Basic English Grammar Course | Present Perfect Tense | Learn and Practice

Hi, everyone.

سلام به همه.

I'm Esther.

من استر هستم.

In this video, I'm going to introduce the present perfect tense.

در این ویدیو قصد دارم زمان حال کامل را معرفی کنم.

This tense can be used to talk about an action that happened in the past,

از این زمان می توان برای صحبت در مورد عملی استفاده کرد که در گذشته اتفاق افتاده است،

but when it happened is not very important or it’s unknown.

اما زمانی که اتفاق افتاده خیلی مهم نیست یا ناشناخته است.

It can also be used to talk about an action that started in the past and continues in

همچنین می توان از آن برای صحبت در مورد عملی استفاده کرد که در گذشته شروع شده و

the present.

در حال ادامه دارد.

We really want to emphasize how long that action has been happening.

ما واقعاً می خواهیم تأکید کنیم که این اقدام چه مدت انجام شده است.

And finally, we use this tense to talk about a recent action.

و در نهایت، از این زمان برای صحبت در مورد یک اقدام اخیر استفاده می کنیم.

There's a lot to learn and a lot of important information, so keep watching.

چیزهای زیادی برای یادگیری و اطلاعات مهم زیادی وجود دارد ، بنابراین به تماشا کردن ادامه دهید.

Let's talk about one usage of the present perfect tense.

بیایید در مورد یک کاربرد زمان حال کامل صحبت کنیم .

This tense can be used to talk about an action that happened in the past.

از این زمان می توان برای صحبت در مورد عملی که در گذشته اتفاق افتاده است استفاده کرد.

But when it happened is not important or not known.

اما زمانی که اتفاق افتاد مهم نیست یا معلوم نیست.

However, this action is important to the conversation right now.

با این حال، این اقدام در حال حاضر برای گفتگو مهم است .

Let's take a look at some examples.

بیایید به چند نمونه نگاهی بیندازیم.

The first one says, ‘I have been to Canada.’

اولی می گوید: «من به کانادا بوده ام.»

What we do here is we start with the subject, ‘I’.

کاری که ما اینجا انجام می دهیم این است که با موضوع «من» شروع می کنیم.

For ‘I’, ‘you’, ‘we’, and ‘they’, we follow with ‘have’.

برای «من»، «شما»، «ما» و «آنها» با «داشتن» دنبال می‌کنیم.

After that we use the past participle of the verb.

بعد از آن از فعل ماضی استفاده می کنیم.

In this case, the verb is ‘be’.

در این حالت، فعل «بودن» است.

And so the past participle is ‘been’.

و بنابراین فعل ماضی «بوده» است.

‘I have been to Canada.’

«من به کانادا بوده‌ام.

The next sentence says, ‘My cousins have seen the movie.’

» جمله بعدی می‌گوید: «عموزاده‌های من فیلم را دیده‌اند.»

My cousins is a ‘they’.

پسرخاله‌های من یک «آنها» هستند.

And so again, we follow with ‘have’.

و بنابراین دوباره، ما با "داشتن" دنبال می کنیم.

And the past participle of see is ‘seen’.

و مضارع see «دیده» است.

‘They have seen the movie.’

«آنها فیلم را دیده اند.»

Or ‘My cousins have seen the movie.’

یا «عموزاده های من فیلم را دیده اند.»

The next example says, ‘Chad has gone home.’

مثال بعدی می گوید: «چاد به خانه رفته است.»

Chad is a ‘he’.

چاد یک «او» است.

For ‘he’, ‘she’, ‘it’, we follow with ‘has’.

برای «او»، «او»، «آن»، با «داراست» دنبال می‌کنیم.

Then, the past participle ‘gone’ is for the verb ‘go’.

سپس، فعل ماضی «رفته» برای فعل «رفتن» است.

‘Chad has gone home.’

«چاد به خانه رفته است.»

And finally, ‘My phone has been fixed.’

و در نهایت، «تلفن من ثابت شده است.»

My phone is an ‘it’.

تلفن من یک «آن» است.

Therefore, I use ‘has’.

بنابراین، من از "دارا" استفاده می کنم.

And then I need the past participle of ‘be’ – ‘been’.

و سپس به فعل ماضی «بودن» - «بودن» نیاز دارم.

‘My phone has been fixed.’

«تلفن من تعمیر شده است.»

Let's move on to the next usage.

