The Fight for Freedom in Iran and Ukraine | Christiane Amanpour | TED

Translator: shirin etebar Reviewer: sadegh vn

Whitney Pennington Rodgers: There is so much happening in the world right now.

ویتنی پنینگتون راجرز: در حال حاضر اتفاقات زیادی در جهان می‌افتد.

Our guest today spends her days and, in fact,

مهمان امروزِ ما روزهای خود و در واقع،

her entire illustrious career tracking and reporting

کل حرفه‌ی درخشانش را با پیگیری و گزارش از بزرگترین

on the moment's biggest stories.

داستان‌های روز سپری می‌کند.

She is CNN's chief international anchor

او مجری بین‌المللی ارشد سی‌اِن‌اِن

and host of the network's award-winning flagship global affairs program,

و میزبان برنامه‌ی شاخص و نام‌دار روابط بین‌الملل این شبکه،

Amanpour on CNN International in London

امانپور در سی‌ان‌ان بین‌المللی در لندن

and Amanpour and Co. on PBS in the United States.

و «امانپور و شرکت» در پی‌بی‌اس در ایالات متحده است.

I'm so thrilled to have her here with us

بسیار هیجان‌زده هستم که او امروز با ماست

to offer context on some of the news stories

تا توضیحی در مورد برخی از اخبار تاثیرگذار

that are impacting our world and our lives.

بر جهان و زندگی ما، ارائه دهد.

And you can see her there right now, please welcome Christiane Amanpour.

همین الان می‌توانید او را آنجا ببینید، لطفا به کریستین امانپور خوش‌آمد بگویید.

Hello, Christiane, how are you doing?

سلام کریستین، حال شما چطور است؟

Christiane Amanpour: Whitney, thank you so much for having me.

کریستین امانپور: ویتنی، خیلی ممنون که من را دعوت کردید.

I'm so glad to be with you for a few minutes and your TED community

بسیار خوشحالم که برای دقایقی برای گفتگو درباره این مسائل واقعا مهم

on these really important issues.

با شما و انجمن TED هستم.

And yes, I am the chief international anchor, but before that,

و بله، من گوینده ارشد بین‌المللی هستم، اما قبل از آن،

I was, you know, the main international correspondent.

خبرنگار بین‌المللی بودم.

So the way I work is always informed by me being on the ground,

پس نحوه کار و آگاهی من از اخبار همیشه از حضور من در زمین،

in the field and having essentially walk the walk and talk the talk

در میدان و اساساً پیاده‌روی و صحبت

with the people who are at the coalface.

با افراد در صحنه است.

WPR: I love that,

و.پ.ر: من آن را دوست دارم

and I feel like that's going to give us so much perspective

و احساس می‌کنم که در طول این مکالمه

during this conversation.

چشم‌انداز زیادی به ما دهد.

Let’s just dive right in.

بیایید گفتگو را آغاز کنیم.

I think one place we'd like to start with is in Iran.

فکر می‌کنم جایی که می‌خواهیم با آن شروع کنیم ایران است.

For those of you who are on the call who haven't been tracking,

برای کسانی که از اوضاع باخبر نیستند و پیگیری نکرده‌اند،

back in September, an Iranian woman, Mahsa Amini,

در شهریور ماه، یک زن ایرانی به نام مهسا امینی

died in the custody of Iranian morality police

پس از دستگیری به دلیل بی‌حجابی

after being arrested for not wearing hijab.

در بازداشت پلیس امنیت اخلاقی ایران جان باخت.

Amini's death sparked protests and a revolution

مرگ امینی جرقه‌ی اعتراضات را برانگیخت

around women's rights in Iran and beyond

و انقلابی پیرامون حقوق زنان و فراتر از آن

that is continuing into this very moment.

در ایران تا همین لحظه ادامه دارد.

And, Christiane,

و کریستین،

I know that you've reported on Iran throughout your career

من می‌دانم که شما در طول زندگی حرفه‌ای خود درباره ایران گزارش داده‌اید

and have spent a lot of time covering this story very closely.

و زمان زیادی را صرف پوشش این داستان از نزدیک کرده‌اید.

So how historically significant would you say this moment is in Iran?

پس به نظر شما این لحظه در ایران چقدر از نظر تاریخی مهم است؟

And could you just give us some context on that?

آیا می‌توانید دیدگاهی کلی در مورد آن به ما دهید؟

CA: Look, I think it is very significant.

ک.ا: فکر می‌کنم این اتفاق بسیار مهم است.

Exactly how and what will develop towards the end, I'm not sure.

من مطمئن نیستم که دقیقاً چگونه و چه چیزی تا پایان، تحول خواهد یافت.

A little bit of my own history:

کمی از تاریخچه خودم:

I am half Iranian, and I grew up in Iran.

من نیمه ایرانی هستم و در ایران بزرگ شدم.

And I spent essentially the first 20 years of my life in Iran,

و من اساساً ۲۰ سال اول زندگی‌ام را در ایران گذراندم،

with a little bit of going back and forth to the UK for boarding school.

با کمی رفت‌وآمد به انگلستان برای مدرسه شبانه‌روزی.

But that's where my home was and that's where my parents lived,

اما آنجا خانه‌ی من بود و پدر و مادرم در آنجا زندگی می‌کردند

and my sisters, essentially, you know,

و خواهرانم، در اصل، می‌دانید،

I was there during the build up to the Islamic Revolution of 1979.

من در دوران تجمعات مردم تا انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ آنجا بودم.

And so I saw all that happening,

بنابراین من همه آن اتفاقات را دیدم

and that's what made me want to be a journalist, in fact,

و در واقع این همان چیزی بود که باعث شد من روزنامه‌نگار شوم

to tell those kinds of history-making stories to the world.

و آن نوع داستان‌های تاریخ‌ساز را برای جهان تعریف کنم.

And that's what really focused me on the kind of career that I then pursued.

این همان چیزی بود که واقعا مرا بر روی حرفه‌ای متمرکز کرد که آن زمان دنبال کردم.

Fast forward now some 43-odd years,

حالا حدود ۴۳ سالِ عجیب به جلو رویم

and you can see that the women who actually were pretty upset

و شما می‌توانید ببینید که زنانی که در اوایل انقلاب،

at the beginning of the revolution, when they had demonstrated for Khomeini,

زمانی که برای خمینی تظاهرات کرده بودند، بسیار ناراحت بودند

believing that he would bring democracy as he promised back then

و معتقد بودند که او دموکراسی را همانطور که در آن زمان وعده داده بود

to a country that was a monarchy.

به کشوری که سلطنتی بود، به ارمغان خواهد آورد.

And then to quickly find out that actually that wasn't his plan

و سپس سریعاً فهمیدند که در واقع این برنامه او نبوده

and to quickly find out that he was putting women under the veil,

و سریعاً فهمیدند که او زنان را زیر حجابی قرار داده است

which he had not said earlier.

که قبلاً نگفته بود.

So for the first year or so of the revolution,

بنابراین در حدود یک سال اول انقلاب،

women did not have to wear the veil.

زنان مجبور به پوشیدن حجاب نبودند.

And when they did, many, many women came out and demonstrated against it.

هنگامی که آن‌ها مجبور به این کار شدند، بسیاری بیرون آمدند و علیه آن اعتراض کردند.

And then for the decades since,

و سپس برای دهه‌ها از آن زمان،

there's been a sort of a tug of war

نوعی کشمکش

between how strictly to put on the veil and not.

بین چگونگی پوشیدن سخت‌گیرانه حجاب وجود داشته است.

And clearly differences between conservative

و به وضوح تفاوت بین زنان محافظه‌کار

and religious women

و زنان مذهبی

who want to wear the whole tight covering that covers their head very tightly,

که می‌خواهند پوشش کاملا تنگی را بپوشند که سرشان را خیلی محکم می‌پوشاند،

covers their body very loosely,

بدنشان را خیلی گشاد و آزادانه،

known as a chador in Iran.

