Learn English Tenses: PRESENT PERFECT CONTINUOUS

Hi, I'm Rebecca, and welcome to this class on the present perfect continuous tense, which

سلام من ربکا هستم و به این کلاس در زمان حال کامل استمراری خوش آمدید که

is also called the present perfect progressive tense. It's one tense, it just has two names,

به آن زمان حال کامل پیشرونده نیز می گویند. این یک زمان است، فقط دو نام دارد،

that's all right. So, this class is part of a series created by www.engvid.com to help

اشکالی ندارد. بنابراین، این کلاس بخشی از مجموعه ای است که توسط www.engvid.com ایجاد شده است تا به شما کمک کند تا

you learn and start using the different English verb tenses, step by step, okay?

زمان های مختلف فعل انگلیسی را یاد بگیرید و شروع به استفاده از آن کنید ، گام به گام، درست است؟

Now, the present perfect continuous is an advanced tense, and the fact that you're watching

حال، زمان حال کامل استمراری یک زمان پیشرفته است، و این واقعیت که شما در حال تماشای

this video tells me that you are already at a high level of English. So, that's a great

این ویدیو هستید به من می گوید که شما در حال حاضر در سطح بالایی از زبان انگلیسی هستید. بنابراین، این یک

thing! Feel good about it, okay? It's excellent to have reached that stage. What I will do

چیز عالی است! احساس خوبی نسبت به آن دارید، باشه؟ خیلی خوبه که به اون مرحله رسیدی کاری که من در این کلاس انجام خواهم داد

in this class is to explain to you exactly what this tense is, when we use it, how we

این است که دقیقاً به شما توضیح دهم که این زمان چیست، وقتی از آن استفاده می کنیم، چگونه

use it, so that you can start to speak and write more comfortably and confidently using

از آن استفاده می کنیم، تا بتوانید با استفاده از این زمان راحت تر و با اطمینان بیشتری صحبت کنید و بنویسید

this tense, okay? And I think you'll find it really useful. So, are you ready? Let's

، باشه؟ و من فکر می کنم آن را واقعا مفید خواهید یافت. پس آماده ای؟ بیایید

get started.

شروع کنیم.

So, the present perfect continuous tense is a special tense in terms of time. Why? Because

پس زمان حال کامل استمراری از نظر زمانی یک زمان خاص است. چرا؟ زیرا

it connects or links both the present and the past. It doesn't talk only about the present

هم زمان حال و هم گذشته را به هم متصل یا پیوند می دهد. فقط در مورد حال یا گذشته صحبت نمی کند

or only about the past, it connects them. Let's see how.

، آنها را به هم متصل می کند. بیایید ببینیم چگونه.

So, it talks about an action that started in the past and it's still continuing now,

بنابراین، در مورد اقدامی صحبت می کند که در گذشته شروع شده و اکنون نیز ادامه دارد،

okay? Something that started in the past and it's still going on now. Alright? So, let's

خوب؟ چیزی که از گذشته شروع شده و الان هم ادامه دارد. بسیار خوب؟ بنابراین، بیایید به

look at an example to understand exactly how it works. So, I've written two sentences on

یک مثال نگاه کنیم تا بفهمیم دقیقا چگونه کار می کند. بنابراین، من دو جمله روی تابلو نوشته ام

the board. They are from two different tenses, but let's look at them and see how they're

. آنها از دو زمان مختلف هستند، اما بیایید به آنها نگاه کنیم و ببینیم که چقدر

different.

متفاوت هستند.

So, the first sentence: I have cooked dinner. The second sentence: I have been cooking dinner.

پس جمله اول: من شام پختم. جمله دوم: من مشغول پختن شام هستم.

So, what's the difference between these two sentences? Is there a difference? Not just

بنابراین، تفاوت بین این دو جمله چیست؟ آیا تفاوتی وجود دارد؟ نه فقط

in the words, but I mean in the meaning. Is there a difference in the meaning? In English

در کلمات، بلکه منظورم در معناست. آیا تفاوتی در معنی وجود دارد؟ در

grammar, there is a difference, okay? Because if I say, "I have cooked dinner", it means

گرامر انگلیسی، تفاوت وجود دارد، خوب؟ چون اگر بگویم «شام را پختم»

I cooked it in the past and now, it's ready. Okay? I don't have to cook anymore. I'm finished.

یعنی در گذشته پختم و اکنون آماده است. باشه؟ من دیگر نیازی به آشپزی ندارم. من تمامش کردم.

And when I say, "I have cooked dinner", I'm only interested in the result, which is that

و وقتی می گویم "شام را پختم" فقط به نتیجه اش علاقه

I don't need to cook anymore, I'm done. But, if I say, "I have been cooking dinner", that

دارم، یعنی دیگر نیازی به آشپزی ندارم، کارم تمام شده است. اما اگر بگویم "من در حال پختن شام بودم"، به این

means I started cooking in the past, and I'm still cooking now. I haven't finished. I'm

معنی است که در گذشته آشپزی را شروع کرده ام و اکنون هم در حال آشپزی هستم. من تمام نکرده ام من

still continuing to cook. I'm not done yet. So, in this one, first of all, there's a difference

همچنان به آشپزی ادامه می دهم. هنوز تموم نکردم. بنابراین، در این یکی، اولاً، تفاوت وجود دارد

because I'm not finished, it's still continuing, and secondly because the focus is more on

زیرا من تمام نشده‌ام، هنوز ادامه دارد، و ثانیاً به این دلیل که تمرکز بیشتر

the process, on the activity. Not so much on the result, okay?

روی روند، روی فعالیت است. در مورد نتیجه زیاد نیست، باشه؟

So, this second one that we looked at, "I have been cooking dinner", is the tense we're

بنابراین، این دومی که به آن نگاه کردیم، "من در حال پختن شام بودم"، زمانی است که ما

learning here. This is the present perfect continuous tense. That first example you looked

اینجا یاد می گیریم. این زمان حال کامل استمراری است. اولین مثالی که به آن نگاه کردید

at was the present perfect tense by itself, alright?

زمان حال کامل به خودی خود بود، خوب؟

So, let's just take a quick look at how this tense is formed. So, you have the subject,

بنابراین، اجازه دهید نگاهی گذرا به نحوه تشکیل این زمان بیندازیم. بنابراین، شما فاعل دارید،

I, You, We, They, etc. You have two helping verbs, have been or has been, and then you

I، You، We، They و غیره. شما دو فعل کمکی دارید، been or has been و

have a verb + -ing. For example, "I have been learning." You can use this, you can use this

سپس یک فعل + -ing دارید. به عنوان مثال، "من در حال یادگیری هستم." می‌توانید از این استفاده کنید، می‌توانید همین الان از آن استفاده کنید

right now, because let's say you started learning English in the past, and you're still learning

، زیرا فرض کنید در گذشته شروع به یادگیری زبان انگلیسی کرده‌اید، و اکنون هم در حال یادگیری هستید

now, right? So, you could say, "I have been learning English for some time." Okay? So,

، درست است؟ بنابراین، می توانید بگویید: "من مدتی است که در حال یادگیری زبان انگلیسی هستم." باشه؟ بنابراین،

I have been learning. You have been learning. We have been learning. They have been learning.

من در حال یادگیری هستم. شما در حال یادگیری بوده اید. ما در حال یادگیری بوده ایم. آنها در حال یادگیری بوده اند.

But here, we have to change it a little bit. He has been learning. She has been learning.

اما در اینجا، ما باید آن را کمی تغییر دهیم. او در حال یادگیری بوده است. او در حال یادگیری بوده است.

