Learn English Tenses: FUTURE PERFECT CONTINUOUS

Welcome to this class on the future perfect continuous tense. This is one of the most

به این کلاس در زمان آینده کامل استمراری خوش آمدید . این یکی از

advanced tenses in the English language. So, first of all, congratulations on reaching

پیشرفته ترین زمان ها در زبان انگلیسی است. بنابراین، اول از همه، برای رسیدن به

this level where you're watching this lesson. It's quite amazing. Feel good. Now, this class

این سطح که در حال تماشای این درس هستید، تبریک می گویم. این کاملا شگفت انگیز است. احساس خوبی داشته باشید. اکنون، این

is part of a series on English tenses that's created for you by www.engvid.com . But what

کلاس بخشی از مجموعه ای از زمان های انگلیسی است که توسط www.engvid.com برای شما ایجاد شده است. اما

is the future perfect continuous tense, anyway? First of all, it's also called the future

به هر حال زمان کامل استمراری آینده چیست؟ اول از همه، زمان آینده کامل پیشرونده نیز نامیده می

perfect progressive tense. But what is it? When do we use it? How do we use it? Why do

شود. اما این چیست؟ چه زمانی از آن استفاده کنیم؟ چگونه می توانیم ازآن استفاده کنیم؟ چرا

we need to say, "By that time, I will have been working"? Would you like to find out?

باید بگوییم "تا آن زمان من کار می کردم"؟ دوست دارید بفهمید؟

Let's get started.

بیایید شروع کنیم.

So, first of all, we know from the name itself that this tense has something to do with the

بنابراین، اول از همه، ما از خود نام می دانیم که این زمان ربطی به

future and it has something to do with something continuing, right? Future and continuing.

آینده دارد و ربطی به چیزی ادامه دارد، درست است؟ آینده و ادامه دارد.

Let's understand what we mean by that. So, we use this tense to say that something, an

بیایید بفهمیم منظورمان از آن چیست. بنابراین ، از این زمان استفاده می کنیم تا بگوییم چیزی، یک

action, will have been going on for a certain period of time. We want to say how long something

عمل، برای مدت معینی در جریان بوده است. ما می خواهیم بگوییم که چه

will have been going on at a particular time in the future, or before a particular event

مدت چیزی در یک زمان خاص در آینده یا قبل از یک رویداد خاص

in the future. Got that? I'll say it again: we want to understand how long something will

در آینده انجام می شود. گرفتش؟ دوباره می گویم: ما می خواهیم بفهمیم که چه مدت

have been going on before a particular time or event in the future. Alright? Let's look

قبل از یک زمان یا رویداد خاص در آینده اتفاق افتاده است. بسیار خوب؟ بیایید به

at an example so you can understand more clearly.

یک مثال نگاه کنیم تا بتوانید واضح تر متوجه شوید.

So, this is our timeline. This is now, okay, the present. That side is the future, and

بنابراین، این جدول زمانی ماست. این اکنون، خوب ، اکنون است. آن طرف آینده است و

this side is the past. So, let's say that I'm imagining what it - I'm here now, right?

این طرف گذشته. بنابراین، بیایید بگوییم که من در حال تصور آن هستم - الان اینجا هستم، درست است؟

It's July. Let's say it's July, and I'm imagining what my life will be like next year in July.

جولای است. فرض کنید تیرماه است و من دارم تصور می کنم سال آینده در جولای زندگی ام چگونه خواهد بود.

So, I could use this tense to say something like this. By next July - let's suppose you

بنابراین، می توانم از این زمان برای گفتن چیزی شبیه به این استفاده کنم. تا جولای آینده - فرض کنید شما

started working here, okay, in July - so, we could say: By next July, I will have been

اینجا کار را شروع کردید، خوب، در جولای - بنابراین، می توانیم بگوییم: تا جولای آینده، من

working here for one year. Alright? You started your job this July, and we're talking about

یک سال اینجا کار خواهم کرد. بسیار خوب؟ شما کار خود را از جولای امسال شروع کردید، و ما در مورد

what it will be like next July, and you could say, "By next July, I will have been working

اینکه جولای آینده چگونه خواهد بود صحبت می کنیم، و می توانید بگویید: "تا جولای آینده، من

here for one year." Okay? That's if you started the job now. But let's suppose you started

یک سال اینجا کار خواهم کرد." باشه؟ این در صورتی است که شما اکنون کار را شروع کرده اید. اما بیایید فرض کنیم که شما

the job ten years ago in July, alright? You could still say, "By next July, I will have

این کار را ده سال پیش در جولای شروع کردید، خوب؟ هنوز هم می توانید بگویید: "تا جولای آینده، من

been working here for" - how many years? Ten plus one - "for eleven years." "By next July,

اینجا کار خواهم کرد" - چند سال است؟ ده به علاوه یک - "به مدت یازده سال." تا جولای آینده،

I will have been working here for eleven years." So, we're kind of thinking about the future

یازده سال در اینجا کار خواهم کرد. بنابراین، ما به نوعی به آینده فکر می کنیم

and saying what will have been continuing at that point in the future. Okay? You will

و می گوییم که در آن نقطه در آینده چه چیزی ادامه خواهد داشت. باشه؟

understand more as we look at more examples and we work through it, okay?

با نگاه کردن به نمونه‌های بیشتر و بررسی آن‌ها، بیشتر متوجه خواهید شد، خوب؟

Now, what's the difference though, between saying a sentence in the future perfect continuous

حال، تفاوت بین گفتن یک جمله در زمان آینده کامل استمراری

tense, which is what we're learning here, and the future perfect tense, which you might

، چیزی که در اینجا یاد می‌گیریم، و زمان کامل آینده، که ممکن

have learned just before this? Well, let's look. This one, of course, says "By next July,

است درست قبل از این یاد گرفته باشید، چیست؟ خوب، بیایید نگاه کنیم. این یکی، البته، می گوید: "تا جولای آینده،

I will have been working here" - will have been working, that's future perfect continuous.