چیزی که در ایران به چادر معروف است.

And then those who just didn't, the younger generation who felt, well,

سپس آن‌هایی که چادر نمی‌پوشند، نسل جوانی که احساس می‌کردند، خوب،

they better, you know, follow the law, but they were kind of

بهتر است، می‌دانید، قانون را رعایت کنند،

treading their own path towards how they would wear the hijab.

اما به نوعی مسیر خودشان را در نحوه‌ی پوشش حجاب طی می‌کردند.

And you could see coats and body coverings were getting tighter and shorter,

و شما می‌توانستید ببینید کت‌ها و پوشش‌های بدن تنگ‌تر و کوتاه‌تر می‌شدند،

head scarves were getting more colorful and pushed further back.

روسری‌ها رنگارنگ‌تر و به عقب رانده می‌شدند.

Women and girls were going to great lengths to make themselves look beautiful

زنان و دختران تمام تلاش خود را می‌کردند تا خود را زیبا جلوه دهند

and stand out as women.

و به عنوان یک زن برجسته شوند.

They would do their hair, particularly the front of their hair,

آن‌ها موهایشان را درست می‌کردند، به خصوص قسمت جلوی موهایشان

which stuck out of the scarf.

که از روسری بیرون زده بود.

They would, you know, bangs were not forbidden, you know,

می‌دانید، چتری‌ها ممنوع نبود،

beautifully made up their eyes, you know, their skin,

آن‌ها چشم‌هایشان را به زیبایی آرایش می‌کردند، پوستشان،

their lips were all just beautifully done.

لب‌هایشان همه به زیبایی آرایش شده بودند.

And Iranian women are incredibly beautiful women in spirit and in body.

زنان ایرانی از لحاظ روحی و جسمی زنانی فوق‌العاده زیبا هستند.

And that seemed to be kind of OK.

و این کار به نظر می‌رسید که تا حدودی رضایت‌بخش باشد.

But what happened towards the last sort of, ten years or so,

اما آنچه در حدود ده سال گذشته اتفاق افتاده است،

you've had a slightly less draconian regime

در مورد اعمال حجاب،

when it comes to enforcing hijab.

رژیم کمی سخت‌گیرتر بوده است.

You know, in the late '90s, early 2000s,

می‌دانید، در اواخر دهه ۹۰، اوایل دهه ۲۰۰۰

and then a much more draconian, which is the latest one.

و پس از آن، در دهه اخیر وضعیت بسیار بدتر شده است.

So these very hard liners, this mullah, you know, Ebrahim Raisi,

بنابراین، این افرادِ بسیار تندرو، این آخوند، می‌دانید، ابراهیم رئیسی

who is the very hardline conservative president,

که رئیس جمهور محافظه‌کار بسیار تندرو است،

actually came to the presidency by using as his political platform,

در واقع با استفاده از سکوی سیاسی خود به ریاست جمهوری رسید

among other things, a much tougher interpretation

و به کمک موارد دیگری از جمله تفسیر بسیار سخت‌گیرانه‌تری

of what they believe, you know, the Islamic laws should be.

از آنچه آن‌ها معتقدند که قوانین اسلامی باید باشد.

And, of course, who paid the ultimate price? Women.

و البته، چه کسی بهای نهایی را پرداخت؟ زنان.

Because it's always, whether it's in Iran, whether it's in Afghanistan,

چون همیشه، چه در ایران باشد، چه در افغانستان،

whether it's in the UAE or in Saudi Arabia,

چه در امارات باشد یا در عربستان سعودی،

or whether it’s in parts of Africa, whether it’s in the United States, etc.,

چه در بخش‌هایی از آفریقا، چه در ایالات متحده و دیگر نقاط،

women's bodies, women's personal space seem to be used, you know,

بدن زنان، فضای شخصی زنان همانطور که می‌دانید به نظر می‌رسد

for people's political aims.

که برای اهداف سیاسی مردم استفاده شود.

And so the same happened in Iran.

و در ایران هم همین اتفاق افتاد.

And this poor, poor woman, Mahsa Amini, at the age of 22,

این زن مظلوم و معصوم مهسا امینی در سن ۲۲ سالگی

came with her family from the Kurdish region of Iran to visit relatives

با خانواده‌اش از اقلیم کردستان ایران به دیدار اقوام آمده

and was wearing a scarf and was wearing a body covering.

و شالی بر سر و مانتویی بر تن داشت.

But the police on the corner at that time didn't think it was conservative enough.

اما پلیس در آن زمان فکر نمی‌کرد که او به اندازه کافی خود را پوشانده باشد.

And that's why there's a backlash.

به همین دلیل است که واکنش منفی وجود دارد.

WPR: Well, you know, in recent days,

و.پ.ر: خوب، می‌دانید، در روزهای اخیر،

a story was circulating that some 15,000 protesters were to be executed,

داستانی دست به دست می‌شد مبنی بر اینکه قرار بود حدود ۱۵,۰۰۰ معترض اعدام شوند

and the veracity of the story has been challenged and disproven.

و صحت ماجرا بررسی و رد شده است.

As I understand it,

همانطور که من متوجه شدم،

it's actually more like 15,000 protesters have been detained

در واقع بیش از ۱۵,۰۰۰ معترض بازداشت شده‌اند

and the parliament voted in support of the death penalty for protesters.

و مجلس به حمایت از مجازات اعدام برای معترضان رأی داده است.

But it's not ultimately up to them.

اما این در نهایت به آن‌ها بستگی ندارد.

So I'm curious how real you think the possibility is that something like

بنابراین من کنجکاو هستم که به نظر شما چقدر این احتمال وجود دارد

a mass execution might actually happen in the near future?

که در آینده نزدیک اتفاقی مانند یک اعدام دسته‌جمعی رخ دهد؟

How real a threat is that?

این تهدید چقدر واقعی است؟

CA: Well, you're right that this story was chased down, including by us,

ک.ا: خوب، شما درست می‌گویید که ما هم این داستان را دنبال کردیم

and it turned out not to be as it was being broadcast.

و معلوم شد که با حقیقت هم‌خوانی ندارد.

On the other hand,

از سوی دیگر،

there are many, many, I mean, you know, hundreds,

بسیاری از افراد، صدها،

if not thousands of people who've been rounded up and put into prison,

اگر نگوییم هزاران نفر، چه زن، چه مرد، چه دختر جوان

whether they are women, men, young girls, other young people.

و چه جوانان دیگر دستگیر شده و به زندان فرستاده شده‌اند.

I recall hearing one of the top government officials saying several weeks ago

یادم می‌آید که چند هفته پیش یکی از مقامات ارشد دولتی را شنیدم

that the average age of those who are being arrested,

که می‌گفت میانگین سنی کسانی که دستگیر می‌شوند،

this is an actual government official there,

این گفته‌های یک مقام واقعی دولتی است،

the average age was 15 and 16.

میانگین سنی ۱۵ و ۱۶ سال بوده است.

And I mean, just think about it for a moment.

منظورم این است که فقط یک لحظه به آن فکر کنید.

I mean, that's just unheard of anywhere,

این چیزی است که در هیچ کجا شنیده نشده است

that children, young girls,

که کودکان، دختران جوان،

people so young are in the front lines of this protest, this uprising,

افراد بسیار جوان در خط مقدم این اعتراض، این قیام،

this movement,

این جنبش هستند

and are being punished.

و مجازات می‌شوند.

And then the latest stories,

و سپس آخرین داستان‌ها،

particularly by my colleague Farnaz Fassihi of The New York Times,

به ویژه توسط همکارم فرناز فصیحی از نیویورک تایمز

who’s an incredibly good reporter, has brought out,

که یک گزارشگر فوق‌العاده خوب است،

I mean, some of the most terrible stories of how young people are being dealt with

برخی از وحشتناکترین داستان‌ها را بیان کرده است که چگونه با جوانان

in a very harsh way.