It has been learning. It might be a computer or artificial intelligence, okay? So here,

در حال یادگیری بوده است. ممکن است یک کامپیوتر یا هوش مصنوعی باشد، خوب؟ بنابراین در اینجا

you see the difference between "have been" and "has been". And we'll be looking at all

، تفاوت بین "بوده" و "بوده" را می بینید. و

of this much more in detail as we go forward.

همانطور که به جلو می رویم همه اینها را با جزئیات بیشتری بررسی خواهیم کرد.

Now, let's look at when to use the present perfect continuous tense. So, as I said earlier,

حالا بیایید ببینیم چه زمانی از زمان حال کامل استمراری استفاده کنیم. بنابراین، همانطور که قبلاً گفتم،

you can use it for something that started in the past, and it still continues now. For

می توانید از آن برای چیزی استفاده کنید که در گذشته شروع شده است و هنوز هم ادامه دارد.

example, "We have been working on this project for six months." What does that mean? We started

مثلاً «شش ماه است که روی این پروژه کار می کنیم ». معنی آن چیست؟ ما

working in the past, six months ago, and we have been working and working and working

در گذشته یعنی شش ماه پیش شروع به کار کردیم و کار می کردیم و کار می کردیم

and working, so therefore, you can say, "We have been working". So, "have been working",

و کار می کردیم، بنابراین می توانید بگویید " ما کار می کردیم". بنابراین، "داره کار می کرد"،

that's the tense, the present perfect continuous tense, alright? There you go. And it means

این زمان، زمان حال کامل استمراری است ، خوب؟ شما بروید. و به این معنی است

that they started six months ago and they are still working, alright? So, it combines

که آنها از شش ماه پیش شروع کردند و هنوز هم کار می کنند، خوب؟ بنابراین،

that past and present.

آن گذشته و حال را ترکیب می کند.

We could also say, "Sea levels have been rising." So, where's the present - where's the tense

همچنین می‌توانیم بگوییم، "سطح دریاها بالا رفته است." بنابراین، زمان حال کجاست - زمان

here? Right here. "Have been rising". Now, for example, I took this example on purpose

اینجا کجاست؟ درست همین جا. "بالا رفته اند". حالا مثلاً من این مثال را عمداً

because let's say that you're appearing for an English exam, such as IELTS or TOEFL or

گرفتم چون فرض کنید برای امتحان زبان انگلیسی مانند آیلتس یا تافل یا

some other English proficiency exam, or you're writing at university level, then let's suppose

یک امتحان دیگر مهارت انگلیسی شرکت می کنید یا در سطح دانشگاه می نویسید، پس فرض کنید

you have a topic on Global Warming and you have to write about it. If you write a sentence

که دارید یک موضوع در مورد گرمایش جهانی و شما باید در مورد آن بنویسید. اگر چنین جمله

like that, using one of these perfect tenses, you will definitely score much higher, because

ای را با استفاده از یکی از این زمان های کامل بنویسید ، قطعا نمره بسیار بالاتری خواهید گرفت، زیرا

this is an advanced tense. And it shows the examiner that you understand and can use correctly

این زمان پیشرفته است. و به ممتحن نشان می دهد که شما زمان های پیشرفته انگلیسی را می فهمید و می توانید به درستی استفاده کنید

the advanced English tenses, okay? So, keep that in mind.

، خوب؟ آن را به خاطر بسپار.

Next, we can also use the present perfect continuous tense to talk about something that

بعد، ما همچنین می توانیم از زمان حال کامل استمراری برای صحبت در مورد چیزی استفاده کنیم که

started in the past and it just finished recently, okay? I know I told you that it continues,

در گذشته شروع شده و اخیراً به پایان رسیده است، خوب؟ می دانم که به شما گفتم ادامه دارد،

but really, it was continuing and continuing and continuing until just now. For example,

اما واقعاً تا همین الان ادامه داشت و ادامه داشت و ادامه داشت. به عنوان مثال،

let's say that you're trying to reach your friend, right? And you're calling them and

فرض کنید که شما در حال تلاش برای رسیدن به دوست خود هستید ، درست است؟ و شما به آنها زنگ می‌زنید و

calling them, you've been calling and calling and they haven't answered and you're getting

به آنها زنگ می‌زنید، زنگ می‌زنید و تماس می‌گیرید و آنها جواب نمی‌دهند و

a little bit worried. And finally, your friend calls. And you say, "Hey, where have you been?

کمی نگران می‌شوید. و در نهایت دوست شما تماس می گیرد. و شما می گویید: "هی، کجا بودی؟

I've been calling you for hours." That means you're calling in all the time in the past,

من ساعت ها با شما تماس می گیرم." این بدان معناست که شما همیشه در گذشته تماس می‌گیرید،

including almost just now, until the friend called. Okay? So, here's "I've been calling".

از جمله تقریباً همین الان، تا زمانی که دوست تماس بگیرد. باشه؟ بنابراین، در اینجا "من تماس گرفته ام".

I've is a short form for saying "I have", alright? We will learn that.

من یک فرم کوتاه برای گفتن "دارم" است، خوب؟ ما آن را یاد خواهیم گرفت.

Another example of that kind: We have been waiting for you. So, let's say you're at a

نمونه دیگری از این دست: ما منتظر شما بودیم. بنابراین، فرض کنید در یک

restaurant and you're supposed to meet this friend. Maybe it's the same friend, I don't

رستوران هستید و قرار است این دوست را ملاقات کنید . شاید همون دوست باشه

know. Okay? And you've been waiting and waiting and waiting and your friend's not coming,

نمیدونم باشه؟ و تو منتظر بودی و منتظر بودی و منتظر بودی و دوستت نمیاد

you don't know what happened to them. And the finally, your friend shows up and you

، نمیدونی چه بلایی سرشون اومد. و در نهایت دوستت ظاهر شد و

said, "Hey, where have you been? We've been waiting for you." We have been waiting. So

گفتی "هی کجا بودی؟ ما منتظرت بودیم." ما منتظر بوده ایم. بنابراین

that means you were waiting all the time in the past till now. So therefore, we can use

این بدان معناست که شما همیشه در گذشته تا کنون منتظر بوده اید. بنابراین،

"have been waiting" in this situation, okay?

در این شرایط می‌توانیم از "wave been waited" استفاده کنیم، خوب؟

You can also use this tense with a lot of common expressions. Let me show you what they

همچنین می توانید از این زمان با عبارات رایج زیادی استفاده کنید . بگذارید به شما نشان دهم که آنها چه

are. Let's take this sentence: I've been studying for three hours. So, "I've been studying"

هستند. این جمله را در نظر بگیریم: من سه ساعت است که درس می خوانم . بنابراین، "I've been studying

is the tense itself, and the word "for" is very often used with this tense. Let's look

" خود زمان است و کلمه "for " اغلب با این زمان استفاده می شود. بیایید به

at the other sentence: I've been studying since 5:00. Again, this is the tense, and

جمله دیگر نگاه کنیم: من از ساعت 5:00 درس می خوانم . باز هم این زمان است

the word now is "since". So, what's the difference between "for" and "since"? I hope you know,

و کلمه اکنون «از» است. بنابراین، تفاوت بین "برای" و "از آنجایی" چیست؟ امیدوارم بدانید،

but let's just refresh. So, "for" is talking about a period of time, and "since" is talking

اما بیایید تازه کنیم. بنابراین، «برای» در مورد یک دوره زمانی صحبت می کند، و «از آنجا که» در

about a point in time. Alright? Since 5:00, let's say it's 8:00 now. I've been studying

مورد یک نقطه از زمان صحبت می کند. بسیار خوب؟ از ساعت 5:00، فرض کنید الان ساعت 8:00 است. من

for three hours, or I've been studying since 5:00, alright? Good.