بیایید به استفاده بعدی برویم.

The present perfect tense is also used to describe an action that started in the past

زمان حال کامل نیز برای توصیف عملی استفاده می شود که در گذشته شروع شده

and continues in the present.

و در حال ادامه دارد.

‘for’ and since’ are common expressions used with the present perfect tense.

"for" و since" عبارات رایجی هستند که با زمان حال کامل استفاده می شوند.

Let's take a look at these examples.

بیایید نگاهی به این نمونه ها بیندازیم.

‘I have worked there since 2002.’

«من از سال 2002 در آنجا کار کرده‌ام.

You'll notice we start with the subject.

» متوجه خواهید شد که ما با این موضوع شروع می‌کنیم.

If it's ‘I’, ‘you’ or ‘we’, we have ‘have’.

اگر «من»، «شما» یا «ما» باشد، «داشتیم».

Then the past participle of the verb.

سپس ماضی فعل.

In this case - ‘worked’.

در این مورد - "کار کرد".

What you'll notice here is that we also have ‘since 2002’.

آنچه در اینجا متوجه خواهید شد این است که ما "از سال 2002" نیز داریم.

This shows when the action started, so with the expression ‘since’, you need to use

این نشان می دهد که چه زمانی عمل شروع شده است، بنابراین با عبارت "از زمانی"، باید از

a specific point in time.

یک نقطه زمانی خاص استفاده کنید.

The next example does the same thing.

مثال بعدی هم همین کار را می کند.

‘You have had a car since last year.’

«شما از سال گذشته ماشین داشته‌اید.»

Again, we use ‘since’, so we have a specific point in time - ‘last year’.

باز هم از «از سال» استفاده می‌کنیم، بنابراین یک نقطه زمانی خاص داریم - «سال گذشته».

Take a look at the next example.

به مثال بعدی دقت کنید.

‘Anna has liked him for weeks.’

«آنا هفته‌ها او را دوست داشته است.»

In this case the subject is ‘Anna’.

در این مورد موضوع «آنا» است.

Which is a ‘she’, and so we use ‘has’.

که یک "او" است، و بنابراین ما از "دار" استفاده می کنیم.

Then the past participle ‘liked’.

سپس حرف ماضی «پسند» شد.

However, at the end of the sentence, we see ‘for weeks’.

با این حال، در پایان جمله، "برای هفته ها" را می بینیم.

Not ‘since weeks’.

نه "از هفته ها".

When we use ‘for’, we talk about the duration.

وقتی از "برای" استفاده می کنیم، در مورد مدت زمان صحبت می کنیم.

We explain how long this action has been true.

ما توضیح می دهیم که این عمل تا چه مدت درست بوده است.

And finally, ‘We have eaten lunch here for 3 months.’

و در نهایت، «ما 3 ماه است که ناهار را اینجا خورده ایم .»

Again, the sentence ends with ‘for 3 months’.

باز هم جمله با «3 ماه» تمام می شود.

So we show the duration.

بنابراین ما مدت زمان را نشان می دهیم.

Let's move on to the next usage.

بیایید به کاربرد بعدی برویم.

In addition, the present perfect tense can be used to describe an action that recently

علاوه بر این، زمان حال کامل می تواند برای توصیف عملی که اخیراً

stopped.

متوقف شده است استفاده شود.

Let’s take a look at some examples.

بیایید به چند نمونه نگاهی بیندازیم.

‘I have just been to the doctor,’

«من به تازگی به دکتر مراجعه کرده‌ام»،

So just like for all the other usages, we start with the subject,

بنابراین، درست مانند همه کاربردهای دیگر ، با فاعل،

‘have’ or ‘has’, and the past participle.

«دار» یا «دارا» و فعل ماضی شروع می‌کنیم.

But you'll notice here, I used the word ‘just’ between ‘have’ and the verb.

اما در اینجا متوجه خواهید شد، من از کلمه "فقط" بین "داشتن" و فعل استفاده کردم.

‘I have just been to the doctor.’

«من به تازگی پیش دکتر رفته‌ام.»

This shows that it happened very recently.

این نشان می‌دهد که این اتفاق اخیراً رخ داده است.

The next example says, ‘James has just seen his new baby.’

مثال بعدی می‌گوید: «جیمز به‌تازگی نوزاد جدیدش را دیده است.»

Again, just goes in between ‘have’ or ‘has’ and the verb.