به شیوه‌ای بسیار خشن برخورد می‌شود.

And, you know, there was, over the weekend,

همانطور که می‌دانید، در آخر این هفته،

there was the burial of a young boy, 10 or nine years old,

خاکسپاری یک پسر جوانِ ۱۰ یا ۹ ساله برگزار شد

who was, you know, a victim of all of this.

که قربانی همه این اتفاقات بود.

And he was killed.

و او کشته شد.

And his funeral happened.

و تشییع جنازه او برگزار شد.

There was another big protest there.

در آنجا اعتراض بزرگ دیگری انجام شد.

And, you know, these things defy normal behavior.

و می‌دانید، این چیزها رفتار عادی را به چالش می‌کشند.

And even for, you know, an Islamic republic that's been pretty draconian

حتی برای جمهوری اسلامی در ۴۳ سال گذشته

for the last 43 years.

بسیار سخت بوده است.

And this goes way beyond, you know,

این رویداد بسیار فراتر از نیروی سرکوبگر

riot control or whatever you might want to call it.

یا هر چیزی است که می‌خواهید آن را بنامید.

So the question again is, because I know those outside of Iran want to know,

پس باز هم سوال این است، چون می‌دانم کسانی در خارج از ایران می‌خواهند بدانند

is this the beginning of the end, or is this the end of the beginning,

آیا این آغازِ پایان است یا این پایانِ آغاز است

or is this the end of the Islamic republic?

یا این پایان جمهوری اسلامی است؟

And I'm just not ready to say one way or another,

من فقط حاضر نیستم که حرفی قطعی بگویم،

because you just don't know

چون شما فقط نمی‌دانید که

to what lengths they will finally go to crush it.

آن‌ها در نهایت تا چه حد برای موفقیت تلاش خواهند کرد.

And so I'm waiting, as a journalist should,

بنابراین، به‌عنوان یک روزنامه‌نگار، منتظر هستم،

I'm watching, I'm waiting, I'm interviewing,

تماشا می‌کنم، منتظرم، مصاحبه می‌کنم،

I'm getting as much information as I possibly can.

تا جای ممکن اطلاعات کسب می‌کنم.

And I'm going to be doing it on my show today,

و قرار است در برنامه امروزم که از سی‌اِن‌اِن

which will air, as you said, on CNNi and on PBS.

و پی‌بی‌اس پخش خواهد شد، همینطور رفتار کنم.

And I've done it many times with many Iranian interlocutors.

و من بارها این کار را با بسیاری از همکاران ایرانی انجام داده‌ام.

And ...

و ...

This is a very brutal regime when it comes to staying in power.

در حیطه ماندن در قدرت، این یک رژیم بسیار بی‌رحم است.

But the only thing that I think is interesting,

اما تنها چیزی که به نظر من جالب است،

well, there are many things that are interesting,

خوب، چیزهای جالب زیادی وجود دارد،

but what's somewhat different to before

اما چیزی که تا حدودی با قبل فرق می‌کند

is that within the Islamic establishment,

این است که در نظام اسلامی،

you have voices, actually male voices,

شما صداهایی دارید، در واقع صدای مردانه

who are questioning why they need to react this hard against girls

که می‌پرسند چرا باید فقط به خاطر حجاب و روسری

just for the hijab and the headscarf.

علیه دختران اینقدر شدید واکنش نشان دهند.

So we'll wait to see where that conversation gets to, if at all.

بنابراین ما منتظر خواهیم بود تا ببینیم این مذاکرات بعید به کجا می‌رسد.

WPR: And as someone with such a close personal connection to Iran,

و.پ.ر: و به عنوان کسی که چنین ارتباط شخصی نزدیکی با ایران دارد،

that part of your heritage and then also just your close reporting of this story,

آن بخش از گذشته شما و سپس فقط گزارش نزدیک شما از این داستان،

what do you feel are the things that most of the world is missing

به نظر شما بیشتر جهان در مورد آنچه در آنجا اتفاق می‌افتد،

or not seeing about what's happening there?

از چه چیزهایی غافل است یا نمی‌بیند؟

CA: Well, look, I think in general,

ک.ا: خوب، نگاه کنید، من فکر می‌کنم به طور کلی،

foreign policy and stories from around the world

سیاست خارجی و داستان‌هایی از سراسر جهان

are hard to get past the American public

به سختی برای مردم آمریکا قابل درک هستند،

because they're hard to get past our own editors.

سردبیران خودمان هم آن‌ها را پشت سر نگذاشته‌اند.

So if there was more reporting on a more regular basis

بنابراین، اگر گزارش‌های منظم‌تری از این نوع داستان‌ها ارائه می‌شد،

of these kinds of stories,

we would have a much better --

ما وضعیت بسیار بهتری داشتیم -

and you all would have a much better idea of trends, of what's actually happening.

و همه شما تصور بسیار بهتری از روندها و اتفاقات حقیقی خواهید داشت.

You know, don't forget,

فراموش نکنید،

Iran is a very important country to the United States

ایران کشور بسیار مهمی برای ایالات متحده

and to the rest of the world,

و سایر نقاط جهان است،

partly because of the sort of upheaval

تا حدی به دلیل تحولاتی

that the Islamic Republic and including backing terrorism etc.,

که جمهوری اسلامی و اقداماتی از جمله حمایت از تروریسم و غیره

have caused to the world -- and holding hostages as they continue to do.

برای جهان ایجاد کرده است - و اینکه اسیران را همچنان نگه می‌دارند.

Iranian Americans, British Iranians,

ایرانی‌های آمریکایی، ایرانی‌های بریتانیایی

and a whole load of others who are in jail, used as political pawns.

و خیلی از افراد دیگری که در زندان هستند، به عنوان مهره‌های سیاسی استفاده می‌شوند.

And this is, you know, a very,

و این یک وضعیتِ بسیار

very unfortunate and tragic situation

بسیار ناگوار و غم‌انگیز است

where human beings are being used as political weapons.

که در آن از انسان به‌عنوان سلاح سیاسی استفاده می‌شود.

So they're weaponizing people who just happen to be half Iranian

بنابراین آن‌ها از افرادی سواستفاده می‌کنند که اتفاقاً نیمه‌ایرانی هستند

or they've left and they have become

یا از کشور خارج شده‌اند

you know, they've taken on the nationality

و تبدیل به ملیت کشورهایی شده‌اند

of the countries that have given them refuge.

که به آن‌ها پناه داده‌اند.

And when they go back to visit family or on personal visits,

و هنگامی که آن‌ها برای دیدار با خانواده یا ملاقات‌های شخصی برگشتند،

they have been dragged into this political turmoil.

به این آشفتگی سیاسی کشیده شده‌اند.

So that's really bad.

پس این واقعا بد است.

And many governments are having to deal with that.

و بسیاری از دولت‌ها باید با آن مقابله کنند.

The other issue of why it's important is because of the Iran nuclear deal.

موضوع دیگر چرایی اهمیت آن به خاطر توافق هسته‌ای ایران است.

Now, I think that's off the table for the moment.

در حال حاضر، فکر می‌کنم این گزینه قابل بحث نیست.

It was always going to be off the table pending the midterms,

همیشه قرار بود که انتظار بین‌دوره‌ای از روی میز خارج شود،

but now pending,

اما در حال حاضر،

you know, this crushing of this movement,

می‌دانید، این درهم شکستن این جنبش،

the US has imposed more sanctions,

امریکا تحریم‌های بیشتری اعمال کرده،

Europe has imposed more sanctions on individuals who are deemed responsible

اروپا تحریم‌های بیشتری را بر افرادی اعمال کرده است

for the harshest crackdown.

که مسئول شدیدترین سرکوب‌ها هستند.

So it's very important.

بنابراین بسیار مهم است.

Iran remains a very, very important country to the world.

ایران همچنان یک کشور بسیار مهم برای جهان باقی مانده است.