سه ساعت درس خوندم یا از ساعت 5 درس خوندم خوبه؟ خوب

Another expression: It has been raining all day. So, "has been raining", this is the tense.

تعبیر دیگر: تمام روز باران بوده است . بنابراین، "باران بوده است"، این زمان است.

And this is the expression. We could say, "all day", "all night", "all morning", "all

و این بیان است. می‌توانیم بگوییم «تمام روز»، «تمام شب»، «تمام صبح»، «تمام

afternoon", "all evening", okay? Doesn't matter. But anything like that which suggests a period

بعدازظهر»، «تمام عصر»، خوب؟ مهم نیست اما چیزی شبیه به آن که نشان‌دهنده یک

of time and that something can continue during that period, okay?

دوره زمانی باشد و اینکه چیزی می‌تواند در آن دوره ادامه پیدا کند، خوب است؟

And another one: She has been exercising a lot lately. Or: She has been exercising a

و یکی دیگر: او اخیراً زیاد ورزش می کند. یا: اخیراً زیاد ورزش می

lot recently. So, lately and recently means in the short time before now. So, these are

کند. بنابراین، اخیراً و اخیراً به معنای در زمان کوتاه قبل از این است. بنابراین، این

the expressions, okay, lately or recently. And "has been exercising" is the tense itself.

عبارات هستند، خوب، اخیراً یا اخیرا. و «دارا بوده است» خود زمان است.

So, these are the main situations in which we can use this tense.

بنابراین، این موقعیت‌های اصلی هستند که می‌توانیم از این زمان استفاده کنیم.

So, in English, we have two kinds of verbs. Dynamic verbs and stative verbs. Dynamic verbs

بنابراین در زبان انگلیسی دو نوع فعل داریم. افعال پویا و افعال ثابت. افعال پویا

are like action verbs, and stative verbs describe some kind of state or condition. Most verbs

مانند افعال کنشی هستند و افعال ثابت نوعی حالت یا شرایط را توصیف می کنند. اکثر افعال

are dynamic. Examples of dynamic verbs are: eat, run, work. And examples of stative verbs

پویا هستند. نمونه هایی از افعال پویا عبارتند از: خوردن، دویدن، کار کردن. و مثال هایی از افعال ثابت

might be: think, believe, or love. Okay? There is a long list of stative verbs which you

ممکن است این باشد: فکر کن، باور کن، یا دوست داشته باش. باشه؟ لیست طولانی از افعال ثابت وجود دارد که

need to check, look at a good grammar book. Why is that important? Because with this continuous

باید آنها را بررسی کنید، به یک کتاب گرامر خوب نگاه کنید. چرا این مهم است؟ زیرا با این

tense, or any continuous tense, you cannot use stative verbs. No stative verbs, okay?

زمان استمراری یا هر زمان استمراری نمی توانید از افعال ثابت استفاده کنید. بدون افعال ثابت، خوب؟

So, let's look at some examples of what you cannot do and how you cannot use the present

بنابراین، بیایید به چند نمونه از کارهایی که نمی توانید انجام دهید و چگونه نمی توانید از زمان حال

perfect continuous tense.

کامل استمراری استفاده کنید، نگاهی بیاندازیم.

So, we cannot say, for example: I have been knowing John for two years. That is wrong.

پس نمی توانیم مثلاً بگوییم: دو سال است که جان را می شناسم. این اشتباه است.

Why? Because "know" is an example of a stative verb, and we cannot use stative verbs with

چرا؟ زیرا «دانستن» مصداق فعل ثابت است و نمی توانیم از افعال ثابت با

this tense. So, this is wrong, okay? Completely wrong. And what you would need to do in that

این زمان استفاده کنیم. بنابراین، این اشتباه است، خوب؟ کاملا اشتباه. و کاری که در آن صورت باید انجام دهید این

case is not use the present perfect continuous, but just use the present perfect. You could

است که از حال کامل استمراری استفاده نکنید، بلکه فقط از حال کامل استفاده کنید. می توانید

say, "I have known John for two years." "Have known" is just present perfect and that's

بگویید: "من دو سال است که جان را می شناسم." "آیا می دانستم" فقط در حال حاضر کامل است و این

fine, okay? Because why? Not because of the activity, but because of the verb itself.

خوب است، خوب؟ چون چرا؟ نه به خاطر فعالیت، بلکه به خاطر خود فعل.

The verb itself being stative means that we can't use it in the continuous form, okay?

ثابت بودن خود فعل به این معنی است که ما نمی توانیم آن را به صورت استمراری استفاده کنیم، خوب؟

Let's take another example. You cannot say: He has been liking this book all his life.

بیایید مثال دیگری بزنیم. شما نمی توانید بگویید: او این کتاب را در تمام عمرش دوست داشته است.

No. Why? Because "like" is another one of those stative verbs. So, you cannot use it

نه. چرا؟ زیرا «مثل» یکی دیگر از آن افعال ثابت است. بنابراین، شما نمی توانید آن را

in that continuous form. You can say, "He has liked this book all his life." So there,

به شکل پیوسته استفاده کنید. می توانید بگویید: «او در تمام عمرش این کتاب را دوست داشته است». بنابراین،

you're using what? Present perfect and not present perfect continuous.

شما از چه چیزی استفاده می کنید؟ حال کامل و نه حال کامل استمراری.

Another example: The students have not been understanding this lecture. That is wrong.

مثال دیگر: دانش آموزان این سخنرانی را درک نکرده اند. این اشتباه است.

Why? Because "understand" is another stative verb and we cannot use stative verbs with

چرا؟ چون "فهمیدن" یکی دیگر از فعل های ثابت است و نمی توانیم از افعال ثابت با

the continuous tenses, right? So, what do we need to say instead? "The students have

زمان های استمراری استفاده کنیم، درست است؟ بنابراین، در عوض چه چیزی باید بگوییم؟ "دانشجویان

not understood this lecture." And this is an example of a present perfect sentence,

این سخنرانی را درک نکرده اند." و این نمونه ای از جمله کامل فعلی است،

okay? So, if you're trying to express some ideas, think about whether the verb is stative

خوب؟ بنابراین، اگر می‌خواهید ایده‌هایی را بیان کنید ، به این فکر کنید که آیا فعل ثابت است

or dynamic. If it's stative, you cannot use the present perfect continuous tense.

یا پویا. اگر ثابت باشد، نمی توانید از زمان حال کامل استمراری استفاده کنید.

Now, let's look at how we form the present perfect continuous tense, which is also called

حال بیایید ببینیم که چگونه زمان حال کامل استمراری را تشکیل می دهیم که به آن

the present perfect progressive tense. Alright, so basically, we're taking the subject + "have

زمان حال کامل پیش رونده نیز می گویند. بسیار خوب، بنابراین اساساً فاعل + "have

been" or "has been" + the verb + -ing. This verb + -ing is sometimes referred to as present

been" یا "have been" + فعل + -ing را می گیریم. این فعل + -ing گاهی اوقات به عنوان فعل فعلی نیز شناخته می‌شود

participle, but if you don't know that term or you don't like that word, forget about

، اما اگر آن اصطلاح را نمی‌دانید یا آن کلمه را دوست ندارید،

it. What it means is just the verb in its base form + -ing, alright?