باز هم، فقط بین «داشتن» یا «داشتن» و فعل قرار می‌گیرد.

Take a look at the next example.

به مثال بعدی دقت کنید.

It says, ‘She has already been to China.’

می‌گوید: «او قبلاً به چین رفته است.»

‘already’ is another word you can use to show that this action recently happened.

«قبلاً» کلمه دیگری است که می‌توانید برای نشان دادن اینکه این اقدام اخیراً اتفاق افتاده است استفاده کنید.

However, ‘already’ can also be moved to the end of the sentence.

با این حال، "از قبل" را می توان به انتهای جمله نیز منتقل کرد .

So it's perfectly fine to say, ‘She has been to China already.’

بنابراین بسیار خوب است که بگوییم «او قبلاً به چین بوده است.»

And in the last example, ‘We have recently visited Tom.’

و در آخرین مثال، «ما اخیراً به تام رفته‌ایم.»

Again, you can put this word between ‘have’ or ‘has’ and the verb.

باز هم می‌توانید این کلمه را بین «دار» یا «دار» و فعل قرار دهید.

Or you can also put it at the end of the sentence.

یا می توانید آن را در انتهای جمله نیز قرار دهید.

‘We have visited Tom recently.’

«ما اخیراً از تام دیدن کرده‌ایم.»

Let's move on.

بیایید ادامه دهیم.

Let's take a look at the negative form of the present perfect tense.

بیایید نگاهی به شکل منفی زمان حال کامل بیندازیم.

Here are some examples.

در اینجا چند نمونه آورده شده است.

The first one says, ‘I have not been to Europe.’

مورد اول می‌گوید: «من به اروپا نرفته‌ام.»

What you'll notice in the first sentence is that we simply put a 'not' between ‘have’

چیزی که در جمله اول متوجه می‌شوید این است که ما به سادگی یک «نه» را بین «داشتن»

and ‘been’.

و «بوده» قرار می‌دهیم. «

‘I have not been to Europe.’

من به اروپا نرفته‌ام.»

You can also use a contraction and say ‘I haven't been to Europe.’

همچنین می‌توانید از انقباض استفاده کنید و بگویید « من به اروپا نرفته‌ام.

The next sentence says, ‘It has not rained for 3 months.’

» جمله بعدی می‌گوید: « 3 ماه است باران نیامده است.»

Again, we put the ‘not’ between the ‘has’ and the verb.

دوباره «نه» را قرار می‌دهیم. بین "دارا" و فعل

‘It has not rained for 3 months.’

'3 ماه است باران نیامده است.'

Here we have a time expression to show the duration.

در اینجا یک عبارت زمانی برای نشان دادن مدت زمان داریم.

The next example says, ‘Teddy hasn't driven for 2 years.’

مثال بعدی می‌گوید: «تدی ۲ سال است که رانندگی نکرده است .»

We used the contraction here for ‘has’ and ‘not’ – ‘hasn't’.

ما در اینجا از انقباض برای «دارا» و «نه» استفاده کردیم.

And then we use the time expression ‘for 2 years’ at the end of the sentence.

و سپس از عبارت زمانی "برای 2 سال" در انتهای جمله استفاده می کنیم.

And finally, the last sentence says, ‘My sons haven't played soccer since 2010.’

و در نهایت، آخرین جمله می‌گوید: « پسران من از سال 2010 فوتبال بازی نکرده‌اند.» در

We see another contraction here for ‘have not’ – ‘haven't’.

اینجا شاهد انقباض دیگری برای « نداشتن» هستیم - «نکرده‌ام».

‘My sons haven't played soccer since 2010.’

«پسران من از سال 2010 فوتبال بازی نکرده‌اند.»

This time expression uses ‘since’.

این بار عبارت «از زمانی» استفاده می‌کند.

And so we mention a specific point and time.

و لذا نقطه و زمان خاصی را ذکر می کنیم.

Let's move on.

بیایید ادامه دهیم.

Now let's take a look at the ‘have’ or ‘has’ question form of the present perfect

حالا بیایید نگاهی به فرم سوال "دار" یا "دار" زمان حال کامل

tense.

بیندازیم.

Take a look at the board.

به تابلو نگاهی بیندازید.

The first sentence says, ‘Mike has eaten lunch.’

جمله اول می گوید: «مایک ناهار خورده است .»

That is a statement.

این یک جمله است.

Now to turn it into a question, it's quite easy.

