The Absurd Inequality of Climate Work — and How to Fix It | Joshua Amponsem | TED

Translator: Simin Kazemi Reviewer: shirin etebar

At the Africa Climate Summit,

در گردهمایی تغییرات اقلیمی آفریقا

I met with a group of young climate leaders from across the continent.

من با گروهی از رهبران جوان حوزه‌ی تغییرات اقلیمی از سراسر این قاره دیدار کردم.

As the strategy director for the Youth Climate Justice Fund,

چون مدیر بنیاد عدالت اقلیمی جوانان هستم،

they were very eager to talk to me

آن‌ها بسیار مشتاق بودند تا با من صحبت کنند،

about funding opportunities for their projects.

درباره‌ی فرصت‌های سرمایه‌گذاری در پروژه‌هایشان.

And I was even more keen to talk to them,

و من حتی مشتاق‌تر بودم که با آن‌ها صحبت کنم،

as about 80 percent of all the applications we receive for grants

چون حدود ۸۰درصد از درخواست‌هایی که برای دریافت کمک‌هزینه می‌آید

come from Africa.

از آفریقا به دستمان می‌رسد.

And I've been struck by the difference in the applications

و تفاوت‌های این درخواست‌ها با آن درخواست‌هایی که

when compared to the ones we receive from North America or from Europe.

از آمریکای شمالی یا اروپا دریافت می‌کنیم، من را تحت تاثیر قرار داد.

So I asked them,

پس از آن‌ها پرسیدم

why did the majority of you apply to the fund to plant trees

چرا اکثریت شما برای دریافت بودجه برای کاشت درخت درخواست داده‌اید

or to collect waste in order to generate income?

یا برای جمع‌آوری زباله به هدف کسب درآمد؟

Why not become forest data analysts or carbon market experts

چرا به تحلیل‌گران داده‌های جنگل یا متخصصان بازار کربن تبدیل نشوید

to support the existing initiatives that are already planting trees?

تا از طرح‌های نوآورانه‌ی فعلی حمایت نکنید که همین حالا دارند درخت می‌کارند؟

I've been wondering about this.

این مدت به این موضوع فکر می‌کردم.

How do we build tomorrow's workforce and talent for this transition

چگونه نیروی کار و استعدادهای آینده را برای این گذار بسازیم،

if some group of young people have the mindset of doing the hard work

اگر برخی گروه‌های جوانان این طرز فکر را دارند که کار سخت را انجام دهند

and others making opportunities from it?

و دیگران از آن فرصت‌هایی بسازند؟

I believe this is deeply rooted in the trenches of colonialism.

به باور من، این موضوع، ریشه‌ی عمیقی در سنگرهای نظام استعماری دارد.

And sadly, we still need Global North partners to fundraise for our work

متاسفانه هنوز به مشارکت کشورهای جهان شمال نیاز است تا برای کارهایمان بودجه جمع کنند

or even to be trusted.

یا حتی برای این که به ما اعتماد کنند.

A very depressing reality.

واقعیتی حقیقتاً ناامیدکننده است.

And this has affected most of our workforce in Africa

و این موضوع بر بیشتر نیروی کار ما در آفریقا تاثیر گذاشته است

to believe that their role in this transition

که باور داشته باشند نقششان در این گذار انجام کارهایی است که کارگری زیادی می‌طلبند

is doing the labor-intensive work,

like planting trees or artisanal mining for critical minerals.

مثل کاشت درختان یا معدن‌کاری بدون تجهیزات حرفه‌ای.

Yet very low income.

و در عین حال، با درآمدی بسیار پایین.

While others look at the lucrative aspects.

در حالی که دیگران دنبال جنبه‌های پول‌ساز هستند.

As we think about this massive transition that we need

و ما به این گذار عظیم فکر می‌کنیم که لازم داریم

to move our world away from fossil fuels and extraction,

تا جهانمان را از سوخت‌های فسیلی و استخراج‌ها دور کنیم،

I think we have two options on how we get there.

به نظر من دو گزینه داریم برای این که به آنجا برسیم.