آن را فراموش کنید. معنی آن فقط فعل در شکل پایه آن + -ing است، خوب است؟

Now, I've divided the board into three parts for positive sentences, negative sentences,

حالا تابلو را به سه قسمت جملات مثبت، جملات منفی

and for questions. So, let's go through each section and see what happens. So, for "I,

و سوالات تقسیم کردم. بنابراین، اجازه دهید هر بخش را مرور کنیم و ببینیم چه اتفاقی می‌افتد. بنابراین، برای "من،

You, We, and They", we say something like this: I have been working. So, our sample

تو، ما، و آنها" چیزی شبیه به این می گوییم : من کار کرده ام. بنابراین، فعل نمونه ما

verb here is a regular verb first: to work. Our sample irregular verb is the verb "to

در اینجا ابتدا یک فعل منظم است: کار کردن. نمونه فعل بی قاعده ما فعل "

go", alright? So, let's see how both of them can be used very easily in this tense. So,

رفتن" است، خوب؟ بنابراین، بیایید ببینیم که چگونه می توان از هر دوی آنها به راحتی در این زمان استفاده کرد. بنابراین،

you could say, "I have been working". You have been working. We have been working. They

می توانید بگویید، "من کار کرده ام". شما کار کرده اید. ما مشغول کار بوده ایم.

have been working. But, for "He, She, and It", you know we have to change it a little

کار کرده اند. اما برای "او، او و آن"، می دانید که باید کمی آن را تغییر دهیم

bit, then we have to say, "He has been working". She has been working. It has been working.

، سپس باید بگوییم: "او کار کرده است". او کار کرده است. کار کرده است.

Let's say the air conditioner, okay?

فرض کنید کولر گازی، باشه؟

That's with the regular verb. If you have an irregular verb like "go", it's exactly

این با فعل منظم است. اگر یک فعل بی قاعده مانند "برو" دارید،

the same thing. I have been going, you have been going, okay? No problem. That's in a

دقیقاً همان است. من رفتم، تو رفتی، باشه؟ مشکلی نیست این در یک

positive sentence.

جمله مثبت است.

Now, let's look at the negative option. In a negative sentence, we would just add basically

حالا بیایید به گزینه منفی نگاه کنیم. در یک جمله منفی، ما

the word "not". So, you would say, "I have not been working". You have not been working.

اساساً کلمه "نه" را اضافه می کنیم. بنابراین، شما می گویید، "من کار نکرده ام". شما کار نکرده اید.

We have not been working. They have not been working. Okay, the "not" just makes it negative.

ما کار نکرده ایم. آنها کار نکرده اند . خوب، "نه" فقط آن را منفی می کند.

And if we want to shorten that or contract it, then "have not" becomes "haven't", right?

و اگر بخواهیم آن را کوتاه کنیم یا آن را منقبض کنیم، «نداشتن» تبدیل به «نداشتن» می شود، درست است؟

How are we doing that? We're basically cancelling this o and we're joining the two words, have

چگونه این کار را انجام می دهیم؟ ما اساساً این o را لغو می کنیم و دو کلمه have

+ not into one word, which is pronounced "haven't". Say it after me: haven't. Good. So, you could

+ not را به یک کلمه می پیوندیم که "haven't" تلفظ می شود. بعد از من بگو: نشده. خوب بنابراین، می توانید

say, "I haven't been working". Okay? And most of the time in conversation, that's what we

بگویید، "من کار نکرده ام". باشه؟ و بیشتر اوقات در مکالمه، این چیزی است که ما

use. We use these contractions a lot, alright?

استفاده می کنیم. ما از این انقباضات زیاد استفاده می کنیم، خوب؟

Next, let's look at what happens for he, she, and it. There, also, we're basically we're

بعد، بیایید ببینیم چه اتفاقی برای او، او و آن می افتد. در آنجا، همچنین، ما اساساً

adding "not". So, we would say, "He has not been working." She has not been working. It

"نه" را اضافه می کنیم. بنابراین، ما می گوییم: "او کار نکرده است." او کار نکرده است.

has not been working. Or, "He hasn't been working". She hasn't been working. It hasn't

کار نکرده است. یا "او کار نکرده است ". او کار نکرده است کار نکرده

been working. Okay? Say it after me: hasn't. Good. We're going to practice that a little

است باشه؟ بعد از من بگو: نشده است. خوب ما به زودی آن را کمی بیشتر تمرین خواهیم

bit more soon.

کرد.

Next, let's look at what happens when we form a question. This is always a little bit trickier,

در مرحله بعد، بیایید ببینیم وقتی یک سؤال را تشکیل می دهیم چه اتفاقی می افتد . این همیشه کمی پیچیده تر است،

so be careful. So here, first we have "have". Have you been working? Have they been working?

بنابراین مراقب باشید. بنابراین در اینجا، ابتدا "داشتن" داریم. آیا شما کار کرده اید؟ آیا آنها کار کرده اند؟

Right? It's the same for everyone. Has he been working? Has she been working? Has it

درست؟ برای همه یکسان است. آیا او کار می کرد؟ آیا او کار کرده است؟ آیا

been working? Okay? So again, the "have" with "I, You, We and They", and "has" with "He,

کار کرده است؟ باشه؟ پس باز هم «داشتن» با «من، تو، ما و آنها» و «دارا» با «او

She, and It". And we still have to have the "have" and the "been", you see that everywhere,

، او و آن» است. و ما هنوز باید "داشتن" و "بودن" را داشته باشیم، می بینید که همه جا،

have been, has been, has been, okay? So here, in this tense, we have two helping verbs,

بوده اند، بوده اند، بوده اند، باشه؟ بنابراین در اینجا، در این زمان، ما دو فعل کمکی داریم،

alright? We have the subject, we have the helping verb "have", we have the helping verb

خوب؟ فاعل داریم، فعل کمکی "داشتن" داریم، فعل کمکی

"to be" in the form of "been", okay? So "have been" or "has been", plus whatever verb you

"بودن" را به شکل "بودن" داریم، باشه؟ بنابراین "have been" یا "has been"، به اضافه هر فعل که

want, plus -ing.

می خواهید، به علاوه -ing.

And that's basically how we construct the present perfect continuous tense. Now remember

و اساساً ما زمان حال کامل استمراری را اینگونه می سازیم. اکنون به یاد داشته باشید

that just like in many other tenses, if you want to add like, a question word, then you

که درست مانند بسیاری از زمان‌های دیگر، اگر می‌خواهید یک کلمه سؤالی مانند را اضافه کنید،

can do that, you just have to put it in the right place, like here. You could say, "Where

می‌توانید این کار را انجام دهید، فقط باید آن را در جای مناسب، مانند اینجا، قرار دهید. می توانید بگویید: "کجا

have you been working?" Why have you been working? How long have you been working, alright?

کار می کردی؟" چرا کار می کردی؟ چند وقته کار میکنی، باشه؟

So, whenever you want to add those question words or phrases, you can do that, just put

بنابراین، هر زمان که می‌خواهید آن کلمات یا عبارات سؤالی را اضافه کنید ، می‌توانید این کار را انجام دهید، فقط

it here before this structure and keep the rest of the structure exactly like that, and

آن را اینجا قبل از این ساختار قرار دهید و بقیه ساختار را دقیقاً به همین شکل نگه دارید، و

you'll be absolutely fine.

کاملاً خوب خواهید بود.