حالا تبدیل آن به یک سوال، بسیار آسان است.

All you have to do is put ‘has’ at the beginning.

تنها کاری که باید انجام دهید این است که "دارا" را در ابتدا قرار دهید.

Then you follow with the subject and then the past participle.

سپس فاعل و بعد فاعل را دنبال می کنید.

You'll notice that the placement of the past participle doesn't change.

متوجه خواهید شد که جای ماضی تغییر نمی کند.

We've simply changed the order of the first 2 words.

ما به سادگی ترتیب 2 کلمه اول را تغییر داده ایم . «

‘Has Mike eaten lunch?’

آیا مایک ناهار خورده است؟» «

‘Has Mike eaten lunch?’

آیا مایک ناهار خورده است؟»

And you can answer by saying ‘Yes, he has.’ or ‘No, he hasn't.’

و می‌توانید با گفتن «بله، او» یا «نه، او نخورده» پاسخ دهید

The next sentence says, ‘They have watched the video.’

. جمله بعدی می‌گوید: «آنها ویدیو را تماشا کرده‌اند.»

This is a statement.

این یک بیانیه است.

If we want to turn it into a question, again, we change the order of the first two words.

اگر بخواهیم آن را به سوال تبدیل کنیم، دوباره ترتیب دو کلمه اول را تغییر می دهیم.

‘Have they…?’

«Have they…?»

And the past participle verb stays in the same place.

و فعل ماضی در همان مکان باقی می‌ماند.

‘Have they watched the video?’

«آیا ویدیو را تماشا کرده‌اند؟»

‘Have they watched the video?’

«آیا ویدیو را تماشا کرده‌اند؟»

You can answer this question by saying, ‘Yes, they have.’

می‌توانید به این سؤال با گفتن «بله، آن‌ها»

or ‘No, they haven't.’

یا «نه، آن‌ها نشده‌اند» پاسخ دهید

Good job, guys.

.

Let's move on.

بیایید ادامه دهیم.

Now, I'll briefly introduce how to ask WH questions in the present perfect tense.

اکنون به طور خلاصه نحوه پرسیدن سؤالات WH را در زمان حال کامل معرفی می کنم.

Take a look at the board.

به تابلو نگاهی بیندازید.

I have ‘where’, ‘what’, ‘who’, and ‘how’.

من "کجا"، "چه"، "چه کسی" و "چگونه" را دارم.

These go at the beginning of the question.

اینها در ابتدای سوال آمده است.

Let's take a look at the first example.

بیایید نگاهی به مثال اول بیندازیم.

‘Where has Tim been?’

«تیم کجا بوده است؟

You'll notice we followed the WH word with ‘has’ or ‘have’.

» متوجه خواهید شد که ما کلمه WH را با «دار» یا «داشتن» دنبال کردیم.

In this case, I used ‘has’ because the subject is ‘Tim’, and Tim is a ‘he’.

در این مورد، من از "has" استفاده کردم زیرا موضوع "Tim" است و Tim یک "او" است.

And then we followed that with the past participle of the verb.

و سپس آن را با فعل ماضی دنبال کردیم .

‘Where has Tim been?’

«تیم کجا بوده است؟»

And I can answer by saying, ‘Tim has been home.’

و من می توانم با گفتن «تیم در خانه بوده است .»

or ‘Tim has been on vacation.’

یا «تیم در تعطیلات بوده است.» پاسخ

Something like that.

بدهم.

The next question says, what countries have you visited?

سوال بعدی می گوید از چه کشورهایی دیدن کرده اید؟

I can answer by saying, ‘I have visited China.’

می‌توانم با گفتن «من از چین بازدید کرده‌ام .»

or ‘I have visited Mexico.’

یا «من از مکزیک بازدید کرده‌ام» پاسخ بدهم.

You can also use the contraction ‘I’ve’.

همچنین می‌توانید از انقباض «I’ve» استفاده کنید. «

‘I've visited China.’

من از چین بازدید کرده‌ام.

The next question says, ‘Who has she talked to?’

» سؤال بعدی می‌گوید: «او با چه کسی صحبت کرده است ؟»

You can answer by saying, ‘She has talked to her mom.’ or ‘She has talked to her

می‌توانید با گفتن این جمله، «او با مادرش صحبت کرده است.» یا «او با معلمش صحبت کرده

teacher.’

است.» پاسخ دهید.

