Second Conditional in English Grammar l with Subtitles Learn Conditionals

So, the second conditional is similar but  different from the first conditional because here  

بنابراین، شرط دوم مشابه است اما با شرط اول متفاوت است، زیرا در اینجا

it's talking about an unlikely or hypothetical  condition, and its probable result. Do you  

درباره یک شرط بعید یا فرضی و نتیجه احتمالی آن صحبت می‌شود. آیا

guys know what this word means, hypothetical?  Hypothetical means not real or imagined. Right,  

می دانید این کلمه به چه معناست، فرضی؟ فرضی به معنای واقعی یا خیالی نیست. درست است،

I’m just imagining what would happen. The time is  now, or any other time and the situation is again  

من فقط دارم تصور می کنم چه اتفاقی می افتد. زمان اکنون یا هر زمان دیگری است و وضعیت دوباره

hypothetical, not real, just imagined, so we're  not talking necessarily about real life. What will  

فرضی است، واقعی نیست، فقط تصور می‌شود، بنابراین لزوماً درباره زندگی واقعی صحبت نمی‌کنیم. چه

happen? What I will do if something happens? Let's  take a look at how this conditional is different.  

اتفاقی خواهد افتاد؟ اگر اتفاقی بیفتد چه خواهم کرد؟ بیایید نگاهی به تفاوت این شرطی بیندازیم.

So here in our first clause,  we're using the simple past  

بنابراین در اینجا در اولین بند ما از گذشته ساده استفاده

and for our main clause we're using present  conditional or present continuous conditional. So  

می‌کنیم و برای عبارت اصلی از شرطی فعلی یا شرطی حال استمراری استفاده می‌کنیم.

what is that in simpler terms? If  this thing happened that thing would  

بنابراین   آن به زبان ساده‌تر چیست؟ اگر این اتفاق می افتاد، آن اتفاق می

happen. So here again, just imagining if you went  to bed earlier, you wouldn't be so tired. So,  

افتاد. بنابراین دوباره اینجا، فقط تصور کنید اگر زودتر به رختخواب بروید، آنقدر خسته نخواهید شد. بنابراین،

this means you didn't go to bed early right. You  are maybe, if you're tired today and I see you,  

این بدان معناست که شما زود به رختخواب نرفتید. شاید هستید، اگر امروز خسته هستید و من شما را می بینم،

if you went to bed earlier you wouldn't be so  tired. So if you had done this thing in the past,  

اگر زودتر به رختخواب می رفتید، آنقدر خسته نمی شدید. بنابراین اگر این کار را در گذشته انجام می‌دادید،

what would the result be? You wouldn't  be so tired if the weather wasn't so bad,  

نتیجه چه می‌شد؟ اگر هوا خیلی بد نبود، آنقدر خسته نمی‌شوید،

we would go to the beach. So here again  just imagining, just hypothetical, not real.  

ما به ساحل می‌رفتیم. بنابراین اینجا دوباره فقط تصور، فقط فرضی است، نه واقعی.

So, if the weather wasn't so bad, we would go  to the beach. This means ugh the weather is bad,  

بنابراین، اگر هوا خیلی بد نبود، به ساحل می رفتیم. این بدان معنی است که هوا بد است،

so we cannot go to the beach today.  But oh, imagine if the weather wasn't  

بنابراین ما نمی توانیم امروز به ساحل برویم. اما آه، تصور کنید اگر هوا

so bad, we would go to the beach. Just  imagining right, not real, hypothetical.  

خیلی بد نبود، به ساحل می‌رفتیم. فقط تصور درست، نه واقعی، فرضی.

Let's look at some more examples  of the second conditional.  

بیایید به چند نمونه بیشتر از شرطی دوم نگاه کنیم.

If I was the president, I would give everyone  more vacation days. Right, this is not real,  

اگر من رئیس جمهور بودم، به همه روزهای مرخصی بیشتری می دادم. درست است، این واقعی نیست،

unfortunately I am not the president, or maybe  fortunately I am not the president uh but if I  

متأسفانه من رئیس جمهور نیستم، یا شاید خوشبختانه من رئیس جمهور نیستم، اما اگر

was I would give everyone more vacation days.  Again hypothetical, if this thing happened  

بودم، به همه روزهای مرخصی بیشتری می دادم. باز هم فرضی، اگر این اتفاق می افتاد

if I was the president, then this thing would  happen. I would give everyone more vacation days.  