Now, I gave you an example with the verb "work" and the irregular verb "go", but it will work

حالا با فعل «کار» و فعل بی قاعده «رفتن» برایتان مثال زدم، اما

the same way with any other verb. For example, the verb "save". Let's try that one. You have

با هر فعل دیگری به همین شکل عمل می کند. مثلاً فعل "ذخیره". بیایید آن یکی را امتحان کنیم. شما در

been saving money. You haven't been saving money. Have you been saving money? Or, let's

حال پس انداز پول بوده اید. شما پول پس انداز نکرده اید آیا پول پس انداز کرده اید؟ یا،

take an irregular verb like "think". I've been thinking about changing my job. I haven't

بیایید یک فعل بی قاعده مانند "فکر" را در نظر بگیریم. من به تغییر شغلم فکر کرده ام. من

been thinking of changing my job. Have you been thinking of changing your job? Okay?

به تغییر شغلم فکر نکرده ام. آیا به تغییر شغل خود فکر کرده اید؟ باشه؟

So, whether it's a regular verb or an irregular verb, it's going to follow exactly this pattern.

بنابراین، چه یک فعل منظم یا یک فعل بی قاعده، دقیقاً از این الگو پیروی می کند.

Now, let's look at contractions and pronunciation to make sure that you can spell and say the

حالا بیایید به انقباضات و تلفظ نگاه کنیم تا مطمئن شویم که می توانید

words associated with this tense correctly. Let's get started. So, the first one: I have

کلمات مرتبط با این زمان را به درستی املا و بیان کنید. بیایید شروع کنیم. بنابراین، اولی: من

been working. That's the full form, but as I said, when we're speaking, we usually shorten

کار کرده ام. این فرم کامل است، اما همانطور که گفتم، وقتی صحبت می کنیم، معمولا

it. We contract it. So, let's see exactly what's happening so that when you write it,

آن را کوتاه می کنیم. ما آن را قرارداد می کنیم. بنابراین، بیایید دقیقاً ببینیم چه اتفاقی می‌افتد تا وقتی آن

you're also spelling it correctly. So, "I have been" becomes "I've been". So, how do

را می‌نویسید، درست املای آن را نیز انجام دهید. بنابراین، "من بوده ام" تبدیل به "من بوده ام". بنابراین، چگونه

you know where to put the apostrophe? You put it where you take out some letters. So,

می دانید که آپاستروف را کجا قرار دهید؟ شما آن را در جایی قرار می دهید که چند نامه را بیرون می آورید. خب،

what did we take out here? "I've" is short for "I have", so we took out the h and the

اینجا چی برداشتیم؟ "I've" مخفف "I have" است، بنابراین h و

a and we added an apostrophe and we joined these two words. So, "I have" becomes "I've".

a را خارج کردیم و یک آپستروف اضافه کردیم و این دو کلمه را به هم وصل کردیم. بنابراین، «دارم» به «دارم» تبدیل می‌شود.

Let's say it now: I've been working. Good.

حالا بگوییم: من کار کرده ام. خوب

The next one, if it's negative: I have not been working. Right? So here, that becomes

مورد بعدی، اگر منفی باشد: من کار نکرده ام. درست؟ بنابراین در اینجا، این می شود

"I haven't been working". Say it after me: I haven't been working. Good. What did we

"من کار نکرده ام". بعد از من بگو: من کار نکرده ام. خوب ما

do there? What did we take out? We took out - took "have not", it became "haven't". So,

آنجا چه کردیم؟ چه چیزی را بیرون آوردیم؟ بیرون آوردیم - «نداشتن» را گرفتیم، «نداشته» شد. خب

we took out what? We took out the o, added the apostrophe and we joined those two words.

چی رو بیرون آوردیم؟ o را بیرون آوردیم، آپستروف را اضافه کردیم و آن دو کلمه را به هم وصل کردیم.

Okay? So, say it after me: I've been working. I haven't been working. Now, when you're saying

باشه؟ پس بعد از من بگو: من کار کرده ام. من کار نکرده ام حالا، وقتی این را می

that, make sure that you're pronouncing that t at the end, because if you don't, then it

گویید، مطمئن شوید که آن t را در آخر تلفظ می کنید، زیرا اگر این کار را نکنید،

will sound like the positive version a little bit, okay? And it can sound confusing to the

کمی شبیه نسخه مثبت به نظر می رسد، باشه؟ و ممکن است برای شنوندگان گیج کننده به نظر برسد

listeners, so "I haven't", "I haven't been working". There's a "t" sound at the end.

، بنابراین "من نبوده ام"، "کار نکرده ام ". در پایان صدای "t" وجود دارد.

Alright.

بسیار خوب.

So, now, let's see how it works with each of the subjects. "You have been" becomes "You've

بنابراین، اکنون، بیایید ببینیم که چگونه با هر یک از موضوعات کار می کند. "تو بوده ای" به "تو

been", alright? "We have been", "We've been". You can repeat it after me. "They have been"

بوده ای" می شود، خوب؟ "ما بوده ایم"، "ما بوده ایم". میتونی بعد از من تکرارش کنی "آنها بوده اند"

becomes "They've been". "You have not been working" becomes "You haven't been working".

تبدیل به "آنها بوده اند". «شما کار نکرده‌اید» تبدیل به «کار نکرده‌اید» می‌شود.

"We have not been working" becomes "We haven't been working". "They have not been working"

«ما کار نکرده‌ایم» تبدیل به « کار نکرده‌ایم» می‌شود. "آنها کار نمی کردند"

becomes "They haven't been working". Okay? Let's say it again quickly. You haven't been.

تبدیل به "آنها کار نمی کردند". باشه؟ سریع دوباره بگوییم. تو نبودی

We haven't been. They haven't been. And, of course, if you're trying to say this tense,

ما نبودیم آنها نبوده اند. و البته، اگر می‌خواهید این زمان را

you must say that verb + -ing after that, okay, we're just not saying it right now because

بگویید، باید آن فعل + -ing را بعد از آن بگویید، بسیار خوب، ما فقط در حال حاضر آن را نمی‌گوییم زیرا

we're focusing on the pronunciation here. Okay.

در اینجا روی تلفظ تمرکز می‌کنیم. باشه.

Now, what happens with "He, She, and It"? A similar idea. "He has been working" becomes

حالا با «او، او و آن» چه اتفاقی می‌افتد؟ یک ایده مشابه «او کار کرده است»

what, when we shorten it? "He's been working". Okay? So, what happened here? "He has", we

وقتی کوتاهش کنیم چه می شود؟ "او مشغول کار است". باشه؟ خب، اینجا چه اتفاقی افتاد؟ "او دارد"، ما

took out this, right? And we just put the apostrophe. Alright? And that becomes "He's".

این را بیرون آوردیم، درست است؟ و ما فقط آپستروف را قرار می دهیم . بسیار خوب؟ و تبدیل به "او" می شود.

"He's been working". Alright? Say it after me: He's been working. Now, even though there's

"او مشغول کار است". بسیار خوب؟ بعد از من بگو: او کار می کند. در حال حاضر، حتی اگر یک s وجود دارد

an s, it sounds a little bit like a zee or a zed sound: "he'z, z, he'z been working".

، کمی شبیه صدای زی یا زد است: "he'z, z, he'z been working".

Good.

خوب

If we make it negative, "He has not been working" becomes what? "He hasn't been working". So,

اگر آن را منفی کنیم، «او کار نکرده است» چه می شود؟ "او کار نکرده است". خب،

what happened here? This is short for "has not". We took out the o, we added the apostrophe

اینجا چه اتفاقی افتاد؟ این مخفف عبارت « نه» است. o را بیرون آوردیم، آپستروف را اضافه

and we contracted those words, so we say, "He hasn't been working". Good. Let's do the

کردیم و آن کلمات را منقبض کردیم، پس می گوییم: «او کار نکرده است». خوب بیایید

same thing here. "She has been working" becomes "She's been". "It has been", "It's been".