The next question says, ‘How long have you been married?’

"چه مدت است که ازدواج کرده اید؟" "

‘I've been married for 3 years.’

من 3 سال است که ازدواج کرده ام."

That's one answer that you can give.

این یکی از پاسخ هایی است که می توانید بدهید.

Great job, everybody.

کار عالیه همه

Let's move on.

بیایید ادامه دهیم.

For this checkup, we'll take a look at the present perfect tense.

برای این بررسی، نگاهی به زمان حال کامل می اندازیم.

Which describes an action that happened at

که عملی را توصیف می کند که در

an unknown or indefinite time in the past.

زمان نامعلوم یا نامشخصی در گذشته اتفاق افتاده است.

Let's look at the first sentence.

بیایید به اولین جمله نگاه کنیم.

‘She _blank_ read that book.’

«She _blank_ read that book.

The subject in this sentence is ‘she’.

» موضوع در این جمله «او» است.

For he/she/it, in this tense we say, ‘has’.

برای او/او، در این زمان می گوییم «داراست».

‘She has’.

'او دارد'.

Now, take a look at the verb.

حالا به فعل نگاه کنید.

It looks like ‘read’.

به نظر می رسد "خوانده" است.

But remember we need to use the past participle of the verb.

اما به یاد داشته باشید که باید از فعل ماضی استفاده کنیم.

So It's actually ‘read’.

بنابراین در واقع "خوانده" است.

‘read’ and ‘read’ are spelled the same.

املای "خواندن" و "خواندن" یکسان است.

‘She has read that book.’

«او آن کتاب را خوانده است.

The second sentence says, ‘They _blank_ visit China.’

» جمله دوم می‌گوید: «آنها از چین دیدن می‌کنند.»

‘visit’ is the verb that you want to use here.

«بازدید» فعل‌ای است که می‌خواهید در اینجا استفاده کنید.

For ‘I’, ‘you’, ‘we’ and ‘they’, we use ‘have’.

برای «من»، «شما»، «ما» و «آنها » از «داشتن» استفاده می کنیم.

Not ‘has’.

"دارا" نیست.

‘They have’

«آنها دارند»

Now, what's the past participle of visit?

حالا، فعل گذشته بازدید چیست؟

The answer is ‘visited’.

پاسخ "بازدید شده" است.

‘They have visited China.’

«آنها از چین بازدید کرده‌اند.»

Next, ‘We _blank_ see that concert.’

سپس، «ما _خالی_ آن کنسرت را می‌بینیم.»

Again, for ‘I’, ‘you’, we’ and ‘they’ – we use ‘have’.

باز هم برای «من»، «تو»، ما» و «آنها » از «داشتن» استفاده می‌کنیم.

‘We have’.

'ما داریم'.

Now, the past participle of ‘see’ is 'seen'.

حال، ماضی «see» «دیده» است.

‘We have seen that concert.’

«ما آن کنسرت را دیده‌ایم.»

Now, let's look for the mistake in the next sentence.

حالا بیایید به دنبال اشتباه در جمله بعدی بگردیم.

‘Rick have been to Cuba.’

«ریک به کوبا بوده است.»

Take a look at the subject, ‘Rick’.

به موضوع نگاه کنید، «ریک».

Rick is a ‘he’.

ریک یک "او" است.

So instead of ‘have’, we need to change this to ‘has’.

بنابراین به جای «داشتن»، باید این را به «دار» تغییر دهیم.

‘Rick has been to Cuba.’

«ریک به کوبا بوده است.»

‘Sally and I hasn't finished work.’

«سالی و من کار را تمام نکرده‌ام.

The subject in this sentence is ‘Sally’ and ‘I’.

» موضوع در این جمله «سالی» و «من» است.

The pronoun for that is ‘we’.

ضمیر آن «ما» است.

‘We hasn't finished work.’

«ما کار را تمام نکرده‌ایم.

That still sounds weird, right?

» هنوز هم عجیب به نظر می‌رسد، درست است؟

We have to change this to ‘have not’ or the contraction ‘haven't’.

ما باید این را به "نداشتن" یا انقباض "نداشتن" تغییر دهیم.

And finally, ‘I did go to the doctor.’

و در نهایت، «من به دکتر رفتم.»

Now this sentence makes sense, but it's not the present perfect tense.

حالا این جمله منطقی است، اما زمان حال کامل نیست.

We have to change it.