Option one:

گزینه‌ی اول:

Global North institutions and industries deploying solutions

نهادها و صنایع کشورهای جهان شمال راهکارها را در کشورهای جهان جنوب اجرایی کنند

in Global South countries,

and we in the Global South are expected to be grateful.

و از ما در کشورهای جهان جنوب انتظار برود که قدردان باشیم.

But our lives are not truly changed and our capacity is suppressed.

اما زندگی‌های ما حقیقتاً تغییری نکرده است و ظرفیت ما سرکوب شده است.

This is what we've currently invested in mentally and financially.

این راهکاری است که الان از نظر ذهنی و مالی خودمان را وقف آن کرده‌ایم.

So I want to propose a new vision.

پس می‌خواهم چشم‌انداز جدیدی را پیشنهاد دهم.

A vision where the young people from the Global South,

چشم‌اندازی که در آن جوانان از کشورهای جنوب جهان

who will be most impacted by this transition,

که بیشتر تحت تاثیر این گذار قرار می‌گیرند،

are the leaders of the transition.

رهبران این گذار هستند.

And in regions like Africa,

و در مناطقی مثل آفریقا

where 70 percent of our population are below the age of 30,

که ۷۰درصد جمعیت ما زیر ۳۰ سال هستند،

there is an urgent need to rethink,

نیاز فوری داریم به دوباره فکرکردن،

refocus and reinvest in their talent.

به دوباره تمرکزکردن و دوباره سرمایه‌گذاری‌کردن بر استعدادهایشان.

I want you to join me in challenging the narrative

می‌خواهم شما هم همراهی‌ام کنید در به‌چالش‌کشیدن این روایت

that we don't have time to engage local communities

که وقت نداریم که به جوامع محلی بپردازیم

or to build local talent

یا استعداد محلی بسازیم

because of the urgency to meet global climate targets.

چون باید فوری به اهداف اقلیمی جهانی برسیم.

As a matter of fact,

و در حقیقت،

we might not meet any of those targets on the timescales that we need

اگر این طرز فکر را تغییر ندهیم، شاید به هیچ‌کدام از آن اهداف هم دست نیابیم

for this transition to happen if we do not change this mindset.

در محدوده‌ی زمانی‌ای که باید به آن‌ها برسیم تا این گذار بتواند رخ دهد.

This is what stands in between us

همین مانع است که بین ما

and an opportunity for a transition that secures Global South leadership.

و فرصتی برای داشتن گذاری قرار گرفته است که رهبری کشورهای جنوب جهان را باعث می‌شود.

So I'll give you three examples

پس برایتان سه مثال می‌زنم

from academia, finance and policy,

درباره‌ی دانشگاه، امور مالی و سیاست

that are changing and must continue to change

که دارند تغییر می‌کنند و باید همچنان تغییر کنند

for the this second vision to be a reality.

تا این چشم‌انداز دوم به واقعیت بپیوندد.

First, we need to build a pipeline of talent

اول، باید یک خط لوله از استعداد بسازیم

that are focusing on solutions in our academic institutions.

که بر ارائه‌ی راهکارهایی در نهادهای دانشگاهیمان متمرکز است.

Between 2016 and 2020,

بین سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۲۰،

70 percent of the most cited climate research papers

۷۰درصد از مقاله‌های درباره‌ی اقلیم که بیشترین ارجاع را گرفته بودند

were authored in Global North institutions.

در نهادهای دانشگاهی کشورهای جهان شمال نوشته شده بودند.

Even worse, 78 percent of all climate funding

حتی از این بدتر، ۷۸درصد از تمام تخصیص بودجه‌های مربوط به اقلیم

dedicated for climate research in Africa ended up in Global North institutions.

که به پژوهش در آفریقا اختصاص داشتند، در نهادهای کشورهای جهان شمال بودند.

A very absurd science inequality.

نابرابری علمی بسیار نامعقول.

In 2013, when I was an undergraduate student,

در سال ۲۰۱۳، وقتی که من دانشجو بودم،

that was the first time I came across the word climate change.

اولین باری بود که با واژه‌ی تغییرات اقلیمی مواجه شدم.

Much of the conversation focused on their problems,

بیشتر گفت‌وگوها بر مشکلاتش متمرکز بود

because my university did not have the tools, equipment

چون دانشگاه من ابزارها و امکانات لازم را نداشت

to allow us and equip us on the solutions.