همین کار را اینجا انجام دهیم. "او کار می کرد" به "او بوده است". "این بوده است"، "این بوده است".

Now, you see this "been". I'm really saying it pretty short and fast, right? I'm not saying

حالا این «بوده» را می بینید. من واقعاً آن را بسیار کوتاه و سریع می گویم، درست است؟ من نمی گویم

"beeeen", it's "beeeen" a long time, no. It's been, it's short, alright? So, make sure you're

"بییین"، مدت هاست "بییین" است، نه. گذشت، کوتاه است، خوب؟ بنابراین، مطمئن شوید که این

doing that.

کار را انجام می دهید.

And similarly, here with the negative: She has not been working becomes "She hasn't been

و به همین ترتیب، اینجا با منفی: She has not working تبدیل می شود به "او کار نکرده است

working." You say it, good. "It has not been working" becomes "It hasn't been working".

." تو بگو خوبه "این کار نمی کرد" تبدیل به "کار نمی کرد".

You say it, good. Okay? So now, you know the contractions and the pronunciation of this

تو بگو خوبه باشه؟ پس اکنون، انقباضات و تلفظ این

tense.

زمان را می دانید.

Now, let's look at some of the spelling changes we need to make in the main verb. So, for

حال، اجازه دهید به برخی از تغییرات املایی که باید در فعل اصلی ایجاد کنیم، نگاهی بیاندازیم. بنابراین، برای

most verbs, all you have to do to add that verb + -ing is to add the -ing. For example,

اکثر افعال، تنها کاری که باید انجام دهید تا فعل + -ing را اضافه کنید، اضافه کردن -ing است. مثلاً

"think" becomes "thinking". "Fix", "fixing", right? All we have to do most of the time

«اندیشیدن» به «اندیشیدن» تبدیل می شود. "رفع"، "رفع"، درست است؟ تنها کاری که باید انجام دهیم این

is to just add that -ing.

است که فقط آن -ing را اضافه کنیم.

However, there are a few exceptions. For verbs ending in a e to begin with, we have to drop

با این حال، چند استثنا وجود دارد. برای شروع افعالی که به e ختم می شوند، باید

the e and then add the -ing. For example, the word "change", right, it ends with an

e را رها کرده و سپس -ing را اضافه کنیم. به عنوان مثال ، کلمه "تغییر"، درست است،

e here, you see that? And it becomes "changing". Right? We drop the e. "Hire", ends with an

در اینجا با e ختم می شود، می بینید که؟ و تبدیل به "تغییر" می شود. درست؟ e را رها می کنیم. «استخدام» با

e and we made it "hiring", without the e. Okay?

e ختم می‌شود و ما آن را «استخدام» بدون e ساختیم. باشه؟

Next, verbs that end in ie. There, we have to change the ie to a y. For example, "tie"

بعد افعالی که به ie ختم می شوند. در آنجا باید ie را به y تغییر دهیم. مثلاً «کراوات»

becomes "tying". "Lie" with lie becomes "lying" with lying. Alright?

تبدیل به «بند» می شود. «دروغ» با دروغ با دروغ «دروغ» می شود . بسیار خوب؟

Now, for verbs ending in c-v-c, okay, what does that mean? C-v-c stands for "Constant,

حالا برای افعالی که به c-v-c ختم می شوند، خوب، این به چه معناست؟ C-v-c مخفف "ثابت،

vowel, consonant". So, you know what a vowel is in English, A, E, I, O, U, these are the

مصوت، صامت" است. بنابراین، می دانید واکه در انگلیسی چیست، A، E، I، O، U، این

vowels, and every other letter in English is a consonant. So, if the verb, when you

مصوت ها هستند و هر حرف دیگر در انگلیسی یک همخوان است. بنابراین، اگر فعل، وقتی

look at it, if it - we look at it from the end, alright? If this letter is a consonant

به آن نگاه می کنید، اگر آن - از آخر به آن نگاه کنیم ، خوب است؟ اگر این حرف صامت

and then a vowel and then a consonant, then what you have to do is to double the last

و سپس مصوت و سپس صامت باشد، کاری که باید انجام دهید این است که حرف آخر را دو برابر کنید

letter. For example, "plan" becomes "planning". "Run", right, if we look at it from here,

. مثلاً «طرح» به «برنامه ریزی» تبدیل می شود. "دویدن"، درست است، اگر از اینجا به آن نگاه کنیم،

consonant, vowel, consonant, right? So "run" becomes "running". Alright? That's it. These

صامت، مصوت، صامت، درست است؟ پس «دویدن» تبدیل به «دویدن» می شود. بسیار خوب؟ خودشه. اینها

are the main changes in spelling that you need to make it for the verb itself. The base

تغییرات اصلی در املا هستند که باید آن را برای خود فعل ایجاد کنید. فعل پایه

verb.

.

Now, let's look at how to give a short answer in a polite way using this tense. So, let's

حال بیایید ببینیم که چگونه با استفاده از این زمان به شیوه ای مودبانه پاسخی کوتاه بدهیم. بنابراین، بیایید

suppose that somebody asks you, "Have you been going to the gym?" Your answer is probably

فرض کنیم که کسی از شما می پرسد: " آیا به باشگاه می رفتی؟" پاسخ

going to be "Yes" or "No", right? But in English, we don't usually just say "yes" or "no", we

شما احتمالا "بله" یا "خیر" خواهد بود، درست است؟ اما در زبان انگلیسی معمولاً فقط «بله» یا «نه» نمی

say a little bit more. But we don't have to repeat everything they said in the question.

گوییم، بلکه کمی بیشتر می گوییم. اما لازم نیست همه آنچه را که در سوال گفتند تکرار کنیم.

So, let's look at how it works.

بنابراین، بیایید ببینیم که چگونه کار می کند.

So, if they ask you, "Have you been going to the gym?" You could say, "Yes, I have",

بنابراین، اگر از شما بپرسند، "آیا به ورزشگاه رفته اید؟" می توانید بگویید: "بله، من دارم"

or "No, I haven't". And you get this part from the question itself, right? The question

یا "نه، ندارم". و این قسمت را از خود سوال دریافت می کنید، درست است؟ سوال

begins with "have" and you can use this in your answer. The important point to remember

با "داشتن" شروع می شود و می توانید از آن در پاسخ خود استفاده کنید. نکته مهمی که باید به خاطر داشته باشید

is if it's a positive answer, we cannot use any contraction there. So, you have to say

این است که اگر پاسخ مثبت باشد، نمی توانیم از هیچ انقباضی در آنجا استفاده کنیم. بنابراین، شما باید به

the full "Yes, I have" or "No, I haven't".

طور کامل بگویید "بله، من دارم" یا "نه، من ندارم".

The same thing here. Let's look at this example: Has he been helping you? So, what could you

اینجا هم همینطوره بیایید به این مثال نگاه کنیم: آیا او به شما کمک کرده است؟ بنابراین، چه می توانید

say? "Yes, he has", or "No, he hasn't". And once again, we have to use no contraction.

بگویید؟ "بله، او دارد" یا "نه، او ندارد". و بار دیگر باید از هیچ انقباضی استفاده نکنیم.

We cannot use the contraction. You have to use the full form, alright?