من اینجا کار خواهم کرد" - کار خواهم کرد، این آینده کامل پیوسته است.

"I will have been working here for one year." But, in future perfect, we would have said,

من یک سال اینجا کار خواهم کرد.» اما، در آینده پرفکت، می گفتیم،

"By next July, I will have worked here for one year." So, what's the difference? Is there

"تا جولای آینده، یک سال اینجا کار خواهم کرد ." بنابراین، تفاوت چیست؟ آیا

a difference? They are similar but there is a difference, okay? When I say, "By next July,

تفاوتی وجود دارد؟ آنها شبیه به هم هستند اما یک تفاوت وجود دارد، خوب؟ وقتی می گویم "تا جولای آینده،

I will have worked here for one year", it's just kind of a fact. It's just the way it

یک سال اینجا کار خواهم کرد"، این یک واقعیت است. همین طور

is. But, when I say, "By next July, I will have been working here for one year", the

است. اما وقتی می گویم "تا جولای آینده، یک سال است که اینجا کار می کنم"،

stress, the emphasis is on how long that is. How the duration of it, and that it kind of

استرس، تاکید بر این است که این مدت چقدر است. مدت آن چگونه است، و اینکه به نوعی

continues. The stress is on the continuation on it and not just that it will have happened,

ادامه دارد. استرس روی ادامه آن است و نه اینکه این اتفاق افتاده باشد،

okay? So, that's a little bit of the difference but again, we'll understand more as we go

خوب؟ بنابراین، این کمی تفاوت است، اما باز هم، با پیش رفتن بیشتر متوجه خواهیم

along.

شد.

Basically, how do we construct this tense? Pretty simple. We just take the subject: I,

اساسا این زمان را چگونه می سازیم؟ خیلی ساده. فقط فاعل را می گیریم: من،

you, we, they, he, she, or it, then we have to add these three helping verbs: will have

شما، ما، آنها، او، او یا آن، سپس باید این سه فعل کمکی را اضافه کنیم: will have

been, and then we take the verb "work" + ing. Now, you wouldn't just say "I will have been

been و سپس فعل "work" + ing را می گیریم. حالا، شما فقط نمی‌گویید «من کار می‌کردم

working", it's part of a full sentence, okay? By next July, by Midnight. Let's suppose you

»، این بخشی از یک جمله کامل است، خوب؟ تا جولای آینده، تا نیمه شب. فرض

started working at 6:00 in the morning, and now it's 6:00 in the evening. How many hours

کنید از ساعت 6 صبح شروع به کار کردید و اکنون ساعت 6 عصر است. چند ساعت

have you worked? Twelve. But let's suppose that you are supposed to work until Midnight.

کار کرده اید؟ دوازده. اما فرض کنید قرار است تا نیمه شب کار کنید.

So, you could say at 6:00 in the evening, "By midnight, I will have been working for

بنابراین، می توانید در ساعت 6 عصر بگویید: "تا نیمه شب،

eighteen hours." Wow. I'm going to exhausted. So, in that case, you can understand why the

هجده ساعت کار خواهم کرد." وای. دارم خسته میشم بنابراین، در آن صورت، می توانید بفهمید که چرا

person is using that, because they want to show that it really lasts for a long time,

شخص از آن استفاده می کند، زیرا آنها می خواهند نشان دهند که واقعاً برای مدت طولانی دوام می

and it continues for a long time. Okay? That's the basics of this tense.

آورد و برای مدت طولانی ادامه می یابد. باشه؟ این اساس این زمان است.

Now, let's look at when we can and cannot use this tense. So, we can use the future

حالا بیایید ببینیم چه زمانی می توانیم و چه زمانی نمی توانیم از این زمان استفاده کنیم. بنابراین، می‌توانیم از آینده

perfect continuous to talk about how long something will have been going on at a specific

کامل پیوسته برای صحبت در مورد مدت زمانی که چیزی در یک

time in the future. That's one way. What do I mean? Let's look at an example: Next November

زمان خاص در آینده در حال انجام است استفاده کنیم. این یک راه است. منظورم چیست؟ بیایید به یک مثال نگاه کنیم: نوامبر آینده

- right, that's a specific time in the future - next November, we will have been living

- درست است، زمان خاصی در آینده است - نوامبر آینده، ما

in this house for 15 years. So, let's suppose somebody asks you, "How long have you been

15 سال است که در این خانه زندگی می کنیم. بنابراین، فرض کنید کسی از شما می پرسد: "چه مدت است

living here?" And you say, "You know what? By next November, we will have been living

که اینجا زندگی می کنید؟" و شما می گویید، "می دانید چیست؟ تا نوامبر آینده، ما 15 سال است که اینجا زندگی می

here for 15 years, and we still love it here. We love this house, we love this area, we

کنیم، و هنوز هم اینجا را دوست داریم. ما عاشق این خانه هستیم، ما عاشق این منطقه هستیم، ما

love this neighborhood. We're very happy." Okay? So, where's the future perfect continuous?

این محله را دوست داریم. ما بسیار خوشحالیم. " باشه؟ بنابراین، آینده کامل پیوسته کجاست؟

Here: will have been living. Alright? But at a specific time in the future. It will

اینجا: زندگی کرده است. بسیار خوب؟ اما در زمان مشخصی در آینده.

be that way, okay?

اینجوری میشه، باشه؟

Now, we can also use it before another action in the future. For example: By the time the

در حال حاضر، ما همچنین می توانیم آن را قبل از اقدام دیگری در آینده استفاده کنیم. به عنوان مثال: تا زمانی که

guests arrive - this is the action here - By the time the guests arrive - this is an action

مهمان‌ها می‌رسند - این عمل اینجاست - تا زمانی که مهمان‌ها می‌رسند - این یک اقدام

in the future - I will have been cooking all day. So, I will be exhausted. What does it

در آینده است - من تمام روز را آشپزی می‌کردم . بنابراین، من خسته خواهم شد.

mean to be exhausted? Very tired, alright? So, this is a specific action in the future.