And don't forget, you know,

و فراموش نکنید،

it has a huge population,

جمعیت بسیار زیادی دارد

and such a huge majority of the Iranian population are under the age of 30

و چنین قشر عظیمی از جمعیت ایران زیر ۳۰ سال سن دارند

or, you know, they're in that young generation,

یا همانطور که می‌دانید، آن‌ها در آن نسل جوان هستند،

which means they're incredibly well-educated,

به این معنی که از قشر تحصیل کرده‌اند

they are well-connected to the world.

و به خوبی با جهان ارتباط دارند.

Even now, even though the regime is trying to cut them off from the West

الان هم با اینکه رژیم سعی دارد ارتباط آن‌ها را با غرب قطع کند

and cut the world off from them.

و آن‌ها را از دنیا دور کند.

They manage, you know, to play a very sophisticated technical game

می‌دانید، آن‌ها موفق می‌شوند یک بازی تکنیکی بسیار پیچیده

of cat and mouse

از موش و گربه انجام دهند

to get their stories out and to get information from the world in.

تا داستان‌های خود را بیرون بیاورند و اطلاعاتی را از جهان به دست آورند.

So you can never cut the Iranian people off.

هیچ وقت نمی‌توانید ارتباط مردم ایران را با دنیای خارج قطع کنید.

And they would benefit

و آن‌ها سود خواهند برد

and I hope they are benefiting from the support that they know,

و امیدوارم از حمایتی که می‌دانند،

the moral support that the world is giving them.

حمایت معنوی که دنیا از آن‌ها می‌کند، بهره‌مند شوند.

On the other hand,

از سوی دیگر،

I know there are others who call for more support to overthrow the regime.

من می‌دانم که افرادی هستند که خواستارِ حمایت بیشتر برای سرنگونی رژیم هستند.

That’s not my space because I’m a reporter,

این در حیطه‌ی من نیست چون یک خبرنگار هستم

and I report on what's going on there.

و من در مورد آنچه در آنجا می‌گذرد، گزارش می‌دهم.

And I personally don't believe that anybody,

من شخصاً باور ندارم که هیچ‌کس،

any foreign government is going to do that.

هیچ دولت خارجی این کار را انجام دهد.

And I also believe that the women and men, the male allies inside Iran ...

و همچنین معتقدم که زنان و مردان، متحدان مرد در داخل ایران...

This is their movement.

این حرکت آن‌هاست.

This is their movement.

این جنبش اعتراضی آن‌هاست.

They don't want it to be sullied by any interference from abroad

آن‌ها نمی‌خواهند که اقدامشان را با هیچ گونه مداخله خارجی ننگین کنند،

that could get them even more tarnished

چیزی که می‌تواند آن‌ها را حتی بیشتر

than the regime is trying to do at the moment.

از آنچه رژیم در حال حاضر تلاش می‌کند، لکه‌دار کند.

WPR: Christiane, we're getting a lot of questions from our members,

و.پ.ر: کریستین، ما سوالات زیادی از اعضای بیننده دریافت می‌کنیم

and I'm going start to bring some into our conversation.

و من شروع به پرسیدن برخی از آن‌ها در گفتگویمان خواهم کرد.

We have one from TED member, Don,

یکی از اعضای TED، به نام دان

which speaks to what you're suggesting around this idea of global support.

در مورد پیشنهاد شما درباره این ایده از حمایت جهانی صحبت می‌کند.

They want to know how can we help from afar.

آن‌ها می‌خواهند بدانند چگونه می‌توانیم از راه دور کمک کنیم.

"I feel helpless, but would like to do what I can

او می‌گوید: «من احساس درماندگی می‌کنم،

اما دوست دارم بدون آسیب زدن به زنان بیشتر، کاری که از دستم برمی‌آید انجام دهم».

without putting more women in harm's way," is what Don shares.

CA: Well, it's very hard.

ک.ا: خوب، خیلی سخت است.

I mean, definitely moral support,

منظورم این است که حمایت اخلاقی،

definitely spreading the word,

قطعاً تبلیغ،

spreading the word and supporting the Iranian women

انتشار خبر و حمایت از زنان ایرانی

in whatever way you can.

به هر طریقی که می‌توانید.

Some people ask, how can we send them material support,

برخی از مردم می‌پرسند، چگونه می‌توانیم برای آن‌ها حمایت مادی ارسال کنیم،

whether it's money or whatever it might be.

چه پول باشد یا هر چیز دیگری.

But that's very, very difficult, and I do not have an answer for that.

اما این کار بسیار دشوار است و من پاسخی برای آن ندارم.

It's difficult because Iran is so heavily sanctioned.

سخت است زیرا ایران به شدت تحریم شده است.

So it's quite often illegal, actually,

بنابراین، تا آنجا که من می‌دانم،

you know, by American law or European law or others,

معمولاً طبق قوانین آمریکا یا اروپا و دیگر کشورها،

to actually send money via various ways,

ارسال پول از راه‌های مختلف

as far as I know.

غیرقانونی است.

Maybe there are ways that it’s possible,

شاید راه‌های امکان‌پذیر وجود داشته باشد،

but I don't know those ways.

اما من آن راه‌ها را نمی‌دانم.

But it is quite difficult to provide, at the moment,

اما در حال حاضر ارائه‌ی کمکی

more than material support.

بیش از حمایت مادی بسیار دشوار است.

I would say, I do believe the world should be a lot more generous

من می‌گویم، من معتقدم که جهان باید نسبت به کسانی که

to those who are trying to flee this

در تلاش برای فرار از این رژیم هستند

and any other kind of repressive regime.

و هر نوع رژیم سرکوبگر دیگری، سخاوتمندتر باشد.

Right now I'm in London,

در حال حاضر من در لندن هستم

and as you know, over the last several, certainly months,

و همانطور که می‌دانید، در چند ماه گذشته،

there’s been a crisis in the English Channel.

اعتراضی در انگلیس رخ داده است.

And a huge number of Iranians are trying to get away from the danger zones

و تعداد زیادی از ایرانیان در تلاشند تا از مناطق خطر دور شده

and into the UK.

و وارد بریتانیا شوند.

A huge number of Afghans

تعداد زیادی از افغان‌ها

and potentially others fleeing wars and devastation.

و به طور بالقوه دیگران از جنگ و ویرانی گریخته‌اند.

But they get turned back.

اما آن‌ها به عقب رانده می‌شوند.

And I think the world's asylum and refugee policies

و من فکر می‌کنم سیاست‌های مهاجرپذیری و پناهندگی در جهان

have become so draconian

بسیار سخت‌گیرانه شده

and have gone so far from being what they were envisaged as,

و از آن چیزی که پیش‌بینی می‌شد، دور شده است؛

to welcome those who are fleeing you know, terrible oppression

از پدیرفتنِ کسانی که در حال فرار از ظلم وحشتناک

and, of course, often starvation and disease

و البته اغلب گرسنگی و بیماری

you know, and natural disasters and the like.

و بلایای طبیعی و امثال آن هستند.

And I think that's a real shame that we're seeing in this time

من فکر می‌کنم واقعا مایه شرمساری است که در این زمان

of maximum upheaval in these parts of the world,

که تحولات حداکثری در این بخش‌های جهان شاهد هستیم،

the rest of the world actually closing their doors.

بقیه جهان واقعاً درهای خود را می‌بندند.

And I'm about to do some interviews

من در آستانه انجام چند مصاحبه

around a new film that's coming out called "The Swimmers."

پیرامون فیلم جدید «شناگران» هستم که در حال انتشار است.

And just to say, it's about two Syrian girls who had to leave Syria

این فیلم در مورد دو دختر سوری است که مجبور به ترک سوریه شدند،

at the height of the Arab Spring

در اوج بهار عربی

and during the Iran-supported crackdown by the Syrian regime

و در جریان سرکوب رژیم سوریه تحت حمایت ایران

on those who were demanding freedom.