ما نمی توانیم از انقباض استفاده کنیم. شما باید از فرم کامل استفاده کنید، خوب؟

So, let me ask you a few questions, and you can give me the answer. Have you been getting

بنابراین، اجازه دهید من از شما چند سوال بپرسم، و شما می توانید به من پاسخ دهید. آیا

up early? These days, or recently? So, you probably could say, "Yes, I have", or "No,

زود بیدار شده اید؟ این روزها یا اخیرا؟ بنابراین، احتمالاً می توانید بگویید، "بله، من دارم" یا "نه،

I haven't".

من ندارم".

One more question: Have you been working hard recently? "Yes, I have", or "No, I haven't".

یک سوال دیگر: آیا اخیراً سخت کار کرده اید؟ "بله، دارم" یا "نه، ندارم".

And the last question, "Have you been learning English tenses?" I know your answer for this

و سوال آخر "آیا در حال یادگیری زمان های انگلیسی بوده اید؟" من جواب شما را برای این یکی می دانم

one. Your answer would be "Yes, I have".

. پاسخ شما "بله، من" خواهد بود.

Now, let's do some practice. So, what I've done is I've written some phrases and some

حالا بیایید کمی تمرین کنیم. بنابراین، کاری که من انجام داده‌ام این است که عبارات و

sentences on the board. And what we will do orally, this time we're not going to write

جملاتی را روی تابلو نوشته‌ام. و آنچه را که به صورت شفاهی انجام خواهیم داد ، این بار قرار نیست آن را بنویسیم

it, we're just going to say it, is we're going to take these phrases and change them into

، فقط می خواهیم بگوییم، آیا این عبارات را می گیریم و آنها را به

present perfect progressive or continuous. And first we'll make positive sentences, then

حال کامل پیش رونده یا پیوسته تغییر می دهیم. و ابتدا جملات مثبت می سازیم سپس جملات

we'll make negative ones, and then we'll make questions. Maybe not the full sentence, but

منفی و سپس سوال می سازیم. شاید جمله کامل نباشد، اما

just this phrase, okay?

فقط این عبارت، باشه؟

So, let me show you an example with number one. So here, it says, "They watch". So, if

بنابراین، اجازه دهید یک مثال با شماره یک به شما نشان دهم . بنابراین اینجا می گوید: "آنها تماشا می کنند". بنابراین، اگر

we want to change this, which is right now, all present simple, okay? "They watch". If

بخواهیم این را تغییر دهیم، که در حال حاضر همه چیز ساده است، خوب است؟ "نگاه میکنند". اگر

we want to change it to present perfect continuous, what does it become? "They have been watching".

بخواهیم آن را به حالت استمراری کامل تغییر دهیم، چه می شود؟ "آنها تماشا کرده اند".

Okay?

باشه؟

Let's do number two: She sleeps - She has been sleeping. Okay? You can either say it

بیایید شماره دو را انجام دهیم: او می خوابد - او خوابیده است. باشه؟ شما می توانید آن را

with me if the answer comes to you quickly, or you can say it after me.

با من بگویید اگر سریع به شما پاسخ داد یا می توانید آن را بعد از من بگویید.

Number three: It works - It has been working.

شماره سه: کار می کند - کار می کرد.

You attend - You have been attending. Good!

شما شرکت می کنید - شرکت کرده اید. خوب!

Number five: We pay - We have been paying.

شماره پنج: ما پرداخت می کنیم - ما پرداخت کرده ایم.

He teaches - He has been teaching.

او تدریس می کند - او تدریس کرده است.

They go - They have been going.

آنها می روند - آنها رفته اند.

She organizes - She has been organizing. Okay? Good.

او سازماندهی می کند - او سازماندهی کرده است. باشه؟ خوب

So, you did eight which are positive. Now, let's make them negative.

بنابراین، شما هشت مورد مثبت را انجام دادید. حالا بیایید آنها را منفی کنیم.

They watch - They - Okay, let's do this. Instead of saying "They have not", this time, let's

آنها تماشا می کنند - آنها - خوب، بیایید این کار را انجام دهیم. به جای اینکه بگوییم «نداشتند»، این بار

use the contraction, okay? So, "They watch" - "They haven't been watching".

از انقباض استفاده کنیم، باشه؟ بنابراین، "آنها تماشا می کنند" - "آنها تماشا نکرده اند".

She sleeps - She hasn't been sleeping.

او می خوابد - او نخوابیده است.

It works - It hasn't been working.

کار می کند - کار نکرده است.

You attend - You haven't been attending.

شما شرکت می کنید - شرکت نکرده اید.

We pay - We haven't been paying.

ما پرداخت می کنیم - ما پرداخت نکرده ایم.

He teaches - He hasn't been teaching.

او تدریس می کند - او تدریس نکرده است.

They go - They haven't been going.

آنها می روند - آنها نرفته اند.

She organizes - She hasn't been organizing. Okay? Very nice, good for you!

او سازماندهی می کند - او سازماندهی نکرده است. باشه؟ بسیار خوب، برای شما خوب است!

Now, there are two more. So, let's see what we can do with them. So now, this is a full

در حال حاضر، دو مورد دیگر وجود دارد. بنابراین، بیایید ببینیم چه کاری می توانیم با آنها انجام دهیم. خب حالا، این یک

sentence in the present perfect continuous tense, two sentences, and we're going to make

جمله کامل در زمان حال کامل استمراری است ، دو جمله، و

them negative and then we're going to make a question, okay?

ما آنها را منفی می کنیم و سپس یک سوال می سازیم، خوب؟

So first, let's read it: They have been living in New York.

پس ابتدا بیایید آن را بخوانیم: آنها در نیویورک زندگی می کردند .

Make it negative: They haven't been living in New York.

آن را منفی کنید: آنها در نیویورک زندگی نکرده اند .

Make it a question: Have they been living in New York? Good!

این سوال را مطرح کنید: آیا آنها در نیویورک زندگی می کردند ؟ خوب!

Number ten: He has been reading.

شماره ده: در حال مطالعه بوده است.

Make it negative: He hasn't been reading.

آن را منفی کنید: او مطالعه نکرده است.

And make it a question; change the order: Has he been reading? Okay! That's super!

و آن را به یک سوال تبدیل کنید؛ تغییر ترتیب: آیا او در حال خواندن است؟ باشه! این فوق العاده است!

So now, let's look at some common mistakes that are made with this tense and how you

بنابراین، بیایید به برخی از اشتباهات رایجی که با این زمان انجام می شود و چگونه می

can avoid them. So, the mistakes tend to be of three different kinds. Sometimes, the wrong

توانید از آنها اجتناب کنید نگاهی بیندازیم. بنابراین، اشتباهات سه نوع متفاوت هستند. گاهی اوقات از فعل اشتباه

verb is used. Sometimes, the wrong tense is used, and sometimes, the wrong word is used.

استفاده می شود. گاهی اوقات از زمان اشتباه استفاده می شود و گاهی اوقات از کلمه اشتباه استفاده می شود.

Let's look at the examples.

بیایید به مثال ها نگاه کنیم.

In the first one, the student wrote: I have been understanding the lesson. That's wrong.

شاگرد در اولی نوشت: درس را فهمیده ام. آن اشتباه است.

Tell me why. Why is it wrong? Because it's the wrong verb being used in the wrong way.

به من بگو چرا. چرا اشتباه است؟ زیرا این فعل اشتباهی است که به روش اشتباه استفاده می شود.