که به ما بدهد و ما را برای راهکارها مجهز کند.

So we learn about impending impacts, which are today's reality.

پس ما درباره‌ی تاثیرات قریب‌الوقوع آموختیم که حقیقتِ امروز هستند.

And I still see the same challenge today.

و من امروز هنوز هم همان چالش را می‌بینم.

Young people across the Global South on frontline communities

جوانان در سراسر کشورهای جنوب جهان که در جوامع در خط مقدم هستند

and institutions that do not have this capacity.

و نهادهایی که این ظرفیت را ندارند.

So earlier this year,

پس اوایل امسال،

I went back to my alma mater

به دانشگاهم برگشتم

and refurbished the Environmental Science Laboratory

و آزمایشگاه علوم محیطی را با سازمان جوانان آفریقای سبز نوسازی کردم،

with Green Africa Youth Organization,

the same organization I founded in that university.

یعنی با همان سازمانی که در آن دانشگاه تاسیس کرده بودم.

We are scaling this effort across four universities in Africa,

ما داریم این تلاش را در چهار دانشگاه در آفریقا گسترش می‌دهیم،

introducing new programs, courses and providing resources

برنامه‌ها و دوره‌های جدید را معرفی می‌کنیم و منابع جدید را فراهم می‌کنیم

so that our students, tomorrow's workforce,

تا دانش‌آموزانمان، نیروی کار فردا،

can be leaders in current and emerging climate solutions,

بتوانند رهبران راهکارهای فعلی و آینده‌ی مربوط به اقلیم باشند،

whether that be methane reduction,

خواه موضوعِ کاهش متان باشد،

carbon markets or climate intervention.

یا بازارهای کربن یا مداخله در اقلیم.

But the huge science inequality

اما این نابرابری عظیم علمی

and the gap in Africa cannot be solved by this alone.

و شکافی که در آفریقا هست را نمی‌توان صرفاً با این کار حل کرد.

We will need initiatives like this to scale all across the continent.

باید طرح‌های نوآورانه‌ای مثل این را در سراسر قاره گسترش دهیم.

Our researchers need to be the lead authors.

باید پژوهشگران ما نویسندگان اصلی باشند.

Our universities need to hold the research funding.

باید دانشگاه‌های ما بودجه‌ی تحقیقاتی را در اختیار داشته باشند.

Finance.

امور مالی.

ما باید منابع مالی برای گذار عادلانه را طوری تامین کنیم که نشان دهد جدی هستیم.

We need to finance the just transition like we are serious about it.

You've probably heard this statement before.

احتمالاً این جمله را قبلاً شنیده‌اید.

Local communities and Indigenous communities have a lot of wisdom

جوامع محلی و جوامع بومی برای حل بحران اقلیمی دانش زیادی دارند.

to solve the climate crisis.

Or, today's generation is the last generation

یا، نسل امروز آخرین نسلی است که بحران اقلیمی را حل می‌کند.

to solve the climate crisis.

You've probably said that one before,

شاید این جمله را قبلاً گفته باشید،

but how much resources are going into these groups?

اما چقدر از منابع به این گروه‌ها داده می‌شود؟

Out of the recent 1.7 billion dollars committed to land rights,

از ۱.۷ میلیارد دلاری که اخیراً به حقوق زمین اختصاص داده شد،

only 2.4 percent as of today have gone to Indigenous groups.

فقط ۲.۴درصد تا به امروز به گروه‌های بومی داده شده است.

Our research shows that less than one percent

پژوهش ما نشان می‌دهد که کمتر از یک‌درصد از نیکوکاری‌های اقلیمی به جوانان می‌رسد.

of climate philanthropy goes to young people.

The world of business is no different.

جهان کسب‌وکار هم تفاوتی ندارد.

Majority of investors are so risk averse

اکثریت سرمایه‌گذاران آنقدر ریسک‌گریز هستند

that they wouldn't invest in local communities,

که در جوامع بومی سرمایه‌گذاری نمی‌کنند،

meaning no local leadership, no jobs created.

یعنی رهبری بومی نداریم، اشتغال‌زایی نمی‌کنیم.