ما باید آن را تغییر دهیم.

Remember, we use ‘have’ for the subject, ‘I’.

به یاد داشته باشید، ما از "have" برای موضوع "I" استفاده می کنیم.

But we're not done.

اما ما تمام نشده ایم.

What is the past participle of ‘go’?

فعل ماضی «برو» چیست؟

It is ‘gone’.

"رفته" است.

‘I have gone to the doctor.’

"من پیش دکتر رفته ام."

Great job.

کار عالی است.

Let's move on to the next checkup.

بیایید به بررسی بعدی برویم.

In this checkup, we'll talk about the present perfect tense

در این بررسی، ما در مورد زمان حال کامل صحبت خواهیم کرد

and how it can be used to describe an action that started in the past and is still true

و اینکه چگونه می توان از آن برای توصیف عملی استفاده کرد که در گذشته شروع شده و هنوز هم صادق

today.

است.

The first sentence says, ‘I _blank_ known Carly since 1994.’

اولین جمله می گوید: «من از سال 1994 کارلی را خالی می شناسم.

The subject is ‘I’.

» موضوع «من» است.

And we already have the past participle of the verb, ‘know’.

و ما از قبل فعل "می دانم" را داریم.

Which is ‘known’.

که "معروف" است.

What are we missing?

چه چیزی را از دست داده ایم؟

The correct answer is ‘have’.

پاسخ صحیح «داشتن» است.

For ‘I’, ‘you’, ‘we’ and ‘they’, we use ‘have’ after the subject.

برای «من»، «شما»، «ما» و «آنها» بعد از موضوع از «داشتن» استفاده می کنیم.

The next sentence says,

جمله بعدی می گوید:

‘He has been here _blank_ 2 p.m.’

«او اینجا بوده است _خالی _ ساعت 2 بعد از ظهر.»

Now the first part is all there.

حالا قسمت اول تمام شده است.

‘He has been’.

'او بوده است'.

However, remember that for the present perfect tense,

با این حال، به یاد داشته باشید که برای زمان حال کامل

we use ‘for’ or ‘since’ to talk about how long that action has been true.

، از «برای» یا «از» استفاده می‌کنیم تا درباره مدت زمانی که آن عمل درست بوده صحبت کنیم.

In this case, we use ‘since’.

در این مورد، از «از» استفاده می کنیم.

Because 2 p.m. is a specific period in time.

چون ساعت 2 بعد از ظهر یک دوره زمانی خاص است.

Next it says, ‘She _blank_ liked Tom since June.’

بعد می‌گوید: «او_خالی_از ژوئن تام را دوست داشت .

The subject is ‘she’.

» موضوع «او» است.

And we have the past participle of the verb ‘like’, which is 'liked'.

و ماضی فعل "مانند" را داریم که "پسند" است.

What are we missing?

چه چیزی را از دست داده ایم؟

Again, we need ‘have’ or ‘has’.

باز هم، ما به "داشتن" یا "دارا" نیاز داریم.

Because the subject is ‘she’...

چون موضوع "او" است...

Can you figure out which one you need?

آیا می توانید بفهمید که به کدام یک نیاز دارید؟

The correct answer is ‘has’.

پاسخ صحیح "دارا" است.

‘She has liked Tom since June.’

«او از ژوئن تام را دوست داشته است.»

Now, I want you to find a mistake in the next sentence.

حالا می‌خواهم در جمله بعدی یک اشتباه پیدا کنید .

‘I have worked here six months ago.’

«من شش ماه پیش اینجا کار کرده‌ام.»

Can you find a mistake here?

آیا می‌توانید اشتباهی در اینجا پیدا کنید؟

‘I have worked’ - that's correct.

"من کار کرده ام" - درست است.

However, in the present perfect tense, we don't use ‘ago’.

با این حال، در زمان حال کامل، از "پیش" استفاده نمی کنیم.

This is talking about more the past.

این بیشتر در مورد گذشته صحبت می کند.

We want to talk about ‘since’ or ‘for’ instead.

به جای آن می خواهیم در مورد «از زمان» یا «برای» صحبت کنیم.

Now ‘six months’ is not a specific time.

اکنون «شش ماه» زمان خاصی نیست.

So we don't use ‘since’.

بنابراین ما از «از» استفاده نمی‌کنیم.

Instead, we talk about the duration.

در عوض، ما در مورد مدت زمان صحبت می کنیم.