خسته شدن یعنی چی؟ خیلی خسته، باشه؟ بنابراین، این یک اقدام خاص در آینده است.

By that time, when the guests arrive, what? I - and here, we have our future perfect - will

تا آن زمان، وقتی مهمان ها می آیند، چه؟ من - و اینجا، ما آینده ایده آل خود را داریم -

have been cooking, right? I will have been cooking and cooking and cooking and cooking.

آشپزی کرده ام، درست است؟ من آشپزی و آشپزی و آشپزی و آشپزی کرده ام.

The continuity is emphasized by using this tense. How long something happens is emphasized,

با استفاده از این زمان بر استمرار تأکید می شود. با استفاده از این زمان تاکید می شود که چه مدت چیزی اتفاق می افتد، بسیار

okay, by using this tense. Alright?

خوب. بسیار خوب؟

Next, we also use this tense with certain common expressions, alright? For example,

بعد، ما همچنین از این زمان با عبارات رایج خاص استفاده می کنیم ، خوب؟ به عنوان مثال،

because why do we need these expressions? Because we have to put it in some kind of

چرا ما به این عبارات نیاز داریم؟ چون باید آن را در نوعی

context, right? So, we probably say something like this: by this Saturday, by next month,

زمینه قرار دهیم، درست است؟ بنابراین، ما احتمالاً چیزی شبیه به این می گوییم: تا این شنبه، تا ماه آینده،

by next week, right? Or, without the word "by", you could just say: this week, or next

تا هفته آینده، درست است؟ یا، بدون کلمه "با"، فقط می توانید بگویید: این هفته، یا

summer, next winter, okay? It's a time in the future. Or, you could say a year, by 2025.

تابستان آینده، زمستان آینده، خوب؟ زمانی در آینده است. یا، می توان گفت یک سال، تا سال 2025.

And very often, you will see the word "for", right? So, you saw it here: for 15 years,

و اغلب، کلمه "برای" را خواهید دید، درست است؟ بنابراین، شما آن را در اینجا دیدید: برای 15 سال،

because you're trying to say how long something will have been going on, okay? So, for + the

زیرا شما سعی می کنید بگویید تا چه مدت چیزی ادامه دارد، خوب؟ بنابراین، برای

period of time. For five years, for five months, for five winters, okay? Anything. You can

مدت زمان +. برای پنج سال، برای پنج ماه، برای پنج زمستان، خوب؟ هر چیزی. شما می توانید

say anything with "for", as long as it's a period of time. Alright?

هر چیزی را با "برای" بگویید، به شرطی که یک دوره زمانی باشد. بسیار خوب؟

And when can we not use this tense? Like all continuous tenses in English, including this

و چه زمانی نمی توانیم از این زمان استفاده کنیم؟ مانند تمام زمان های استمراری در انگلیسی، از جمله این

one, we cannot use it with many stative verbs, okay? We cannot use it with many stative verbs.

یکی، ما نمی توانیم آن را با بسیاری از افعال ثابت استفاده کنیم، خوب است؟ ما نمی توانیم آن را با بسیاری از افعال ثابت استفاده کنیم.

So, what are stative verbs? Remember, there are two basic kinds of verbs in English. The

بنابراین، افعال ثابت چیست؟ به یاد داشته باشید، دو نوع اصلی از افعال در زبان انگلیسی وجود دارد.

dynamic or action verbs, and the stative verbs. And action verbs are like run, work, play,

افعال پویا یا عملی و افعال ثابت. و افعال عمل مانند اجرا، کار، بازی،

okay? And stative verbs describe some kind of state or condition. It could be mental,

خوب است؟ و افعال ثابت نوعی حالت یا حالت را توصیف می کنند. این می تواند ذهنی باشد،

it could be emotional, or it could be something else, okay? If you check any grammar book,

می تواند احساسی باشد، یا می تواند چیز دیگری باشد، خوب؟ اگر هر کتاب گرامر را بررسی کنید،

you will see a long list of stative verbs. For example, some mental stative verbs, which

فهرستی طولانی از افعال ثابت را خواهید دید. به عنوان مثال، برخی از افعال ثابت ذهنی که

we cannot use with this tense: know, believe, realize. Some emotional kind of verbs: love,

نمی توانیم آنها را با این زمان به کار ببریم: دانستن، باور کردن، درک کردن. برخی از انواع عاطفی افعال: عشق،

hate, prefer. Or, some verbs that talk about some kind of ownership, okay? Something you

نفرت، ترجیح دادن. یا برخی از افعال که در مورد نوعی مالکیت صحبت می کنند ، خوب است؟ چیزی که در

possess or possession: own, belong. Alright? And there are many more, and some are - some

اختیار دارید یا دارید: متعلق، متعلق به. بسیار خوب؟ و بسیاری دیگر وجود دارد، و برخی هستند -

are sometimes allowed and sometimes not allowed. So, you have to pay attention to that, but

برخی گاهی مجاز و گاهی مجاز نیستند. بنابراین، باید به آن توجه کنید، اما

in general, a good rule to remember is that many stative verbs cannot be used with this

به طور کلی، یک قانون خوب که باید به خاطر داشته باشید این است که بسیاری از افعال ثابت را نمی توان با این

continuous tense or with any continuous tense.

زمان استمراری یا با هر زمان استمراری استفاده کرد.

Now, let's look at how we form the future perfect continuous tense. Let's start with

حال، بیایید ببینیم چگونه زمان استمراری کامل آینده را تشکیل می دهیم .

the positive sentence first, then we'll look at the negative sentence and the question.

ابتدا از جمله مثبت شروع می کنیم، سپس به جمله منفی و سوال می پردازیم.