We can't achieve this transition,

ما نمی‌توانیم به این گذار دست یابیم

and it's not going to be possible if we can't trust resources

و این گذار ممکن نخواهد شد اگر به منابعی اعتماد نکنیم

in the hands of local communities

که در دستان جوامع محلی هستند

and in the hands of young people

و در دستان جوانانی هستند که نیروی کار این گذارند.

who are the workforce for this transition.

This is why we set up the Youth Climate Justice Fund.

به همین علت است که بنیاد عدالت اقلیمی جوانان را تاسیس کردیم.

In less than two years,

در کمتر از دو سال،

we've committed 2.1 million dollars to about 90 groups across 40 countries,

ما ۲.۱ میلیون دلار را به حدود ۹۰ گروه از ۴۰ کشور اختصاص دادیم،

all from historically underfunded communities.

همه از جوامعی که سال‌ها بودجه‌ی کمی گرفته بودند.

We are seeding these groups so they can work with other generations

ما داریم امید را در این جوامع می‌کاریم تا بتوانند با دیگر نسل‌ها کار کنند

to understand the instances

تا نمونه‌هایی را درک کنند

that put their communities where they find themselves today,

که جوامعشان را به جایی رسانده‌اند که الان خودشان را در آن می‌بینند

but also to learn from that

و به‌علاوه از آن بیاموزند

and ensure that the changes they are implementing today

و اطمینان یابند که تغییراتی که امروز دارند ایجاد می‌کنند

can be lasting and sustain.

می‌توانند ادامه پیدا کنند و پایدار بمانند.

Third, policies.

سوم، سیاست‌ها.

Policies are the fuels that drive transitions.

سیاست‌ها سوختی هستند که گذارها را به حرکت می‌رانند.

And the transition can lead to a drastic collapse

و گذار می‌تواند به فروپاشی شدید یا به فرصتی زیبا منجر شود.

or a beautiful opportunity.

Knowing very well that transitions that lack justice and inequality

خوب می‌دانیم که گذارهایی که عدالت ندارند و نابرابرند،

will lack durability.

دوام نخواهند داشت.

And it's going to be a missed opportunity.

و این گذار به فرصتی ازدست‌رفته تبدیل خواهد شد.

For instance, in the next five years,

مثلاً در پنج سال آینده،

the transition to renewable energy is expected to generate two million jobs

انتظار می‌رود گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر دو میلیون شغل در سراسر آفریقا ایجاد کند.

across Africa.

Most of those jobs are going to be scaled

بیشتر این مشاغل قرار است گسترش یابند

and they will differ by location.

و بسته به موقعیت مکانی متفاوت‌اند.

While solar will lead in Kenya and South Africa,

در حالی که انرژی خورشیدی در کنیا و آفریقای جنوبی پیشگام خواهد بود،

hydro will be the job-creating opportunity for Ethiopia and DRC.

انرژی برقابی فرصت اشتغالزایی در اتیوپی و جمهوری دموکراتیک کنگو خواهد بود.

Now, what policies are going to be in place

حالا چه سیاست‌هایی قرار است اجرایی شوند

to take advantage of this moment

تا از این لحظه‌ای پیش روی ماست، استفاده کنند؟

that is ahead of us?

To transfer our informal economy,

برای انتقال اقتصاد غیررسمی ما

which makes up 83 percent of employment on the continent,

که ۸۳درصد از اشتغال در این قاره را شامل می‌شود،

to take these skills jobs.

تا این مشاغل مهارتی را بگیرند.

Unfortunately, they don't exist yet, so I can't share that with you.

متاسفانه، هنوز این مشاغل وجود ندارند پس نمی‌توانم از آن‌ها برایتان بگویم.

What I would do is to tell you an example

کاری که می‌توانم بکنم این است که برایتان مثالی بزنم

of emerging initiatives that are showing hope

از طرح‌های نوآورانه‌ای که درباره‌ی داشتن چنین سیاست‌هایی در آینده امیدوارکننده‌اند.

for such policies in the future.

And for that, let's look at the transition to circular economy in Africa.

و به همین خاطر، بیایید نگاهی بیاندازیم به گذار به اقتصاد چرخشی در آفریقا.