So we need ‘for’.

بنابراین ما به "برای" نیاز داریم.

We'll say, ‘I have worked here for six months.’

می گوییم: «من شش ماه اینجا کار کرده ام.»

Let's take a look at the next sentence.

بیایید نگاهی به جمله بعدی بیندازیم.

‘Jen have a cold for two weeks.’

«جن دو هفته سرما خورده است.»

At first glance, this doesn't seem that wrong.

در نگاه اول، این اشتباه به نظر نمی رسد.

But remember, Jen is a ‘she’.

اما به یاد داشته باشید، جن یک "او" است.

So we need ‘has’.

بنابراین ما به "دارا" نیاز داریم.

‘Jen has’.

"جن دارد".

But wait a minute, ‘Jen has have a cold’?

اما یک لحظه صبر کنید، "جن سرما خورده است"؟

That's not right either.

این هم درست نیست.

We need the past participle of ‘have’.

ما به فعل ماضی «داشتن» نیاز داریم.

What is the past participle?

فعل ماضی چیست؟

The correct answer is ‘had’.

پاسخ صحیح "داشت" است.

‘Jen has had a cold for two weeks.’

«جن دو هفته است که سرما خورده است.»

And finally, ‘We haven't went home since Friday.’

و در نهایت، «از جمعه به خانه نرفتیم.»

This one is a little tricky.

این یکی کمی مشکل است.

The subject is ‘we’.

موضوع «ما» است.

‘We have... have not’.

"ما داریم... نداریم".

That's correct.

این درست است.

The contraction is ‘haven't’.

انقباض "نداشته" است.

‘We haven't’.

"ما نداشتیم".

Now the problem is, we have this verb ‘went’.

اکنون مشکل این است که ما این فعل "رفت" را داریم.

That's in the past simple tense.

این در زمان گذشته ساده است.

We need the past participle of ‘go’.

ما به فعل ماضی «برو» نیاز داریم.

The correct answer is ‘gone’.

پاسخ صحیح "رفته" است.

‘We haven't gone home since Friday.’

«ما از جمعه به خانه نرفتیم.»

Good job, guys.

کار خوب، بچه ها.

Let's move on to the next checkup.

بیایید به بررسی بعدی برویم.

In this checkup, we'll take a look at the present perfect tense.

در این بررسی، نگاهی به زمان حال کامل خواهیم داشت.

And how it is used to describe an action that finished recently.

و نحوه استفاده از آن برای توصیف عملی که اخیراً به پایان رسیده است. برای نشان دادن این موضوع

We'll be focusing on the words, ‘just’, ‘already’ and ‘recently’ to show this.

روی کلمات "فقط"، "از قبل" و "به تازگی" تمرکز خواهیم کرد.

Let's take a look at the first sentence.

بیایید نگاهی به جمله اول بیندازیم.

‘She has just _blank_ that book.’

«او فقط آن کتاب را خالی کرده است.»

And we're using the verb, ‘read’.

و ما از فعل «خواندن» استفاده می‌کنیم.

Remember, we take the subject, ‘she’.

به یاد داشته باشید، ما موضوع، "او" را می گیریم.

And for ‘he’, ‘she’ and ‘it’, we say ‘has’.

و برای «او»، «او» و «آن» می‌گوییم «داراست».

So that's correct.

پس این درست است.

Now we need the past participle of ‘read’.

اکنون ما به فعل ماضی «خوانده» نیاز داریم.

And that is ‘read’.

و این "خوانده" است.

‘She has just read that book.’

«او فقط آن کتاب را خوانده است.

You'll notice I use the word, ‘just’ right before the past participle.

» متوجه خواهید شد که من از کلمه «فقط» درست قبل از حرف گذشته استفاده می‌کنم.

Next it says, ‘They have already’ and the verb is ‘wake up’.

سپس می‌گوید: "آنها قبلا" و فعل "بیدار شو" است.

If the subject is ‘he’, ‘she’, or ‘it’, we use ‘has’.

اگر موضوع "او"، "او" یا "آن" باشد، از "دارا" استفاده می کنیم.

But if the subject is ‘I’, ‘you’, ‘we’ or ‘they’, we use ‘have’.

اما اگر موضوع «من»، «شما»، «ما» یا «آنها» باشد، از «داشتن» استفاده می کنیم.

So that's correct.

پس این درست است.

‘They have’.

'آنها دارند'.