علیه کسانی که خواستار آزادی بودند.

Anyway, they managed to get out,

به هر حال، آن‌ها توانستند خارج شوند،

but they had to take a rickety boat to get to Europe,

اما برای رسیدن به اروپا مجبور به سوار شدن به یک قایق خراب شدند،

they had to walk for miles,

باید کیلومترها پیاده‌روی می‌کردند،

then they had to wait for months, you know, for asylum.

سپس باید ماه‌ها برای پناهندگی منتظر می‌ماندند.

You know, people like you and me were dying in the Mediterranean.

می‌دانید، افرادی مثل من و شما در دریای مدیترانه می‌مردند.

They're dying in the English Channel.

آن‌ها در کانال مانش می‌میرند.

They're dying, you know, coming across from Africa.

در حال آمدن از آفریقا می‌میرند.

This is 2022.

سال ۲۰۲۲ است.

It's a scandal.

این اتفاق ننگ‌آوری است.

And I do believe that that lack of asylum,

و من معتقدم که این فقدان پناهندگی،

that lack of refuge is a terrible shame

شرم و ننگی وحشتناک است،

and a blot on all of us who believe in human rights

بر همه ما که به حقوق بشر

and democracy and the value of life.

و دموکراسی و ارزش زندگی معتقدیم.

WPR: Well, I want to move to another part of the world,

و.پ.ر: خب، من می‌خواهم به قسمت دیگری از جهان نقل مکان کنم،

also experiencing a huge crisis,

همچنین برای تجربه یک بحران بزرگ،

where you've been spending a lot of time,

جایی که شما زمان زیادی را

both reporting and actually physically being there.

صرف گزارش‌دهی و حضور عملاً فیزیکی در آنجا کرده‌اید.

You just returned from Ukraine.

شما تازه از اوکراین برگشتید.

And we're now more than nine months into the war there.

و اکنون بیش از ۹ ماه از جنگ در آنجا گذشته است.

So could you tell us a little bit about your trip

می‌توانید کمی در مورد سفر خود به ما بگویید

and what you saw as the people there are heading into the winter.

و آنچه دیدید همانطورکه مردم آنجا به استقبال زمستان می‌روند.

What would you like for us to know about what you saw?

دوست دارید در مورد آنچه دیدید چه چیزی بدانیم؟

CA: Because you just said winter,

ک.ا: از آنجایی که شما گفتید زمستان،

I think it's really important to know that what Putin is doing now,

به گمانم واقعا مهم است که بدانید کاری که پوتین اکنون انجام می‌دهد،

because he's been thwarted on the battlefield,

چون او در میدان نبرد ناکام مانده است،

is he is literally taking this war to civilians

این است که او به معنای واقعی کلمه این جنگ را

in a much more targeted and devastating way

به شیوه‌ای بسیار هدفمندتر و ویرانگرتر

than he has been already,

از آنچه که قبلا انجام داده بود،

which has already been attacking civilians.

به سمت غیرنظامیان می‌برد.

But this relentless attack by cruise missiles

اما این حمله بی‌امان توسط موشک‌های کروز

and other really, really powerful --

و دیگر سلاح‌های واقعاً بسیار قدرتمند -

including Iranian-supplied kamikaze drones --

از جمله پهپادهای کامی‌کازه عرضه شده توسط ایران -

this is attacking civilian energy infrastructure on a regular basis,

به طور منظم به زیرساخت‌های انرژی غیرنظامی حمله می‌کند،

it's sometimes attacking civilian residential buildings

گاهی اوقات به ساختمان‌های مسکونی غیرنظامی حمله می‌کند

and ordinary people are being killed and wounded.

و مردم عادی کشته و زخمی می‌شوند.

At the same time,

در همان زمان،

what turned out to be a phenomenally resourceful Ukrainian population,

آنچه معلوم شد که یک جمعیت فوق‌العاده مدبر اوکراینی است،

whether civilians or experts,

چه غیرنظامیان و چه متخصصان،

let's just take now the engineers in the energy sector

بیایید فرض بر مهندسان بخش انرژی بگیریم،

are working around the clock, day and night

آن‌ها شبانه‌روز کار می‌کنند

to try to put this, you know, back.

تا سعی کنند این را به عقب برگردانند.

And they’ve done managed, rolling blackouts and the like

و آن‌ها خاموشی‌های مدیریت شده و مانند آن را انجام داده‌اند

to try to make sure that they can save

تا مطمئن شوند که می‌توانند

some of the energy infrastructure.

بخشی از زیرساخت‌های انرژی را ذخیره کنند.

And particularly,

و به‌ویژه،

let's not forget how tightly intertwined is electricity and water.

فراموش نکنیم که برق و آب چقدر در هم تنیده شده‌اند.

Those two are yin and yang.

این دو یین و یانگ هستند.

You can't really have water without electricity to pump it.

شما واقعاً نمی‌توانید آبی بدون برق برای پمپاژ آن داشته باشید.

And so if you lack water, fresh water just to drink,

بنابراین، اگر کمبود آب دارید، آب شیرین فقط برای نوشیدن،

you're in real big trouble.

در دردسر بزرگی هستید.

And so the Ukrainian engineers are working around the clock

بنابراین مهندسان اوکراینی شبانه‌روز کار می‌کنند

to try to make sure that people have at least,

تا مطمئن شوند که مردم حداقل،

at least, even if it's rationed, access.

حتی اگر جیره‌بندی شده باشد، به منابع دسترسی داشته باشند.

So that's a big issue.

پس این یک مسئله بزرگ است.

I would say I've been completely and utterly overwhelmed and surprised --

می‌توانم بگویم کاملاً غرق و متعجب شده‌ام -

not surprised, delighted by the spirit of the Ukrainian people.

نه شگفت‌زده، بلکه از روحیه مردم اوکراین خوشحال شده‌ام.

You know, I've covered a lot of wars in which much more powerful,

می‌دانید، من داستان جنگ‌های زیادی را پوشش داده‌ام

heavily-armed aggressors try to subjugate and force

که در آن‌ها متجاوزان بسیار قوی‌تر و با سلاح سنگین‌تر

a less heavily-armed civilian population into surrender.

سعی می‌کنند جمعیت غیرنظامی با سلاح کمتری را به تسلیم وادار کنند.

And the Ukrainians are nowhere near that.

و اوکراینی‌ها شبیه به آن نیستند.

They have so much heart,

آن‌ها خیلی شجاع هستند،

they have so much love for their country.

آن‌ها به کشورشان عشق زیادی دارند.

They have so much respect, as the Iranians do,

آن‌ها مانند ایرانیان به ایده استقلال، حاکمیت

for the idea of independence, sovereignty and personal freedom

و آزادی شخصی و آزادی سیاسی

and political freedom and democracy.

و دموکراسی احترام زیادی قائل هستند.

That's what they're fighting for.

این چیزیست که آن‌ها برایش می‌جنگند.

And frankly, they are our frontline troops.

صادقانه بگویم، آن‌ها یگان خط مقدم ما هستند.

The Ukrainian people right now,

مردم اوکراین در حال حاضر

and to an extent, the Iranian people,

و تا حدودی مردم ایران،

are our frontline troops.

نیروهای خط مقدم ما هستند.

In Ukraine,

در اوکراین،

people are standing between freedom and totalitarianism.

مردم بین آزادی و تمامیت‌خواهی ایستاده‌اند.

And if Putin succeeds in Ukraine, then he's ...

و اگر پوتین در جنگ با اوکراین موفق شود، پس ...

I mean, not only do the brave Ukrainian people lose,

نه تنها مردم شجاع اوکراین شکست می‌خورند،

but then he comes a country closer to the West

بلکه او به اندازه کشوری به غرب نزدیک‌تر می‌شود

and continues to threaten

و به تهدید ایده‌ها،

the ideas and the values and principles of democracy and freedom.