So, for a positive sentence, your basic structure is like this: you take the subject + will

بنابراین، برای یک جمله مثبت، ساختار اصلی شما به این صورت است: فاعل + will

have been + a verb + -ing. Let's look at an example. So, these are the subjects, and the

have been + فعل + -ing را می گیرید. بیایید به یک مثال نگاه کنیم. پس اینها موضوعات هستند و

subject can be any other word as well. I, you, we, they, he, she, it, okay? So, what

موضوع می تواند هر کلمه دیگری نیز باشد. من، تو، ما، آنها، او، او، اوکی؟ بنابراین، چه

would we say? I will have been flying. So, let's take an example. Let's say I'm flying

می گوییم؟ من پرواز کرده ام بنابراین، بیایید یک مثال بزنیم. فرض کنید من به توکیو پرواز می کنم

to Tokyo, and I'm thinking ahead and say, "By the time I arrive in Tokyo, I will have

، و از قبل فکر می کنم و می گویم: "تا زمانی که به توکیو برسم،

been flying for 12 hours." Okay? Or, you will have been flying. Say it after me, just so

12 ساعت پرواز خواهم کرد." باشه؟ یا، شما در حال پرواز بوده اید. بعد از من بگو

that you get used to this: We will have been flying. They will have been flying. He will

تا به این عادت کنی: ما پرواز کرده ایم. آنها پرواز کرده اند. او

have been flying. She will have been flying. And, it will have been flying? Maybe the drone?

در حال پرواز بوده است. او در حال پرواز بوده است. و آیا پرواز کرده است؟ شاید پهپاد؟

I don't know, okay? Something. Alright.

نمی دانم، باشه؟ یه چیزی بسیار خوب.

Now, for a negative sentence, it's very easy. We're just adding the word "not", okay? I

حالا برای جمله منفی خیلی راحته. ما فقط کلمه "نه" را اضافه می کنیم، خوب؟

will not have been flying for 12 hours, actually. You know what? I will have been flying for

در واقع 12 ساعت پرواز نخواهم کرد. میدونی چیه؟ من 14 ساعت پرواز خواهم کرد

14 hours. Okay? So, for the negative, you're just adding "will not have been flying". That's

. باشه؟ بنابراین، برای منفی، شما فقط اضافه می‌کنید "will not been flying".

easy. And again, it's the same. Doesn't matter what the subject is, okay? The pilot will

آسان است. و باز هم همینطور است. مهم نیست موضوع چیست، باشه؟ خلبان

have been flying. Could be anything.

در حال پرواز بوده است. می تواند هر چیزی باشد

Next, to form a question. Basically, we're going to start with the "will", then the subject,

بعد، برای تشکیل یک سوال. اساسا، ما با "اراده" شروع می کنیم، سپس موضوع،

then the rest of it. For example: Will I have been flying for - Will I really have been

سپس بقیه آن. به عنوان مثال: آیا من

flying for 12 hours? I'm asking myself. Or, will you have been flying? Will we have been

برای 12 ساعت پرواز کرده ام؟ دارم از خودم می پرسم یا، آیا شما در حال پرواز بوده اید؟ آیا ما

flying? Will they have been flying? And again, you know, it's part of an entire context,

پرواز کرده ایم؟ آیا آنها پرواز کرده اند؟ و دوباره، می دانید، این بخشی از یک زمینه کامل است،

right? Will he have been flying? Will she have been flying for that long? Okay? And

درست است؟ آیا او پرواز کرده است؟ آیا او برای این مدت طولانی پرواز می کند؟ باشه؟ و

so on. And very often, the most common question word that we might see before this "will"

غیره. و اغلب، رایج‌ترین کلمه سؤالی که ممکن است قبل از این «وصیت‌نامه» ببینیم

is this one: how long will, okay - because now it's not capitalized - how long will you

این است: چه مدت خواهد بود، بسیار خوب - چون اکنون با حروف بزرگ نوشته نمی‌شود - تا

have been flying by the time you reach Tokyo? 14 hours? Wow. Okay?

رسیدن به توکیو چه مدت پرواز می‌کنید؟ 14 ساعت؟ وای. باشه؟

So, this is basically how we form this tense.

بنابراین، اساساً چگونه این زمان را تشکیل می دهیم.

Now, let's look at how we use contractions with this tense, and also how we pronounce

حال بیایید ببینیم که چگونه از انقباضات با این زمان استفاده می کنیم و همچنین چگونه آنها را تلفظ می

them. So, we use contractions usually in informal conversation and in informal writing, like

کنیم. بنابراین، ما معمولاً از انقباضات در مکالمه غیررسمی و در نوشتن غیررسمی استفاده می کنیم،

in an email, an informal email. But, if it's formal business writing or if it's academic

مانند ایمیل، ایمیل غیررسمی. اما، اگر نوشتن رسمی تجاری یا دانشگاهی باشد

writing, then we do not use contractions.

، از انقباضات استفاده نمی کنیم.

So, let's look at some examples. Let's take a positive sentence first. Let's say, "By

بنابراین، اجازه دهید به چند نمونه نگاه کنیم. اول یک جمله مثبت بگیریم. بیایید بگوییم: "تا

next year, I will have been playing the piano for ten years." Okay? So, we can shorten a

سال آینده، من ده سال است که پیانو می نوازم." باشه؟ بنابراین، می توانیم

part of this. Instead of saying "I will", we can say "I'll". "I'll have been playing."

بخشی از این را کوتاه کنیم. به جای گفتن «خواهش می کنم»، می توانیم بگوییم «می خواهم». "من داشتم بازی می کردم."

You say it. You'll have been playing. We'll have been playing. They'll have been playing.

تو بگو شما بازی کرده اید. ما بازی می کردیم آنها بازی می کردند.

He'll have been playing. She'll have been playing. And the last one, It'll have been

او بازی می کرد. او بازی می کرد. و آخرین مورد، در حال

playing. Now, you may or may not feel comfortable saying the last one. You can always say it

پخش است. حالا، ممکن است شما احساس راحتی کنید که آخرین مورد را بگویید یا نه. شما همیشه می توانید آن را

separately, no problem, okay?