In cities like Accra, Durban, Dar es Salaam,

در شهرهایی مثل آکرا، دوربان، دارالسلام،

the transition has led informal waste workers,

این گذار به پدیدآمدن زباله‌جمع‌کن‌های غیررسمی‌ای ختم شده است

who are most impacted by this transition,

که بیشترین تاثیر این گذار رویشان بوده است،

put them in policy-making situations with young people

و این افراد و جوانان را از طریق طرح نوآورانه‌ی [زندگی] بدون زباله،

through a zero-waste initiative,

در شرایط سیاست‌گذاری قرار داده است،

and in Accra, this project has created numerous jobs,

و در آکرا این پروژه مشاغل بی‌شماری ایجاد کرده است

has reduced as much emission in a single municipality

و برون‌ریزی در حوزه‌ی فقط یک شهرداری را

compared to a round-trip flight from Accra to London,

به‌اندازه‌ی پرواز رفت‌وبرگشتی بین آکرا و لندن کاهش داده است

and has been shortlisted for the Earthshot Prize.

و در فهرست نامزدهای نهایی جایزه‌ی اِرث‌شات هم قرار گرفته است.

By doing this,

با انجام این کار،

the informal waste workers, who will be most affected,

زباله‌جمع‌کن‌های غیررسمی که بیشتر از همه تحت تاثیر خواهند بود،

have secured themselves,

برای خودشان، رهبری و مالکیت محلیشان،

their local leadership and ownership,

better and more sustainable income,

درآمد بهتر و پایدارتر، حمایت اجتماعی و حضور در اقتصاد رسمی را تضمین کرده‌اند.

social protection and their inclusion in the formal economy.

These cannot be isolated examples.

این‌ها نمی‌توانند استثنا باشند.

This is what we need to take advantage of the opportunities for this transition.

این همان چیزی است که ما برای استفاده از فرصت‌ها برای این گذار به آن نیاز داریم.

So when I look back at my conversation with the young people at the summit,

پس وقتی به عقب نگاه می‌کنم، به گفت‌وگویی که با جوانان در گردهمایی داشتم،

I didn't leave that room with despair or a sense of hopelessness.

من آن اتاق را با یأس یا حس ناامیدی ترک نکردم.

Rather, I had a new resolve.

در عوض، عزم راسخ جدیدی داشتم.

I saw their desire to lead

آرزوی آن‌ها برای رهبری را دیدم

and their ambition to become more than the hands that plant trees.

و بلندپروازیشان برای تبدیل به چیزی بیشتر از دستانی که درخت می‌کارند.

They wanted to be leaders of this transition.

آن‌ها می‌خواستند رهبران این گذار شوند.

And in that moment, I realized that we actually know how to do this.

و در آن لحظه، متوجه شدم که ما، در واقع، می‌دانیم چطور این کار را انجام دهیم.

Africa is a leader in this transition.

آفریقا رهبر این گذار است.

We have the workforce,

ما نیروی کار را داریم،

we have the talent, and we have the knowledge.

ما استعداد را داریم و ما دانش را داریم.

And we know what is at stake.

و ما می‌دانیم که چه چیزی در خطر است

That if we do not engage our young people,

که اگر جوانانمان را درگیر نکنیم، از همین حالا شکست خورده‌ایم

we have already failed.

So as you are in this dilemma,

پس اگر بر سر این دوراهی هستید،

this transition is our opportunity

این گذار، فرصت ماست تا اطمینان یابیم که جوانان

to make sure that the young people

in Africa and across the Global South

در آفریقا و سراسر کشورهای جنوب جهان کارگران سر زمین نیستند.

are not workers in the field.

But rather they can be forest data analysts,

بلکه می‌توانند تحلیل‌گر داده‌های جنگل باشند،

they can be engineers and innovators,

می‌توانند مهندس و مخترع باشند،

they can be executive leaders in boardrooms,

می‌توانند رهبران اجرایی در اتاق هیئت‌رئیسه باشند

and they can be leaders on a global stage.

و می‌توانند رهبران صحنه‌ی جهانی باشند.

Thank you.

ممنونم.

(Applause)

(تشویق)