ارزش‌ها و اصول دموکراسی و آزادی ادامه می‌دهد.

And this idea that it was NATO's fault and NATO expansion,

و این تصور که تقصیر ناتو و پیشروی ناتو بود،

I promise you that is fake news.

به شما قول می‌دهم که یک خبر جعلی است.

It's too difficult right now to go into it

در حال حاضر پرداختن به آن بسیار دشوار است

because we only have limited time.

زیرا ما زمان محدودی داریم.

But it's not that.

اما مسئله این نیست.

It's that Putin does not want to see a free and independent

این است که پوتین نمی‌خواهد یک کشور آزاد

and democratic country,

و مستقل و دموکراتیک را

in this case Ukraine, on his borders,

در این مورد اوکراین، در مرزهای خود ببیند،

and then be asked why he can't have that,

سپس از خود پرسید که چرا مالک آن نباشم،

why his people can't have that.

چرا مردمش نمی‌توانند آن را داشته باشند.

He doesn't want that.

او این را نمی‌خواهد.

He wants to create his own sort of greater Russia.

او می‌خواهد روسیه بزرگ خود را بسازد.

I witnessed that covering Bosnia, where the Serbs, backed by Russia,

من شاهد آن بودم وقتی که بوسنی را پوشش می‌دادم، جایی که صرب‌ها

wanted to create a greater Serbia on the backs of the Bosnian people.

با حمایت روسیه می‌خواستند یک صربستان بزرگ بر پشت مردم بوسنی بسازند.

And in Iran, too.

و در ایران هم.

And you've seen the Afghan women and girls now saying,

اکنون زنان و دختران افغان را دیده‌اید که می‌گویند:

"If Iranians can stand up and demand their rights,

«اگر ایرانیان بتوانند بایستند و حقوق خود را مطالبه کنند،

it's our turn next."

نوبت بعدی ما هستیم.»

So these have huge roll-on effects

بنابراین این‌ها تأثیراتِ آتی عظیمی

and inspiration to people who believe in basic freedom,

برای افرادی دارد که به آزادی اصولی،

dignity and the right to live their lives.

کرامت و حق زندگی خود اعتقاد دارند.

WPR: Well, I know while you were there,

و.پ.ر: خوب، می‌دانم وقتی در آنجا بودید،

you sat down with Ukrainian President Volodymyr Zelensky

شما با نخست‌وزیر اوکراین، ولودیمیر زلنسکی

and first lady Olena Zelenska.

و بانوی اول، اولنا زلنسکی، دیداری داشتید.

And I'm just curious what your thoughts were

من فقط درباره افکار شما کنجکاوم،

about their mindset at this point in the war

درباره طرز تفکر آن‌ها در این نقطه از جنگ

and how you think that will impact their leadership?

و اینکه فکر می‌کنید این موضوع چطور بر رهبریت آن‌ها اثر می‌گذارد؟

CA: Well, I think their leadership has been extraordinary.

ک.ا: خوب، فکر می‌کنم مدیریت آن‌ها خارق‌العاده بوده است.

I mean, really, who would have thought it.

یعنی واقعا چه کسی فکرش را می‌کرد؟

This man Volodymyr Zelensky came from the entertainment space.

این مرد، ولودیمیر زلنسکی، از فضای سرگرمی آمد.

He ran based on a program that he had been starring in,

او بر اساس برنامه‌ای اجرا کرد که در آن نقش داشت،

a TV series based on corruption at the highest level.

یک سریال تلویزیونی بر اساس فساد در بالاترین سطح.

And so he ran as a clean candidate.

و او به عنوان یک نامزدِ پاک بازی کرد.

And then when he came into office,

سپس وقتی او به قدرت رسید،

that's what he tried to bring in,

این همان چیزی بود که او تلاش کرد

to increase infrastructure and to improve it

تا زیرساخت‌ها را افزایش دهد و آن را بهبود بخشد

and crack down on corruption,

و فساد را سرکوب کند،

because Ukraine did have, and may still, after the war,

زیرا اوکراین مشکل فساد داشت و ممکن است هنوز هم

have a corruption problem.

پس از جنگ، مشکل فساد داشته باشد.

But believe me, now, that is right on the back burner.

اما باور کنید، در حال حاضر، این مشکل در اولویت نیست.

And US senators of both parties have told me

سناتورهای آمریکایی هر دو حزب به من گفته‌اند

that everything that the Americans are sending

که هر چیزی که آمریکایی‌ها می‌فرستند

and NATO is sending

و ناتو می‌فرستد

is accounted for,

حساب شده است

and they are not worried about it going into somebody’s pocket.

و نگران نیستند که به جیب کسی برود.

Unlike in Russia,

برخلاف روسیه

where it’s gone into, obviously, people’s pockets

که بدیهی است به جیب مردم رفته است،

because they have barely a military machine

چون آن‌ها به ندرت یک ماشین نظامی دارند

that can operate in Ukraine, much less against NATO.

که بتواند در اوکراین عمل کند، حتی خیلی کمتر در برابر ناتو.

Their leadership has been inspirational.

رهبری آن‌ها الهام‌بخش بوده است.

The fact that the president did not leave when he could have done,

اینکه رئیس جمهور وقتی می‌توانست از کشور نرفته،

he did not take his wife and children out when he could have done.

وقتی می‌توانست، زن و بچه‌اش را بیرون نبرد.

And the fact that they keep "poking the bear,"

و این واقعیت که آن‌ها مدام «خرس را تحریک می‌کنند»

and I asked him that.

و من این را از او پرسیدم.

I said, "You know, a lot of people in the West are worried

گفتم: «می‌دانید، بسیاری از مردم در غرب نگران هستند

and elsewhere are worried that if you push Putin too much,

و در دیگر نقاط نگران هستند که اگر پوتین را بیش از حد تحریک کنید،

you "put him in a corner" and he might do the unthinkable."

«او را در تنگنا قرار دهید»، ممکن است کاری غیرقابل تصور انجام دهد.»

And he said, "You know what?

گفت: «می‌دانید داستان چیست؟

We've lived in this neighborhood forever.

ما همیشه در این محله زندگی کرده‌ایم.

If we're not scared, you shouldn't be scared."

اگر ما نمی‌ترسیم، شما هم نباید بترسید.»

And I was saying this

و من این را می‌گفتم

because not only are they pushing him militarily back,

چون نه تنها او را از نظر نظامی عقب می‌رانند،

but also if you look at the Ukrainian Defense ministry

بلکه اگر به وزارت دفاع اوکراین

or any of the online space,

یا هر فضای آنلاین نگاه کنید،

they're constantly trolling Putin.

آن‌ها دائماً به پوتین توهین می‌کنند.

Constantly.

بی‌وقفه.

And it’s done with incredible humor, and it’s very, very effective.

این عمل با طنز باورنکردنی و بسیار مؤثر انجام شده است.

And so they know something that we don't know.

آن‌ها چیزی می‌دانند که ما نمی‌دانیم.

And as Olena Zelensky told me, "This is our last stand.

همانطور که اولنا زلنسکی به من گفت: «این آخرین موضع ماست.

This is it.

قابل تغییر نیست.

If we don't stand up now,

اگر الان مقاومت نکنیم،

there is no other time when we can stand up.

دیگر زمانی نیست که بتوانیم بایستیم.

If we don't do it now,

اگر الان این کار را نکنیم،

when are we ever going to be able to do it?"

چه زمانی می‌توانیم این کار را انجام دهیم؟»

So they're very, very clear about that.

پس آن‌ها در مورد آن بسیار صریح هستند.

As you know, there's been some talk around the world,

همانطور که می‌دانید، صحبت‌هایی در سرتاسر جهان،

some talk in the US and Europe, elsewhere that maybe, you know,

برخی صحبت‌ها در آمریکا و اروپا، در جاهای دیگر وجود دارد که شاید، می‌دانید،

particularly after the liberation of Kherson by the Ukrainians,

به‌ویژه پس از آزادسازی خِرسون،

shouldn't the Ukrainians sit down at the negotiating table?