جداگانه بگویید، مشکلی نیست، باشه؟

Next, what if it's negative? Next year, I will not have been playing the piano for ten

بعد اگه منفی باشه چی؟ سال آینده ده سال است که پیانو نمی نوازم

years. I will actually have been playing the piano for 15 years, okay? So, now, how do

. من واقعا 15 سال پیانو میزنم، باشه؟ خب، حالا چگونه

we shorten or contract "I will not"? It's a little unusual. We just say "I won't". Say

«نخواهم» را کوتاه یا قرارداد کنیم؟ کمی غیرعادی است. ما فقط می گوییم "نخواهم کرد".

it after me: I won't. I won't have been playing. You won't have been playing. We won't have

بعد از من بگو: نمی کنم. من بازی نخواهم کرد شما بازی نخواهید کرد ما بازی نخواهیم

been playing. They won't have been playing. He won't have been playing. She won't have

کرد آنها بازی نخواهند کرد او بازی نخواهد کرد او

been playing. And, It won't have been playing. Okay? The reason we're repeating that phrase

بازی نخواهد کرد و، این بازی نخواهد بود. باشه؟ دلیل اینکه ما آن عبارت را

again and again is for many reasons. One is to practice your pronunciation. Second is

بارها و بارها تکرار می کنیم دلایل زیادی دارد. یکی این است که تلفظ خود را تمرین کنید. دوم این

to practice the grammar and just keep looking at it and saying it. And that will help you

است که گرامر را تمرین کنید و فقط به آن نگاه کنید و آن را بگویید. و این به شما کمک می کند

to remember how this tense works.

تا به یاد بیاورید که این زمان چگونه کار می کند.

Now, let's look at some of the spelling changes we have to make to the base form of the verb

حال، اجازه دهید به برخی از تغییرات املایی که باید در شکل پایه فعل

when we add -ing. So, for most verbs, all you have to do is add -ing. For example, speak

هنگام اضافه کردن -ing ایجاد کنیم، نگاه کنیم. بنابراین، برای اکثر افعال، تنها کاری که باید انجام دهید این است که -ing را اضافه کنید. مثلا صحبت

becomes speaking. All we did was add -ing. Listen - listening. Okay? That's what you

کردن تبدیل به حرف زدن می شود. تنها کاری که انجام دادیم اضافه کردن -ing بود. گوش دادن - گوش دادن. باشه؟ این کاری است که

do for the majority of verbs. But there are always some exceptions. Here are a few.

شما برای اکثر افعال انجام می دهید. اما همیشه استثناهایی وجود دارد. اینجا چندتایی هستند.

For verbs ending in e, then we have to drop the e and, of course, in all cases, we're

برای افعالی که به e ختم می‌شوند، باید e را حذف کنیم و البته در همه موارد،

adding -ing. So, let's take this word, "operate". So, it ends with an e. So, what do we do?

-ing را اضافه می‌کنیم. بنابراین، بیایید این کلمه "عمل کردن" را در نظر بگیریم. بنابراین، با یک e پایان می یابد. خب، چه کار کنیم؟

We cancel or drop that e and we add -ing. So, operate becomes operating. Arrange becomes

آن e را لغو یا رها می کنیم و -ing را اضافه می کنیم. بنابراین، عملیات تبدیل به عملیاتی می شود. ترتیب تبدیل می شود به

arranging. Okay? That's one change.

ترتیب. باشه؟ این یک تغییر است.

Here's another situation. For verbs ending in ie, there we have to drop the - sorry,

در اینجا وضعیت دیگری است. برای افعالی که به ie ختم می‌شوند، باید - sorry،

drop the ie, add y, and then, of course, add -ing. Let's look at an example: tie - so we're

ie را رها کنیم، y را اضافه کنیم و سپس، البته، -ing را اضافه کنیم. بیایید به یک مثال نگاه کنیم: tie - بنابراین ما این

going to cancel this ie, add a y, and then -ing. So, tie becomes tying. Lie becomes lying.

را لغو می کنیم یعنی یک y و سپس -ing اضافه می کنیم. بنابراین، کراوات تبدیل به گره زدن می شود. دروغ تبدیل به دروغ می شود.

Okay? Good.

باشه؟ خوب

And here's another situation. Very often, but not always, for verbs ending in c-v-c,

و در اینجا وضعیت دیگری است. خیلی اوقات، اما نه همیشه، برای افعالی که به c-v-c ختم می شوند،

we have to double the last letter. What is c-v-c? If you've been watching our videos

باید حرف آخر را دو برابر کنیم. c-v-c چیست؟ اگر ویدیوهای ما

and the different tenses, you will know by now that this is consonant - vowel - consonant.

و زمان های مختلف ما را تماشا کرده اید، تا به حال می دانید که این همخوان - مصوت - همخوان است.

A vowel in English is A, E, I, O, or U, and the consonants are all the other letters.

یک مصوت در زبان انگلیسی A، E، I، O یا U است و حروف صامت همه حروف دیگر هستند.

So, if you look at a verb, right? Let's take this verb, and to make it easier, look at

بنابراین، اگر به یک فعل نگاه کنید، درست است؟ بیایید این فعل را بگیریم و برای آسانتر شدن آن، از آخر به آن نگاه کنید

it from the end, okay? So, the last letter is a consonant, the p. The next letter is

، باشه؟ پس حرف آخر صامت است. حرف بعدی

an o, so it's a vowel. The next letter is a h, so it's a consonant. So, we have this

o است، پس مصوت است. حرف بعدی یک h است، پس یک حرف بی صدا است. بنابراین، ما این

pattern, right? C-v-c, so then what we do is we usually double the last letter. For

الگو را داریم، درست است؟ C-v-c، پس کاری که انجام می دهیم این است که معمولا حرف آخر را دو برابر می کنیم.

example, "to stop" becomes "shopping". Run becomes running. Now, this doesn't apply in

مثلاً «توقف» تبدیل به «خرید» می شود. دویدن تبدیل به دویدن می شود. اکنون، این در

all verbs that end like this, but it does apply to lots of them. So, remember some of

همه افعالی که به این شکل ختم می‌شوند صدق نمی‌کند، اما برای بسیاری از آنها صدق می‌کند. بنابراین،

these spelling changes when you're using this tense.