Because "understand" is one of those stative verbs, right? So, we cannot use the stative

چون "فهمیدن" یکی از آن افعال ثابت است ، درست است؟ بنابراین، ما نمی توانیم از فعل ثابت

verb "understand" in that continuous form. The correct from of that sentence would have

"درک" در آن شکل استمراری استفاده کنیم. درست از آن جمله می

been: I have understood the lesson. So here, we would have needed to use the present perfect

شد: من درس را فهمیدم. بنابراین در اینجا، ما باید از زمان حال کامل استفاده

tense and not the present perfect continuous with this verb. Okay?

کنیم نه از زمان حال کامل استمراری با این فعل. باشه؟

Next, sometimes the wrong tense is used by a student. For example, this student wrote:

بعد، گاهی اوقات زمان اشتباه توسط دانش آموز استفاده می شود . به عنوان مثال، این دانشجو نوشت:

I am working here since 2018. That's wrong. Why? Because this is actually present continuous,

من از سال 2018 اینجا کار می کنم. این اشتباه است. چرا؟ زیرا این در واقع استمرار

and present continuous only talks about now. So, if the student only said, "I am working

فعلی است و حال استمراری فقط در مورد اکنون صحبت می کند. بنابراین، اگر دانش‌آموز فقط می‌گفت: «من اینجا کار می‌کنم

here", that would have been okay, but the student added, "since 2018". So, in that case,

»، اشکالی ندارد، اما دانشجو اضافه کرد: «از سال 2018». بنابراین، در آن صورت،

we cannot use that present continuous tense. We needed to, in fact, use the present perfect

ما نمی توانیم از آن زمان حال استمراری استفاده کنیم. ما نیاز داشتیم که در واقع از حال کامل

continuous, which connects the past and the present. So here, it should have been: I have

استمراری استفاده کنیم که گذشته و حال را به هم متصل می کند . بنابراین در اینجا، باید اینطور می‌بود: من

been working here since 2018. So, in this case, sometimes you have to identify, is this

از سال 2018 اینجا کار می‌کنم. بنابراین، در این مورد، گاهی اوقات باید تشخیص دهید، آیا

the right place to use the present perfect tense? Which other tenses are there? What

اینجا مکان مناسبی برای استفاده از زمان حال کامل است ؟ کدام زمان های دیگر وجود دارد؟ از چه

should I be using? And use the right tense at the right time.

چیزی باید استفاده کنم؟ و در زمان مناسب از زمان مناسب استفاده کنید.

Next, sometimes the wrong word is being used somewhere in the sentence. For example, a

بعد، گاهی اوقات کلمه اشتباه در جایی از جمله استفاده می شود. به عنوان مثال، یک

common mistake is here: I've been living here since three years. That's wrong. Why? Because

اشتباه رایج اینجاست: من سه سال است که اینجا زندگی می کنم . آن اشتباه است. چرا؟ به

of this word, "since", right? We can't use "since" like that. "Since" is supposed to

خاطر این کلمه، "از زمان"، درست است؟ ما نمی توانیم از "از" اینطور استفاده کنیم. "Since" قرار

be used with what? A point in time, not a period of time. The correct sentence would

است با چه چیزی استفاده شود؟ یک نقطه در زمان، نه یک دوره زمانی. جمله صحیح

have been: I've been living here for three years. Okay? "For three years", "since 2018",

این بود: من سه سال است که اینجا زندگی می کنم . باشه؟ مثلاً «برای سه سال»، «از سال 2018»

for example, alright? So, be careful to avoid these mistakes when you're using this tense.

، خوب است؟ بنابراین، هنگام استفاده از این زمان، مراقب باشید که از این اشتباهات اجتناب کنید.

So, to review, you know the present perfect continuous tense when you know when to use

بنابراین، برای مرور، زمان حال کامل استمراری را زمانی می‌شناسید که بدانید چه زمانی از

it and how to use it. So, let's review again the "how to use it" part.

آن استفاده کنید و چگونه از آن استفاده کنید. بنابراین، اجازه دهید دوباره بخش "نحوه استفاده از آن" را مرور کنیم.

The positive sentence: It has been snowing all day.

جمله مثبت: تمام روز برف باریده است .

The negative: It hasn't been snowing all day.

نکته منفی: تمام روز برف نباریده است.

The question: Has it been snowing all day?

سوال: آیا تمام روز برف باریده است؟

Alright? When you can do that and move quickly between the positive, the negative, the question,

بسیار خوب؟ وقتی بتوانید این کار را انجام دهید و به سرعت بین موارد مثبت، منفی و سؤال حرکت کنید،

then you have mastered how to construct this tense, and how to formulate the sentence or

آنگاه به نحوه ساختن این زمان و نحوه فرمول بندی جمله

the question, alright?

یا سؤال مسلط شده اید، خوب است؟

So, this is really amazing. I hope you recognize that it's quite an achievement to get to this

بنابراین، این واقعا شگفت انگیز است. امیدوارم متوجه شده باشید که رسیدن به این

point in your study of English, where you can use this tense. It's really a good achievement,

نقطه در مطالعه زبان انگلیسی، جایی که می‌توانید از این زمان استفاده کنید، بسیار موفقیت آمیز است. این واقعاً یک دستاورد خوب است،

so feel good about yourself, feel proud of yourself. Clearly, you're a serious student

پس نسبت به خودتان احساس خوبی داشته باشید، به خودتان افتخار کنید. واضح است که شما یک دانش آموز جدی هستید

and you have serious goals and you are achieving them, okay? So, I really congratulate you

و اهداف جدی دارید و در حال رسیدن به آنها هستید، خوب؟ بنابراین، من واقعاً از این بابت به شما تبریک می گویم

on that.

.

Now, if you want to take it a little bit further, practice now. Use this tense. Use some examples.

حالا اگر می خواهید کمی جلوتر بروید، همین الان تمرین کنید. از این زمان استفاده کنید از چند مثال استفاده کنید.

What have you been doing recently? Write about yourself, write a few things, okay? What have

اخیرا چکار می کردید؟ درباره خودت بنویس، چند چیز بنویس، باشه؟

you been doing recently? What have you been studying recently? What have you been learning

اخیرا چکار می کردید؟ اخیراً چه چیزی را مطالعه کرده اید؟ اخیراً چه چیزی یاد می گیرید

recently? What have you been watching? What have you been doing in general, okay? Write

؟ چه چیزی را تماشا کرده اید؟ به طور کلی چه کار می کردی، باشه؟

some sentences about yourself, about members about your family, and this way you will really

چند جمله در مورد خودتان بنویسید، در مورد اعضای خانواده تان، و به این ترتیب شما واقعاً به

master this tense, okay?

این زمان تسلط خواهید داشت، خوب؟

Now, after that, if you'd like, it's time to move on when you feel you've understood

حالا، بعد از آن، اگر دوست داشتید، وقت آن است که زمانی که احساس کردید

this tense well, then move on to the next tense in our series, which is the past perfect

این زمان را به خوبی درک کرده اید، ادامه دهید، سپس به زمان بعدی در سریال ما بروید، که زمان گذشته کامل است

tense. Alright? And in case you feel that you'd like to review a little bit more, then

. بسیار خوب؟ و اگر احساس می‌کنید که می‌خواهید کمی بیشتر مرور کنید،

please do the quiz that we have on this tense on www.engvid.com . Thanks very much for watching

لطفا امتحانی را که در این زمان در www.engvid.com داریم انجام دهید. از تماشای شما بسیار سپاسگزارم

and all the best with your English.

و بهترین ها را با انگلیسی شما.