آیا اوکراینی‌ها نباید پای میز مذاکره بنشینند؟

So I asked President Zelensky that,

من از رئیس‌جمهور زلنسکی پرسیدم

and he said, "Look, we're happy to negotiate,

و او گفت: «ببینید، ما مشتاق مذاکره هستیم،

but based on international principles,

اما بر اساس اصول بین‌المللی،

based on the Russians removing their troops

بر این اساس که روس‌ها نیروهای خود را

from their illegally invaded,

از سرزمین‌های مورد تهاجم،

annexed and claimed territory.

اشغال‌شده و مورد ادعای خود خارج می‌کنند.

You know, and sham referendums and sham annexation.

و همه‌پرسی و انحصار ساختگی.

And by the way, we're pushing them back."

و به هر حال، ما آن‌ها را عقب می‌رانیم.»

So they don't want to be pushed to a negotiation

بنابراین آن‌ها نمی‌خواهند به سمت مذاکره سوق داده شوند

while they have the upper hand

در حالی که دست بالا را دارند

and one that would reward Russia for its aggression.

و برتری که به روسیه برای تجاوزاتش پاداش می‌دهد.

And to be honest with you, we don't want that either.

صادقانه بگویم، ما هم این را نمی‌خواهیم.

We do not want Russia to get away with today

ما نمی‌خواهیم امروز روسیه در امان بماند

what they did get away with in their first invasion of 2014,

از همان چیزی که در اولین تهاجم خود در سال ۲۰۱۴ خلاص شد،

when the world did not stand up and did not challenge him.

زمانی که جهان ایستادگی نکرد و او را به چالش نکشید.

And this is the result.

و این نتیجه‌اش است.

He thought the world was weak.

فکر می‌کرد دنیا ضعیف است.

And that's his big surprise.

و این غافلگیری بزرگ اوست.

He was very surprised that the Ukrainians would stand up,

او از مقاومت اوکراینی‌ها بسیار متعجب بود،

the West and NATO would stand up,

اینکه غرب و ناتو مقاومت کنند

and that this unity would last this long.

و این اتحاد تا این حد ادامه داشته باشد.

And, you know, I come to it from, you know,

و می‌دانید، من از پوشش چیزی مشابه در بوسنی

having covered something similar in Bosnia for four years.

به مدت چهار سال به این موضوع می‌رسم.

I mean, this was an ethnic cleansing,

منظورم این است که این یک پاکسازی قومی بود

which they're trying to do in Ukraine,

که روس‌ها سعی دارند در اوکراین،

the Russians, along the east,

در شرق انجام دهند

and it was a genocide, which I believe that ...

و این یک نسل‌کشی بود، که من معتقدم ...

maybe not genocide,

شاید نسل‌کشی نباشد،

but crimes against humanity will be placed legitimately

بلکه جنایات علیه بشریت پس از این جنگ

at the feet of Russia after this war.

به طور مشروع بر عهده روسیه خواهد بود.

WPR: Well in both Iran and Russia, and thinking about Ukraine,

و.پ.ر: هم در ایران و هم در روسیه و با فکر کردن به اوضاع اوکراین،

we see a suppression of free speech and access to information.

شاهد سرکوب آزادی بیان و دسترسی به اطلاعات هستیم.

How can we know that we're receiving accurate updates

چگونه مطمئن باشیم که به‌روزرسانی‌های دقیقی

on what's happening in both of these places?

از رویدادهای هر دوی این مکان‌ها دریافت می‌کنیم؟

CA: Well, I do think you and everybody

ک.ا: خوب، فکر می‌کنم شما و همه

have to take on a certain sense of responsibility

باید احساس مسئولیت خاصی داشته باشید

because that is the challenge of our time.

زیرا این چالش دوره‌ی ماست.

You know, people ask me: Where do we find the truth?

مردم از من می‌پرسند: کجا به دنبال حقیقت باشیم؟

And I'm like, well, you can watch CNN,

می‌گویم، خوب، شما می‌توانید سی‌ان‌ان،

you can watch PBS, you can watch BBC.

پی‌بی‌اس و بی‌بی‌سی را تماشا کنید.

You can read The Wall Street Journal or The New York Times

می‌توانید وال استریت ژورنال یا نیویورک تایمز،

The LA Times or any number,

لس‌آنجلس تایمز یا هر مجله‌ی خبری دیگر،

Financial Times, whatever.

فاینَنشال تایمز بخوانید.

There are many, many organizations who are committed to the truth

سازمان‌های بسیار زیادی وجود دارند که به حقیقت متعهد هستند

and who have reporters on the ground, including in Russia.

و خبرنگارانی در محل دارند، از جمله در روسیه.

The BBC, for instance, has a very, very accomplished and good reporter

به عنوان مثال، بی‌بی‌سی گزارشگر بسیار ماهر و خوبی

called Steve Rosenberg.

به نام استیو روزنبرگ دارد.

I highly recommend you all to access his reports,

من به همه شما به شدت توصیه می‌کنم که گزارش‌های او را بخوانید،

because under the constraints that Russia has put on journalists,

زیرا تحت محدودیت‌هایی که روسیه برای روزنامه‌نگاران ایجاد کرده است،

he is managing to tell the story in a very, very clever way.

او داستان را به شیوه‌ای بسیار هوشمندانه بیان می‌کند.

And also, I would, you know, just look at the Russian

همچنین، می‌دانید، فقط به رسانه‌های دولتی روسیه،

state media, Russian blogs and this and that,

وبلاگ‌های روسی و دیگر منابع نگاه کنید؛

including the military bloggers

به وبلاگ‌نویسان نظامی

who are traveling with Russian troops in Ukraine.

که با نیروهای روسی در اوکراین سفر می‌کنند.

There's a huge amount of information coming out

حجم عظیمی از اطلاعات منتشر می‌شود

that actually paints the accurate picture.

که در واقع تصویر دقیقی را ترسیم می‌کند.

And right now, they're very --

و در حال حاضر، آن‌ها بسیار --

which is not to say they want the war to end,

به این معنی نیست که آن‌ها می‌خواهند جنگ پایان یابد،

but they're actually painting the story

اما در واقع داستانی را ترسیم می‌کنند

that the Russians are doing badly in Ukraine.

که روس‌ها در اوکراین به درستی عمل نمی‌کنند.

So there are places and avenues to go.

بنابراین مکان‌ها و راه‌هایی برای آگاهی از اخبار وجود دارد.

But I believe that it's really up to the consumer now.

اما من معتقدم که در حال حاضر واقعاً به مخاطب بستگی دارد.

We can do as much as we can to bring you the truth,

ما می‌توانیم تا جای ممکن، اطلاعات خبری

fact-checked, evidence-based news information.

مبتنی بر شواهد و حقیقت را به شما ارائه دهیم.

But you must not go to the fake news sites

اما شما نباید به سایت‌های خبری جعلی بروید

and believe that that's the truth.

و باور کنید که این حقیقت است.

You must go to what I would call

شما باید به جایی بروید که من آن را

the news organizations that have earned

سازمان‌های خبری می‌نامم

the Good Housekeeping seal of authenticity and truth

که مُهر صحت، حقیقت و تأیید مجله‌ی

and, you know, approval.

گود هاوس‌کیپینگ را به دست آورده‌اند.

It's really on you all now to search for those.

این واقعاً بر عهده شماست که به دنبال منابع تاییدشده بگردید.

And it's not hard, they exist.

و سخت نیست، آن‌ها وجود دارند.

WPR: As we get close to the end of our time,

و.پ.ر: همینطورکه به پایان گفتگو نزدیک می‌شویم،

I just want to turn things to you, Christiane,

می‌خواهم بحثمان را به شما، کریستین

and your thinking as a reporter, a journalist.

و تفکرتان به عنوان یک خبرنگار، یک روزنامه‌نگار معطوف کنم.