Also we have the word ‘already’ here to show that it happened recently

همچنین ما در اینجا کلمه "از قبل" را داریم تا نشان دهیم که اخیرا

or that it finished recently.

اتفاق افتاده یا اخیراً به پایان رسیده است.

Now the verb is ‘wake up’.

حالا فعل «بیدار شو» است.

We need the past participle of ‘wake up’,

ما به فعل ماضی «بیدار شو» نیاز داریم

and that is ‘woken up’.

و آن «بیدار» است.

So the answer is,

بنابراین پاسخ این است:

‘They have already woken up.’

«آنها قبلاً از خواب بیدار شده اند.

The next sentence says,

» جمله بعدی می گوید:

‘We have recently _blank_ work.’

«ما اخیراً _ خالی_ کار کرده ایم.»

And the verb is ‘finish’.

و فعل «پایان» است.

‘We have’, that's correct.

"ما داریم"، این درست است.

And we have the word 'recently' to show when the action finished.

و ما کلمه "اخیرا" را داریم که نشان دهیم چه زمانی عمل به پایان رسید.

And now we need to find the past participle of the verb ‘finish’.

و اکنون باید فاعل ماضی فعل "پایان" را پیدا کنیم.

The correct answer is.

پاسخ صحیح این است.

‘We have recently finished, -ed, work.’

«ما اخیراً تمام کردیم، -ed، work.»

Now try to find the mistake in the next sentence.

حالا سعی کنید اشتباه را در جمله بعدی پیدا کنید.

‘Morty has eaten just.’

"مورتی فقط غذا خورده است."

This sounds a little strange, right?

این کمی عجیب به نظر می رسد، درست است؟

That's because ‘just’ needs to come before the verb.

دلیلش این است که «فقط» باید قبل از فعل بیاید.

Therefore, the answer is ‘Morty has just eaten.’

بنابراین، پاسخ این است که "مورتی تازه خورده است.

The next sentence says, ‘Karen has recently be sick.’

" جمله بعدی می گوید: "کارن اخیراً بیمار شده است."

Karen is a ‘she’.

کارن یک "او" است.

So ‘has’ is correct.

پس "دارا" صحیح است.

And there we have ‘recently’.

و در آنجا "اخیرا" داریم.

Now we need the past participle of the verb.

حال به فعل ماضی نیاز داریم.

‘be’ is our verb and the past participle of ‘be’ is ‘been’.

"be" فعل ما و فعل ماضی "be" "بوده" است.

‘Karen has recently been sick.’

«کارن اخیراً بیمار شده است.»

And finally, ‘I have gone already to the dentist.’

و در نهایت، «من قبلاً به دندانپزشک مراجعه کرده‌ام.»

This is similar to another question we looked at just before.

این مشابه سؤال دیگری است که قبلاً به آن نگاه کردیم.

‘I have gone already to the dentist.’

«من قبلاً به دندانپزشک رفته‌ام.

The placement of ‘already’ is a little awkward.

» قرار دادن «از قبل» کمی ناخوشایند است.

So we can say, ‘I have already gone.’

بنابراین می‌توانیم بگوییم «من قبلاً رفته‌ام.»

So we can put ‘already’ before the verb,

بنابراین می‌توان «قبلاً» را قبل از فعل «

‘I have already gone to the dentist’

من قبلاً به دندان‌پزشک رفته‌ام» قرار

Or we can put this at the end,

دهیم یا می‌توانیم این را در پایان قرار دهیم، «

‘I have gone to the dentist already.’

من قبلاً به دندانپزشک رفته‌ام».

Both of those are correct.

هر دوی اینها درست است.

Now, good job.

حالا کار خوبیه

That is the end of the checkup.

این پایان معاینه است.

Let's move on.

بیایید ادامه دهیم.

Excellent job, everyone.

کار عالی، همه

You just learned about the present perfect tense.

شما به تازگی با زمان حال کامل آشنا شدید.

There was a lot to learn, but you did a wonderful job.

چیزهای زیادی برای یادگیری وجود داشت، اما شما کار فوق العاده ای انجام دادید .

Keep studying English.

به مطالعه زبان انگلیسی ادامه دهید.

I know that It's hard, but you will get better with time, effort and practice.

می دانم که سخت است، اما با زمان، تلاش و تمرین بهتر خواهید شد.

I'll see you in the next video.

در ویدیوی بعدی شما را می بینم.