در اینجا کلیک کنید.

Since we just practised a whole lot of English grammar,

از آنجایی که ما فقط مقدار زیادی گرامر انگلیسی را تمرین کردیم،

why don't you mix it up a bit

چرا آن را کمی با هم ترکیب نمی‌کنید

and practise your English pronunciation

and speaking skills

و مهارت‌های تلفظ و گفتار انگلیسی خود را

in either of these two fabulous lessons?

در هر یک از این دو درس شگفت‌انگیز تمرین نمی‌کنید؟

Thanks for watching and I'll see you next time.

ممنون که تماشا کردید و دفعه بعد شما را می بینم.

Bye for now!

فعلا خداحافظ!