اگر من رئیس جمهور بودم، آن وقت این اتفاق می افتاد. من به همه روزهای مرخصی بیشتری می دهم.

If you really loved me, you would visit me more  often. So, here we have our past uh if clause. If  

اگر واقعاً مرا دوست داشتید، بیشتر به من سر می زدید. بنابراین، ما در اینجا بند گذشته خود را داریم.

you really loved me, and then our conditional  using would. You would visit me more often.  

اگر واقعاً من را دوست داشتید، و پس از آن استفاده مشروط ما این کار را می‌کرد. بیشتر به من سر می زدی

If I had more money, I would travel everywhere.  So again, imagining if I had more money,  

اگر پول بیشتری داشتم به همه جا سفر می کردم. بنابراین دوباره، تصور می کنم اگر پول بیشتری داشتم،

I would travel anywhere. I’m sure in an English  class sometime in the past your teacher may have  

به هر جایی سفر می کردم. مطمئنم در گذشته در یک کلاس انگلیسی ممکن است معلم

asked you hypothetical questions like this. What  would you do if you were president? If I was the  

شما سؤالات فرضی مانند این را از شما پرسیده باشد. اگر رئیس جمهور بودید، چه کار می کردید؟ اگر من

president, I would da da. What would you do if you  won the lottery? If I won the lottery, I would…  

رئیس جمهور بودم، این کار را می کردم. اگر بخت آزمایی را برنده شوی چه خواهی کرد؟ اگر در قرعه کشی برنده می شدم،…

So this is second conditional;  not real, hypothetical.  

پس این شرط دوم است. واقعی نیست، فرضی

One thing to note, so here in number one I  say; if I “was,” but it is very common to say  

یک نکته قابل توجه است، بنابراین در اینجا در شماره یک می‌گویم؛ اگر «بودم»، اما بسیار رایج است که می‌گویند

if I “were.” So, this is called the subjunctive  mood. If I were you, I would give up smoking. Or,  

اگر «بودم». بنابراین، به این حالت ضمیمه می گویند . من اگر جای شما بودم سیگار را ترک می کردم. یا

if I were a plan, I would love rain. So you can  use was, but it is correct and very common to say:  

اگر برنامه بودم، باران را دوست داشتم. بنابراین می‌توانید از was استفاده کنید، اما این درست و بسیار رایج است که بگویید:

if I were. When we're using this conditional form,  also just like we could for our first conditional,  

اگر من بودم. وقتی از این شکل شرطی استفاده می‌کنیم، همچنین همانطور که می‌توانیم برای اولین شرطی خود

we can use modal verbs in the main clause  of this form to change our certainty.  

استفاده می‌کنیم،   می‌توانیم از افعال معین در بند اصلی  این فرم برای تغییر قطعیت خود استفاده کنیم.

We might buy a larger house if we had more  money. So, here's our oh oh we're stuck whoops.  

اگر پول بیشتری داشتیم، ممکن بود خانه بزرگتری بخریم . بنابراین، در اینجا ما اوه اوه ما گیر کرده اوه.

So, uh didn't mean to scribble that out. So  here our if clause: if we had more money,  

بنابراین، اوه، قصد نداشتم آن را خط بکشم. بنابراین بند if ما اینجاست: اگر پول بیشتری داشتیم،

we might buy a larger house. So here right,  not real, if we had more money, but we don't,  

ممکن بود خانه بزرگتری بخریم. بنابراین درست، واقعی نیست، اگر پول بیشتری داشتیم، اما نداریم،

but if we did, I can also use might or may words  like this. If I’m not really sure what I would do.  

اما اگر داشتیم، می‌توانم از کلمات ممکن یا ممکن نیز استفاده کنم. اگر واقعاً مطمئن نیستم که چه کاری انجام می دهم.

Oh, if I won the lottery, I might travel to every  country. Or I might do this, I might do that.  

آه، اگر در لاتاری برنده شوم، ممکن است به هر کشوری سفر کنم . یا ممکن است این کار را انجام دهم، ممکن است آن کار را انجام دهم.

All right so this is our second conditional which  we use to talk about things that are not real  

بسیار خوب، پس این دومین شرط ماست که از آن برای صحبت در مورد چیزهایی استفاده می کنیم که واقعی نیستند

and we're just imagining. Right,  hypothetical is the word to use for this one.

و ما فقط در حال تخیل هستیم. درست است، فرضی کلمه ای است که برای این مورد استفاده می شود.