هنگام استفاده از این زمان، برخی از این تغییرات املایی را به خاطر بسپارید .

Now, let's practice this tense together. So, I've written some positive sentences, some

حالا بیایید این زمان را با هم تمرین کنیم. بنابراین، من چند جمله مثبت، چند جمله

negative ones, and one question. Let's try them together.

منفی و یک سوال نوشتم. بیایید آنها را با هم امتحان کنیم.

Number one: By the time we reach Niagara Falls, we _________________ (drive) for eight hours.

شماره یک: زمانی که به آبشار نیاگارا می رسیم، هشت ساعت _________________ (رانندگی می کنیم).

So, how can you change that into the future prefect continuous tense? By the time we reach

بنابراین، چگونه می توانید آن را به زمان استمراری بخش آینده تغییر دهید ؟ تا رسیدن به

Niagara Falls, we will have been driving for eight hours. We will have been driving for

آبشار نیاگارا، هشت ساعت رانندگی خواهیم کرد.

eight hours. Okay? Good.

هشت ساعت رانندگی خواهیم کرد. باشه؟ خوب

Number two: When he retires next year, he ___________________ (teach) for 25 years.

شماره دو: وقتی سال آینده بازنشسته شد، 25 سال ___________________ (تدریس) کرد.

Another positive sentence, affirmative sentence. What will it be? When he retires next year,

جمله مثبت دیگر، جمله ایجابی. چه خواهد بود؟ وقتی سال آینده بازنشسته شد،

he will have been teaching, right? Okay. Here, we just added -ing. Here, with the verb "drive",

تدریس می کرد، درست است؟ باشه. در اینجا، ما فقط -ing را اضافه کردیم. در اینجا با فعل «درایو»

what did we do? We cancelled the e and added the -ing, okay? So, pay attention to those

چه کردیم؟ ما e را لغو کردیم و -ing را اضافه کردیم، خوب؟ بنابراین، به آن

spelling changes as well.

تغییرات املایی نیز توجه کنید.

Number three: Next month, you ______________ (write) this book for two years. Then we have

شماره سه: ماه آینده، شما این کتاب را به مدت دو سال ______________ (نوشتن) کنید. سپس

a negative sentence: You ______________ (not research) any other subject. So, let's take

یک جمله منفی داریم: شما ______________ (نه تحقیق) هر موضوع دیگری. بنابراین، بیایید

it step by step. Next month, you ______________ (write) this book for two years. What would

آن را گام به گام پیش ببریم. ماه آینده، شما ______________ (نوشتن) این کتاب را به مدت دو سال. چه می

we say? You will have been writing, okay? Again, we're cancelling the e and adding -ing,

گوییم؟ شما در حال نوشتن بوده اید، باشه؟ باز هم، e را لغو می کنیم و -ing را اضافه می کنیم،

okay? You can say, "You will have been writing", or you could say, "You'll", right? Instead

خوب؟ می‌توانید بگویید، «تو می‌نوشتی»، یا می‌توانی بگوییم «می‌خواهی»، درست است؟ به

of "you will", you could have contracted it and said, "You'll have been writing", okay.

جای «تو می‌خواهی»، می‌توانستید آن را عقد کنید و بگویید «تو می‌نویسی»، باشه.

That would work, too. You'll have been writing this book for two years. Now, we want the

این نیز کار می کند. شما دو سال است که این کتاب را می نویسید. حالا ما منفی را می خواهیم

negative. You _____________ (not research) any other subject. So, let's use the contraction

. شما _____________ (تحقیق نمی کنید) در مورد هر موضوع دیگری. بنابراین، اجازه دهید از انقباض

for the negative here. What would it be? You won't have been researching any other subject.

برای منفی در اینجا استفاده کنیم. چی میتونه باشه؟ شما در مورد هیچ موضوع دیگری تحقیق نخواهید کرد.

So, let's read the sentence again: Next month, you will have been writing this book for two

پس بیایید دوباره این جمله را بخوانیم: ماه آینده، شما دو سال است که این کتاب را می

years. You won't have been researching any other subject. Okay? Very good.

نویسید. شما در مورد هیچ موضوع دیگری تحقیق نخواهید کرد . باشه؟ خیلی خوب.

Let's do number four: Next week, she _________________ (not eat) meat for one year. How do we change

بیایید شماره چهار را انجام دهیم: هفته آینده، او _________________ (نخورد) گوشت برای یک سال. چگونه آن را تغییر

that? Make it negative, remember? She will not have been eating, okay, meat for one year.

دهیم؟ آن را منفی کنید، یادتان هست؟ او یک سال است که گوشت نمی خورد.

Good for you, if you got all that. Next week, she will not have been eating meat for one

برای شما خوب است، اگر همه اینها را داشته باشید. هفته آینده او یک سال است که گوشت نمی

year. Okay, great.

خورد. باشه عالیه.

Number five: By 1:00pm - first, we're just going to read a sentence, okay? Then we're

شماره پنج: تا ساعت 13:00 - اول، ما فقط می خواهیم یک جمله بخوانیم، خوب؟ سپس

going to try to make a question from it. By 1:00pm, the athletes will have been running

سعی می کنیم از آن یک سوال بسازیم. تا ساعت 13:00 ورزشکاران به

for four hours. "Will have been running" is the tense that we're taking about, our future

مدت 4 ساعت می دوند. "آیا اجرا می شد" زمانی است که ما در مورد آن می گیریم، بخشدار آینده ما

prefect continuous, okay? How do we make that into a question? How long - let's start with

استمرار است، خوب؟ چگونه آن را به یک سوال تبدیل کنیم؟

how long - will they, meaning the athletes, have been running? Okay? So, let's read it

آنها، یعنی ورزشکاران، تا کی می دوند - اجازه دهید از چه مدت شروع کنیم؟ باشه؟ پس بیایید دوباره آن را بخوانیم

again: By 1:00, the athletes will have been running for four hours. So, if you want to

: تا ساعت 1:00، ورزشکاران چهار ساعت می‌دوند. بنابراین، اگر می خواهید

ask a question: How long will they have been running? Okay? Good for you. You did a great

یک سوال بپرسید: چه مدت آنها در حال اجرا هستند؟ باشه؟ خوش به حالت. شما کار بسیار بزرگی

job. This a challenging tense and you got it.