How would you say reporting on conflict and crisis

نظرتان درباره گزارش در مورد درگیری و بحران چیست،

has changed the way you think about the world,

کاری که طرز فکر شما را در مورد جهان

your perspective on life?

و نسبت به زندگی تغییر داده است.

CA: I think it's changed my perspective

ک.ا: فکر می‌کنم دیدگاه من را طوری تغییر داده است

in that I'm very clear that I can't be a both-siderism,

که مطمئن هستم که نمی‌توانم جانبدار هر دو طرف

or “on the one hand/on the otherism.”

یا «از یک سو/از سوی دیگر» باشم.

In other words, in certain instances,

به عبارت دیگر، در برخی موارد،

such as gross violations of international humanitarian law,

این‌چنین نقض فاحشِ حقوق بشردوستانه بین‌الملل

which we're witnessing,

که شاهد آن هستیم،

in other words, you know, human rights atrocities,

به عبارت دیگر، جنایات علیه حقوق بشر،

crimes against humanity, genocide and the like,

جنایات علیه بشریت، نسل‌کشی و مواردی از این قبیل،

you absolutely have to know where the truth is

شما کاملاً باید بدانید که حقیقت کجاست

and what you're looking at

و به چه نگاه می‌کنید

so that you know that there are aggressors and there are victims.

تا بدانید که متجاوزان و قربانیانی وجود دارند.

There's no two ways about that.

هیچ شکی در آن وجود ندارد.

So my mantra is and has been,

بنابراین شعار همیشگی من این است

and I've developed that from Bosnia,

و من این شعار را از بوسنی،

which was one of my earliest experiences in the field,

که یکی از اولین تجربیات میدانی من بود، ساخته‌ام،

my mantra is "truthful, not neutral,"

شعار من این است: «راستگو، نه ممتنع»

which doesn't mean to say I'm not being objective.

که به این معنی نیست که بگویم، من بی‌طرف نیستم.

I am being objective because objective is our golden rule.

من بی‌طرف هستم زیرا این قانون طلایی ماست.

And by that I mean you have to look at all sides of the story

و منظورم این است که شما باید به همه جوانب داستان نگاه کنید

and report all sides of the story.

و همه جوانب ماجرا را گزارش کنید.

But what you mustn't do is create any false equivalence,

اما کاری که نباید انجام دهید، این است که معادل‌سازی نادرست ایجاد کنید،

either factually or morally.

چه از نظر واقعی و چه از نظر اخلاقی.

And when you do do that, you are actually being untruthful

و وقتی این کار را انجام دهید، در واقع حقایق را تکذیب می‌کنید

and in some cases you're being an accessory to terrible atrocities.

و در برخی موارد شریک غیرعمدِ جنایات وحشتناک هستید.

And I would say the same about climate.

و من همین را در مورد آب و هوا می‌گویم.

I mean, you can talk about any of these crises,

یعنی شما می‌توانید در مورد هر یک از این بحران‌ها صحبت کنید،

these moral and existential crises that we find.

این بحران‌های اخلاقی و وجودی که ما تجربه می‌کنیم.

You know, climate has been too long,

می‌دانید، برای زمانی بیش از حد طولانی

for decades been treated as a both-siderism,

برای چندین دهه، آب و هوا به عنوان یک اصل دوطرفه تلقی می‌شد

that the deniers had equal factual or moral weight as the science.

که منکران آن بهای واقعی یا اخلاقی برابر با علم داشتند.

And it’s just, as we know, not true,

و همانطور که می‌دانیم، درست نیست

and so much time has been wasted

و زمان زیادی هدر رفته است

to the point that we are on the brink of a global catastrophe.

تا جایی که ما در آستانه‌ی یک فاجعه جهانی هستیم.

And that is something that I've learned.

و این چیزی است که من آموخته‌ام.

That in order to be a trustworthy, credible journalist,

برای اینکه بتوانم یک روزنامه نگارِ قابل اعتماد و معتبر باشم،

I must, must call out the truth.

باید حقیقت را بگویم.

WPR: Well, I want to end with a question from a member,

و.پ.ر: خوب، من می‌خواهم با یک سوال از یکی از اعضا گفتگو را پایان دهم

which is basically,

که اساساً این است:

"If you were to interview yourself,

«اگر قرار بود با خودتان مصاحبه کنید،

what would be the last question you would ask?"

آخرین سوالی که می‌پرسید، چه خواهد بود؟»

So here's your last question,

پس این آخرین سوال است،

what is your last question for Christiane?

آخرین سوال شما برای کریستین چیست؟

CA: Oh, Lordy.

ک.ا: اوه، خدایا.

My last question, I don't know, but I do know one thing.

آخرین سوال من، مطمئن نیستم، اما یک چیز را می‌دانم.

That I wish that I would be able to --

که ای کاش می‌توانستم --

I guess it would be, how can you get more access to the other side, you know?

حدس می‌زنم اینگونه باشد؛ چگونه می‌توانید به طرف مقابل دسترسی بیشتری داشته باشید؟

I want to say the bad actors, because they are.

می‌خواهم بگویم بازیگران بد، چون همینطور هستند.

How do you get more access to them?

چگونه به آن‌ها دسترسی بیشتری پیدا می‌کنید؟

You know, I would like to sit down with a Putin or a Kim Jong-un or whoever,

می‌دانید، من دوست دارم با یک شخص پوتین یا کیم جونگ اون یا هر کسی دیگر،

Viktor Orban in Hungary

ویکتور اوربان در مجارستان

or whoever is denying democracy in the United States and the like.

یا هر کسی که دموکراسی در ایالات متحده و امثال آن را انکار می‌کند، ملاقات کنم.

I would like to sit and talk to them to try to understand.

دوست دارم با آن‌ها صحبت کنم تا درک کنم.

Not because I think that I would be, you know,

نه به این دلیل که فکر می‌کنم

I would suddenly become a neutral observer,

ناگهان ناظری بی‌طرف خواهم شد،

but because I want them to spell it out

بلکه به این دلیل که می‌خواهم آن‌ها همه چیز را افشا کنند

so the people can see and I would question them rigorously,

تا مردم ببینند و من با دقت از آن‌ها سوال کنم

that they would see the bankruptcy of their positions.

که آن‌ها شاهد ناکارآمدیِ موضع‌گیری‌های خود باشند.

And I would like to keep doing that with fossil fuel executives and the like.

من دوست دارم این کار را با مدیران در بخش سوخت فسیلی و امثال آن انجام دهم.

I've done a few and with governments, you know, who have allowed

من چند مصاحبه با دولت‌هایی انجام دادم که اجازه داده‌اند

politics, politics to endanger us all.

سیاست همه ما را به خطر بیندازد.

I do believe those people need to be held accountable.

من معتقدم این افراد باید پاسخگو باشند.

So I would like to be able to ask those people more questions.

بنابراین من دوست دارم بتوانم از آن افراد سوالات بیشتری بپرسم.

WPR: Well, Christiane, thank you so much for taking the time to chat with us today,

و.پ.ر: خوب، کریستین، از وقتی که گذاشتید و با ما گپ زدید، بسیار متشکرم،

I think I speak for everyone,

فکر می‌کنم به نمایندگی همه،

just appreciating everything that you’ve shared.

از همه چیزهایی که به اشتراک گذاشتید، قدردانی می‌کنم.

and good luck with the rest of your day.

و در ادامه‌ی روز، خدا به همراهتان.

CA: Thank you very much, I appreciate it.

ک.ا: بسیار متشکر و قدردانم.

It was good to talk to you all, thanks Whitney.

صحبت با همه شما خوب بود، متشکرم ویتنی.

[Want to support TED?]

[می‌خواهید از TED حمایت کنید؟]

[Become a TED Member!]

[عضو TED شوید!]

[Learn more at ted.com/membership]

[اطلاعات بیشتر در ted.com/membership]