انجام دادید. این یک زمان چالش برانگیز است و شما آن را دریافت کردید.

Now, let's look at some common mistakes that are made with this tense, and let's correct

حالا بیایید به چند اشتباه رایج که با این زمان انجام می شود نگاهی بیاندازیم و

them together.

با هم آنها را اصلاح کنیم.

So, the first one is that, as I mentioned, we cannot use stative verbs with the continuous

بنابراین اولین مورد این است که همانطور که اشاره کردم ما نمی توانیم از افعال ثابت با

tenses or with this tense. But sometimes, people forget that and they might say something

زمان های استمراری یا با این زمان استفاده کنیم. اما گاهی اوقات، مردم فراموش می کنند و ممکن است چیزی

like this: By next year, we will have been knowing their family for 30 years. So, why

شبیه به این بگویند: تا سال آینده، ما 30 سال است که خانواده آنها را می شناسیم. بنابراین،

is that a mistake? Because "know" is a stative verb, which you should not and cannot use

چرا این یک اشتباه است؟ زیرا "دانستن" یک فعل ثابت است که نباید و نمی توانید آن را

in that continuous form. So, this sentence would have to be what? By next year, we will

در آن شکل استمراری به کار ببرید. بنابراین، این جمله باید چه باشد؟ تا سال آینده

have known their family for 30 years. We will have known, okay? And not, "We will have been

30 سال است که خانواده آنها را می شناسیم. ما می دانستیم، باشه؟ و نه، «ما

knowing". So here, we needed the future perfect by itself. Okay.

دانیم». بنابراین در اینجا، ما به خودی خود به آینده کامل نیاز داشتیم . باشه.

Sometimes, there's a mistake because we have to use this tense in a context, right? We

گاهی اوقات، اشتباهی رخ می دهد زیرا ما باید این زمان را در یک زمینه استفاده کنیم، درست است؟ ما

have to use the context at some time in the future, or before some action in the future.

باید در زمانی در آینده یا قبل از اقدامی در آینده از زمینه استفاده کنیم.

But sometimes, people forget to mention that and then the tense doesn't make sense by itself.

اما گاهی اوقات، مردم فراموش می کنند که آن را ذکر کنند و سپس زمان به خودی خود معنی ندارد.

The only time it makes sense by itself is if someone is asked a question and then all

تنها زمانی که به خودی خود منطقی است این است که از کسی سوالی پرسیده شود و سپس تمام

you are doing is answering, okay? So, if you are answering and you said, "I will have been

کاری که انجام می دهید پاسخ دادن است، خوب؟ پس اگر جواب می دهید و می گویید "من

studying here for three years", because somebody asked you, "How long will have been studying

سه سال است که اینجا درس می خوانم"، زیرا یکی از شما پرسیده است "تا

here by the time you graduate?" Then it would be okay to say, "I will have been studying

فارغ التحصیلی چه مدت اینجا درس می خوانید؟" آن وقت اشکالی ندارد که بگوییم "من سه سال است که اینجا درس می خوانم

here for three years." But, if somebody has not asked you a question and you're not giving

." اما اگر کسی از شما سوالی نپرسیده و شما جوابی نمی دهید

an answer and by itself, you just say with no time given, "I will have been studying

و به خودی خود بدون وقت گذاشتن فقط می گویید "من سه سال است که اینجا درس می خوانم

here for three years", it doesn't mean anything. It sort of doesn't make sense. So, you want

" هیچ معنایی ندارد. یه جورایی معنی نداره بنابراین، شما می خواهید

to give it some context. So, maybe you will say: by next summer, by November, by the end

به آن زمینه ای بدهید. بنابراین، شاید بگویید: تا تابستان آینده، تا نوامبر، تا

of this year, I will have been studying here for three years. Then it would be okay. So,

پایان امسال، من سه سال است که اینجا درس می خوانم . بعدش خوب میشه بنابراین،

let's add something here and we'll say "by November", okay? By November, I will have

بیایید اینجا چیزی اضافه کنیم و می گوییم "تا نوامبر"، باشه؟ تا آبان ماه

been studying here for three years. So, we need that context of time.

سه سال اینجا درس می خوانم. بنابراین، ما به آن زمینه زمانی نیاز داریم.

We also could have context in terms of an action that will happen in the past - in the

ما همچنین می‌توانیم زمینه‌ای را از نظر اقدامی داشته باشیم که در گذشته اتفاق می‌افتد - در

future, right? So, let's look at this sentence: We will have been traveling for 12 hours.

آینده، درست است؟ پس بیایید به این جمله نگاه کنیم: ما 12 ساعت در سفر خواهیم بود.

Again, no context unless someone asked you a question. Which, in this case, they didn't.

باز هم، بدون زمینه، مگر اینکه کسی از شما سوالی بپرسد. کاری که در این مورد انجام ندادند.

So, let's give it some context of another action. So, we could say: By the time we reach

بنابراین، اجازه دهید به آن زمینه ای از یک عمل دیگر بدهیم . بنابراین، می توانیم بگوییم: زمانی که به

Miami, or Dallas, or New York, or anywhere, we - again - we will have been traveling for

میامی، دالاس، یا نیویورک، یا هر جایی برسیم، - دوباره -

12 hours. Okay? Now, it has the reference point of another action. And now, it's fine.

12 ساعت در سفر خواهیم بود. باشه؟ حالا نقطه مرجع عمل دیگری را دارد. و حالا، خوب است.

It's absolutely fine. And just in case you're wondering, the word "traveling" can be spelled

کاملاً خوب است. و فقط در صورت تعجب، کلمه "سفر کردن" را می توان

in two ways. This is the more North American or American spelling. And the British spelling

به دو صورت نوشت. این بیشتر املای آمریکای شمالی یا آمریکایی است. و املای انگلیسی

usually has a double l, okay?

معمولاً یک l مضاعف دارد، خوب؟

So, let's go to the next one, which is, in fact, spelling. Spelling mistakes are common,

خب بریم سراغ بعدی که در واقع املا هست. اشتباهات املایی رایج هستند،

so be careful. Let's look here and see if you can find the spelling mistakes. This year,

پس مراقب باشید. بیایید اینجا را نگاه کنیم و ببینیم آیا می توانید اشتباهات املایی را پیدا کنید. امسال

they will have been guideing tours for ten years. Can you find one spelling mistake there?

ده سال است که تورهای راهنما را برگزار می کنند . آیا می توانید یک اشتباه املایی در آنجا پیدا کنید؟

This year, they will have been guiding. So, the mistake is here. Why? Because this verb

امسال هدایت خواهند کرد. بنابراین ، اشتباه اینجاست. چرا؟ چون این فعل

is "guide", right, by itself? But when we add -ing, what do we need to do? Cancel that

به خودی خود «راهنما» است، درست است؟ اما وقتی -ing را اضافه می کنیم، چه کاری باید انجام دهیم؟ لغو آن

e. So, it would be "guiding tours for ten years".

e. بنابراین، این می تواند "تورهای راهنما برای ده سال" باشد.

Let's look at another sentence: Next month, he wont have been smokeing for 20 years. This

بیایید به یک جمله دیگر نگاه کنیم: ماه آینده او 20 سال است که سیگار نمی کشد. این

sentence has two mistakes. Can you find them? Two spelling mistakes. Next month, he wont

جمله دو اشتباه دارد. آیا می توانید آنها را پیدا کنید؟ دو اشتباه املایی ماه بعد، او

have been smokeing for 20 years. So, one mistake is here. This apostrophe is missing. Now,

20 سال است که سیگار نمی کشد. بنابراین، یک اشتباه اینجاست. این آپستروف گم شده است. حالا

it's correct. And, "have been smokeing". Again, "smoke" is a verb which ends with e, so we

درسته و "سیگار کشیده اند". باز هم، "smoke" یک فعل است که با e ختم می شود، بنابراین

need to cancel that e to write "smoking". Okay?

برای نوشتن "smoking" باید آن e را لغو کنیم. باشه؟

So, these are some of the common mistakes. Be careful of them, of the stative verbs,

بنابراین، اینها برخی از اشتباهات رایج هستند. مراقب آنها باشید، از افعال ثابت

the spelling, and make sure you give your sentences some kind of context of time and/or

، املا، و مطمئن شوید که جملات خود را نوعی بافت زمان و/یا

of another action.

عمل دیگری قرار می دهید.

So, to review, let's look at three last examples of this future perfect continuous tense. The

بنابراین، برای مرور، اجازه دهید به سه نمونه آخر از این زمان استمراری کامل آینده نگاه کنیم. مورد

first one is a positive example: When Sue finishes university, she will have been living

اول یک مثال مثبت است: وقتی سو دانشگاه را تمام می کند، شش سال است که در

abroad for six years. Right? Here's our tense: will have been living. Okay? Very nice.

خارج از کشور زندگی می کند. درست؟ زمان ما اینجاست : زندگی می‌کردم. باشه؟ بسیار خوب.

Let's look at a negative example: By next week. Sam won't have been working for a year.

بیایید به یک مثال منفی نگاه کنیم: تا هفته آینده. سام یک سال کار نخواهد کرد.

Where's the tense? Sam won't have been working, alright?

تنش کجاست؟ سام کار نمی کرد، باشه؟

And the last one: When he retires, how long will Jack have been managing this department?

و مورد آخر: وقتی که او بازنشسته شد، جک چه مدت مدیریت این بخش را بر عهده خواهد داشت؟

Where's the tense? Here: will have been managing. Alright?

تنش کجاست؟ اینجا: مدیریت خواهد شد. بسیار خوب؟

So, this is basically what you need to understand for this tense, right? When to use it, how

بنابراین، این اساساً همان چیزی است که برای این زمان باید درک کنید، درست است؟ زمان استفاده از آن،

to use it, using the positive sentence, the negative sentence, the question. And this

نحوه استفاده از آن، استفاده از جمله مثبت، جمله منفی، سوال. و

is an advanced tense. So, it will be very helpful. It's great that you've learned it,

این یک زمان پیشرفته است. بنابراین، بسیار مفید خواهد بود . خیلی خوب است که آن را یاد گرفته‌اید،

and as you read and as you listen to the news, you'll start to now hear this tense being

و همانطور که می‌خوانید و به اخبار گوش می‌دهید، اکنون شروع به شنیدن استفاده از این زمان خواهید کرد

used, okay? And you'll feel really good, because you understand exactly what they're trying

، خوب؟ و شما واقعاً احساس خوبی خواهید داشت، زیرا دقیقاً درک می کنید که آنها می

to say, alright? So, give yourself a lot of credit for having come this far, for reaching

خواهند بگویند، خوب؟ بنابراین، برای رسیدن به این مرحله، برای رسیدن به

this high level in terms of your English tenses and in terms of your English, alright?

این سطح بالا از نظر زمان های انگلیسی و از نظر زبان انگلیسی، اعتبار زیادی به خود بدهید، خوب؟

Now, after this, you can, whenever you're ready, you can go on to watch the next class

حالا، بعد از این، می توانید هر زمان که آماده شدید، می توانید به تماشای کلاس بعدی

in our series. And last of all, if you'd like to do a little more practice on this particular

سریال ما بروید. و در آخر، اگر می‌خواهید کمی بیشتر روی این زمان خاص تمرین کنید

tense, then just go to www.engvid.com and you can do a quiz on this. Alright? Congratulations

، کافیست به www.engvid.com بروید و می‌توانید یک مسابقه در این مورد انجام دهید. بسیار خوب؟ دوباره تبریک می گویم

again, and all the very best with your English.

، و بهترین ها را با زبان انگلیسی شما.